Η απελπισία είναι κακός σύμβουλος! Υπάρχει διέξοδος...

[Παλαίμαχος]

Η απελπισία είναι κακός σύμβουλος!
Υπάρχει διέξοδος…



Η εποχή μας είναι, ίσως, η χειρότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο. Τα πάντα έχουν κατεδαφιστεί και βρωμίσει: Ιδέες, Οράματα, Πολιτική, κόμματα, θεσμοί, αξίες, ανθρώπινες σχέσεις, κάθε κοινωνικός, πολιτικός και πνευματικός ιστός, κάθε συλλογικό κύτταρο και άρθρωση του κοινωνικού σώματος.

Μέσα σε μια τέτοια πνιγηρή κατάσταση, σε μια τέτοια εποχή ολοκληρωτικής πτώσης των ιδεών και των αξιών, νοσηρά εκφυλιστική και τρομακτικά αποσυνθετική, παντού απλώνεται η μαυρίλα και κυριαρχεί, σαν κατακλυσμός, η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.

Καμία αχτίδα φωτός δεν φαίνεται άμεσα, καμία χαραμάδα διεξόδου από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που ζούμε.

Αυτή η αδιέξοδη απελπισία και η πηκτά σκοτεινή ατμόσφαιρα οδηγεί πολλούς ή στην ολοκληρωτική πτώση και στη μοιρολατρική αποδοχή του πεπρωμένου ή σε εναγώνιες αναζητήσεις σωτήρων.

Άλλοι στρέφονται προς τον ουρανό και ζητάνε από εκεί βοήθεια…

Άλλοι είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τυφλά κάθε αγύρτη που αυτοδιορίζεται και αυτοδιαφημίζεται ως σωτήρας.

Άλλοι αναζητούν τίμια και ηθικά πολιτικά πρόσωπα, ηγέτες μεσσίες που θα μας σώσουν…

Άλλοι, σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του, περιμένουν από τα υπάρχοντα κόμματα να αυτό-καθαρθούν και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Και ο πολλαπλά προδομένος κόσμος της Αριστεράς ζητά «ενότητα» των δυνάμεών της και «ανανέωση». Η αθεράπευτη, πολύχρονη αγωνιστική αφέλειά μας που μια ζωή ανακυκλώνει τον ίδιο φαύλο κύκλο: Να ζητούμε από τα παράσιτα της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης και σήψης να γίνουν Αριστερά. Καλά η ιστορία δε μας διδάσκει ΤΙΠΟΤΑ;

Φυσικά οι επιτελείς του παγκόσμιου καπιταλισμού και του νεοταξικού εφιάλτη γνωρίζουν και έχουν μετρήσει πολύ καλά αυτήν την αδιέξοδη απελπισία των κοινωνιών και των λαών και ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ κάθε είδους ειδωλολατρία σε πρόσωπα και δήθεν «αλλαγές» και «ανανεώσεις».

Γνωρίζουν, επίσης, πολύ καλά αυτό που δεν μπορούν να διακρίνουν οι απελπισμένοι και οι τυφλά οργισμένοι: Τα υπόγεια εκρηκτικά ρεύματα της κοινωνίας που αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσουν σαν καταιγίδα και θα ανάψουν τους δαυλούς της αισιοδοξίας και της σκέψης.

Το κατεστημένο, λοιπόν, προετοιμάζεται για αυτές τις κοινωνικές και επαναστατικές θύελλες που θα προκαλέσουν νέα ανατινάγματα κινημάτων, νέα ανατινάγματα ιδεών, επαναστατικών παθών, οξύτατα βελονιάσματα της σκέψης και πυρπολήσεις των «αποχαυνωμένων» συνειδήσεων…

Οι μηχανισμοί της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης προετοιμάζονται πυρετωδώς για να αναχαιτίσουν, να χειραγωγήσουν και να εγκλωβίσουν όσο είναι δυνατόν, τις νέες επαναστατικές παλίρροιες.

Επιχειρείται η αξιοποίηση και η εμπορευματοποίηση της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ:



α). Με «καθάρσεις» (γνωστές «καθάρσεις») του πολιτικού σκηνικού, αναπαλαιώσεις των κομμάτων και τη δημιουργία νέων κομματικών μορφών: Ανακύκλωση της πολιτικής σαπίλας η οποία θα εμφανιστεί, με κάποιες καρατομήσεις αναλώσιμων υλικών και νέες προσθήκες οργανώσεων ή προσωπικοτήτων, σαν ΑΝΑΝΕΩΣΗ και ΑΛΛΑΓΗ του «πολιτικού καθεστώτος».

Γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή: Ανακύκλωση των σάπιων υλικών, αποβολή κάποιων, μείξη με νέα υλικά του καθεστώτος, δηλαδή ο ίδιος ιστορικός φαύλος κύκλος της καπιταλιστικής σήψης.

β). Με κατασκευές και προβολές νέων «οργανώσεων» και προσωπικοτήτων, ποικίλων χρωμάτων («πατριωτικές», «αριστερές», «αριστερό-πατριωτικές», και λοιπών επιμιξιών) που υπήρχαν και τις συντηρούσαν στο «περιθώριο» ως χρυσές εφεδρείες.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτή την περίοδο των νέων πολιτικών εκτρώσεων υπάρχει οργασμός κατασκευών και κινήσεων ομάδων και προσώπων εκτός των κοινοβουλευτικών τειχών: Από δομημένες ομάδες και γνωστές προσωπικότητες του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, μέχρι νεοσύστατες κατασκευές τυχοδιωκτικών «Μετώπων» και «Εθνοσωτήρων».

Τρέχουν οι πάντες, ποικίλοι τυχοδιώκτες και διατεταγμένοι υπάλληλοι του καθεστώτος να πιάσουν κάποια θεσούλα στο τρένο της πολιτικής αναπαλαίωσης…

Οι απελπισμένοι και οι τυφλοί είναι πάρα πολλοί, ένα εκλογικό σώμα πολυάριθμο. Οι πάντες μπορεί να πλιατσικολογήσουν και να κερδοσκοπήσουν πάνω σε αυτό…

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, καθώς και η τυφλή ΟΡΓΗ πάντα ήταν κακοί σύμβουλοι…

γ). Ιδιαίτερη φροντίδα θα υπάρξει από τους μηχανισμούς του καθεστώτος για την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ και την ΟΡΓΗ του κόσμου της Αριστεράς.

Η Αριστερή, αγωνιστική παράδοση αποτελεί μεγάλη απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα. Μπορεί ο κόσμος της Αριστεράς να έχει προδοθεί και τσαλαπατηθεί, αλλά αν «ξυπνήσουν» τα αντανακλαστικά των αγωνιστικών μνημών και παραδόσεων θα γίνουν ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ καταλύτης αμφισβήτησης και ανατροπής της σαπίλας.

Γι’ αυτό μαγειρεύονται νέες πολιτικές απάτες και νέες προδοσίες αυτής της κοινωνικής αριστεράς. Θα υπάρξουν νέες πολιτικές «αριστερές» επιμιξίες και τερατογενέσεις, με πρόσχημα την «ανανέωση» και την «ενότητα» της Αριστεράς, για την εξαπάτηση του χώρου, την «αριστερή» εκμετάλλευση και την εμπορία της ΓΕΝΙΚΗΣ κοινωνικής απελπισίας.

Το σκηνικό, συνεπώς, φαίνεται ολόμαυρο και δραματικά απελπιστικό.

Πράγματι, η απλή φωτογράφηση της σημερινής κατάστασης οδηγεί στην απελπισία και την κατάθλιψη.

Οι φωτογραφίες, όμως, είναι η εξωτερική όψη των πραγμάτων. Ποτέ δεν δείχνουν την εσωτερική τους όψη, την ουσία των πραγμάτων.

Στη πραγματικότητα η κατάσταση δεν είναι απελπιστικά απαισιόδοξη.

Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ πρέπει να αναζητείται όχι στη φωτογραφία του ΑΜΕΣΟΥ, αλλά στους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης. Και αυτοί οι νόμοι είναι οι ίδιες οι διεργασίες που συντελούνται ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (έξω από εμάς) στα σπλάχνα της κοινωνίας.

Τα ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ των εξελίξεων είναι οι λαοί. Και σήμερα οι λαοί συσσωρεύουν τέτοια αποθέματα εκρηκτικών υλών που, αργά ή γρήγορα, θα εκραγούν.

Τα λαϊκά κινήματα αποτελούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ γεγονός των κοινωνικών νόμων. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των αντικειμενικών κινημάτων είναι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ στοιχείο, το οποίο και καθιστά αναγκαία τη συγκρότηση των επαναστατικών κομμάτων.

ΚΑΝΕΝΑΣ, υποκειμενικός συντελεστής δεν μπορεί να σβήσει τους κοινωνικούς νόμους και τα κινήματα που δημιουργεί και τρέφει μια κοινωνία εκμετάλλευσης, αδικίας, σήψης και αποσύνθεσης.

Οι λαοί θα ξεσπάσουν και θα εξεγερθούν.

ΚΑΙ εδώ ακριβώς βρίσκεται και το κλειδί ερμηνείας της πολιτικής, το ΠΡΩΤΟ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ για το ρόλο και τη λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, οργανώσεων και προσώπων.

ΟΣΟΙ αντιμετωπίζουν το λαό και τα κινήματα σαν εκλογικό εφαλτήριο, σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, είναι με το καθεστώς, είτε το έχουν συνειδητό είτε όχι.

ΣΗΜΕΡΑ όλοι επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν πάνω στην απελπισία του λαού για να αναρριχηθούν στο νέο πολιτικό σκηνικό που εκκολάπτεται. Μάλιστα βιάζονται πάρα πολύ για να μην μείνουν έξω από αυτό. Ο νοών νοείτω…



Δεν τους νοιάζει ο λαός, η ανάπτυξη, οργάνωση, ο ιδεολογικός και πολιτικός εξοπλισμός των κινημάτων.

Δεν προωθούν ΚΑΜΙΑ αυτό-οργάνωση της λαϊκής αγανάκτησης, δεν προωθούν ΚΑΜΙΑ διαδικασία γνώσης μέσα στο λαό, ΚΑΜΙΑ ανάπτυξη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και της ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑΣ των λαϊκών μαζών.

Απλώς αυτό-αναγορεύονται και αυτό-διαφημίζονται ως πολιτικοί φορείς και μεσάζοντες που θα σώσουν το λαό από τις συμφορές. Και μάλιστα έτσι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ιδέες, χωρίς στρατηγικές και όραμα, με συνθήματα ηχηρά και αποκόμματα ιδεών στην καλύτερη περίπτωση, εντός, μάλιστα, του συστήματος…

Ο λαός, όμως, είναι το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο από τον ίδιο. Εδώ βρίσκεται η ΑΦΕΤΗΡΙΑ κάθε πολιτικής δράσης: Στην προώθηση συγκρότησης και οργάνωσης «εργαστηρίων» γνώσης και πράξης, δηλαδή οργάνωσης μέσα στο λαό.

ΜΟΝΟ με τέτοια κύτταρα και «μαγιές» προωθούνται τα λαϊκά κινήματα και αποκτούν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ρόλου τους. Μόνο με τέτοια δίκτυα ιδεών και πράξης οι λαϊκές εκρήξεις δεν είναι τυφλές και απελπισμένες, αλλά συνειδητές.

Που σημαίνει ότι το καθεστώς, οι ποικίλοι πράκτορές του και πολιτικοί αγύρτες δεν μπορούν να τα εξαπατήσουν και να τα υπονομεύσουν…

ΜΟΝΟ μέσα από αυτές τις οργανώσεις και τους «πυρήνες» της λαϊκής βάσης βγαίνουν οι φυσικοί ηγέτες του λαού, καθώς και οι πολιτικοί εκφραστές του λαού: Κόμματα και οργανώσεις που κατακτούν την ηγετική επικύρωση της λαϊκής δράσης και ΟΧΙ την επικύρωση του εαυτού τους…

ΜΟΝΟ με ένα τέτοιο στρατηγικό και τακτικό προσανατολισμό θα βγούμε από το αδιέξοδο και θα προετοιμάσουμε το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ των λαϊκών κινημάτων και εξεγέρσεων.

Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές: Σε αυτήν τη φάση της γενικής αποσύνθεσης πρέπει να ζωντανέψουν προζύμια ιδεών και δράσης παντού: Σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε πόλη, συνοικία και γειτονιά, σε κάθε χώρο μαζικής λειτουργίας, σε κάθε χωριό, ΠΑΝΤΟΥ…

Τέτοια «προζύμια» θα πρέπει να ζωντανέψουν μια εσωτερική ζωή δημοκρατικών συζητήσεων και οργανωτικών καθηκόντων και ταυτόχρονα να επεξεργαστούν και να αναζητήσουν τρόπους δράσης στο χώρο τους: Από εκδηλώσεις, ανοικτές συζητήσεις και πληροφόρηση μέχρι εκτύπωση ή διακίνηση υλικού.

Και ταυτόχρονα να αναζητήσουν και στενότερους δεσμούς με άλλες παρόμοιες καταστάσεις.

Αν ενεργοποιηθούν, σε αυτή τη συγκρότηση οι αγωνιστές που είναι διάσπαρτοι, αν πάρουν την «υπόθεση» στα χέρια τους και δεν περιμένουν «Μεσσίες», μετά από κάποιο διάστημα θα «εκκολαφτούν» τα «σπέρματα» και θα οικοδομηθούν πανελλαδικές συλλογικότητες…

ΣΗΜΕΡΑ δεν μπορούμε να περιμένουμε λύσεις από πουθενά. Ιδιαίτερα από τους ποικίλους εκλογικούς έμπορους και πολύχρωμους αυτό-διοριζόμενους ηγέτες.

Οι ηγεσίες βγαίνουν μέσα από τη συμμετοχή όλων σε συλλογικές διαδικασίες.

Η δημιουργία πραγματικής λαϊκής ηγεσίας, δηλαδή η «καθοδήγηση», είναι στόχος προς κατάκτηση και ΟΧΙ δώρο από κάποιο «κέντρο» αυτό-αναγορευμένο σε καθοδήγηση, από κάποιον «Μεσσία».

Σε αυτήν τη φάση, πρωταρχικής σπουδαιότητας στρατηγικό αίτημα, είναι η δημιουργία από κάθε αγωνιστή, από κάθε έναν που θέλει να συμμετάσχει ενεργητικά σε αυτή την οικοδόμηση, να «κουνηθεί» ο ίδιος: Να δημιουργήσει στο χώρο του, όπου μπορεί, έναν «όμιλο» («πυρήνα», «Κρυφό Σχολειό) από ανθρώπους που να γνωρίζει και στη βάση ενός γενικού πλαισίου συμφωνίας.

Είναι ουσιαστικό να μη θυσιάζεται η ΠΟΙΟΤΗΤΑ από την ΠΟΣΟΤΗΤΑ.

Δηλαδή πρέπει να συγκροτούμε "ομάδες" από ανθρώπους που να τους γνωρίζουμε, έντιμους και ηθικούς, με αρχές και όχι καιροσκόπους.
Μετράει η ποιότητα μιας ομάδας και όχι η ποσότητα των ατόμων...

Το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει καταγράψει τους παρακάτω άξονες αγώνα παραγωγής σκέψης και δράσης, όπως:

1). Την εναντίωση στην αλλοδαπή εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της ελληνικής κοινωνίας.

2). Την εναντίωση στην επίθεση κατά της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας: το δεύτερο κεντρικό μέτωπο του πολέμου.

Ο Ορθόδοξος ιστός αποτελεί για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα, το θεμέλιο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, το συνεκτικό ιστό αποτροπής της ολοκληρωτικής άλωσής μας…

3). Τη σαφή τοποθέτηση και στάση πλάι στους δίκαιους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων.

4) Την εναντίωση τόσο στη διάλυση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων πολύχρονων σκληρών λαϊκών αγώνων, όσο και στην εθνοδιάλυση, την δήθεν «πολυπολιτισμική» πολυδιάσπαση των συνεκτικών του Λαού μας καταβολών, δεσμών και αντιστάσεων.

5). Την εναντίωση στην επίθεση κατά της ιστορικής και εθνικής μας συνείδησης, καθώς και στα νέα ιδεολογήματα της νέας τάξης σε όλες τις ποικιλίες τους: Το ιδεολογικό μέτωπο του πολέμου.

6). Την εναντίωση στον επικείμενο τεμαχισμό της Ελλάδας…

7). Το ξεσκέπασμα του «όπλου» της τρομοκρατικής χειραγώγησης…

Αυτό το πλαίσιο, κατά τη γνώμη μας, συγκρούεται ασυμφιλίωτα με όλες τις στρατηγικές επιδιώξεις της Νέας Τάξης και ενώνει το «κοινωνικό» με το «εθνικό».

Η διέξοδος υπάρχει προς την πλευρά της αυτό-οργάνωσης της λαϊκής οργής, προς την πλευρά της οργανωμένης και συνειδητής κινητοποίησης του λαού και ΟΧΙ προς την πλευρά της εκλογικής εμπορίας της λαϊκής απελπισίας.

Οι εκλογικές αλχημείες και επιμιξίες είναι απάτη, όπως και αν παρουσιάζονται.

Δίχως πολιτικά και οργανωτικά θεμέλια μέσα στο λαό δεν μπορεί να υπάρξει εκλογική πολιτική. Κάθε εκλογική κατασκευή είναι ελεγχόμενη ή υποτάσσεται αμέσως στους καθεστωτικούς μηχανισμούς.

Ας δώσουμε ένα τέλος σε αυτόν τον άθλιο φαύλο κύκλο των εκλογικών παιχνιδιών που μας οδήγησαν στη σημερινή αδιέξοδη απελπισία.
_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ]

Επειδή τον τελευταίο καιρό βομβαρδίζομαι με δημοσιεύματα και άρθρα εναντίον της Πατρίδας μου της Ελλάδας και των Συμπατριωτών μου, αναφέρω παρακάτω περιληπτικά , αυτά που θεωρώ ότι είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και των Ελλήνων
Α. Όσοι έχουν την Ελληνική Υπηκοότητα , στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν και Ελληνική Εθνική Συνείδηση.
Β. Φυσικό επακόλουθο του παραπάνω είναι η πεποίθηση των Ελλήνων Υπηκόων , ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων και κληρονομικοί διεκδικητές του Αρχαιοελληνικού Πολιτισμού.
Γ. Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία μαζί με τις κοινές παραδόσεις επιδρούν σαν ισχυρός συνεκτικός ιστός και εξομαλύνουν επιμέρους διαφορές , μεταξύ των πληθυσμών κατά τόπους της Ελληνικής Επικράτειας.
Δ. Το υψηλό μορφωτικό επίπεδο συνεπικουρούμενο με υψηλή πνευματική καλλιέργεια, έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αισθήματος ατομικής και κοινωνικής ευθύνης. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε εθελοντική και ελεύθερη υιοθέτηση και υποστήριξη δίκαιων αγώνων , με παράλληλη εναντίωση σε οτιδήποτε επιβουλεύεται και απειλεί τον Εθνικό και Κοινωνικό Ιστό. Αναλυτικά:
1. Αντίσταση στην επίθεση κατά της Εθνικής , Ιστορικής και Πολιτισμικής συνείδησης .
2. Αντίσταση στην επιχειρούμενη οικονομική εξαθλίωση.
3. Αντίσταση στον επιχειρούμενο τεμαχισμό της Ελλάδας.
Όταν λοιπόν διαβάζω οτιδήποτε , έχω στο μυαλό μου τα παραπάνω. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτός που θέλει να τραυματίσει τη χώρα μου , θα προσπαθήσει να πολεμήσει αυτά τα πλεονεκτήματα. Έτσι γίνεται περισσότερο εύκολο για εμένα , ώστε να αναγνωρίζω εύκολα τους ΄΄φίλους΄΄ και τους ΄΄εχθρούς΄΄. Με λίγα λόγια και για να κλείσω ο εχθρός προσπαθεί να πλήξει την Εθνική μου Συνείδηση , την Ιστορική μου πεποίθηση σε σχέση με τους προγόνους μου , τον Πολιτισμό μου , την Ελληνορθόδοξη Πίστη μου , την Ελληνική Παιδεία μου .

[Ροβεσπιέρος]

Εκλογικά φέουδα: Η καρικατούρα της καπηλείας…



Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα μας φέρνει το «Κλασσικοπερίπωση» για τις πολύμορφες μορφές της καπηλείας και τις ποικιλίες των πολιτικών εμπόρων.

Παρατήρηση πρώτη: Οι έμποροι δε έχουν κανένα πρόβλημα να κερδοσκοπήσουν εκλογικά πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα, αν αυτό τούς εγγυάται πολιτικό όφελος. Συνεπώς και για όλα όσα αναφέρει το «Κλασσικοπερίπτωση» μπορεί να αρχίζουν να μαζεύουν υπογραφές, εάν και όταν αυτό θα εγγυηθεί εκλογικό κέρδος…

Παρατήρηση δεύτερη: ΚΑΜΙΑ κατάσταση δεν αλλάζει, ιδιαίτερα σήμερα, με υπογραφές και ψηφοδέλτια. Τέτοιου είδους διαμαρτυρίες έχουν νόημα ΜΟΝΟ συνδεδεμένες με μια γενικότερη κινητοποίηση και αφύπνιση συνειδήσεων και με στόχο την οργάνωση λαϊκών κυττάρων αγώνα…

Παρατήρηση τρίτη: Τέτοιες πρωτοβουλίες είναι πάντα εκ του πονηρού και δόλιες όταν ξεκινούν από εκλογικούς φορείς ή αυτό-διοριζόμενες πολιτικές ομάδες.

Έχουν κάποια αξία όταν γίνονται από συλλογικότητες ενιαιο-μετωπικές, δίχως συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα: Όπως, π.χ. η πρωτοβουλία του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ για το βιβλίο της Ιστορίας.

Αυτή η πρωτοβουλία του ΑΝΤΙΒΑΡΟΥ έδειξε ΠΡΑΚΤΙΚΑ πώς προωθούνται κινήσεις που ενώνουν του πάντες και δημιουργούν ΚΙΝΗΜΑ: Είναι μια πρωτοβουλία πιλότος που πρέπει να εφαρμοστεί και εκτός ιντερνέτ για να αναπτυχθεί έτσι ένα ΚΙΝΗΜΑ μέσα στο σύνολο του ελληνικού χώρου και στη βάση της κοινωνίας: Στην ανάπτυξη πυρήνων και δικτύων λαϊκής βάσης…

Πρωτοβουλίες πολιτικές κομμάτων ή πολιτικών φέουδων («Πατριωτικά Μέτωπα», «Εθνικές Σωτηρίες» και άλλα τέτοια ευτράπελα) είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ προβοκατόρικες. Εξευτελίζουν κάθε σοβαρή προσπάθεια και αποσκοπούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην εκλογική εμπορία και κερδοσκοπία…

Το κείμενο του «Κλασσικοπερίπτωση»:

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/06/bar-cod_12.html

Υπογραφές εναντίον της κατασκευής Τζαμιών και όχι εναντίον της ολοκληρωτικής αποχριστιανοποίησης και bar-codικωποίησης του Έλληνα πολίτη;

Ναί έτσι είναι και δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας ούτε και αυτή τη φορά.

Είναι πράγματι καλός ο σκοπός της "πρωτοβουλίας" μερικών να συλλέξουν υπογραφές προκειμένου να ζητήσουν δημοψήφισμα με το ερώτημα αν συμφωνεί ο λαός να πληρώσει από την τσέπη του για την κατασκευή Τζαμιών στην Ελλάδα.

Ωστόσο υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα που είναι ακριβώς μπροστά μας και όπως φαίνεται δεν έχει απασχολήσει καθόλου αυτούς τους Ελληναράδες των διαφόρων επιτροπών "σωτηρίας" , "αφύπνισης" , "εθνικής ενότητας" και δεν συμμαζεύεται.

Μιλάμε για το ΜΕΙΖΟΝ θέμα της αναγκαστικής κατοχής και χρήσης της "καρτας πελάτη" και λίγο αργότερα της "κάρτας του πολίτη" που θα αντικαταστήσει όλες τις κάρτες, τις ταυτότητες, τα διαβατήρια, τα βιβλιάρια υγείας κλπ.

Το ότι δηλαδή η κατοχική κυβέρνηση εκτελώντας με ακρίβεια τις νεο-ταξικές εντολές των "ανωτέρων" της ,θέλει με το ζόρι εδώ και τώρα να αριθμοποιήσει και να bar-codικωποιήσει τον Έλληνα πολίτη ώστε να τον μεταμορφώσει σε έναν απόλυτα ελεγχόμενο σκλάβο, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για αυτούς που ανέλαβαν αυτή τη νεα "πρωτοβουλία".

Αν λοιπόν το ελληνορθόδοξο συναίσθημα μερικών συμπολιτών μας προσεβλήθη (και δικαίως) με την απόφαση της κυβέρνησης να χτίσει Τζαμιά που θα τα πληρώσει ο ελληνικός λαός, τότε γιατί δεν ανατρίχιασαν ως Έλληνες βαπτισμένοι Ορθόδοξοι με την νεο-εποχήτικη μεθόδευση του Παπανδρέου να μας αναγκάσει να βάλουμε το "βραχιολάκι του φυλακισμένου" (κάρτα πελάτη και καρτα πολίτη) το οποίο έχοντας σαν βάση το σύστημα bar-code ΕΑΝ -13 μας καθιστά αυτομάτως δέσμιους και καθημερινούς κατόχους και χρήστες του δυσώνυμου αριθμού 666.

Προφανώς οι ελλαδέμποροι που κρύβονται πίσω απο τέτοιες "αγνές" εκ πρώτης όψης "πρωτοβουλίες" χρησιμοποιούν ότι απέμεινε από ελληνορθόδοξο λαϊκό φρόνημα όχι για να ομολογήσουν την πίστη αλλά για να συσπειρώσουν κόσμο γύρω από τις κρυμμένες κομματικές τους συνιστώσες .
Αν μας καλούσαν σε αγώνα για την υπεράσπιση του ανθρώπινου προσώπου μας, βασικά στοιχεία του οποίου είναι η ελευθερία και το αυτεξούσιο, και έλεγαν ξεκάθαρα στον κόσμο "υπογράψτε ένα κείμενο στο οποίο θα δηλώνετε ότι σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί αρνείσθε να γίνετε νούμερα και bar-code, ότι δεν σκοπεύετε να πουλήσετε την ψυχή σας στο διάβολο προκειμένου να εξασφαλίσετε μια πρόσκαιρη και αμφισβητούμενης ποιότητας επιβίωση", τότε ναι θα υπογράφαμε και με τα δυό μας τα χέρια.

Όχι δεν θα ρίξουμε νερό στο μύλο των ελλαδεμπόρων που απλώς χρησιμοποιούν τα ελληνορθόδοξα αισθητήρια του λαού μόνο και μόνο για να τον παρασύρουν σε ένα άλλο κομματικό νεο-εποχήτικο μαντρί.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Η Ελλάδα βαδίζει προς επανάσταση
Πηγή:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/06/blog-post_7903.html



· Η Ελλάδα βαδίζει προς επανάσταση. Δεν ξέρω τι είδους επανάσταση, αλλά προς επανάσταση που θα εκφράσει απόλυτα τους πολίτες και κανέναν άλλον...

Αν είχαμε στρατιωτικό παρακράτος όπως παλιά, τώρα αναμφίβολα θα είχαμε χούντα. Δεν έχουμε, αλλά επειδή το καθεστώς είναι πια μη αντιπροσωπευτικό του λαού και επειδή όλος ο καθεστωτισμός έχει μαζευτεί απέναντι (από δημοσιογράφους, μέχρι Καρατζαφέρη-Μητσοτάκη), αναπόφευκτα θα έρθει κάποιας μορφής εξέγερση. Όχι πια από το στρατό, αλλά από τον ίδιο το λαό.

Πολιτικοί κοινωνιολόγοι χωρίς μεταπολιτευτικά κόμπλεξ θα μπορούσαν να πουν ότι αυτό δεν έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο, διότι και τα στρατιωτικά κινήματα προϋποθέτουν μια δεκτικότητα του λαού σε μια τέτοια επέμβαση.

Όμως σε όρους πραγματικής πολιτικής κάνει τεράστια διαφορά. Μια γνήσια λαϊκή εξέγερση χωρίς τη συμμετοχή του στρατού είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ από κάθε οπτική.

Ιστορική, πολιτική, κοινωνιολογική. Δεν μπορεί να την πλήξει καμία πολιτική ορθότητα, τουλάχιστον όχι άμεσα.

Μπορεί βέβαια να τη συκοφαντήσει – και θα το κάνει – αλλά αυτό θα είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Ο συνταξιούχος που παίρνει στο κυνήγι το βουλευτή ή τον υπουργό έχει κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση που δεν έχει ο συνταγματάρχης.

Ευτυχώς λοιπόν που ζούμε σε εποχές χωρίς (επίσημο) παρακράτος και η επανάσταση θα είναι γνήσια.

Το λαϊκό αίσθημα δεν θα ικανοποιηθεί αυτή τη στιγμή με τίποτε ψεύτικο, όπως θέλει να νομίζει ο Γιώργος Παπανδρέου, που πιστεύει ότι θα του δώσει μερικούς πολιτικούς στη φυλακή για εκτόνωση και θα τελειώσει...

Η μπάλα θα πάρει πρώτα από όλα τον ίδιο, διότι σήμερα αυτός είναι ο πιο στυγνός εκπρόσωπος του καθεστωτισμού.
Όσο πιο βαθιά θα είναι η σήψη του συτήματος και η καταπίεση ενάντια στην εξέγερση – είτε σε επίπεδο προπαγάνδας, είτε σε επίπεδο καταστολής – τόσο πιο έντονο και ριζικό θα είναι το αίτημα αλλαγής και τόσο πιο απότομο το ξέσπασμα της επανάστασης.

Οι συνθήκες ωριμάζουν. Όσοι έχετε διαβάσει Λένιν ετοιμαστείτε για μερική διάψευση των όσων έχετε διαβάσει, γιατί αυτή εδώ η επανάσταση δεν θα μοιάζει με τις άλλες.
Θα είναι γνήσια!

Αναγνώστης

[Ροβεσπιέρος]

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (1893-1912)
Κωνσταντῖνος Χολέβας –Πολιτικός Ἐπιστήμων



Δέν εἶναι εὐχάριστο γιά τήν ἐθνική ἀξιοπρέπεια ἑνός λαοῦ νά ζεῖ μέ δανεικά ἀπό ἄλλα κράτη ἤ ἀπό διεθνεῖς ὀργανισμούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἐπιβάλλουν σκληρούς ὅρους.

Ὅμως χειρότερη ἀπό τήν οἰκονομική πτώχευση εἶναι ἡ ἠθική, πνευματική καί ἐθνική παρακμή.

Ἡ προσπάθειά μας ὡς Ἑλλήνων πρέπει νά στραφεῖ πρωτίστως στήν ἀνάδειξη τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν, οἱ ὁποῖες βοήθησαν τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας νά ξεπεράσει καί ἄλλες δύσκολες στιγμές στό παρελθόν.

Εἶναι χρήσιμο, λοιπόν, νά ἀντλήσουμε διδάγματα ἀπό τήν περἰοδο 1893-1912 ὅταν ὁδηγηθήκαμε ἀπό τήν οἰκονομικἠ πτώχευση τῆς Ἑλλάδος στήν Ἐθνική Ἀναγέννηση τοῦ 1912-13. Μία μικρή Ἑλλάδα κατόρθωσε νά ἀνορθωθεῖ πνευματικά, πολιτικά καί στρατιωτικά καί μετά από λίγα χρόνια ἀπελευθέρωσε τή Νότιο Ἤπειρο, τή Μακεδονία, τά νησιά τοῦ Αἰγαίου καί τήν Κρήτη.

Εἶχε προηγηθεῖ τό 1893, ὅταν ὁ Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης ὁμολόγησε δημοσίως: «Δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν».

Πάντως ὁ ἴδιος ἔκανε σαφές ὅτι δέν δικαιολογεῖ τίς ἐθνικές ὑποχωρήσεις μέ πρόσχημα τόν δανεισμό τῆς χώρας. Εἶχε μάλιστα δώσει καί τό μέτρο τῆς αἰσιοδοξίας του μέ τήν ἱστορική φράση: «Ἡ Ἑλλάς προώρισται νά ζήσει καί θά ζήσει»!

Τό 1897 εἴχαμε τόν ἐν μέρει ἀτυχῆ πόλεμο μέ τήν Τουρκία.

Λέω ἐν μέρει, διότι ἡττηθήκαμε στρατιωτικῶς στό μέτωπο τῆς Θεσσαλίας ἀπό τούς Τούρκους, ὅμως σέ διπλωματικό ἐπίπεδο προεβλήθη γιά πρώτη φορά τό αἴτημα τῆς Κρήτης γιά Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα ακί οὐσιαστικά ἡ Μεγαλόνησος ἔγινε ἡμιαυτόνομη.

Τό 1898 ἐπεβλήθη στήν Ἑλλάδα ὁ προσβλητικός, ἀλλά ὑποχρεωτικός Διεθνής Οἰκονομικός Ἔλεγχος. Γιά νά εἶναι βέβαιες οἱ Μεγάλες Δυνάμεις ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά ἀποπληρώσει τά δάνεια πού πῆρε ἐγκατέστησαν ὐπαλλήλους τους στή χώρα μας, οἱ ὁποῖοι εἰσέπρατταν γιά λογαριασμό τῶν ξένων τραπεζῶν μέρος ἀπό τά ἔσοδα τῶν μονοπωλιακῶν ἐποιχειρήσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Μετεῖχαν ἐκπρόσωποι ἀπό τή Βρετανία, τή Γαλλία, τή Γερμανία, τή Ρωσία, τήν Ἰταλία καί τήν τότε Αὐστρουγγαρία. Ἡ Γερμανία ἀπεσύρθη τό 1914, ἀλλά ἡ δράση τοῦ Δ.Ο.Ε. τερματίσθηκε μέ τή λήξη τοῦ Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Ποιἐς δυνάμεις βοήθησαν τήν Ἑλλάδα μεταά ἀπό τόσες τπεινώσεις νά φθάσει στήν Ἀναγέννηση τοῦ 1912; Πιστεύω ὅτι ἦσαν τέσσερις.

Ἡ πίστη στόν Θεό, ἡ φιλοπατρία κάποιων ἀνθρώπων πού θυσιάσθηκαν, ἡ ἐθνική συνείδηση καί προσφορά ὁρισμένων ἐπιχειρηματιῶν καί τό ἔργο τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τότε κήρυτταν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Τό Ἔθνος πίστευε στή διαχρονική του ἑνότητα ἀπό τήν Ἀρχαιότητα μέσῳ τῆς Βυζαντινῆς Ρωμηοσύνης μέχρι τό 1821 καί τή σύγχρονη Ἑλλάδα. Ἐνῶ σήμερα, δυστυχῶς, ἀκοῦμε ὁρισμένες φωνές νά ἀμφισβητοῦν αὐτή τή συνέχεια καί νά ἀγνοοῦν τίς ἱστορικές πηγές. Ἄς δοῦμε ἀναλυτικότερα αὐτούς τούς 4 παράγοντες.

1) Ἡ πίστη στόν Θεό. Κορυφαῖο παράδειγμα ὁ Μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης. Ἕνας φτωχός τσαρουχοφόρος νερουλᾶς ἀπό τό μαρούσι κέρδισε τό 1896 τόν Μαραθώνιο Δρόμο στούς πρώτους Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες. Ἡ Ἀθήνα ἦταν ἡ πόλη πού φιλοξένησε τήν πρώτη σύγχρονη διοργάνωση καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἀνέβασε τό ἠθικό τῶν προγόνων μας καί ἔδωσε στή χώρα τή χαμένη της ἀξιοπρέπεια. Ὁ Λούης τό βράδυ πρίν ἀπό τόν ἀγῶνα νήστεψε καί προσευχήθηκε ὡς συνειδητός Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἐκφράζει τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων στόν Θεό πού εἶναι τό ἀπαραίτητο θεμέλιο τῆς ἐλπίδας καί τῆς πνευματικῆς ἀναγεννήσεως.

2) Ἡ φιλοπατρία καί ἡ αὐτοθυσία ἀποκρυσταλλώνονται στό πρόσωπο τοῦ Πάυλου Μελᾶ. Ἕνας νέος Ἀνθυποολχαγός, μέ πατέρα Δήμαρχο Ἀθηναίων καί πεθερό πρώην Πρωθυπουργό, ἄφησε τά σαλόνια τῶν Ἀθηνῶν καί μετέβη ἐθελοντικῶς στά βουνά καί στά λασπόνερα τῆς τουρκοκρατούμενης Μακεδονίας.

Πῆγε γιά νά βοηθήσει τούς ἐντοπίους Ἕληνες νά ἀντιμετωπίσουν τούς Βουλγάρους κομιτατζῆδες. Ὁ Μελᾶς σκοτώθηκε ἀπό τουρκικό ἀπόσπασμα στίς 13-10-1904 στό χωριό Στάτιστα ( σημερινό Μελᾶς) τῆς Καστοριᾶς. Ὁ ἡρωικός θάνατός του ἀφύπνισε τήν ἀδρανῆ ἡγεσία τῶν Ἀθηνῶν καί ἔδωσε θάρρος στόν Ἑλληνισμό, ἐλεύθερο ἤ ὑπόδουλο.


3) Ὁ Γεώργιος Ἀβέρωφ κατήγετο ἀπό τό Μέτσοβο καί ἀπέκτησε περιουσία ἐκτός Ἑλλάδος. Ὡς πραγματικός Ἐθνικός Εὐεργέτης-καί δέν ἦταν ὁ μόνος- ἀπέδειξε τί μποροῦν νά προσφέρουν οἱ ἐπιχειρηματίες ὅταν ἔχουν ἐθνική συνείδηση καί συλλαμβάνουν σωστά τά μηνύματα τῶν καιρῶν. Ὁ Γ. Ἀβέρωφ χρηματοδότησε τό Παναθηναϊκό Στάδιο ὅπου τελέσθηκαν οἱ Ὀλυμπιακοί Ἀγῶνες τοῦ 1896 καί πλήρωσε κατά ἕνα μέρος τήν ἀγορά ἑνός μεγάλου θωρηκτοῦ γιά τόν Ἑλληνικό Στόλο. Τό θωρηκτό αὐτό φέρει τό ὄνομά του. Ὁ θρυλικός «Ἀβέρωφ» πρωταγωνίστησε στούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-13 καί ἔγινε ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ τουρκικοῦ ναυτικοῦ.

4) Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς ἐκφράζει χαρακτηριστικά μία ὁλόκληρη γενιά διανοητῶν, ποιητῶν, συγγραφέων καί ἐπιστημόνων πού πίστευαν μέ θέρμη στίς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ὁ Παλαμᾶς καί ἡ γενιά του προετοίμασαν τό ἠθικό τοῦ λαοῦ καί τοῦ στρατοῦ γιά τή μεγάλη ἐξόιρμηση τοῦ 1912. Μίλησαν καί ἔγραψαν γιά τή διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί γιά τά διδάγματα πού μᾶς στέλνουν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, οἱ Βυζαντινοί καί οἱ Κλεφταρματολοί.

Ὁ Παλαμᾶς ξεκίνησε τό 1902 νά γράφει τό ἐπικό ποίημά του «Η Φλογέρα τοῦ Βασιιλιᾶ» πού ἀναφερόταν στόν Βυζαντινό Αὐτοκράτορα Βασίλειο Β΄τόν Μακεδόνα. Τό ποίημα ἀρχίζει μέ ἕναν ἀνεξάρτητο πρόλογο, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ μέ τήν περίφημη φράση:

«Σβησμένες ὅλες οἱ φωτιές οἱ πλάστρες μέσ’ στή χώρα» καί ἐξέφραζε τό κλῖμα τῆς ἐποχῆς. Ὅμως ὅταν τό ποίημα ὁλοκληρώθηκε τό 1908 (πρόκειται γιά ὁλόκληρο βιβλίο) κατόρθωσε νά ἀναστρέψει τό κλίμα πανελληνίως. Ὁ Παλαμᾶς περιγράφει πῶς ὁ Βασίλειος, ἀφοῦ νίκησε τούς Βουλγάρους τό 1014 καί πρίν ἐπιστρέψει στήν Κωνσταντινούπολη, πέρασε μέ ὅλο τόν στρατό του ἀπό τήν Ἀθήνα. Πρῶτον γιά νά προσκυνήσει στόν Παρθενῶνα πού εἶχε μετατραπεῖ σέ χριστιανικό ναό τῆς Παναγίας Ἀθηνιώτισσας. Καί δεύτερον γιά νά καταδείξει τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τόν σεβασμό τῶν Βυζαντινῶν Ρωμηῶν πρός τήν Ἀρχαία Ἑλλάδα. Μέ τέτοια ἔργα οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι προετοίμασαν τή μεγάλη Ἐθνική Ἀναγέννηση.

Ἄν θέλουμε καί σήμερα νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἀπαισιοδοξία καί νά βροῦμε τά ἐρείσματα γιά μία ἀνόρθωση τοῦ Ἔθνους μετά ἀπό τήν κρίση, ἄς μελετήσουμε προσεκτικά τά διδάγματα τῆς περιόδου 1893-1912. Σήμερα ἡ Ἐθνική Ἀναγέννηση δέν θά ἔχει πολεμική μορφή ὅπως τότε. Θά ἔχει εἰρηνικό περιεχόμενο, πολιτστικό, ἠθικό, κοινωνικό. Ἀλλά θά βασίζεται καί πάλι σέ ἀξίες καί ἰδανικά.

Ἡ Ἑλλάς μπορεῖ νά ζήσει χωρίς δανεικά. Δέν μπορεῖ, ὅμως νά ζεῖ χωρίς ἰδανικά. Ἄς ξαναδώσουμε στά παιδιά μας τήν πίστη στόν Θεό, τήν φιλοπατρία, τήν τεκμηριωμένη πεποίθηση γιά τή διαχρονική πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί θά δοῦμε τή νέα γενιά νά δημιουργεῖ καί νά ἀνα-δημιουργεῖ μία καινούργια Ἑλλάδα. Ὀρθόδοξη, δημοκρατική, μαχητική ταγμένη νά πρωτοπορεῖ πολιτιστικά καί οἰκουμενικά.

Εἶμαι αἰσιόδοξος γιατί εἶμαι Ἕλληνας Ὀρθόδοξος!
Κ.Χ. 9-5-2010


Σημείωση.

Πολύ καλό το κείμενο φίλε Κωνσταντίνε.
Θα μου επιτρέψεις μόνο μία παρατήρηση: Η εποχή αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Τότε ο καπιταλισμός, ιδιαίτερα ο ελληνικός φλεγόταν από τα εθνικά οράματα και τα ιδανικά που δεν είχε γνωρίσει.
Η Αναγέννηση η οποία εκφράζει την επαναστατική ΑΥΓΗ του παγκόσμιου καπιταλισμού ήταν η φλόγα και του ελληνικού εθνικού κεφαλαίου και ο ποιητής αυτής της φλόγας ήταν ο Παλαμάς.
ΣΗΜΕΡΑ το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε γεροντική κατάπτωση και αποσύνθεση.
Τα ΙΔΑΝΙΚΑ και τα παλιά ΟΡΑΜΑΤΑ, όπως και η ΗΘΙΚΗ εκείνης της εποχής χλευάζονται…
Το σύστημα σήμερα τα έχει υπό ανηλεή διωγμό…
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ μιας άλλης κοινωνίας για να ζωντανέψουν ξανά.
Αυτή η κοινωνία, η καπιταλιστική, τα έχει απαρνηθεί και τα αφανίζει…
Το ρολόι της ιστορίας δεν γυρίζει πίσω…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΝΕΟΒΥΖΑΝΤΙΟ]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ :

WWW.NEW-BYZANTIUM.BLOGSPOT.COM