Ο δρόμος προς το καλύτερο θέλει μόνο την δική μας απόφαση

[Κωνσταντίνος]

Ο δρόμος προς το καλύτερο θέλει μόνο την δική μας απόφαση
Πηγή:
http://kostasxan.blogspot.com/2010/04/blog-post_3681.html




· Ανάγκη δημιουργίας ελληνικού πολιτικού σχήματος που πρώτιστο και μοναδικό σκοπό θα έχει την ιεράρχηση των ελληνικών συμφερόντων και όχι την προώθηση τρίτων...
· Οδεύοντας προς το ΔΝΤ μήπως υπάρχει και κάποια άλλη καλύτερη λύση;

Βιώνοντας τον ψυχολογικό πόλεμο που γίνεται προς τον έλληνα πολίτη, παρακολουθώντας τις δυσάρεστες εξελίξεις που ισοπεδώνουν την αυτοπεποίθησή μου και διαπιστώνοντας πως η ανερμάτιστη οδός του ευτελισμού, της ηθικής και εθνικής καταβαράθρωσης αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου των "αρχόντων" μας, νιώθω την ανάγκη να φωνάξω μήπως και ξυπνήσω από τον εφιάλτη που ζω.

Δυστυχώς, όμως, οι φήμες έγιναν ψίθυροι και οι ψίθυροι γίνανε με τη σειρά τους υποθέσεις, που τελικά έδωσαν την εικόνα της βεβαιότητας του επερχόμενου ισοπεδωτισμού, της ταπείνωσης (προσωπικής και εθνικής) και του βιοτικού ευτελισμού... Όχι, δεν είναι κάποιος εφιάλτης, αλλά το τραγικό σήμερα που παραδίδεται αμαχητί στον άκρατο καπιταλισμό, ξεπουλώντας ελπίδες, όνειρα και ιδανικά... Και αρχίζω να αναρωτιέμαι...

Μήπως, τελικά, μέσα από αυτή την καταιγίδα, θα πρέπει επιτέλους να συνέλθει ο έλληνας πολίτης και να αντιληφθεί τους πρωταίτιους, τους πρωτεργάτες ή τους "πρωτομάστορες" εκείνων των πολιτικών που καταβαράθρωσαν την ίδια τη χώρα; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πως έφτασε η ώρα να δημιουργηθεί μία πολιτική κίνηση, τέτοια, που δανειζόμενη από την πρόσφατη εμπειρία, να προσφέρει όλα εκείνα που αγνόησαν ή ευτέλισαν οι πολιτικοί ηγέτες και οι "άρχοντες" της πλουτοκρατικής πολιτικής;

Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, που θα διέπεται από αρχές βασισμένες στις σύγχρονες πολιτικές τάσεις και θα στηρίζεται στις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού και αναμφισβήτητα στην ιστορική μνήμη του έθνους μας..

Η καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος δεν επιτρέπει αυτή τη στιγμή την ουσιαστική αναβάθμιση οποιουδήποτε υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, ούτε οι υπάρχουσες πολιτικές δομές επιθυμούν την αναδιοργάνωσή τους, αφού έχουν "βολευτεί" οι μηχανισμοί που κινούν την σύγχρονη πολιτική ζωή, τα κόμματα και τους πονηρούς πλουτοκράτες. Όλοι αυτοί που κατέστησαν άγνωστη την θαυμάσια ελληνική λέξη «χρηστότητα» έχουν μπεί de facto στην σκιά μιας και τα πράγματα ανάγκασαν τον ελληνικό λαό να δεί την αληθινή τους αξία.Το κακό είναι ότι έχουμε μπεί στην ιστορική περίοδο στην οποία οι σκιές ασκούν εξουσία και μάλιστα αντίστοιχη την ιδιοσύστασής τους.

Σήμερα, η χώρα επιτακτικά αναζητά την μορφή εκείνη που θα μπορέσει ως προσωπικότητα να συγκεντρώσει αλλά και να αναδείξει την ισχύ του πολίτη και ταυτόχρονα να μπορέσει χωρίς συστολές να καταδείξει την πολιτική αλητεία και να επαναφέρει την κοινωνική ειρήνη μέσα από μία ειλικρινή και δυναμική προοπτική ακμάζουσας αναδιοργανωμένης -σε στέρεες και υγιείς βάσεις- οικονομίας.

Η επαναφορά του δικαίου, η τιμωρία των λαμογιών και η χωρίς συμβιβασμούς επιβολή του νόμου υπέρ του συμφέροντος των πολιτών (δηλαδή των πολλών), είναι ένα έργο που έχει ξεχάσει να επιτελεί η δικαιοσύνη και τα όργανά της και ίσως χρειάζεται μία βαθειά τομή, ικανή να εξυγιάνει τη νοσηρότητα της αρχής του δικαίου. Μια νοσηρότητα της οποίας το βασικώτερο σύμπτωμα είναι η επιβράβευση της παρανομίας και η συστηματική «στοχοποίηση όποιου» τολμά να κινείται βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνο σε όσα ο νόμος ορίζει.

Η δημιουργία ενός νέου κομματικού μηχανισμού, ικανού να αγκαλιάσει και να πραγματοποιήσει τις ελπίδες, να απομακρύνει τους φόβους και να ξεκινήσει την εκ του μηδενός σύσταση ενός κράτους που θα σέβεται πρώτα από όλα τους πολίτες του και τις αρχές και ηθικές αξίες που η ιστορία έχει καταγράψει, διαφαίνεται ως η μοναδική πλέον ελπίδα προκειμένου να διασωθούν τα υπάρχοντα αγαθά και κεκτημένα και να επανέλθουν τα απωλεσθέντα.

Μία πολιτική κίνηση βασισμένη στα πλαίσια ενός πρωτότυπου ελληνικού χριστιανοδημοκρατισμού, που όμως θα έχει σφραγίδα καθαρά ελληνική, στηριγμένη σε σταθερές πολιτικές αξίες και μακριά από τους παραγοντίσκους καρεκλοκένταυρους και δεινόσαυρους της πολιτικής που μας έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση, είναι πλέον η μοναδική οδός που είναι δυνατόν να οδηγήσει τη χώρα έξω και μακριά από τους κινδύνους του παρόντος.

Χωρίς ρεβανσιστικές τάσεις, αλλά με σαφή την πρακτική επαναφοράς της νομιμότητας και φυσικά της σκληρής τιμωρίας όλων εκείνων που ισοπέδωσαν αξίες, ιδανικά και έπαιξαν επικίνδυνα επιδιώκοντας έως και την απώλεια εθνικών χαρακτηριστικών προκειμένου να διασωθούν ή να αναδειχθούν μέσα από την καταδυνάστευση των πολιτών, είναι δεδομένο πως αποτελεί την μοναδική πλέον πολιτική λύση που θα μπορέσει να ανταποκριθεί έμπρακτα στο μείζον: στην διάσωση αυτού του ίδιου του ελληνισμού και της ίδιας της χώρας.

Στα πλαίσια αυτής της λογικής θα πρέπει πλέον να αρχίσουμε να "λειτουργούμε". Κι αυτό, επειδή ο δρόμος του ευτελισμού και της ηθικής κατάπτωσης δεν είναι μονόδρομος στις επιλογές μας. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, που μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα, αρκεί εμείς, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σαν λαός, να αποφασίσουμε να κάνουμε επιτέλους την δική μας επανάσταση απέναντι στο υπάρχον πολιτικό κατεστημένο που επιθυμεί να μας έχει ποδηγετημένους και υπάκουους δούλους του...

Δεν γεννάται ζήτημα για το αν το θέλουμε, δεν γεννάται ζήτημα για το αν μπορούμε. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να αποφασίσουμε να πούμε το δικό μας όχι (και που οφείλουμε κάτω από τις σημερινές περιστάσεις) κόντρα στα συμφέροντα των ολίγων που απολαμβάνουν και μεγιστοποιούν τα πλούτη τους οδηγώντας εμάς στην εξαθλίωση.

Τι λέτε λοιπόν, το αποφασίζουμε;

Υ.Γ.: Το παρόν κείμενο αποτελεί μία προσωπική σκέψη - πρόταση, η οποία ίσως θα έπρεπε να συζητηθεί...

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

"Επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, που θα διέπεται από αρχές βασισμένες στις σύγχρονες πολιτικές τάσεις και θα στηρίζεται στις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού και αναμφισβήτητα στην ιστορική μνήμη του έθνους μας."

Αυτά είχε στο μυαλό του ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Τον πρόλαβε ο Καποδίστριας, αλλά κι αυτόν τον πρόλαβαν κάποιοι άλλοι, με διαφορετικά - αν και ίδια - από τα συμφέροντα που εκείνος (Καποδίστριας) υπηρετούσε. Τα οποία δεν ήταν βέβαια αυτά που είχε κατά νουν ο αείμνηστος Στρατηγός.

Μακρυγιάννης : "Χορτάσαμε πλέον λευτερία συνταματική από τους Άγγλους και τους Γάλλους κι ορθοδοξία ρούσσικη με την Φιλορθόδοξο Εταιρία αυτεινών των ομοθρήσκων μας Ρούσσων".
(Άπαντα Μακρυγιάννη, σελ. 169, 1821 Ελληνική Εκδοτική Σχολή, Αθήνα 1977)

Σημείωση. Ο Μακρυγιάννης αρνήθηκε να υπογράψει τον όρκο της μυστικής εταιρία του Ηρακλέους, εμπνεύσεως Καποδίστρια. Για το λόγο αυτό τιμωρήθηκε και του ανακοινώθηκε ότι "δεν μπορεί να θεωρείται εις το εξής παρά ως εκτός της στρατιωτικής υπηρεσίας".
(ε.α. σελ. 124-125)

Είμαι από εκείνους που συνήθισαν (η πραγματικότητα που έζησα και ζω αυτό με δίδαξε) να βλέπουν το ποτήρι "μισοάδειο". Ωστόσο δεν παύω να ελπίζω και δεν συμπαθώ αυτούς που υποστηρίζουν το : Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.