Θεατές μιας Γενοκτονίας

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Το βρήκαμε ΕΔΩ:
http://omadaneoneforiakon.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6984.html

Θεατές μιας Γενοκτονίας. Η θεωρία του «εκσυγχρονισμού» λειτούργησε ως ο ιδεολογικός άξονας νομιμοποίησης της επερχόμενης νεοαποικιοκρατίας.



Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:
Αξιόλογο κείμενο με πολλές σημαντικές επισημάνσεις…
Ωστόσο, ο αρθρογράφος κινείται, στο θέμα της «αριστεράς», πάνω σ’ αυτό που ο ίδιος κατακρίνει. Επιχειρεί να ερμηνεύσει αυτήν την «αριστερά» (η οποία ερμηνεύει «τα γεγονότα με τους όρους που το ίδιο το καθεστωτικό σύστημα θέτει»), με τους όρους που αυτή η «αριστερά» θέτει: Δηλαδή με όρους που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με ΑΡΙΣΤΕΡΑ, εκτός από το τυπικό της ονομασίας…
Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι αυτή η «αριστερά» δεν είναι ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Το να απευθυνόμαστε σ’ αυτή σαν να είναι ΑΡΙΣΤΕΡΑ, είναι σαν κάνουμε κηρύγματα ηθικής σε διευθυντές οίκων ανοχής…
******************************************************


«Για να αποφύγουν να τους κλέβουν, οι μεγαλύτεροι κλέφτες βάλανε νόμους. Αυτοί που τους σέβονται…δεν ξέρουν πως οι νόμοι είναι ψεύτικοι, πως οι κλέφτες τους έχουν κλέψει πολύ προτού να γεννηθούν.» (Λιού-Κιάνγκ-Τσέου.)

Το ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα της χώρας σε συνεργασία με τους πυρομανείς του ΔΝΤ, το διευθυντήριο της ΕΚΤ και τις ορντολιμπεραλιστικές κυβερνήσεις της ΕΕ, οδηγεί την χώρα σε πλήρη γεωοικονομική και γεωπολιτική υποβάθμιση, ταυτόχρονα με μιαν ανελέητη επίθεση προς τα λαϊκά στρώματα. Η περιβόητη «ανάπτυξη» δεν είναι παρά η οδός προς την πλήρη υπανάπτυξη.

Η χώρα μετατρέπεται σε αποικία-προτεκτοράτο του γερμανικού κεφαλαίου, ενώ τα αποτελέσματα της άγριας οικονομικής γενοκτονίας είναι η ανθρωπιστική κρίση που θα γίνεται εντονότερη και θα παίρνει την μορφή βιολογικής γενοκτονίας.

Ωφελημένη από αυτή την απροκάλυπτη δολοφονική διαδικασία που δεν αφήνει ορατά ίχνη στα χέρια των δολοφόνων, είναι η λεγόμενη αστική τάξη της χώρας, που προσδοκά κέρδη από το ξεπούλημά της και την εξαθλίωση των εργαζομένων.

Τουλάχιστον για μια δεκαετία, η πολιτικο-οικονομική ελίτ καραδοκούσε την ευκαιρία που θα πρόσφερε η κρίση χρέους, ώστε να επιβληθεί η οικονομική και κοινωνική μεταβολή του «τουρμπο-καπιταλισμού». Οι θεωρητικοί του εκσυγχρονισμού (της δεξιάς και της μικροαστικής αριστεράς), προετοίμασαν το έδαφος για την αδίστακτη επίθεση στην κοινωνία, ώστε να επιτευχθεί ο "εκσυγχρονισμός", η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Η θεωρία του «εκσυγχρονισμού» λειτούργησε ως ο ιδεολογικός άξονας νομιμοποίησης της επερχόμενης νεοαποικιοκρατίας.

Τα αποτελέσματα αυτής της επέλασης του «ζόμπι-καπιταλισμού», που επιδιώκει τoν «εκσυγχρονισμό» της χώρας: η κατάργηση δικαιωμάτων, η απροκάλυπτη ολιγαρχική διακυβέρνηση από κυβερνήσεις μαριονέτες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ο πολιτισμικός ιμπεριαλισμός που ενοχοποιεί την ιδιαιτερότητα, οι μετακινήσεις πληθυσμών, η φτωχοποίηση και εξαθλίωση των νέων γενιών, η νέο-αποικιοκρατική αρπαγή των δημόσιων και ιδιωτικών αγαθών, η καταστροφή αξιών και ανθρώπινων ζωών, αποτελούν παράπλευρες απώλειες της «εκσυγχρονιστικής» διαδικασίας που αποσκοπεί στο να επιφέρει τρελά κέρδη για τις οικονομικές ελίτ και τις μαριονέτες τους.

Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται στο καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι αδυνατούν να συλλάβουν τις πραγματικές διαστάσεις αυτής της επίθεσης, αφού επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα με όρους που το ίδιο το καθεστωτικό σύστημα θέτει.

Δεν αποτελεί παράδοξο λοιπόν που η Χρυσή Αυγή, αργά και μεθοδικά, συγκροτείται σε μείζονα κοινωνική και πολιτική δύναμη. Όταν η αριστερά εγκαλείται στην αστική νομιμότητα από τα αστικά κόμματα και σύρεται στο να παρουσιάζει διαπιστευτήρια αστικής νομιμοφροσύνης, επιτρέπει στην ακροδεξιά να μονοπωλεί την αμφισβήτηση του συστήματος και την αντιβία.

Ο αριστερός αστικός κομφορμισμός-ανεξάρτητα από το γεγονός ότι εμφορείται από το σύνδρομο της μετεμφυλιακής ηττοπάθειας-, θα φέρει και την κύρια ευθύνη για το ολοκληρωτικό χάος με το οποίο απειλείται σύντομα η χώρα αν δεν υπάρξει αναστροφή των διαδικασιών συλλογικής εξόντωσης. Η καταγγελία του συμπτώματος -σε αγαστή συνεργασία με το αστικό σύστημα-, επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα: κατατάσσει την αριστερά στο αστικό μπλοκ και εγείρει αμφιβολίες για την αυθεντικότητα των προθέσεών της.

Κύριος υπεύθυνος γι αυτή την πολιτική τύφλωση είναι η ιδεολογία του «ευρωπαϊσμού», (συνώνυμου του «εκσυγχρονισμού»), που παρεμποδίζει την πολλαπλή ανάγνωση της καπιταλιστικής επίθεσης.

Το οικονομικό πεδίο αποτελεί το ένα σκέλος της επίθεσης, όπου η βούληση των ελίτ επιβάλλεται μέσω των τρικ της ψευδοδημοκρατίας και την συνακόλουθη θεσμική βία.

Εντούτοις, κύριος στόχος είναι το πολιτισμικό-εθνοτικό πεδίο. Η εκσυγχρονιστική καπιταλιστική ανάπτυξη θα αποτύχει-όπως απέτυχε και σε πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης και Ασίας-, αν δεν επιτευχθεί η κοινωνική μεταβολή, μέσω ιδεολογικού εξαναγκασμού και συναίνεσης, ώστε η μεταβολή να εκλάβει κυρίως πολιτισμικό χαρακτήρα. Αν δεν επιτευχθεί η συναίνεση των υποψήφιων θυμάτων στην θυματοποίησή τους, το σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει όχι μόνο σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. (Από αυτή την οπτική γωνία και σε συνάρτηση με την καπιταλιστική κρίση, ο Imm. Wallerstein μίλησε για το επερχόμενο τέλος του καπιταλισμού).

Η πρωτοφανής προπαγάνδα που εξαπολύθηκε από το ντόπιο και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα ενάντια στον ελληνικό λαό, η πρωτοφανής παραποίηση της πραγματικότητας από τα καθεστωτικά ΜΜΕ-που ήδη γίνεται θέμα μεταπτυχιακών εργασιών -, είχε και έχει ως στόχο την κατασκευή συναίνεσης.

Η ενοχοποίηση της ελληνικότητας που απαξιώνεται και ταυτίζεται με την τεμπελιά και τη διαφθορά και η προβολή μιας αγιοποιημένης εικόνας των ευρωπαίων νέο-αποικιοκρατών, συμβαδίζει με την αποσιώπηση του γεγονότος ότι η δημοσιονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα της άνισης ανάπτυξης που επιβλήθηκε με την είσοδο στην ευρωζώνη.

-Το ευρώ κατασκευάστηκε ακριβώς για να ενταθεί το άνισο εμπόριο και να αυξηθεί η κερδοφορία των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, ενώ ο οικονομικός ιμπεριαλισμός μέσω του δανεισμού, ήταν προβλεπόμενο και αναμενόμενο ότι θα καταστρέψει τις χώρες του νότου. Ο αποκλεισμός κάθε εναλλακτικής προσέγγισης εκτός από αυτή της οικονομίστικης παράνοιας των ελίτ, επιβάλλει τον πολιτισμικό-εθνοτικό ρατσισμό, την παραίτηση και την ηττοπάθεια. Άρα και τη συναίνεση, χωρίς την οποία το σύστημα θα κατέρρεε σε μια μέρα.

Η κοινωνική και δημοσκοπική ενδυνάμωση της Χρ. Αυγής δεν οφείλεται στο ότι ο λαός είναι απολιτικός και ανώριμος, όπως διατείνονται όσοι αποδίδουν στον εαυτό τους τα εύσημα της πολιτικής ωριμότητας.

Αντίθετα, αυτό συμβαίνει γιατί διαχειρίζεται όψεις της πραγματικότητας που αδυνατούν να δουν και να ερμηνεύσουν όσοι μένουν προσκολλημένοι στις ιδεολογικές τους προκαταλήψεις. Αν το πολιτισμικό-εθνοτικό στοιχείο δεν αποτελέσει συμπληρωματικό στοιχείο της ταξικής ανάλυσης, η άκρα δεξιά θα γίνει ο κύριος φορέας της καθεστωτικής αμφισβήτησης και πολύ σύντομα ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.

Οι ιδιαιτερότητες της επίθεσης που δέχεται η χώρα από τη ντόπια και ευρωπαϊκή υπερεθνική ελίτ και οι όψεις που παρουσιάζει η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας διαψεύδουν την άποψη ότι δημιουργούνται συνθήκες Βαϊμάρης. Αυτό που γεννιέται στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» και του καπιταλισμού, αλλά επιπλέον και η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης με τη μορφή της ΕΕ, ως νέο-ιμπεριαλιστικής και νεοαποικιοκρατικής συμμαχίας του κεφαλαίου.

Σουλτάνης Γρ.

Σχόλιο: Δεν υπάρχει αριστερά, αλλά ελεχχόμενη αντίδραση και αριστερή εθνομηδενιστική νομιμοποίηση της νέας τάξης πραγμάτων.

[Ροβεσπιέρος]

Αριστερό blog:
http://aristeroblog.gr/node/1198

Η ίδια πάντα επιλογή, ρήξη ή ενσωμάτωση
Γράφει: Ο Βασίλης Zούμπος



Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και αυτό το κείμενο. Σκιαγραφεί, ορθά, το τι είναι Αριστερά και …καλεί αυτήν την «αριστερά» να γίνει Αριστερά: Καθαρά κηρύγματα ηθικής σε διευθυντές οίκων ανοχής…

Αυτή η «αριστερά» έχει κάνει, εδώ και πολλά χρόνια την ΕΠΙΛΟΓΗ της: Να ΜΗΝ είναι Αριστερά, να ΑΠΟΔΟΜΗΣΕΙ κάθε αριστερή σκέψη και πρακτική, να μεταλλαχτεί σε πρωτοπορία της Νέας Τάξης…

Ωστόσο και αυτό το κείμενο είναι σημαντικό για δύο λόγους:
α) θέτει πράγματι τα ουσιαστικά ζητήματα μιας ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ πρακτικής.
β). Αναδεικνύει τους μεγάλους προβληματισμούς σε ένα πλατύ νεφέλωμα αγωνιστών που επί χρόνια ήταν εγκλωβισμένοι στους αριστερούς τύπους και τώρα αρχίζουν να απεγκλωβίζονται…
Διαβάστε το κείμενο:

Ίδια ήταν πάντα η επιλογή που είχε μπροστά της η αριστερά.

Από τη μία ενσωμάτωση στο σύστημα, συμβιβασμοί, βυζαντινισμοί, μικροϋπολογισμοί, προσωπικές μωροφιλοδοξίες, ατομικό βόλεμα, διαγκωνισμοί για μια χούφτα θέση, συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης.

Από την άλλη γενναιότητα, καθαρό μυαλό, μαρξιστική ανάλυση και μαρξιστική πολιτική πρακτική, καθημερινοί αγώνες, δουλειά από τα κάτω, δημοκρατικότητα, συντροφικότητα, ρήξη, ανατροπή.

Να μιλάς σήμερα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού (εργασιακά, δημοκρατικά και ανθρώπινα) χωρίς να λες ξεκάθαρα ότι αυτή η υπεράσπιση περνάει μέσα από τη μονομερή διαγραφή του παράνομου χρέους και τη μονομερή έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι σαν να μιλάς για λευτεριά και δημοκρατία στην περίοδο της εφταετίας αλλά να μην θέτεις ως άμεσο πολιτικό στόχο το γκρέμισμα της Χούντας.

Όσο εξωπραγματικό και να φαντάζει με βάση τα μέχρι τώρα «κοινώς αποδεκτά» πολιτικά δεδομένα για μια χώρα όπως η Ελλάδα – στην οποία η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε λανθασμένα στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων ταυτιστεί με την κοινωνική και πολιτική πρόοδο, τη διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα, την οικονομική νοικοκυροσύνη, ακόμα και την πολιτισμική εξέλιξη – είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να ξεκινήσει άμεσα μια εκστρατεία πληροφόρησης που θα ξεσκεπάσει το πραγματικό αντιδραστικό πρόσωπο του οικοδομήματος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ειδικά όσοι διατείνονται πως παλεύουν για την ακύρωση των μνημονίων, χωρίς να τα συνδέουν με τον πρωταίτιο της επιβολής τους, την ΕΕ, πρέπει να καταλάβουν ένα πράγμα: για να υπερασπιστεί κανείς στοιχειωδώς τα λαϊκά συμφέροντα πρέπει να συγκρουστεί ολομέτωπα με την κυρίαρχη πολιτική επιλογή της ντόπιας και ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, που δεν είναι άλλη από την οικοδόμηση μιας ακραία αντιδραστικής, αγριο-καπιταλιστικής, αντιδημοκρατικής και αντιλαϊκής φεντεραλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η σύγκρουση αυτή πρέπει να έχει ως άμεσους πολιτικούς στόχους τη διάλυσή της ΕΕ και την άμεση έξοδο της χώρας από αυτήν.

Ακούγοντας τα επιχειρήματα της εν δυνάμει κυβερνώσας αριστεράς για όλα τα καυτά ζητήματα που πιθανόν να κλιθεί να διαχειριστεί, αναρωτιέμαι, πόσες φορές πρέπει να δούμε την ίδια ακριβώς ιστορία ενσωμάτωσης και συντηρητικοποίησης μεγάλων στρωμάτων του λαού να επαναλαμβάνεται μπροστά στα ίδια μας τα μάτια, με πρόσχημα το δήθεν άμεσα εφικτό και πάντα στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων;

Πόσες φορές πρέπει να εγκλωβιστούν μέσα σε διαχειριστικές λογικές άνθρωποι που παραδέχονται τα κραυγαλέα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, για να καταλάβουν ότι έτσι γίνονται οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους και των ίδιων τους των παιδιών;

Πόσες φορές πρέπει να αποτύχει παταγωδώς η απόπειρα διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος;

Πόσες φορές πρέπει ο λαός σαν ένας τρελαμένος σκύλος να κυνηγήσει την ουρά του γύρω από τον εαυτό του και να καταλήξει στο πουθενά;

Πόσοι Τσοχατζόπουλοι και πόσοι Μαντέληδες, πόσες Siemens και πόσα Βατοπέδια πρέπει να περάσουν από τούτο τον τόπο για να καταλάβουν κάποιοι ότι η διαφθορά και η διαπλοκή δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής κάποιου ανήθικου παραστρατημένου ανθρώπου, αλλά είναι ένα κομβικό συστημικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος; Ότι η εξαγορά συνειδήσεων είναι απαραίτητη για τη λειτουργία αυτής της αμείλικτης εκμεταλλευτικής μηχανής που λέγεται κεφαλαιοκρατία;

Ότι για να πετύχει η προσπάθεια αποκαθήλωσης του καπιταλισμού πρέπει να βάλουμε το προσωπικό κάτω από το συλλογικό, να κάνουμε μια μεγάλη προσωπική και συλλογική υπέρβαση σαν αυτές που έκαναν αμέτρητοι αγωνιστές στην παγκόσμια ιστορία των εξεγέρσεων και των ανατροπών, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι στο μακρύ δρόμο προς το σοσιαλισμό και την πραγματική δημοκρατία;

