Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Για την ανασύσταση των Κινημάτων

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 11, 2010 12:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Για την ανασύσταση των Κινημάτων Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κώδικας γενικού προσανατολισμού
Για την ανασύσταση των Κινημάτων




Για να προσανατολιστείς σωστά στα γεγονότα, συνακόλουθα για να επεξεργαστείς ένα κεντρικό σχέδιο αγωνιστικής δράσης είναι απαραίτητο να έχεις μια γνώση των πραγμάτων στην παγκόσμια διάστασή τους.

Οι στρατηγικές κατευθύνσεις βγαίνουν από τη γνώση του όλου, του διεθνούς όλου.

Δίχως τη γνώση των διεθνών πραγμάτων και ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, δεν μπορεί να υπάρξει και εθνική πολιτική.

Τα προβλήματα της χώρας μας δεν είναι αποκομμένα από το διεθνές και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αποχρώσεις «εθνικές» αυτού του γίγνεσθαι είναι.

Για να προσδιορίσεις σωστά τα ιδιαίτερα εθνικά μας προβλήματα πρέπει να έχεις γνώση του πλανητικού, ιμπεριαλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα της Ε.Ε.

ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα «ελληνικό» δεν υπάρχει έξω από το διεθνές και το ευρωπαϊκό, ΚΑΙ ούτε μπορεί να λυθεί αυτόνομα και έξω από τους λαούς και τα αγωνιστικά κινήματα της Ευρώπης.

ΟΣΟΙ περιχαρακώνονται στις πλάκες ενός στείρου «πατριωτισμού», πιστεύοντας ότι η Ελλάδα είναι ένα ξεκάρφωτο και αποκομμένο «τεμάχιο» του σύμπαντος, πλανώνται οικτρά στην καλύτερη περίπτωση.

Γιατί υπάρχει και το χειρότερο: η απάτη της «πατριωτικής» καπηλείας και το πλήθος των πολιτικών εμπόρων και προβοκατόρων που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, με πολύχρωμες προβιές «εθνοσωτήριων επιτροπών» ή «πατριωτικών μετώπων», κ.λπ.

Θα γεμίσει η «εθνική» μας σκηνή από τέτοιους τυχοδιώκτες, πατριδοκάπηλους και ποικίλους επιδοτούμενους προβοκάτορες: κάθε κοπής και χρώματος…

Θα κωδικοποιήσουμε, λοιπόν, κάποια γενικά, αλλά ουσιαστικά στρατηγικά ζητήματα.

Ζήτημα 1ον

Η κρίση δεν είναι ελληνική. Είναι παγκόσμια και δεν είναι μόνο χρηματιστική, είναι επίσης οικονομική και πολιτική.

Η κρίση δεν είναι «κατασκευασμένη», είναι ενδημική ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου που έχει φτάσει σε οικτρό αδιέξοδο και βαθιά σήψη. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια οξύτατη πολιτική κρίση και σήψη των κυρίαρχων καπιταλιστικών δυνάμεων. Δεν είναι μια απλή κοινοβουλευτική κρίση, αλλά μια κρίση ταξικής κυριαρχίας, μια κρίση συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο δεν μπορεί να βρει κοινοβουλευτικές διεξόδους…

Τους όρους της κρίσης τους αναλύουμε διεξοδικά στο άρθρο: «Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα».

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4435&sid=9ba8ab008742e4bfc2fbf3a24674c199



Συνεπώς δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, αποκλειστικά με τα «εθνικά» δεδομένα: Αυτά είναι δεδομένα για τις «τακτικές», για τα ιδιαίτερα προβλήματα της κάθε χώρας. Χωρίς, όμως τα παγκόσμια, στρατηγικά δεδομένα δεν μπορεί να επεξεργαστείς και τα «εθνικά» δεδομένα και τις «εθνικές» τακτικές!!!

Ζήτημα 2ον

Η ελληνική, λοιπόν κρίση, όπως αναφέραμε είναι τμήμα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας κρίσης.

Φυσικά, σε κάθε παγκόσμια κρίση οι πιο τρωτές, αδύναμες χώρες έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας.

Οι κρίσεις «κλαδεύουν» τα αδύνατα κλαδιά.

Μέσα στο παγκόσμιο πλέγμα των αλληλεξαρτήσεων και των φονικών ανταγωνισμών την πληρώνουν οι λαοί (αν δεν έχουν οργανωμένες αντιστάσεις και αγωνιστικούς πολιτικούς φορείς) και τα αδύνατα κράτη-«εξαρτήματα» του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Δεν είναι λοιπόν ούτε το δημόσιο χρέος, ούτε η διαφθορά και τα λοιπά τρομοκρατικά σκιάχτρα η αιτία του «ελληνικού» δράματος: Αυτά τα έχουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ, μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό…

Τα χρέη και η υπερχρέωση της Ελλάδας είναι τα «όπλα» των διεθνών ελίτ της οικονομικής εξουσίας και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών για μια πιο ληστρική εκμετάλλευση των αδύνατων κρατών και την ολοκληρωτική υπόταξή τους στο δικτατορικό έλεγχο των πλανητικών μηχανισμών του χρήματος.

Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα θα επεκταθεί αύριο στο σύνολο, σχεδόν των ευρωπαϊκών χωρών.

ΑΥΤΟ δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενότητας των λαών της Ευρώπης, επεξεργασίας μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής αναζωογόνησης, οργάνωσης και σύνδεσης των αγωνιστικών λαϊκών κινημάτων: ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΛΥΣΗ

Ζήτημα 3ον

Η κρίση αυτή, δεν μπορεί παρά να είναι και οξύτατη κρίση της ευρωζώνης.

Η δημιουργία του ευρώ ήταν ένα «εργαλείο» του μεγάλου διεθνούς κεφαλαίου για την απομύζηση των ευρωπαϊκών λαών και την ισοπέδωση των εθνικών κρατών.

Με το ευρώ εξαπάτησαν τους λαούς της Ευρώπης και τους «φυλάκισαν», έτσι, ώστε να καταλύσουν κάθε συνθήκη εθνικών κινημάτων.

Και χωρίς εθνικά κινήματα δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκό και διεθνές κίνημα, σύνδεση και αλληλεγγύη μεταξύ των κινημάτων κάθε χώρας.

Το ευρώ συνεπώς ήταν «εργαλείο» αφαίμαξης των αδύνατων και ισχυροποίησης των ισχυρών, αλλά και «εργαλείο» ισοπέδωσης των κινημάτων και αποσύνδεσής τους μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών.

Επίσης το ευρώ, σαν τεχνικό κατασκεύασμα, ήταν «εργαλείο» μεταβατικό, εμπεριείχε από την αρχή το σπέρμα της διάλυσής του, όταν η καπιταλιστική κρίση θα έπαιρνε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, όπως σήμερα.

Και ήταν τεχνητό κατασκεύασμα-εργαλείο των ισχυρών του χρήματος, για τον απλό λόγο ότι δεν μπορεί να υπάρξει νόμισμα χωρίς κράτος. Και δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κράτος, ούτε καν συνομοσπονδιακό, που να αντιμετωπίζει τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα των ευρωπαϊκών χωρών.

Σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα.
Το κοινό νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει και λειτούργησε όσο δεν υπήρχαν προβλήματα και τα πράγματα πήγαιναν καλά. ‘Όταν όμως παρουσιάζονται προβλήματα, οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις διαφέρουν από τη μια χώρα στην άλλη και το νόμισμα δεν αντέχει. Το να φτιάξεις πρώτα νόμισμα και μετά κράτος, είναι σαν να βάζεις το κάρο πριν από το άλογο.

Τα εθνικά κράτη και οι ιστορικές «εθνικές» συγκροτήσεις των λαών δε νικήθηκαν από το κεφάλαιο, δεν καταλύθηκαν, ούτε θα καταλυθούν.

Το «εργαλείο» θα τιναχτεί στο αέρα γιατί οδηγεί τους λαούς σε ολοκληρωτική καταστροφή και αναγεννιέται πάλι η σιδερένια ανάγκη των εθνικών ρυθμίσεων και εθνικών νομισμάτων.

Η σημερινή κρίση βατερλοποιεί τα σοσιαλδημοκρατικά όνειρα περί «κοινωνικής Ευρώπης». Οι «σοσιαλιστές» που κυβέρνησαν την Ευρώπη έφτιαξαν την Ευρώπη του «Μάαστριχ» και της «Λισσαβόνας»: Την Ευρώπη των ελίτ του χρήματος.

Όποιος, σήμερα, μιλάει για μεταρρύθμιση αυτής της Ευρώπης κοροϊδεύει τον κόσμο και συμβάλλει στη διαιώνιση της σκλαβιάς από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη.

Και όπως εύστοχα επισημαίνει ο Σαμίρ Αμίν:
«Είναι αδύνατο να μεταρρυθμίσεις αυτή την Ευρώπη. Για να τη μεταρρυθμίσεις πρέπει πρώτα να τη γκρεμίσεις. Να καταργήσεις τις συνθήκες της Λισσαβόνας, να καταργήσεις τις συνθήκες του Μάαστριχ. Πρέπει να αποικοδομήσεις, πριν ξαναοικοδομήσεις. Γιατί είναι τέτοιο το οικοδόμημα που δεν μπορείς να τροποποιήσεις τις αποστάσεις ανάμεσα στα δωμάτια».

Το γκρέμισμα, συνεπώς της Ευρώπης και του ευρώ, καθώς και η επαναφορά των εθνικών νομισμάτων πρέπει να αποτελέσει στρατηγικό αίτημα των λαών της Ευρώπης.

Έτσι θα απελευθερωθούν οι λαοί και τα έθνη από τις «τανάλιες» της Νέας Τάξης και των μηχανισμών της.

Το επιχείρημα ότι το αδυνάτισμα της Ευρώπης αποβαίνει υπέρ των Αμερικανών είναι αστείο παραμύθι για να έχουν τους ευρωπαϊκούς λαούς φυλακισμένους.


Η Ευρώπη του χρήματος είναι οργανικό κομμάτι της Νέας Τάξης, δεν είναι κάτι διαφορετικό.

Και η ηγέτιδα δύναμη της Νέας Τάξης είναι οι ΗΠΑ.


Η κατάρρευση αυτής της Ευρώπης είναι θανάσιμο κτύπημα εναντίον της Νέας Τάξης και της Αμερικής: Απελευθερώνει τους λαούς και πυροδοτεί τα εθνικά, συνακόλουθα ευρωπαϊκά λαϊκά κινήματα.

Αλλά, ακόμα και αν ήταν κάτι ξεχωριστό αυτή η Ευρώπη από την Αμερική, πάλι δεν μπορεί οι λαοί να στηρίζουν τον ένα ληστή σε βάρος του άλλου, ούτε να επιλέγουν τη μπότα της κατοχής τους…

Ζήτημα 4ον

Η σημερινή κρίση δημιουργεί, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μια πολιτική δυνατότητα συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού κινήματος εναντίον της πλανητικής ολιγαρχίας, της δικτατορίας των αγορών και των μηχανισμών τους: δηλαδή εναντίον της Νέας Τάξης.

Και αυτό γιατί η σημερινή κρίση δεν πλήττει μόνο τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Πλήττει και τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις, συντρίβει ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτό δημιουργεί τα στέρεα θεμέλια για την ανάπτυξη μαζικών και δυναμικών λαϊκών κινημάτων στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πάνω σε αυτή τη στρατηγική κατεύθυνση
πρέπει να επεξεργαστούμε και τα ειδικά προβλήματα της χώρας μας και να αγωνιστούμε για τη δημιουργία ενός μαζικού και οργανωμένου λαϊκού κινήματος.

Πρέπει να αγωνιστούμε στη βάση της κοινωνίας: Στη συγκρότηση, στη δημιουργία και επέκταση οργανωτικών εμβρύων κοινωνικής βάσης.

Αυτή η «κοινωνική βάση» είναι ριζικά και ασυμφιλίωτα αντίθετη με τις εκλογικές κομματικές παρελάσεις και τα εκλογικά παιχνίδια εμπορίας της κρίσης και της λαϊκής απελπισίας, από τους αυτό-αναγορευμένους «σωτήρες» που ξεπηδούν σαν μανιτάρια και μάλιστα ιντερνετικά…


Μια πρόταση τέτοιας συγκρότησης έχει γίνει από το ΡΕΣΑΛΤΟ εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4349


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Τρι Μάϊ 11, 2010 4:59 pm, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 11, 2010 1:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τα πρώτα έμβρυα κινηματικών ευρωπαϊκών καταστάσεων έχουν αρχίσει και στην Ευρώπη, σε πολλές χώρες.
Ενδεικτικά η παρακάτω ανάρτηση από το «Σαντορινιό»:
http://santo-rinios.blogspot.com/2010/05/blog-post_5813.html




Στην Ιταλία συλλογή υπογραφών για ψήφιση νόμου εναντίον της «Τραπεζικής Δικτατορίας»!

Οι πολίτες, σύμφωνα με το ιταλικό σύνταγμα, μπορούν να συλλέξουν υπογραφές και να θεσμοθετήσουν με δημοψήφισμα (όπως συνέβη και με το νόμο εναντίον της κατασκευής εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας)…

Σε μια χώρα που η αριστερά (σοσιαλιστές και κομμουνιστές) δεν αντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο, οργανώσεις πολιτών, διανοούμενων, δημοσιογράφων και ανεξάρτητων βουλευτών, καλούν το λαό στη συλλογή των αναγκαίων υπογραφών ώστε να τεθεί τέλος στη Δικτατορία του «χρηματοπιστωτικού» συστήματος, την Τραπεζική Δικτατορία!

Στην έκκληση, μεταξύ άλλων, επισημαίνουν...

«ΟΧΙ σε μια ζωή που βασίζεται στο δανεισμό και την εκμετάλλευση.
ΟΧΙ στο αιώνιο χρέος κρατών, λαών, πολιτών.
Ο Λαός (μέσω του κράτους) κάτοχος της Χρηματικής Κυριαρχίας.
Μηδενισμός των χρεών των κρατών.
Τέλος στη σκλαβιά των χρεωμένων για επιβίωση.
Ξαναπαίρνουμε τη ζωή και την ελευθερία μας».

Επιστροφή στην κορυφή
Ποσειδών



Ένταξη: 03 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 115
Τόπος: Ακρόπολις

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 11, 2010 2:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΝΑ ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ, ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ (ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ!) ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

ΘΥΜΙΟ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΤΑΙΡΙΑΣΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΡΕΣΑΛΤΟ"...

_________________
Σοφόν το Σαφές
Έλληνες οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 11, 2010 8:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τι θα έπρεπε να κάνει σήμερα μια αγωνιστική Αριστερά



Οι δυνάμεις που μιλάνε στο όνομα του λαού και της Αριστεράς, θα έπρεπε, αν δεν είχαν μεταλλαχτεί σε αριστερό ψάλτη, να είχαν κηρύξει έναν ανηλεή και καθημερινό πόλεμο σε όλους όσοι μας κήρυξαν τον πόλεμο!

Να οργανώνουν, ΟΧΙ παρελάσεις, αλλά κινηματικές καταστάσεις και πραγματικές Γενικές Απεργίες, με ενιαιομετωπικά εργατικά και λαϊκά όργανα τα οποία θα ήταν ικανά να αμφισβητήσουν στην πράξη τους «μηχανισμούς στήριξης», την κυβέρνηση των δωσίλογων και των μεσιτών τους…

ΟΡΓΑΝΑ ΑΓΩΝΑ έτοιμα να αντιμετωπίσουν έγκαιρα κάθε πιθανότητα συνταγματικής εκτροπής!

Μια τέτοια αγωνιστική Αριστερά θα μπορούσε, στη βάση των ευρωπαϊκών και διεθνών στρατηγικών που αναφέραμε, να κινηθεί στις ακόλουθες κεντρικές κατευθύνσεις:

ΠΡΩΤΟΝ:

Να προωθήσει μέσα στις συνειδήσεις του κόσμου την αναγκαιότητα της μη προσαρμογής. Δηλαδή της απόλυτης ανυπακοής στα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας και τους εγχώριους υπαλλήλους τους:

Σε επίπεδο ιδεολογικής ζύμωσης, πολιτικής πρακτικής και εναιομετωπικών οργάνων δράσης.

Να οργανώσει, δηλαδή, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά Επιτροπές Αγώνα κατά της Νέας Οικονομικής και Πολιτικής Κατοχής – και σε βάθος χρόνου να προωθήσουν νέες μορφές συλλογικής αντίστασης – κάτι σαν «νέα ΕΑΜ».

ΔΕΥΤΕΡΟ:

Να καταγγείλει όλους όσοι επιχειρούν να διασπάσουν τον μετωπικό χαρακτήρα της σύγκρουσης μεταξύ των λαϊκών δυνάμεων και της εγχώριας ή διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.

Απαιτείται η δραστική πολιτική και οργανωτική καταγγελία της συμπόρευσης όλων των πολιτικών φορέων που εμφανίζουν τη συναίνεση στα σκληρά μέτρα για το «καλό μας» ως μονόδρομο και ως φυσική συνέπεια των προηγούμενων «αμαρτιών μας».

Χρειάζεται να απομονωθούν πολιτικά και ιδεολογικά όλες οι συνιστώσες του νεοαποικιοκρατικού λόγου και πράξης, με όποιο «εκσυγχρονιστικό», «αριστερό» ή και «πατριωτικό» ένδυμα εμφανίζονται στο προσκήνιο.

Το κεντρικό ερώτημα οφείλει να αναδεικνύεται διαρκώς: γιατί άραγε και στο όνομα ποιας «σωτηρίας της πατρίδας», η σημερινή κατάσταση της χρεοκοπίας των πολιτών και της σταδιακής αποδόμησης όλων των δημοκρατικών και πολιτικών κεκτημένων, θα ήταν καλύτερη από τη χρεοκοπία και το στρατηγικό αναπροσανατολισμό της χώρας;

ΤΡΙΤΟΝ:

Προώθηση πρωτοβουλιών για τη σύνδεση με τα διεθνή και ευρωπαϊκά κινήματα που δημιουργούνται.

Συντονισμός των κινημάτων ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό και τη δημιουργία ενός νέου λαϊκού φιλελληνισμού.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ.

Οι δυνάμεις που μιλάνε στο όνομα των εργαζομένων και του λαού πρέπει να βρούνε ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα κοινά σημεία που ενώνουν τον ελληνικό λαό και να προωθήσουν ΑΜΕΣΑ και ΔΡΑΣΤΙΚΑ την οργάνωση του λαού στη βάση του και όχι στην απάτη της εκλογικής εμπορίας, της μικροπολιτικής και των κομματικών περιχαρακώσεων…

ΕΔΩ το τριαντάφυλλο, εδώ χορέψτε κύριοι του ΚΚΕ και των λοιπών φωνακλάδων κατά της δικτατορίας της αγοράς και των ολιγαρχών…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 12, 2010 9:53 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μια βάση ενός ριζοσπαστικού Κινήματος ενάντια στη Νέα Τάξη.



ΡΕΣΑΛΤΟ: Το παρακάτω κείμενο (από το «Κάλος θα σώσει την κόσμο»), αν και σχηματικό και απλουστευτικό σε πολλά σημεία, δίνει μια γλαφυρή εικόνα των ολιγαρχών του κόσμου και παρέχει μια βάση «ενωτική», δηλαδή «δημιουργίας» ενός Κινήματος κατά της παγκόσμιας ολιγαρχίας και των εγχώριων μεσιτών της: Μια βάση ενός ριζοσπαστικού Κινήματος ενάντια στη Νέα Τάξη.
Τοποθετούμε, ως εισαγωγή, κάποιες προτάσεις του κειμένου οι οποίες έχουν αναλυθεί ιδιαίτερα από το ΡΕΣΑΛΤΟ


· Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.
· Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη. Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος. Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.
· Σαν πρόσθετο επιχείρημα για την άρνηση να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μπορούμε να αναφέρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Γερμανία, το συνολικό ποσό των οποίων είναι περίπου ίσο με τα χρέη μας προς ιδιωτικές τράπεζες. Να πούμε στις ιδιωτικές τράπεζες, ότι αν επιθυμούν να εισπράξουν τα ποσά που θεωρούν ότι τους τα οφείλουμε να πάνε να τα ζητήσουν από τη Γερμανία.
· Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.


Ριζική οικονομική μεταρρύθμιση ή υποταγή στους διεθνείς τραπεζίτες;
http://radiofloga.blogspot.com/2010/05/blog-post_11.html




Τώρα που η πατρίδα μας δέθηκε με τις αλυσίδες του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να μπορεί να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της, οφείλουμε να αναρωτηθούμε, κατ΄ αρχήν το εξής:

Σε ποιους χρωστάμε;

Την απάντηση μπορεί ο καθένας να τη διαβάσει σε άρθρο [1] της διαδικτυακής οικονομικής εφημερίδας Euro2day. Αντιγράφουμε:

«Οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.»

Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Το επόμενο ερώτημα, κοινής λογικής, που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας είναι το εξής:

Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το οποίο αποτελείται από 11.000.000 ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται και παράγουν, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, να χρωστάει σε τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις, που ο συνολικός αριθμός εργαζομένων τους δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πληθυσμού της Ελλάδας;

Το ερώτημα αυτό, που είναι ένα βασικότατο ερώτημα, τεράστιας σημασίας, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μπορεί να γενικευτεί με τη μορφή των παρακάτω ερωτημάτων:

Πώς είναι δυνατόν όλα τα κράτη του κόσμου, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, να έχουν τεράστια χρέη στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν
οι χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (σε απόλυτο μέγεθος) στον κόσμο να είναι κατά σειρά οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία [2, 3], δηλαδή οι κατά τεκμήριο πλουσιότερες χώρες στον κόσμο;

Πώς είναι δυνατόν,
αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;

Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν;

Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;

Πρόκειται για θεμελιώδη ερωτήματα.

Για να απαντήσουμε σε αυτά πρέπει να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, δηλαδή πρέπει να κατανοήσουμε το πώς και ποιοι δημιουργούν το χρήμα.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική μορφή από τις κεντρικές τράπεζες.

Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μια ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες. Συγκεκριμένα, μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των χωρών μελών της Ευρωζώνης, η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα, η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος», η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών.

Οι κεντρικές τράπεζες
σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η «Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται. Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους Κυβερνήσεις.

Έχοντας το προνόμιο
να ασκούν τη νομισματική πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους.

Ωστόσο, μόνο το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5% δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που περιγράφεται παρακάτω:

Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς, σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται κρατικά ομόλογα.

Οι κεντρικές τράπεζες
αγοράζουν κρατικά ομόλογα, που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης, απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών. Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.

Η ιδιωτική τράπεζα,
στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση, η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής, η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της κατάθεσης (90%*Κ). Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ.

Με τη διαδικασία αυτή,
στο ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ. Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για λογαριασμό της Κυβέρνησης.

Μάλιστα,
λόγω διαφόρων εξαιρέσεων που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οι ιδιωτικές τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5% του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών τραπεζών.

Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking).
Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη με τους εξής δύο τρόπους:

1. Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται.

2. Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν.

Απλούστερα, μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε.

Τα κράτη και οι λαοί έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους Διεθνείς Τραπεζίτες. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τι θα κάνουμε επομένως, σαν Ελλάδα και σαν ελληνικός λαός; Θα αφήσουμε τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας να γίνουν σκλάβοι των Διεθνών Τραπεζιτών και των εγχώριων πρακτόρων τους; Θα αφήσουμε το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές τράπεζες) να πιει το αίμα του λαού μας και της πατρίδας μας; Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της υποταγής ή της αντίστασης;

Βάσει των όσων προαναφέρθηκαν, ο δρόμος της αντίστασης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τα εξής:

· Καταγγελία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, που έχει αφαιρέσει το αποκλειστικό προνόμιο από τους λαούς και τις Κυβερνήσεις τους να δημιουργούν το χρήμα και το έχει αναθέσει στις ιδιωτικές τράπεζες.

· Άρνηση να πληρώσουμε οποιοδήποτε δημόσιο χρέος έχουμε το οποίο είναι προς ιδιωτική τράπεζα ελληνική ή ξένη. Αυτό πρακτικά θα μηδενίσει το δημόσιο χρέος. Επιπλέον, θα πάψουμε να πληρώνουμε για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και αυτό θα μειώσει σημαντικά και το δημόσιο έλλειμμα.

· Σαν πρόσθετο επιχείρημα για την άρνηση να πληρώσουμε τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μπορούμε να αναφέρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Γερμανία, το συνολικό ποσό των οποίων είναι περίπου ίσο με τα χρέη μας προς ιδιωτικές τράπεζες. Να πούμε στις ιδιωτικές τράπεζες, ότι αν επιθυμούν να εισπράξουν τα ποσά που θεωρούν ότι τους τα οφείλουμε να πάνε να τα ζητήσουν από τη Γερμανία.

· Αν οι παραπάνω ενέργειες μας απαγορευτούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

· Για να αποκτήσουμε διεθνή ερείσματα, κατά το πρώτο διάστημα και μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, συμμαχία σε όλα τα επίπεδα με τη Ρωσία, την Κίνα και με χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα. Στη συνέχεια, η συμμαχία αυτή μπορεί να χαλαρώσει και να ακολουθούμε πολιτική ουδετερότητας.

· Αν χρειαστεί, δανεισμός από την Κίνα με χαμηλό επιτόκιο αντίστοιχο του Δ.Ν.Τ. Πρόσφατα δάνεισε στη Σερβία με 3.5%.
· Αφαίρεση από τις ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες του δικαιώματος να δημιουργούν χρήμα, με θεσμοθέτηση «τραπεζικού συστήματος πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking).

· Πλήρης κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας, δηλαδή της «Τράπεζας της Ελλάδος» και ανάθεση σε αυτήν της αποκλειστικής αρμοδιότητας να δημιουργεί το χρήμα.

· Εκτύπωση χρήματος από την κρατική πλέον Τράπεζα της Ελλάδος. Το χρήμα αυτό θα αντικαταστήσει το ευρώ. Κανένας άλλος δεν θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει ή να δημιουργεί χρήμα. Έτσι θα πάψουμε να πληρώνουμε τόκους στις ιδιωτικές τράπεζες ελληνικές και ξένες, για να μας δημιουργούν το χρήμα που μας χρειάζεται σαν μέσο για τις συναλλαγές μας.

· Σε όλα τα επόμενα χρόνια, οι Κυβερνήσεις πρέπει να διατηρούν την ποσότητά του χρήματος σταθερή, ώστε να μην υπάρχει πληθωρισμός. Συγκεκριμένα, η ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί πρέπει να μεταβάλλεται σύμφωνα με το ποσοστό μεταβολής του Α.Ε.Π. Όταν το Α.Ε.Π. αυξάνεται κατά ένα ποσοστό π.χ. 3%, η Τράπεζα της Ελλάδος θα αυξάνει το χρήμα που κυκλοφορεί κατά 3%. Με το χρήμα αυτό η Κυβέρνηση θα πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, εισάγοντας το πρόσθετο αυτό χρήμα στην οικονομία. Αν, αντίθετα, κάποια χρονιά το Α.Ε.Π. μειωθεί π.χ. κατά 3%, η Κυβέρνηση θα συλλέγει με φόρους το 3% του χρήματος και θα το αποσύρει από την κυκλοφορία. Έτσι, η ποσότητα του χρήματος θα είναι πάντοτε ανάλογη του Α.Ε.Π., δηλαδή ανάλογη των συναλλαγών που συμβαίνουν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου πληθωρισμός.

· Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί σε σχέση με το ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα θα γίνουν ακριβότερα και τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φτηνά σε σύγκριση με τα εισαγόμενα. Έτσι, θα συμφέρει στον κόσμο να αγοράζει ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγόμενα, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν πιο φθηνά στις αγορές του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί περαιτέρω η ανεργία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα ωφεληθούν οι άνεργοι, ενώ θα πληγούν τα ανώτερα στρώματα, επειδή η πολυτελής κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων θα καταστεί ακριβότερη. Σε πρώτη φάση, πάντως, η αύξηση της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Όμως, ο πληθωρισμός αυτός σε πολύ λίγα χρόνια θα μειωθεί, λόγω της αντικατάστασης της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων από την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων.

· Επιβολή δασμών στις εισαγωγές ξένων προϊόντων για να προστατευτεί περαιτέρω η εγχώρια παραγωγή. Αυτό θα οδηγήσει σε ταχύτατη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, αγροτικής και βιομηχανικής, η οποία θα διοχετεύεται προς την εσωτερική αγορά, αντί να εισάγουμε και να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα. Αυτό θα ρίξει κατακόρυφα την ανεργία και θα ανορθώσει την οικονομία της χώρας.

Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων:


· Άμεσα, θα μηδενίσει, σχεδόν, τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος, επειδή το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι προς ιδιωτικές τράπεζες.

· Άμεσα, θα μειώσει περίπου κατά 40% το δημόσιο έλλειμμα, λόγω της εξοικονόμησης των τόκων, που σήμερα πληρώνονται στις ιδιωτικές τράπεζες για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

· Θα προκαλέσει άμεσα ταχύτατη και μόνιμη μείωση της ανεργίας, η οποία τελικά θα σταθεροποιηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

· Αρχικά θα αυξήσει τον πληθωρισμό, λόγω της αύξησης των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ο πληθωρισμός θα πέσει σχεδόν στο μηδέν, καθώς η συνολική ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί θα μπορεί να ελέγχεται πλήρως από την Κυβέρνηση και δεν θα εξαρτάται από τον ρυθμό με τον οποίον δανείζουν οι ιδιωτικές τράπεζες.

Δύσκολο, από πολιτικής άποψης, ενδέχεται να είναι το πρώτο διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και η κατάσταση να σταθεροποιηθεί. Σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζητήσουμε πολιτική και οικονομική στήριξη από τη Ρωσία, την Κίνα και από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ, επιπλέον, θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουμε το πρότυπο για τους λαούς της Ευρώπης, που είναι ήδη ή θα γίνουν αμέσως μετά, τα επόμενα θύματα των Διεθνών Τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Πολλοί θα αναρωτηθούν μήπως αυτά που έχουμε γράψει για το τραπεζικό καρτέλ και για το προνόμιό του να δημιουργεί το χρήμα και να το δανείζει στις κυβερνήσεις είναι μια ανυπόστατη θεωρία συνομωσίας. Γι΄ αυτό, συνιστούμε στους αναγνώστες αυτού του κειμένου να διασταυρώσουν αυτά που γράφουμε μόνοι τους. Τα παρακάτω θα σας βοηθήσουν να διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφουμε είναι πραγματικά.

Σε άρθρο της εφημερίδας Καθημερινής [4] διαβάζουμε:


«Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα ότι χρειάζεται κάποιου είδους «σεισάχθεια» απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους, κερδίζει διαρκώς έδαφος. Πρόσφατα, ο οικονομολόγος Μάιλ Χάντσον έγραφε στους Financial Times: «Η μόνη διέξοδος από την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους είναι μια διαπραγματεύσιμη παραγραφή του. Οι τράπεζες δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα επαχθή δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων».

Πρόκειται για ξεκάθαρη επιβεβαίωση των όσων γράψαμε.
Στο άρθρο της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για το «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων» (fractional reserve banking) [5] διαβάζουμε τα εξής:

«Το τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων είναι το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο οι τράπεζες κρατούν μόνο ένα κλάσμα (μέρος) των καταθέσεών τους σαν απόθεμα [...] και δανείζουν το υπόλοιπο, ενώ, συγχρόνως, διατηρούν την υποχρέωση να καταβάλλουν το σύνολο των καταθέσεών τους, αν αυτές ζητηθούν (από τους καταθέτες). [...]

Η πρακτική αυτή είναι καθολική στο σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με το τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, το οποίο δεν εφαρμόζεται πλέον. [...]
Η διαδικασία του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων έχει ένα συσσωρευτικό αποτέλεσμα δημιουργίας χρήματος από τις τράπεζες, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος στην οικονομία.»

Στο αντίστοιχο άρθρο για το «τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων» (full reserve banking) [6] διαβάζουμε τα εξής:
«Στο τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων όλο το χρήμα δημιουργείται από την Κυβέρνηση [...]

Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, στο οποίο ένα μεγάλο ποσοστό του χρήματος δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες.»

Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα, ώστε να διαπιστώσετε την αλήθεια όσων γράψαμε για την ακριβή διαδικασία με την οποία δημιουργείται το χρήμα.
Για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα για τον τρόπο με τον οποίον οι τράπεζες απέκτησαν το προνόμιο της δημιουργίας του χρήματος, δείτε δυο εξαιρετικά ντοκιμαντέρ, τα οποία υπάρχουν ολόκληρα στο YouTube και μάλιστα και με ελληνικούς υποτίτλους. Είναι το “The Money Masters” και το “Money as Debt” [7, 8].

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ


Ολόκληρη η ιστορία των Η.Π.Α., μέχρι το 1913, ήταν μια μάχη για το ποιος θα έχει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος: η Κυβέρνηση ή οι ιδιωτικές τράπεζες. Από το 1764 ως το 1913, η αρμοδιότητα έκδοσης του χρήματος άλλαξε χέρια από τη μια πλευρά στην άλλη 8 φορές. Σήμερα, με τη νέα μεγάλη οικονομική κρίση, υπάρχει και πάλι στις Η.Π.Α. ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο υποστηρίζει την κατάργηση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών αποθεμάτων και την αντικατάστασή του από τραπεζικό σύστημα πλήρων αποθεμάτων, καθώς και την κατάργηση της ιδιωτικής κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. Mια πρόταση νόμου, που υποστηρίζεται από εκατοντάδες βουλευτές, τόσο του Δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, με κωδικό HR-1207, ζητά να γίνει έλεγχος της κεντρικής τράπεζας για πρώτη φορά από το 1913. Ο έλεγχος αυτός πιστεύουν ότι θα αποκαλύψει το ρόλο της τράπεζας αυτής στην πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το κίνημα που υπάρχει στην Αμερική για τη νομισματική μεταρρύθμιση, μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες [9, 10].
Στην Αργεντινή, η οποία βρέθηκε και αυτή υπό τον ζυγό του Δ.Ν.Τ., το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης έγινε με τον τρόπο που προτείναμε παραπάνω, δηλαδή με την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και με την έκδοση χρήματος από το κράτος. Αντιγράφουμε από άρθρο [11] του Ν. Ντάσιου στην εφημερίδα Ρήξη:

«Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή [...], η νέα κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνοντας έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής [...]. Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα», τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως νόμισμα. Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με το εθνικό νόμισμα της χώρας το πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων. Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.»

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ

Οι Διεθνείς Τραπεζίτες, δηλαδή το παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, ελέγχεται από έναν αριθμό πολύ ισχυρών ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι γνωστοί. Η μεγαλύτερη και πιο πλούσια οικογένεια, με διαφορά, είναι η οικογένεια Rothschild. Άλλες μεγάλες οικογένειες είναι η οικογένεια Schiff, η οικογένεια Warburg και η οικογένεια Rockefeller.

Μεταξύ αυτών που αποτελούν την κλίκα είναι o κος Σόρος, ο κος Κίσινγκερ, ο κος Zbigniew Brzezinski , ο κος Ben Bernanke, ο κος John Paulson, καθώς και άλλοι πολλοί. Όταν ο καθεστωτικός τύπος αναφέρεται στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους.

Οι έξι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί που έχουν κεντρικό ρόλο στο όλο σύστημα είναι η Goldman Sachs, η Morgan Stanley, η JP Morgan Chase, η Citigroup, η Bank of America και η Wells Fargo. Οι έξι αυτές τράπεζες έχουν καταθέσεις ή δάνεια, που αντιστοιχούν στο 60% του Α.Ε.Π. των Η.Π.Α.

Τέλος,
η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών. Είναι ιδιωτικοί οργανισμοί, ελέγχονται από τους Διεθνείς Τραπεζίτες και συντονίζουν τη χρεοκοπία και τη λεηλασία των εθνών.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση
δεν προκλήθηκε από λάθος. Ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου. Προκλήθηκε επίτηδες από την ηγετική κλίκα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί και θα είναι πολύ χειρότερη από την κρίση του 1929.

Στόχος είναι να προκληθεί παγκόσμια οικονομική ύφεση και γενικευμένο αδιέξοδο. Τότε η ηγετική κλίκα θα μπορέσει ευκολότερα να πείσει τον κόσμο, ότι μοναδική λύση είναι η δημιουργία Παγκόσμιου Νομίσματος, Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας ιδιωτικά ελεγχόμενης από τους ίδιους και Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Και ας μη γελιόμαστε, η Παγκόσμια αυτή Κυβέρνηση, αν επιβληθεί, δε θα είναι δημοκρατική. Το ποιόν των ανθρώπων που συγκροτούν την ηγετική κλίκα το είδαμε στη Γάζα, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, το έχουμε δει στην πολιτική του Ισραήλ και στην παγκόσμια ανοχή για τις γενοκτονίες του. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες και γενοκτόνοι. Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι μια παγκόσμια δικτατορία.

Η επιλογή είναι μπροστά μας. Πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο δρόμους: Ή θα υποταχθούμε στους Διεθνείς Τραπεζίτες ή θα ενώσουμε τους αγώνες μας με τους λαούς όλης της γης, που στενάζουν κάτω από το χρέος και την υποτέλεια που τους έχει επιβληθεί από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν επιλέξουμε τον δεύτερο δρόμο, νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και κάτι παραπάνω: Να γίνουμε η πρωτοπορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ.
Η επιλογή είναι δική μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά βιβλιογραφία που υπάρχει στο διαδίκτυο, ώστε ο αναγνώστης του κειμένου να μπορεί εύκολα να διασταυρώσει και να επιβεβαιώσει τα όσα αναφέρονται.
1. EURO2day, «Τα ανοίγματα ξένων τραπεζών στην Ελλάδα», 11/02/2010, http://www.euro2day.gr/news/world/125/articles/568895/ArticleNewsWorld.aspx
2. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_public_debt
3. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(nominal)
4. Παπακωνσταντίνου Π., «Ευρωπαϊκή λύση για το ελληνικό χρέος», Καθημερινή, 18/04/2010, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_18/04/2010_398016
5. http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional-reserve_banking
6. http://en.wikipedia.org/wiki/Full-reserve_banking
7. http://www.youtube.com/watch?v=sz2xLzaaugM
8. http://www.youtube.com/watch?v=6VGlmeuC0wI
9. http://themoneymasters.wordpress.com/
10. http://www.secretofoz.com/
11. Ντάσιος Ν., «Το ΔΝΤ και οι κερδοσκόποι δεν είναι μονόδρομος», εφημερίδα Ρήξη, φύλλο 61, http://www.ardin.gr/node/2942

[size=18]
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 12, 2010 11:37 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ προσλαμβάνεται ως αίτιο.


Όπως αναφέραμε το κείμενο είναι εξαιρετικό, ως βάση μιας πλατφόρμας αντι-ολιγαρχικής, ριζοσπαστικής κίνησης: Κείμενο που κωδικοποιεί τις πολιτικές αιχμές ενός κινήματος κατά της δικτατορίας της αγοράς και της Νέας Τάξης, καθώς και εναντίον της νέας κατοχής της Ελλάδας.

Ωστόσο, το κείμενο το διαπερνάει μια λογική απλουστευτική και σχηματική, μια αντίληψη εξόχως «συνωμοσιολογική»: Σαν να στέκονται υπεράνω του κόσμου κάποια «διαβολικά» πρόσωπα παίζουν την ανθρωπότητα όπως παίζει ο καραγκιοζοπαίχτης με τις φιγούρες του.

Αυτή η απλουστευτική, «συνωμοσιολογική» λογική συμπυκνώνεται στη χούφτα των τραπεζιτών οι οποίοι αποφάσισαν, έτσι ξαφνικά να «σχεδιάσουν»και να προκαλέσουν την οικονομική κρίση!!!

ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ προσλαμβάνεται ως αίτιο.

Η κρίση αποτελεί το οργανικό προϊόν των άλυτων και οξύτατων αντιφάσεων ολόκληρους του καπιταλιστικού κυκλώματος.

Μέσα σε αυτή την κρίση
επεμβαίνει και «σχεδιάζει» το ηγετικό τμήμα του κεφαλαίου που κυριαρχεί στις παγκόσμιες αγορές: το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Αυτό το κεφάλαιο αποτελεί, σήμερα το βασικό και κυρίαρχο συνετλεστή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, γιατί από την αρχή της δημιουργίας του συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις του καπιταλισμού και τις οξύνει, με το βάθεμα της αναντιστοιχίας παραγωγής-κατανάλωσης, με την προοδευτική καταστροφή της παραγωγής και το πλαστό χρήμα.

Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, είναι κατεξοχήν κεφάλαιο παρασιτικής, ασύδοτης κερδοσκοπίας, συνεπώς κεφάλαιο που παραλύει την πραγματική παραγωγική διαδικασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την πλαστή χρηματιστηριακή οικονομία.

Η ίδια παρασιτική κερδοσκοπική απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οδηγεί στην αφαίμαξη, μέσω των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, του παραγωγικού πλούτου, υποσκάπτοντας έτσι τα ίδια τα βάθρα της παραγωγικής διαδικασίας.

Παράλληλα η αυτοκρατορία των ΗΠΑ για να κυριαρχήσει πάνω στην υφήλιο διόγκωσε τερατωδώς το χρηματιστηριακό οικοδόμημα.

ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο γιγαντωθεί το χάσμα ανάμεσα στις χρηματιστηριακές αξίες και τις πραγματικές οικονομικές αξίες που γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη. Το πλαστό χρήμα που κυκλοφορεί απέχει έτη φωτός από την οικονομική πραγματικότητα».

Για την καπιταλιστική κρίση έχουμε γράψει πάρα πολλά.
Παραπέμπουμε σε ένα κείμενό μας τον Οκτώβριο του 2008.


http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2736

Αναδημοσιεύουμε και ένα «ειδικό», μικρό κείμενο για την τραπεζική πίστη:



ΟΛΟΙ στοιχισμένοι για τη διάσωση των τραπεζών


Τα καθεστωτικά κόμματα και οι ποικιλόχρωμοι απολογητές του καπιταλισμού αγωνιούν για τις τράπεζες! Δικαιολογημένες οι αγωνιώδεις ανησυχίες: Η Πίστη αποτελεί το βάθρο του καπιταλιστικού συστήματος, την καρδιά των λειτουργιών του. Και ως τέτοια αποτυπώνει με μεγαλύτερη οξύτητα την κρίση του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Ας απλοποιήσουμε, συνοπτικά, αυτές τις θεμελιακές καπιταλιστικές λειτουργίες της Πίστης.
α). Οι πιο σοβαρές λειτουργίες της Πίστης είναι δύο: Η αύξηση της επεκτατικής (ιμπεριαλιστικής) ικανότητας της καπιταλιστικής παραγωγής και η διευκόλυνση των ανταλλαγών.
Η τάση της απεριόριστης επέκτασης της καπιταλιστικής παραγωγής προσκρούει στα όρια της ατομικής ιδιοκτησίας, στην περιορισμένη δηλαδή ποσότητα του ατομικού κεφαλαίου. Εδώ επεμβαίνει η Πίστη, σαν μέσο, για το ξεπέρασμα των ορίων αυτών, συγχωνεύοντας πολλά ατομικά κεφάλαια σε ένα και διοχετεύοντάς τα στην καπιταλιστική επέκταση. Αυτή η λειτουργία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το ανέδειξε σε ηγετικό «μοχλό» της παγκοσμιοποίησης.
Από την άλλη η Πίστη επιταχύνει, σαν εμπορική Πίστη, την ανταλλαγή των εμπορευμάτων και εδραιώνει τη διεθνοποίηση αυτής της ανταλλακτικής λειτουργίας.
β). Οι θεμελιακές αυτές λειτουργίες της Πίστης αποτελούν και την κεντρική πηγή όξυνσης και διεθνοποίησης των κρίσεων.
Είναι γνωστό, ότι οι οικονομικές κρίσεις οφείλονται στη δομική αντίφαση της καπιταλιστικής οικονομίας: Αντίθεση ανάμεσα στις ικανότητες ανάπτυξης-επέκτασης της παραγωγής ΚΑΙ της περιορισμένης καταναλωτικής ικανότητας.
Η Πίστη, λοιπόν, ωθεί την παραγωγή σε υπερπαραγωγή, χωρίς ταυτόχρονα να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανταλλακτικές απαιτήσεις αυτής της υπερπαραγωγής, έστω και αν το κενό καλύπτεται για ένα διάστημα με εικονικό, πλαστικό χρήμα. Το εικονικό χρήμα συσσωρεύει πιο πιεστικά τα στοιχεία της αντίφασης: Παραγωγής-κατανάλωσης. Αργά ή γρήγορα θα εκραγούν με μεγαλύτερη σφοδρότητα.
γ). Κατά τη διάρκεια των κρίσεων η Πίστη καταστρέφει τις ίδιες παραγωγικές δυνάμεις που έφερε στη ζωή. Με τις πρώτες ενδείξεις της στασιμότητας στην αγορά η Πίστη συστέλλεται, αφήνοντας στη μέση την ανταλλαγή, τη στιγμή ακριβώς που η ανταλλαγή της είναι αναγκαία. Έτσι αποδείχνεται ανίκανη και άσκοπη εκεί ακριβώς που οι καπιταλιστές την έχουν μεγάλη ανάγκη, περιορίζοντας στο ελάχιστο την καταναλωτική ικανότητα.
Η Πίστη, συνεπώς, ως θεμελιακή λειτουργία του καπιταλισμού, αυξάνει τη αντίθεση μεταξύ του τρόπου παραγωγής και του τρόπου ανταλλαγής, με το να εντείνει στον ανώτερο βαθμό την παραγωγή, ενώ παραλύει με την παραμικρότερη αιτία την ανταλλαγή. Με άλλα λόγια, η Πίστη είναι το «μέσο» που οξύνει στον ανώτερο βαθμό τις αντιθέσεις του καπιταλισμού.
Αυτό το γνωρίζουν άριστα οι αστοί οικονομολόγοι και τα πολιτικά επιτελεία του καθεστώτος, γι’ αυτό αγωνιούν και ανησυχούν και προσπαθούν να διασώσουν και να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες.
Η παραδοξολογία δεν βρίσκεται στις καθεστωτικές δυνάμεις. Βρίσκεται στις δυνάμεις εκείνες που μιλούν στο όνομα της αριστεράς και του σοσιαλισμού. Αυτές αγωνιούν το ίδιο για το σύστημα και μοχθούν να «αμβλύνουν» τις αντιθέσεις του καθεστώτος: Να καθυστερήσουν δηλαδή την «κατάρρευση» του καπιταλισμού και να χειραγωγήσουν τις λαϊκές μάζες στα κανάλια διάσωσης του συστήματος.
Δεν μπορεί, όμως, να μιλάς στο όνομα της αριστεράς και του σοσιαλισμού και να αγωνίζεσαι για τη διάσωση του καπιταλισμού και της Πίστης…



Διαβάστε και αυτό:
Η παγκόσμια κρίση
(Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας)

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3311


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 12, 2010 12:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εξαιρετικό κείμενο. Τα ίδια ακριβώς έχουμε αναλύσει διεξοδικά.
Το πήραμε από:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/05/blog-post_6440.html




Πώς οι οικονομικές κρίσεις οδηγούν σε πολέμους και επαναστάσεις


· "...Ο ταξικός πόλεμος που μόλις αρχίζει να ξεσπά ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ύφεσης θα επηρεάσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε πολλές χώρες, με ανεργία, συρρίκνωση μισθών, κατάρρευση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Ή με πόλεμο..."
Του Shamus Cooke
Global Research



Μια σύντομη ματιά στον κόσμο σήμερα αρκεί για να μας αποκαλύψει μια κατεστραμμένη διεθνή οικονομία, πολέμους σε εξέλιξη ενώ άλλοι προετοιμάζονται, και αμέτρητα επαναστατικά κινήματα.

'Ολα αυτά είναι φαινόμενα που αλληλοσυνδέονται. Και αν με ρωτήσετε αυτό που φαντάζομαι, θα σας απαντήσω: "Όχι, δεν πλησιάζει η μέρα που περιγράφεται στην Αποκάλυψη".

Όμως το διεθνές οικονομικό σύστημα που εφαρμόζεται σήμερα ως εγγύηση για την τάξη και την ευρυθμία στις κοινωνίες μας καταρρέει, παρασύροντας μαζί του τους πάντες.

Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε πολύ δεινότερη κατάσταση από όσο φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος. Ίσως να χρειαστεί να βουλιάξει μια μικρή οικονομία όπως της Ελλάδας για να καταρρεύσει επιτέλους αυτό το απολίθωμα και να ζήσουμε να δούμε τη λέξη "ύφεση" να θεωρείται ξεπερασμένη και τον όρο "οικονομικό κραχ" να είναι ο μόνος δόκιμος όρος σε καθημερινή χρήση.

ΠΩΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ;

Η μεγάλη οικονομική ύφεση που βιώνουμε θα μας είχε ήδη βρει πριν από χρόνια αν δεν υπήρχε το τεράστιο χρέος (καταναλωτών, επιχειρήσεων και κρατών) που δημιούργησαν πολλές κυβερνήσεις προκειμένου να στηρίξουν το οικονομικό σύστημα.

Το χρέος ήταν αναγκαίο
για να αυξηθεί ο καταναλωτισμός, πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι εταιρείες για να συνεχίσουν να πουλούν τα προϊόντα τους. Όταν όμως η χίμαιρα του παγκόσμιου χρέους έσκασε σαν μπαλόνι, ξέσπασε η σημερινή κρίση.

Τα χρέη άρχισαν να μην αποπληρώνονται ποτέ και οι τράπεζες έπαψαν να δανείζουν, δημιουργώντας έτσι τη χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτό οδήγησε στη χρεωκοπία μεγάλων επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις, οι οποίες επηρεάζονται σημαντικά από αυτές, να επιδοθούν σε μια ξέφρενη σπατάλη για τη διάσωσή τους:

Ποσά της τάξεως άλλοτε δισεκατομμυρίων και άλλοτε τρισεκατομμυρίων, προερχόμενα από τη φορολόγηση των πολιτών, διοχετεύθηκαν σε τέτοιες εταιρείες, κρατώντας τες στη ζωή για να συνεχίσουν να ληστεύουν ασύστολα.

Αφού έγιναν αυτές οι "επιχειρήσεις διάσωσης", ανεγκέφαλοι πολιτικοί από διάφορες χώρες ανακοίνωσαν θριαμβευτικά ότι το καπιταλιστικό σύστημα είχε σωθεί και ότι η κρίση είχε ξεπεραστεί. Εν τω μεταξύ, ακόμα χειρότερες κρίσεις είχαν αρχίσει να διαφαίνονται στον ορίζοντα.

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το χρέος που επωμίστηκαν διάφορες κυβερνήσεις για να σώσουν μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις ήταν τεράστιο. Αν είναι να σωθεί κάτι από την αξία των νομισμάτων αυτών των χωρών, το χρέος αυτό πρέπει να μειωθεί αισθητά (το ευρώ, για παράδειγμα, θεωρείται από πολλούς ότι είναι "τελειωμένη υπόθεση").

Τη μάχη για το πώς θα επιτευχθεί αυτή η μείωση θα μπορούσε κανείς να την ονομάσει "ταξικό πόλεμο". Ήδη στην Ελλάδα έχουν ξεκινήσει οι μάχες, ενώ η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία θα ακολουθήσουν.

Σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ η ελίτ του επιχειρηματικού κόσμου προβάλλει την απαίτηση τα τεράστια κρατικά χρέη, που οφείλονται στις γενναίες χρηματοδοτήσεις για τη διάσωσή τους αφενός και στους πολέμους αφετέρου, να μειωθούν με περικοπές των μισθών και με το ξήλωμα του κράτους πρόνοιας: με την εγκληματική παραμέληση της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Τα συνδικάτα και οι πρωτοβουλίες ομάδων πολιτών απαιτούν να πληρώσουν οι εύπορες τάξεις και οι μεγάλες εταιρείες για την κρίση που οι ίδιες δημιούργησαν. Η αποπληρωμή μπορεί να γίνει με κλιμακωτή (ανάλογα με τα κέρδη) φορολόγησή τους, με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών τους, και αν χρειαστεί, με την κρατικοποίησή τους.

Αυτή η συνεχής πάλη για το ποιοί θα καρπούνται τους πόρους από τον μόχθο των πολιτών θα είναι ο ταξικός πόλεμος. Η παγκόσμια κρίση έχει διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην υπάρχει πια περιθώριο για μέσες λύσεις.

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Το επαναστατικό αυτό σκηνικό είναι ταυτόχρονα και πρόσφορο έδαφος για πολέμους.

Οι πολυεθνικές απαιτούν τη μείωση μισθών όσο θα διαρκεί η ύφεση με το σκεπτικό ότι έτσι "θα αποκατασταθεί η κερδοφορία". Και είναι όντως ο μόνος τρόπος να βγούμε από την παγκόσμια κρίση, αφού στον καπιταλισμό τίποτα δεν παράγεται αν δεν αποφέρει κέρδος. Και οι κρίσεις καταστρέφουν το κέρδος. Ωστόσο υπάρχουν άλλοι τρόποι να αποκατασταθεί.

Ενώ οι κυβερνήσεις που ελέγχονται από το μεγάλο κεφάλαιο εκπονούν σχέδια αποκατάστασης της κερδοφορίας που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να χτυπάνε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, παράλληλα, όταν ψάχνουν για λύση στα προβλήματά τους έχουν το βλέμμα στραμμένο στο εξωτερικό.

Μια μέθοδος που εγγυάται την αύξηση των κερδών τους είναι η αύξηση των εξαγωγών τους σε ξένες χώρες, πράγμα που ο Ομπάμα έχει αναφέρει σε δεκάδες ομιλίες του.

Και ένας τρόπος να είναι μια χώρα σίγουρη ότι μια άλλη του εξωτερικού θα υποδεχθεί και θα διακινήσει τα προϊόντα που θέλει να της εξαγάγει είναι είτε η απειλή είτε η εισβολή.

Μια χώρα υπό κατοχή, όπως το Ιράκ για παράδειγμα, εξαναγκάστηκε να επιτρέψει σε ένα στρατό από αμερικανικές εταιρείες να εισβάλουν και να λεηλατήσουν τη χώρα, όπως εκείνες ήθελαν.

Αποτέλεσμα: μια εντυπωσιακή άνοδος στις εξαγωγές των ΗΠΑ.

Όταν η παγκόσμια αγορά συρρικνώνεται κατά τη διάρκεια της κρίσης - αφού η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών μειώνεται - η επιθυμία των ισχυρών να κατακτούν ξένες αγορές αυξάνεται εντυπωσιακά.

Αυτές οι ίδιες συρρικνούμενες αγορές υποχρεώνουν πολυεθνικές που διαθέτουν αντιπροσωπείες σε διάφορες χώρες να επιδίδονται σε ένα άγριο ανταγωνισμό για πελατεία, για πρώτες ύλες και για φτηνά εργατικά χέρια. Ο πόλεμος είναι μια πολύ λογική συνέπεια κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Ο πρόεδρος Ομπάμα μας υπενθυμίζει: "Οι ταχείας ανάπτυξης αγορές βρίσκονται εκτός των συνόρων μας. Ο ανταγωνισμός επιβάλλεται προκειμένου να κερδίσουμε αυτούς τους πελάτες προτού τους κερδίσουν άλλες χώρες".

Με μια κολοσσιαία πολεμική μηχανή στη διάθεσή τους να τους στηρίζει, οι αμερικανικές εταιρείες είναι φυσικό να είναι καλύτεροι παίχτες απ' ό,τι κάποιες άλλες χώρες.

Ο πόλεμος εξάλλου εξυπηρετεί
και λόγω του ότι αποτελεί έναν χρήσιμο αντιπερισπασμό για έναν οργισμένο λαό που απαιτεί να έχει δουλειά, καλύτερο μισθό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένα επαρκώς χρηματοδοτημένο σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης και βαρύτερη φορολογία για τους έχοντες. Είναι σαφώς πιο βολικό να διοχετεύεται αυτή η οργή σε μίσος για έναν "ξένο εχθρό".

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τα παραπάνω ζητήματα είναι βέβαιο ότι θα καθορίσουν τα μεγάλα γεγονότα που θα διαδραματιστούν μέσα στα επόμενα χρόνια.

Ο ταξικός πόλεμος που μόλις αρχίζει να ξεσπά ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας ύφεσης θα επηρεάσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε πολλές χώρες, με ανεργία, συρρίκνωση μισθών, κατάρρευση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Ή με πόλεμο.

Καθώς οι Αμερικανοί εργαζόμενοι αρχίζουν να αντιπαλεύουν αυτές τις πολιτικές, η ελίτ του επιχειρείν δε θα διστάσει να τις εφαρμόσει.

Οι κοινωνικές αναταραχές θα μεταφερθούν από την Ευρώπη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιήσουν τότε ότι ένα οικονομικό σύστημα που τελεί υπό την κατοχή κολοσσιαίων επιχειρήσεων - οι οποίες με τη σειρά τους ανήκουν σε πρόσωπα με αμύθητες περιουσίες - είναι κάτι παρανοϊκό και θα πρέπει να αντικατασταθεί.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
κολλητήρι
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάϊ 12, 2010 1:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 15, 2010 10:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ΔΝΤ ως φέσι και το νέο ΕΑΜ!!!
Πηγή:
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2010/05/15/dnt-fesi-aigaio/




Το ΔΝΤ ταξιδεύει εδώ και χρόνια στον 3ο κόσμο το λεγόμενο φτωχό. Εκεί του αρπάζει με «φιλάνθρωπες» προσπάθειες τα ιθαγενή πλούτη του και τον κάνει φτωχότερο.


Πέρασε από Αφρική και Λατινική Αμερική.


Πριν λίγα χρόνια ήλθε και στον 2ο κόσμο της Ευρώπης:
Ρωσία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία,… Η Ρωσία απελευθερώθηκε χάριν των τιμών πετρελαίου, φυσικού αερίου, μεγέθους και φυσικά αλλαγής πολιτικής στο εσωτερικό.

Απ’ όπου πέρασε, πέρασε και ο τρόμος, η φτώχεια, η κλοπή του πλούτου, η διάλυση δημόσιων αγαθών – εργασιακών σχέσεων και γύρισαν οι μεσαιωνικές μορφές δημοκρατίας… Στην Αργεντινή, έστω και αργά το 2001, ξετινάχτηκε από μια μεγάλη εξέγερση…

Το 2010 μπήκε για πρώτη φορά στον 1ο κόσμο, δηλαδή στη Ελλάδα. Το έφερε ένας πρωθυπουργός με ρίζες ελληνικές… Φαίνεται σχεδιασμένο πολύ νωρίτερα από τις εκλογές του 2009…

Το ΔΝΤ λοιπόν φεσώνει λαούς και χώρες υπέρ των παγκόσμιων ελίτ και με το αζημίωτο των ιθαγενών elit.
Έτσι φαίνεται και στη χώρα μας… Πέρα από τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας που επιβάλλουν βίαια, αποτελειώνουν και τα δημόσια αγαθά υγείας, παιδείας, ασφάλισης, σύνταξης, περιβάλλοντος, νερού, κλπ, που θέλουν να ρουφήξουν πάμφθηνα, ενδιαφέρονται επί πλέον και για τη μεγάλη ανοικτή θάλασσα με τα νησιά της, τις παραλίες της, τον αέρα της, τα νερά της, τον ήλιο της, τα ξενοδοχεία και φαγάδικα των μεσαίων και μικρομεσαίων, αλλά και τα πετρέλαιά της , όπως και τα σπάνια μέταλλά της, που λέγεται Αιγαίο…

Μια τέτοια μακροχρόνια εκμετάλλευση – με ενοίκιο πολλών δεκαετιών; – θέλει και ένα κόκκινο φέσι για να είναι .. ειρηνική. Θέλει και τον Τούρκο της, θέλει δηλαδή τον Ερντογάν της…

Να λοιπόν που το ΔΝΤ είναι πακέτο με το κόκκινο φέσι στη χώρα μας…

Το ερώτημα είναι: μπορούν να βρουν εδώ το δάσκαλό τους; Νομίζω αβίαστα ναι. Όχι μόνο γιατί ακόμα κρατάμε κάποιες παραδόσεις ανθρωπιάς, ηρωϊσμού, αλληλεγγύης (οι ψευτοκοσμοπολίτες νομίζουν ότι τις χάσαμε ήδη…), αλλά γιατί απεδείχθη με τη μεγαλειώδη αντίσταση στις 5 Μάη πως μπορούμε να προκάνουμε πολύ νωρίτερα από όσο νοιμίζουν. Μπορεί να πήραν μιαν ανάσα από την απεχθή τετραπλή δολοφονία των λίγων μπάχαλων, αλλά η ομαδική και πολλαπλή καταδίκη μέσα από κίνημα, δείχνει τις ελπίδες.

Υπάρχει και κάτι ακόμα ελπιδοφόρο: Παρά την σαφή ανάγκη μείωσης των όποιων άλογων εξοπλισμών – μα και των αντίστοιχων μιζών – για το Αιγαίο, κανείς δεν τους πιστεύει για τους αγαθούς σκοπούς τους…

Είμαστε λοιπόν στην αρχή ενός νέου και σύγχρονου … ΕΑΜ, που θα ξεκινά από τον κεντρώο πατριωτικό χώρο και θα φτάνει στην αντι-ιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική ριζοσπαστική αριστερά και αυτονομία.

Θα μείνουν απέξω οι κομματικές γραφειοκρατίες
κυρίως των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς που δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στο χρέος και στο .. φέσι καίρια… θα μείνουν απέξω ακόμα όσοι μικροηγέτες δεν καταφέρουν να δουν την κρίσιμη ιστορική συγκυρία.

Τα πράγματα θα βγάλουν και ηγεσία αντάξια των καιρών, ανθρώπους άφθαρτους και φρέσκους από το χώρο.


Ναι φίλες και φίλοι μου: ο κύβος έχει ήδη ριχτεί στις καρδιές μας, ήδη συζητείται σε πολλούς χώρους. Η ώρα έφτασε….

Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ: Ακόμα, όμως, καλοί φίλοι δεν έχετε αντιληφθεί ότι αυτοί που δολοφονούν δεν είναι κάποιοι «λίγοι μπάχαλοι»!!!

Είναι οι δολοφονικοί μηχανισμοί τρομοκρατίας και προβοκάτσιας του κράτους, του παρακράτους και πριν απ’ όλα των μυστικών υπηρεσιών…

Γιατί τέτοια εμμονή τύφλωσης πάνω σε ένα τόσο καθοριστικό πολιτικό ζήτημα;

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες