Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Τρότσκι: 72 χρόνια από τη δολοφονία του

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Αύγ 21, 2012 7:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Τρότσκι: 72 χρόνια από τη δολοφονία του Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τρότσκι: 72 χρόνια από τη δολοφονία του



Το βράδυ στις 21 Αυγούστου το 1940, η καρδιά του Τρότσκι σταμάτησε να κτυπά.
Για τα 72 χρόνια από τη δολοφονία του, επαναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από έναν άνθρωπο «υπεράνω υποψίας»: Του διανοητή, ¶γγελου Τερζάκη. Είναι μια φωνή από τον αντίπαλο, δημοσιευμένη στην επιφυλλίδα του «Βήματος», στις 26/8/ 1959.


Ο ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΣ

Του ΄Αγγελου Τερζάκη

Αν πλάι στον επαναστάτη με την αυστηρή, σλαβομογγολική μορφή του μαυσωλείου της Κόκκινης Πλατείας --που λέγαμε την περασμένη Τετάρτη-- έπρεπε να υπάρχει κάποιος δεύτερος μεγάλος νεκρός, αυτός είταν ο Λέων Τρότσκυ.

΄Ομως λόγοι «πρακτικοί» δεν θΆ αφήσουν ποτέ να γίνει αυτή η αποκατάσταση: Το κρανίο του Τρότσκυ το θρυμμάτισε το σφυρί του δολοφόνου, που έστειλε στο Μεξικό, για να διεκπεραιώσει την προσωπική αντιδικία του, ο «μέγας» Στάλιν. ΄Ετσι, έγινε η ανίερη υποκατάσταση: Ο δήμιος πήρε στο προσκύνημα τη θέση του θυσιασμένου.

Ο υπογραφόμενος δεν έχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί τροτσκιστής, και μάλιστα κατόπιν εορτής, γιΆ αυτό και ό,τι έχει να πει εδώ το λέει ξένοιαστα. Ο ιδεολογικός κόσμος του Τρότσκυ δεν είναι ο δικός μας.

Μα τι σημαίνει; Το δαιμόνιο είναι το δαιμόνιο και η Ιστορία είναι η Ιστορία.


Οι δικές μας οι γενιές τα έζησαν τα μεγάλα γεγονότα που άλλαξαν περισσότερο από την εξωτερική όψη του πλανήτη, την εσωτερική του σύσταση. Και συνήθισαν να προφέρουν ζευγαρωτά, στο ίδιο κύμα ορθωμένα, τα δύο ονόματα, Λένιν-Τρότσκυ. Είταν οι πρωτεργάτες του κατακλυσμού.

Τις μετέπειτα εσωτερικές διαμάχες του καθεστώτος, της ηγεσίας του, τις μαθαίναμε, όμως δεν μας άγγιζαν. Είχαμε πάψει κιόλας νΆ αντιδρούμε στις επιθέσεις προπαγάνδας διασυρμού που εγκαινίαζε η ανερχόμενη τότε μερίδα για να διαβάλει τον αντίπαλό της. Αν οι κομμουνιστές το πίστεψαν, εμείς δεν το πιστέψαμε ποτέ πως ο Τρότσκυ είταν προδότης. Που θα πει πως η ηθική πίστωση που ανοίγαμε στη Ρωσική Επανάσταση είταν μεγαλύτερη από εκείνην που της άνοιγαν κάποιοι πειθήνιοι οπαδοί της…

ΓιΆ αυτό και σήμερα που ο τάραχος των παθών πέρασε, που η ατμόσφαιρα του αιώνα ξελαγαραίνει,
βλέπουμε έξω από κάθε υποκειμενική προκατάληψη το χρέος της Ιστορίας. Είναι ένα αίσθημα που επιβάλλεται, και που κάνει να υπολογίσουμε βαρειά κάποιες μορφές, αδιάφορο αν βαδίζουμε στο ιδεολογικό αχνάρι τους ή όχι.

Θα είχαν άδικο οι ομοϊδεάτες του Στάλιν αν φαντάζονταν πως τη στάση μας τούτη την εμπνέει τάχα μια αντιπολιτευτική διάθεση ή μια πρόθεση αναχρονιστική. Η εξήγηση θα είταν πολύ εύκολη. Πάλι προτιμότερο, κοντινότερο στην αλήθεια θα είταν να μας αποδώσουν δονκιχωτισμό. Μόνο που έχω την ελπίδα --για να μην πω την πεποίθηση-- πως θαΆ ρθει μια μέρα και σύντομα, όπου οι ίδιοι θΆ αναλάβουν να πείσουν την οικουμένη πως η αποκατάσταση της αλήθειας δεν είναι δονκιχωτισμός.

Η αποκατάσταση της αλήθειας της ιστορικής, και της ανθρώπινης επιβάλλει την επαναφορά του Τρότσκυ στη θέση που του ανήκει. ΄Οχι στο μαυσωλείο, για το οποίο άλλωστε είναι πολύ αργά πια. Στο κέντρο της επίσημης Ιστορίας.

΄Οσο κιΆ αν είναι βιαστική η εποχή μας, όσο κιΆ αν έχει συνηθίσει να κλείνει γρήγορα τις αποσκευές της, τους φακέλους της και να προσπερνάει, να προχωρεί στον επόμενο σταθμό, καλό θα είναι να μη λησμονεί πως υπάρχουν κάποιες υποθέσεις που δεν κλείνονται μαζί με τους φακέλους, απομένουν ανοιχτές απέναντι στη συνείδηση του ανθρώπινου γένους. Γιατί αν είταν όλα να τερματίζονται έτσι, συνοπτικά, ελαφροσυνείδητα, δίχως διάκριση, ενδοιασμούς, και δίχως κάποια κατάλοιπα ευλάβειας, τότε δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα και η ιστορία των λαών και η ζωή των ανθρώπων.

Η υπόθεση Τρότσκυ δεν είναι κοινή. Με το τέλος της ζωής τέτοιων προσώπων δεν τελειώνει η ιστορία τους. Είτε ασπαστήκαμε τις ιδέες τους είτε διαφωνήσαμε, είτε γοητευτήκαμε από την προσωπικότητα τους είτε την αποδοκιμάσαμε, είτε συμπολεμήσαμε μΆ αυτούς είτε τους πολεμήσαμε, δεν παύουν να είναι μεγάλα τέκνα της ανθρωπότητας, οπλισμένα με δαιμόνιο ασυνήθιστο, και που αγωνίστηκαν, έπεσαν για την ιερή υπόθεση του ανθρώπου. Από τη στιγμή που το χώμα του τάφου σκέπασε τις μορφές αυτές που η σύγκρουσή μας έληξε, ανήκουν σε όλους μας. Η υπόθεση τους είναι υπόθεση της Ιστορίας.

Η σύμπτωση, η πιο αντιπνευματική αυτή απΆ όλες τις θεότητες, η Τύχη, έχει κάποτε την αναπάντεχη λογική της.
Ανάμεσα στην ημερομηνία της περασμένης Τετάρτης, που μιλούσαμε για το μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, και τη σημερινή, παίρνει θέση η 20η Αυγούστου, ημερομηνία ακριβώς όπου, πριν από δεκαεννιά χρόνια, στο Κογιοάκαν του Μεξικού, ο δολοφόνος τρύπωνε με τρόπο παραπειστικό στο γραφείο του Τρότσκυ, τον χτυπούσε από τα πίσω, στο κεφάλι, με την κρυμμένη μέσα στο πανωφόρι του ορειβατική αξίνα. «Αυτή τη φορά, το πέτυχαν», ψιθύρισε ο ετοιμοθάνατος στους δικούς του.

Τρεις μήνες πριν είχε γίνει μια άλλη δολοφονική απόπειρα, από εικοσιπέντε οπλοφόρους. Είχαν εισβάλει στο σπίτι, νύχτα, πολυβόλησαν με λύσσα το δωμάτιο, το κρεββάτι όπου κοιμόνταν, ένα δευτερόλεπτο πριν ο Τρότσκυ και η γυναίκα του. ΄Οπως στις γκαγκστερικές ταινίες. Ακριβώς! Μόνον η ψυχραιμία, η ετοιμότητα, είχε σώσει τότε το ηλικιωμένο ζευγάρι.

