Τα γιγαντοκύτταρα της καπιταλιστικής λευχαιμίας

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Τα γιγαντοκύτταρα της καπιταλιστικής λευχαιμίας



Το θεμελιακό γεγονός που πρέπει να νιώσουμε βαθιά, αν δεν θέλουμε να μας κοροϊδεύουν με κούφιες φράσεις, είναι τούτο: Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ έχει φέρει την ανθρώπινη κοινωνία σε τέλεια χρεοκοπία και την οδηγεί από κρίση σε κρίση, από μία συμφορά σε ακόμα χειρότερες συμφορές, από δυστυχία σε μεγαλύτερες δυστυχίες…

Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε τέτοια γεροντική κατάπτωση και παρακμή που δεν είναι ικανό πλέον να εξασφαλίσει για τους λαούς ούτε τα απαραίτητα προς το ζην…

Δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί ούτε τις στοιχειωδέστατες δημοκρατικές ελευθερίες…

Δεν μπορεί να ανεχθεί καμιά κοινωνική, ΕΘΝΙΚΗ, πολιτική και ιστορική συλλογικότητα. Δεν μπορεί να ανεχθεί το «έθνος-κράτος», και ό,τι απορρέει από αυτό. Δεν μπορεί να ανεχθεί κανένα ιστορικό ιστό κοινωνικής ΣΥΝΟΧΗΣ και εθνικού ή θρησκευτικού ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ…

Γι αυτό η καπιταλιστική κακουργία εκδηλώνεται σήμερα, με τέτοια αγριότητα και αυθάδεια σε όλα τα επίπεδα:

• Λεηλατεί, καταστρέφει και συντρίβει του λαούς με πονηρή μοχθηρία ή με ωμή βία…
• Διαλύει, πολτοποιεί και ισοπεδώνει τις εθνικές κοινωνίες, απομυζώντας άπληστα κάθε πόρο τους…
• Εξαρθρώνει τους κοινοβουλευτικούς, κομματικούς και συνδικαλιστικούς αρμούς, τους ενσωματώνει και τους μετατρέπει σε εκτελεστικά ή διακοσμητικά όργανα της καπιταλιστικής σήψης και παρακμής…
• Κονιορτοποιεί και αποτεφρώνει κάθε ιστό εθνικής, πολιτισμικής, πνευματικής και θρησκευτικής συνοχής…

Η σημερινή κρίση έβγαλε στην επιφάνεια, με χειμαρρώδη ορμή, τα γιγαντοκύτταρα της καπιταλιστικής λευχαιμίας, τη ΦΡΙΚΗ της κακοήθους νεοπλασίας του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Δεν υπάρχει καμία ΣΩΤΗΡΙΑ, όσο συνεχίζουμε να τρεφόμαστε από τα δηλητήρια και τα γαγγραινώδη υγρά της σήψης και της ΑΠΑΤΗΣ που ξερνάει αυτό το σύστημα…

Στη χώρα μας βιώνουμε σπαρακτικά όλη αυτήν την κόλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αλλά και της φρενοβλαβούς ΑΠΑΤΗΣ. Της απάτης ότι δεν φταίει ο καπιταλισμός, αλλά οι Έλληνες «διαχειριστές», οι «κακές» και δωσίλογες ιδιοτροπίες και νοοτροπίες των κομμάτων κ.λπ…

Η πολιτική της ασύστολης καταλήστευσης του ελληνικού λαού, της κλεψιάς, του αβυσσαλέου ψεύδους, της βίας, των κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, του γλοιώδους ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟΥ κ.λπ, είναι μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ που δεν απορρέει από τις ιδιοτροπίες και τα «ελαττώματα» των «διαχειριστών» και των κομμάτων, αλλά από την αποσύνθεση του ίδιου του συστήματος, αποσύνθεση που αντικαθρεφτίζεται πιο έντονα και ζωντανά στους εξαρτημένους καπιταλιστικούς δορυφόρους…

Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες γίνονται τα ίδια. Απλώς η γεροντική κατάπτωση και παρακμή του παγκόσμιου συστήματος εκδηλώνεται στις διάφορες χώρες με διαφορετικές μορφές και με άνισους ρυθμούς.

