«Τι ΔΕΝ θα ψηφίσουμε»: Ένα ιδιοτελές σόφισμα

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

«Τι ΔΕΝ θα ψηφίσουμε»: Ένα ιδιοτελές σόφισμα



Συχνά για να καλύψουμε τα κενά μας, αλλά και για να κρύψουμε το ιδεολογικό και πολιτικό μας πρόσωπο καταφεύγουμε σε ηθικές αφαιρέσεις και αποφθέγματα.

Ο αποφθεγματικός λόγος είναι παράγωγο του αφοριστικού λόγου, της στείρας τσιτατολογίας και υποκρύπτει, ΟΧΙ μόνο αδυναμία ανάλυσης και απόδειξης, αλλά και «πονηρία», δηλαδή δολιότητα.

Η «πονηρία» αυτού του λόγου συνίσταται στο εξής: Σε απελευθερώνει από την ανάγκη να είσαι καθαρός και ξάστερος στις πολιτικές σου θέσεις και στις διατυπώσεις σου.

Αυτή η ανάγκη σε οδηγεί στο να σκέφτεσαι με σοφίσματα: Το χαρακτηριστικό ιδίωμα κάθε ηθικολογικής σκέψης.

Ο μικροαστός ηθικολόγος σκέφτεται κομματιαστά, επεισοδιακά, σπασμωδικά, με τσιτατολογικές αφαιρέσεις γιατί είναι ανίκανος να μελετήσει τα φαινόμενα στην εσωτερική τους συνάφεια.

Με τέτοιου είδους σοφίσματα επιχειρούν κάποιοι να μας υποδείξουν ΕΜΜΕΣΩΣ το τι θα ψηφίσουμε. Παρακάμπτουν την ανάγκη της καθαρής και ξάστερης θέσης, της ακριβούς διατύπωσης, με το τέχνασμα: «Τι δεν πρέπει να ψηφίσουμε»!!!

Αν εξετάσει κανείς αυτά τα κείμενα θα διαπιστώσει ότι το τέχνασμα είναι ιδιοτελές.

Σχεδόν όλα αυτά τα κείμενα, συλλήβδην και αθρόως, αφορίζουν την Αριστερά, στάζουν χολή εναντίον κάθε αριστερής σκέψης και γεύσης. Η αντικομουνιστική στειρότητα και τα ψυχροπολεμικά κλισέ εναντίον της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, γενικά και αδιακρίτως, διαπερνούν, κατά κανόνα, όλους αυτούς τους συγγραφείς των ηθικολογικών, αφοριστικών σοφισμάτων.

Το χειρότερο: Ταυτίζουν, σχεδόν, όλα τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας και την κακοδαιμονία μας με την Αριστερά, έτσι γενικά και αφηρημένα…

Για να εδραιώσουν αυτόν τον αφορισμό, ανατρέχουν ακόμα, με τον κομπασμό της ιστορικής ημιμάθειας, στην κατασυκοφάντηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία: Εδώ απαστράπτει το «οπλοστάσιο» της ακροδεξιάς δημαγωγίας…

Οι συντάκτες τέτοιων κειμένων κάνουν πως αγνοούν ότι ήταν οι αριστεροί και οι κομμουνιστές στις πρώτες γραμμές κατά του φασισμού, στις πρώτες γραμμές του αγώνα εναντίον της χιτλερικής κατοχής και εναντίον της χούντας…

Με το ιδιοτελές, λοιπόν, σόφισμα του «τι ΔΕΝ πρέπει να ψηφίσουμε», οι συγγραφείς αυτών των κειμένων αποκαλύπτουν τη μεροληψία της δήθεν αμεροληψίας τους: Είναι απαιτητικοί, κακόβουλοι και δόλιοι απέναντι στην Αριστερά και ταυτόχρονα υποχωρητικοί, βολικοί και συμφιλιωτικοί απέναντι στη Δεξιά.

Προς τα δεξιά αφήνουν πόρτες και παράθυρα ανοικτά.

Αφορίζουν την Αριστερά, καταδικάζουν τα δύο κυβερνητικά κόμματα, λένε και δύο φρασούλες «φιλικής ουδετερότητας» εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ και της Χρυσής Αυγής και μας προτείνουν ΟΛΑ τα άλλα: Από Καμμένο και Παπαθεμελή-Καζάκη, μέχρι κάθε ποικιλία «ανεξάρτητων» και «εθνοσωτήρων»: Ο καιροσκοπισμός σε παράκρουση…

Ένα ΜΟΝΟ δεν λένε: Το τι συγκεκριμένα προτείνουν να ψηφίσουμε και το ΓΙΑΤΙ…

Δεν θέλουν να βάλουν σε δοκιμασία την πρότασή τους.

Κυρίως μιλάνε σαν Πυθίες γιατί θα εκτεθούν και θα αυτό-αναιρεθούν. Τι να πούνε, Καμμένο, Παπαθεμελή κλπ; Να προτείνουν τα υποπροϊόντα της σήψης που τόσο καυτηριάζουν;

Το παίζουν, λοιπόν, Πυθίες…

Το έντιμο και εποικοδομητικό είναι να διατυπώνει κανείς, θαρραλέα και ξάστερα τις θέσεις του, έστω και λαθεμένες, παρά να παίζει το κρυφτούλι πίσω από αποφθέγματα και αφορισμούς…

[Ροβεσπιέρος]

Αφιερωμένο Εξαιρετικά σε όλους αυτούς των «ηθικών δακρύων» που ταυτίζουν την Αριστερά με το κεφάλαιο, τα πολύχρωμα ανδρείκελά του, τη λαμογιά… και τη θεωρούν σαν το «δαίμονα» της καταστροφής μας…

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια (όσο κι αν επί μακρόν τα μάκρυνε ο Προκρούστης)
Του Στάθη:



Οι Ελληνες είναι τεμπέληδες! Για αυτό καταρρέει η Ισπανία...

Το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό! Για αυτό έφερε την ανεργία στο 20% και την ανεργία των νέων στο 50%...

Τα κατά συνθήκην ψεύδη που μας έφεραν έως εδώ ήταν πολλά.

Ηδη απ’ την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου διακήρυσσε ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», η Ελλάδα ανήκε στα λαμόγια, τους νταβατζήδες, τους Αμερικανούς κι όποιον έδινε στο κόμμα το κάτι τις του για να γίνει Κοσκωτάς ή να μπορεί να πάρει ένα «μικρό δωράκι» για τον εαυτόν του...

Η συνέχεια είναι γνωστή.

Επί Σημίτη η Ελλάδα έγινε ισχυρή! Βεβαίως! Με τη «δημιουργική λογιστική», τα χρέη στα κρυφά και την πτωχοπροδρομική νεογκλαμουριά...
καβάλα στ’ άλογο.

Επί «εκσυγχρονισμού» οι Ελληνες «ευημερούσαν». Γι’ αυτό τους λήστεψαν με το χρηματιστήριο. Για αυτό τους υπερχρέωσαν οι Τράπεζες και μπήκαν συνέταιροι στο μεροκάματο του καθενός μας έως σήμερα...

Τότε «υπήρχαν λεφτά», όπως έσκουζε χρόνια αργότερα ο Γιωργάκης! Βεβαίως! Επεφταν βροχή οι μίζες απ’ τη Ζήμενς και όχι μόνο. Με τα βαλιτσάκια πήγαινε τα μάρκα στο κόμμα λέει ο Τσουκάτος, ποιος Τσουκάτος; λέει (ακόμα) το κόμμα. Το ίδιο κόμμα. Μόνον κατά έναν Ακη έχει αλλάξει - κι αυτόν μισόν.

Υπήρξαν πολλά τα ψέματα πριν από την κρίση!

Μιλούσαν για ανάπτυξη κι αποβιομηχάνιζαν τη χώρα. Μιλούσαν για «ευρωπαϊκά προγράμματα» κι έτρωγαν τα λεφτά οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Μιλούσαν για μικρότερο κράτος, αλλά ποτέ για καλύτερο. Κι όταν ομιλούσαν για «επανίδρυση του κράτους», όπως έλεγε ο Καραμανλής, εννοούσαν ότι δίπλα στα πράσινα παιδιά έπρεπε να διορισθούν και τα δικά τους γαλάζια παιδιά.

Εκαναν το κράτος ένα πελατειακό κѠλ⓪χανείο, το έβαλαν να δουλεύει μόνον για τους Δυνατούς και τη Διαπλοκή, το διέτασσαν να καταδιώκει μονίμως τους μικρομεσαίους, τους λαϊκούς και τους εργάτες κι ύστερα το διέβαλαν κι από πάνω για ανικανότητα και διαφθορά.

Δημιουργούσαν οι ίδιοι μια παθολογία και ύστερα ζητούσαν ευθύνες απ’ τον λαό, σαν να την είχε δημιουργήσει εκείνος.

Χρησιμοποίησαν κατά κόρον την προπαγάνδα τους, ώστε να καταστήσουν έναν ολόκληρο λαό ενοχικόν και να τον τιμωρούν στη συνέχεια κατά το δοκούν.

Ψέματα διαρκώς. Αγρια ψέματα. Και συκοφαντίες. Και εκμαυλισμός. Ενα συνεχές διαίρει τον λαό και βασίλευε στα κομμάτια του.

«Ρετιρέ» στους μισθούς οι δημόσιοι υπάλληλοι. Εξαλλοι μαζί τους οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Ψέμα που τους έφαγε και τους δύο.

Τώρα εξισώνονται και οι δύο προς τα κάτω. Με έναν ατέρμονα: πότε είναι πιο χαμηλά ο ένας, πότε πρέπει να πάει ακόμα πιο χαμηλά ο άλλος.

Είχαμε, λέει, μεγάλο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα. Ψέμα. Είχαμε μικρότερον από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.

Δεν δουλεύουν οι Ελληνες. Ψέμα. Δουλεύουν περισσότερο απ’ τους Γερμανούς (και τώρα αμείβονται λιγότερο κι απ’ τους Πορτογάλους)

Μπήκαμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Ψέμα. Με απατεωνιές μπήκαμε, δικές μας και των Γερμανών. Μια ακόμα «νίκη».

Τριάντα χρόνια μας έπηξαν στις «νίκες», ώσπου κι αυτό ακόμα το Μνημόνιο ως νίκη μας το παρουσίασαν.

Τελευταίως μάλιστα έγινε της μόδας (άρχισε να λέει ο κ. Σαμαράς αυτό που λένε τα παπαγαλάκια της Διαπλοκής και, βεβαίως, οι Χρυσαυγίτες), άρχισε να λέγεται δηλαδή ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα ιδεολογικώς κυριαρχούσε η Αριστερά.

Κυριαρχούσε η γλίτσα που εμφάνιζε ως αριστερή το ΠΑΣΟΚ.

Εκεί που κρέμαγαν οι καπετάνιοι τ’ άρματα κρέμασε το ΠΑΣΟΚ τα νταούλια των διορισμών, των επιδοτήσεων στους γεωργούς, των ρουσφετιών, του κρατισμού (πάντα στην υπηρεσία της Διαπλοκής), πράσινα νταούλια, όπως αντίστοιχα γαλάζια κρέμασε και η Ν.Δ. Τα πράσινα και τα γαλάζια νταούλια ήταν η «ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς» στην Ελλάδα;

Τα ΜΜΕ της Διαπλοκής, ο Μπόμπολας, ο ΔΟΛ, οι Αλαφούζοι, την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς εξέφρασαν, καθώς τα παπαγαλάκια τους από τα ίδια ΜΜΕ (ω τι σύμπτωσις) μας διαβεβαιώνουν;

Ψέματα, προπαγάνδα κι ευφημισμοί μας έφεραν έως εδώ.

Ανταγωνισμός: φθηναίνει τα προϊόντα ώσπου να εξοντωθεί ο ασθενέστερος (που μπορεί να είναι και ο καλύτερος) και να οδηγήσει τα εν λόγω προϊόντα εκ νέου στη μονοπώληση, στα τραστ, στις πολυεθνικές και τις υψηλές, υψηλότερες πλέον τιμές.

Ελεύθερη αγορά εργασίας! Σημαίνει το αντίθετο: σκλάβωμα των ανθρώπων, εργασιακή ζούγκλα, μεροδούλι - μεροφάι, ζωή κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.

Ομως μη μακρηγορώ.

Ολοι τα ξέρετε όλα.

Φθάσαμε έως την κρίση με χίλια κι άλλα χίλια ψέματα, αλλά τα ψέματα που μας έφεραν έως την κρίση συνεχίζονται κι εν μέσω κρίσης. Μάλιστα πολλά απ’ αυτά προτείνονται ως λύσεις για την κρίση.

Κι όχι μόνον ψέματα, αλλά εκβιασμοί, προσβολές, απειλές και ασυναρτησίες!

Μας απειλεί ο κ. Σαμαράς με ακυβερνησία. Ενα ακόμα ψέμα. Μια ακόμα απειλή. Και μια βαθιά προσβολή στους πολίτες, μια ξετσίπωτη καθαίρεση της δημοκρατίας.

Η χώρα ήδη κυβερνάται κι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα συνεχίσει να κυβερνάται από τη Μαύρη Χείρα και τη Σιδερένια Φτέρνα του Δ’ Ράιχ.

Ο,τι και να λένε αυτοί που υπέταξαν τη χώρα στο Γερμανοτραπεζικό Διευθυντήριο, αυτοί που έστησαν εν Μέση Οδώ τα αγάλματα των Τοκογλύφων να μας εποπτεύουν, διέπραξαν εγκλήματα και πρέπει να πληρώσουν για αυτά.

Εν πρώτοις στις εκλογές.

Τα ίδια μας ετοιμάζουν και για την επόμενη ημέρα, αν ο λαός δεν τους εξουδετερώσει στις κάλπες.
Νέα μέτρα τον Ιούνιο, νέα δάνεια, νέα ξεπουλήματα, νέες «συγγνώμες» του Βενιζέλου, νέες θυσίες, νέα λουκέτα, κι άλλοι άνεργοι, κι άλλες αυτοκτονίες στην κοινωνία - ως εδώ!

Οχι μόνον δεν έχουμε τίποτε άλλο να μας πάρουνε, αλλά πρέπει να διεκδικήσουμε την επιστροφή των κλεμμένων, των δικών μας «Ελγινείων»: του οκτάωρου, της ασφάλισης, της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού, του πολιτισμού της εργασίας, της εθνικής κυριαρχίας, της ίδιας μας της ψυχής.

Δεν μπορεί να ζει ο άνθρωπος χωρίς την ελπίδα. Δεν μπορούμε να παραδώσουμε Ελλάδα μικρότερη απ’ όσην ελάβαμε...

Από το «ΓΡΕΚΙ»:
http://greki-gr.blogspot.com/2012/04/blog-post_7285.html

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)