Το καταδικασμένο ζευγάρι. Γιατί το ήξερε ο Τρότσκυ, κι από χρόνια πως η Γκεπεού έχει αναλάβει την εκτέλεσή του, σΆ οποιοδήποτε σημείο της Γης τον βρει. Όμως δεν φαίνεται να είταν αυτό, η αγωνία του θανατοποινίτη, που ρύθμιζε τη ζωή του. Μια άλλη αγωνία, υψηλότερη, τον συνείχε: ΝΆ αποκαταστήσει την αλήθεια, να επιβάλει τις ιδέες του, νΆ αποσείσει την κατηγορία που τον εβάραινε, πως τάχα πρόδωσε τα ιδανικά του.

Κατηγορία που το στρατηγείο του Στάλιν εξακόντιζε, συδαύλιζε επίμονα, με όλα τα μέσα, μΆ ένα ανελέητο προπαγανδιστικό σφυροκόπημα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, και με καταγγελίες, δίκες, τουφεκισμούς. Πρέπει να διαβάσει κανένας τα κείμενα του Τρότσκυ εκείνης της εποχής, για να καταλάβει. Είναι μια συγκλονιστική ανθρώπινη περίπτωση˙ μια περίπτωση όπου, καθώς πάντα όταν η δραματική θερμοκρασία υψώνεται στο έπακρο, ο ανθρώπινος παράγων δεσπόζει, κατακαλύπτει τον ιστορικό˙ το καυτό δράμα, τότε, κυριαρχεί απέναντι στο ψυχρό έπος.

Ο άνθρωπος αυτός, ο δεύτερος μετά τον Λένιν θεμελιωτής της νέας Ρωσίας, ο οργανωτής του Κόκκινου Στρατού, ηγέτης και διανοούμενος, συγγραφέας με λάμψη ασυνήθιστη, περιφέρεται εκπατρισμένος από χώρα σε χώρα, συκοφαντημένος, κυνηγημένος, παντού ανεπιθύμητος, παντού προσωρινός, κολασμένος, ακοίμητος, και ενώ γράφει, γράφει, στιβάζει τα αποδειχτικά κείμενά του, τις πολεμικές και τις απολογίες του, βλέπει γύρω τους φίλους του να πέφτουν, τα παιδιά του, τους συνεργάτες του, τις τάξεις των συμπολεμιστών του νΆ αραιώνουν, σΆ έναν αγώνα άνισο κιΆ εξοντωτικό, που, το ξέρει ο ίδιος, δεν θα σφραγιστεί παρά μονάχα με τη ζωή του.

΄Οσο κιΆ αν είναι ο άνθρωπος αυτός ένας γυμνασμένος, σκληραγωγημένος επαναστάτης, δεν μπορεί παρά να νιώθει τώρα, στη δύση της ζωής του, αποκαρδιωτική στα χείλη του την πίκρα της τραγικής αυτής μεταστροφής που τον έφερε από το θρίαμβο του κινήματος κιΆ από την κορυφή της εξουσίας, στον κολασμένο, άνυδρο κύκλο του κατατρεγμού.


Είναι ένα κυνηγημένο ζώο, που απάνω του αμολύθηκε, απΆ όλα τα σημεία της Οικουμένης, η παγανιά. ΄Αλλοι, προσκολλημένοι στους ταξικούς φανατισμούς, στις πολιτικές αντιδικίες και μνησικακίες, ας του ρίξουν την πέτρα του αναθέματος. Εμείς, βοηθημένοι κιΆ από τη λυτρωτική επενέργεια του ιστορικού χρόνου, θα σταθούμε με περίσκεψη μπροστά στο ανθρώπινο δράμα.

ΣΆ άλλους καιρούς, χαρακτηρισμένους από μια διαφορετική ηθική ευαισθησία, η παγκόσμια συνείδηση είχε αναστατωθεί από την περίπτωση ενός υπόδικου αθώου: του Ντρέϋφους.

Ωστόσο η υπόθεση Ντρέϋφους παραμένει ιδιωτική, στενή, μπροστά στην υπόθεση Τρότσκυ.
ΚιΆ ας είταν κιΆ εκεί υπερατομικό ουσιαστικά το θέμα: ας έβλεπαν την αθωότητα πέρα και πάνω από τον αθώο. Εδώ, είναι, ο συκοφαντημένος ιδεολόγος που δικάζεται. Όχι ο Λέων Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, ο επιλεγόμενος Τρότσκυ, αλλά η παγιδευμένη, κατασυκοφαντημένη ιδεολογία. Τέτοιες διαφορές δεν επιτρέπεται να παραμένουν ανοιχτές.

Να γιατί λέμε πως η ιστορία δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί.

Η Ρωσία δεν έδειξε για την ώρα την πρόθεσή της νΆ απαλλαγεί από το προπατορικό αυτό αμάρτημα. ΚιΆ όμως ένα καθεστώς που διεκδικεί το μέλλον, που ευαγγελίζεται ένα νέον κόσμο, έχει συμφέρον να δείχνεται ιδιαίτερα ευαίσθητο στο κεφάλαιο των ηθικών θεμάτων. Η αποκατάσταση του Τρότσκυ πρέπει να είναι πανηγυρική κι ανεπιφύλακτη. Κι ας μη θεωρηθεί η προσδοκία τούτη εμάς των τρίτων, ανάμιξη. Το προνόμιο της Σοβιετικής Ρωσίας είναι πως επέτυχε εκείνο που η ιδεολογία της απαιτούσε: Να κάνει τις προσωπικές της υποθέσεις, υποθέσεις οικουμενικές.

Η υπόθεση Τρότσκυ, περίπτωση συμβολική κορυφαία, περιμένει την κάθαρση της Τραγωδίας.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Αύγ 24, 2012 8:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η «φασιστική αμάθεια» ξερνάει τους γνωστούς οχετούς της κατά του Τρότσκι



Φαίνεται ότι το άρθρο μας για τα 72 χρόνια από τη δολοφονία του Τρότσκι βελόνιασε τα αντανακλαστικά της ακροδεξιάς υστερίας…

¶ρχισαν ομοβροντίες σχολίων και «αποκαλύψεων» για το «σκοτεινό» ρόλο του Τρότσκι: Επαναλήψεις χιλιοειπωμένων φτηνών συκοφαντιών.

Μία από αυτές, η πλέον καραμπινάτη που αποκαλύπτει και την ιστορική άγνοια των κατασκευαστών της είναι ότι ο Τρότσκι «ανακάλυψε» την έννοια «ρατσισμός», άρα είναι ο πατέρας και των «αντιρατσιστικών» ιδεολογημάτων των σημερινών!!!

Εδώ η σκόπιμη ιστορική άγνοια («φασιστική αμάθεια») συμβαδίζει με τη «φασιστική δολιότητα», με τα κλισέ της πρακτορικής και μαύρης προπαγάνδας.

Ιστορική άγνοια: Ρατσισμός, ως φυλετική, οικονομική και κοινωνική προκατάληψη, έχει τις θεωρητικές του ρίζες στο έργο του Γκομπινώ, «Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών», το οποίο δημοσιεύτηκε 1853 (!!!), για να δικαιολογήσει την κτηνωδία των αποικιοκρατών.

ο Βρετανός δημοσιολόγος Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν (1916 (!) ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές αυτού του ρατσιστικού δόγματος…

Η θεωρία, λοιπόν, περί της «ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών» (Ρατσισμός) ΟΧΙ μόνο διατυπώθηκε πολύ πριν από τα χρόνια του Τρότσκι, αλλά το σπουδαιότερο: Ήταν μια θεωρία που κωδικοποιούσε αυτό που γινόταν, σταθερά και συστηματικά, στην κοινωνική και πολιτική πράξη των αποικιοκρατών, των λευκών εναντίον των μαύρων, κ.λπ…

Φασιστική δολιότητα: Με το να μεταθέτουν στον Τρότσκι, ΟΧΙ μόνο της καταγωγή της έννοιας, αλλά και τη σημερινή «αντιρατσιστική» της διάσταση (ιδεολόγημα της Νέας Τάξης), ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αθωώνουν το ΡΑΤΣΙΣΜΟ, τον αντιμετωπίζουν σαν κάτι που δεν υπήρχε, σαν νοητικό εφεύρημα του Τρότσκι!!!

Αυτή η κουτοπόνηρη δολιότητα δεν είναι δίχως υπολογισμό: «ξεπλένει» και αθωώνει την πιο αυθάδη και μοχθηρή έκφραση του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ: Τη ναζιστική, ρατσιστική φρενοβλάβεια της ¶ριας Φυλής…

Πάνω σΆ αυτή την ξαναζεσταμένη «σούπα» των δολίων συκοφαντιών κατά του Τρότσκι, αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο κείμενό μας, γραμμένο το Μάρτιο του 2012.

Το κείμενο, μαζί με άλλα σχετικά, βρίσκεται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6319

Οι «λαγοί» των πρακτορικών οχετών…



Η άκρως συκοφαντική και χυδαία επίθεση εναντίον του Τρότσκι εντάσσεται μέσα στη νεοταξική στρατηγική αλλοίωσης και επαναδιατύπωσης της Ιστορίας, κατάργησης των Ιδεολογιών, αμαύρωσης των αγωνιστικών παραδόσεων και συμβόλων, καθώς και αναζωπύρωσης του «κομμουνιστικού κινδύνου».

Οι απολογητές, τα ιερατεία και τα πρακτορεία του πλανητικού ιμπεριαλισμού, αρχίζουν, σήμερα, που το σύστημά τους καταρρέει και αποσυντίθεται, να πολλαπλασιάζουν τις πολιτικές και ηθικές αναθυμιάσεις τους εναντίον των Επαναστάσεων, των Ιδεών τους, της Ιστορίας τους, των Πρωταγωνιστών τους και των Συμβόλων τους.

Ο Λένιν και ο Τρότσκι αποτελούν τα επαναστατικά ΣΥΜΒΟΛΑ του 20ου αιώνα, τους μεγάλους και φλογερούς πρωταγωνιστές της Οκτωβριανής Επανάστασης, της Επανάστασης που έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό στον καπιταλιστικό κόσμο.

Μπροστά στις νέες επαναστατικές θύελλες που έρχονται, αυτή η Επανάσταση, οι πρωταγωνιστές της και τα σύμβολά της θα αποτελέσουν, αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, την πηγή και την φλόγα των επαναστατημένων λαών: Το «φάντασμά» τους αρχίζει να πλανιέται πάλι πάνω από τον κόσμο…

Γι αυτό αρχίζουν από τώρα να εκτοξεύουν όγκους λάσπης και οχετούς ακαθαρσιών εναντίον των μεγάλων Επαναστατών.

Γι αυτό επιδιώκουν να εμφανίσουν τους Επαναστάτες του σοσιαλισμού σαν «τρομοκράτες», «μαζικούς δολοφόνους» και λοιπά, όλα αντλημένα από τα ψυχροπολεμικά πηγάδια των ιμπεριαλιστικών μυστικών υπηρεσιών…

Μήπως και την Επανάσταση του Ά21 δεν την έχουν στήσει στο εδώλιο και δεν πλαστογραφούν την ιστορίας της, με τις ενορχηστρωμένες αλλοιώσεις της και επαναδιατυπώσεις της;

Μήπως και τον Κολοκοτρώνη και όλους τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης δεν τους παρουσιάζουν σαν «τρομοκράτες» και «σφαγείς»;

Θα χαριζόντουσαν στον Λένιν, στον Τρότσκι κ.λπ; Εδώ έχουν και ένα «τεκμήριο»: Το σταλινισμό, το θηριώδες αυτό τέρας αναθεώρησης του μαρξισμού και του χλευασμού των κομμουνιστικών ιδεών και αξιών…

Η επίθεση εναντίον του Τρότσκι έχει αρχίσει και στην Ελλάδα από τα υποπρακτορεία των μυστικών υπηρεσιών: Κυρίως αυτά της ακροδεξιάς κοπής.

Πάντα πριν από τις μεγάλες επιθέσεις προηγούνται οι ποικίλοι «λαγοί» των καθεστωτικών οχετών: Οι γραφικοί, τα βυθοκορήματα της καθεστωτικής πολιτικής σαπίλας και των μυστικών υπηρεσιών.

Κάποιος από αυτούς τους γραφικούς άρχισε με τη λάσπη: «Ο Τρότσκι ήταν πράκτορας των Εβραίων τραπεζιτών»!!!

Μετά εμπλουτίστηκε ως εξής: «Ο Λένιν και ο Τρότσκι, γενικά οι Μπολσεβίκοι, έκαναν την Επανάσταση επιδοτούμενοι και καθοδηγούμενοι από τους Εβραίους τραπεζίτες»!!!

Τέλος, όλες αυτές οι χυδαιότητας απλουστεύτηκαν στο σχήμα: «Ο Μαρξισμός και μπολσεβικισμός είναι σιωνισμός, μια και ο Μαρξ και πολλοί Μπολσεβίκοι είχαν εβραϊκή καταγωγή»!!!

Τέτοια «επιχειρήματα» που μοχθούν να τα ανακυκλώσουν στο ιντερνέτ τα ποικίλα πρακτορεία…

Τελευταίως, κάποιο ιστολόγιο «ανακάλυψε» στον Τρότσκι και την πατρότητα του «ρατσισμού», κατηγορώντας, δολίως τον Τρότσκι, σαν τον υπεύθυνο των επιδοτούμενων «αντιρατσιστών»!!!

Η πρακτορική δολιότητα, το ψεύδος και άγνοια απαστράπτουν.

Οι έννοιες και οι λέξεις δεν είναι διανοητικά, εγκεφαλικά κατασκευάσματα, αλλά «κωδικοποιήσεις» πραγμάτων και καταστάσεων.

Η πράξη του ρατσισμού προϋπήρξε της έννοιας. Ο ρατσισμός υπήρξε ως κοινωνικό φαινόμενο των ισχυρών εναντίον των αδυνάτων και δεν χρειαζόταν ο Τρότσκι να τον «ανακαλύψει» στα μέσα του 20ου αιώνα…

Και πάνω σΆ αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα κατασκευάστηκαν και οι θεωρίες που δικαίωναν το ρατσισμό.

Ο Τρότσκι και όλοι οι επαναστάτες, αλλά ακόμα και πολλοί αστοί προοδευτικοί, στηλίτευσαν αυτές τις ρατσιστικές πρακτικές και τις θεωρίες τους: Η πιο μακάβρια, η ναζιστική, ρατσιστική φρενοβλάβεια της «¶ρειας Φυλής»…

Το να μεταφέρεις, λοιπόν, απλουστευτικά αυτές τις αντιρατσιστικές πολεμικές εξισώνοντάς τις με τους σημερινούς επιδοτούμενους «αντιρατσιστές», αυτό είναι το άκρον άωτον της πρακτορικής δολιότητας…

Κάθε, όμως πρακτορική κουτοπονηριά, μοιραία στηρίζεται στο «φασισμό της αμάθειας» και της χοντροκομμένης ψευτιάς.

Λίγο κανείς να έχει γνώση της ιστορίας των ιδεών θα γνώριζε τούτο: Οι ρίζες της έννοιας «ρατσισμός» βρίσκονται στο έργο του Ζοζέφ Αρτύρ ντε Γκομπινώ (Joseph Arthur De Gobineau): "Essai sur l' inégalité des races humaines" (Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών), που δημοσιεύτηκε το 1853: Έργο που αποτέλεσε τη θεωρητική κάλυψη και "ευλογία" των αποικιοκρατών!!!

Αυτά για όσους, με το δάκτυλο στη σκανδάλη, επιχειρούν με ανοησίες, ψεύδη και πρακτορικές κατασκευές να αμαυρώσουν τον Τρότσκι και τους μεγάλους Επαναστάτες της ανθρωπότητας…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες