Ο Καραγκιόζης και οι διαχειριστές του Πολιτισμού

[ΗΛΕΚΤΡΑ]

Ο Καραγκιόζης και οι διαχειριστές του Πολιτισμού



Αυτός ο κόσμος του χρήματος και οι μαϊμούδες του (πολιτικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και Σία) δεν μπορούν να παράγουν πολιτισμό.

Το αντίθετο: Καταστρέφουν τους θησαυρούς του πολιτισμού, τους μετατρέπουν σε πολιτικό και διαφημιστικό χρήμα.

Οι διαχειριστές του πολιτισμού είναι μια ιεραρχία ειδικών για τα λείψανα, μια διαβρωμένη και εξαγορασμένη καμαρίλα, από τους νονούς του χρήματος, για να δολοφονεί τα πάντα, να ξεπουλάει τα πάντα και να προωθεί όλες τις ποικιλίες των διαστροφών της αποσύνθεσης και της νεοαταξικής φιλοσοφίας.

Ο Πολιτισμός είναι και αυτός κορυφαίο Πολιτικό ζήτημα, ακριβώς γιατί είναι ΙΣΤΟΡΙΑ.

Ένας λαός που αποκόπτεται από τον Πολιτισμό του αποκόπτεται και από την Ιστορία του. Ένας τέτοιος αποκομμένος λαός είναι πολύ λιγότερο ελεύθερος να διαλέξει και να δράσει ως λαός.

Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό διακύβευμα.

Σήμερα λυσσαλέα μας αποκόβουν από το παρελθόν μας, από τον Πολιτισμός μας, από την Ιστορία: Όλα τα κάνανε εμπορεύματα καταναλωτικών αξιών, γι’ αυτό και τα ξεπουλάνε αδίστακτα…

Οι χειρότεροι διαχειριστές του πολιτιστικού ευνουχισμού μας, του αχαλίνωτου ξεπουλήματος και του θηριώδους κιτσαριού είναι το πασοκικό κράτος και παρακράτος.

Το ζήτημα με τον Καραγκιόζη αποτελεί κομβικό παράδειγμα το οποίο αποκαλύπτει το πόσο αδίστακτοι, ασύδοτου, κακόγουστοι, αλλά και αμόρφωτοι είναι αυτοί οι υποτελείς δωσίλογοι που μας κυβερνούν…

Το κείμενο το πήραμε από το ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟ:
http://santo-rinios.blogspot.com/2010/07/o-k.html

"O Kαραγκιόζης, Υπουργός Πολιτισμού"

Είναι τελικά γεγονός ότι η πολιτιστική πολιτική που ευαγγελίζεται η νέα ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, βασίζεται στο ιδίωμα της βλακείας, της ημιμάθειας, της αφόρητης κοινοτοπίας και του κιτς.

Τα μεγάλα σχέδια και λόγια γρήγορα εξαντλούνται –καίγονται για την ακρίβεια- μέσα στο υπουργικό αυτοκίνητο στη διαδρομή Μπουμπουλίνας –Σταδίου, εκεί όπου ο Παύλος Γερουλάνος συνδυάζει το προσωπικό αίσθημα του ωραίου με μια έμφυτη νεοπασοκική κλίση προς τα κυριλέ γυμναστήρια.

Όλοι βέβαια γνωρίζουν ότι ο κύριος Γερουλάνος τον ερχόμενο Νοέμβριο μετακομίζει στο Μέγαρο Μαξίμου, να μαζέψει τα ασυμάζευτα αποτελέσματα των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Πολιτιστική Πολιτική στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Δεν υπήρξε για την ακρίβεια ποτέ. Από κανένα κόμμα. Το Υπουργείο Πολιτισμού στα 80ς δανείστηκε την γκλαμουριά μιας Υπουργού Μπλανς Ντυμπουα, τη Μελίνα Μερκούρη, που πίσω από την πλάτη της γελούσε με την ουτοπική καλλιτεχνική φλυαρία της, ΠΑ.ΣΟΚ και Ν.Δ. μαζί.

Μετά την πούλησε εκταμιεύοντας της στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας και τέλος την αγιοποίησε σε μια μεγαλειώδη πανελλήνια φρενήρη ταφική πρόθεση και εκφορά πάνω στον κυλίβαντα πολυβόλου όπλου. Εποχή μια σειράς εκταμίευσης δημόσιων ταφικών τελετών που ακολούθησαν βέβαια...

Σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού μετά την ισοπεδωτική ακολασία της προηγούμενης κυβέρνησης, μένει επί της ουσίας ακέφαλο, μισοκυβερνάται από μια κυρία που η εμφάνιση της παραπέμπει σε πασοκική εκδοχή της χρυσοπηγής, με στέκα στα μαλλιά, φούστα κλαρωτή και γαρούφαλλο στο αυτί. Κι όλα αυτά με την επίφαση 5 δημοσιεύσεων του κώλου, με πλούσια συνδικαλιστική δράση, μυστικές διαβουλεύσεις και ψηφοθηρικό αποκλειστικά μοίρασμα της δημόσιας χρηματοοικονομικής πολιτικής φανουρόπιτας...

Από το Μάιο έχω αποστείλει επιστολή στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού για την υπόθεση της Unesco για τον τούρκικο Karagöz.

Σιωπή!

Σήμερα τρεις σχεδόν μήνες μετά ξυπνήσανε οι Έλληνες δημοσιογράφοι κι ανακάλυψαν πως η UNESCO έδωσε την τουρκική υπηκοότητα στον Καραγκιόζη, επικυρώνοντας σχετική απόφαση που είχε ληφθεί πέρυσι από μία υποεπιτροπή της, η οποία απαρτιζόταν από εκπροσώπους έξι χωρών: της Τουρκίας, της Εσθονίας, του Μεξικού, της Βόρειας Κορέας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Κένυας.

Η υποεπιτροπή είχε συνεδριάσει στο Αμπου Ντάμπι και είχε αποδεχθεί την εισήγηση που συνέταξε το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, βάσει της οποίας τόσο ο Καραγκιόζης όσο και ο Χατζηαβάτης είναι Τούρκοι.

Η απόφαση επικυρώθηκε και από την αρμόδια επιτροπή της UΝΕSCΟ, χωρίς να υπάρξει καμία αντίδραση της Ελλάδος.

Ο Σπαθάρης αν ζούσε σήμερα βάζω στοίχημα πως θα είχε ήδη γράψει το έργο “Ο Καραγκιόζης, Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού της Ελλάδας” και θα το παρουσίαζε ιδίοις εξόδοις με ελεύθερη είσοδο μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα.

Καλή σας νύχτα αφεντάδες μου…

[ΗΛΕΚΤΡΑ]

Τα σκουπίδια
Πηγή:
http://aktines.blogspot.com/2010/07/blog-post_16.html



Ἀπό τά πιό χαρακτηριστικά δείγματα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καί τά σκουπίδια. Ὅσο περισσότερα σκουπίδια παράγει καί πετάει ἕνα ἄτομο, μία πόλη, ἕνα κράτος, τόσο περισσότερο ἀνεβασμένο εἶναι τό βιοτικό του ἐπίπεδο, τόσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ εὐημερία του. Δεῖγμα πολιτισμοῦ καί εὐημερίας θεωροῦνται τά σκουπίδια.

Παλαιότερα ἔφθανε ἕνα φαράσι γιά νά μαζέψει τά λίγα σκουπίδια καί νά τά πετάξει στήν κοπριά τοῦ σταύλου. Σιγά-σιγά τό φαράσι δέν ἔφτανε καί χρησιμοποιήθηκαν μικρές σακκοῦλες, κουβάδες, εἰδικές πλαστικές σακκοῦλες. Σήμερα, χρειάζονται πλέον εἰδικά αὐτοκίνητα γιά νά συγκεντρώσουν τά σκουπίδια καί νά τά πετάξουν σέ εἰδικούς χώρους, στούς σκουπιδότοπους ἤ τίς χωματερές.

Ἄν ἦταν δυνατόν οἱ σακκοῦλες καί τά αὐτοκίνητα τῶν σκουπιδιῶν νά μαρτυρήσουν καί νά περιγράψουν τί περιέχουν, θά μᾶς ἔπιανε φρίκη καί τρόμος, ἴσως! Ἀπό τά πιό ἄχρηστα κάι βρομερά πράγματα, μέχρι τά πιό πολύτιμα μπορεῖ νά περιέχει μία σακκούλα σκουπιδιῶν. Τί χαρτιά, τί περιοδικά καί ἐφημερίδες, τί κουτιά καί ἀντικείμενα μιᾶς χρήσεως, τί ἀποφάγια καί ροῦχα μιᾶς χρήσεως μπορεῖς νά βρεῖς σ' ἕνα σύγχρονο σκουπιδοτενεκέ!

Ὅ,τι δέν μᾶς ἀρέσει, φαγητό ἤ ροῦχο, τό πετᾶμε στά σκουπίδια. Κι ἀνάμεσα σ' αὐτά μπορεῖ νά βρεῖ κανείς ἀκόμη χειρότερα καί φρικιαστικά! Μπορεῖ νά βρεῖ ἀνθρώπινες ζωές, πολτοποιημένα ἔμβρυα, ὄνειρα, ἰδανικά, ὑψηλές ἰδέες, ἐθνικά σύμβολα, ἅγιους θεσμούς, πρόσωπα ἱερά.

Ἡ σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία ὅλα τά ἔβγαλε στό σφυρί, ὅλα τά πετάει στό σκουπιδόλακκό της. Καί καμαρώνει γι' αὐτό, καί ἀλαζονεύεται καί καυχιέται ὅτι πέταξε σάν ἄχρηστα, στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων αὐτά πού εἶναι τά πολυτιμότερα καί τά ἀναγκαιότερα στή ζωή μας. Ἄν μάθει κανείς νά πετάει, ἔπειτα τοῦ γίνεται συνήθεια καί τοῦ ἀρέσει νά πετάει χωρίς νά ἐξετάζει τί ρίχνει στά σκουπίδια.

Καί τό χειρότερο· κρατάει, σάν χρήσιμα καί πολύτιμα, ἕνα σωρό σκουπίδια. Ὅλα αὐτά πού εἶναι κρεμασμένα στά περίπτερα, τά διαφημίζουν οἱ ἐπιτήδειοι λαοπλάνοι, οἱ πολιτικοί ἰνστρούχτορες καί τά προβάλλει ἡ τηλεόραση εἶναι γιά τούς περισσοτέρους «πολύτιμα καί ἀναγκαῖα», ἐνῶ εἶναι σκουπίδια χειρίστου εἴδους· ὅ,τι πιό βρομερό, ἀπαίσιο καί ἐπικίνδυνο.

Ἡ ἐποχή μας μεταβάλλει σιγά-σιγά τή γῆ σέ ἕνα τεράστιο σκουπιδότοπο. Σῆμα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι πλέον τά σκουπίδια. Δέκα μέρες ἔκαναν ἀπεργία οἱ ἐργαζόμενοι στήν ἀποκομιδή τῶν σκουπιδιῶν καί οἱ πόλεις βρόμισαν πρός μεγάλη χαρά τῶν σκυλιῶν καί τῶν ποντικῶν...

Αὐτά τά σκουπίδια μαζεύτηκαν καί πετάχτηκαν. Τά ἄλλα «σκουπίδια», οἱ χαλασμένες ἰδέες καί ἡ ἠθική βρομιά καί σαπίλα, πότε θά μαζευθοῦν γιά νά ξεβρομίσει ὁ τόπος;

Φαίνεται ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι σ' αὐτήν τήν ὑπηρεσία, ἡ λεγομένη «πνευματική ἡγεσία», ἔχουν κηρύξει ἀπεργία διαρκείας πρός μεγάλη χαρά «τῶν σκυλιῶν καί ποντικῶν τοῦ διαβόλου».

Προσοχή, φίλε ἀναγνώστη, στά σκουπίδια. Χρειάζεται σοφία, γιά νά ξεχωρίσεις τί εἶναι πραγματικά γιά πέταμα καί τί πρέπει νά κρατήσεις. Ἀλλιῶς, μπορεῖ νά πετάξουμε καί τήν ψυχή μας στά σκουπίδια!

† Βασίλειος Μανάδης
Φιλόλογος-Ιστορικός
(ἀπό τό βιβλίο του «Πίστεψα καί λάλησα», ἔκδ. Ο.Χ.Α «Ἀπολύτρωσις»)