Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
«Αριστερά»: Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 09, 2012 9:13 am    Θέμα δημοσίευσης: «Αριστερά»: Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Αριστερά»: Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον



Κάθε εξουσία είναι οργανικά δεμένη με την κακογουστιά: Κολυμπάει μέσα στην κακογουστιά, όπως το ψάρι μέσα στο νερό.

Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός είναι οι δύο ακρογωνιαίοι λίθοι του πολιτικού κιτς.

Το πολιτικό κιτς, όμως, ανυψώνεται σε φρενοβλάβεια με τα χολιγουντιανά σώου, με τις τελετουργικές θεατρικές παραστάσεις των κομμάτων και των πολιτικών.

Γράφαμε σε ένα παλιό μας άρθρο: «ΚΙΤΣ: Η φαιά «αισθητική» της αγοράς»:

«Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι το “Μουσείο” της φρενοβλαβούς κακογουστιάς είναι τα ΜΜΕ: Αυτά αποτελούν σήμερα το τελετουργικό υπερθέαμα του κιτς, τα λαρύγγια της νεοταξικής κακογουστιάς και μόλυνσης.
Θα μπορούσαμε, ακόμα να προσδώσουμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου: το μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της».


Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4814

Μια τέτοια θεατρική παράσταση κακογουστιάς, δηλαδή «φαιάς αισθητικής», ζήσαμε στη Βουλή με τις αποχωρήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ όταν ανέβηκε στο βήμα ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής», Μιχαλολιάκος, καθώς και με την αποχώρηση της «Χρυσής Αυγής», αντίστοιχα: Όταν μίλαγαν οι αρχηγοί των «αριστερών» κομμάτων…

Θλιβερή και κακόγουστη παράσταση που είχε όλα τα στοιχεία της «φασιστικής αισθητικής» του κιτς: Δημαγωγία, λαϊκισμό και θέαμα, δηλαδή πολιτικό σώου…

Φυσικά η «Χρυσή Αυγή» είναι ποτισμένη μέχρι το μεδούλι με το τελετουργικό της φασιστικής αισθητικής. Η ίδια αποτελεί έναν παρακρατικό βραχίονα του νεοταξικού καθεστώτος, σε διατεταγμένη και «έμμισθη» υπηρεσία γύρω από παιχνίδια βίαιου λαϊκισμού, τραμπούκικης δημαγωγίας και φρενοβλαβών τελετουργικών θεαμάτων.


Περισσότερα γα τη «Χρυσή Αυγή» στα άρθρα:
α). Η Χρυσή Αυγή κλιμακώνει τις ναζιστικές πρακτικές…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6503

β). Χρυσή Αυγή: Η συμμορία του νεοταξικού φασισμού
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6520

γ). Τι παίζεται με τη «Χρυσή Αυγή»;
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6430

Επίσης στοιχεία της «μισθοδοσίας» της βρείτε ΕΔΩ:
http://www.sofokleousin.gr/archives/104351.html

Ωστόσο, στην ίδια φαιά αισθητική κινήθηκαν και κινούνται και τα λεγόμενα «αριστερά» κόμματα. Οι διαφορές βρίσκονται στους διαφορετικούς σκηνοθέτες, στα διαφορετικά χρώματα και φωτισμούς και κυρίως στο σκηνοθετικό τρικ που εμφανίζει τη «Χρυσή Αυγή» σαν φασιστικό σκιάχτρο και «ναζιστική απειλή» και την «αριστερά» σαν «αντιφασιστική ψύχωση», που αγωνίζεται (με θεατρικές παραστάσεις) εναντίον της «ναζιστικής απειλής»…

Το τέχνασμα αυτό της «αριστεράς» είναι δόλιο και ύπουλα παραπλανητικό, διότι από τη μια κατασκευάζει ένα εικονικό σχήμα πολιτικών μονομάχων και από την άλλη συγκαλύπτει και αποκρύπτει το σύγχρονο πλέγμα του ΦΑΣΙΣΜΟΥ, το φασισμό της Νέας Τάξης: «Πλέγμα» εντός του οποίου λειτουργούν σε πλήρη αλληλεξάρτηση, σαν καλοδουλεμένα γρανάζια, και οι «φασίστες» (Χρυσή Αυγή) και οι «αντιφασίστες» (οι πολύχρωμοι «προοδευτικοί» και «αριστεροί», όλα τα κόμματα του διεθνούς νεοταξικού ολοκληρωτισμού).

Η «αριστερά», με θορυβώδη και πομπώδη θεατρικό σκηνικό, με κραυγές και αναθέματα τοποθετεί τη «Χρυσή Αυγή» σαν κεντρικό «φασιστικό» εχθρό της κοινωνίας. Αυτό είναι ένα εικονικό, φορμαλιστικό σχήμα πολλαπλών και δόλιων παραμορφώσεων της πραγματικότητας: Από τη μια η «Χρυσή Αυγή» (η δαιμονοποιημένη «φασιστική απειλή») και από την άλλη η «αριστερά» και ολόκληρο το καθεστώς…

Η «αριστερά», δηλαδή, στο όνομα μιας πλαστής και δαιμονοποιημένης «φασιστικής απειλής» (ενός παρωχημένου παλιού φασισμού), ΑΘΩΩΝΕΙ και ΣΤΗΡΙΖΕΙ το ΟΛΟΝ σημερινό καθεστώς, δηλαδή τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ φασισμό της εποχής μας: Τις διεθνείς μαφίες του χρήματος, τις ευρω-χούντες και τις τάσεις της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, το ΖΩΝΤΑΝΤΟ φασισμό της Νέας Τάξης που επελαύνει, καθώς και τα εγχώρια, δωσίλογα κυβερνητικά της κόμματα και αποκόμματα.

Όπως στα ζητήματα της «τρομοκρατίας», έτσι και εδώ, η ενσωματωμένη «αριστερά» κατασκευάζει «δαίμονες» και «μπαμπούλες», «σκοτεινές δυνάμεις», τους ίδιους τους «πράκτορες» των μυστικών υπηρεσιών, τις ένοπλες παρακρατικές ομάδες και οργανώσεις του συστήματος, τα «τάγματα εφόδου» της Νέας Τάξης, δηλαδή τα όργανα του σύγχρονου πλανητικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ…

Αυτό κάνει και με τη «Χρυσή Αυγή». Έναν παρακρατικό μηχανισμό του συστήματος, ναζιστικής ιστορικής προέλευσης, ένα «φασιστικό» απομεινάρι κατασκευασμένο και επιδοτούμενο για να παίζει το ρόλο του βίαιου και ένοπλου ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ του καθεστώτος, η «αριστερά» με κραυγές και αναθέματα, με εντυπωσιακά και θορυβώδη τρικ αγοραίου πολιτικού κιτς, με σώου σαν και αυτά της αποχώρησης από τη Βουλή, καθιστά αυτό το παρακρατικό γρανάζι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ από το καθεστώς και το μετατρέπει ταχυδακτυλουργικά σε κεντρικό ΑΞΟΝΑ, δηλαδή σε κεντρική «φασιστική απειλή» και σε κεντρικό ΕΧΘΡΟ της κοινωνίας…

Η δολιότητα και η ΑΠΑΤΗ είναι πολλαπλή.

α). Καταρχάς ανεξαρτητοποιεί το γρανάζι από τη μηχανή, το παρακράτος από τις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις του ίδιου του καθεστώς που το κατασκεύασαν, το τρέφουν, το συντηρούν, το εξοπλίζουν και το ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ…

β). Με την αυθαίρετη αυτή και θορυβώδη ανεξαρτητοποίηση ενός παρακρατικού γραναζιού (Χρυσή Αυγή) η «αριστερά» καταστρέφει τη διαλεκτική σχέση των ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ κράτους και παρακράτους, καθεστώτος και πολιτικών υποκειμένων και το πιο σημαντικό: η «αριστερά» καταστρέφει το πλέγμα των εξαρτήσεων του κυβερνητικού οικοδομήματος, δηλαδή τη διαλεκτική της ΕΞΟΥΣΙΑΣ των υπερεθνικών ελίτ και του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Έτσι συγκαλύπτεται και εξαφανίζεται η ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ (τα πλανητικά, ιμπεριαλιστικά κέντρα της Νέας Τάξης), και οι ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ της: Τα κυβερνητικά κόμματα - ανδρείκελα της παγκόσμιας ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ εξουσίας, τα αποκόμματα και οι δορυφόροι αυτής της εξουσίας ΚΑΙ ο ίδιος ο θλιβερός ρόλος αυτής της «αριστεράς».

Συγκαλύπτεται, δηλαδή, επικαλύπτεται και αποκρύβεται το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Ο σύγχρονος ΦΑΣΙΣΜΟΣ της πλανητικής Νέας Τάξης, οι μακάβριες επιδιώξεις αυτού το φασισμού (ολοκληρωτική και δικτατορική λεηλασία και καταστροφή εθνών και λαών, η νέα αποικιοκρατία, η πλανητική μπότα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης κ.λπ…), καθώς και τα δωσίλογα εκτελεστικά όργανα αυτού του νεοταξικού φασισμού: Τα κόμματα - ανδρείκελα από ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, μέχρι τα «αριστερά» κόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΣΙΑ…

ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ όλα αυτά, δηλαδή ο πραγματικός φασισμός της εποχής μας (Νέα Εποχή) και ανάγεται μια παρακρατική, κατασκευασμένη, επιδοτούμενη, προβοκατόρικη και τρομοκρατική ομάδα, παρωχημένης ναζιστικής προέλευσης και ψυχολογίας (Χρυσή Αυγή), στον υπΆ αριθμόν ένα κίνδυνο της κοινωνίας και του λαού…

Σε αυτά αποσκοπούν όλα αυτά τα θεατρικά και κακόγουστα σώου της «αριστεράς», η πομπώδης λαϊκίστικη και δημαγωγική υστερία της αποχώρησής της από τη Βουλή. Στο ίδιο τερέν λειτούργησε και η «Χρυσή Αυγή», σαν ένα «εξάρτημα» της συνολικής ΑΠΑΤΗΣ του καθεστώτος, σαν ένας «ηθοποιός» στο ίδιο κακόγουστο πολιτικό θέατρο που παίζεται στη Βουλή…

Η «αριστερά» πάντα φροντίζει να αποτελεί το πιο αποτελεσματικό «εργαλείο» διάσωσης του καθεστώτος και ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ, της απάτης που παράγεται και διακινείται εμπορικά μέσω των θεατρικών παραστάσεων και τελετουργικών σώου…

Βεβαίως, αυτή η «αριστερά» έχει και ειδικούς, ιδιαίτερους λόγους, να παίζει τέτοια κακόγουστα «αντιφασιστικά» σήριαλ: Τις δικές της ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ…

Μία από αυτές τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ είναι ότι είναι αυτή που έχει εγκαταλείψει τα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα τα πιο φτωχά και πληβειακά, στην ακροδεξιά δημαγωγία της «Χρυσής Αυγής»…

Είναι αυτή η «αριστερά», η πλήρως ενσωματωμένη στο καθεστώς της Νέας Τάξης (σύγχρονος φασισμός) η οποία έδωσε απλόχερα χώρο στη «Χρυσή Αυγή» και καλλιέργησε το γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί και να παίζει σήμερα και μέσα στη Βουλή τα προβοκατόρικα παιχνίδια του καθεστώτος.

Σημείωση: Για αυτή την ολέθρια νεοταξική πολιτική των «αριστερών» κομμάτων έχουμε γράψει όγκους κειμένων, γι αυτό δεν θα αναφερθούμε πιο συγκεκριμένα εδώ…

Σήμερα έρχεται, λοιπόν, αυτή η «αριστερά» η οποία αποτελεί τον πρωταρχικό «πολιτικό παράγοντα» ανάπτυξης και εδραίωσης της παρακρατικής και τραμπούκικης «Χρυσής Αυγής», να μας δώσει θεατρικές παραστάσεις φαιού κιτς στον ορνιθώνα της Βουλής!!!

Πραγματικά διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλον…

Το χειρότερο: Μας εξαπατά ασύστολα, προσβάλλοντας και τη νοημοσύνη μας…

Γιατί είναι ξετσίπωτο δούλεμα να αποχωρεί, σήμερα, από τη Βουλή, με πρόσχημα τη «Χρυσή Αυγή», όταν με την παρουσία της αυτή η «αριστερά» έχει νομιμοποιήσει αυτόν τον κατοχικό ορνιθώνα, όταν με την παρουσία της νομιμοποίησε όλα τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτέλεσαν τα ανδρείκελα της ευρω-χούντας και του πλανητικού χρηματιστηριακού φασισμού: Από τον ΓΑΠ και την Παπαδήμια κυβέρνηση μέχρι τη σημερινή συγκυβέρνηση Σαμαρά…

Οι πλανητικές δυνάμεις του σύγχρονου φασισμού, το 4ο Ράιχ και οι διεθνής τοκογλύφοι υλοποιούσαν, μέσω της Βουλής, τα δολοφονικά τους σχέδια ΚΑΙ η «αριστερά», ούτε καν διανοήθηκε να εγκαταλείψει τη Βουλή και να καταγγείλει αυτόν το φασιστικό νεοταξικό οδοστρωτήρα…

Και το παπαδήμιο πραξικόπημα, το κατάπιαν και πάλι δεν εγκατέλειψαν τα έδρανα της Βουλής…

Σήμερα, αυτήν την «αριστερά» την έπιασε πόνος για τη «Χρυσή Αυγή»!!!

Η υποκρισία και τα κακόγουστα πολιτικά σήριαλ έχουν και τα όριά τους. Αυτά τα όρια τα ξεπέρασε αυτή η «αριστερά»…

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 13, 2012 8:28 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι ηγεσίας της «αριστεράς» μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία…



Σε άλλες εποχές, μπροστά σε τέτοιες τεράστιες και μακάβριες ιστορικές συμφορές, ο πλανήτης ολόκληρος θα είχε εξεγερθεί: Θα ζούσαμε το ελπιδοφόρο σάλπισμα μιας γιγάντιας και ορμητικής Επανάστασης, ένα παγκόσμιο επαναστατικό τυφώνα…

Ποτέ στην ιστορία δεν βρεθήκαμε σε τέτοια οικτρή και παρανοϊκή φάση: Να λεηλατούνται, από τα αρπακτικά του κεφαλαίου και τους διεθνείς τοκογλύφους, τόσο βάναυσα και καθημερινά, τα έθνη και οι λαοί, να δολοφονούνται κυριολεκτικά οι λαοί επί τόσα χρόνια, με πρωτοφανή ιστορική αγριότητα και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ οι λαοί να είναι εντελώς διαλυμένοι πολιτικά και να μην ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ…

Αυτή η λαϊκή «παραλυσία» γίνεται δραματικά αισθητή στη χώρα μας: Μια από τις χώρες με τις πλουσιότερες αγωνιστικές παραδόσεις…

Όσοι γνωρίζουν την ελληνική ιστορία ή έχουν ζήσει τους μεγάλους και ηρωικούς αγώνες του ελληνικού λαού, στον αιώνα που μας πέρασε, μένουν εμβρόντητοι μπροστά στο σημερινό θλιβερό «θέαμα»: Να λεηλατείται, να καταληστεύεται και να εξοντώνεται ο ελληνικός λαός, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, ανηλεώς και χωρίς έλεος και ακόμα να μην έχει ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ…

Από αυτήν την «αλλόκοτη» και «παράλογη» κατάσταση εκκολάπτονται και διατυπώνονται πολλές «ρηχές» και απλουστευτικά χυδαίες απόψεις: Ότι «φταίει ο λαός», ότι «ο λαός είναι τεμπέλης», «διεφθαρμένος» κ.λπ…

Έτσι για όλα τα δεινά φταίει ο «κακός» λαός…

Μια βολική «θεωρία» των καθεστωτικών δυνάμεων και της ενσωματωμένης «αριστεράς», μια «θεωρία» που βάζει την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω και «αθωώνει» τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ εκείνων που ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ από το λαό κάθε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ και κάθε ΔΙΑΘΕΣΗ να ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ.

Αυτή η δόλια «θεωρία» βολεύει, πρωτίστως, τους κύριους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας. Της τραγωδίας της «λαϊκής απραξίας»: Τις ηγεσίες των λεγόμενων «αριστερών» κομμάτων, από το ΚΚΕ μέχρι όλα τα νεφελώματα της «αριστεράς» που σφετερίστηκαν και καπηλεύτηκαν τους ιστορικούς αγώνες του ελληνικού λαού.

Είναι αυτή η «αριστερά», σε όλες τις εκδοχές και ποικιλίες της, η οποία κατέστρεψε κάθε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ στον ελληνικό λαό να ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ, κάθε επαναστατική του διάθεση…

Είναι αυτή η «αριστερά» η οποία επέτρεψε και ευλόγησε την εισβολή και κατοχή της χώρας μας από τα αλλοδαπά στίφη, γεγονός που ΟΧΙ μόνο άλωσε όλα τα κεκτημένα της εργατικής τάξης και του λαού (κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά), αλλά και κατέστρεψε τους συνεκτικούς κοινωνικούς και πολιτικούς ιστούς, τους ιμάντες κάθε εργατικού και λαϊκού αγώνα: Τις ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ για αγώνα…

Όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια, οι εισαγόμενοι δούλοι και τα «ανοικτά σύνορα», αποτελούν σήμερα τη στρατηγική συνιστώσα του διεθνούς ιμπεριαλισμού για τη διάλυση, των εθνικών κρατών και των αγωνιστικών ιστών: Κοινωνικών (ταξικών), εθνικών, πολιτικών και οργανωτικών…

Είναι αυτή η «αριστερά» που αγωνίστηκε για την επιβολή αυτής της ολέθριας νεοταξικής στρατηγικής.

Είναι αυτή η «αριστερά» η οποία όχι μόνο εγκατέλειψε το όραμα της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά το χειρότερο ανήγαγε σαν «όραμα» τη στρατηγική της παγκοσμιοποίησης: Τον εξωραϊσμό του καπιταλιστικού εφιάλτη, τα «ανοικτά σύνορα», την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας, το «χυλό» της πολυπολιτισμικότητας, τον εθνομηδενισμό και όλα τα νοσήματα και τις διαστροφές του χρηματιστηριακού κεφαλαίου…

Ο Ελληνικός λαός, μέσα σΆ αυτές τις γιγάντιες πολιτικές μεταλλάξεις και ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ, βρέθηκε χωρίς καμία πολιτική ηγεσία (ούτε σε εμβρυώδη μορφή), χωρίς αγωνιστικό ΟΡΑΜΑ και με κατεστραμμένους, ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ, τους κοινωνικούς και πολιτικούς ιμάντες του αγώνα…

Αυτήν την τραγωδία από τα εγκλήματα της «αριστερά» την έχουμε αναλύσει σε πλήθος άρθρων.

Θα ανοίξουμε ένα φάκελο και θα δημοσιεύσουμε κάποια ενδεικτικά κείμενά μας.


Θα αρχίσουμε με ένα κείμενο γραμμένο τον Ιούνιο του 2009:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3438


Ρίχνουν στους εργαζόμενους και τους λαούς τα αναθέματα

Πληθαίνουν τα αναθέματα εναντίον του ελληνικού λαού, από διαφορετικές ιδεολογικές «γωνιές» και ποικίλες «αυθεντίες». Είναι «βλάκας», «πρόβατο», «εκμαυλισμένος», «αδιάφορος» και πολλά παρόμοια.

Αδυνατώντας κάποιοι να αντιληφθούν την πραγματικότητα την τοποθετούν με το κεφάλι προς τα κάτω. Ιδιαίτερα εκείνοι που πιστεύουν ότι χρειάζονται Μεσσίες και «ισχυροί άνδρες» για να υποτάξουν τον «ηλίθιο λαό» μέσα στη στάνη των «σοφών» ιδεών τους.

Η περιφρονητική αυτή θέση εναντίον των λαών και των εργαζομένων αποτελεί το ουσιώδες χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών ιδεών και του μικροαστικού ναρκισσισμού. ΓιΆ αυτό ανθεί περισσότερο στους «εκλεκτούς» εκείνους διανοούμενους, παντός χρώματος, δηλαδή και σε αυτούς που στα λόγια δηλώνουν «αριστεροί» και «επαναστάτες».

Η μικροαστική διανόηση είναι εκείνη που ανυψώνει το άτομο σε θεότητα και το «εγώ» της σε σημείο αναφοράς, παράγοντας και αναπαράγοντας το φασιστοειδές αυτό ιδεολόγημα του «βλάκα λαού» που χρειάζεται τους «εκλεκτούς» και «σοφούς» χειραγωγούς. Εξάλλου σε ψυχολογικούς όρους ο φασισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεοποιημένη μικροαστική έπαρση και αυθάδεια: Αυτή που χαρακτηρίζει, σήμερα, το σύνολο της καθεστωτικής «αριστεράς», βεβαίως και το σύνολο του «ακροδεξιού» φάσματος.

Το θλιβερό δεν είναι τα ποικίλα «δεξιά» και «ακροδεξιά» δόγματα.
Οι χώροι αυτοί πάντα στεκόντουσαν περιφρονητικά απέναντι στις λαϊκές μάζες, ανελέητα προσβλητικά και περιφρονητικά. Πάντα πίστευαν στους «σωτήρες» και στους Μεσσίες», στα «ισχυρά κράτη» και στους «σιδερένιους» ηγέτες που θα καθάριζαν τους λαούς από τη «βρωμιά»…

Το θλιβερό είναι ότι αυτές τις μακάβριες ιδέες τις έχουν υιοθετήσει τα «αριστερά» υποκείμενα, στις ποικίλες αποχρώσεις τους. Υποκείμενα τα οποία είναι, σήμερα, ιδεολογικά κυρίαρχα, δηλαδή αποτελούν τη σύγχρονη μορφή του καθεστωτικού (νεοταξικού) ολοκληρωτισμού. Και αυτή η σύγχρονη μορφή αυτών των ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων είναι ακόμα πιο αποτρόπαια από τις παλιές μορφές, ακριβώς γιατί εξαπατούν δολίως και αγρίως.

Η μεγάλη απάτη βρίσκεται σε τούτο: Από τη μια δέχονται στα λόγια ότι «η απελευθέρωση των λαών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από τους ίδιους» και ταυτόχρονα πρακτικά αναπαράγουν το εντελώς αντίθετο, τη θεοποίηση των «εκλεκτών» υποκειμένων τους και την κονιορτοποίηση κάθε εργατικού και λαϊκού «κυττάρου» και κάθε συλλογικού «μοχλού», που δίχως αυτά καμία λαϊκή πρακτική δεν είναι δυνατή.

Καταστρέφουμε, δηλαδή, κάθε συνεκτικό κοινωνικό και πολιτικό ιστό, κάθε παράγοντα συλλογικής δράσης και έχουμε και το θράσος να κατηγορούμε τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα ότι δεν κινείται.

Καταστρέφουμε την κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική «μηχανή» και τα έμβολα κίνησης και λέμε γιατί ο ατμός (η λαϊκή ενέργεια) χάνεται.

Τέτοια παραμόρφωση και διαστροφή των πραγμάτων κυριαρχεί μόνο σε εποχές ολοκληρωτικής κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης. Σε τέτοιες εποχές το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας παίρνει μορφές παράκρουσης και οι ευθύνες μετατίθενται και φορτώνονται στο «βλάκα», «άξεστο» και «καθυστερημένο» λαό.

Φυσικά θα ήταν «πανέξυπνος» αν ακολουθούσε τα κόμματα, τους αγύρτες και τους πολιτικούς απατεώνες ή τους «εκλεκτούς» διανοούμενους που η βασική τους ενασχόληση είναι να εγκωμιάζουν, να προβάλλουν, να ακούνε και να γλείφουν τους εαυτούς τους.

Όλοι αυτοί τη δική τους πολιτική και διανοητική κακομοιριά, τη δική τους επαρμένη ηλιθιότητα τη μεταθέτουν στο λαό. Ακριβώς, γιατί ο λαός που βιώνει καθημερινά τα προβλήματα και μαστιγώνεται από παντού είναι αρκετά ευφυής και αντιλαμβάνεται τη μιζέρια και τη βλακεία όλων αυτών των «εκλεκτών» παρασίτων, των πολιτικών αγυρτών και των εγωπαθών μορμολυκείων που μεθάνε από ατομικιστική αυτοϊκανοποίηση, απαγγέλλοντας τις σοφίες τους μπροστά στον καθρέπτη…

Φυσικά είναι ξένη προς εμάς η εξιδανίκευση του λαού ή το ξύσιμο των ταπεινών ενστίκτων. Οι λαοί έχουν τις δυνατές και αδύνατες πλευρές τους. Στο πώς θα εκδηλωθεί κάθε πλευρά αυτό συναρτάτε από τις συνθήκες, αντικειμενικές και υποκειμενικές, κάθε εποχής.

Το ουσιώδες, εδώ, είναι ότι μια συλλογικότητα δεν μπορεί να δράσει σαν άτομα, σαν «αγέλη» τεμαχίων. Τα άτομα σαν άτομα είναι παντελώς ανίσχυρα και δεν μπορούν να δράσουν. Το «άτομο» δρα, νιώθει δυνατό και «βγάζει» όλα τα θετικά και αγωνιστικά του στοιχεία μόνο μέσα από το «συλλογικό είναι»: Από τις κοινωνικές, συνεκτικές δομές οργάνωσης και τα πολιτικά υποκείμενα: Από Συνδικάτα, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις μέχρι μορφές αυτό-οργάνωσης.

Όταν αυτά τα πολιτικά υποκείμενα δεν υπάρχουν ή τα υπάρχοντα έχουν αυτο-αναιρεθεί και έχουν ισοπεδώσει τα πάντα, όταν κονιορτοποιούνται οι συνεκτικές «ίνες» της συλλογικότητας, όταν αποδομούνται οι «σπόνδυλοι» και το «νευρικό σύστημα» μιας κοινωνίας, δεν μπορεί να κατηγορούμε το λαό για αδιαφορία και βλακεία ή γιατί δεν κινείται. Πώς θα κινηθεί ως άτομο; Εκτός και αν εννοούμε «κίνηση» να σπεύσει, να γίνει χειροκροτητής και «οπαδός» σε κάποιο από αυτά τα κόμματα ή τα συνδικάτα.

Το γεγονός ότι δεν σπεύδει δείχνει ότι αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από τους επικριτές του. Βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από αυτούς που τον βρίζουν και τον χαρακτηρίζουν αφοριστικά…

Πάνω σε αυτά, ακριβώς, στους «συντελεστές» που ενεργοποιούν τους λαούς θα συνεχίσουμε. Γιατί αυτή η καραμέλα ότι φταίει ο λαός για το χάλι μας πρέπει να εκλείψει, αποτελεί την ιδεολογία του φασισμού, εκείνων που αντιμετωπίζουν τους λαούς ΟΧΙ ως υποκείμενα των εξελίξεων, αλλά σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ εκμετάλλευσης, σαν οπαδούς…




Οι ιμάντες της κίνησης

Οι ιμάντες της λαϊκής κίνησης και δράσης είναι οι συνεκτικοί κοινωνικοί ιστοί, τα κοινωνικά και πολιτικά κύτταρα, τα συλλογικά έμβρυα μέσα σε μια κοινωνία. Αυτά ξεκινούν από έμβρυα κοινωνικών πυρήνων και ομάδων και φτάνουν μέχρι πλατύτερες συλλογικότητες, σε συνδικαλιστικές, πολιτικές οργανώσεις και κόμματα.

Και η πιο αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση δεν είναι εντελώς και «καθαρά» αυθόρμητη. Στηρίζεται σε οργανωμένες πρωτοβουλίες μιας «βάσης», σε κάποια οργανωτικά κύτταρα. Χωρίς οργάνωση, έστω στην εμβρυακή της μορφή των οργανωμένων πρωτοβουλιών καμία κινητοποίηση δεν μπορεί να γίνει.

Έξω από ιστούς συλλογικότητας (κοινωνικούς, ιδεολογικούς, πνευματικούς, πολιτικούς), έξω δηλαδή από «οργάνωση» (έστω στην υποτυπώδη μορφή του εμβρύου) τα άτομα, ως μονάδες δεν μπορούν να κινηθούν και να ενεργοποιηθούν.

Το άτομο κινείται μόνο με τη «δύναμη» μιας συλλογικής οντότητας. Το άτομο σαν μονάδα είναι ένα «τίποτα», πλήρως υποταγμένο στις ποικίλες εξουσίες, στους φόβους του, στις επαγγελματικές εξαρτήσεις του, στους εκβιασμούς και την πολιτική τρομοκρατία. Τα φράγματα αυτά σπάνε μόνο όταν νιώσει τη δύναμη μιας οργανωμένης συλλογικότητας.

Είναι ελάχιστα τα άτομα που υπερβαίνουν τα ατομικά τους όρια και ρισκάρουν τα πάντα. Και αυτά αποτελούν και στις πιο μαύρες εποχές τα προζύμια οικοδόμησης των συλλογικών κυττάρων και οργανωμένων πρωτοβουλιών.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει την ιστορική κίνηση και τους νόμους των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Είναι, συνεπώς, άθλιες σοφιστείες να αναθεματίζεται ο λαός που μένει αδρανής όταν όλοι υποτάχθηκαν στη πλανητική Νέα Τάξη και υπηρέτησαν το στρατηγικό της σχέδιο: Τον εκφυλισμό, την ισοπέδωση και καταστροφή κάθε συνεκτικού ιμάντα συλλογικής κίνησης.

Ο εκφυλισμός των κομμάτων

Ο εκφυλισμός και η αποσύνθεση των κομμάτων συνετέλεσε σε μια γενική απορύθμιση όλων των κοινωνικών ιστών συνοχής και δράσης. Τα κόμματα μεταλλάχτηκαν σε μηχανισμούς-γρανάζια της καθεστωτικής ισορροπίας, συνακόλουθα σε «μπράβους» των πλανητικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ιδεολογημάτων: Σε ανοικτούς, καλυμμένους και μεταμφιεσμένους…

Το μεγάλο κακό προήλθε από τη μετάλλαξη της Αριστεράς, η οποία αποτελούσε το «κύρος» και τον κεντρικό «οργανωτικό ιμάντα» των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Είναι τεραστίων διαστάσεων αυτές οι καταστροφικές συνέπειες της νεοταξικής ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας, του ευρωκομουνισμού και σταλινισμού. Από οργανωτές των κινημάτων γίνανε καταστροφείς κάθε οργανωτικής βάσης αυτών των κινημάτων, κάθε ιστού και εμβρύου ζωντανής συλλογικότηατας.

Από τη στιγμή που ένα κόμμα ενσωματώνεται στο εκλογικό παιχνίδι, μοιραία γίνεται ένας εκλογικός μηχανισμός εδραίωσης του καθεστώτος, με κομματικούς ποδοσφαιρικούς στρατούς, με οπαδούς και αφισοκολλητές. Στη σημερινή εποχή της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μετατρέπονται, μέσα από αυτές τις καπιταλιστικές εκλογικές λειτουργίες, σε διακοσμητικά εξαρτήματα απάτης του συστήματος.

Η καπιταλιστική αυτή εκλογική λειτουργία βάλει ευθέως εναντίον των ανατρεπτικών κοινωνικών και πολιτικών λειτουργιών και συμβάλλει στην καταστροφή κάθε αυθεντικής οργάνωσης και συλλογικότητας.

Οι εκλογικές λειτουργίες είναι το αντίθετο από τις επαναστατικές λειτουργίες που προωθούν την αυτενέργεια των λαϊκών μαζών, την ενεργητική τους συμμετοχή και οργάνωσή τους: Στοιχεία που μόνο με αυτά συνειδητοποιούνται τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Μέσα από την δράση του φτάνει ο λαός σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης. Η κομματική χειραγώγηση και η εκλογική λογική κατασκευάζουν θεατές και ψηφοφόρους, πειθήνιους στρατούς των κομματικών φέουδων και όχι ενεργητικούς και σκεπτόμενους αγωνιστές.

Το καθοριστικό κριτήριο για ένα κόμμα είναι η συμπεριφορά του απέναντι στο λαό, το πώς τον αντιμετωπίζει.
Τον αντιμετωπίζει σαν πραγματικό υποκείμενο της εξέλιξης, συνεπώς συμβάλει στην αυτενέργειά του, στο πλάτεμα της δραστηριότητάς του και της αυτό-οργάνωσής του, δηλαδή στην συνειδητοποίησή του ή τον αντιμετωπίζει σαν «εργαλείο» εξυπηρετικό, καλό για να πετύχει τους σκοπούς του, που σημαίνει ότι επιδιώκει τη χειραγώγησή του, τον κομματικό έλεγχο, την ιδεολογική του αφυδάτωση και την πολιτική του αποχαύνωση.

Οι ανατρεπτικοί ηγέτες, οι μεγάλοι ηγέτες αντιμετώπιζαν το λαό ως ιστορικό υποκείμενο και αποκτούσαν οργανικούς δεσμούς μαζί του. Μέσα από την οργανική αυτή σχέση βγαίνανε, σαν εκφραστές της λαϊκής αγωνιστικότητας, ηγέτες και συμβάλανε στην ανάπτυξη του επιπέδου συνείδησης και οργάνωσης των λαών. Δεν διοριζόντουσαν από πουθενά, ούτε από κομματικούς μηχανισμούς, ούτε από τους ποικίλους νταβάδες…

Ξεφύγαμε, όμως, από το θέμα. Εξάλλου το τι είναι και το πώς λειτουργούν και το πώς κατασκευάζονται τα κόμματα και αποκόμματα είναι γνωστό σήμερα.

Αυτά λοιπόν τα κόμματα και τα αποκόμματα έχουν ανελέητα διαλύσει κάθε μορφή και κάθε κύτταρο οργάνωσης και κινητοποίησης του λαού.
Η μόνη μορφή κινητοποίησης που μας παρουσιάζουν είναι αυτή του οπαδού και του χειροκροτητή του δικού τους φέουδου. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από αυτά συντρίβεται και αφορίζεται τρομοκρατικά. Καμία λαϊκή αυτενέργεια και κανένα οργανικό έμβρυο δεν γίνεται αποδεκτό από αυτούς τους καταστροφείς των αυθεντικών, εθνικών και κοινωνικών, συλλογικών ιστών.

Πώς, συνεπώς κατηγορούμε τον ελληνικό λαό για αδράνεια. Τι μπορεί να κάνει, όπως είναι, χειροπόδαρα δεμένος και εγκλωβισμένος, μέσα στις τρομοκρατικές δαγκάνες των κομμάτων και των καθεστωτικών ροπαλοφόρων.

Το γεγονός, ότι ο ελληνικός λαός, διογκώνει την οργή του και την αηδία του για αυτά τα κόμματα της αποσύνθεσής, και της δικής του αποσύνθεσης, δείχνει ότι έχει πολύ ανεπτυγμένο το πολιτικό κριτήριο. Το ό,τι αυτή η οργή και αηδία δεν μπορούν ακόμα να πάρουν πολιτική έκφραση, σε αυτό δεν φταίει ο ελληνικός λαός, αλλά το δραματικά καθυστερημένο επίπεδο των πρωτοπόρων δυνάμεων, οι οποίες ακόμα δεν έχουν φτάσει σε ένα σημείο ενοποίησής τους και αξιόπιστης εμφάνισής τους.

Αν υπάρξει ένας τέτοιος οργανωτικός ιστός τότε η λαϊκή οργή θα οργανωθεί και θα γίνει λαϊκός χείμαρρος.

Βεβαίως με κομματικά, δήθεν πατριωτικά «φέουδα», που κατασκευάζονται καθαρά εκλογικά και εκ των άνω, μόνο και μόνο για να εμπορευτούν αυτό το πολιτικό κενό, δεν γίνεται τίποτα. Ακριβώς, γιατί ο ελληνικός λαός είναι πολύ πιο μπροστά από τους φεουδάρχες και αντιλαμβάνεται αμέσως τους πολιτικούς καιροσκόπους…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Δευ Μάϊ 30, 2016 7:15 am, 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 13, 2012 6:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΙΟΥΛΙΟΣ 2008



Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να γυρίζει την πλάτη στην πραγματικότητα.


Φαίνεται ότι το «μεταναστευτικό» στις ουσιαστικές του διαστάσεις είναι «καυτή πατάτα». Ουδείς τολμάει να το αγγίξει.

Τα τρομοκρατικά ιδεολογήματα του «ρατσισμού» που εν χωρώ οι πάντες τραγουδούν, με μπροστάρη το «εκσυγχρονιστικό» κράτος- παρακράτος και η «τσόντα» του, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν εξαναγκάσει τους πάντες να μην καταπιάνονται με τη μεταναστευτική «βόμβα» που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ελληνική κοινωνία.

Η ηγεσία του ΚΚΕ, δεν αποτελεί σε αυτό το «καυτό πρόβλημα» παραφωνία. Έχει γονατίσει από την καθεστωτική και «αριστερή» τρομοκρατική πίεση και ψελλίζει και αυτή ξύλινες «αντιρατσιστικές» φλυαρίες: παρωχημένα λεκτικά κλισέ…

Δεν μπορεί να μη γνωρίζει η ηγεσία του ΚΚΕ τη ζοφερή πραγματικότητα. Δεν δικαιούται να μην γνωρίζει:

α)
. Ότι η αθρόα, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ υποκινούμενη, εισαγωγή ξένων εργατών έχει ανατρέψει πλήρως την αγορά εργασίας, έχει εξοντώσει τα πρωτοπόρα και τα πλέον συνειδητά τμήματα της εργατικής τάξης, έχει διογκώσει την ανεργία και τη μαύρη εργασία και ισοπεδώσει την ταξική συνείδηση. Με δύο λόγια έχει αλώσει τα πάντα, δημιουργώντας δυσμενέστατους συσχετισμούς σε βάρος της εργατικής τάξης, καταστρέφοντας κάθε «συνθήκη» αγωνιστικής οργάνωσης και κινητοποίησης.

ΟΤΑΝ η φυσική πρωτοπορία μιας τάξης εξοντώνεται και οι ιστορικοί αγωνιστικοί πυλώνες της καταστρέφονται ή αντικαθίστανται με ταξικά καθυστερημένους αλλοδαπούς δούλους ΤΟΤΕ κανένας αγώνας δεν είναι εφικτός.

Αυτό το μαρξιστικό-λενινιστικό αλφάβητο δεν μπορεί να το αγνοεί η ηγεσία του ΚΚΕ.


Και όμως σιωπά για να μη κατηγορηθεί ως «ρατσιστική»!!!

Δεν καταπιάνεται σοβαρά με το πρόβλημα, δεν αγγίζει καν το πρόβλημα. Σέρνεται, ψελλίζοντας και αυτή ηθικολογικά αντιρατσιστικά κλισέ…

β). Δεν δικαιούται, επίσης, η ηγεσία του ΚΚΕ να μην γνωρίζει την γκετοποίηση της Αθήνας, τις μαφίες που τρομοκρατούν το κέντρο της και κάνουν αφόρητη τη ζωή των κατοίκων. Οι καταγγελίες καθημερινά πληθαίνουν…

Δεν μπορεί να μη γνωρίζει το εφιαλτικό και πολυεδρικά εγκληματικό έργο αυτών των αλλοδαπών μαφιών και συμμοριών, που ελέγχουν μεγάλα τμήματα των εισαγόμενων νέων δούλων.

Γιατί σιωπά; Και ποιες προτάσεις έχει επεξεργαστεί για αυτή τη νέα καπιταλιστική, εφιαλτική ζούγκλα που έχουν επιβάλλει;

Γιατί δε οργανώνει τις τοπικές κοινωνίες για να αντιμετωπίσουν τις νέες απειλές; Τι περιμένει; Να φτάσει η κατάσταση σε έκρηξη και μετά να κατηγορηθούν οι αυτό-αμυνόμενοι πολίτες σαν ρατσιστές; Δηλαδή, αν έρθει κάποιος να σε δολοφονήσει και αμυνθείς είναι ρατσισμός; Γιατί όλα αυτά δεν τα αναλύσει και δεν τα καταγγέλλει η ηγεσία του ΚΚΕ;

γ). Δεν δικαιούται, τέλος, να μη γνωρίζει η ηγεσία του ΚΚΕ ότι είναι ανέξοδο να διεκδικείς μεγαλύτερα μεροκάματα και καλύτερους όρους ζωής ή να καταγγέλλεις φραστικά τα εγκλήματα του κεφαλαίου κατά των εργατών και να παρασιωπάς το έγκλημα των εγκλημάτων: Την εισαγωγή νέων δούλων και μέσω αυτής την κατάλυση ΟΛΩΝ των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων.

Γιατί πώς θα διεκδικήσεις μεροκάματα ή θα αμυνθείς απέναντι στις μετωπικές επιθέσεις της εργοδοσίας όταν η ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ έχει καταλυθεί και ο εργοδότης έχει μια γιγάντια στρατιά εξαθλιωμένων ανέργων;

Κα πώς θα κινητοποιήσεις το εργατικό δυναμικό, όταν το «εργατικό πεδίο» έχει καταχτηθεί και αλωθεί από αλλοδαπούς δούλους χωρίς καμιά ταξική, αλλά ούτε στοιχειώδη συνδικαλιστική συνείδηση;

Τι έκανε για όλα αυτά και ποιες πρωτοβουλίες πήρε για να μη φτάσει η κατάσταση στο σημερινό εφιάλτη; Τι θα κάνει και σήμερα για τις νέες νομιμοποιήσεις που ετοιμάζονται;


Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά ερωτήματα προς την ηγεσία του ΚΚΕ. Θα περιοριστούμε όμως, στα παραπάνω, τα θεωρούμε υπεραρκετά.

Και άλλα σχετικά άρθρα θα τα βρείτε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=17262#17262

Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 14, 2012 10:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΜΑΡΤΙΟΣ 2009

Η μεταναστευτική μυθολογία
και η αυτοκτονία του ΚΚΕ




Σήμερα η κυρίαρχη, αυτοκρατορική «φιλοσοφία» επιχειρεί να υπονομεύσει και τους μηχανισμούς της σκέψης, και αυτής ακόμα της κοινής λογικής. Το καθεστώς της Νέας Τάξης δεν καταλύει μόνο τις κοινωνίες, τα έθνη και του λαούς, αλλά και τη σκέψη και τις συνειδήσεις. Οι έννοιες δολοφονούνται, το μαύρο εμφανίζεται ταχυδακτυλουργικά άσπρο, το ψέμα σαν αλήθεια, η εγκληματικότητα σαν φυσικός νόμος, η απλή κοινωνική διαμαρτυρία σαν «ρατσισμός» και πολλά άλλα.
Τις νέες αυτές καθεστωτικές μυθολογίες τις νομιμοποιούν, τις επικυρώνουν, τις παράγουν και αναπαράγουν οι ποικίλοι «αριστεροί». Οι «αριστερές» αυτές μυθολογίες έχουν το πλεονέκτημα να παρέχουν το «άλλοθι» και το «κύρος» στο πλανητικό κράτος του κεφαλαίου και να χρησιμοποιούνται για τα πολιτικά παιχνίδια του καθεστώτος.
Ο τομέας στον οποίο αποτυπώνεται πιο καθαρά και κραυγαλέα ο θλιβερός αυτός ρόλος της δήθεν «αριστεράς» είναι ο μεταναστευτικός εφιάλτης. Έχουμε αναλύσει διεξοδικά το υπΆ αριθμόν ένα αυτό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, τις εφιαλτικές επιπτώσεις του, την πολιτική μυωπία της «αριστεράς», αλλά και τον θλιβερό της ρόλο. Εδώ θα καταπιαστούμε με μία μόνο πτυχή: στο πώς αυτή η αξιοθρήνητη «αριστερά» αποδομεί και τις έννοιες και την απλή λογική. Στο πώς αναποδογυρίζει κυριολεκτικά την πραγματικότητα.

Με το κεφάλι προς τα κάτω

Όταν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος κλέψει και λεηλατήσει αυτό είναι παράνομο. Αν όμως αυτή η πράξη αφορά αλλοδαπούς τότε παρασιωπάτε στην καλύτερη περίπτωση, και στη χειρότερη αποτελεί «δικαίωμα» του ξεριζωμένου φουκαρά!
Όταν διώκεται η εγκληματικότητα των ιθαγενών Ελλήνων είναι εφαρμογή του νόμου. Όταν «αγγίζονται» αλλοδαπές εγκληματικές συμμορίες τότε η «εφαρμογή του νόμου» γίνεται δίωξη κατά των αλλοδαπών.
Όταν οι τοπικές κοινωνίες και γειτονιές διαμαρτύρονται για τα γκέτο των αλλοδαπών μαφιών, τις εστίες μόλυνσης που τους δηλητηριάζουν, την τρομοκρατία που υφίστανται, όλα αυτά είναι «ρατσισμός» και «ξενοφοβία». Η κόλαση που ζουν οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων και ιδιαίτερα οι ιστορικές γειτονιές της Αθήνας από το οργανωμένο έγκλημα των αλλοδαπών συμμοριών, από τις εστίες των νοσημάτων των γκέτο (οι ηπατίτιδες και λοιπές μολυσματικές ασθένειες θερίζουν) και από το τρόμο, όλα αυτά δεν είναι ρατσισμός και βία εναντίον των κατοίκων. Ρατσισμός και βία είναι το δικαίωμα του ελληνικού λαού στη ζωή, στην καθαρή γειτονιά, στην υγεία, στις ανθρώπινες σχέσεις απαλλαγμένες από το έγκλημα και τον τρόμο!!!
Τα παραδείγματα, αυτής της παραποίησης των πάντων και της τοποθέτησης της πραγματικότητας με το κεφάλι προς τα κάτω είναι αμέτρητα.
Με τρεις μαγικές λεξούλες αναποδογυρίζεται, αλλοιώνεται και εξαφανίζεται η πραγματικότητα: «Ρατσισμός» και «δίωξη αλλοδαπών».
Με αυτές τις «μαγικές» λεξούλες (προνομιακά όπλα του αυτοκρατορικού οπλοστασίου) η δήθεν «αριστερά» υφαίνει την τρομοκρατική μυθολογία της, εξαφανίζοντας κυριολεκτικά τη συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα και παρέχοντας το «άλλοθι» των καθεστωτικών πολιτικών παιχνιδιών.
Εξαφανίζει τα συγκεκριμένα δεδομένα και τα συγκεκριμένα γεγονότα του εφιάλτη που ζει σήμερα η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός λαός. Εξαφανίζει τους συγκεκριμένους κοινωνικούς (ταξικούς) όρους η «αριστερά» που υποτίθεται μιλάει «ταξικά».

Μυωπική, αλλά και συνειδητή απόκρυψη

Η «αριστερά» εξαφανίζει συγκεκριμένα τα εξής:

α). Την οργανωμένη και επιλεκτική εισαγωγή των αλλοδαπών δούλων που προωθείται από το πλανητικό κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του: ιμπεριαλιστικά σχέδια εποικισμού και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας.
β). Τη γιγάντωση της ανεργίας από τις στρατιές των εισαγόμενων αλλοδαπών εισβολέων, την αντικατάσταση των Ελλήνων εργαζόμενων από υποτακτικούς αλλοδαπούς δούλους με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται…
γ). Την καλπάζουσα επιδημία της εγκληματικότητας. Εγκληματικότητα εισακτέα σε ένα μεγάλο ποσοστό: Τα «ανοικτά σύνορα» είναι ανοικτά πρώτα απΆ όλα στις ξένες μαφίες. Μαζί με την εισαγωγή των μαφιών και των εγκληματιών κάθε είδους, πολλαπλασιάζεται και διευρύνεται και η «ενδογενής» εγκληματικότητα της καπιταλιστικής σήψης: Με τη γενίκευση της κοινωνικής αθλιότητας και κυρίως με τις κτηνώδεις συνθήκες ζωής των εισαγόμενων δούλων.
δ). Εξαφανίζονται από το οπτικό πεδίο της «αριστεράς» ακόμα και τα ανταγωνιστικά γκέτο, ο αλληλοσπαραγμός τους και οι πολεμικές τρομοκρατικές επιχειρήσεις των μαφιών που τα ελέγχουν. Συμμορίες και μαφίες αλληλοσφάζονται καθημερινά, τρομοκρατούν τους κατοίκους, λεηλατούν, διακινούν ναρκωτικά, βρωμίζουν τις γειτονιές, εισάγουν μολυσματικές ασθένειες και όλα αυτά η «αριστερά» κάνει ότι δεν τα βλέπει. Το χειρότερο τα στηρίζει όλα αυτά τα εφιαλτικά με τα μαγικά ιδεολογήματα του «αντιρατσισμού» και της «δίωξης των αλλοδαπών». Μόλις η αστυνομία προβεί σε κάποια ενέργεια ή συλληφθεί κάποιος αλλοδαπός (αστυνομικές πρακτικές σκοπιμότητας και πολιτικών παιγνίων, θα το δείξουμε παρακάτω), η «αριστερά» αρχίζει να ωρύεται περί διώξεων των αλλοδαπών κ.λ.π

Η ηγεσία του ΚΚΕ μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι

Τα πρωτεία σε αυτό το παιχνίδι της εξαπάτησης και του αφανισμού του προβλήματος πίσω από τα «ξύλινα» κλισέ του «ρατσισμού» και των «διώξεων των αλλοδαπών», τα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι «αριστερίστικοι» δορυφόροι). Αυτή η «αιχμή» έχει αρχίσει να στομώνει. Αρχίζει, τώρα, να μπαίνει δυναμικά σε αυτό το παιχνίδι η ηγεσία του ΚΚΕ.
Αρχίζει, λοιπόν, η ηγεσία αυτού του κόμματος να κλιμακώνει τις «αντιρατσιστικές» ρητορείες και τις «επιθέσεις» στήριξης των μεταναστευτικών μυθολογιών.
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο σημερινός «Ριζοσπάστη» (28 Μαρτίου 2009):
«…Εντείνεται η επιχείρηση τρομοκράτησης των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Χτες, τα ξημερώματα πραγματοποιήθηκε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση στην περιοχή της Ομόνοιας, με πρόσχημα την πάταξη της εγκληματικότητας. Στην πραγματικότητα όμως στήθηκε ένα σκηνικό τρομοκρατίας για περισσότερη από μία ώρα, αφού όποιος κυκλοφορούσε εκείνη τη στιγμή στο χώρο όπου γινόταν η επιχείρηση, υπέστη τον αστυνομικό έλεγχο…»
Και πιο κάτω διαβάζουμε τα εξής:
«Σαν να μην έφτανε αυτό, σχεδιάζεται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, η δημιουργία ειδικής αστυνομικής ομάδας από μετανάστες για την άντληση πληροφοριών, αλλά και την επέμβαση σε περιοχές που θεωρούνται «άβατο» για την ΕΛ.ΑΣ. Πρότυπο αποτελούν οι μονάδες ασφάλειας κοινότητας που δρουν σε όλες τις γωνιές του Λονδίνου και διάφορα φόρουμ ασφάλειας που υπάρχουν και λειτουργούν σε συνεργασία με τις βρετανικές αρχές ασφαλείας…»

Παρατήρηση πρώτη. Στο τι γίνεται σε αυτή την περιοχή της Ομόνοιας ο «Ρ» δεν βγάζει τσιμουδιά. Τα εξαφανίζει όλα (είναι γνωστά σε κάθε άνθρωπο που κινείται έξω από τον πύργο του) και δραματοποιεί την επιχείρηση της αστυνομίας για να καταλήξει στο μυθοποιημένο και παραπλανητικό «σκηνικό τρομοκρατίας» κατά των αλλοδαπών.
Η τρομοκρατία που ασκείται στην περιοχή της Ομόνοιας από τις μαφίες, τα ναρκωτικά που διακινούνται και όλα τα υπαρκτά και ολοφάνερα εγκλήματα που εστιάζονται σε αυτή την περιοχή ΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ.
Η θεατρινίστικη δίωξη αυτών των εγκλημάτων από την αστυνομία (γιατί περί αυτού πρόκειται) όχι μόνο δεν ξεσκεπάζεται, αλλά μεταλλάσσεται σε «δίωξη» κατά των αλλοδαπών!!!
Παρατήρηση δεύτερη. Ο «Ρ» επικαλύπτει, όμως και το «πρόσχημα» της αστυνομίας. ΓιΆ αυτόν είναι «πρόσχημα» για «τρομοκρατία» των αλλοδαπών.
Πράγματι είναι «πρόσχημα». Πρόσχημα για να προωθηθεί το καθεστωτικό σχέδιο «εισβολής» των αλλοδαπών στην ελληνική αστυνομία. Για να κατασκευαστεί δηλαδή ένα σώμα μισθοφόρων γενιτσάρων, όχι εναντίον των αλλοδαπών, αλλά εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, σύμφωνα με τα πολυπολιτισμικά πρότυπα των ¶γγλων. Το σχέδιο αυτό είναι παλιό και δημιουργούνται, σήμερα, από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας, οι επιτακτικοί όροι προώθησής του (το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει γράψει ήδη πάνω σε αυτό).
Παρατήρηση τρίτη. Ο «Ρ» με τα «προσχήματα» και τις ρητορείες περί «διώξεων» των αλλοδαπών εξαπατά τον ελληνικό λαό, αποκρύβοντας όχι μόνο τα προβλήματα που μαστίζουν τις περιοχές των Αθηνών, αλλά επικαλύπτοντας και τους πραγματικούς δημιουργούς αυτών των προβλημάτων: τους διεθνείς και εγχώριους «νταβάδες».
Είναι αυτοί οι «νταβάδες» που άνοιξαν τα σύνορα, ενθάρρυναν την εισβολή των αλλοδαπών και τον εποικισμό, που εισήγαγαν οργανωμένα, επιλεκτικά και στοχευμένα τις αλλοδαπές στρατιές.
Είναι αυτοί που επέτρεψαν να μετατραπεί η Αθήνα και άλλες μεγαλουπόλεις σε κολαστήρια της εγκληματικότητας και των ποικίλων μολυσματικών ασθενειών.
Είναι αυτοί που προώθησαν, μέσω της αλλοδαπής νεροποντής και της λαθρομετανάστευσης, την αποδόμηση των πάντων.
Αν ήθελαν αυτοί δεν θα υπήρχε, σήμερα αυτή η κόλαση. Απλώς σήμερα χρησιμοποιούν αυτά τα πειθήνια θύματα-όργανά τους και τις οργανωμένες συμμορίες τους και σε διάφορα άλλα πολιτικά παιχνίδια: Από τις κουκουλοφόρικες «εξεγέρσεις» μέχρι τα «προσχήματα» των αστυνομικών διώξεων…
Θα χρησιμοποιηθεί ο εφιάλτης της εγκληματικότητας για να προωθηθούν όλα τα σχέδια. Και ένα από αυτά είναι η κατάλυση της ελληνικής αστυνομίας και η δημιουργία μιας αστυνομίας πραιτοριανών αλλοδαπών μισθοφόρων.
Όλα αυτά τα επικαλύπτει ο «Ρ». Ούτε προβληματίστηκε από το γεγονός ότι ταυτόχρονα το Συγκρότημα Λαμπράκη και Αλαφούζου μίλησαν με τα πιο μελανά χρώματα και τις εφιαλτικές συνθήκες των περιοχών της Αθήνας. Μετά ήρθαν και οι θεατρινίστικες επιδρομές της αστυνομίας…
Οι προπαγανδιστικοί πυλώνες του μεγάλου κεφαλαίου που στάζουν «αντιρατσισμό», προπαγανδίζουν και προπαγάνδιζαν χρόνια και χρόνια για την «ευλογία» των αλλοδαπών, μιλούν τώρα για την Αθήνα κόλαση…
Φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ζηλέψει την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τόσο έξω από τη ζωή και τόσο μυωπική που αδυνατεί να αντιληφθεί ότι οδηγεί το ΚΚΕ στην αυτοκαταστροφή. Εκτός αν κι αυτό είναι ένα νεοταξικό σχέδιο…


Και άλλα σχετικά κείμενα θα βρείτε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20172#20172
Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 16, 2012 8:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

Η «αριστερά» έστρωσε το δρόμο στο σημερινό εφιάλτη!



Οι ιστορικοί ηγέτες του σοσιαλισμού είχαν υπογραμμίσει επανειλημμένα ότι η οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα είναι η άλλη εναλλακτική προοπτική στο σοσιαλισμό.

Η μεγαλοφυής σκέψη του Λένιν είχε συλλάβει και συγκεκριμενοποιήσει τον εφιάλτη αυτό της οπισθοδρόμησης. Γράφει το 1916 («Για την μπροσούρα του Γιούνιους»):

«Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (Ιαπωνικός και αμερικανικός κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από έναν ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω για αρκετές δεκαετίες. Αυτός είναι απίθανο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ (η υπογράμμιση δική μας), γιατί είναι αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια Ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Αυτό το «απίθανο», αλλά όχι «αδύνατο» είναι σήμερα πραγματικότητα: Θα ξαναχύσουν οι λαοί το αίμα τους σε «εθνικούς πολέμους», για την εθνική τους απελευθέρωση.

Στη χώρα μας αυτό είναι άμεσα και δραματικά ορατό: Τα ανδρείκελα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των πλανητικών μηχανισμών (Νέα Τάξη) έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ολοκληρωτική κατοχή: Οικονομική, ιδεολογική, πολιτική και αρχίζει να επελαύνει και η στρατιωτική κατοχή…

Η Ελλάδα έχει γυρίζει εκατό χρόνια πίσω σε συνθήκες αποικιοκρατίας:
Συνθήκες αποικιοκρατίας και μηχανισμοί προτεκτοράτου…

Οι Εθνικοί Πόλεμοι που πρόβλεψε ο Λένιν μπαίνουν ξανά στην ημερησία διάταξη. Οι εθνικό-απελευθερωτικοί αγώνες θα αποτελέσουν ξανά την αιχμή των νέων Λαϊκών Κινημάτων…

Φυσικά σε μια νέα κοινωνική και πολιτική διάσταση. Εθνικές αστικές τάξεις δεν μπορεί να υπάρξουν σήμερα, συνακόλουθα δεν μπορεί ο στρατηγικός στόχος αυτών των εθνικό-απελευθερωτικών κινημάτων να είναι η καπιταλιστική ολοκλήρωση, μια ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στον «εθνικό καπιταλισμό»: Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί…

Στις σημερινές συνθήκες της πλανητικής ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης (Νέα Τάξη),
παρακμής και κατάρρευσης του διεθνούς καπιταλισμού, το «εθνικό- απελευθερωτικό» συνδέεται ΕΥΘΕΩΣ με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας: της σοσιαλιστικής (θα μιλήσουμε αναλυτικά σε άλλα μας κείμενα).

Εδώ, απλώς, θα αναφερθούμε στις δυνάμεις εκείνες που επέτρεψαν, έστρωσαν το έδαφος, ακόμα και συμμετείχαν ενεργά σε αυτήν την εφιαλτική οπισθοδρόμηση: Στα «ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Δεν μπορούμε να τα βάζουμε, για δημαγωγική κατανάλωση, με το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκπροσώπους του, τα ιερατεία του και τα ανδρείκελά του: Αυτοί τη δουλειά τους κάνανε και τα συμφέροντά τους προωθούσαν.

Αυτοί οδηγούν, από την ίδια τη λογική του συστήματος που υπηρετούν, τις κοινωνίες στη λεηλασία, την καταστροφή και τη βαρβαρότητα…

Οι δυνάμεις που ευθύνονται για τη σημερινό εφιάλτη που ζούμε είναι οι δυνάμεις που μιλούσαν στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού, οι δυνάμεις που σφετερίστηκαν την ιστορία των λαϊκών αγώνων, οι δυνάμεις που και σήμερα ακόμα (που έχουν μεταλλαχτεί) μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.

Αυτή η «αριστερά» του σήμερα, απλώς, καταναλώνει διαπιστώσεις, καταγγελίες και ωραία λόγια, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΑ γυρίζει γύρω από τα ίδια και τα ίδια, γύρω από τον καθεστωτικό εκλογικό τροχό…

Αυτή η «αριστερά» απλώς περιγράφει με ηθικολογικά σημειωματάρια παρατηρήσεων το σημερινό ζόφο, δίχως να είναι ικανή να πάρει ΟΥΤΕ μια πρωτοβουλία Ενιαίο-Μετωπικής δράσης, ακόμα και πάνω στα φεουδαρχικά χαράτσια των ληστών και των ανδρεικέλων τους…

Αυτή η «αριστερά» είναι που συνέβαλε στα μέγιστα στο δικτατορικό, ιμπεριαλιστικό οδοστρωτήρα που ισοπέδωσε τη χώρα μας και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ την κυβέρνηση των ανδρεικέλων και τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτέλεσε και εκτελεί…

Αντί να οργανώσει την κοχλάζουζα και συσσωρευμένη λαϊκή ΟΡΓΗ σε ένα μαζικό κίνημα Ενιαίο-Μετωπικών Επιτροπών Αγώνα, σε Εργατικές και Συνοικιακές Επιτροπές Αγώνα, σε Απεργιακές φρουρές και άλλα όργανα λαϊκής εξουσίας, αυτή η «αριστερά» συμμετέχει στο θέατρο της κατοχικής βουλής (πολιτική νομιμοποίηση των εγκλημάτων) και σπέρνει θανάσιμες εκλογικές αυταπάτες για την «αλλαγή» της κατάστασης μέσω εκλογών!!!!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ενεργά (ΠΡΑΚΤΙΚΑ) στο έγκλημα και από την άλλη στηλιτεύει και αφορίζει στα λόγια (δημοκοπία) το έγκλημα, δηλαδή εκ του ασφαλούς, από τη θέση των ανέξοδων ρητορειών!!!!

Και το χειρότερο:
Όταν εμφανίζονται κάποια δυναμικά κινηματικά έμβρυα αγώνα ΣΙΩΠΟΥΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ ή τα συμβουλεύουν να έχουν σεβασμό στη «νομιμότητα» της καθεστωτικής αυθάδειας, αν δεν τα αφορίζουν…

Δεν θα φτάναμε ΠΟΤΕ εδώ, στη σημερινή αποικιοκρατική, εφιαλτική κατάσταση, αν δεν έβαζε πλάτες αυτή η «αριστερά»: Ιδεολογικές πλάτες, πολιτικές πλάτες και «τρομοκρατικές» πλάτες:


α). Αυτή η «αριστερά» δεν έφερε τη διάλυση (πολιτική και οργανωτική) της εργατικές τάξης και της ταξικής συνείδησης με τις χρόνιες και διαρκείς ευλογίες στα «ανοικτά σύνορα»: Τις εισβολές των αλλοδαπών στρατιών;

Αυτή η «αριστερά» δεν ευλόγησε και δεν προώθησε την αντικατάσταση των Ελλήνων εργατών (από τους πλέον πολιτικά πρωτοπόρους εργάτες του κόσμου), με τους τριτοκοσμικούς και ταξικά πρωτόγονους αλλοδαπούς δούλους;

Αυτή η «αριστερά» δεν βάπτιζε τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εισαγόμενων αλλοδαπών (τα θανατηφόρα «όπλα» του κεφαλαίου), σαν «ταξικά μας αδέλφια»;

Αυτή η «αριστερά» δεν είναι που πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις ιστορικές προειδοποιήσεις του Μαρξ-Ένγκελς:



• Ότι οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών...

• Ότι ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας...

• Ότι ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά υποβιβάζει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Ότι αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου...

• Ότι η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.

• Ότι με αυτό το «όπλο» της εισαγωγής ξένων εργατών κατασκευάζονται απεργοσπαστικοί μηχανισμοί και «γεμίζουν» οι αποθήκες των ανέργων, καθεστώς που οδηγεί τους εργάτες στην κατάσταση δουλοπάροικου...


Αυτή Η «αριστερά» πέταξε στον κάλαθο και της αποφάσεις της Α΄ Διεθνούς Ένωσης Εργατών με τις οποίες καταδίκαζε αυτές τις «μεταναστευτικές» μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και έστελνε πίσω τους ξένους εργάτες στις χώρες τους…

Αν όλα αυτά ίσχυαν στην εποχή του Μαρξ που ο καπιταλισμός βρισκόταν ακόμα στην ανθοφορία της ολοκλήρωσής του και η μετανάστευση είχε σε κάποιες περιπτώσεις και προοδευτικό χαρακτήρα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο καταστροφική είναι ΣΗΜΕΡΑ η εισαγωγή ξένων εργατών, ιδιαίτερα τριτοκοσμικών, για την εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της.

Αυτό πλέον δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εδώ στη χώρα μας έχει πάρει δραματικές διαστάσεις…


Και ακόμα αυτή η «αριστερά» ευλογεί τα «ταξικά μας αδέλφια»: το εργαλείο της ολοκληρωτικής άλωσης της εργατικής τάξης και της ελληνικής κοινωνίας…

β). Αυτή η «αριστερά» δεν σφυρηλάτησε τις τρομοκρατικές ιδεολογικές και πολιτικές αλυσίδες του «αντιεθνικισμού» και «αντιρατσισμού»;

Και παρήγαγε όλα τα ιδεολογήματα του χρηματιστηριακού «διεθνισμού»:
Αυτά της πολυπολιτισμικότητας, των «ιδιαιτεροτήτων», των «μειονοτήτων» κ.λπ;

Αυτή η «αριστερά» δεν κυριαρχεί στις παραγωγικές, καθεστωτικές εστίες αυτών των «ιδεολογημάτων»: Στην εκπαίδευση και στη διανόηση, στα ΜΜΕ;

γ). Αυτή η «αριστερά» δεν ήταν που πρωτοστάτησε εναντίον κάθε εθνικής συλλογικότητας, εναντίον κάθε εθνικού συμβόλου, εναντίον κάθε εθνικής μνήμης και ταυτότητας, εναντίον ακόμα και της ιστορίας μας;

ΣΥΝΕΒΑΛΕ αποφασιστικά στον ιδεολογικό και πολιτικό αποχρωματισμό της εθνικής συνείδησης, κτύπησε ανελέητα τους εθνικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας και τώρα οι πολιτικάντηδες αυτής της «αριστεράς» θρηνούν για την εθνική μας κατοχή…

Αγωνίστηκαν όλοι
αυτοί για την ελληνική ιθαγένεια των αλλοδαπών και ξένων μαφιών των διεθνών μηχανισμών του χρήματος και για όλα τα ιδεολογήματά τους και τώρα κλαψουρίζουν για τη δικτατορία του ΔΝΤ και του νέου Τσολάκογλου.

Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων απλώς εκτελεί ψυχρά και μαφιόζικα ΑΥΤΑ για τα οποία αγωνίστηκε αυτή η «αριστερά» χρόνια και χρόνια…

Ο «αγώνας» αυτής της «αριστεράς» είναι που δικαιώθηκε. Με ακριβό, βεβαίως, αντίτιμο: Την αποικιοκρατικοποίηση της χώρας μας.

Σήμερα με στρουθοκαμηλισμούς και με νερόβραστες ηθικολογικές φλυαρίες επιχειρεί αυτή η «αριστερά» να διασωθεί η ίδια από τον αφανισμό της, να εξαπατήσει εκ νέου τον ελληνικό λαό με παρδαλά εκλογικά μέτωπα, να σώσει τον καπιταλισμό που καταρρέει και να αναπαλαιώσει τους καθεστωτικούς του μηχανισμούς…

Η διέξοδος είναι ΜΟΝΟ η πραγματική Αριστερά η οποία μπορεί να ανασυγκροτηθεί ΜΟΝΟ με την ανάπτυξη, οργάνωση και ΑΥΤΟ-Οργάνωση των μαζικών αγωνιστικών κινημάτων: Των ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ της ΕΞΟΥΣΙΑΣ του δρόμου και όχι των «κινημάτων» του εκλογικού δρόμου: Αυτός εξ ορισμού είναι καθεστωτικός…
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 17, 2012 9:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θα κλείσουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα για την «αριστερά» με ένα ακόμα κείμενο γραμμένο τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ του 2012

Το παρασιτικό φρενοκομείο της «αριστερής» αποστέωσης



Στο τραπέζι του καθεστωτικού φρενοκομείου περίοπτη θέση έχουν και τα κόμματα της λεγόμενης «αριστεράς»: Οι «αριστεροί» ψάλτες της παρασιτικής καθεστωτικής λειτουργίας…

Αυτή η «αριστερά» που δεν έχει καμία σχέση με την ΑΡΙΣΤΕΡΑ (εκτός από το σφετερισμό του ονόματος και των αγωνιστικών παραδόσεων) αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθεστωτικής φρενοβλάβειας.

Το χειρότερο: Έναν από τους βασικούς στυλοβάτες του καθεστώτος...


Στηρίζει και διασώζει το καθεστώς (πού στα λόγια το καταγγέλλει) μέσω της εκλογικής ΕΜΠΟΡΙΑΣ της καθεστωτικής σήψης, μέσω της εμπορίας της φρενοβλάβειάς του.

Το εμπόριο
αποτελεί μία τις βασικές λειτουργίες του καπιταλισμού και οι έμποροι μια από τις συνιστώσες της παρασιτικής καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα λεγόμενα κόμματα της «αριστεράς»: Εμπορεύονται εκλογικά και ασύστολα τη σήψη και την παράνοια του καθεστώτος, σαν μια συνιστώσα αυτής της σήψης και παράνοιας…

Αυτή η «αριστερά» έχει αποκτήσει όλα τα ελαττώματα του καθεστωτικού εκλογικού παρασιτισμού, όλα τα ελαττώματα των κυρίαρχων καθεστωτικών κομμάτων.

Να, γιατί δεν βλέπουν παρά μόνο κοινοβουλευτικές σκιές και έχουν αναγάγει το ψηφοδέλτιο σε φετίχ…

Να, γιατί αγνοούν, σκανδαλωδώς, την πραγματικότητα των κοινωνικών διεργασιών και τους «όρους» των λαϊκών κινημάτων και το χειρότερο: Σαμποτάρουν κάθε αυθεντική λαϊκή κίνηση, κάθε αυτενέργεια του λαού, κάθε τι που δεν «κλειδώνεται» στο εμπορικό «κάδρο» της εκλογικής κερδοσκοπίας…

Να, γιατί δεν νοιάζονται παρά μόνο για την κοινοβουλευτική τους παρουσία, την εκλογική τους διαπραγματευτική δύναμη και τα γραφειοκρατικά τους παζαρέματα με το κυβερνητικό οικοδόμημα των μαφιών του χρήματος…

Το εμπορικό εκλογικό μικρόβιο του ΚΚΕ, του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων «αριστερών» παραφυάδων έχει αποστεώσει σε τέτοιο βαθμό αυτά τα «αριστερά» κόμματα, ώστε αυτά, σήμερα, να αποτελούν απλούς καταναλωτές ρητορικών καταγγελιών του καθεστώτος και εκλογικούς εμπόρους της καθεστωτικής φρενοβλάβειας: εμπόρους-στυλοβάτες του καθεστωτικού οικοδομήματος…

Τα κόμματα αυτά υποσιτίζονται από την εκλογική εμπορία της σήψης και κρύβονται πίσω από τις πιο μοχθηρές γκριμάτσες της φρενοβλάβειας των κυβερνητικών ανδρεικέλων και ιδιαίτερα των ανδρεικέλων του ΠΑΣΟΚ.

Όταν βιώνουμε καθημερινά την εκτέλεση των «συμβολαίων θανάτου» της κυβέρνησης των ανδρεικέλων (κάθε κυβέρνησης και της σημερινής παπαδήμιας συναίνεσης), όταν ο πολιτικός μας βίος κατακλύζεται, σαν νεροποντή, από τη φρενοβλάβεια των ανδρεικέλων, τότε τα «υποστυλώματα» αυτού του εφιάλτη (ΚΚΕ-ΣΥΝ κ.λπ) επικαλύπτονται και συγκαλύπτονται…

Είναι τέτοια τα «παραληρήματα» της φρενοβλαβούς σήψης του κυβερνητικού οικοδομήματος και ιδιαίτερα αυτά των πράσινων ανδρεικέλων- παρασίτων που τα ΠΑΝΤΑ επικεντρώνονται σε αυτά και μένουν έτσι στο περιθώριο τα κόμματα της «αριστεράς» και ο δικός τους άθλιος και θλιβερός ρόλος: Ο ρόλος του αναγκαίου κομπάρσου στο θέατρο της καθεστωτικής απάτης, της εκτόνωσης και διάσωσης του «φρενοκομείου»…

Αυτή, όμως η οφθαλμαπάτη εξαφανίζεται ΑΜΕΣΩΣ, αν αντικρύσουμε κατάφατσα την πραγματικότητα.

Είναι δυνατόν να ζούμε τέτοιες θηριώδεις καταστάσεις βαρβαρότητας και εξόντωσης του ελληνικού λαού, καθημερινές και χωρίς ιστορικό προηγούμενο και η «αριστερά» να έχει πήξει στο στερεοτυπείο των καταναλωτικών εκλογικών ψαλμωδιών και «αντικυβερνητικών» ρητορειών;

Είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να σφαδάζει σαν το σφαγμένο κόκορα, η πραξικοπηματική κυβέρνηση Παπαδήμου να έχει γίνει ένα τσίρκο καταγέλαστο και τα κόμματα της «αριστεράς», απλώς να εμπορεύονται ψηφοθηρικά τη φρίκη και να ΜΗΝ ΞΕΣΗΚΩΝΟΥΝ και να ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ την ΟΡΓΗ του ελληνικού λαού;

Το χειρότερο: Αγωνίζονται απεγνωσμένα να μην ξεχυθεί η κοχλάζουσα λαϊκή ΟΡΓΗ στο δρόμο, αλλά να χειραγωγηθεί στα κομματικά τους μαντριά, στους αγωγούς που θα καναλιζάρουν την ΟΡΓΗ στο φούσκωμα των εκλογικών τους ποσοστών…

Βεβαίως, τα κόμματα αυτά, ιδιαίτερα το ΚΚΕ ουρλιάζουν για ξεσηκωμούς και εξεγέρσεις, σαν υστερικοί έμποροι της λαχαναχοράς, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΑ δεν κάνουν τίποτα για να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να οργανώσουν την ΟΡΓΗ, ούτε καν ένα ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ εναντίων των εξοντωτικών μέτρων των δολοφόνων του ελληνικού λαού, ούτε καν ένα ΜΕΤΩΠΟ εναντίον των χαρατσιών. Ακόμα και στις απεργιακές παρελάσεις τους κατεβαίνουν χώρια και ανταγωνιστικά…

Η ηγεσία του ΚΚΕ τους «ξεσηκωμούς» και τις «εξεγέρσεις» (κοπανιστός αέρας του κάθε έμπορα και τα κανάλια των «νταβάδων» μιλάνε σήμερα για τέτοιες «εξεγέρσεις»), τις «οραματίζεται» ΜΟΝΟ μέσα από τα κομματικά του τείχη, μέσα από την αύξηση των προβάτων στο κομματικό μαντρί: «Εξεγέρσεις» κομματικών παρελάσεων και εκλογικής χειραγώγησης…

Αυτά τα κόμματα δεν έχουν καμία σχέση, ούτε γεύση, με την ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Αν υπήρχε τέτοια ΑΡΙΣΤΕΡΑ, σήμερα όλο αυτό το καθεστωτικό φρενοκομείο θα είχε πεταχτεί με πάταγο εκεί που πραγματικά ανήκει: Στα σκουπίδια…


Αυτά τα κόμματα αποτελούν τα «αριστερά» φράγματα διάσωσης του καθεστώτος, τις «αριστερές» ασφαλιστικές δικλίδες του…

Το σπουδαιότερο που πάμε να ξεχάσουμε, μέσα στον οχετό των ακαθαρσιών και των εγκλημάτων του δωσίλογων ανδρεικέλων, είναι τούτο:
Ότι αυτά τα κόμματα έστρωσαν το δρόμο στο σημερινό εφιάλτη με την προώθηση και τη νομιμοποίηση των κεντρικών ΕΠΙΛΟΓΩΝ της πλανητικής εξουσίας: Της Νέας Τάξης.

Ήταν αυτά τα κόμματα που έδωσαν όχι μόνο το άλλοθι και το τεκμήριο στις κεντρικές στρατηγικές επιλογές της Νέας Τάξης, αλλά και νομιμοποίησαν ΠΟΛΙΤΙΚΑ (με τη συμμετοχή τους στη Βουλή της ευρω-χούντας) τα «συμβόλαια θανάτου» της διεθνούς μαφίας του χρήματος…

Αν και έχουμε αναλύσει πολλές φορές αυτό το ζήτημα, θα επανέλθουμε, για να δείξουμε τούτο: Όταν προωθείς τις στρατηγικές επιλογές της Νέας Τάξης, μοιραία είσαι και κολαούζος της, το «αριστερό» δεκανίκι της…



Διαβάστε επίσης στην ίδια ενότητα, μαζί με άλλα σχετικά κείμενα και το άρθρο:
«Αριστερά» Το πλήκτρο της νεοταξικής Ορχήστρας»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=28597#28597


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Τασος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 17, 2012 5:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Αριστερά στην Ελλάδα Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μα ποια λαϊκή οργή να οργανώσει το ΚΚΕ όταν πέφτει στο 4% από το 8 μέσα σε ένα μήνα, παρότι σωστά λέγατε και αναλύατε από αυτό το σαιτ ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η πιο καλή κίνηση στις τελευταίες εκλογές; Ο λαός δεν δείχνει να θέλει σύγκρουση με το σύστημα, πόσο μάλλον να απαιτήσει με την ψήφο του την ύπαρξη επαναστατικής αριστεράς. Πίσω από το παραβάν, μπορούσε ο καθένας να δείξει εκ του ασφαλούς την οργή του εναντίον της καπιταλιστικής ΕΕ και του ευρώ, ψηφίζοντας αυτούς που έστω και στα λόγια θέλαν ρήξη (ΚΚΕ). Φάνηκε όμως ότι ο κόσμος δεν ήθελε ρήξη, είτε συνειδητά αλλά λόγω προπαγάνδας, είτε από άγνοια.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι, άνεργοι κλπ νιώθουν και συμπεριφέρονται ως αστοί, δεν φέρονται ως προλεταριάτο.
Και υπάρχει κάποια εξήγηση.
Η Ελλάδα διαθέτει, (ή διέθετε) πάρα πολλούς ελ. επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις. Αυτοί ταξικά νιώθουν αστοί, εν δυνάμει καπιταλιστές, ακόμη κι αν πλήττονται πρώτοι από την καπιταλιστική κρίση όπως ακριβώς οι εργάτες.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι βιώνουν την κρίση ως καπιταλιστές που μειώθηκαν τα κέρδη τους δεδομένου ότι δε χάσαν τη δουλειά τους ενώ οι αμοιβές τους, τους επιτρέπουν ακόμη να επιβιώνουν. ¶ρα, ακόμα νομίζουν πως το σύστημα τους "αγαπάει", είναι με το μέρος τους. (Ίσως γι' αυτό και τονίζεται διαρκώς ότι δεν θα απολυθεί κανείς - για να συντάσσονται με το σύστημα).
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, εδώ και πολλά χρόνια θεωρούν λογικό να αμείβονται με ένα γλίσχρο μισθό και να συμπληρώνουν το εισόδημα με τις συντάξεις των γονιών ή από κανένα νοίκι από κληρονομιά (έχουν δηλαδή αρκετό κεφάλαιο που δεν τους επιτρέπει επανάσταση).

Με κάθε επιφύλαξη βέβαια, θα έλεγα (και ελπίζω να με διορθώσετε αν κάνω λάθος), πως όχι μόνο δεν υπάρχουν αριστερά κόμματα στην Ελλάδα αλλά ούτε άτομα με αριστερή σκέψη. Το ΚΚΕ τα λέει ωραία, αλλά ο καθένας σε ατομικό επίπεδο πρέπει να δει τα πράγματα από αριστερή, ανθρωπιστική, δημοκρατική και ρεαλιστική σκοπιά για να γυρίσει να κοιτάξει τον διπλανό του, να οργανωθεί και έτσι να υπάρξει ρήξη με το σύστημα. Κι αυτό είναι θέμα παιδείας. Και η παιδεία που έχουμε, έχει φυτέψει σε όλους έναν μοναχοφάη καπιταλιστή μέσα μας. Από τη στιγμή που κανείς δε γουστάρει και μισεί τον διπλανό του, δεν τον βλέπει καν ως ισάξιο ανθρώπινο ον, πως διάολο θα οργανωθούν οι άνθρωποι προς κοινό στόχο για κοινά προβλήματα? Το ΚΚΕ και κάθε ΚΚΕ θα ξαναγίνει ΚΚ όταν τα άτομα πιστέψουν στη Δημοκρατία με τη βοήθεια της ατομικής καλλιέργειας.

ΥΓ. Τη μεγαλύτερη "αγάπη" προς τους λαθρομετανάστες, την έδειξαν αρχικά οι μικρομικροί επαγγελματίες, αγρότες και μικροεργολάβοι που βολεύτηκαν δίνοντας 2000δρχ και φαΐ στον αλλοδαπό στο χωράφι και στο γιαπί, ενώ ο κανακάρης έπινε φραπέ στην καφετέρια με το SUV ενώ ήταν εργάτης κι ίδιος. Αυτοί οι εργάτες - αστοί δώσαν το σύνθημα για την αθρόα έλευση μεταναστών της δεκαετίας του '90 που παγιώθηκε αργότερα στην εποχή του ευρώ, οπότε και ελκυόμενοι από τα ξέφραγα σύνορα και τις αμοιβές σε σκληρό διεθνές συνάλλαγμα, οι μετανάστες εισρέουν από παντού.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 18, 2012 9:59 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φίλε Τάσο, προκειμένου να δικαιολογήσεις το ΚΚΕ υφαίνεις αυθαίρετα ένα μωσαϊκό από αποσπασματικά και ξεκάρφωτα κομμάτια της πραγματικότητας και καταλήγεις έτσι, δίχως ίσως να το αντιλαμβάνεσαι, στα προπαγανδιστικά κλισέ του καθεστώτος: Φταίει ο «κακός» λαός, ο «αστός» εργάτης, ο «διεφθαρμένος» δημόσιος υπάλληλος, ο «αντιδραστικός» μικροαστός κ.λπ…

Όλα αυτά τα αναλύουμε στο παραπάνω κείμενο: «Ρίχνουν στους εργαζόμενους και τους λαούς τα αναθέματα».

Συνοπτικές επεξηγήσεις:

α). Η ισοπέδωση και η εξαθλίωση ενός λαού, όταν δεν υπάρχουν πολιτικές αντιστάσεις, τα πολιτικά και οργανωτικά μετερίζια του αγώνα (ιμάντες της κίνησης, δηλαδή οι «συνθήκες» για κινήματα) τότε προκαλείται και ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ στη σκέψη και στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του λαού: ισοπεδώνεται και διαβρώνεται η Σκέψη, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και η αγωνιστική διάθεση του λαού.

Ο καπιταλισμός πάντα επιδιώκει την ΓΕΝΙΚΗ εξαθλίωση και ισοπέδωση των πάντων, ιδιαίτερα σήμερα στη νεοταξική μορφή της ολοκληρωτικής βαρβαρότητάς του.

Ο καπιταλισμός, βεβαίως, κάνει τη δουλειά του. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε αυτή τη λαίλαπα της νεοταξικής κακουργίας πέφτει στις πλάτες των κομμάτων που μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ βαραίνει αυτά και ΟΧΙ το λαό…

Τα σοσιαλιστικά κόμματα και τα ΚΚ ΟΧΙ μόνο δεν αντιστάθηκαν στη νεοταξική λαίλαπα, αλλά έγιναν μέρος της καπιταλιστικής αποσύνθεσης και τα «αριστερά» γρανάζια («αριστεροί» ψάλτες) της Νέας Τάξης: Ήταν αυτά που δώσανε το τελειωτικό κτύπημα στις κατακτήσεις και τις «συνθήκες» των αγωνιστικών κινημάτων, καταστρέφοντας ολοσχερώς, σχεδόν, τις πολιτικές και οργανωτικές ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ των ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ στο δρόμο.

Πάνω σε αυτά έχουμε γράψει πολλά και το μικρό αυτό αφιέρωμα, αναφέρεται ακριβώς στον εκφυλισμό της «αριστεράς». Εξάλλου το ότι δεν υπάρχει Αριστερά το διαπιστώνεις και εσύ…

β). Ωστόσο, το πρωτογενές «υλικό» της λαϊκής κίνησης δεν έχει, ούτε μπορεί να εκλείψει, διότι δεν εξαρτάται, ούτε καθορίζεται από ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ παράγοντες. Το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ εξαρτάται από το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ…

Η κίνηση των λαϊκών μαζών καθορίζεται από ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ όρους, από τη λεηλασία και την καταστροφή που επιφέρει ο καπιταλισμός στους λαούς και τη βαρβαρότητα του συστήματος.

ΟΙ λαοί, αργά ή γρήγορα, όσο και αν δεν έχουν τους πολιτικούς και οργανωτικούς ιμάντες για αγώνα, όσο και αν έχουν καταφέρει τα καθεστωτικά κόμματα να τους έχουν εξαθλιώσει και αλλοτριώσει εκλογικά, κάτω από τη ασταμάτητη συσσώρευση της αγανάκτησης και της ΟΡΓΗΣ ξεσηκώνονται.

ΣΕ αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα. Ήδη πολλά είναι τα σημάδια που προαναγγέλλουν ένα γενικό λαϊκό ξεσηκωμό: Τα κινήματα των Πλατειών, οι φορτηγατζήδες, οι αγρότες, οι ναυτεργάτες, η Χαλυβουργοί, κ.λπ σηματοδοτούν τις επερχόμενες λαϊκές εκρήξεις…

Το ίδιο παρατηρείται στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο…

Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε έναν τέτοιο αγωνιστικό λαϊκό ξεσηκωμό αυτό οφείλεται στα κόμματα της «αριστεράς», ιδιαίτερα στο ΚΚΕ και ΟΧΙ ότι οι λαοί δεν έχουν διάθεση για αγώνα.

Τα κόμματα αυτά «στομώνουν» και «διαφθείρουν» (προσωρινά) αυτή την αγωνιστική διάθεση. Δεν τα εμπιστεύονται πλέον οι λαοί, δεν εμπνέουν, δεν δίνουν κανένα αγωνιστικό όραμα, «μπλοκάρουν» κάθε αγωνιστική προοπτική. Το μόνο που κάνουν είναι να εμπορεύονται, καθαρά ΕΚΛΟΓΙΚΑ, την κατάντια και την απελπισία του λαού…

Τα ποσοστά, συνεπώς, το ΚΚΕ έπεσαν στο 4% ακριβώς γιατί το ΚΚΕ αποτελεί ένα πολιτικό παράγοντα καθαρά εκλογικό, δίχως να δίνει καμία, έστω και εκλογική, προοπτική, αλλά το χειρότερο έστρεψε την πλάτη σε κάθε αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση. Στα μάτια του λαού έχει καταγραφεί σαν το κόμμα που εγγυάται την καπιταλιστική «νομιμότητα» και κτυπάει ανελέητα ό,τι ξεφεύγει από αυτή τη «νομιμότητα» και από τα κομματικά καλούπια της χειραγώγησης…

Αν το ΚΚΕ (το οποίο έχει τις πιο οργανωμένες δυνάμεις) προωθούσε στην πράξη το σπάσιμο αυτής της κατοχικής «νομιμότητας», αν προωθούσε μορφές αυτό-οργάνωσης παντού, ενίσχυε τα αυθόρμητα ξεσπάσματα και ΣΥΓΚΡΟΥΟΤΑΝ με τις δυνάμεις του καθεστώτος, ΤΟΤΕ ο λαός θα το ακολουθούσε, θα έκτιζε μέσα στην κοινωνία τις «συνθήκες» των αγωνιστικών κινημάτων και τα εκλογικά του ποσοστά θα ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά.

Δεν είναι ο κόσμος που δεν θέλει να αγωνιστεί. Είναι οι ηγεσίες των «αριστερών» κομμάτων που τρέμουν κάθε αγώνα που σπάει το κάδρο της καπιταλιστικής «νομιμότητας» και με νύχια και με δόντια αγωνίζονται να αναχαιτίσουν και να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ΟΡΓΗ στα εκλογικά κανάλια: Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω από αυτές τις συνθήκες από 4% έφτασε να απειλεί την πρώτη θέση στο κυβερνητικό οικοδόμημα…

Για το λαθρομεταναστευτικό έχουμε γράψει άπειρα κείμενα. Είναι περιττό να δείξουμε και εδώ ότι είναι αυτή η «αριστερά» που επέτρεψε και ευλόγησε αυτόν το εφιάλτη που έδωσε τη χαριστική βολή στη ελληνική κοινωνία και το λαό της…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Τάσος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 18, 2012 1:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Χαίρομαι για το διάλογο και ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις φίλε μου. Δεν ήθελα να δικαιολογήσω το ΚΚΕ. Ίσως με μπερδεύεις με άλλον. Δε μίλησα για κανέναν «κακό» «διεφθαρμένο»,κ.λπ… Το ότι κάποιος δεν νιώθει ταξικά εκεί όπου πραγματικά ανήκει, είναι θέμα πλάνης και όχι κακίας. Είπα πως εξηγώ την μη ψήφο σε κάποιους που εκφράζουν έστω και κάλπικα την απεμπλοκή από την ΕΕ, ως αποδοχή της ΕΕ, όπως ανέλυε και αυτό το σάιτ προεκλογικά και πρότεινε ψήφο υπέρ ΚΚΕ. Νομίζω ότι ο Σύριζα πήρε το ψηλό ποσοστό επειδή δήλωνε υπέρμαχος της ΕΕ και του ευρώ. Απλά μάλλον συμφωνούμε και συζητάμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Ο συλλογισμός μου επικεντρώνονταν στο γεγονός ότι τα κόμματα λειτουργούν μέσα στην κοινωνία. Φέρονται, όπως λες πολύ σωστά, με τον τρόπο που βιώνουμε επειδή η κοινωνία ως σύνολο συμπεριλαμβανομένων και των κομμάτων έχει συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και οπτικής της πραγματικότητας. ¶νθρωποι βρίσκονται και μέσα στα κόμματα. ¶νθρωποι που ζουν στην ίδια κοινωνία. Η κοινωνία περιλαμβάνει τα πάντα και διαμορφώνει τα πάντα είτε στις κατώτερες τάξεις είτε στις ανώτερες (όπως έλεγε ο Μπακούνιν). Δεν μπορείς να αλλάξεις γρήγορα την κοινωνία. Οι μεταβολές όπως το πέρασμα από την παθητικότητα στην αυτενέργεια και αντίστροφα θέλουν καιρό. Συμφωνώ βέβαια πως τα κόμματα φρενάρουν αντί να επιταχύνουν τη διαδικασία. Προφανώς δράσαν προς την κατεύθυνση της ισοπέδωσης των ταξικών συνειδήσεων, ως δεκανίκια του καπιταλισμού. Πιστεύω όμως πολύ στα άτομα. Τα άτομα που θέλουν να είναι πολίτες σε Δημοκρατία δεν πρέπει να περιμένουν οδηγίες και ιδεολογίες από τα κόμματα. Υποχρεούνται να διαβάζουν, να φιλοσοφούν, να συμμετέχουν. Και από όσο γνωρίζω, ο διαφωτισμός προηγείται της επαναστάσεως. Δεν είναι ο διαφωτισμός και προσωπική και βιωματική υπόθεση του καθενός? Διότι δεν μπορεί να έρθει ως επιφοίτηση. Η αντίδραση των μαζών όπως την περιγράφεις διεθνώς δεν θα είναι αποτελεσματική αν δεν προηγηθεί η πίστη στη Δημοκρατία και στην ανάγκη για ανθρωπισμό. Αυτά τα έχει βέβαια αναλύσει αρκετά το σάιτ σας.
Λες ότι "Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε έναν τέτοιο αγωνιστικό λαϊκό ξεσηκωμό αυτό οφείλεται στα κόμματα της «αριστεράς», ιδιαίτερα στο ΚΚΕ και ΟΧΙ ότι οι λαοί δεν έχουν διάθεση για αγώνα. "
Σύμφωνοι, αλλά που θέλουν οι λαοί να οδηγήσει ο αγώνας τους? Γνωρίζουν? Υπάρχει στόχος? Μακάρι να υπάρχει και να υπάρξει. Διότι είναι φυσιολογικό να διαμαρτύρεσαι όταν χάνεις τη δουλειά σου. Την διαφορετική μορφή της κοινωνίας την γνωρίζουμε? Ξέρουμε τι θέλουμε? Αυτό ρωτάω.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούλ 18, 2012 10:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Αγαπητέ Τάσο.

Συμπίπτουμε στα περισσότερα και στο επίπεδο των παρατηρήσεων.

Διαφέρουμε στον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων (μεθοδολογία), αλλά αυτό θέλει πολύ συζήτηση.

Συμφωνούμε ότι οι λαοί κινούνται αυθόρμητα από αντικειμενικές αιτίες, αλλά κινούνται χωρίς να έχουν «πυξίδα» και συνειδητούς στόχους. Οι λαοί εξεγείρονται, ενστικτωδώς πολλές φορές, κάτω από το μαστίγιο της ανάγκης και της ΟΡΓΗΣ, αλλά δεν γνωρίζουν το πού θα πάνε, το μόνο που θέλουν είναι να αλλάξει η αφόρητη ζωή τους και να γλιτώσουν από την καταστροφή.

Γι αυτό, συχνά, πέφτουν θύματα πολύχρωμων δημαγωγών…

Τους στόχους, τις προοπτικές, το όραμα, το «σχέδιο» κ.λπ, όλα αυτά τα έχουν οι πολιτικές πρωτοπορίες. Η ταξική συνείδηση δεν ξεπετάγεται αυτόματα από τους «αντικειμενικούς» λαϊκούς αγώνες, αλλά κατακτάται μέσα από τη διαλεκτική σχέση του λαού με τα πολιτικά ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ (τις πολιτικές πρωτοπορίες) στη βάση της ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ δράσης των λαϊκών κινημάτων.

Να, γιατί είναι απαραίτητες οι οργανωμένες πολιτικές πρωτοπορίες, τα επαναστατικά κόμματα. Και η τραγωδία της εποχής μας συνίσταται ακριβώς σΆ αυτό: Στην απουσία του επαναστατικού παράγοντα, στην απουσία μιας επαναστατικής ηγεσίας…

Σήμερα αυτά τα κόμματα της «αριστεράς» έχουν καταστρέψει και τις συλλογικές κατακτήσεις και παραδόσεις των αγώνων, συνακόλουθα τα κεκτημένα και της πολιτικής συνείδησης και σκέψης…

Πάνω σε όλα αυτά σε παραπέμπω σε ένα παλιό μας άρθρο:
Το ιστορικό μας δράμα: Η συντριβή της σκέψης
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6050

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες