Οι Ρασπούτιν της κυβερνητικής κλίκας

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Οι Ρασπούτιν της κυβερνητικής κλίκας



Όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι συναγωνίζονται σε ανοησία τον πρωθυπουργό τους.

Βενιζέλος, Παπουτσής, Παπαϊωάννου, Καστανίδης, και λοιποί, ξεστομίζουν, καθημερινά πελώριες ανοησίες. Τι έγινε και μεταλλάχτηκαν όλοι σε τόσο θορυβώδεις βλάκες;

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η αυθάδεια της βλακείας βρίσκεται μέσα στα οστά και στο μεδούλι των χρεοκοπημένων και σάπιων καθεστώτων.

Αν σήμερα απαστράπτει η αυθάδεια της βλακείας των ανδρεικέλων αυτό οφείλεται σε τούτο: Στη μανιασμένη και ανήμπορη επιμονή τους να κρατηθούν κάποιους μήνες ακόμα (ίσως να είναι και μέρες) στην εξουσία, ενώ έχουν χάσει ανεπανόρθωτα το παιχνίδι…

Η κυβέρνηση ΠΟΛΙΤΙΚΑ έχει καταρρεύσει εντελώς και κάτω από τα ισχυρά κτυπήματα της λαϊκής οργής, φαντάζει σαν μια κλίκα τύπου Ρασπούτιν που παλεύει λυσσασμένα για τη σωτηρία της.

Αυτός ο πανικός της κατάρρευσης και η λύσσα για τη σωτηρία τους βγάζει στην επιφάνεια, σαν νεροποντή, όλο τον παραλογισμό, την βλακεία, τη δραματική πολιτική μηδαμινότητα των κυβερνητικών ανδρεικέλων, το γελοίο και το γλοιώδες τους…

Κάθε μέρα και η «σκυτάλη της βλακείας» περνάει από χέρι σε χέρι.

Μετά τον Παπουτσή (ο ΓΑΠ είναι εκτός συναγωνισμού) πήρε τη σκυτάλη ο Καστανίδης και ο γνωστός από παλιά, «πολιτικός χαμαιλέοντας», Μιλτιάδης Παπαϊωάννου…



Ο Χάρης Καστανίδης, με το γνωστό ύφος του καρδινάλιου, αποφάνθηκα στο ALTER, στην εκπομπή του Χατζηνικολάου:
«Η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων»!

Ο αλχημιστής του κυβερνητικού δωσιλογισμού και της κτηνώδους κυβερνητικής βίας παρακάμπτει την ωμότητα και τη μοχθηρία της δικής τους βίας και την υποκαθιστά με τις «αβρότητες» των εκδηλώσεων της λαϊκής οργής εναντίον των βουλευτών. Γιατί αυτές οι λαϊκής εκδηλώσεις είναι ακόμα «αβρότητες». Το πραγματικό σύνθημα για τα ανδρείκελα είναι αυτό του Κολοκοτρώνη: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»!

Ο Καστανίδης δεν βάζει, απλώς, την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω, αλλά «ξερνάει», με προκλητική αυθάδεια ασυνήθιστη, τον αποτροπιασμό των ολοκληρωτικών καθεστωτικών αντιλήψεων και τον πανικό της καταρρέουσας κυβέρνησής του.

Λεηλατούν και δολοφονούν, σαν πωρωμένοι ληστές και δολοφόνοι τον ελληνικό λαό, μια ΒΙΑ κτηνώδης και διαρκείας και ο ταχυδακτυλουργός, κυβερνητικό ανδρείκελο, «αγανακτεί» από τις λαϊκές εκδηλώσεις αυτό-άμυνας, από τα «χάδια» των εκδηλώσεων της λαϊκής οργής.

Πράγματι αυτά τα «χάδια» είναι ένα «καταφύγιο αποτυχημένο» των απελπισμένων. Θα ήταν ΔΥΝΑΜΗ πανίσχυρη και σαρωτική αν αυτή η ΟΡΓΗ έπαιρνε ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ μορφές και δεν ήταν «απελπισμένο χάδι», αλλά «φωτιά και τσεκούρι»…

«Το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων», είναι θηριώδης ΒΙΑ και τρομοκρατία της κυβερνητικής κλίκας που προσπαθεί με λύσσα να κρατηθεί στην εξουσία εξαπολύοντας όλους τους καθεστωτικούς μηχανισμούς και «μπράβους» εναντίον του ελληνικού λαού, με «όπλα: Τα χημικά δηλητήρια της αστυνομίας και τα «τοξικά αέρια» των ιδεολογικών και πολιτικών «μπράβων» της…

Είναι φρενοβλαβής αυθάδεια και σκανδαλώδης περιφρόνηση της νοημοσύνης των Ελλήνων, να μιλάνε τα παράσιτα της κυβέρνησης για τα «χάδια» των επιθέσεων εναντίον των κοινοβουλευτικών παρασίτων, τα οποία, σαν πρόβατα, ψηφίσουν ή νομιμοποιούν με την παρουσία τους, όλα τα «συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της από την κατοχική κυβέρνηση.

Το πασοκικό κράτος και παρακράτους βρίσκεται σε παράκρουση παραλογισμού και αυθάδειας. ΒΙΑ για την κατοχική κυβέρνηση δεν είναι η δικτατορική επιβολή της λεηλασίας του ελληνικού λαού, δεν είναι η αποτρόπαιες πράξεις δικτατορικού ξεπουλήματος και διάλυσης της Ελλάδας, δεν είναι η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ υστερία της κυβέρνησης εναντίον των ανθρώπων, της κοινωνίας, ακόμα και εναντίον των εννοιών και των λέξεων, αλλά βία είναι το ΔΙΚΑΙΩΜΑ του λαού να ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ, το δικαίωμα για ΖΩΗ…

Τέτοια φρενοβλάβεια δικτατορικής αυθάδειας: Έχουν καταλύσει ΒΙΑΙΑ και ΜΟΧΘΗΡΑ τα πάντα, δολοφονούν ανελέητα τις συνειδήσεις των ανθρώπων, ακόμα και τις «ψυχές» των λέξεων και έχουν το θράσος να μιλούν για τη «βία» του λαού…

Για αυτό το μακάβριο έργο της δωσίλογης κυβέρνησης, είχαμε γράψει πριν από ένα χρόνο (15 Ιουλίου) το άρθρο:
«Δολοφονούν και τις «ψυχές» των λέξεων για να μην έχουμε συνείδηση του θανάτου μας…»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4753

Ένας άλλος της πασοκικής αχρειότητας, είναι ο Χαμαιλέοντας, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.



Αυτός είναι του λαϊκιστικού μελοδράματος.
Μας είπε λοιπόν ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης» και «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (τι μακάβριος ιστορικός μορφασμός):

«Άλλο η ειρηνική διαδήλωση και άλλο τα τσαντίρια στο Σύνταγμα. Πεθαίνει ο τουρισμός μιας πόλης και το εμπόριό της…
«Δεν είναι αυτή η εικόνα της χώρας. Δεν μπορώ να βλέπω τη χώρα μου να πεθαίνει».

Τέτοιο μελόδραμα κακουργηματικής ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ δύσκολα συναντάς. Μόνο ο «πολιτικός υπόκοσμος» των πασοκικών παρασίτων είναι ικανός για τέτοιους άθλιους θεατρινισμούς.

Επί δεκαετίες εκτελούν ανελέητα τη χώρα, σήμερα τη λεηλατούν οι μαφίες του χρήματος και ξεπουλιέται ολοκληρωτικά, σήμερα την έχουν βάλει στο φέρετρο και ετοιμάζονται να την κηδεύσουν και ο Παπαϊωάννου μα λέει: «Δεν μπορώ να βλέπω τη χώρα μου να πεθαίνει»!!!!

Είναι θλιβεροί και άθλιοι. Μα, είναι και τόσο ξετσίπωτοι και φρικαλέα προκλητικοί;

Ο Παπαϊωάννου, από ποιο πλανήτη ήρθε. Η «χώρα» του έχει καταληφθεί από τα στίφη των λαθρομεταναστών, η Αθήνα έχει μετατραπεί σε «γκέτο» των αλλοδαπών συμμοριών, σε «δεξαμενή» ναρκωτικών, σε εμπόριο λευκής σαρκός, σε «εστίες» όλων των νοσημάτων του κόσμου, σε μια πόλη ΦΡΙΚΗΣ, προχωρημένης ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ και ο υπουργός χρεώνει το ΘΑΝΑΤΟ της χώρας στα «τσαντίρια» στο Σύνταγμα και αναφωνεί: «Δεν μπορώ να βλέπω τη χώρα μου να πεθαίνει»!!!!

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

[Ροβεσπιέρος]

Έσβησαν την ιστορική μνήμη για να συντρίψουν τα όνειρά μας (ή οι θρήνοι της Ιστορίας)
Του Χρήστου Κυργιάκη

Από ΛΙΣΤΟΝ:
http://listonplace.blogspot.com/2011/07/blog-post_49.html



Χιλιάδες άνθρωποι βουβοί και οργισμένοι είδαν την επιχείρηση σκούπα στην πλατεία Συντάγματος και δεν πίστευαν στα μάτια τους.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κλαμένοι και σκυφτοί βαδίζουν ακόμη στην ίδια πλατεία προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν αν το σύνθημα στο κρεμασμένο πανό μπροστά από τη Βουλή: «η χούντα δεν τελείωσε το ΄73» επαληθεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο στην τελευταία απεργιακή συγκέντρωση.


Γινόμαστε καθημερινά δέκτες μιας απίστευτης προπαγάνδας και συνειδητής παραποίησης της πραγματικότητας. Η υπόθεση έχει παρελθόν τουλάχιστον 40 χρόνων και στηρίζεται στη λογική της διαγραφής της ιστορικής μνήμης των πολιτών και την αντικατάστασή της με μια εικονική μνήμη συνδεδεμένη με μία επίσης εικονική πραγματικότητα.

Είναι η λογική που θέλει εδώ και χρόνια να καθιερώσει στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως ένα νεανικό πάρτυ ατίθασων φοιτητών, που έχει συμπυκνώσει το μήνυμα της μεταπολίτευσης στο σύνθημα: «Καραμνλής ή τανκς», που έχει εξαφανίσει τους πραγματικούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης πνίγοντάς τους στην κινούμενη άμμο της Εθνικής Συμφιλίωσης, που διέγραψε τα ώριμα αιτήματα για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», που βάφτισε «Σοσιαλιστικά» όλα τα νεοφιλελεύθερα και αντιδραστικά μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα, που πλάσαρε όλες τις Νατοϊκές και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ως παροχή βοήθειας σε λαούς που υπέφεραν αλλά που ποτέ δεν ζήτησαν τέτοια βοήθεια.

Είναι η λογική που βάφτισε τη δολοφονία του Λαμπράκη ως «ατύχημα» και μετά αποκαθήλωσε τον ίδιο το Λαμπράκη με μια εθιμοτυπική πορεία ειρήνης, που μη μπορώντας να αντιπαρατεθεί στη σκέψη και τη δράση του Τσε Γκεβάρα επιδιώκει τον εξευτελισμό του τυπώνοντας τη μορφή του μέχρι και σε μποξεράκια, που βαδίζουν χέρι-χέρι με το παρακράτος αποδεικνύοντας πως «τίποτα δεν έχει αλλάξει…», που προσπάθησε να ταυτίσει τους ανώνυμους αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου με βουλευτές και ευρωβουλευτές εκφραστές της άρχουσας τάξης.

Η ανάγκη για διαγραφή της ιστορικής συλλογικής μνήμης ήταν που οδήγησε τους επίσημους ιστοριογράφους στο να μην αναφέρουν ποτέ ποιος μεγάλος αστός «ηγέτης», «λησμόνησε» να ζητήσει από τη Γερμανία την επιστροφή του κατοχικού δανείου ενώ η ανάγκη για απουσία μελλοντικής απόδοσης ευθυνών οδήγησε τους τωρινούς υπουργούς ώστε στο μεσοπρόθεσμο να περιλαμβάνεται διάταξη που τους απαλλάσσει από ευθύνες που μπορεί να προκύψουν.

Είναι οι ίδιοι εγκέφαλοι μέσα σε διαφορετικά κρανία που στο όνομα της δημοκρατίας δίνουν εντολή για να ανοίξουν αδιακρίτως κεφάλια που σκούζουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, τονίζοντας πόσο κατανοούν τους σφαγμένους την ώρα της σφαγής τους, για να καλύψουν το γεγονός ότι οι ίδιοι τους οδήγησαν στη σφαγή.

Και ήταν πράγματι για κλάματα, μα και για γέλια μέχρι δακρύων, η εικόνα της Μέρκελ να πανηγυρίζει σαν οπαδός σε ποδοσφαιρική θύρα, όταν, βρισκόμενη σε κομματική εκδήλωση, πληροφορήθηκε ότι η Σοσιαλιστική πλειοψηφία της Ελληνικής Βουλής ψήφισε το μεσοπρόθεσμο.

Και ήταν πράγματι για γέλια, μα και για κλάματα, να ακούς τους ντόπιους υπαλλήλους της Μέρκελ να καταγράφουν ως θετική για τη χώρα, την προαναφερθείσα αντίδρασή της.

Και ήταν πράγματι αξιοθρήνητοι οι 154 βουλευτές καθώς κοιτούσαν τον συνάδελφό τους κύριο Κουρουπλή να ψηφίζει «όχι» στο μεσοπρόθεσμο βλέποντας έστω και την ύστατη στιγμή, μόνο αυτός από τους βουλευτές του ΠαΣοΚ, με τα μάτια της ψυχής, εκείνο που δεν μπορούσαν οι ίδιοι με την όρασή τους να διακρίνουν.

Και πράγματι ξεπέρασε σε ηθοποιία και τους καλύτερους ηθοποιούς ο υπουργός της προστασίας( του πολίτη( όταν μίλησε για σχέδιο εισόδου μέσα στη Βουλή εκ μέρους των απεργών.

Το μόνο πολύ καλά μελετημένο σχέδιο ήταν αυτό της κατάλυσης του δικαιώματος της διαμαρτυρίας και της προσπάθειας σύσφιξης σχέσεων μεταξύ κράτους και παρακράτους καθώς και μεταξύ κρανοφόρων και κουκουλοφόρων.

Όμως, όσο και να προσπαθούν, η ιστορική μνήμη δεν διαγράφεται αλλά επανέρχεται με αφορμή τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε κάθε ιστορική περίοδο…

ΡΕΣΑΛΤΟ: Πολύ καλό. Μόνο ότι και οι άλλοι, εκτός των 154 βουλευτών, έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες για το σβήσιμο της «ιστορικής μνήμης», συμμετέχοντας ενεργά στο «έργο», παρέχοντας το διακοσμητικό ντεκόρ της κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ και της νομιμοποίησης των καθεστωτικών ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Πολύ καλό, ναι, αλλά και το Σχόλιο του Ρεσάλτο ακόμη καλύτερο. Με πρόλαβε ... .