Ο Παπανδρέου και η πολιτική αυθάδεια Ερντογάν

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Ο Παπανδρέου επέτρεψε στον Ερντογάν να πλήξει Έλληνες πολιτικούς !!!
Πηγή:
http://citypress-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_6891.html




Ο Τσολάκογλου και η κυβέρνηση του συνεχίζουν ακάθεκτη το έργο τους...

Όπως αναφέρθηκε στα ΜΜΕ, ο Ερντογάν αποκάλυψε κατά τη συνάντησή του με τον Γ. Παπανδρέου, ότι το 2004, στις συνομιλίες στην Ελβετία για το σχέδιο Ανάν, ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής και ο κύπριος πρόεδρος, Τάσος Παπαδόπουλος, είχαν ζητήσει από τον Ανάν να μην προβεί καν σε δημοψήφισμα.

Είναι φυσικό βέβαια, η τουρκική πλευρά να προβάλλει αυτό το γεγονός ως αρνητικό. Είναι όμως, φυσικό να το δέχεται ως τέτοιο η ελληνική;

Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να επιτρέπει στον πρωθυπουργό της Τουρκίας επί ελληνικού εδάφους να του κάνει τέτοια δωράκια, είτε κατηγορώντας τους αντιπάλους του, είτε … προτρέποντάς τους να στηρίξουν την κυβέρνηση ; (παρέμβαση Ερντογάν στα εσωτερικά της Ελλάδας);

Για να το πούμε απλά ο κ. Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου άφησε τον πρωθυπουργό της Τουρκίας να κτυπήσει κάτω από την ζώνη πολιτικούς αντιπάλους του.

Αν πήγαινε ο Γιώργος στην Άγκυρα και έλεγε τα ίδια για την τουρκική αντιπολίτευση πόσα τουρκικά F16 θα πετούσαν τώρα στο Αιγαίο;

Και άραγε η “αποκάλυψη” κάνει κακό ή καλό στον Καραμανλή, δεδομένου ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν αναφανδόν υπέρ του σχεδίου Ανάν και συνεπώς ταυτίζεται με τις τουρκικές θέσεις; Μήπως Καραμανλής και Παπαδόπουλος, οι οποίοι γνώριζαν πολύ καλά τα αισθήματα του κυπριακού και ελληνικού λαού, δεν ήθελαν να κάψουν μια πρωτοβουλία, όπως αυτή του σχεδίου Ανάν, που εμφανώς αποδοκιμάστηκε;

Υπάρχει προπαγάνδα και ωμή, ρεαλιστική πολιτική σκέψη. Και η κυβέρνηση επέλεξε το πρώτο.

Είναι όμως, απαράδεκτο σε εθνικά θέματα, οπότε η Ελλάδα πρέπει να εμφανίζει ένα ενιαίο και αρραγές μέτωπο, να δέχεται ο πρωθυπουργός δωράκια υπονόμευσης σε βάρος του Έλληνα πρώην πρωθυπουργού.

Αυτό δείχνει ότι στον βωμό των μικροκομματικών συμφερόντων, το ΠΑΣΟΚ είναι πρόθυμο να θυσιάσει και την εθνική ομοψυχία, για την οποία δήθεν κόπτεται, και τα ίδια τα εθνικά ζητήματα. Κρίμα.

Τουλάχιστον ας διδαχθεί -ευκαιρίας δοθείσης με την επίσκεψη Ερντογάν- από τους Τούρκους, πως αυτοί, ενιαία, και ανεξάρτητα από τις εσωτερικές διαφορές τους, αντιμετωπίζουν όλους τους άλλους όταν πρόκειται για τα εθνικά τους θέματα και συμφέροντα.

[Κλασσικοπερίπτωση]

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΚΧΩΡΕΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ "ΤΡΙΤΟΥΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ"
Πηγή:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/05/blog-post_907.html



Αυτός που παρέδωσε τον Οτσαλάν στις τούρκικες μυστικές υπηρεσίες, εκείνος που τις κρίσιμες στιγμές των Ιμίων σουλατσάριζε στα κανάλια και παραμύθιαζε με τις ..χοντράδες του τον ελληνικό λαό, αυτός που από τη θέση του αντιπροέδρου της κατοχικής κυβέρνησης παίζει τον ρόλο του μαντρόσκυλου στο υπουργικό συμβούλιο, δήλωσε σήμερα με τη γνωστή του θρασύτητα και τον απαραίτητο για τη θέση του εθνομηδενισμό ότι:

«όπου υπάρχει διαφωνία για τον καθορισμό εδαφικών λεπτομερειών ή γεωγραφικών ιδιομορφιών, η λύση πρέπει να δίνεται από τρίτους, εντεταλμένους προς τούτο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο».

Αυτά βέβαια δεν ήταν λόγια σαν και αυτά που συνήθως κατεβαίνουν λόγω βαρύτητας γρήγορα στο στόμα του κ. Πάγκαλου πριν ακόμα υποστούν την απαραίτητη εγκεφαλική επεξεργασία, αλλά μια σαφής διατύπωση της πρωθυπουργικής τοποθέτησης όπως αυτή διατυπώθηκε αρκετές φορές σήμερα στα πλαίσια της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού.

Επί της ουσίας ο κ. Πάγκαλος αποδέχθηκε ως μη όφειλε την επιχειρηματολογία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ειδικά αυτήν που αναφέρεται σε "αμφισβητούμενα εδάφη", "γκρίζες ζώνες" και γενικά σε ότι συνιστά την σταδιακή ακύρωση της συνθήκης της Λωζάνης.

Ας μην αυταπατώμεθα, το κλαδί της ελιάς που κράταγε στο χέρι του ο Ερντογάν είναι πλαστικό και μάλιστα made in USA. Η ρητορεία της αντίφασης και το πασπάλισμα των απειλών με τη ζάχαρη μιας ειρηνικής αοριστολογίας δεν είναι λόγοι για να πάμε ήσυχοι στο κρεβάτι να ονειρευτούμε προβατάκια. Μας είπε π.χ όμορφα λόγια για τα οφέλη της μείωσης των εξοπλιστικών δαπανών, όμως την ίδια στιγμή η Τουρκία εξοπλίζεται με δαιμονιώδεις ρυθμούς κλείνοντας συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που Τούρκος πρωθυπουργός υπόσχεται ότι στο μέλλον θα είναι "καλό παιδί" και έτσι θα προχωρήσουμε χέρι-χερι σε μια ειρηνική πορεία συνύπαρξης. Δυστυχώς η ιστορία απέδειξε ότι μετά από τέτοια "ρομαντικά βάλς" μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων πρωθυπουργών ακολουθούσε σχεδόν πάντα παραβίαση των προσυμφωνηθέντων και κάποια εθνική γρατζουνιά ή ακόμα και τραγωδία.

Τα αποτελέσματα της σημερινής συνάντησης Παπανδρέου - Ερντογάν δυστυχώς θα φανούν αργότερα όταν ο αέρας θα έχει απομακρύνει τη ζάχαρη από τον νεο-ταξικό κουραμπιέ που μας σέρβιραν και οι δύο εγκάθετοι της Pax Americana.

Οι πρόγονοί μας πλην των άλλων μας άφησαν ως παρακαταθήκη και μια σημαντική συμβουλή:

«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Η αυθάδεια του Σουλτάνου και ο ραγιαδισμός των δωσίλογων

Αποκαλυπτικό το παρακάτω, λεπτομερές, κείμενο του Ριζοσπάστη:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5651962&publDate=15/5/2010

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ



Σχέδια και ομολογίες επικίνδυνα για τους λαούς
Αποκαλυπτική η συνέντευξη Τύπου Παπανδρέου - Ερντογάν

Τους επικίνδυνους για τους λαούς των δύο χωρών σχεδιασμούς που εξυφαίνονται στο παρασκήνιο των πρωτοβουλιών που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας για συνολικότερες διευθετήσεις με ΝΑΤΟική ομπρέλα, οι οποίες θα οδηγήσουν σε σταδιακή απεμπόληση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανέδειξε η χτεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν ο Γ. Παπανδρέου και ο Τ. Ερντογάν.

Πίσω από τις βαρύγδουπες αναφορές περί «ιστορικής» συνάντησης, που θα ενδυναμώσει τη «φιλία των δύο λαών», κρύβεται η διαμόρφωση ενός πολιτικού μηχανισμού που φέρει τον τίτλο «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας», ο οποίος θα στρώσει το έδαφος για την παραπέρα επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στο Αιγαίο και ευρύτερα στα Βαλκάνια.

Σ' αυτό ακριβώς το πνεύμα, ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, υποστήριξε ότι «οι δύο χώρες πρέπει να ξεπεράσουν στερεότυπα του παρελθόντος και να ανοίξουν νέους δρόμους», προτείνοντας σαν πυξίδα την περίοδο 1999 - 2004.

Μια περίοδο όπου, με βάση τη συμφωνία του Ελσίνκι, αναγνωρίστηκαν «συνοριακές διαφορές» ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ ταυτόχρονα επιχειρήθηκε να λυθεί το Κυπριακό μέσω του αμερικανόπνευστου και διχοτομικού σχεδίου Ανάν.

Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας επανέλαβε τις τουρκικές προκλητικές αξιώσεις, που θέτουν σε ευθεία αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου.

Φρόντισε μάλιστα να τις συνδέσει με τις ιμπεριαλιστικές και ΝΑΤΟικές επιταγές, που δεν αποδέχονται την ελληνική θέση για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο.

Ανοιξε τη βεντάλια των διεκδικήσεων

Στην εισήγηση και στις απαντήσεις που έδωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός:

-- Εθεσε σε αμφισβήτηση το καθεστώς του Αιγαίου, υποστηρίζοντας ότι «σύμφωνα με το ΝΑΤΟ δεν έχουν καταγραφεί ως παραβιάσεις οι πτήσεις των τουρκικών μαχητικών», πατώντας πάνω στη ΝΑΤΟική θέση που δεν αναγνωρίζει το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου. Απλώς επανέλαβε την επιθυμία της Αγκυρας, οι πτήσεις στο Αιγαίο να γίνονται από αφοπλισμένα αεροπλάνα.

-- Ξεκαθάρισε ότι θα παραμείνει ενεργό το «casus belli» (αιτία πολέμου) της Τουρκίας, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, υποστηρίζοντας μάλιστα προκλητικά ότι το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο στην τουρκική πλευρά.

-- Εθεσε «μειονοτικό θέμα» στη Θράκη, κάνοντας λόγο για «τουρκική μειονότητα» της Δυτικής Θράκης, καλώντας παράλληλα την ελληνική πλευρά να επιτρέψει την εκλογή και όχι το διορισμό του «Τούρκου μουφτή» στην περιοχή, υποστηρίζοντας ότι ούτε η Τουρκία αναμειγνύεται στο θέμα του Οικουμενικού Πατριάρχη.

-- Επέρριψε ευθύνες για τη μη επίλυση του Κυπριακού στην κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραγνωρίζοντας το καθεστώς της κατοχής, την εγκάλεσε που απέρριψε το «σχέδιο Ανάν».

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, αναφερόμενος ειδικότερα στο Κυπριακό, ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία ήταν «έτοιμη να αποσύρει τα τουρκικά στρατεύματα από την κατεχόμενη Κύπρο». Η «Βόρεια Κύπρος ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν, η Νότια Κύπρος το απέρριψε», ανέφερε, και έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι «δεν τηρήθηκαν τα υπεσχημένα».

Είπε ότι στη Σύνοδο που έγινε το 2004 στην Ελβετία - τέλος Μάρτη-αρχές Απρίλη, παραμονές του δημοψηφίσματος - η ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά επιθυμούσε την αναβολή του δημοψηφίσματος, αλλά τελικά το δημοψήφισμα έγινε με το γνωστό αποτέλεσμα.

Για τα θέματα του Φαναριού ο Τ. Ερντογάν υποσχέθηκε ότι «οι πατριάρχες θα μπορούν να πάρουν την τουρκική ιθαγένεια», ενώ σχετικά με τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης είπε ότι σύντομα θα υπάρξει λύση.

Ευχολόγια για να καλυφθεί η ουσία

Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε ότι το θέμα του Φαναριού δεν είναι διμερές, αλλά διεθνές και πάνω από όλα έχει να κάνει «με το σεβασμό που δείχνει μια χώρα στον εαυτό της». Μπροστά στις αξιώσεις που πρόβαλε ο Ερντογάν αρκέστηκε σε ένα αόριστο ευχολόγιο, υποστηρίζοντας ότι οι «δύο χώρες πρέπει να φύγουν από φοβίες και με απλές λύσεις να πάνε στο μέλλον».

Για το θέμα της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας ανέφερε ότι υπάρχει «εντατικοποίηση των συνομιλιών», ενώ δεν απέκλεισε την προσφυγή στη Χάγη. Την ίδια στιγμή, πάντως, ο Τ. Ερντογάν ανέφερε ότι «θέλουμε το Αιγαίο να μας ενώνει. Εμείς θα διευθετήσουμε το Αιγαίο, κανείς δε θα μας πει τι θα κάνουμε».

Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε ότι τα τουρκικά αεροσκάφη μπορούν να μπουν στον «ελληνικό εναέριο χώρο αρκεί να υποβάλλουν σχέδια πτήσης».

Για το Κυπριακό, ο Γ. Παπανδρέου κάλεσε «όλες τις πλευρές να πάνε πίσω στο τραπέζι του διαλόγου και να βρουν λύση» και αναγνώρισε «το θάρρος του Ερντογάν» να συζητά το Κυπριακό, σε αντίθεση με όσα λέγονταν παλαιότερα από την Αγκυρα, «ότι το θέμα λύθηκε το 1974».


Για το θέμα που έθεσε ο Ερντογάν με τους μουσουλμάνους, Ελληνες πολίτες της Θράκης, ο Γ. Παπανδρέου ξεκαθάρισε ότι «οι θρησκευτικές ελευθερίες είναι κατοχυρωμένες στη χώρα», αλλά πρόσθεσε ότι στο παρελθόν υπήρξαν αδικίες. Πρέπει να κάνουμε «άλμα προς τα μπρος» και την ευκαιρία αυτή μας τη δίνει το Ανώτατο Συμβούλιο που συγκροτήσαμε, είπε ο πρωθυπουργός, ενώ ο Τ. Ερντογάν έκανε λόγο για «νέα φάση στην ιστορία των σχέσεων των δύο χωρών».

Οι δύο πρωθυπουργοί, εκφράζοντας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των δύο χωρών, τάχτηκαν υπέρ της ενίσχυσης των επιχειρηματιών. Μάλιστα, και οι δύο σημείωσαν ότι οι επιχειρηματικοί κύκλοι Τουρκίας - Ελλάδας είναι αποφασισμένοι να πετύχουν τους στόχους τους.

Ο Τ. Ερντογάν έθεσε και θέμα στενότερης συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», που, όπως είπε, απασχολεί τις δύο χώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο πλευρές συμφώνησαν να θέσουν σε εφαρμογή όλα τα ιμπεριαλιστικά δόγματα περί της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας».

[ΘΑΛΕΙΑ]

Ο κουμπάρος;


Ο γείτονας, φίλος κι αδελφός τουρκικός λαός ευτυχεί να 'χει έναν μεγάλο ηγέτη, τον κ. Ερντογάν. Ίσως, για την Τουρκία ο Ερντογάν να αναδεικνύεται σε έναν νέο Κεμάλ, ακριβώς διότι φαίνεται να εκφράζει τις ανάγκες της εποχής του, όσον και ταυτοχρόνως να 'χει την ικανότητα να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα.

όταν το τελευταίο μεταλλάσσει τις λύσεις σε προβλήματα. Όπως έκαμε με το ΔΝΤ, προχωρώντας στα αντίθετα απ' όσα οι συνταγές του τού υπαγόρευαν, βγάζοντας έτσι την Τουρκία απ' την πρόσφατη κρίση της.

Ο Ερντογάν έχει εθνική στρατηγική. Σκοπεύει, ανεξαρτήτως αν θα τα καταφέρει, να φέρει την Τουρκία στις δέκα ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου εντός των προσεχών ετών. Σε πολλά θυμίζει τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ηγείται μιας χώρας που 30 (ή 60) χιλιόμετρα ανατολικώς των δυτικών της ακτών έχει ακόμα δομές, κοινωνικές και οικονομικές, σχεδόν προβιομηχανικές.

Όμως ο Ερντογάν και οι συν αυτώ όταν μιλούν προς τον κόσμο αναφέρονται στη χώρα τους με υπερηφάνεια, απαιτώντας σεβασμό. Ούτε στην πιο βαθιά νύχτα της άγριας κρίσης που πέρασαν, βρέθηκε ένας απ' αυτούς να μιλήσει για μειωμένη εθνική κυριαρχία...

Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:

Συμφωνούμε με τις επισημάνσεις του φίλου ΣΤΑΘΗ.

Ιδιαίτερα για το ηγετικό προφίλ του Ερντογάν.

Το γιατί και το πώς, όμως, έχει διαμορφωθεί ένας τέτοιος ηγέτης, δεν μας λέει…

Φυσικά την εξήγηση τη συμπυκνώνει, αλλά την αφήνει ξεκάρφωτη, στα παρακάτω λόγια:

«έχει ακόμα δομές, κοινωνικές και οικονομικές, σχεδόν προβιομηχανικές».

Πιο απλουστευτικά: Έχει ακόμα ισχυρή ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!!!

Η Τουρκία δεν έχει, ακόμα, λόγω οικονομικών και κοινωνικών δομών προβιομηχανικών, «αφομοιωθεί» μέσα στο παγκόσμιο πλέγμα των ιμπεριαλιστικών δομών και σχέσεων: Είναι ατελώς ενσωματωμένη, διατηρεί ισχυρά οικονομικά εθνικά ερείσματα.

Στην Ελλάδα εθνικό κεφάλαιο δεν υπάρχει: η παραγωγική της δομή έχει αποβιομηχανοποιηθεί, και γενικά το πάλαι ποτέ «εθνικό» της κεφάλαιο ή το κατέστρεψαν ή έγινε ολοκληρωτικό εξάρτημα των πλανητικών μαφιών του κεφαλαίου.

Κυριαρχεί το «μεσιτικό» κεφάλαιο, δηλαδή οι μεσίτες ή «νταβάδες» των ξένων κέντρων εξουσίας.

Γι’ αυτό δεν υπάρχουν, πλέον, ούτε «εθνικοί» ηγέτες, σε επίπεδο ελληνικού καπιταλισμού…

Οι Έλληνες πολιτικοί είναι πιόνια και «μεσίτες» (δωσίλογοι) των ξένων και κυρίως των Αμερικανών.