Η ΟΥΣΙΑ όμως της εξέλιξης παραμένει η ίδια. Σε περιόδους, βεβαίως κρίσεων οι αδύνατοι τρώγονται από τους δυνατούς, συνακόλουθα εκδηλώνονται στους αδύνατους πιο βάρβαρα τα καρκινώματα του συστήματος…

Ας δούμε, π.χ., το τι γίνεται στη Γερμανία, τη δικτατορικά ηγεμονική δύναμη της ΕΕ.

Διαβάστε το άρθρο:

Είμαστε όλοι... Γερμανοί!
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=9/10/2012&columnId=1821



H Γερμανία είναι η «ατμομηχανή» της ΕΕ. Πράγματι.
Αλλά ας δούμε πώς λειτουργεί αυτή η «ατμομηχανή» πρώτα και κύρια στο εσωτερικό της χώρας.

Ας δούμε, δηλαδή, ποιοι μετατρέπονται σε «κάρβουνο» για να παραχθεί αυτός ο κεφαλαιοκρατικός «ατμός»:
*
1) Στη Γερμανία, σήμερα, υπάρχουν 16 εκατομμύρια άνθρωποι - σχεδόν δύο Ελλάδες, δηλαδή - βυθισμένοι στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό...
*
2) Στη Γερμανία, σήμερα, σύμφωνα με την «Εκθεση Πλούτου και Φτώχειας» που συντάχθηκε από την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση, η κοινωνική ανισότητα ξεπερνά κάθε προηγούμενο, καθώς το 10% του εύπορου πληθυσμού της χώρας κατέχει το 53% του συνολικού πλούτου, ενώ την ίδια ώρα το 50% των γερμανικών νοικοκυριών κατέχει μόλις το 1% του πλούτου της Γερμανίας...
*
3) Στη Γερμανία, σήμερα, όπως ομολογεί το γερμανικό υπουργείο Εργασίας, «τα ωρομίσθια, που δεν επαρκούν πλέον - ακόμη κι αν κάποιος εργάζεται με πλήρη απασχόληση - για να θρέψουν ένα μονομελές νοικοκυριό, επιτείνουν τους κινδύνους της φτώχειας και υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή»...
*
4) Στη Γερμανία, σήμερα, ο αριθμός των εργαζομένων με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ ανέρχεται στα 7,5 εκατομμύρια...
*
5) Στη Γερμανία, σήμερα, ο εργάτης, στο πλαίσιο των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων που στηρίζονται στους νόμους του «σοσιαλιστή» Σρέντερ περί λειτουργίας δουλεμπορικών γραφείων «ενοικίασης εργαζομένων» δεν λογίζεται ως άνθρωπος, αλλά ως αναλώσιμο υλικό: «...η απασχόληση εκμισθούμενων εργαζομένων ανήλθε από 782 χιλιάδες το 2001 σε 1.200 χιλιάδες εργαζόμενους το 2006. Στο εργοστάσιο της Μερσεντές στο Worth ένας στους δέκα εργαζόμενους είναι εκμισθωμένος. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Siemens. Η Siemens μάλιστα στον ισολογισμό της καταχωρεί τις δαπάνες για τους εκμισθωμένους εργαζόμενους όχι στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις δαπάνες για υλικά!» (Γιώργος Σταμάτης, «Περί Νεοφιλελευθερισμού», εκδόσεις ΚΨΜ).
*
6) Στη Γερμανία, σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ομοσπονδιακού Γραφείου Εργασίας και του Ιδρύματος «Μπέρτελσμαν», τα παιδιά κάτω των 15 ετών, που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τα επιδόματα πρόνοιας ξεπερνούν τις 250.000...
*
7) Στη Γερμανία, σήμερα, ο αριθμός των «εργαζόμενων φτωχών» συγκριτικά με τον αντίστοιχο αριθμό των «εργαζόμενων φτωχών» το 2006, έχει αυξηθεί κατά 45%...
*
Αυτή είναι η κατάσταση, σήμερα, στη Γερμανία των πλεονασμάτων, των αρνητικών επιτοκίων, των υψηλών εξαγωγών, των πανίσχυρων μονοπωλίων και πολυεθνικών.
Αυτή είναι, δηλαδή, η καπιταλιστική «ανάπτυξη» στη Γερμανία.

Τέτοια είναι, ήταν και θα είναι, παντού, η καπιταλιστική «ανάπτυξη».

Τέτοια είναι, ήταν και θα είναι, πάντα, η επί λαϊκών πτωμάτων «ανάπτυξη» στον καπιταλισμό.

Μια «ανάπτυξη» που δεν είναι λιγότερο απάνθρωπη, λιγότερο βάρβαρη και λιγότερο καταστροφική για τους λαούς από την κρίση,
οικοδομείται πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και ταυτόχρονα γεννά τις καπιταλιστικές κρίσεις.

[Ροβεσπιέρος]

Μας... «στήριξε», κανονικά!
(ή τα γερμανικά υπερκέρδη από τη «στήριξη»)
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος



Διαπίστωση πρώτη:

Η κυρία Μέρκελ ήρθε όντως για να στηρίξει την Ελλάδα. Αλλά όχι την Ελλάδα του ελληνικού λαού.
Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ αφορά την «άλλη» Ελλάδα. Αυτήν που επιβάλλει το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο, το ένα χαράτσι μετά το άλλο, το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο.

Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ είναι αφειδώλευτη, αλλά αφορά την Ελλάδα των ντόπιων τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των κεφαλαιοκρατών και, φυσικά, της τρικομματικής κυβέρνησης που τους εκπροσωπεί.
*
Διαπίστωση δεύτερη:

Η πολιτική στήριξη του γερμανικού κεφαλαίου και της εκπροσώπου του, της Μέρκελ, προς την ελληνική άρχουσα τάξη, κάθε άλλο παρά... αχρήματος και «αφιλοκερδής» είναι.
Το αντίθετο.

Η αδίστακτη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά κερδοφόρα, τόσο για τη Γερμανία, όσο και για τους εγχώριους φίλους της. Εξού και η στήριξη της κυρίας Μέρκελ για τη συνέχισή της.
*
Η Γερμανία - όχι η Γερμανία του γερμανικού λαού, αλλά η ιμπεριαλιστική Γερμανία των μονοπωλίων, η Γερμανία της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» - κερδίζει αστρονομικά ποσά από την ακολουθούμενη πολιτική στην Ελλάδα.

Τα σημερινά κέρδη της Γερμανίας, που παράγονται επί κρίσης και σε εποχές «Ελλάδας του Τιτανικού», είναι η συνέχιση των κερδών που είχε το γερμανικό κεφάλαιο επί «ανάπτυξης» και σε εποχές «ισχυρής Ελλάδας».
*
Στο πλαίσιο του αδήριτου νόμου που διέπει τις καπιταλιστικές σχέσεις, στο πλαίσιο δηλαδή του νόμου της καπιταλιστικής ανισομετρίας, ο ισχυρός - εν προκειμένω η Γερμανία - έχει πάντα το πλεονέκτημα να κερδίζει τόσο από την «ανάπτυξη» όσο και από την κρίση του καπιταλιστή συμμάχου της.

Σε ό,τι αφορά την προηγούμενη περίοδο, την περίοδο της αποκόμισης κερδών για το γερμανικό κεφάλαιο από την καπιταλιστική «ανάπτυξη» στην Ελλάδα, την περιέγραψε θαυμάσια τον Οκτώβριο του 2010 η τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και νυν επικεφαλής του ΔΝΤ.
Είχε πει τότε η κυρία Λαγκάρντ:
«Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας»...
***
Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης - όχι μόνο ελληνικής αλλά παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης - τα πράγματα διαμορφώνονται ως εξής:
*
1) Τον περασμένο Αύγουστο, η γερμανική εφημερίδα «Bild» σε μακροσκελές άρθρο με τον τίτλο «Η Γερμανία κερδίζει χρήματα χάρη στην κρίση του ευρώ», τόνιζε
ότι χάρη στα αρνητικά επιτόκια για τα δεκαετή γερμανικά ομόλογα «τους τελευταίους 30 μήνες η Γερμανία έχει εξοικονομήσει πάνω από 60 δισ. ευρώ μέσω της αναχρηματοδότησης του χρέους της».

Λίγες βδομάδες αργότερα η εφημερίδα «Handelsblatt», σύμφωνα με την ανάλυση του οικονομολόγου του ινστιτούτου του Κιέλου Jens Boysen-Hogrefe, υπολόγισε ότι λόγω της κρίσης και των χαμηλών επιτοκίων που απολαμβάνει η Γερμανία, το γερμανικό κεφάλαιο τα τελευταία 3,5 χρόνια εξοικονόμησε 68 δισ. ευρώ σε κόστος δανεισμού.
*
2) Κατατοπιστική ήταν επίσης η έκθεση του περασμένου Αυγούστου με τις εκτιμήσεις του οικονομικού ινστιτούτου του Μονάχου «Ifo» για το πόσο προσοδοφόρα είναι η κρίση για τη Γερμανία.

Οπως σημείωνε, το 2012 το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας αναμένεται να ξεπεράσει το πλεόνασμα κάθε άλλης χώρας στον κόσμο, της Κίνας συμπεριλαμβανομένης.
*
3) Τα κέρδη της Γερμανίας από την κρίση όπως εκδηλώνεται ειδικά στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι.
Οπως υπολόγισε η «FT Deutschland», έως το 2026 οι λήξεις που πρέπει να καλύψει η Ελλάδα σε ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ φτάνουν τα 12,7 δισ. ευρώ.

Λόγω του γεγονότος ότι η Γερμανία έχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην ΕΚΤ, όταν η τελευταία επιστρέψει στα κράτη - μέλη της ΕΕ μέσω των κεντρικών τους τραπεζών τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα, τότε η Γερμανία θα έχει λαμβάνειν το μεγαλύτερο κομμάτι των κερδών, μιας και τα ομόλογα αυτά αγοράστηκαν σε «κουρεμένη» τιμή, πολύ κατώτερη της ονομαστικής.
*
4) Ηδη από το Μάρτη του 2012, ο ίδιος ο Γερμανός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), ο Κλάους Ρέγκλινγκ, αποκάλυπτε μιλώντας στο γερμανικό περιοδικό «Focus» ότι από τα μέχρι εκείνη τη στιγμή λεγόμενα «πακέτα στήριξης» προς την Ελλάδα, τα κέρδη της Γερμανίας ξεπερνούσαν τα 15 δισ. ευρώ.

Ο λόγος; Η Γερμανία δανείζεται κεφάλαια με μικρό επιτόκιο και στη συνέχεια δανείζει τα ίδια χρήματα στην Ελλάδα με μεγαλύτερο επιτόκιο...

Ακόμα και με τους πιο συγκρατημένους υπολογισμούς του οικονομολόγου Thomas Fricke που δημοσιεύτηκαν το Μάη του 2011 στη γερμανική έκδοση «Financial Times», τα κέρδη του γερμανικού κεφαλαίου μόνο από την αξιοποίηση των λεγόμενων «πακέτων στήριξης» προς την Ελλάδα, δε θα είναι λιγότερα από 10 δισ. ευρώ...
***
Στα παραπάνω, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι δεν προσμετρώνται
ούτε τα κέρδη που προσδοκά να αποκομίσει το γερμανικό κεφάλαιο από τις «μπίζνες» του στην Ελλάδα, από το νέο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, από τις «επενδυτικές» του συμπράξεις με την εγχώρια πλουτοκρατία πάνω στο νεκροταφείο των λαϊκών εισοδημάτων και εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά
ούτε και τα κέρδη - με τις αντίστοιχες ζημιές και κινδύνους για τον ελληνικό λαό - που φιλοδοξεί να αποκομίσει το γερμανικό κεφάλαιο στην αντιπαράθεσή του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη γεωστρατηγική του αναβάθμιση μέσα και από την Ελλάδα.
*
Είναι, επομένως, προφανές:

Η στήριξη της Γερμανίας και της κυρίας Μέρκελ υπέρ της συνέχισης της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό, μας στοιχίζει ακριβά.
Και πολλαπλώς...

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=10/10/2012&columnId=1821

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)