Τι πρέπει να γίνει για να αποφασίσουν οι ηγεσίες της αριστεράς, η βάση της αριστεράς αλλά και ο ίδιος ο λαός και ότι αν δεν συγκρουστείς κατά μέτωπο με την άρχουσα τάξη, ότι αν δεν επιχειρήσεις να καταλάβεις τα μέσα παραγωγής, δεν πρόκειται να δει ο λαός άσπρη μέρα, δεν πρόκειται ποτέ να φλεβαρίσει;

Βάρκιζα 1945, ΕΔΑ δεκαετία του ‘60, Ενιαίος ΣΥΝ 1989 – συγκυβέρνηση, και τώρα ΣΥΡΙΖΑ 2012-13. Η ηγεσία της αριστεράς, αντί να σπρώξει τα πολιτικά της προτάγματα προς τη ρήξη και την ανατροπή, έκανε την ίδια επιλογή: συντηρητική διαχείριση, συμβιβασμός, ενσωμάτωση, απογοήτευση και αποξένωση του λαού και οπισθοχώρηση του λαϊκού κινήματος για 20-30 χρόνια. Τόσες τεράστιες χαμένες ευκαιρίες για ανατροπή.

Την ίδια στιγμή, όλα αυτά τα χρόνια ο λαός πληρώνει αυτή διστακτικότητα, αυτές τις λάθος επιλογές των ηγεσιών της αριστεράς! Ο λαός τρώει βρώμικο ψωμί, αυτοκτονεί, και συνθλίβεται ενώ κάποιοι «δημοκρατικοί» βολεψάκηδες αντικαθιστούν τους προηγούμενους βολεψάκηδες και κάνουν πολιτική καριέρα στα σαλόνια της Αθήνας, των Βρυξελλών και δεν ξέρω και εγώ που αλλού!

Ε λοιπόν, να σας το πω εγώ αν δεν το ακούσατε από κανέναν άλλον: Ο καπιταλισμός είναι ασύμβατος με την πραγματική δημοκρατία! Είναι ασύμβατος με τη δική μας δημοκρατία, τη λαϊκή, σοσιαλιστική, εργατική, καθημερινή, ολοζώντανη δημοκρατία που θέλουμε να εγκαθιδρύσουμε. Δεν το μάθατε αυτό τόσα χρόνια; Δεν σας το είπε κανένας; Δεν το παρατηρήσατε από μόνοι σας τόσα χρόνια που ζείτε και εργάζεστε σε αυτή την αρρωστημένη κοινωνία; Ο καπιταλισμός είναι εχθρός της δημοκρατίας και δεν μπορεί να συνυπάρξει μαζί της!

Όσον αφορά εσάς που έχετε ως στόχο να μεταρρυθμίσετε την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σπίτι των λαών, έχω μια ερώτηση: γιατί να σταματήσετε μόνο στη φιλολαϊκή μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί δεν ξεκινάτε να μεταρρυθμίσετε και τον ΟΗΕ, τον ΟΟΣΑ και βέβαια το «αγαπημένο» σε όλους ΝΑΤΟ, το οποίο είχε τόσες προοπτικές να γίνει μια φιλειρηνική, φιλολαϊκή δύναμη αλλά για κακή του τύχη κάποιοι «κακοί χειρισμοί», κάποιες λάθος επιλογές βρε αδερφέ, το έχουν φέρει στη δυσάρεστη θέση να βομβαρδίζει, να καίει και να σκοτώνει, αυτά δηλαδή ακριβώς που κάνουν και οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άλλο όμως τρόπο.

Λοιπόν, κάντε την επιλογή σας: ρήξη ή ενσωμάτωση; Γιατί ο δρόμος προς την κόλαση του καπιταλισμού είναι στρωμένος με πολλές αγνές μεταρρυθμιστικές διαχειριστικές προθέσεις. Αν δεν σας έπεισαν 22 χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, πραγματικά δεν ξέρω τι θα σας πείσει.

Μάλλον όχι πάντως ετούτο το γράμμα…γιατί όπως έγραψε και ο Γκάτσος μισό αιώνα πριν «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί».

Σιγοτραγουδώ τον Θούριο του Βελεστινλή και του Λεοντή, ντρέπομαι όμως επειδή η σκέψη και μόνο να τον τραγουδώ μου φαντάζει αλαζονική.

Με πνίγει όμως η νέα Κατοχή, με πνίγει που μοιάζει τόσο πολύ με όλες τις προηγούμενες κατοχές, με πνίγει η αυτοκτονία ενός μικρέμπορα πριν λίγες μέρες στην πόλη μου και στο τέλος μου βγαίνει: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)