Η «Αποχή», ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ...

[Ηλίας Σιαμέλας]

Η «Αποχή», ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ…



«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες…»* κι οι κλέφτες σε μια νύχτα πλήθυναν κι έγιναν αμέτρητες χιλιάδες, εκατομμύρια…

Ένας ολόκληρος κόσμος γιομάτος από τομάρια και σκύλας γέννες. Μια τυραννία και μια κατάπτυστη προπαγάνδα, που μας θάβει μέσα στο λάκκο του δοσίλογου και στο πρόστυχο γυαλί του τηλεκαναλάρχη.

Παντού μια κακορίζικη πολιτική φάρα κι ένα φαρμακερό πλιατσικόμαυρο παζάρι!

Μια τεχνητή σκηνή όπου μαλακοδέρνοται τα μανιακά πολιτικά θεριά και οι απανταχού καθεστωτικοί ρουφιάνοι. Εκεί όπου συφοριασμένοι μινίστροι καραδοκούν για ν’ αρπάξουν την ψήφο του φτωχού, για να του αφαιρέσουν μετά με άνεση το γλίσχρο πορτοφόλι του.

Εκεί όπου ο βλάμης τηλεπαρουσιαστής επιδεικνύει τις σπάνιες ράτσες των πολιτικών αιλουροειδών προσκαλεσμένων του, για να δούμε ποιος θα μιμηθεί καλύτερα τη γάτα, την ώρα που σκεπάζει τις βρωμιές της.

Εκεί όπου ο πληρωμένος εμπρηστής τρέχει πότε στις φωτιές και πότε στις πλατείες για να ενισχύσει τον προεκλογικό αγώνα των αφεντικών του.

Πάνε λίγες μέρες που ένας φίλος μου έβαλε στ’ αυτί κάποια αναπάντητα ρωτήματα: Ποιος θα αλλάξει, μου είπε, τούτο το λαό το θεομπαίχτη; Ποιος θα φωνάξει για τούτη την αγιάτρευτη φραγκοραγιάδικη νοοτροπία του; Που είναι αυτοί που θα τον βγάλουν απ’ τον πουλημένο δρόμο του; Ποιοι θα μας αποτραβήξουν από τη νοοτροπία του διακονιάρη; Νισάφι πια! Χρόνια και χρόνια παρακμής, ντροπής και σιχασιάς. Οι διαχρονικοί στίχοι του ποιητή, συνέχισε ο καλός μου φίλος, μιλάνε μόνοι τους: Ακόμη και «Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά/ και τα σκατά λιβάνι / οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι / κι οι κλέφτες καπετάνιοι…»**

Κι εγώ ο φουκαράς μ’ ένα δάκρυ σαν ουλή στο πρόσωπό μου, δε βρήκα τίποτ’ άλλο να του πω, παρά του απάγγειλα με τη σειρά μου τους στίχους του μεγάλου ποιητή της Χιλής, που στις δύσκολες στιγμές σαν άγιο προσκυνάω:

«Εσύ θ’ αγωνιστείς για ν’ αλλάξεις τη ζωή, εσύ θ’ αγωνιστείς για να σβήσεις το κοπριασμένο στίγμα απ’ το χάρτη, εσύ, χωρίς άλλο θ’ αγωνιστείς για να λείψει το αίσχος…».***

Όμως, σαν τέλειωσα την απαγγελία, το «Εσύ» έμεινε εκεί και κόλλησε μέσα στη γλώσσα μου πεντάρφανο κι ανάξιο. Το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω μέσα μου ήταν κάποια λόγια θλιβερά, κάποια ανέραστα μαντάτα:

Μα ποιος είσαι εσύ λαέ μου που δε σ’ αναγνωρίζω; Ποια λάσπη και ποια κατάρα σου κλείνει τα μάτια για να μη βλέπεις πέρα απ’ τη μικροαστική μύτη σου; Που είναι ο αγώνας σου και που η πάλη σου;



«Εκλογές» κάνουν οι κλέφτες, και ξέρεις καλά ότι μια παράσταση ακόμη του καραγκιόζη αρχίζει. Και είσαι Εσύ λαουτζίκε που θ’ αναδείξεις τον καλύτερο έμπορο που θα πουλήσει την πατρίδα σου. Αυτόν που θα βρει κι άλλους έξυπνους τρόπους για να κλέβει τα Ταμεία σου. Που θα φέρει ακόμη μερικά εκατομμύρια αλλοδαπούς για ν’ αρπάξουν τις δουλειές σου. Αυτόν που θα «εισάγει» κι άλλους αλβανούς επιβήτορες για να πιάσουμε σπόρο.

«Εκλογές» κάνουν οι απατεώνες, για να ξεπουλήσουν πιο άνετα και τα τελευταία ξεροβούνια στις πολυεθνικές, για να βάλουν τα τσιράκια τους ν’ ανάψουν κι άλλες φωτιές, να κάψουν κι άλλες σημαίες, να στείλουν κι άλλους στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Να κάνουν κι άλλες υποκλίσεις στα κεμαλικά θεριά της Τουρκιάς. Να σκύψουν κι άλλο στις επιταγές του ευρωπαϊκού σκουπιδαριού. Να πουλήσουν και το τελευταίο ελεύθερο λιθαράκι της Κύπρου.

«Εκλογές» κάνουν οι απάτριδες, για να φέρουν πάλι τη Γιαννάκου και τη Ρεπούση στο προσκήνιο, να «χρίσουν» και πάλι το Λιάκο σκιώδη υπερυπουργό, για να θάψει ο Σόρος ανεμπόδιστα την ιστορία μας και τη φυλή μας.

«Εκλογές» κάνουν οι μασκαράδες, κι εσύ προσκυνημένε, φτηνέ οπαδέ λαουτζίκο, είδα που βγήκες πάλι στους δρόμους κι έριξες τόνους λούλουδα στου «αρχηγού» το αμάξι κι έριξες «φύλα πολλά μυρτιάς, / στεφάνια από τριαντάφυλλα κι άλλ’ από μενεξέδες…», αντί για χίλια φάσκελα κι άλλες τόσες μούντζες «χεροποδαράτες»! ****

Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ με φορτίο από απατεώνες, κι οι απατεώνες σε μια νύχτα πλήθυναν κι έγιναν αμέτρητες χιλιάδες, εκατομμύρια...

Ξέρω καλά φίλε μου. Δεν είναι λόγια τούτα δω, δεν είναι για ανθρώπους. Το παράπονο της θάλασσας έχουν μέσα τους και τ’ άπιαστα μαυροντυμένα μοιρολόγια της φυλής μας.

Ξέρω καλά φίλε μου. Δεν είναι λόγια τούτα δω για τους πολιτικάντηδες. Μα τι να κάνω. Τούτοι οι κλέφτες με τίποτα δεν ταράζονται κι εξακολουθούνε τον τούρκικο «χαβά» τους. Ακόμη κι αν κλέψουνε όλο το «ινδικό χρυσάφι κι όλο το κεχριμπάρι από τις Σάρδεις», πάλι δε θα ησυχάσουνε!

Ξέρω καλά φίλε μου, ότι πάλι η πέννα μου του κάκου θα φωνάξει. Θα είναι μια αιχμή και μια βροντή στο σκοτάδι μου και τίποτα παραπάνω.

Τούτοι οι Νέοι Άρπαλοι είναι όλοι τους κουφοί, ανέγγιχτοι απ’ της ψυχής τους θρήνους.***** Είναι όλοι τους μικροί και θλιβεροί, που δεν αξίζουν για γροθιές, ούτε καν για ένα φτύσιμο!

Πέρα μακριά σέρνεται ένας απρόσωπος τύραννος. Κι εδώ σιμά μας τα τσιράκια του, ασύδοτοι παραστάτες, χωρίς ντροπή και φόβο ασχημονούν και παίζουν πότε με τις εκλογές και πότε με τη νοημοσύνη μας. Κι όλα αυτά, σε μια κοινωνία που στέρφεψε και δε γεννάει πια τυραννοκτόνους!

Όμως εμείς ας κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας!

Εμείς, δε θα νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας την «κλεφτο-τυραννία» τους. Δε θα βάλουμε πάλι τα χέρια μας, για να βγάλουμε τα μάτια μας.

Η «Αποχή» πλέον, είναι η Νέα Πατρίδα μας.

Η οργή και η περιφρόνηση, είναι η Νέα Σημαία μας.

Εμείς δε θα συναινέσουμε στη Νέα Κοροϊδία. Εμείς δε ζητήσαμε εκλογές.

Ζητάμε Απελευθέρωση! Ζητάμε ανυπόταχτες ψυχές, για να πιάσουμε και πάλι τα βουνά, να βαφτιστούμε στην φτεροσάλαγη ανάσα του 21!

Λιμποβίσι Αρκαδίας
Πέμπτη, 23 Αυγούστου 2007

* Λουί Αραγκόν (Λόγος σε πρώτο πρόσωπο)
** Γ. Σουρής
*** Πάμπλο Νερούντα (Εσύ θα παλέψεις)
**** Στησίχορος Μετ. Ηλ. Βουτιερίδης
***** Άρπαλος : Ο άνθρωπος που καταχράστηκε τα ταμεία του Μ. Αλεξάνδρου.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5036

[Μόσχος Λαγκουβάρδος]

Η ψήφος του Διαβόλου
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
http://moschoblog.blogspot.com/



«Το παραπέτασμα του φωτός, το φράγμα που υψώνεται από τον φαρισαϊσμό
είναι πιο επικίνδυνο από το πέπλο του σκότους που δημιουργεί στο νου
η αμαρτία»
Μεβλανά Τζελανλουντί Ρουμί

«Αυτός που δεν έχει έδαφος κάτω από τα πόδια του, δεν έχει μήτε Θεό.
Κι όποιος αρνείται την πατρίδα του, αρνείται και το Θεό. Υποκρίνεται
ότι αγαπάει την ανθρωπότητα ή ότι είναι οικουμενικός»
Ντοστογιέφσκι, Ο πρίγκιπας Μίσκιν


[b]Ποιό είναι το ζητούμενο στις εκλογές αυτές; [/b]Ποιο είναι το διάφορο για τους πολίτες και για την Ελλάδα; Ότι θα γλιτώσει ο κόσμος από την παρούσα κυβέρνηση, για να έρθει μια καλύτερη από αυτήν; Ή μήπως υπάρχει ο κίνδυνος να πάμε για μαλλί και να βγούμε κουρεμμένοι, δηλαδή να έρθουν άλλοι ακόμα χειρότεροι από αυτούς που έχουμε τώρα;

Υπάρχουν δυνάμεις που κατευθύνουν τα πράγματα κατά πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους και χειραγωγούν τους πολίτες προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση.
Ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές και πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους; Ποιος θα το πει στους πολίτες ώστε να έχει κανείς μια ιδέα για την πιθανή εξέλιξη των πραγμάτων στο ενδεχόμενο μιας ολοκληρωτικής αποχής; Το δίλημμα αφορά τους πολίτες που επιθυμούν να απόσχουν από τις εκλογές.

Είναι φανερή η απροθυμία ανάμιξης των πολιτών στα κοινά, μετά την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών στις μέρες μας. Κανείς δεν επιθυμεί να διακινδυνεύσει την κάθοδό του στην πολιτική με τα δεδομένα αυτά. Επόμενο είναι να μην αναδεικνύονται οι καλύτεροι στις μελλοντικές εκλογές, όταν η χώρα με αυτούς τους πολιτικούς πηγαίνει απ΄ το κακό στο χειρότερο.

Το δίλημμα της ψήφου ή της αποχής είναι ένα άλυτο δίλημμα; Η αποχή υπό τις παρούσες συνθήκες είναι θέμα αξιοπρέπειας: Δεν ψηφίζει κανείς επειδή δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο! Αν παρά ταύτα αγνοώντας την αξιοπρέπειά του κανείς λάβει μέρος στην ψηφοφορία, η ψήφος του θα είναι η ψήφος του διαβόλου. Ο Διάβολος όταν δεν είχε τι να κάνει «κακοποιούσε» τα παιδιά του.

Ο κόσμος επιλέγει ανάμεσα στην γνωστή κόλαση και στο Άγνωστο, τη γνωστή κόλαση. Ο κόσμος φοβάται το άγνωστο. Αυτή είναι η νοοτροπία των πολλών. Αυτό εκμεταλλεύται ο Πονηρός για να στέλνει πολύ κόσμο στην κόλαση. Το όπλο κατά του Πονηρού είναι η ενημέρωση. Η ενημέρωση είναι αποκάλυψη. Είναι το σήκωμα της πέτρας κάτω απ΄ την οποία κρύβεται το φίδι.

Ο πολίτης δεν φοβάται την αποχή, όταν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι μετά. Ο πολίτης φοβάται την αναρχία. Η αναρχία είναι χειρότερη από την πιο χειρότερη κυβέρνηση. Ποιο είναι λοιπόν το επόμενο βήμα μετά την ολοκληρωτική αποχή; Θα ξαναγίνουν εκλογές με τα ίδια κόμματα; Θα δημιουργηθούν νέα πολιτικά κόμματα; Θα οριστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση; Θα γίνει οικουμενική κυβέρνηση προκειμένου να σωθούν τα κόμματα που υπάρχουν;

Ποιος θα τραβήξει «το παραπέτασμα του φωτός, το φράγμα που υψώνεται από τον φαρισαϊσμό, που είναι πιο επικίνδυνο από το πέπλο του σκότους που δημιουργεί στο νου η αμαρτία;»

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Και ύστερα τι κάνουμε;

"Ποιο είναι λοιπόν το επόμενο βήμα μετά την ολοκληρωτική αποχή; Ο πολίτης δεν φοβάται την αποχή, όταν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι μετά. Ο πολίτης φοβάται την αναρχία".

Τοποθέτησα με διαφορετική σειρά αυτά που γράφει ο αγαπητός κύριο Μ. Λαγκουβάρδος, επειδή ενδεχομένως να υπάρξουν κι εκείνοι, οι οποίοι δίνοντας άλλοθι στην ψήφο τους μπορούν να επικαλεσθούν (διαστροφικά) αυτά που γράφει ο κ. Λαγκουβάρδος.

Ξέρει ο πολίτης τι θα επακολουθήσει μετά από μια αθρόα και μαζική εποχή από τις κάλπες; Προφανώς όχι. Όλοι αυτοί που τόσα χρόνια τον κοροϊδεύουν και του κλέβουν την ψήφο με ένα μικρό ή μεγάλο "ρουσφετάκι", τον έχουν μάθει ότι η απαξίωση του δικαιώματος της ψήφου ισιδυναμεί με έρπουσα αναρχία. Μάλιστα δε, για να προφυλαχθεί η φαυλότητα της καθεστωτικής ψήφου, η σπείρα των κυβερνώτων εδώ, είχε δια νόμου επιβάλλει κάποτε την ψήφο. Κακό της κεφαλής του όποιος δεν ψήφιζε και το ίδιο μας ετοιμάζουν τώρα με την κάρτα του πολίτη. Εκεί μέσα θα φαίνεται αν είμαστε "αναρχικοί" ή αν είμαστε οι νομοταγείς της ψήφου.

Τι θα γίνει αν δεν ψηφίζουμε; Τι θα γίνει αν βρούν τις κάλπες αδειανές; Μα, δεν χρειάζονται πολλά. Αυτό και μόνο θα είναι αρκετό, για να καταλάβουν οι δυνάστες ότι άλλο δεν τους πάμε. Να βγούν και ξεκάθαρα να μας πουν αυτό που όλοι με ένα στόμα κουβεντιάζουμε : Για τις κλοπές τους, για τις πομπές τους, για τα μνημόνια και τόσα άλλα.

Μας κοροϊδεύουν, μας κλέβουν και μας ζητούν από πάνω και την ψήφο! Ζουρλαθήκαμε εντελώς!! Τόσο δύσκολο είνα να καταλάβουμε την κατακεφαλιά που θα φάνε με τις άδειες κάλπες.
Όσο αυτό δεν το κάνουμε οι κλέφτες θα αποθρασύνονται ακόμη περισσότερο και όπως γράφει ο Ηλίας Σιαμέλας:

"«Απ’ τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες…» κι οι κλέφτες σε μια νύχτα πλήθυναν κι έγιναν αμέτρητες χιλιάδες, εκατομμύρια… Μια τυραννία και μια κατάπτυστη προπαγάνδα, που μας θάβει μέσα στο λάκκο του δοσίλογου και στο πρόστυχο γυαλί του τηλεκαναλάρχη."

Το μόνο όπλο που μας απέμεινε είναι η πλήρης αποχή.