Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Νέο Σχολείο: το πειραματόζωο

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Νατσιός Δημήτρης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 14, 2010 9:19 am    Θέμα δημοσίευσης: Νέο Σχολείο: το πειραματόζωο Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Νέο Σχολείο: το πειραματόζωο



Πέρασε ήδη ένας μήνας από την πειραματική εφαρμογή του «Νέου Σχολείου», του ψηφιακού, του σχολείου του μέλλοντος σύμφωνα με τα τετριμμένα λεκτικά ποδοβολήματα. Διδάσκω σε ένα από τα 800 πανελλαδικώς σχολεία, που λειτουργούν σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα. Εξηγώ για όσους τυχόν αγνοούν …το πείραμα.

Στα σχολεία αυτά όλοι οι μαθητές του Δημοτικού, από την Α΄ έως την ΣΤ΄ τάξεις, κάνουν καθημερινά 7ωρα, σχολούν στις 2.00 μ.μ. Εισήχθησαν κάποια νέα διδακτικά αντικείμενα.

Πιο αναλυτικά. (θα περιοριστώ στις δύο πρώτες τάξεις). Στις Α΄ και Β΄ τάξεις διδάσκονται από τον Σεπτέμβριο, εκτός των «παραδοσιακών» μαθημάτων.


2 ώρες αγγλική γλώσσα, 2 ώρες πληροφορική (ΤΠΕ- Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών), 5 ώρες Αισθητική Αγωγή (η οποία περιλαμβάνει «αντικείμενα» όπως Εικαστικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή). Η Γυμναστική (Φυσική Αγωγή) αυξήθηκε στις 4 ώρες. Άλλες 3 ώρες είναι αφιερωμένες στην λεγόμενη Ευέλικτη Ζώνη.

Τι είναι αυτή; Σύμφωνα με το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) και το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών (Α.Π.Σ.) – Φ.Ε.Κ. τεύχος Β΄ αρ. φύλλου 303/ 3-3-2003, στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης «θα πραγματοποιούνται διαθεματικές δραστηριότητες και σχέδια εργασίας….

Η Ε.Ζ. μπορεί να λειτουργήσει ως φίλτρο από το οποίο θα περνούν τα διάφορα καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα». Να δοκιμάζονται, δηλαδή, οι πειραματισμοί και να καθιερώνονται, αν πετύχει το φιλτράρισμα.

Διαθεματικότητα τώρα, άλλο νεφελώδες πράγμα κι αυτό, σημαίνει ότι μπορούν τα μαθήματα να συσχετίζονται, να επικαλύπτονται (οριζόντιος άξονας παροχής γνώσεων). Πιο απλά, διδάσκεις Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού την Έξοδο του Μεσολογγίου. Μπορείς, πλην του ιστορικού γεγονότος, να επεκταθείς σε γεωγραφικά στοιχεία, να προσφύγεις σε εικαστικές απεικονίσεις, σε θεατρική αγωγή και σε ό,τι άλλο σου κατέβει στο κεφάλι.

Να περιφέρεις την διδασκαλία γύρω από το ιστορικό γεγονός, αλλά να μην εμβαθύνεις. Λίγο απ’ όλα, τσιμπολογήματα. Λίγη ιστορία, λίγη γεωγραφία, λίγη λαογραφία, λίγο θέατρο και στο τέλος τίποτε. Έχασες τα πάντα και κυρίως το πρότυπο του ηρωισμού και της αυτοθυσίας, που πρέπει να ενσταλάξεις στους μαθητές μέσω του συγκεκριμένου μαθήματος.

Με ξεροκόμματα γνώσεων δεν χορταίνεις. Επιφέρεις σύγχυση και αμάθεια.


Γι’ αυτό μιλάμε πλέον για δραστηριότητες και όχι για διδασκαλία. (Να στήνεις, ακόμη τα μαθητούδια στο Διαδίκτυο να χαζεύουν τις εικόνες και να καταστρέφεις την μαγεία της προσωπικής επαφής, την συγκίνηση της διήγησης, να μετατοπίζεται το κύρος της διδασκαλίας από το πρόσωπο του δασκάλου στο άψυχο εργαλείο. Να μεταβάλλεις την τάξη σε ΙΝΤΕΡΝΕΤ – ΚΑΦΕ).

Αν προσθέσουμε τις παραπάνω ώρες των «νέων» ή επαυξημένων αντικειμένων, προκύπτουν 16 ώρες εβδομαδιαίως αφιερωμένες σε «διασκεδαστικές» - ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Δηλαδή από τα 6 χρόνια του Δημοτικού σχολείου, τα μισά και πλέον δαπανώνται (ή σπαταλώνται) σε «ανάπτυξη δεξιοτήτων», σε καταιγισμό αντικειμένων, εις βάρος της κύριας αποστολής του σχολείου που είναι να φωτίζει τη συνείδηση και να προσφέρει τα υλικά της ελευθερίας.

Αυτό είναι το Νέο ή Ψηφιακό Σχολείο. Και επειδή ακριβώς παύει να είναι σχολείο μάθησης και διάπλασης χαρακτήρα, υποστυλώνεται με πομφολυγώδη και ηχηρά επίθετα: νέο, ψηφιακό, διαδραστικό και λοιπά αερογεμή λεξίδια. Σχολείο που μιλάει για ανταγωνισμό και επιτυχία στη ζωή και όχι για προορισμό και ήθος.

Ποιες είναι όμως οι πρώτες εντυπώσεις από το πείραμα;



Πρώτον: το ωράριο, τα πενθήμερα επτάωρα, εξαντλούν σωματικά και εξοντώνουν ψυχολογικά τους μικρούς μαθητές, όλων των τάξεων του δημοτικού σχολείου. Το να καθηλώνεις όμως στα θρανία, από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, 6χρονα και 7χρονα παιδιά είναι τουλάχιστον αντιπαιδαγωγικό. Η σωματική κούραση αφαιρεί τη ζωντάνια και τη δροσιά της ηλικίας και ακυρώνει την εκπαιδευτική διαδικασία. Μετά το 5ωρο τα παιδιά ατονούν, καταβάλλονται, κουράζονται, αδιαφορούν. Με τέτοιους απαράδεκτους, φρενήρεις ρυθμούς στο τέλος θα απηυδήσουν και θα σιχαθούν το σχολείο. (Θυμήθηκα ένα παλιό φοιτητικό σύνθημα: «Παν τα νιάτα, παν τα κάλλη, μας τα φάγαν οι δασκάλοι»).

Δεύτερον: Υποβαθμίζεται, λόγω πληθώρας διδακτικών αντικειμένων, το μάθημα της γλώσσας, το σημαντικό και σπουδαιότερο γι’ αυτήν την ηλικία. «Εν αρχή ην ο λόγος, λέει μια παλιά ιστορία όσο και ο κόσμος, στην οποία ο άνθρωπος είχε την εξουσία να ονομάσει τα ζώα και τα άλλα πλάσματα. Τη δυνατότητα, δηλαδή να αποκαλεί, να δίνει ζωή».

Η γλώσσα είναι ζωή. Το να μαθαίνεις, εξ απαλών ονύχων, να γράφεις, να διαβάζεις και να μιλάς σωστά, σημαίνει ότι μαθαίνεις να σκέφτεσαι σωστά. («λόγος και διάνοια ταυτόν» λέει ο Πλάτων, στον «Σοφιστή» 263ε). Στην εξοπλιστική αυτή ηλικία κυρίως οφείλει το σχολείο να καλλιεργεί την γλώσσα, πράγμα που δεν γίνεται αν συνυπολογιστεί και η αβάσταχτη ελαφρότητα των σχολικών εγχειριδίων (Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες αυτής της γλωσσικής ανεπάρκειας είναι ότι προτρέπει, οδηγεί σε πράξεις βίας, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν με τον λόγο. Πολλά παιδιά φτάνουν στην εξαλλοσύνη και την απελπισία γιατί δεν μπορούν να εκφραστούν. Δεν έχουν τις λέξεις. «Πάρε τις λέξεις μου δωσ’ μου το χέρι σου» γράφει χαριτωμένα ο ποιητικός λόγος).

Τρίτον: καταργείται η ευλογημένη σχέση δασκάλου και μαθητή. Αυτός ο όμορφος δεσμός χτίζεται καθημερινά μες στην τάξη και προϋποθέτει ήθος, ελευθερία και σοφία από τη μια, άσκηση, υπακοή, σεβασμό και αγάπη από την άλλη. Δάσκαλος και μαθητής είναι κατάκτηση που θα έπρεπε να προσέχουμε ως κόρην οφθαλμού και να μην την θυσιάζουμε σε ανόητους πειραματισμούς. Πότε να προλάβει «να δεθεί» το πρωτάκι με τη δασκάλα του, όταν μπαινοβγαίνουν λαχανιασμένοι και ασθμαίνοντες 7-8 εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων;

Τέταρτον: Πληροφορική και αγγλικά από την Α΄ Δημοτικού. Αιτιολόγησε η διαβιουπουργός (ο σκληρότερος πυρήνας της Νέας Τάξης) την πρόωρη εισαγωγή τους, για να γίνει το σχολείο ανταγωνιστικό. Και αυτή και ο αιθεροβάμων (πόδι δεν πατάει στην Ελλάδα) εντολοδόχος της είναι επικίνδυνοι και ύποπτοι. Τι θα πει ότι μέσω της χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών «θα πάρουν τα παιδιά της σημερινής γενιάς αυτό που χρειάζονται ώστε να αντιμετωπίσουν το αύριο», όπως δήλωσε ο Γ.Α.Π. Ποιο είναι αυτό, το «αυτό»; Από πότε η διαδικτυακή αποχαύνωση είναι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά;

Ως πότε θα ανεχόμαστε τους μαθητευόμενους μάγους να πειραματίζονται με τα παιδιά μας, με σκοπό ανομολόγητο την κατασκευή του, χωρίς μνήμη, πίστη και πατρίδα, καταναλωτή τηλεοπτικών και διαδικτυακών σκουπιδιών;

Πέμπτον και ανακεφαλαιώνοντας: Εδώ συμβαίνει μια καταστρεπτική παρεξήγηση. Το σχολείο δεν είναι χώρος πειραμάτων και επιβολής ιδεολογημάτων, καρυκευμένων με εύηχα επίθετα. Το σχολείο δεν πρέπει να καινοτομεί , αλλά να συντηρεί - με την απλή και πρωταρχική σημασία - πρωτίστως. Να διαφυλάττει τα τιμαλφή και να τα παραδίδει στους νεότερους και όχι ό,τι γυαλίζει στον κάθε συμπλεγματικό και άσχετο να βαφτίζεται καινοτομία και να διοχετεύεται στο σχολείο.
Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 14, 2010 10:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Interactive

Μας έχουν "φλομώσει" οι διαδραστικοί (interactive) βλάκες που αποφάσισαν "περί του δια γραμμάτου". Μαϊμούδες όπως πάντα ό,τι ξένο ανακαλύπτουν έρχονται και μας το "λανσάρουν" σαν πρόοδο, σαν μοντέρνο, σαν αντισκωριακό, αυτό που ξεβιδώνει τα σκουριασμένα μπουλόνια και τις βίδες.

Αγράμματοι, ανιστόρητοι (η Ιστορία που ξέρουν είναι μόνο αυτή που διδάσκει ο σινεμάς από το Χόλυγουντ, τότε άρχισε να γράφεται, με το εξάσφαιρο) και προπαντός ηλίθιοι.

Τοποθετήθηκαν παντού και άλλο τίποτα δεν ακούμε παρεκτός αυτά τα διαδραστικά, τα διαθεματικά, τα διαπολιτισμικά, τα διαθρησκειακά, τα δια βίου μάθηση κλπ. Η πρόθεση "δια", υποκαθιστά, εκτοπίζει και εξαφανίζει το "συν". Ήταν κάποτε της μόδας το τελευταίο και η λέξη "συνύπαρξη", στη δεκαετία του ΄60, κυριαρχούσε για να μείνει στο τέλος η πλήρης διαφθορά της με τον πολιτικό σχηματισμό του "ΣΥΝ".

