Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΚΚΕ και λοιποί: Γρανάζια στον τροχό της Νέας Τάξης

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Αύγ 26, 2010 11:06 am    Θέμα δημοσίευσης: ΚΚΕ και λοιποί: Γρανάζια στον τροχό της Νέας Τάξης Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΚΚΕ και λοιπές «αριστερές» ποικιλίες: Γρανάζια στον τροχό της παγκοσμιοποίησης



Ο ρεφορμισμός στο εργατικό κίνημα είναι η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της ενσωμάτωσης στον καπιταλισμό. Τρανό ιστορικό παράδειγμα η σοσιαλδημοκρατία η οποία αποτελεί σήμερα την αιχμή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και το μοχθηρό, παρασιτικό πρόσωπο της Νέας Τάξης.

Η ίδια ρεφορμιστική λογική διαπερνούσε και τα σταλινογενή κομμουνιστικά κόμματα, τα οποία και αυτά σήμερα βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή του πλανητικού ολοκληρωτισμού.

Σήμερα αυτά τα κόμματα δεν είναι ούτε καν ρεφορμιστικά, είναι σκέτα «αριστερά εργαλεία» της Νέας Τάξης.


Σε μια εποχή πλανητικού ολοκληρωτισμού και ιδιαίτερα κρίσης και σήψης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο μεταρρυθμίσεων.

Η εποχή μας, η νεοταξική εποχή μας, είναι ΕΠΟΧΗ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ. Το κεφάλαιο και το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό του, επιτίθενται μετά μανίας εναντίον κάθε κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής κατάκτησης των εργαζομένων και των κοινωνιών, παίρνουν πίσω κάθε ιστορική κατάκτηση, καταργούν βίαια όσα οι λαοί κατάκτησαν με αγώνες και αίμα.

Οι υλικές προϋποθέσεις του ρεφορμισμού δεν υπάρχουν πια. Αυτό, μοιραία οδήγησε τα ρεφορμιστικά κόμματα σε ολοκληρωτική παρακμή και στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση στους μηχανισμούς του καθεστώτος.

Η ενσωμάτωση αυτή των αριστερών ρεφορμιστικών κομμάτων τα «προήγαγε» σε προνομιακό πολιτικό συντελεστή της παγκοσμιοποίησης, τα ΑΝΕΔΕΙΞΕ σε πρωτοπορία της Νέας Τάξης, διότι είχαν το «προνόμιο» να ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ καλύτερα και αποτελεσματικότερα από τα κλασσικά κόμματα του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ και οι ελληνικές «κομμουνιστικές» ποικιλίες τον ίδιο δρόμο περπάτησαν. Αποτελούν και αυτά τους ιδεολογικούς και ΠΡΑΚΤΙΚΟΥΣ «αβανταδόρους» της Νέας Τάξης σε όλα τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα της εποχής μας.

Η ελληνική ηχώ της ιστορικής σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ, έχει μεταλλαχτεί στην πιο αποκρουστική γκριμάτσα της Νέας Τάξης: Ο πλέον φρικτός δήμιος της ελληνικής κοινωνίας και ο πλέον πωρωμένος στραγγαλιστής των κοινωνικών, εθνικών και ιστορικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού. Ένας εφιάλτης χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Οι «αριστεροί» ψάλτες αυτού του εφιάλτη είναι το ΚΚΕ και τα πολύμορφα ναυάγια της «αριστεράς»: Παρείχαν το τεκμήριο και το άλλοθι της νεοταξικής ισοπέδωσης, στρώσανε το δρόμο στα εθνοκτόνα σχέδια της Νέας Τάξης, διαλύσανε το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, αντικατέστησαν την προχωρημένη ταξική συνείδηση των Ελλήνων εργατών με την αγελαία αλλοδαπή ταξική «ασυνειδησία», εγκατέλειψαν κάθε πρακτικό αγώνα υπέρ των εργαζομένων και πολλά άλλα.

Φυσικά, όλα αυτά καμουφλαρισμένα (κυρίως από το ΚΚΕ) με κούφιες, ηχηρές «ταξικές φράσεις» και εκλογικές «ταξικές» δημαγωγίες.

Δεν χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει στη Θεωρία και στην Πράξη του σοσιαλιστικού κινήματος για να αντιληφθεί ότι το ΚΚΕ και οι λοιποί έχουν γίνει γρανάζια του καθεστώτος και έχουν εγκαταλείψει κάθε πρακτικό αγώνα, ΟΧΙ μόνο προς το σοσιαλισμό (αυτός έχει εγκαταλειφθεί και κατασυκοφαντηθεί από το σταλινισμό εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες), αλλά και κάθε πρακτικό αγώνα για τα άμεσα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού.

Ένα και μόνο παράδειγμα αποδεικνύει τα πάντα.


Μέχρι της αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά τη μεταρρυθμιστική υστερία του ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου, το κεντρικό σύνθημα του συνόλου της αριστεράς ήταν: «Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους»!

Από τη δεκαετία του ’90 και μετά, όταν η εκσυγχρονιστική λαίλαπα ισοπέδωνε τα πάντα, το κεντρικό αυτό σύνθημα που δονούσε τους δρόμους στις απεργίες και στις διαδηλώσεις και αποτελούσε το απόσταγμα του αριστερού άξονα των μεταβατικών διεκδικήσεων, πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, δίχως να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο καλύτερο και δυναμικότερο.

Το σύνθημα εγκαταλείφθηκε γιατί η πολιτική του ΚΚΕ και των πολύχρωμων ποικιλιών, το κατέστησαν ΠΡΑΚΤΙΚΩΣ ΑΧΡΗΣΤΟ!

Με την εισβολή εκατομμυρίων αλλοδαπών, εισβολή που επέτρεψε και ευλόγησε αυτή η «αριστερά» ΣΥΝΟΛΙΚΑ, και μάλιστα αποτέλεσε και τον ιδεολογικό ροπαλοφόρο της ΕΙΣΒΟΛΗΣ, το σύνθημα πρακτικά αχρηστεύθηκε.

ΠΩΣ να μιλήσεις για «Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους», όταν η αγορά εργασίας έχει κατακλυστεί από εκατομμύρια ξένους και ταξικά καθυστερημένους εργάτες, όταν ευλογείς και αγωνίζεσαι γι’ αυτή την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, και ΟΤΑΝ έχεις συμβάλει ΠΡΑΚΤΙΚΑ στην αντικατάσταση της ταξικά συνειδητοποιημένης ελληνικής εργατικής τάξης με ξένους δούλους που δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς ωράρια, χωρίς ασφάλεια, χωρίς κανένα δικαίωμα κ.λπ;;;

Και μόνο με αυτό το παράδειγμα αποκαλύπτεται ο κάλπικος και υποκριτικός χαρακτήρας αυτής της «αριστεράς».

Απαστράπτει ο νεοταξικός της ρόλος.

Ακτινοβολεί η υποκρισία της: Στα λόγια εμφανίζεται ως αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης, αλλά στην πράξη προωθεί συστηματικά, σαν ωμός «μπράβος», τη νεοταξική ισοπέδωση και δουλεία…

Και όταν είσαι υποκριτικός «μπράβος» και δόλιος, αντικαθεστωτικός δήθεν, δούλος των πλανητικών σχεδιασμών, δεν μπορείς ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ούτε για τα μάτια του κόσμου, να αγωνιστείς υπέρ των συμφερόντων του λαού…


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Αύγ 28, 2010 4:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το άρθρο είναι γραμμένο πριν από δέκα χρόνια.
Θεωρήσαμε αναγκαίο να το αναδημοσιεύσουμε
Περιέχεται στο βιβλίο: «Η Νέα Τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι»
Με τον τίτλο: «Ανήμπορη αριστερά»


Αυτή η «αριστερά» είναι πολιτικά νεκρή




Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ τραγωδία της παρακμής δεν έχει την πηγή της στην αποσύνθεση του υπάρχοντος, αλλά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά πολιτική δύναμη που να προωθεί και να αγωνίζεται για κάτι το αληθινά καινούργιο. Αυτή η καθυστέρηση της γέννησης του νέου (νέων ιδεών και νέων μορφών οργάνωσης) κάνει ώστε οι αποσυνθετικές συνέπειες της παρακμής να μην περιορίζονται αποκλειστικά στο τμήμα εκείνο της κοινωνίας που έχει συνταυτίσει την τύχη του με το κυρίαρχο καθεστώς, αλλά να επεκτείνονται σε ολόκληρη την κοινωνία.

Η ΠΑΡΑΚΜΗ χωρίς την καθυστέρηση του καινούργιου θα μπορούσε να θεωρηθεί και παράγοντας δημιουργίας, αφού με τη διάλυση δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ανώτερης σύνθεσης. Και το γεγονός ότι η σημερινή αριστερά μέσα σε αυτές της συνθήκες της διάλυσης και της γενικευμένης σήψης δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μιζέρια της δείχνει ότι είναι ιστορικά ξεπερασμένη και πολιτικά νεκρή.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ αριστερά (και αυτό ισχύει και για την εξωκοινοβουλευτική αριστερά) έχει πήξει μέσα στο στερεοτυπείο του καθεστωτικού συστήματος παρακμής, είναι ένα απολίθωμά του. Δεν δίνει τίποτα το καινούργιο (αναμάσημα δογματικών θέσεων και επαναστατικών φράσεων κάνει), δεν παράγει καινούργια τραγούδια, καινούργια συνθήματα, καινούργιες ιδέες και μορφές οργάνωσης, δεν ξεφεύγει από τις αγκυλώσεις της και τα συντεχνιακά συμφέροντα της στιγμής, δεν ξεπερνάει το παρελθόν και δεν μπορεί να διακρίνει τα ιστορικά καθήκοντα της οργοουλικής εποχής της Νέας Τάξης.

ΣΕ ΜΙΑ εποχή που ο υπερεθνικός ιμπεριαλισμός έχει επιφέρει τεράστιες οπισθοδρομικές ανατροπές σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο (απειλεί ακόμα και τους «μηχανισμούς» της σκέψης), η αριστερά από εμπροσθοφυλακή που ήταν κάποτε έχει μεταβληθεί σε οπισθοφυλακή, σε θλιβερό ουραγό που φωτογραφίζει τα οπίσθια των γεγονότων.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ στα λόγια τη «Νέα Τάξη» και στην πράξη λειτουργεί σαν άλλοθί της. Μιλάει από τη μια για ταξική συνείδηση και οργάνωση του προλεταριάτου και από την άλλη στέκεται αμήχανη μπροστά στους μακάβριους μηχανισμούς της ιμπεριαλιστικής αγοράς εργασίας που ακρωτηριάζουν την ταξική συνείδηση και διαλύουν τις εργατικές οργανώσεις.

Για ποια οργάνωση της τάξης και ποια ταξική συνείδηση μπορεί να μιλήσει κανείς όταν η αγορά εργασίας έχει κατακλυστεί από τις στρατιές των λαθρομεταναστών και αλλοδαπών; Και όταν η αριστερά πρωτοστατεί στα νεκρά δόγματα του αντιρατσισμού ποιον εξυπηρετεί; Την ταξική συνείδηση και την οργάνωση της τάξης ή τη Νέα Τάξη, την αποδιοργάνωση της τάξης και τη γενική της εξαθλίωση;

ΜΗΠΩΣ όμως δεν γίνεται και το αριστερό δεκανίκι της Νέας Τάξης όταν αναγάγει στους μεγάλους κινδύνους της εποχής τον εθνικισμό και τη θρησκεία;

Από τον εθνικισμό και την Εκκλησία κινδυνεύει η Ελλάδα και γενικά η ανθρωπότητα ή από το υπερεθνικό, πλανητικό τέρας της Νέας τάξης που θέλει να καταργήσει κάθε εθνική συγκρότηση και συλλογική υπόσταση και να μας ρίξει πίσω σε ιστορικά στάδια προ πολλού ξεπερασμένα: σε μορφές αποικιοκρατίας με σύγχρονο μανδύα…


ΠΩΣ μπορεί αυτή η αριστερά που είναι καλουπωμένη μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις και που σήμερα αποτελούν ιδεολογικά όπλα της Νέας Τάξης να εμπνεύσει τις λαϊκές μάζες και να γίνει γεννήτορας του νέου;

Πώς μπορεί να γίνει εκφραστής και οργανωτής της λαϊκής οργής όταν σε ζητήματα που κοχλάζει η λαϊκή οργή γίνεται ουρά της σημιτικής νέας δεξιάς; Η περίπτωση των ταυτοτήτων είναι ενδεικτική…

ΑΥΤΗ η αριστερά δεν μπορεί να δώσει τίποτα γιατί έχει πάψει να είναι αριστερά. Είναι ένα γρανάζι του συστήματος που συνηθίζουμε να το αποκαλούμε αριστερά λόγω του νόμου της αδράνειας.

ΦΥΣΙΚΑ μέσα στους κόλπους αυτής της αριστεράς, αλλά όχι και αποκλειστικά, κυοφορούνται τα σπέρματα του καινούργιου: Οι δυνάμεις που θα συναντηθούν και θα δημιουργήσουν το νέο δυναμικό επαναστατικό πόλο. Και σήμερα διακρίνουμε καθαρά ότι όσο τα συμπτώματα της παρακμής γίνονται φανερά σε ευρύτερους κύκλους, τόσο εντείνονται και οι τάσεις στο σύνολο της κοινωνίας που αγωνίζονται να την ξεπεράσουν. Η ζωή διεκδικεί τα δικαιώματά της κόντρα στους πολιτικούς μηχανισμούς της αποσύνθεσης…

Οκτώβριος 2000
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες