Τουρκία-Ισραήλ: Απλουστευτικά τεχνάσματα

[Εξόριστος]

Τουρκία-Ισραήλ: Απλουστευτικά τεχνάσματα




Ένα άλλο τέχνασμα, παραλλαγή των «ίσων αποστάσεων», είναι η απλουστευτική εξίσωση της Τουρκίας με το Ισραήλ.

Στην Ελλάδα αυτό το τέχνασμα θα «παίξει» από τη δόλια, αλλά και πολύ οργανωμένη στη χώρα μας, σιωνιστική προπαγάνδα. Θα στηριχθεί σε γόνιμο έδαφος: Στη συναισθηματική φόρτιση του ελληνικού λαού από τη συμπεριφορά της Τουρκίας, στην ιστορική εχθρότητα ανάμεσα στις δύο χώρες και στα πάγια και δικαιολογημένα αντιτουρκικά αισθήματα.

Ήδη πολλοί από αφέλεια ή συναισθηματική φόρτιση και άλλοι από δολερή σκοπιμότητα καταλήγουν, «αναλύοντας» τη θηριώδη επίθεση του Ισραήλ, σε απλουστευτικά σχήματα του τύπου: «Το βατερλώ της στρατηγικής του Νταβούτογλου», «Ισραήλ- Τουρκία: Τα μαντρόσκυλα της περιοχής», «τα γεράκια της Άγκυρας έγιναν μπεκάτσες» και τα παρόμοια…

Με αυτές τις υπεραπλουστεύσεις εξωραϊζεται το συγκεκριμένο έγκλημα του Ισραήλ και επιμερίζεται και στην άλλη κακουργία της περιοχής: Την Τουρκία.

Με αυτά τα τεχνάσματα των σχηματικών μυαλών (αν δεχτούμε ότι αυτά τα κείμενα είναι καλών προθέσεων) το Ισραήλ σχεδόν χειροκροτείται επειδή οδήγησε σε ήττα τη στρατηγική της Τουρκίας και έδωσε ένα καλό μάθημα στην άλλη ιμπεριαλιστική κακουργία (δολοφόνησε εν ψυχρώ άμαχους για να δώσει μάθημα στην Τουρκιά!!!).

ΟΤΑΝ γράφεις τέτοιους επαίνους για το ισχυρό κράτος του Ισραήλ που έδωσε ένα καλό μάθημα στο γειτονικό εχθρό μας ή είσαι εγκάθετος της σιωνιστικής προπαγάνδας ή βλάκας που πέρα από τη μύτη σου (την Τουρκία) δεν βλέπεις τίποτα άλλο.

Σε τέτοια τεχνάσματα που μεταθέτουν το έγκλημα του Ισραήλ εναντίον των Αράβων και του συνόλου της ανθρωπότητας στην κόντρα των «δύο μαντρόσκυλων» και στην ικανοποίηση της νίκης του Ισραήλ, ΜΟΝΟ η σιωνιστική προπαγάνδα θα μπορούσε να εφεύρει.

Ανοικτά δεν μπορεί να μιλήσει κανείς υπέρ του Ισραήλ. Χρησιμοποιεί όμως ποικίλα κόλπα για να απαλύνει το έγκλημα και να μεταθέσει τη σκέψη…

Ας δούμε συγκεκριμένα αυτού του είδους τις υπεραπλουστεύσεις.

Ζήτημα 1ο

Μια ανάλυση δεν μπορεί να αποκόβεται από το παγκόσμιο όλο. Στη βάση αυτού του όλου πρέπει να διερευνώνται και τα ειδικά χαρακτηριστικά των γεωπολιτικών περιπλοκών, διαρθρώσεων και συγκρούσεων.

Το παγκόσμιο όλο που διαπλέκεται καθοριστικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων είναι : Ο ηγεμόνας του πλανήτη (ΗΠΑ), Ε.Ε, η Ρωσία, η περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη της Τουρκίας και ο Αραβικός κόσμος.

Το Ισραήλ είναι το στρατιωτικό φυλάκιο του ιμπεριαλιστικού ηγεμόνα στην περιοχή και δεν μπορεί να εξετάζεται ΠΟΤΕ ξεχωριστά και αποσπασμένα από την πλανητική ιμπεριαλιστική του μήτρα.

Το Ισραήλ είναι η πολιτική δομή και η στρατιωτική βάση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού κατά των Αραβικών λαών: Αυτό δεν πρέπει ΠΟΤΕ να ξεχνιέται!!!

Όποιος με οποιοδήποτε τέχνασμα παρακάμπτει αυτή την ουσία του κράτους του Ισραήλ και πολύ χειρότερα το εξωραΐζει είναι με το μέρος του Κέντρου της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας (ΗΠΑ) ανεξάρτητα από το αν στα λόγια κτυπάει τους Αμερικανούς…

Ζήτημα 2ον

Η Ε.Ε είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με το κέντρο της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Όλες οι επιχειρήσεις εναντίον των αραβικών λαών και κρατών έγιναν και με τις πλάτες τις Ευρώπης…

Ζήτημα 3ον

Η Ρωσία είναι μια δύναμη ανταγωνιστική του ιμπεριαλιστικού κέντρου (ΗΠΑ) και με δικτυώσεις σημαντικές μέσα στους αραβικούς λαούς.

Σήμερα προσπαθεί να αξιοποιήσει την κρίση και να διεισδύσει πιο αποφασιστικά στην περιοχή.

Φυσικά τα δικά της συμφέροντα προωθούν οι ολιγάρχες της Ρωσίας.

Ωστόσο, ο ανταγωνιστικός της χαρακτήρας με τα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ την καθιστά σύμμαχο του Αραβικού λαού και όλων των λαών της περιοχής της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίών: Και της Ελλάδας…

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τα έθνη κράτη και οι λαοί πρέπει να αλλάξουν «νταβά». Σημαίνει ότι πρέπει να αξιοποιήσουν αυτή την αντικειμενική κατάσταση προς όφελός τους και ΚΥΡΙΩΣ για την ανάπτυξη λαϊκών κινημάτων που θα προωθήσουν την ήττα του αυτοκρατορικού, ιμπεριαλιστικού ηγεμόνα του πλανήτη…

Κάθε ήττα της Αμερικής είναι νίκη της ανθρωπότητας, αλλάζει τους συσχετισμούς και υπονομεύει τα θεμέλια ολόκληρου του διεθνούς ιμπεριαλισμού…

ΑΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ κάθε λαού.

Συνεπώς και η ήττα του στρατιωτικού φυλακίου των ΗΠΑ (Ισραήλ) είναι ήττα των Αμερικανών και νίκη των Αράβων

Και αυτό δεν πρέπει να ξεχνιέται…

Ζήτημα 4ον

Η Τουρκία δεν είναι φυλάκιο των Αμερικανών. Όποιος πιστεύει αυτό είναι αφελής το λιγότερο.

Η Τουρκία προωθεί τα συμφέροντα των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων όταν ταυτίζονται με τα δικά της συμφέροντα. Όταν βρίσκονται σε αντίθεση η Τουρκία «συγκρούεται» με τις ΗΠΑ.

Η Τουρκία είναι μια περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, μια οικονομική δύναμη μεγάλη (6η περίπου στον κόσμο), με στρατηγικές κυριαρχίας στην περιοχή.

Αυτό την φέρνει σε ΜΕΡΙΚΗ αντίθεση με τα πλανητικά κέντρα εξουσίας. Αυτή η σχετική αντίθεση, σήμερα παίρνει αρκετά οξυμένες μορφές.

Αυτό την οδήγησε σε στροφή προς τη Ρωσία: Έδιωξε το ΔΝΤ, και πείρε δάνειο απ’ την Ρωσία, ενώ υπέγραψε κερδοφόρα συμφωνία με την Μόσχα για τη διέλευση ρώσικου ενεργειακού αγωγού.

Η Ρωσία ανέλαβε να εγκαταστήσει τέσσερις πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Νότια Τουρκία, ενώ η Άγκυρα συνεργάζεται σήμερα στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Γίνεται σαφές ότι η Τουρκία θέλει να αναδειχτεί σε γεωστρατηγικό παίκτη και το μεγάλο της ατού είναι η κατάκτηση της ηγεσίας στο μουσουλμανικό κόσμο.

Αντικειμενικά, συνεπώς, λειτουργεί υπέρ των Αράβων και συμβάλλει έτσι στην υπονόμευση και στην ήττα της Αμερικής.

Ζήτημα 5ον

Η ωμή και γκανγκστερική επίθεση (προβοκάτσια) του Ισραήλ είναι μια αντίδραση αυτού του φυλακίου των ΗΠΑ εναντίων αυτών των σχεδίων της Τουρκίας, μια προβοκάτσια που οξύνει το πολεμικό κλίμα σε όλη την περιοχή και πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις πολεμικής φρίκης.

Ο αραβικός κόσμος και η Τουρκία αυτή τη στιγμή συγκρούεται με την Αμερική. Η Αμερική με το στρατιωτικό της φυλάκιο διέπραξαν αυτό το στυγερό έγκλημα κατά αμάχων.

Από εδώ καθορίζεται η πολιτική θέση και όχι το τι είναι η Τουρκία.

Εδώ παίζεται ένα σκάκι μεταξύ των κεντρικών υπερδυνάμεων και των περιφερειακών ιμπεριαλισμών. Το τι συμφέρει τους λαούς είναι αυτό που μετράει. Τα κράτη όλα είναι θηρία. Το κεντρικό θηρίο είναι που πρέπει να κτυπηθεί…

Και ούτε είναι χειρότερη η Τουρκία, Όχι μόνο από το Ισραήλ, αλλά ούτε και από τη Ρωσία, ούτε και τον ελληνικό καπιταλισμό.

Μάλλον εμείς είμαστε χειρότεροι γιατί είμαστε σκέτο προτεκτοράτο των αμερικανών, προτεκτοράτο δωσιλογισμού…

Κάθε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στο παγκόσμιο δήμιο και στρατάρχη είναι προς το συμφέρον των εθνών και των λαών, πυροδοτεί κινήματα και «συμμαχίες» αλληλεγγύης των λαών εναντίον των εξουσιών: Ξένων και ντόπιων.

Ένα μέτωπο Ρωσίας-Τουρκίας-Αράβων κατά του πλανητικού ηγεμόνα που βρίσκεται σε πορεία κρίσης και κατάρρευσης ΑΠΟΤΕΛΕΙ ισχυρό οχυρό υπέρ των χωρών της Μεσογείου και των Βαλκανίων, πυροδοτεί τους λαούς και ενισχύει τις αντιστάσεις των λαών απέναντι και στις αρπακτικές ορέξεις του Τούρκικου ή του ρώσικου κατεστημένου…

Δεν πρέπει να χάνουμε τον κύριο εχθρό και να περιοριζόμαστε τυφλά στον περιφερειακό, όταν αυτός ο περιφερειακός συγκρούεται με τον κύριο εχθρό…

Η μεγάλη απειλή για την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι η Τουρκία, αλλά η Αμερική…

Η Τουρκία γίνεται απειλή ακριβώς γιατί είμαστε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, γιατί εκτελέσαμε, σαν δωσίλογοι, όλα τα σχέδια της Νέας Τάξης με κεντρικό την εισαγωγή, εισβολή και κατοχή της χώρας μας από αλλοδαπούς.

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Το πήραμε από το ΑΝΤΙΒΑΡΟ:
http://www.antibaro.gr/node/1617

Αλλάζει η Μέση Ανατολή

Γράφει: Ο Γιώργος Δελαστίκ



Κυοφορούνται σοβαρές αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.

Τα αποτρόπαια εγκλήματα του αιμοσταγούς κράτους του Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες -η πειρατεία σε διεθνή ύδατα, οι δεκάδες εν ψυχρώ δολοφονίες, η απαγωγή σχεδόν επτακοσίων ατόμων από πολλές χώρες, τα βασανιστήρια και η φυλάκισή τους στα ισραηλινά κάτεργα όπου μεταφέρθηκαν με τη βία των όπλων- εστίασαν την προσοχή όλης της ανθρωπότητας στην πολιτική του Τελ Αβίβ, προκαλώντας βαθύτατη απέχθεια προς το ισραηλινό κράτος και τον βάρβαρο χαρακτήρα του.

Παράλληλα, η επέκταση των κατά συρροήν εγκλημάτων του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων και των Αράβων τώρα πλέον και σε στυγερά εγκλήματα εναντίον όλης της ανθρωπότητας, οδήγησε μέσα από το σοκ και την οργή σε προσεκτικότερη μελέτη των ανακατατάξεων που συντελούνται στην περιοχή και οι οποίες εξηγούν εν μέρει γιατί η ισραηλινή ηγεσία γίνεται διαρκώς επιθετικότερη και πιο αιμοδιψής.

Καταλύτης των υπό εκκόλαψη αλλαγών είναι η πολιτική του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία αποσκοπεί στη στενότερη συνεργασία της Αγκυρας με το Ιράν και στην υπέρβαση του ιστορικού χάσματος Τούρκων - Αράβων.

Η πολιτική αυτή σημειώνει θεαματική επιτυχία, καθώς συναντά ανταπόκριση από τις ενδιαφερόμενες πλευρές.

Ο Ερντογάν υπερασπίζεται με εξαιρετική πολιτική γενναιότητα την υπόθεση των Παλαιστινίων. Ανεξαρτήτως του αν αυτό το κάνει για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ή εκ πεποιθήσεως, το αδιαφιλονίκητο αποτέλεσμα είναι ότι αυτήν τη στιγμή ο Ερντογάν είναι κυριολεκτικά ο ήρωας του παλαιστινιακού λαού και το κύρος του στον αραβικό, αλλά και γενικότερα στον μουσουλμανικό κόσμο βρίσκεται στο ζενίθ.

Αυτή η πολιτική του Ερντογάν προφανώς διαταράσσει την επί δεκαετίες υφιστάμενη σχέση στρατηγικής συμμαχίας ανάμεσα στην Αγκυρα και στο Τελ Αβίβ. Παρ' όλο που στόχος του Ερντογάν δεν είναι η υπονόμευση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων αλλά η στενότερη συνεργασία με το Ιράν και τους Αραβες, ο κλονισμός της συμμαχίας Τουρκίας - Ισραήλ είναι αναπόφευκτος στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής.

Οι δολοφονίες Τούρκων πολιτών από τους Ισραηλινούς, στη διάρκεια της πειρατείας εναντίον του στολίσκου της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, βαθαίνουν το ρήγμα στις σχέσεις Αγκυρας - Τελ Αβίβ.

Αν αυτή η πορεία συνεχιστεί και οδηγήσει σε οριστικοποίηση της ρήξης των δύο χωρών, αυτό θα σήμαινε ήττα στρατηγικής σημασίας του Ισραήλ. Θα σηματοδοτούσε την πλήρη στρατιωτική απομόνωση του Τελ Αβίβ στην περιοχή.

Αν αυτό συνδυαστεί με το γεγονός ότι επιτέλους το καθεστώς Μουμπάρακ στην Αίγυπτο βαδίζει προς τη δύση του λόγω εξάντλησης και των βιολογικών ορίων του ηγέτη του, ενώ παράλληλα δεν φαίνεται να έχει ετοιμαστεί αποτελεσματικά η συνέχιση του καθεστώτος και πρωτίστως της γραμμής του χωρίς του Χόσνι Μουμπάρακ.

Η προώθηση από τη Δύση του Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι ως διαδόχου του Μουμπάρακ δεν φαίνεται για την ώρα να ευδοκιμεί, ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως η πλειοψηφία του λαού της Αιγύπτου τάσσεται υπέρ ενός σκληρού ισλαμικού καθεστώτος.

Σε τοπικό επίπεδο όμως -πέρα φυσικά από την άνευ όρων υποστήριξη των ΗΠΑ- η στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ στην περιοχή στηρίζεται ακριβώς στη συμμαχία με την Αίγυπτο και την Τουρκία, καθώς η υποταγή στο Τελ Αβίβ της Ιορδανίας και κατά καιρούς του Λιβάνου έχει δευτερεύουσα σημασία.

Αν η Αγκυρα και το Κάιρο χαθούν ως στηρίγματα, το Ισραήλ θα περιέλθει σε δύσκολη θέση - πόσω μάλλον αν περάσουν στο εχθρικό στρατόπεδο, οπότε η απομόνωση του Τελ Αβίβ θα είναι πλέον ολοκληρωτική.

Η αλαζονεία των Ισραηλινών τούς οδήγησε στο εντελώς λανθασμένο συμπέρασμα ότι, αν δολοφονήσουν και τραυματίσουν δεκάδες Τούρκους, θα ταπεινώσουν τον Ερντογάν και θα τον υποχρεώσουν να τους προσκυνήσει, υπενθυμίζοντάς του ποιος είναι ο αφέντης της περιοχής. Μένει να δούμε αν θα πληρώσουν όντως ακριβά αυτήν τη στάση τους ή αν οι απειλές του Ερντογάν ήταν απλώς λόγια του αέρα.

ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Τριπλή συμμαχία με Αραβες - Ιράν

Μεγαλεπήβολο είναι το σχέδιο που προωθεί ο Ερντογάν. Θέλει να συγκροτήσει μια τριπλή συμμαχία Τουρκίας - Αράβων - Ιράν, με την Αγκυρα να λειτουργεί ως συγκολλητικός ιστός, παρά το ιστορικό μίσος Τούρκων - Αράβων και Αράβων - Ιράν! Το εντυπωσιακό είναι ότι μέχρι στιγμής η πολιτική αυτή υλοποιείται με επιτυχία. Καθώς μάλιστα σήμερα και οι Αραβες είναι εξαιρετικά αποδυναμωμένοι εξαιτίας της πολιτικής της Αιγύπτου και το Ιράν βρίσκεται σε φάση διεθνούς απομόνωσης, ούτε οι Αραβες ούτε οι Ιρανοί αντιτίθενται στο να εμφανίζονται οι Τούρκοι ως ισχυροί σύμμαχοι και υπερασπιστές των αραβικών και ιρανικών συμφερόντων, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=14222947

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

ΟΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ


Ο νέος Ισραήλ στήθηκε και αναπτύχθηκε όταν τους άνοιξαν το δρόμο του Νέου Κόσμου. Αυτοί τον έφτιαξαν, το Νέο Κόσμο, και φρόντισαν να μην έχουν τα προβλήματα του παλαιού Ισραήλ. (Σημ. Κάποιοι άλλαξαν και την παλαιά ιστορία της διαθήκης τους, ισχυριζόμενοι ότι η γη της επαγγελίας ήταν η Αμερική).

Ως γνωστόν ο παλαιός Ισραήλ βρισκόταν σε μόνιμη διένεξη με τους γηγενείς, από τους οποίους κατελήφθησαν τα εδάφη τους. Τα οποία χάθηκαν για πολλούς αιώνες, αλλά αποκτήθηκαν πάλι ελέω της αμερικανικής υπερδύναμης. Οι Φιλισταίοι, νυν Παλαιστίνιοι, ήταν και είναι ο διαρκής αντίπαλος.

Στην Αμερική όπου πήγαν, φρόντισαν να μην επαναλάβουν το παλαιό λάθος. Οι έγχώριοι έπρεπε να εξαφανιστούν και οι Ινδιάνοι σβύσανε από το χάρτη. Έμειναν για να τους βλέπουμε στις καουμπόϋκες κινηματογραφικές παραγωγές.

Αυτό που ετοιμάζουν τώρα, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Χρόνια παίζουν αυτό το παιγχνίδι, μα δεν τους βγαίνει όπως θέλουν. Οι "χρησιμοι ηλίθιοι" του Ισλάμ, έπαψαν να είναι τόσο ηλίθιοι μετά από τα παθήματα με τον Σάχη, τον Σαντάμ και αρκετούς άλλους. Τρώγονται μεταξύ τους, σαν τους Ινδιάνους, αλλά τελειωμό δεν έχουν.

Και ξαφνικά βγαίνει στο προσκήνιο άλλος ένας "χρήσιμος ηλίθιος", η Τουρκία. Η οποία είναι μεν χρήσιμη, όχι όμως και ηλίθια. Φρόντισε να συνάψει συμφωνία με τη Ρωσία για πυρηνικά εργοστάσια και τούτο, έδειξε στους υπερατλαντικούς ηλίθιους ότι δεν υπολόγισαν σωστά.

Οι βλάκες είναι χρήσιμοι. Όταν όμως ο άλλος σου δείχνει ότι κι εσύ είσαι βλάκας, τότε αλλάζουν οι κανόνες και το σκηνικό αρχίζει να μυρίζει μπαρούτι. Γίνεται ο εφιάλτης που ακολουθεί πάντα ένα ακόρεστο φαγοπότι.

Ας ελπίσουμε ότι οι πέραν του Ατλαντικού ηλίθιοι θα συνέλθουν, θα ξεράσουν και θα πάρουν κανένα φάρμακο για τη βαρυστομαχιά τους. Διαφορετικά, θα τους ξεράσει κάποιος άλλος. Ό,τι έκαναν με τους Ινδιάνους θα γίνει και με αυτούς. Ως προς τα δικά μας, καλό είναι να θυμόμαστε ότι μας αντιμετώπιζαν λες και είμαστε οι ... Ινδιάνοι της Ευρώπης

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Παρωπίδες



Κάποιοι διαβάζουν τα κείμενα είτε με τα μάτια κλειστά, είτε με συναισθηματικές αγκυλώσεις.

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αθωώνει την Τουρκία, όπως οποιαδήποτε καπιταλιστική κακουργία. Αν κρίναμε έτσι θα έπρεπε να μην βλέπουμε τη δωσίλογη κακουργία του ελληνικού καπιταλισμού και το έγκλημα που διαπράττει σήμερα η κατοχική κυβέρνηση.

Είναι μικρότερο αυτό το έγκλημα από τον τουρκικό ιμπεριαλισμό και τα εγκλήματα της Τουρκίας;

Τι, δηλαδή, θα περίμενε κανείς από την Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη: Ανθρωπισμούς και σεβασμούς στα διεθνή δίκαια.

Πότε και ποιος ισχυρός, αλλά και αδύνατος καπιταλισμός (όταν του δινόταν η ευκαιρία) σεβάστηκε λαούς και δίκαια…

Η ανάλυσή μας προσπαθεί να αναδείξει συνολικά την περιπλοκή της κατάστασης στη Μέση Ανατολή πέρα από συναισθηματικές φορτίσεις.

Προσπαθούμε να διακρίνουμε το ουσιώδες του παγκόσμιου δράματος για να καταλάβουμε και τα ειδικά χαρακτηριστικά του δράματος σε κάθε περιοχή.

Δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα του παγκόσμιου δράματος και του δράματος στη Μέσης Ανατολής με την «ειδική» και «συγκεκριμένη» σχέση Ελλάδας- Τουρκίας.

Κάτι τέτοιο οδηγεί σε μια απλοϊκή εξισωτική μέθοδο η οποία ανάγει σε κοινό παρανομαστή τα πρωτεύοντα και τα δευτερεύοντα στοιχεί της πραγματικότητας.

Το να ακροβατείς ανάμεσα στο ΓΕΝΙΚΟ (παγκόσμια κατάσταση, συνακόλουθα Μέση Ανατολή, Βαλκάνια) και το ΕΙΔΙΚΟ (Ελλάδα-Τουρκία) και το χειρότερο να αντιπαραθέτεις το ένα έγκλημα στο άλλο, κάτι τέτοιο δεν είναι διαλεκτική σκέψη, αλλά λογιστική συμψηφισμών. ΄Ένα τέχνασμα το οποίο επικελύπτει το ουσιώδες: Τον κεντρικό εχθρό, το πλανητικό τέρας που προωθεί σε όλο τον κόσμο, στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια, αλλά και στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας τον όλεθρο και την ισοπέδωση…

Και αυτό το παγκόσμιο τέρας, ο υπ’ αριθμόν ένας κίνδυνος για την ανθρωπότητα και για την Ελλάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΠΑ!!!

Θα επανέλθουμε πάνω σε αυτά τα ζητήματα πιο αναλυτικά.

Απλώς εδώ θα θέσουμε ένα ερώτημα σε αυτούς που αθωώνουν, εμμέσως το στρατιωτικό φυλάκιο των ΗΠΑ (Ισραήλ) με το τέχνασμα που μεταθέτει το πρόβλημα στα εγκλήματα της Τουρκίας.

Σημείωση: γνωστή μέθοδος. Στα εγκλήματα του Μιλόσεβιτς, του Σαντάμ κ.λπ επικεντρώθηκε η δόλια προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού για να κάνει στάχτη τη Σερβία και το Ιράκ!!!

Το ερώτημα: Σε μια σύγκρουση Αμερικής-Τουρκίας με ποιο μέρος θα βρίσκονται;

Μήπως στο όνομα των εγκλημάτων της Τουρκίας θα ευλογούν το ΝΑΤΟ ή θα νίπτουν τας χείρας τους επειδή η Ελλάδα (προτεκτοράτο των ΗΠΑ) κινδυνεύει από την Τουρκία;;;

Αλήθεια είναι δυνατόν να θέτει κανείς, στην πρώτη γραμμή, τον κίνδυνο της Τουρκίας όταν ο πλανητικός κροταλίας έχει καταπιεί την Ελλάδα, όταν βρισκόμαστε κάτω από την μπότα των Αμερικανών;

Λίγη σοβαρότητα…

[Αθάμας]

Αν τελικά τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφει ο Εξόριστος βαίνουμε ταχέως για παγκόσμιο πόλεμο.
Και με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κατάσταση ένας παγκόσμιος πόλεμος θα οδηγούσε την ανθρωπότητα .. που;
Δεν νομίζω πως μπορεί κάποιος να απαντήσει σίγουρα σε μια τέτοια ερώτηση.

Συμφωνώ και εγώ πως εχθρός μας όπως και κάθε έθνους και κάθε λαού είναι οι ΗΠΑ πρώτα απ όλους τους άλλους εχθρούς αν και σε περιφερειακό επίπεδο δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και το πιθανό ενδεχόμενο μιάς σύρραξης με την Τουρκία.

Αυτό που μένει αδιευκρίνιστο για μένα είναι το τι θα κάνει η Ρωσία σε μια ενδεχόμενη διευρυμένη σύρραξη στην περιοχή ανάμεσα σε Ιράν, Τουρκία και Άραβες απ την μία και Ισραήλ με τις πλάτες (ή και όχι μόνον) των ΗΠΑ απ την άλλη.
Θα εμπλακεί άμεσα σε πόλεμο με τις ΗΠΑ ή θα προτιμήσει έναν συμβιβασμό με τις ΗΠΑ - εννοείται με το αζημίωτο - οδηγώντας σε μια ήττα την ΤουρκοΙρανοΑραβική συμμαχία;
Γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κάποιος πως μια ΤουρκοΙρανοΑραβική συμμαχία μπορεί να νικήσει τις ΗΠΑ/Ισραήλ χωρίς την υποστήριξη των Ρώσων.

Ίδομεν.