Και οι πολιτικοί στη γυάλα τους!

[Ροβεσπιέρος]

Και οι πολιτικοί στη γυάλα τους!
Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΥ



Κάθε μέρα, όπως όλοι οι απλοί άνθρωποι, βλέπω κάτι που πρέπει να αλλάξει, και είναι δυνατόν να αλλάξει εύκολα: ένα σχολείο που μπάζει, ένα νοσοκομείο που παθαίνει συμφόρηση σε κάθε εφημερία, ένα κέντρο υγείας που δεν έχει γιατρό, ένα δρόμο που έπρεπε από χρόνια να έχει ασφαλτοστρωθεί, ένα χωριό ακόμα που μπορούσε να ζήσει και εγκαταλείφθηκε, μια πόλη που αφέθηκε σε πορεία χωρίς επιστροφή.

Και -όπως όλοι μας- τα παίρνω στο κρανίο!

Πώς είναι δυνατόν να μην τα βλέπουν όλα αυτά οι επαγγελματίες της πολιτικής;

Μερικούς τους γνωρίζω προσωπικά από άλλες εποχές.

Αλλους τους έμαθα με τον καιρό, παρακολουθώντας τη διαδρομή τους. Με τους περισσότερους είχαμε από τότε διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις, αλλά έβλεπα ότι ήθελαν να αλλάξουν κάποια πράγματα, αν και όχι με το βάθος, τη γνώση και τη διορατικότητα που -θεωρητικά- πρέπει να υπάρχει στην πολιτική.

Μετά, χρόνο το χρόνο, κάθε χρόνο περισσότερο απόμακροι, κάθε χρόνο περισσότερο στον κόσμο τους, κάθε χρόνο περισσότερο επαγγελματίες, οι μισοεπιθυμίες τους για αλλαγή των κακώς κειμένων μειώνονταν απελπιστικά, μέχρι που εξαφανίστηκαν.

Εσβησαν στη διαδικασία ανάληψης ή παραμονής στην εξουσία και στην αγωνία τους -αγωνία και αυτή!- της επανεκλογής και της διατήρησής τους στους καταλόγους του «πολιτικού δυναμικού».

Μόνο μέλημά τους, πλέον, να μείνουν αξιωματικοί στο στρατό των «ημετέρων». Να είναι μέσα «στα πράγματα», που χρόνο με το χρόνο γίνονταν όλο και περισσότερο προσδιορισμένα από, εσωτερικούς και διεθνείς, εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες, όλο και περισσότερο υποταγμένα στην αγορά και τις καθ' υπαγόρευσιν αφηγήσεις που σχεδιάζουν τα think tanks και διακινούν τα media.



Μετά φτάσαμε εδώ! Στην εποχή που αλλάζουν μόνο όσα οι αγορές ζητούν να αλλάξουν για να αλλάξει προς το χειρότερο η ζωή μας. Αργησα αρκετά να καταλάβω ότι άλλο είμαστε οι απλοί άνθρωποι και άλλο οι επαγγελματίες της πολιτικής, οι αξιωματούχοι, οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας και τα τσιράκια τους.

Οι απλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες και πληρώνουν πολλαπλώς τα χάλια τους.

Ιδροκοπούν σε ασφυκτικές διαδρομές, χάνουν ώρες πηγαινοερχόμενοι στη δουλειά ή αναζητώντας δουλειά, χάνουν το πορτοφόλι τους, χάνουν καθημερινά κάτι από την αξιοπρέπειά τους στην προσπάθεια για επιβίωση...

Οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν πανάκριβα τη δωρεάν παιδεία και κάθε χρόνο περιορίζουν δραστικά τα σχέδια για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Πληρώνουν και δεν έχουν αυτό που πρέπει, δεν έχουν και δεν πληρώνουν αυτό που το παιδί χρειάζεται. Ενας συνδυασμός που εδραιώνει και επεκτείνει την εκπαίδευση της αμάθειας.

Οι απλοί άνθρωποι περιμένουν με τις ώρες στα νοσοκομεία και τα Ταμεία για μια εξέταση και ακόμη περισσότερο για μακροχρόνιες θεραπείες. Και αυτή την αναμονή την πληρώνουν από πάνω πολλαπλώς: με φόρους, με τέλη, με φακελάκια και με την αξιοπρέπεια που χάνεται σε διαδρόμους που μυρίζουν αντισηπτικό.

Οι επαγγελματίες της πολιτικής έχουν καταθέσει προ πολλού την αξιοπρέπειά τους στο βωμό της ανάδειξής τους. Ολα αυτά λοιπόν δεν τα ζουν. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς τα βλέπουν, εκ του μακρόθεν. Δεν γνωρίζουν τέτοιους εξευτελισμούς, δεν περνούν παρόμοιες αγωνίες. Με απλά λόγια, δεν είναι απλοί άνθρωποι, γιατί ζουν μια χαρά στη γυάλα που κατασκεύασαν.

Οι ελίτ από τη μια, ο απλός κόσμος από την άλλη. Και όλοι μαζί (!), μια χώρα που τραβά την κατηφόρα. Κόλαση!

Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και στην κόλαση, τα καλύτερα πόστα, πλάι στον ανεμιστήρα, τα καπαρώνουν ήδη οι επαγγελματίες της πολιτικής και τα τσιράκια τους για να συνεχίσουν τις εκδουλεύσεις.

ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=210174

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Νεκρικοί διάλογοι



Γιαβόλ ο γιέσμαν ...

«Υπάρχουν τα λεφτά». (Γιώργος)

«Δεν υπάρχει σάλιο». (Λοβέρδος)

«Μαζί τα φάγαμε». (Πάγκαλος)



Νεκρικοί Διάλογοι...

Η Γερμανία γιορτάζει την επανένωσή της, στην πραγματικότητα, αν όχι τον πολιτικό εκγερμανισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τουλάχιστον την εγκαθίδρυση ενός Δ' Γερμανικού Ράιχ από τις Βαλτικές χώρες έως την Ιβηρική...

Στο πλαίσιο αυτών των εορτασμών βραβεύθηκε με το βραβείο «Γκουάντρικα» για τη «Δύναμη» και την «Αλήθεια» και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας του Μνημονίου, κ. Παπανδρέου.

Το βραβείο επέδωσε στον Ελληνα Πρωθυπουργό ο διοικητής της Ντόυτσε Μπανκ, κ. Γιόσεφ (και κρίνοντας εξ όσων είπε Γκαίμπελς Ακερμαν.

Αλλά, αν η προσφώνηση του Γερμανού Τραπεζίτη έβριθε από ευφημισμούς, ψέματα και προπαγάνδα, άλλο τόσο γεμάτη απ' τα ίδια ήταν και η αντιφώνηση «του ανθρώπου τους (των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς) στην Αθήνα», κι εν προκειμένω βραβευόμενου στο Βερολίνο, Γιώργου.

Εν πρώτοις το ίδιο το βραβείο είναι ψευδεπίγραφο:

αποδίδεται για τη «Δύναμη», σε μια στιγμή που η Ελλάδα είναι εξαιρετικά αδύναμη και την «Αλήθεια», τη στιγμή που ο βραβευόμενος όχι μόνον μας έχει φλομώσει στα ψέματα, αλλά και έχει διασύρει την ίδια του τη χώρα διεθνώς, κατηγορώντας την για διαφθορά, τεμπελιά και ανικανότητα -ρετσινιές από τις οποίες θα κάνουν ίσως
μια - δυο γενιές οι Ελληνες να αποπλυθούν.

Προσέξτε τώρα [διότι είναι ενδεικτικό τού πώς δουλεύει η εξουσία και η (παρα) πληροφόρηση] πόσους ευφημισμούς χώρεσε σε μία μόνον παράγραφο ο κ. Γιόζεφ (Γκαίμπελς) Ακερμαν.

Είπε: «Κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες πήρατε την απόφαση να ακολουθήσετε την οδό της αλήθειας...».

Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει: «κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που ο ίδιος δημιουργήσατε διεκτραγωδώντας ανά την υφήλιο την κατάστασή σας (στην "εντατική") πήρατε την απόφαση να θέσετε τη χώρα σας υπό καθεστώς κατοχής. Της δικής μας κατοχής».



Είπε: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά βρίσκονται στον δρόμο της βελτίωσης και οι δομικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία προχωρούν».

Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά έχουν μπει στο σπιράλ του θανάτου, οι περικοπές που κάνετε γιγαντώνουν την ύφεση κι έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να σας πίνουμε το αίμα στο διηνεκές».

Τέλος, ο Γερμανός Υμπερτραπεζίτης ευχήθηκε: «Σας ευχόμαστε να παραμείνετε σταθερός στην πορεία σας προς το συμφέρον της χώρας σας και της Ευρώπης»,

δηλαδή «να παραμείνετε σταθερός στα δάνεια, στις αγορές όπλων και στην εκτέλεση των εντολών που λαμβάνετε απ' το Διευθυντήριό μας στις Βρυξέλλες».

Αλλά, αν ο πολιτικός εγγονός του Βίσμαρκ υπήρξε Ευρωπαίος εν σχέσει με το πρωτόκολλο των ευφημισμών, ο δικός μας πολιτικός εγγονός του Τρικούπη υπήρξε τελείως φτωχοβαλκάνιος στην αντιφώνησή του
τονίζοντας ότι «φτιάχνουμε μια νέα Ελλάδα» (με ξεφτιλισμένους συνταξιούχους, τρομοκρατημένους δημοσίους υπαλλήλους και ραγιάδες εργαζόμενους) ενώ δεν δίστασε
να αφιερώσει το βραβείο του στο... ελληνικό έθνος, δηλαδή στους συμπατριώτες του που μακελεύει...

Πλην όμως εκεί που ο γιος του Ανδρέα ξεπέρασε τον εαυτόν του (και ως προς τη δημαγωγία και τον πατέρα του), ήταν όταν είπε επί λέξει τα εξής: «Εάν κάποιος πίστευε τα όσα μετέδιδαν πριν από λίγο καιρό αρκετά ΜΜΕ, η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα τεμπέληδων».

Μα αυτό ακριβώς φώναζε ο ίδιος έχοντας πάρει σβάρνα τα μεϊντάνια του ντουνιά κραυγάζοντας για τη διαφθορά μας και την τεμπελιά μας!

Αθεόφοβος;

Οχι! Θεομπαίχτης!

Απ' την άλλη, χρόνια τώρα λέμε και γράφουμε ότι παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα (τα κλισέ και τα στερεότυπα), οι «Ελληνες δουλεύουν πιο πολύ απ' όλους στην Ευρώπη».

Ε, αυτό ακριβώς παραδέχθηκε οψίμως, μόλις προχθές και ο κ. Παπανδρέου, κλείνοντας την αντιφώνησή του.

Δεν παίζεται!

Υ.Γ.: Η πραγματικότητα κινείται σε άλλες συχνότητες, που φαίνεται να μην ιδρώνουν το αυτί της κυβέρνησης, παρ' ότι τις παράγει η ίδια: το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων για το 2011 θα είναι το χαμηλότερο από το 1994! Δεν μιλάμε για χαμηλό βαρομετρικό, μιλάμε για χαμηλές συχνότητες, απ' αυτές που πιάνουν τα αυτιά μόνον των τρωκτικών...

ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=210175