Ο «φιλόσοφος» του Αλαφούζου υμνεί τον Τσίπρα!!!

[Παλαίμαχος]

Ο «φιλόσοφος» του Αλαφούζου υμνεί τον Τσίπρα!!!



Ο «φιλόσοφος» του Αλαφούζου, ο Χρήστος Γιανναράς, κατέχει εξέχουσα θέση στον Όλυμπο των Ελλήνων «στοχαστών» της γυάλας…

Φυσικά αυτοί οι «στοχαστές» της γυάλας, είναι άκρως καθεστωτικοί, ολοκληρωτικά καθεστωτικοί και «εμπνέονται» ΠΑΝΤΑ από τα «οράματα» των αφεντικών τους: Τα «οράματα» της φρενοβλαβούς κερδοσκοπικής απληστίας τους…

Ένα τέτοιο αλαφούζιο «όραμα» είναι η κατασκευή του Τσίπρα, σαν είδωλο μεγάλου και «άριστου» ηγέτη.

Ο Γιανναράς, όπως πάντα, ανέλαβε το «έργο» να φιλοτεχνήσει το είδωλο και να το περιτυλίξει με τα πολύχρωμα μακιγιάζ και με τις στιλπνές ετικέτες του «άριστου» και του μεγάλου ηγέτη: Η «φιλοσοφική» φρενοβλαβής ταχυδακτυλουργία στο αποκορύφωμα της, εφάμιλλη της πολιτικής σχιζοφρένειας που ζούμε…

Διαβάζουμε:

«O νεαρός αρχηγός του ΣYPIZA είναι η μεγάλη έκπληξη του ελληνικού πολιτικού βίου στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις – σκαρί ηγέτη, στέρεος, πειστικός, ρεαλιστικός, ευφυής πολιτικός λόγος, ασύγκριτος με τις χιλιοφθαρμένες συμβατικότητες όλων των άλλων κομματικών ηγητόρων».

Τέτοια ειδωλολατρική υμνολογία δεν βρίσκουμε ούτε στους φανατικούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ…

Η ταχυδακτυλουργική, όμως, δολιότητα του αλαφούζιου «φιλοσόφου», βρίσκεται αλλού: Στην αποκοπή του Τσίπρα από τον ιστορικό ΧΩΡΟ και ΧΡΟΝΟ, από το κοινωνικό ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ (κοινωνικό περιεχόμενο) και από τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΩΡΟ.

Ο Γιανναράς, με τη δολιότητα του ταχυδακτυλουργού και της «φιλοσοφικής» ασυναρτησίας, εμφανίζει τον Τσίπρα σαν μία ουρανοκατέβατη «θεότητα», σαν μια αυθύπαρκτη οντότητα (σαν Μεσσία), χωρίς ιστορία, χωρίς κοινωνική και πολιτική προέλευση και υπόσταση, ΕΞΩ από κάθε σύστημα Ιδεών και πολιτικής δράσης: Τα πάντα αφυδατώνονται, εξατμίζονται, εξανεμίζονται και αφανίζονται…

Έτσι με αυτό το αντιεπιστημονικό και ύπουλο τέχνασμα της «φιλοσοφικής» μπουρδουλογίας του Γιανναρά, ο Τσίπρας εμφανίζεται σαν «θεόσταλτος» για να μας «σώσει», σαν να μην είναι ΣΥΡΙΖΑ, σαν να μην έχει βγει μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες, μέσα από τις καθεστωτικές λειτουργίες της εκλογικής ΑΠΑΤΗΣ…

Οι «φιλόσοφοι» των «νταβάδων» ξέρουν τον τρόπο να «γεμίζουν» με ταχυδακτυλουργικές αυθαιρεσίες τα πολιτικά χάσματα.

Έτσι και ο Γιανναράς διαχωρίζει τον Τσίπρα από τον «κακό» ΣΥΡΙΖΑ και από τις «παραδοσιακές παρατάξεις». Το γεγονός, βεβαίως, ότι στο ΣΥΡΙΖΑ και πίσω από τον Τσίπρα έχει συνωστιστεί όλη η «λέπρα» του πασοκισμού, αυτό δεν απασχολεί το «φιλόσοφό μας…

Ο «στοχαστής» της γυάλας είναι υπεράνω όλων αυτών. Αυτός υμνολογεί τον Τσίπρα (αυτό είναι, στην παρούσα φάση το «όραμα» Αλαφούζου) και ΕΥΧΕΤΑΙ να δημιουργηθεί και από τις «παραδοσιακές παρατάξεις» ένας Τσίπρας και το σπουδαιότερο: Να «συγκροτήσει» ο Τσίπρας ένα άλλο κόμμα «τίμιας και συνεπούς κοινωνιοκεντρικής Aριστεράς»!!!

Θαυμάστε τη «διατεταγμένη σκέψη» του «φιλόσοφου»:

«Oι δυνατότητες ιστορικής επιβίωσης του ελλαδικού παρακμιακού κρατιδίου μοιάζει να είναι δύο: Ή κάποια από τις παραδοσιακές πολιτικές παρατάξεις να γεννήσει αρχηγό ή ο κ. Tσίπρας να γεννήσει κόμμα. Oι παραδοσιακές παρατάξεις έχουν υπερβεί και την κλιμακτήριο, εμφανίζονται οριστικά στείρες, ο κ. Tσίπρας μοιάζει να διαθέτει τη φρεσκάδα και ζωτικότητα της πολιτικής γονιμότητας. Θα μπορούσε να συγκροτήσει ένα κόμμα τίμιας και συνεπούς κοινωνιοκεντρικής Aριστεράς, να υπουργήσει τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας».

Ολόκληρο το κείμενο του Γιανναρά το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2012/06/blog-post_9671.html

Καθημερινή:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_24/06/2012_448666

Θα θυμίσουμε για την ιστορία κάποια αποσπάσματα από παλιά μας κείμενα που αποκαλύπτουν την «πολιτική φιλοσοφία» του Γιανναρά και την υποταγή του στα αλαφούζια «οράματα»

Γράφαμε τον Ιούνιο του 2010, στο άρθρο: «Γιανναράς: Ο υμνητής των μεταπρατών του χρήματος»

«Για όσους, δεν φοράνε παρωπίδες και έχουν τη «κακή» συνήθεια να σκέφτονται, είναι σημαντικά τούτα:
Ο Γιανναράς, σταθερός «προπαγανδιστής» ενός μεγάλου νεοταξικού συγκροτήματος (Αλαφούζος), μαγεύεται πάντα από τα «οράματα» του Συγκροτήματος!!!

Όταν τα συμφέροντα του Αλαφούζου είχαν βρει «όραμα» προς τη Ρωσία, ο Γιανναράς υμνούσε τον Πούτιν!!!
Σήμερα που συνδιαχειριστές του Αιγαίου θα είναι ελληνικές εταιρείες (πρώτος και καλύτερος ο Αλαφούζος) με τούρκικες εταιρείες, το «όραμα» πήρε τη μορφή του Νταβούτογλου, και των νέων επιχειρηματικών γερακιών, τύπου Βγενόπουλου!!!
Βλέπουμε ότι τα «οράματα» έχουν ως υπόβαθρο τα συμφέροντα και τα κέρδη του αφεντικού…».

Ολόκληρο το άρθρο, μαζί με άλλα θα τα βρείτε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4656

Ένας άλλος «άθλος» του Γιανναρά ήταν ο ύμνος προς τον γενίτσαρο της «εκσυγχρονιστικής» λαίλαπας: Τον Αλέκο Παπαδόπουλο:
«O κ. Aλέκος Παπαδόπουλος έχει, ίσως, την αξιοσύνη και την τόλμη, αλλά δεν έχει τη συγκυρία, δεν είναι στο χέρι του να διαλύσει το αμοραλιστικό ώς το μεδούλι ΠAΣOK και να στήσει στη θέση του κάτι καινούργιο»!!!

Στις 29 Μαρτίου 2011, Ο Αλέκος Παπαδόπουλος είχε δώσει συνέντευξη στους «Φακέλους» του Παπαχελά (Αλαφούζος) για να εμπορευτεί την κατάρρευση της κυβέρνησης και να σηματοδοτήσει την αναγκαιότητα μιας κυβέρνησης «προσωπικοτήτων» ή «εθνικής σωτηρίας»!!!

Αμέσως μετά σπεύδει ο Γιανναράς να χειροκροτήσει τον Αλέκο Παπαδόπουλο: Ό,τι προβάλλει ο Παπαχελάς το «τεκμηριώνει» ο Γιανναράς…

Λεπτομέρειες διαβάστε στο άρθρο: « Ο Γιανναράς δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα πλέον…»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5649

Σήμερα ήρθε η σειρά του Τσίπρα!!!

Αλλά μόνο αυτοί οι έπαινοι του Γιανναρά προς τον Τσίπρα είναι πιο καταλυτικοί από τις δικές μας αναλύσεις…

Ο Γιανναράς πλέον είναι αλάθευτο πολιτικό ΚΡΙΤΗΡΙΟ για το χαρακτήρα, το ρόλο και τις «διαπλοκές» ενός πολιτικού…

Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6521

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Δείγματα παρακμιακής φιλοσοφίας

http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/06/blog-post_28.html

Παραθέτω τα κατωτέρω (*) για να καταλάβει ο αναγνώστης το μέγεθος της παρακμιακής φιλοσοφίας εισηγητής της οποίας είναι ο κ. Γιανναράς εδώ και πολλά χρόνια :

"Oι πολίτες πιστοποίησαν αμέσως την αλλαγή στο διεθνές κλίμα απέναντι στην Eλλάδα μόλις εμφανίστηκε το ενδεχόμενο να πρέπει οι δανειστές μας να διαπραγματευθούν με το σθένος και τη στιβαρότητα του νεαρού Tσίπρα."

ΚΧ :
Προφανώς οι ουρανοί άνοιξαν και φλόγες πυρός, σαν αυτή της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου του Μωυσή, έζωσαν τις κεφαλές των πολιτών! Οι πολίτες πιστοποίησαν (και εμπιστεύθηκαν, αυτό το ξέχασε) το σθένος και τη στιβαρότητα του νεαρού Τσίπρα (μπορεί και νέου Δαβίδ).

Και πάμε παρακάτω

"Tους ξέρουμε τόσο όσο και το ΠAΣOK ή τη N.Δ., άσκησαν και ασκούν εξουσία στη χώρα. Mας έχουν οδηγήσει στην εμπειρική βεβαιότητα ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν έχουν φραγμούς και αναστολές, ο οπορτουνισμός και αριβισμός τους δεν έχει ιερά και όσια. Nα όμως που γέννησαν έναν ταλαντούχο ηγέτη, οι επικεφαλής των άλλων κομμάτων μοιάζουν σπιθαμιαίοι μπροστά του. Aν η άλλοτε λαϊκή, ελληνοκεντρική παράταξη ή η άλλοτε δυτικόφιλη εκσυγχρονιστική δεν αναδείξουν, σε σύντομο χρονικό διάστημα, υπέρτερο ή ανάλογο ηγετικό ανάστημα, το πολιτικό μέλλον ανήκει στον κ. Tσίπρα."

ΚΧ :
Η παρακμιακή φιλοσοφία αναζητά πάντα έναν ηγέτη και πότε μάλιστα; Όταν προτάσσει στο - εκ δεξιών αριστερό - πολιτικό της λεξιλόγιο τις "κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες".
Οι κοινωνικοκεντρικές προτεραιότητες δεν δίδαξαν ποτέ, ως φαίνεται, τη ξοφλημένη και μπαγιάτικη φιλοσοφία το «ὃς ἐν ὑμῖν θέλει μείζων εἶναι ἔστω πάντων ἔσχατος».

Τελευταίο και κορυφαίο :

"Oι δυνατότητες ιστορικής επιβίωσης του ελλαδικού παρακμιακού κρατιδίου μοιάζει να είναι δύο: Ή κάποια από τις παραδοσιακές πολιτικές παρατάξεις να γεννήσει αρχηγό ή ο κ. Tσίπρας να γεννήσει κόμμα."


ΚΧ :
Αν δεν καταλάβατε τι μας λέει, ιδού : Οι παρατάξεις γεννάνε τον αρχηγό ή ο αρχηγός γεννά την παράταξη, το "κόμμα" με τις συνιστώσες των ποικίλων κομμάτων;
Και τώρα τι κάνουμε; Να βήξουμε σαν τον ψάλτη, που δεν ξέρει το παρακάτω;
Νομίζω δεν χρειάζεται. Οι παρατάξεις είναι ομάδες ανθρώπων που τους ενώνει μια κοινή θεωρία, μια οποιαδήποτε θεωρία. Οπότε η θεωρία γεννά τις παρατάξεις, οι παρατάξεις τις συνιστώσες ή κόμματα και οι συνιστώσες, χρίουν στο τέλος τον ηγέτη (ή τον μεσσία) έχοντας μάλιστα και τις ευλογίες από παρακμιακούς φιλοσόφους σαν τον Γιανναρά. Με τοιούτους φιλοσόφους τι χρείαν έχομε των βαρβάρων;

(*)Βλέπε http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_24/06/2012_448666