Αποσάθρωση και δολοφονία της Σκέψης

[Ροβεσπιέρος]

Καθεστωτικός πλουραλισμός: Αποσάθρωση, αφυδάτωση και δολοφονία της σκέψης



Η δημοσιογραφική προσέγγιση των πραγμάτων δεν είναι απλός ρηχή και επίπεδη, αλλά σου καταστρέφει και τη σκέψη.

Ο εκφυλισμός και η δολοφονία της σκέψης ξεκινάει από τη φιλοσοφία της καθεστωτικής δημοσιογραφίας.

Η πιο ακραία μορφή εκφυλισμού της σκέψης είναι το τηλεοπτικό θέαμα, η «τηλεοπτική σκέψη». Εδώ ο «πνευματικός ερασιτεχνισμός» και η ναρκισσιστική επιδειξιμανία, αυτά τα συμπτώματα μιας ρημαγμένης, εξασθενημένης και τεμαχισμένης σκέψης, παίρνουν ολοκληρωτική μορφή.

Η «τηλεοπτική σκέψη» δεν είναι σκέψη. Είναι η ισοπέδωση και η διάλυση της σκέψης. Είναι η ιδεολογία της ρωγμής και της πώλησης των τεμαχίων της σκέψης. Δηλαδή η ιδεολογία της ομογενοποίησες και της αποσάθρωσης των διανοητικών μηχανισμών και λειτουργιών: Η ιδεολογική ταυτότητα της πλανητικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η σκέψη προϋποθέτει πειθαρχία και ΣΥΝΟΧΗ νοημάτων, συνθετικό άξονα γύρω από τον οποίο αποκρυσταλλώνονται και συναρμολογούνται τα επιμέρους ζητήματα και οι ιδέες, αλλά και οι μηχανισμοί της λογικής.

Η δημοσιογραφική λογική τα ισοπεδώνει και τα καταστρέφει όλα αυτά: Είναι η λογική κάθε καθεστωτικής δομής εξουσίας η οποία συστηματικά και βάρβαρα αποσυναρμολογεί τα πάντα, τα διαλύει σε τεμάχια και ίνες, έτσι ώστε να γίνονται ένας πολτός και να «εγκλωβίζεσαι» στα ασυναρμολόγητα και εντελώς ασύνδετα «τεμάχια» της εξωτερικής όψης των πραγμάτων, ιδιαίτερα σε «λεπτομέρειες» που η ιδεολογική και πολιτική σκοπιμότητα θέλει να προβάλλει…

Το να παίρνουμε ένα φτυάρι και να φτιάχνουμε σωρούς κειμένων δίχως να εξετάζουμε τις αντιλήψεις τους και τη φιλοσοφία τους, καθώς και τις πολιτικές σκοπιμότητές τους συμβάλλουμε στη δολοφονία της σκέψης.

Κατασκευάζουμε και εμείς «χαρμάνια» ισοπέδωσης και πολτοποίησης των πραγμάτων και της σκέψης.

Και αυτά στο όνομα του νόθου τέκνου της καθεστωτικής απάτης: Του πλουραλισμού των απόψεων!!!

Μέσα από αυτόν τον «πλουραλισμό» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας έχει αναπτυχθεί το τέρας της πληροφορικής παραπληροφόρησης που στις μέρες μας έχει πάρει την αποκρουστική και αυθάδη μορφή της νεοταξικής βαρβαρότητας που δεν αφήνει τίποτα όρθιο…

Ο δικό μας ρόλος, δηλαδή των αγωνιστικών ιστολογιών εναντίον της νεοαταξικής ισοπέδωσης είναι να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ σε αυτή τη λαίλαπα της δολοφονίας της σκέψης, να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για τη ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ και ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της σκέψης και των ιδεών και ΟΧΙ να ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ τις δημοσιογραφικές συνταγές της αφυδάτωσης των ιδεών, της αποστείρωσης των πραγμάτων και της ισοπέδωσης των μηχανισμών της σκέψης.

Ένα ιστολόγιο παραγωγής ιδεών και ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ της σκέψης είναι εντελώς ασυμβίβαστο και ριζικά αντίθετο από ιστολόγια της αστικής, «πλουραλιστικής», δήθεν ενημέρωσης και δημοσιογραφίας.

Η δημοσιογραφική ενημέρωση αυτών που θέλουν να πολεμήσουν το σύστημα και τη Νέα Τάξη δεν μπορεί να ακολουθεί τα αχνάρια της καθεστωτικής ενημέρωσης και δημοσιογραφίας.

Και δεν είναι θέμα καλών προθέσεων. Με καλές προθέσεις στρώνεται ο δρόμος προς την κόλαση…

Είναι θέμα λογικής και στρατηγικής. Όταν μπαίνεις στην καθεστωτική κοίτη κυλάς όπως το νερό στο αυλάκι και ενσωματώνεσαι, δίχως καν να το αντιλαμβάνεσαι στη λογική και φιλοσοφία που κυριαρχεί…

Το ίδιο γίνεται όταν παίρνουμε ένα φτυάρι και «μπαζώνουμε» τα ιστολόγιά μας με ποικίλα κείμενα δίχως να τα μελετάμε στοιχειωδώς, παρασυρόμενοι από κάποιες συναισθηματικές φόρμες που μπορεί να μας άρεσαν…



Έχουμε παρατηρήσει, ότι πολλά ιστολόγια φιλικά και αυθεντικά, με αγωνιστικές και «καλές» προθέσεις έχουν προβάλει εθνομηδενιστικές θέσεις, και πρακτοράκια του Σόρος και κομματικούς «εγκάθετους».

Όταν βλέπουμε ένα κείμενα σε ένα μεγάλο Συγκρότημα Τύπου θα πρέπει, αν δεν γνωρίζουμε, να διερευνούμε πρώτα, να ρωτάμε και να μαθαίνουμε.

Είναι αδιανόητο να αγωνίζεσαι εναντίον των εθνομηδενιστών, εναντίον όλων αυτών που θέλουν να καταλύσουν το έθνος, την Ορθοδοξία κ.λπ και να βάζεις κείμενα του Καπλάνι.

Αν δεν γνωρίζουν αυτοί οι φίλοι τον Καπλάνι που αρθρογραφεί στο Συγκρότημα Λαμπράκη να φροντίσουν να ενημερωθούν για το ρόλο του, τις διασυνδέσεις του και πολλά άλλα πριν τον προβάλλουν στο ιστολολογιό τους…

Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και ένα από τα πολλά τέτοια κρούσματα αδικαιολόγητης επιπολαιότητας που παρατηρούνται τον τελευταίο καιρό…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Η δολιότητα της κουτοπόνηρης απάτης



Διαβάσαμε το εξής ηχηρό: «Είμαστε bloggers. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι…»
Καταρχήν αυτό το «απόφθεγμα» δεν λέει απολύτως τίποτα, είναι κοπανιστός αέρας, μια βλακώδη σοφιστεία.

Είναι σαν λέει: «Είμαστε χρήστες του πληκτρολογίου και όχι γραφιάδες των ΜΜΕ»!!!

Μοιάζει με τις αφαιρέσεις και τα «ηθικά αξιώματα» των πολιτικών και δημοσιογραφικών απατεώνων οι οποίοι κουδουνίζουν σε όλες τις πτώσεις αυτά τα περί «δημοκρατίας» και «ελευθερίας», τα περί «ανεξαρτησίας» και «αμεροληψίας» κ.λπ.

Και είναι γνωστό, δραματικά επαληθευμένο καθημερινά, ότι όσο πιο δυνατά κουδουνίζεις τους ήχους ωραίων λεκτικών σχημάτων, σκέτων αερολογιών, τόσο πιο κάλπικος είσαι.

Το «Είμαστε bloggers. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι…», είναι μια τέτοια αερολογία, όχι δίχως δόλο και απάτη.

Είναι δολιότητα και απάτη να εξισώνεις και να ταυτίζεις τους χρήστες της μπλογκόσφαιρας στη βάση του πληκτρολογίου.

Είναι μια κουτοπόνηρη σοφιστεία η οποία δεν αλλοιώνει και παραμορφώνει απλώς την πραγματικότητα, αλλά την ισοπεδώνει κυριολεκτικά, εξαφανίζοντας όλα τα κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά ΠΟΙΟΤΙΚΑ χαρακτηριστικά της μπλογκόσφαιρας.

Είναι μια δόλια κουτοπονηριά που δεν παράγει απλώς ΨΕΥΔΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πραγμάτων, αλλά μετατρέπει τα πράγματα και τα πρόσωπα σε ηλεκτρονικά ψηφία τα οποία εξισώνονται και ταυτίζονται ψηφιακά…


Εδώ πλέον βρισκόμαστε μπροστά στην ολοκληρωτική νεοταξική ισοπέδωση: Τα ιστορικά πρόσωπα, τα ιδεολογικά πρόσωπα, τα πολιτικά πρόσωπα, κάθε ιστορική και αγωνιστική ταυτότητα, τα πάντα ισοπεδώνονται.

Τα πάντα ένας χυλός, τα πάντα ταυτίζονται και εξισώνονται στη βάση ενός κοινού παρανομαστή: «Είμαστε bloggers».

Τέτοιες ηχηρές κουτοπόνηρες σοφιστικές κοτσάνες μόνο αυτοί που θέλουν να αποκρύψουν το ρόλο τους και την ταυτότητά τους (ιδεολογική, πολιτική και όχι αστυνομική) μπορεί να ξεστομίζουν.

Ποια είναι η πραγματικότητα.

Με μια απλή ακτινογραφία της πραγματικότητας στη «χώρα» των ιστολογίων διαπιστώνεις αβίαστα τούτα:

α) Πλήθος ιστολογίων των ποικίλων οικονομικών δομών εξουσίας. Των ποικίλων «νταβάδων»…

β). Πλήθος ιστολογίων των ποικίλων και πολύχρωμων κομματικών «εγκάθετων»…

γ). Αστερισμοί ιστολογίων των πολυεδρικών μυστικών υπηρεσιών και δικτύων…

δ). Άπειρα ιστολόγια των δημοσιογράφων.

ε) εξίσου άπειρα ιστολόγια τα οποία όχι απλώς αντιγράφουν τις καθεστωτικές δομές της δημοσιογραφίας, αλλά και αποσκοπούν να αποτελέσουν δομή δημοσιογραφικής εξουσίας, ανταλλακτική αξία στην αγορά της δημοσιογραφίας.

Σημείωση: Και πάρα πολλοί από τους παραπάνω έχουν κατασκευάσει διπλά και τριπλά ιστολόγια πολύχρωμων μεταμφιέσεων…

Όλες οι παραπάνω κατηγορίες λυμαίνονται τον ιστοχώρο και αποτελούν τα πλέον μαζικά σε αναγνωσιμότητα ιστολόγια.

Ο κύριος στόχος τους είναι η αναγνωσιμότητα, δηλαδή ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ στη δημοσιογραφική αγορά.

Από τη στιγμή που ένα ιστολόγιο καθορίζεται από τους νόμους της ΑΓΟΡΑΣ είναι εξ ορισμού υποταγμένο στην ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ λογική της δημοσιογραφίας: Της αγοράς και πώλησης των «ιδεών», των «απόψεων» και των «ειδήσεων».

Αυτά τα ιστολόγια, τα οποία, επαναλαμβάνουμε ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ στη μπλογκόσφαιρα δεν είναι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ των ιδεών και του ΛΟΓΟΥ, αλλά μεταπράτες και διαχειριστές των ΙΔΕΩΝ και του ΛΟΓΟΥ.

Και αυτό εύκολα αποδεικνύεται από το εξής απλό γεγονός: Δεν παράγουν πρωτογενείς ειδήσεις, δεν παράγουν ιδέες, δεν έχουν δικές τους απόψεις, δεν έχουν καθαρό ιδεολογικό και πολιτικό πρόσωπο, δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ το αυθεντικά δικό τους.

Απλώς αναπαράγουν τις ειδήσεις των ΜΜΕ, κυκλοφορούν ξένα σχόλια και απόψεις και διαχειρίζονται τις ιδέες και το λόγο που κυκλοφορεί…

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τις αρματωσιές που φοράει ο καθένας και από τις κουτοπόνηρες εξαγγελίες του, αυτό που κυριαρχεί στην εικονική σφαίρα των ιστολογίων είναι η ΚΥΡΙΑΡΧΗ καθεστωτική λογική της δημοσιογραφίας και οι ίδιες εξουσιαστικές της δομές.

ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ αυτής της καθεστωτικής λογικής της διαχείρισης των απόψεων και του Λόγου, βρίσκονται, πράγματι άπειρα ιστολόγια, τα οποία, όμως, επειδή δεν έχουν την ανταγωνιστική λογική της δημοσιογραφικής αγοράς και κατανάλωσης, είναι μικρά και ανίσχυρα, ΧΑΝΟΝΤΑΙ μέσα στην καθεστωτική ζούγκλα του «όλοι εναντίον όλων».

Τα ιστολόγια αυτά παράγουν και κυκλοφορούν τις απόψεις τους, τις ιδέες τους, τις ειδήσεις τους, κείμενα που συμφωνούν, την ΤΡΕΛΑ τους.

Δεν μπαίνουν στη λογική της εμπορευματοποίησης και της ανταγωνιστικής κυριαρχίας.

ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ τα ζωντανά έμβρυα, σε επίπεδο ιντερνέτ, της αυτό-οργάνωσης και της Άμεσης Δημοκρατίας.

Είναι οι ατομικές φωνές, έστω με τις μεγάλες συγχύσεις τους, της λαϊκής αυτενέργειας και πρωτοβουλίας, φωνές που εκφράζουν τις αγωνίες, τις απόψεις, και τη δημιουργική τρέλα των φιμωμένων και αποκλεισμένων ανθρώπων.

Αυτήν την κατηγορία των ιστολογίων, που αυξάνονται σε ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, τρέμουν και θέλουν να φιμώσουν οι δυνάμεις του καθεστώτος και τα ποικίλα καθεστωτικά ιστολόγια.

Αυτά τα έμβρυα της Άμεσης Δημοκρατίας και αυτό-οργάνωσης είναι που αύριο θα αποτελέσουν μεγάλη απειλή για όλους τους μηχανισμούς των διαχειριστών των ιδεών και του Λόγου.

Η μπλογκόσφαιρα, συνεπώς, δεν είναι ενιαίος χώρος, όπως και η ίδια η κοινωνία. Και εδώ ανθίζουν τα πάντα: Από άνθη όμορφα, από ζωντανούς ή ραχιτικούς ιστούς, μέχρι τσουκνίδες και δηλητηριώδη ερπετά…
Η σύγκρουση των ιδεών, των φιλοσοφιών και των αντιλήψεων δεν σταματά επειδή κτυπάμε ένα κοινό πληκτρολόγιο.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ. Γίνεται πιο αναγκαία και πιο οξεία η σύγκρουση των ιδεών και του Λόγου στους εικονικούς χώρους όπου οι μεταμφιέσεις δεν φαίνονται από πρώτη ματιά.

Οι ιστορικές ταυτότητες, οι ιδεολογίες, οι κοινωνικές ορίζουσες και η Πολιτική δεν τέλειωσαν, έστω και αν οι απολογητές τις Νέας Τάξης τις έχουν κηδεύσει…

_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.