Η Ελλάδα στο βάραθρο της καταστροφής

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Η Ελλάδα στο βάραθρο της καταστροφής



Η χώρα μας δεν έχει βρεθεί ποτέ στην ιστορία της μπροστά σε τόσο μεγάλους κινδύνους. Οι κίνδυνοι που μας απειλούν είναι εφιαλτικοί.

Δεν είναι μόνο το δέντρο που βλέπουμε είναι κυρίως το δάσος που χάνουμε: Το διεθνές ΟΛΟ και τα ανταγωνιστικά παιχνίδια, τρομακτικά απειλητικά, των ισχυρών του κόσμου.

Η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο αυτών των παιχνιδιών, στην αιχμή των διεθνών ανταγωνισμών και ο αδύνατος κρίκος στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλέγμα, συνακόλουθα στην αιχμή της Νέας Τάξης.

Ας σχηματοποιήσουμε την εικόνα για καλύτερη κατανόηση των εφιαλτικών κινδύνων:

Στη χώρα μας τέμνονται τρεις κακουργίες:

α). Η πρώτη και η καθοριστικά καταλυτικότερη είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Κηδεμονεύει καταλυτικά το πολιτικό κατεστημένο, το κράτος και το παρακράτος (είναι το παρακράτος).

β). Η δεύτερη είναι η ευρωπαϊκή δομή της Νέας Τάξης με κυρίαρχη δύναμη το γερμανικό ιμπεριαλισμό: Έχει διεισδύσει σε οικονομικό επίπεδο αποφασιστικά και μας απομυζεί ληστρικά…

γ). Η τρίτη είναι η υπερδύναμη της Ρωσίας. Μια υπερδύναμη που διεκδικεί με στρατηγικό και τακτικό σχέδιο αυτά που της αφαίρεσαν και μια νέα αναδιανομή της παγκόσμιας πίτας, με ιδιαίτερα συμφέροντα προς Βαλκάνια, Ελλάδα και Τουρκία.

Εδώ να συμπληρώσουμε και μια άλλη «δορυφορική» και μικρότερη κακουργία: Τους ιμπεριαλιστικούς προσανατολισμούς της Τουρκίας.

Θα πρέπει, ωστόσο να παρατηρήσουμε ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμα «χωνευτεί» από το πλανητικό, νεοταξικό στερέωμα: Είναι ατελώς αφομοιωμένη…

Αυτό, σε σχέση με τη στρατηγική του νέο-οθωμανισμού, της δίνει πολλά περιθώρια για μια ανεξάρτητη «εθνική πολιτική».

Το κατεστημένο της Τουρκίας, φαίνεται να γνωρίζει καλά ότι τα στρατηγικά σχέδια της Νέας Τάξης «προβλέπουν» και τη δική της κατάτμηση και διαίρεση.

Είναι λάθος, συνεπώς, να πιστεύουμε ότι η Τουρκία ακολουθεί δουλικά τους Αμερικανούς. Τους ακολουθεί όσο ταυτίζονται τα γενικά, δικά της συμφέροντα…

Η Τουρκία λειτουργεί, ακόμα, με εθνικούς όρους σχετικής ανεξαρτησίας. Αυτό τη βοηθάει να αξιοποιεί και να εκμεταλλεύεται προς όφελός της τις ισορροπίες ανάμεσα στις τρεις μεγάλες κακουργίες. Μέχρι και πυρηνικό εργοστάσιο με τους Ρώσους συμφώνησε!!!

Οι ισορροπίες και οι συμφωνίες

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, αναπόφευκτα όξυνε τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και ιδιαίτερα τους ανταγωνισμούς μεταξύ των τριών μεγάλων κακουργιών.

Μπροστά στον κίνδυνο μιας γενικής σύγκρουσης ανάμεσα στους ισχυρούς πόλους του πλανήτη, σύγκρουση που θα οδηγούσε σε γενική καταστροφή και κατάρρευση, αναζητήθηκαν νέες ισορροπίες και έγιναν κάποιες νέες μεταβατικές, μοιρασιές.

Το σταυροδρόμι των Βαλκανίων, η Ελλάδα, πέρασε στην απόλυτη κατοχή των Αμερικανών με τη «συμπαράσταση» της Γερμανίας.

Η Ρωσία, μάλλον κέρδισε μια «διακριτική» παρακολούθηση και συμμετοχή στα τεκταινόμενα, μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων με την αποδοχή ότι η Ελλάδα ανήκει κάτω από τη μπότα των Αμερικανών και του ΔΝΤ…

Αυτή τη σχετική «ελευθερία κινήσεων» την αξιοποίησε άμεσα με τη σύναψη στρατηγικών συμφωνιών με την Τουρκία…

Δεν μπορούμε, φυσικά, να γνωρίζουμε τα «συμφωνηθέντα», αλλά είναι καθαρά τα εξής:

α). Το Αιγαίο και ο υπόγειος πλούτος της Ελλάδας, όπως και όλη η χώρα μας βρίσκονται υπό κατοχή: Κάτω από την απόλυτη κυριαρχία των Αμερικανών.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου και το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας, μεθοδικά και συνειδητά την παρέδωσαν στη δικτατορία του ΔΝΤ και τη μετέτρεψαν σε ολοκληρωτικό προτεκτοράτο των Αμερικανών…

β). Τα πετρέλαια του Αιγαίου είναι ο πρώτος στόχος.

Οι Αμερικανοί αναλαμβάνουν την εκμετάλλευση αυτού του έργου, μοιράζοντας ένα κομμάτι σε Ελλάδα και Τουρκία. Λέγεται ότι παραχωρούν στον καθένα το 20%!!!

Ο ερχομός του Ερντογάν έχει σχέση και με αυτά…

Εδώ, λοιπόν, είναι τεράστια τα συμφέροντα και «συνωστίζονται» πολλοί εφιάλτες…

Ο πλέον άμεσος είναι η κατασκευή ενός νέου πολιτικού σκηνικού ανοικτά δικτατορικού και υποταγμένου στην Αμερική.

Η καταστροφή του Αιγαίου και η μετατροπή του σε ένα «φρούριο» πετρελαίου θα ξεσηκώσει και τις ελληνικές πέτρες.

Πρέπει, συνεπώς να καταστραφεί παντελώς η ελληνική κοινωνία, να ριχτεί ο ελληνικός λαός στα έσχατα όρια της εξαθλίωσης και να ισοπεδωθεί κάθε κύτταρο Αντίστασης και λαϊκών κινημάτων.

Να κατασκευαστούν οι αλυσίδας μιας στυγνής και εφιαλτικής ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ δικτατορίας και ένας μηχανισμός μισθοφόρων γενίτσαρων και ψυχρών δολοφόνων.

ΠΡΕΠΕΙ να θωρακιστεί αυτό το αμερικανικό προτεκτοράτο η «Ελλάς», με ό,τι το πιο βάρβαρο και τρομοκρατικό, με ό,τι που σύγχρονο υλικό «γύψου», με όλες τις νέες τεχνικές των βασανιστηρίων και του εγκλήματος.

Τα στίφη των «βαρβάρων» που εισήγαγαν, τους εξαθλιωμένους αλλοδαπούς δούλους, καθώς και όλων των ειδών τις αλλοδαπές μαφίες θα ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ το «υλικό» επάνδρωσης της νέας αποικιοκρατίας της Ελλάδας…

Να, γιατί, η εισβολή και η κατοχή της χώρας μας από τους ξένους δεν ήταν ούτε «αυθόρμητη», ούτε «αθώα». Ήταν στρατηγικά μεθοδευμένη.

Γι’ αυτό, το έγκλημα της λεγόμενης «αριστεράς» είναι από τα μεγαλύτερα ιστορικά εγκλήματα και από τις μεγαλύτερες προδοσίες της εργατικής τάξης και του λαού…

ΟΛΑ αυτά που ζούμε σήμερα και έχουμε περιγράψει και αναλύσει σε σωρεία άρθρων, είναι πρόβα τζενεράλε: Αποτελούν προπαρασκευαστικές πρακτικές και προβοκάτσιες για την οικοδόμηση του αυριανού εφιάλτη.

Αυτά που ζούμε σήμερα είναι παρωνυχίδα μπροστά σε αυτά που θα ζήσουμε αύριο, αν οι λαοί της Ευρώπης και ο ελληνικός λαός δεν τα αναχαιτίσουν.

Πιστεύουμε ότι έρχεται μια νέα επαναστατική πλημμυρίδα που θα σαρώσει τα σχέδια της Νέας Τάξης.

Η εποχή μας είναι εποχή πολέμων και επαναστάσεων και όλα αυτά οι δήμιοι του κόσμου δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσουν, γιατί απέρχονται: όλες οι κινήσεις τους είναι οι σπασμοί ενός συστήματος που καταρρέει διεθνώς…

Μη θριαμβολογείτε, συνεπώς, δήμιοι.

Η «Τάξη» σας είναι προσωρινή. Είναι χτισμένη στην άμμο…

[Κόκκινο Φεγγάρι]

Ψυχή βαθιά, χωρίς αυταπάτες


Διάβαζα πρόσφατα το δίτομο έργο για τον Εμφύλιο του Γ. Μαργαρίτη. Οφείλω να πω ότι προβληματίστηκα πολύ.
Και για το τότε αλλά και για το τώρα.

Τότε έμπαινε το ζήτημα της πορείας της Ελλάδας στο νέο κόσμο που έβγαινε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη "λύση" έδωσαν οι Αμερικανοί φτιάχνοντας με το Σχέδιο Μάρσαλ ένα κράτος που το ζήσαμε ή μάλλον το πληρώσαμε-όλοι εμείς που δεν εισπράξαμε τα αργύρια του Σχεδίου.

Τώρα μπαίνει το ζήτημα της πορείας στο νέο κόσμο της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Και έχουμε το σύγχρονο "Σχέδιο Μάρσαλ", το πακέτο του ΔΝΤ, πάλι με τον ίδιο στόχο, να παραμείνει η Ελλάδα στον καπιταλιστικό κόσμο και να πληρώσουν το κόστος, πάλι, οι άνθρωποι του κόσμου της εργασίας.

Γιατί μόνο όσοι επιμένουν να τρέφονται με αυταπάτες δεν βλέπουν ότι "λεφτά υπάρχουν" αλλά για τους κεφαλαιοκράτες, τις τράπεζες, και τις διευθυντικές ελίτ.

Και τότε και τώρα οι παρακρατικοί της καθεστωτικής τάξης είναι παρόντες, δρουν, προβοκάρουν, αποδεικνύουν ότι είναι άξιοι του μισθού τους.

Και τότε και τώρα, πολιτικό προσωπικό, μανδαρίνοι media και στρατοκράτες, ομνύουν στη νέα τάξη πραγμάτων και στέλνουν το λογαριασμό σε όλους όσους τόλμησαν να σκεφτούν ότι μπορεί να υπάρξει ένα άλλο σύστημα.

Τότε, η Συμφωνία της Γιάλτας έπαιξε το ρόλο της καθορίζοντας ένα πλαίσιο που ήταν πολύ δύσκολο να υπερβούν οι απλοί άνθρωποι του τόπου μας που αποφάσισαν να διεκδικήσουν τον τόπο και τη ζωή τους.

Τώρα, νέες Συμφωνίες "Γιάλτας" καθορίζουν, επίσης, ένα αρνητικό πλαίσιο. Και η Αυτοκρατορία που τότε στηνόταν και τώρα κυριαρχεί δεν αφήνει περιθώρια για ανυπότακτα "χωριά".

Για τη Γη και την Ελευθερία τότε.

Για τη Γη και την Ελευθερία και τώρα.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει. Και εν πολλοίς τα στενέψαμε μόνοι μας. Με τις ώρες που χάσαμε μπροστά στις τηλεοράσεις με τις 'ξανθές' εκπομπές.
Με τις "επενδύσεις" στους εκσυχρονιστικούς καταναλωτικούς "παραδείσους".
Με την εκχώρηση της φωνής μας σε κομματικούς μηχανισμούς που δεν μπορούν να σχεδιάσουν ούτε μια απεργία με προοπτική.

Και τώρα το ταμείο είναι μείον. Τώρα ζητούν να πληρώσουμε για ό,τι εκχωρήσαμε, για όλα όσα δεν διεκδικήσαμε και αυτά ακόμη που κάποτε ονειρευτήκαμε.

Εκείνοι δεν ξέχασαν τι εμείς -και όχι οι μηχανισμοί- διεκδικούσαμε στη μεταπολίτευση. Για αυτό τώρα θέλουν το τέλος της.

Εκείνοι δεν ξέχασαν ότι υπήρξε "υπαρκτός σοσιαλισμός". Για αυτό τώρα θέλουν να πληρώσουν όλοι όσοι τον στήριξαν, και συμπεριλαμβάνουν και αυτούς που ήθελαν να τον... αλλάξουν!

Εκείνοι θέλουν μόνο αυτοί να έχουν μέλλον. Και για αυτό ζητούν να τους δώσουμε και την τελευταία μας ανάσα.

Μερικά πράγματα είναι ακόμη στο χέρι μας.

Για αυτό θα απεργήσω στις είκοσι του μήνα.

Για μένα. Για τα παιδιά μου. Και για αυτά που ακόμη πιστεύω.

Χωρίς αυταπάτες για τα όρια των κομμάτων που θα πορεύονται παράλληλα με εμένα.

Χωρίς συγχωροχάρτια για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που θα με "καλούν" να καλύψω τα κενά τους δεκαετιών.

Χωρίς βεβαιότητες.

Αλλά με το ίδιο ασίγαστο πάθος που με έβγαλε στους δρόμους για πρώτη φορά πριν από 37 χρόνια.

Ακόμη κι αν αυτός ο κόσμος δεν αλλάξει ποτέ, εγώ δεν τους κάνω το χατήρι. Δεν μπαίνω στις νόρμες τους.

Είμαι άλλος.

Έρχομαι από αλλού.

Πηγαίνω αλλού.

Για αυτό το αλλού μάχομαι. Σε αυτό το αλλού πορεύομαι.

Σε αυτήν την πορεία συναντώ όλους εσάς που δεν μπαίνετε στα καλούπια τους.

Γιατί εμείς προσπερνάμε τις "αναλύσεις" των ΜΜΕ και τις στημένες δημοσκοπήσεις και δεν αποδεχόμαστε, όπως θα ήθελαν, την ήττα.