Σημειώσεις επί της πραγματικότητας. Β'

[Γιάννης Μαργέτης]

Σημειώσεις επί της πραγματικότητας. Β'

Κάθεσαι λοιπόν να γράψεις ένα άρθρο για τα διαδραματιζόμενα στη χώρα μας και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Ακόμη χειρότερα, δεν ξέρεις με ποιο τρόπο να προσεγγίσεις τα γεγονότα. Να είσαι καυστικός και επιθετικός, άρα και υποκειμενικός ή να υιοθετήσεις ένα πιο ψυχρό τρόπο προσέγγισης και ανάλυσης με λιτές λέξεις και σύντομες, αλλά περιεκτικές προτάσεις και άρα να εμφανίζεσαι ως αντικειμενικός παρατηρητής και αναλυτής των γεγονότων; Να χρησιμοποιήσεις απλό λόγο ή ακαδημαϊκό; Να επιστρατεύσεις τη σάτιρα ή όχι; Να επιδιώξεις να είσαι αρεστός ή χρήσιμος; Και άλλα πολλά.

Όλα αυτά στη σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα δεν έχουν την παραμικρή αξία. Δεν έχει δηλαδή καμία σημασία ό, τι και να γράψεις, όπως και να το γράψεις. Τούτο όχι βέβαια από μια διάθεση παραίτησης και απογοήτευσης, αλλά από επαναστατική διάθεση. Ναι, πράγματι, καλά διαβάσατε, από επαναστατική διάθεση. Διότι, όταν διαπιστώνεις ότι η πραγματικότητα δεν έχει τίποτε πια να σου προσφέρει ως υλικό για να γράψεις, τίποτε για να σχολιάσεις, σημαίνει ότι έχει οδηγηθεί στο ύστατο τέλμα. Στην ύστατη κατάντια, η οποία δεν επιδέχεται βελτίωσης παρά μονάχα ανατροπής.

Η οικονομία διαλυμένη ελέω των εγχώριων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και των διεθνών τοκογλύφων, οι οποίοι απομυζούν και τις τελευταίες πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτού του τόπου. Οι πολιτικοί υπηρέτες της προαναφερθείσας συμμορίας και χειροκροτητές της, οι οποίοι αφού επί 35 περίπου χρόνια κυβέρνησαν τη χώρα και την έφεραν στην τωρινή αποτρόπαια κατάσταση, σήμερα εμφανίζονται ως οι σωτήρες και οι ανορθωτές του έθνους. Παλιά ιστορία αυτή η πολιτική απατεωνιά. Από τότε που υπάρχουν πολιτικοί! Και στο πλευρό τους προσκολλημένοι οι δευτεραγωνιστές. Οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, που έχουν εθιστεί στο ρόλο του κομπάρσου και του γραφικού, του τρελού του χωριού. Τούτοι οι τελευταίοι ζουν και αναπνέουν, όχι για να ανατρέψουν το σύστημα, το οποίο καταγγέλλουν, αλλά για να δίνουν άλλοθι και νομιμοποίηση σ’ αυτό!

Ως προέκταση όλων των παραπάνω η πολιτική έχει χάσει το νόημα της και έχει ευτελιστεί στα μάτια των απλών ανθρώπων. Έχει γίνει συνώνυμο της απάτης, του ψεύδους και της αναξιοπιστίας. Η λέξη πολιτική θα αποκτήσει τόσο αρνητική έννοια, που στο τέλος θα καταντήσει να είναι βρισιά! Όταν ο άλλος θα θέλει να σε χαρακτηρίσει απατεώνα ή απατεωνίσκο, αναξιόπιστο, ψεύτη και ανακόλουθο θα το κάνει χρησιμοποιώντας μονάχα μια λέξη. Δυο λέξεις, συγγνώμη. «Είσαι πολιτικός», θα σου λέει και συ θα θίγεσαι και θα θυμώνεις για την προσβολή.

Παράλληλα, η πολιτιστική και πνευματική μας ζωή ακολουθεί στην άβυσσο την οικονομία και την πολιτική. Η παιδεία είναι οπισθοδρομική, αντιδραστική και η οι πνευματικοί μας άνθρωποι νοιώθουν ευτυχής στη νιρβάνα τους. Αντί να ηγηθούν του λαού στις στιγμές αυτές χαριεντίζονται στις τηλεοπτικές εκπομπές, αλληλοσυγχαίρονται στις λογοτεχνικές βραδιές και κολυμπούν στις πισίνες των χορηγών τους. Κάποιοι λίγοι, απλά αηδιασμένοι από όλα αυτά, επιλέγουν την απομόνωση του αναγνωστηρίου τους.

Και η ζωή στην όμορφη χώρα μας συνεχίζεται. Με τους φορομπηχτικούς νόμους να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με την ανεργία να ανηφορίζει, τη φτώχεια να καλπάζει, την απαιδευσιά να εξαπλώνεται, την απατεωνιά να θριαμβεύει, την αναξιοπιστία και το ψέμα να βασιλεύουν και την υποκρισία να περισσεύει.

Έπειτα εσύ πρέπει να γράψεις κάτι για όλα τούτα, να επιλέξεις μάλιστα και συγκεκριμένο θέμα και να το παρουσιάσεις με το ανάλογο ύφος. Ε, λοιπόν όχι. Με διάθεση καθαρά επαναστατική αρνούμαι να το κάνω. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Η νεοελληνική πραγματικότητα δεν χωρά άλλα λόγια, δεν χρειάζεται άλλο μελάνι. Χρειάζεται δράση και έργο. Χρειάζεται αντίσταση. Χρειάζεται οργάνωση ώστε η αγανάκτηση του κόσμου να μετατραπεί σε γόνιμη δύναμη αμφισβήτησης και κάτι νέο να προκύψει, κάτι νέο να γεννηθεί. Το νέο εκείνο όμως που θα είναι αυθεντικό, πρωτότυπο, λαϊκό, το οποίο δεν θα είναι κατασκεύασμα του συστήματος και δεν θα είναι το τερατογέννημα της ατομικής μωροφιλοδοξίας και του ναρκισσισμού.


Γιάννης Μαργέτης.
ioanmargetis@yahoo.gr

Σημείωμα: Ο Γ. Μαργέτης επί τέσσερα χρόνια αρθρογραφούσε στην έντυπη έκδοση του Ρεσάλτο. Σε λίγες μέρες εκδίδεται η πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Παράδοξη Περιπέτεια με πρόλογο του Θύμιου Παπανικολάου.