Όταν λοιπόν ακούμε πχ. τη λέξη "συνεργασία", θα πρέπει άμεσα να καταλαβαίνουμε το "διεργασία" και όταν οι νταβατζήδες των έντυπων και οπτικοακουστικών πληροφοριών μιλούν για "ειδήσεις", τότε καλύτερα να σκεφτόμαστε "δι-ειδήσεις" ή προτιμότερα, "διεισδύσεις" γιατί εκεί το πάνε. Με όλη αυτή τη σαχλαμάρα που διδάσκεται από τις πάσης φύσεως καθέδρες, η αγραμματοσύνη και η βλακότητα διεισδύουν επιδέξια στις εύπλαστες και υπό διαμόρφωση μικρές συνειδήσεις. Τις αχρηστεύουν. Οι γνωσιακές "ειδήσεις" γίνονται παραμορφωτικές, αποσπασματικές και δολιοφθόρες "εισπηδήσεις" για να χαθεί τελικά και η γνώση, αλλά και η συνείδηση. Τη θέση της καταλαμβάνει η interactive idiocy (διαδραστική ιδιωτεία). Αυτή θα κληθεί αργότερα να δώσει την ψήφο της.

Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 14, 2010 11:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φώτης Κόντογλου, Τα σχολειά μας!
ΑΚΤΙΝΕΣ
http://aktines.blogspot.com/2010/10/blog-post_14.html



«Τα σχολειά, αν βγάλει κανείς λίγα στη μπάντα, τάλλα όλο δουλεύουνε για να βγάλουνε λεβαντίνους, κι’όχι Έλληνες , μ’όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ’αυτούς που διδάσκουνε τα παιδιά μας, κινήσανε από το χωριό, και πέσανε με τα μούτρα στα "μοντέρνα". Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού. Ο νους κι’ ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες.

Την Ελλάδα δεν θέλουνε μήδε να την ακούσουνε, την Ψωροκώσταινα! Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιπασμένο άνθρωπο, που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του και ρεμπεύεται κι’ όλας γι’αυτό το κατόρθωμα.

Λοιπόν από τέτοιους δασκάλους τι θα μάθουνε τα παιδιά μας, τα κακόμοιρα τα παιδιά μας;
Θα μάθουνε πώς για να γίνει κανένας σπουδαίος και για να φαίνεται πως είναι έξυπνος, πρέπει να μην έχει τίποτα το Ελληνικό απάνω του. Ακόμη και το μόρτικο ύφος, που είναι σήμερα της μοντέρνας μόδας, πρέπει να είναι ξενικό, τεντιμποϊκό.

Είτε βιβλίο,
είτε τραγούδι, είτε παιδικό θέατρο, είτε χορός, είτε προσευχή, ‘ολαν πρέπει να μην είναι Ελληνικά, για να είναι καλά για τους μαθητές των σχολειών μας…

Λοιπόν θαρρώ πως άνθρωπος που έχει έστω και μια στάλα ελληνικό αίμα μέσα στις φλέβες του,
ή και μονάχα λίγη φυσική ευαισθησία, θαρρώ, λοιπόν, πως δεν μπορεί ν’ αντέξει τέτοια παράσταση, τόση αηδία, τόση βλακεία, τόση ασυναρτησία, ακαλαισθησία, προχειρότητα, χοντράδα, κακομοιριά κάθε λογής θα δει και θ’ακούσει, που θα πάρει τα βουνά.



-------Τέτοια λοιπόν μασκαραλίκια βλέπουνε κι’ακούνε τα παιδιά μας, κι’ η ψυχή τους πλάθεται ελληνοπρεπώς. Φτάνει που τραγουδάνε με ευρωπαϊκή μουσική ( όχι με ελληνική), για τα’ όνομα του Θεού!), πως η Ελλάδα δεν θα πεθάνει!

Τι κάνει άραγε το Υπουργείο Παιδείας;


Κακόμοιρη Ελλάδα! Άλλες φορές παίδευες τον κόσμο κι’ έκανες παιδιά σου τους ξένους. Μα τώρα απόμεινες άκληρη, γιατί και τα δικά παιδιά δεν θέλουνε να σε ξέρουνε»

(«Η πνευματική Ξενοδουλεία μας»)


Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες