Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Εκλογές: Ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 02, 2012 7:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Εκλογές: Ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εκλογές: Ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη…



Η καρικατούρα του Ανδρέα (Τσίπρας) τρελάθηκε;

Βεβαίως τα απότομα μεγάλα ύψη προκαλούν ζαλάδες. Δεν είναι μικρό πράγμα από το 4% να πετάς στο 17% και αμέσως, σε ένα μήνα, να βρίσκεσαι προ των πυλών της κυβερνητικής διαχείρισης του καθεστώτος…

¶στραψε και βρόντηξε πάλι ο Τσίπρας, ξεπερνώντας σε υποσχέσεις, αλλά κυρίως σε αντικαθεστωτικές πολεμικές ιαχές και τον Ανδρέα Παπανδρέου: Οι πολιτικές απομιμήσεις (και μάλιστα οι κακέκτυπες) ξεπερνούν τα πρωτότυπα…

Οι διαφορές του πρωτότυπου (Ανδρέας) από την καρικατούρα του (Τσίπρας) είναι μεγάλες:

α). Η εποχή Ανδρέα δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή εποχή, που είναι εποχή βαθύτατης κρίσης, κρίσης κατάρρευσης ολόκληρου του πλανητικού καπιταλιστικού οικοδομήματος…

β). Ο Ανδρέας ήταν μια ατομική προσφορά σε μια ομαδική ζήτηση ΕΛΠΙΔΑΣ, ο Τσίπρας είναι το αντίθετο. Η ατομική προσφορά σε μια μαζική υστερία ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ: Οι δύο αυτές κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις είναι εντελώς διαφορετικές (το έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα).

γ). Ο Ανδρέας δεν ήταν «εκλογικό φαινόμενο». Είχε πίσω του και εξέφραζε μια λαϊκή παλίρροια, ένα ρωμαλέο και οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, το απόσταγμα της αντιδικτατορικής πάλης, ένα κίνημα που το πυροδοτούσε η ΕΛΠΙΔΑ της ΑΛΛΑΓΗΣ και ήταν έτοιμο να συγκρουστεί ΜΕΤΩΠΙΚΑ με το καπιταλιστικό καθεστώς.

Ο Τσίπρας είναι ένα καθαρό «εκλογικό φαινόμενο». Πίσω του υπάρχουν μόνο τα συντρίμμια του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Και είναι αυτά τα συντρίμμια της ελληνικής κοινωνίας και των κινημάτων που γέννησαν και γιγάντωσαν το «εκλογικό φαινόμενο» του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι αυτό και ο λόγος τού τότε ΠΑΣΟΚ ήταν απείρως πιο ριζοσπαστικός από το λόγο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (Ο ΣΥΡΙΖΑ ντρέπεται να ξεστομίσει και τη λέξη «σοσιαλισμός»).

Ο λόγος του Ανδρέα απηχούσε και στηριζόταν σε μια γρανιτένια, ρωμαλέα και οργανωμένα κινηματική κοινωνική βάση.

Ο Λόγος του Τσίπρα είναι ένα παραφουσκωμένο άλλα άδειο σακί, ένας λόγος μετέωρος, δηλαδή δεν στηρίζεται σε καμιά κινηματική και οργανωμένη κοινωνική βάση, είναι ο λόγος μιας εκλογικής καρικατούρας: Δηλαδή το κακέκτυπο του Ανδρέα, γιΆ αυτό και αποτυπώνει πιο κραυγαλέα την ΑΠΑΤΗ και τη ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ του ανδρεϊσμού…

Σηκώνει, λοιπόν, τη γροθιά του ο Τσίπρας εναντίον του κατεστημένου και απειλεί τους ισχυρούς, ΟΧΙ μόνο δίχως να στηρίζεται σε ΚΑΠΟΙΑ κινηματική κατάσταση και οργανωμένη και μαχητική κοινωνική βάση, αλλά και από θέσεις ΕΝΤΟΣ του καθεστώτος, από «μετερίζια» που είναι θεμελιωμένα πάνω στους μηχανισμούς λειτουργίας του καθεστώτος.

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλές προθέσεις (ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις), ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι λεονταρισμοί του Τσίπρα και τα αλλοπρόσαλλα, ζικ-ζακ των στελεχών του δεν είναι προεκλογικά πυροτεχνήματα ή τυχοδιωκτικοί καιροσκοπισμοί, προκύπτει το πελώριο ερώτημα: Πάνω σε ποιες δυνάμεις θα «πατήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του;

Οι δυνάμεις του είναι καθαρά εκλογικές και το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανύπαρκτο. Η Λαϊκή ΟΡΓΗ από μόνη της είναι ατμός που χάνεται όταν δεν υπάρχει ο κύλινδρος και το έμβολο, δηλαδή τα όργανα της αυτό-οργάνωσης, το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα…

Πού θα στηριχτεί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ για να τα … «βάλει» με τους τραπεζίτες και τους «νταβάδες»; Στο κράτος των «νταβάδων», στους μηχανισμούς της ΕΕ και του ευρώ, στα όργανα του καθεστώτος;

Δεν μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αγνοεί, σε τέτοιο δραματικό βαθμό, το πολιτικό αλφάβητο και να πιστεύει ότι με βάθρο το ίδιο το καθεστώς του διεθνούς κεφαλαίου και τα όργανά του θα «κτυπήσει» τους σιδερένιους νόμους αυτού του καθεστώτος. Ούτε μπορεί να αγνοεί ότι τα πραγματικά κέντρα της εξουσίας δεν βρίσκονται στους κυβερνητικούς διαχειριστές…

Από πού, συνεπώς, πηγάζουν οι λεονταρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ και οι δήθεν προγραμματικές του «δεσμεύσεις» για την άμεση κατάργηση του Μνημονίου κ.λπ, αν δεχτούμε ότι δεν είναι όλα αυτά άθλια προεκλογική δημαγωγία;

Μήπως, όλα αυτά αποτελούν την απόρροια της μέθης του ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογική του εκτόξευση; Αυτή είναι μια ψυχολογική εξήγηση και δεν μας ικανοποιεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει «εχθρούς», αλλά έχει και «φίλους» μέσα στο «κύκλωμα» (διεθνές και εγχώριο) του κεφαλαίου, έχει ισχυρές «πλάτες». Μπορεί να τον κτυπάνε κάποιες μερίδες των «νταβάδων», αυτές που έχουν ταυτίσει τα συμφέροντά τους με την ΕΕ και το ευρώ, αλλά τον στηρίζουν κάποιες άλλες, κυρίως από το εφοπλιστικό κεφάλαιο…

Για να πιάσουμε το Μίτο της Αριάδνης δεν πρέπει να ξεχνάμε τούτο: Ότι βρισκόμαστε στο μέσον ενός άγριου παγκόσμιου πολέμου, με νέες μορφές και πολεμικά μέσα.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οξύνει στο έπακρον τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έχει «διασπάσει» το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κύκλωμα και έχει προκαλέσει ανοικτή ρήξη μεταξύ των ισχυρών οικονομικών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, καθώς και μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.

Γράφαμε μεταξύ άλλων το Δεκέμβριο του 2010!

«Το ευρώ, μέσα σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που έχει ως βάση το δολάριο (το νόμισμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού), είναι ο αδύνατος κρίκος…

…Οι ΗΠΑ μπορεί να σωθούν μόνο αν φορτώσουν τα βάρη της δικής τους κατάρρευσης στους άλλους.

Το μέγα «πυρηνικό όπλο» των ΗΠΑ είναι ότι όλο το σύστημα στηρίζεται στο δολάριο και στο διεθνές δίκτυο των μαφιόζων του χρήματος: στα πλανητικά χρηματιστικά και τραπεζικά καρτέλ της κερδοσκοπίας.

Μέσω αυτού του «όπλου» κερδοσκοπούν πάνω στη χρεοκοπία των λαών και των εθνών.

Σε αυτό το πεδίο της πολεμικής παγκόσμιας σύρραξης το ευρώ είναι πολύ ευάλωτο. Οδηγούν στη χρεοκοπία τους αδύνατους, αλλά απειλούνται και οι ισχυροί, αν δεν απαγκιστρωθούν από τις «τανάλιες» του ευρώ…».


Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5196

Το «ευρώ», λοιπόν, σήμερα που η κρίση βαθαίνει και ο παγκόσμιος πόλεμος οξύνεται, αποτελεί τον «αδύνατο κρίκο» σε αυτόν το πόλεμο, συνακόλουθα και την αιχμή των λυσσαλέων διεθνών ανταγωνισμών.

Η Ελλάδα αποτελεί τον «αδύνατο κρίκο» του «αδύνατου κρίκου», του ευρώ. Μοιραία, έτσι, γίνεται το επίκεντρο του πολέμου, το επίκεντρο των ανταγωνισμών της ΕΕ (ιδιαίτερα της Γερμανίας) και των ΗΠΑ.

ΓιΆ αυτόν τον άγριο πολεμικό ανταγωνισμό διαβάστε δύο παλιά μας άρθρα (Φλεβάρης 2010):
α). Οι δύο ιμπεριαλιστικές κακουργίες
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4248
β). Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4242

Πριν από είκοσι μέρες επισημαίναμε στο άρθρο: «Τη διαχείριση της “ανεξέλεγκτης” πτώχευσης τρέμουν ΟΛΟΙ...»:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6468

«Τέλος, ένα βασικό πολιτικό συντελεστή που έχουμε σχετικά υποτιμήσει και στον οποίο κανένας δεν αναφέρεται είναι η ιμπεριαλιστική πολιτική της πλανητικής εξουσίας: των ΗΠΑ.

Η διεθνής αυτή ιμπεριαλιστική κακουργία, ασφαλώς και δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, ούτε αδιαφορεί για αυτά που συμβαίνουν εδώ: Έχει τα δικά της σενάρια και υφαίνει τις δικές της συνωμοσίες, όπως ΠΑΝΤΑ…

Τα πλανητικά επιτελεία της Νέας Τάξης γνωρίζουν ότι η ΕΕ και το ευρώ καταρρέουν και ασφαλώς θα επιχειρήσουν αυτήν την κατάρρευση να την αξιοποιήσουν για να διασώσουν τον υπερατλαντικό γίγαντα με τα ξύλινα πόδια και για την προώθηση των πλανητικών στρατηγικών της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

ΟΙ ΗΠΑ, λοιπόν, θα θελήσουν να φορτώσουν τα βάρη της παγκόσμιας κρίσης στην καταρρέουσα ΕΕ και να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα προς δικό τους όφελος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιταχύνουν τους ρυθμούς της «ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας», αντικειμενικά αναπόφευκτης, η οποία θα πυροδοτήσει μια αλυσίδα χρεοκοπιών σε πολλά κράτη της ΕΕ…

Όταν το σύμπαν καταρρέει οι ισχυροί, για τη δική τους διάσωση, κατασπαράζουν τους αδύνατους και φορτώνουν τα βάρη στους λαούς.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί ο πλανητικός αυτοκράτορας των ΗΠΑ…

Και στην Ελλάδα έχει ΜΕΓΑΛΕΣ προσβάσεις: Ελέγχει πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και αποκόμματα, το στρατό και το παρακράτος…».




Αρκετά αποκαλυπτικό είναι και το εξώφυλλο των σημερινών «Επικαίρων»:
• «Πηγή Σύγκρουσης ΗΠΑ-Γερμανίας στην Ελλάδα»
• «Γιατί οι Αμερικανοί προτιμούν ΣΥΡΙΖΑ»


Η Ελλάδα, λοιπόν, ως ο «αδύνατος κρίκος», έχει μετατραπεί σε αρένα μάχης των δύο διεθνών κακουργιών: ΗΠΑ-Γερμανίας.

Ο εσωτερικός «εμφύλιος» ανάμεσα στα ελληνικά ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ κόμματα (καθεστωτικό κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) αντανακλά και απεικονίζει τον « παγκόσμιο πόλεμο», ο οποίος έχει πάρει οξύτατες μορφές, λόγω της κρίσης κατάρρευσης της ΕΕ και ιδιαίτερα λόγω της κατάρρευσης του ευρώ…

Και ο ελληνικός λαός καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη…

Επιστροφή στην κορυφή
Κλασσικοπερίπτωση
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 02, 2012 8:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κλασσικοπερίπτωση:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2012/06/17.html


Στις 17 Ιουνίου δεν ψηφίζουμε ...κάποια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά τους "νέους" διαχειριστές της δυστυχίας μας



Ξεχάσαμε τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης λες και πέρασαν εκατό χρόνια απο το ξεβράκωμα της "σοσιαλδημοκρατίας" και την κίβδηλη "αντίσταση" της "κεντροδεξιάς" που μέσα σε λίγες μέρες έγινε "λαϊκή δεξιά" για να καταλήξει στο παλιό γνωστό της στέκι που φιλοξενούσε Γκοτζαμάνηδες και Χριστοφοράκους.

Ο λαός μετά απο τόσα και τόσα χρόνια "εκπαίδευσης" στον πολιτικό αστιγματισμό, και έχοντας χάσει κάθε σχεδόν επαφή με την ιστορία και τις αξίες που τον κρατούσαν ζωντανό χιλιάδες χρόνια, ήταν φυσικό να ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές τρομαγμένος και συνάμα οργισμένος αλλά χωρίς πολιτική σκέψη και φρόνημα, χωρίς λεβεντιά και αυτοπεποίθηση.

Φτάσαμε δηλαδή στις προηγούμενες κάλπες, και δυστυχώς έτσι θα πάμε και στις επόμενες, με πνεύμα οργισμένης δειλίας, ελπίζοντας πως ο νέος "μεσσίας" θα είναι "διεκδικητικός" αλλά και ...ευγενής με τους πρεζέμπορους των "οίκων" της Ευρώπης και της Αμερικής.

Δεν ψηφίζουμε κάποια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά κόμματα που απλώς διαγκωνίζονται για το ποιός θα διαπραγματευτεί καλύτερα τη μιζέρια και τη δυστυχία μας.

Στις 17 Ιουνίου, αν ψηφίσουμε, κατά πως λένε οι made in USA ή made in E.U δημοσκοπήσεις, τότε δεν θα διαλέξουμε εκείνη την κυβέρνηση που θα ηγηθεί με λεβεντιά σε έναν αναγκαίο γα την επιβίωσή μας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, αλλά εκείνους πού θα διαχειριστούν απλώς το κατώτατο όριο επιβίωσης ενός λαού που ζεί σε μία δουλοπαροικία.

Απο τη μιά το γεννόσημο της "αριστερής" made in USA διαπραγμάτευσης, και απο την άλλη η ευρωπαϊκή "σιγουράτζα" του "πάω αργά για να φτάσω γρήγορα".


Και εγώ ο απλός Έλληνας, που δεν έχω τη "σοφία" και τον "βαθύ αριστερό στοχασμό" του Τσίπρα ή την "διαπραγματευτική" και ...αντιστασιακή ικανότητα του Σαμαρά, αναρωτιέμαι τελικά :

Πού πήγε το πνεύμα του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου (εκείνου που κάποτε τα έβαλε και με την κρατική και με την εκκλησιαστική εξουσία), του Αγίου Ευγένιου Γιαννούλη (εκείνου που μας μίλαγε για τους "λυκόμορφους φορολογητές);

Τί έγιναν οι αγώνες της εθνικής μας αντίστασης στη τελευταία κατοχή;

Πού πήγαν τα αίματα τόσων Μαρτύρων και αγωνιστών της πίστης και της ελευθερίας;

Τα στείλαμε για ...ανακύκλωση
ή μήπως τα δώσαμε στα μαγαρισμένα χέρια των διαχειριστών του ΙΔΙΟΥ συστήματος για να τα κλειδαμπαρώσουν σε κάποια θυρίδα της Goldman Sachs, του Rockfeller ή του Rothchild;

Μας λένε ότι τώρα μπορούν να κάνουν "διαπραγματεύσεις" επειδή δήθεν το "σύστημα καταρρέει"!

Το σύστημα δεν καταρρέει, καταρρέουν μόνο οι "πολυκατοικίες" και τα "μαγαζάκια" που στέγαζαν τις κομματικές συμμορίες που το εξυπηρετούσαν τόσα χρόνια. Αυτά που καταρρέουν είναι έθνη - κράτη, οι ελευθερίες των λαών και κάθε τι που κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες.

Το σύστημα απλά κατεδαφίζει ότι το εξυπηρετούσε μέχρι χθές αλλά σήμερα του είναι άχρηστο, και όσοι μείνουν μέσα σε αυτό απλώς θα θαφτούν κάτω απο τα μπάζα αυτής της σχεδιασμένης κατεδάφισης.

Στις 17 ή θα βγούμε απο το παραβάν με ψηλά το κεφάλι ή ντροπιασμένοι σαν τον εκπορνευμένο πρεζάκια που εξασφάλισε τη δόση του .

Στο χέρι μας είναι αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε.
Στο χέρι μας είναι αν αύριο θα έχουμε πατρίδα ή αν θα καταντήσουμε μια ενοχλητική μειονότητα νομάδων.


Τέλος
περί της τρομοκρατικής ευρωατλαντικής επιταγής να έχουμε οπωσδήποτε στις 18 κυβέρνηση (τώρα πιά δεν τους πολυνοιάζει η σύνθεσή της...ησύχασαν με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις) το μόνο που ισχύει είναι ότι :
Δεν ψηφίζουμε μια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά αυτούς που θα "συντονίζουν" εκ των έσω την μιζέρια μας.

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες