Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η μαλθουσιανή "χωματερή" προ των θυρών...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 14, 2010 4:12 am    Θέμα δημοσίευσης: Η μαλθουσιανή "χωματερή" προ των θυρών... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η μαλθουσιανή "χωματερή" προ των θυρών…



Ο μαλθουσιανισμός είναι η πιο ακραία και απάνθρωπη πτυχή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτός ο εφιάλτης υλοποιείται σήμερα.


Η Νέα Τάξη είναι η «φάση» της ακραίας καπιταλιστικής βαρβαρότητας: Η υλοποίηση της «θεωρίας» του Μάλθους.


Όταν ο Άγγλος οικονομολόγος, Τόμας Μάλθους, έγραψε το 1798 το «σενάριό» του: «Μελέτη επί της Αρχής του Πληθυσμού», αυτό έπεσε σαν αντιχριστιανική «τρομοκρατική βόμβα» η οποία θορύβησε τους πάντες και κυρίως τους ουτοπιστές σοσιαλιστές και τους χριστιανούς που και αυτοί είναι ουτοπιστές σοσιαλιστές.

Φυσικά η «προφητεία» του Μάλθους διαψεύστηκε από τα πράγματα.

Ωστόσο, η «θεωρία» του Μάλθους διατυπώνει, με ωμό κυνισμό, τα ουσιώδη στοιχεία της παράνοιας και της κτηνωδίας που υπάρχουν μέσα στα οστά, στο αίμα και στις λειτουργίες του καπιταλισμού.

Σήμερα αυτά τα «στοιχεία» έχουν θεριέψει και απειλούν την ανθρωπότητα.

Πριν αναδείξουμε αυτά τα «στοιχεία», ας συνοψίσουμε τη «θεωρία» του Μάλθους.

Σύμφωνα με αυτή τη «θεωρία» οι οικονομικές κρίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομία καθεαυτή, «έχουν σχέση μόνον με την καλπάζουσα αύξηση του συνόλου των καταναλωτών, δηλαδή του συνόλου του πληθυσμού της γης...».

Ενώ τα αγαθά αυξάνονται, κατά τον Μάλθους, με αριθμητική πρόοδο (1,2,3,4...), οι κάτοικοι του πλανήτη αυξάνονται κατά γεωμετρική πρόοδο (1,2,4,8,16...). Το πρόβλημα, μας λέει, ότι θα λυθεί μόνο αν ελέγξουμε αυστηρά τις γεννήσεις.

Σύμφωνα με τον Μάλθους πρέπει να αρχίσει ο έλεγχος του πληθυσμού της γης με την «εκκαθάριση» των κατώτερων ανθρώπων οι οποίοι αποτελούν τα παιδιά ενός «κατώτερου Θεού»!!!

Αυτά τα «παιδιά του κατώτερου Θεού» είναι οι εργαζόμενοι και οι πληβείοι: τα λαϊκά στρώματα!!!


Γι’ αυτό ο Μάλθους χαρακτήριζε τους πολέμους «μοχλούς» οικονομικής ανάπτυξης: Εκεί σφαγιαζόντουσαν οι «κατώτεροι άνθρωποι»!!!

Σύμφωνα με την κτηνώδη «θεωρία» του Μάλθους όσο λιγότεροι οι εκλεκτοί, τα παιδιά ενός "ανώτερου Θεού ", τόσο το καλύτερο για την καλή διατροφή τους…

Αυτά μπορεί να προκαλούν φρίκη, αλλά αποτελούν την πεμπτουσία της καπιταλιστικής λογικής, στην ακραία και μοχθηρή της διάσταση: Αυτή που προωθείται σήμερα, σαν αποτέλεσμα της θηριώδους «εξέλιξης» αυτής της καπιταλιστικής λογικής.

Καταρχάς, μέσα από αυτά τα οστά και τις λειτουργίες του καπιταλισμού ξεπηδούνε όλες οι μορφές του μαλθουσιανού ρατσισμού: Του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού ρατσισμού εναντίον των κατώτερων «παιδιών του Θεού»: Τους προλετάριους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Αυτόν τον ολοκληρωτικό ρατσισμό της Νέας Τάξης εναντίον των εθνών και των λαών της υφηλίου ζούμε σήμερα.

Έναν εφιαλτικό πόλεμο ζούμε. Τα παιδιά του «ανώτερου Θεού» (οι διεθνείς ελίτ) έχουν κηρύξει ένα εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του συνόλου της ανθρωπότητας.

Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια προς τις χωματερές…

Τα λαϊκά στρώματα ρίχνονται στον «καιάδα» της καταστροφής και της αποκτήνωσης…

Οι κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των λαών που «ποτίστηκαν» με πολύχρονους αγωνιστικούς ποταμούς αίματος, η ιστορία των λαών, τα πνευματικά τους δημιουργήματα, οι αγωνιστικές μνήμες και το θρησκευτικό τους συναίσθημα, κάθε Πίστη και Όραμα, κάθε Αξία και Ηθική, όλα ισοπεδώνονται βάναυσα από τα παιδιά του «ανώτερου Θεού»: Από τις πολυεθνικές και τους δολοφονικούς μηχανισμούς τους…


Στην Ελλάδα ζούμε αυτόν τον άγριο και κτηνώδη ρατσισμό εναντίον του ελληνικού λαού, της ιστορίας του, της εθνικής του υπόστασης, της θρησκείας του και του πολιτισμού του, σε μορφές παράνοιας.

Ζούμε τον πλέον μακάβριο μαλθουσιανό ρατσισμό στο όνομα του «αντιρατσισμού»: το ιδεολόγημα των παιδιών «του ανώτερου Θεού»!!!

Ό,τι στρέφεται εναντίον του νεοαταξικού ρατσισμού χαρακτηρίζεται από τους μηχανισμούς της εξουσίας σαν «ρατσισμός»: Αυτή η κατάφορη απάτη είναι ο «αντιρατσισμός»…

Η «Αρία φυλή», βεβαίως τρώει με χρυσά κουτάλια, χρησιμοποιώντας για πιάτα τα καλά γυαλισμένα κρανία των θυμάτων της εκμετάλλευσης: τα «απόβλητα» του κέρδους, τα παιδιά του «κατώτερου Θεού».

Αυτόν τον μαλθουσιανό εφιάλτη ζούμε σήμερα: Οι λαοί και τα έθνη να πεθαίνουν και να δολοφονούνται ανελέητα, να στραγγίζεται και η τελευταία ρανίδα του αίματός τους, Και τα κέρδη της κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας, ιδιαίτερα τα κέρδη των τραπεζών, να εξακοντίζονται σε δυσθεόρατα ύψη: Σε τοκογλυφική αναλγησία χωρίς ιστορικό προηγούμενο…

Ο Μάλθους, πρόωρα βεβαίως, αλλά είχε καταγράψει, με μεγάλη ακρίβεια, τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της φρίκης του συστήματος που υπηρετούσε: Το νεοταξικό εφιάλτη…

Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 14, 2010 11:42 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
"Έναν εφιαλτικό πόλεμο ζούμε. Τα παιδιά του «ανώτερου Θεού» (οι διεθνείς ελίτ) έχουν κηρύξει ένα εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του συνόλου της ανθρωπότητας. "

Αυτοί που γράφουν είναι λίγοι και αυτοί οι λίγοι, το μόνο τους όπλο ήταν άλλοτε το μολύβι και το χαρτί, σήμερα έχουν το πληκτρολόγιο και την ψηφιακή εκτύπωση. Καλό αυτό, δεν λέω.

Αυτοί που δεν γράφουν, είναι οι περισσότεροι.
Αυτοί που δεν γράφουν και δεν διαβάζουν, είναι οι περισσότεροι.
Αυτοί που δεν ξέρουν να γράφουν είναι οι περισσότεροι.
Αυτοί που δεν ξέρουν να διαβάσουν, μήτε να γράψουν, οι ακόμη περισσότεροι.

Όλοι, πάντως, είτε ξέρουν ή δεν ξέρουν, γραφή κι ανάγνωση, είτε γράφουν είτε δεν γράφουν, ένα πράγμα γνωρίζουν πολύ καλά : Να συμμετέχουν στο ανά τετραετία δημοκρατικόν "κάλεσμα".

Την εποχή που ο Μάλθους διατύπωνε τη θεωρία του, η φυσική επιλογή - νόμος της εξελικτικής θεωρίας, δεν είχε γίνει πλήρως κατανοητή και άλλα μέσα βάρβαρα χρησιμοποιήθηκαν για την εφαρμογή της (: ο Μάλθους χαρακτήριζε τους πολέμους «μοχλούς» οικονομικής ανάπτυξης). Άλλοτε εμφανώς και κατά το σύνηθες λαθραία και υποβόλιμα

Σήμερα αυτό γίνεται με διαφανείς(;) και κοινά αποδεκτές διεργασίες : Με την ειρηνική εμπέδωση της, αμερικανικών (ευρωπαϊκών) προδιαγραφών, δημοκρατίας και όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτουν οι (χειρουργικές!) βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ή ανώδυνα, οι οικονομικές φούσκες. Αλλά υπάρχουν και όλοι εκείνοι που διεκδικούν το (νόμιμο!!) δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των σαν (ιστορικός!!!) λαός. Οπότε ...

Ο Μάλθους ήξερε να γράφει, αλλά δεν ήξερε τι έγραφε. Αυτοί σήμερα που τον ζωντανεύουν το ίδιο. Ερώτημα είναι αν, ακόμη, γνωρίζουν να διαβάζουν. Το μόνο που έμαθαν πολύ καλά, είναι πώς να κάνουν πράξη τις υποθήκες που αυτός (Μάλθους) άφησε, οπωσδήποτε, χωρίς βάρβαρα μέσα. Η δημοκρατία πάντα νικά.

Τα λόγια φεύγουν, τα γραπτά μένουν, αλλά όσα δεν διαφημίζονται. δηλ. δεν γίνονται γνωστά, δεν μένουν. Πόσο μάλλον αυτά που γράφονται δια της ψηφιακής πληκτρολόγησης. Το ηλεκτρονικό μέσο εφευρέθηκε και διαδόθηκε για λόγους εκτόνωσης. Κάτι αντίστοιχο των γηπέδων χωρίς τον δυσάρεστο "χουλιγκανισμό".

Δεν θα ήταν άτοπο συνεπώς να υποστηρίξω, ότι είναι αδιάφορο αν δημοσιοποιούνται αυτά που γράφουμε ή κι αυτά, που ο ίδιος γράφω. Οι αναστηλωτές του Μάλθους ούτως ή άλλως, θα παραμείνουν ατάραχοι στις θέσεις τους.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Κλασσικοπερίπτωση
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Απρ 15, 2010 10:04 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Πηγή:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/04/blog-post_15.html




Πόσες λέξεις νομίζετε ότι χρειάζονται για να περιγράψουν την βαρβαρότητα;
Μόνο τρείς:
«Νέα Τάξη Πραγμάτων».


Δεν είναι ότι έχουμε αποκτήσει μια μονομανία και βλέπουμε παντού φαντάσματα.

Είναι ότι βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας ίσως το τελευταίο δράμα που θα ζήσει αυτός ο πλανήτης.

Η βαρβαρότητα που φαντάστηκε η Λούξεμπουργκ δεν είναι απολύτως τίποτα , μπροστά σε αυτήν που έρχεται και ο λόγος είναι πολύ απλός .

Τότε οι διαχωριστικές γραμμές του καλού με το κακό ήταν ευδιάκριτες και βασίζονταν σε μια ευρύτατα αποδεκτή κοσμοαντίληψη για το πώς μπορεί να πορευτεί ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας τα Θεόσδοτα δώρα του αυτεξούσιου και της ελευθερίας. Ακόμα και εκείνοι που δεν ήξεραν ή δεν αποδέχονταν τον λόγο του Χριστού εν τούτοις αντλούσαν από τα βάθη της ψυχής τη δύναμη και αγωνίζονταν με σωστό ή με λάθος τρόπο, συνειδητά ή ασυνείδητα, υπερασπιζόμενοι όμως αυτά τα δύο δώρα.

Από την στιγμή που επέτρεψαν οι λαοί
να διαχειριστούν τις ιδεολογίες τους πρόσωπα μαυρισμένα από την καπνιά της αποστασίας και λερωμένα από την βρώμα της προδοσίας και του μισανθρωπισμού, ήταν βέβαιο ότι θα φτάναμε στην σημερινή κατάσταση όπου όλες οι ιδεολογίες και τα πολιτικά συστήματα αλέθονται μαζί δημιουργώντας αυτόν τον τοξικό πολτό που λέγεται ιδεολογία-κοσμοαντίληψη της «Νέας εποχής».

Η οδύνη μπερδεύτηκε με την ηδονή και το ηθικό με το ανήθικο, η αλήθεια με το ψέμα και το λογικό με το παράλογο. Αυτήν την σύγχυση την έντυσαν με τις ιδεολογίες τους κυρίως τα καπιταλιστικά συστήματα και οι νεοφιλελεύθερες μεταλλάξεις τους. Ήταν εκείνοι που χρησιμοποίησαν ως άρμα δόξας την ήττα του Σοβιετικού «σοσιαλισμού» για να κάνουν ελεύθερα το σουλάτσο τους στον κόσμο, πουλώντας με το κιλό την δυτικού τύπου «ελευθερία».

Ήταν το ξεκίνημα της εφαρμογής ενός νέου συστήματος που ανάλογα με τις περιστάσεις χρησιμοποιούσε διάφορες μουτσούνες για να παρασύρει τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους στον κόσμο της ψευδαίσθησης μιας κοινωνικής ομαλότητας και μιας ευημερίας.

Δυστυχώς έπρεπε να περάσουν κάμποσα χρόνια ώστε να καταλάβουμε ότι αυτό που πλασάριζαν οι αριστεροδέξιες μουτσούνες δεν ήταν η «ώριμη» μορφή μιας αστικής δημοκρατίας αλλά το φρικώδες σύστημα μιας δαιμονοποιημένης κοινωνίας που χτίζεται καθημερινά με τα δόγματα της «Νέας εποχής».

Μήπως αυτό που ζούμε σήμερα
δεν είναι μια κοσμική πρόγευση της κόλασης όπως την ονειρεύτηκαν και την προτείνουν οι διάδοχοι του Μάλθους, του Κέην, της Θάτσερ και όλων των «πολιτισμένων» εκφάνσεων της νεοταξικής λέρας;

Η κοινωνία δαιμονοποιήθηκε όχι γιατί βρέθηκαν αιμοσταγείς και βάρβαροι στα κέντρα λήψης αποφάσεων που εκχέουν το δηλητήριο της ψυχής τους προς τα έξω, αλλά γιατί όλοι εμείς δεχτήκαμε το μαύρο για άσπρο και παραδώσαμε το πνεύμα μας στην παιδαγωγία της «Νέας Εποχής» και των σκιών της.

Είμαστε συνένοχοι γιατί αφήσαμε τον εαυτό μας να γίνει το θύμα του κάθε ενός τσαρλατάνου και φονιά που τύλιγε τη χρυσή κλωστή χρόνια τώρα γύρω από το λαιμό μας. Δώσαμε τα στολίδια της ψυχής μας στους γύφτους της πολιτικής και μείναμε ξεβράκωτοι και απλανείς να κουνάμε ξεπνεωμένοι τις πλαστικές τους σημαίες.

Εντάξει λοιπόν αμαρτήσαμε,
ξεφύγαμε από τη ρότα που χάραξαν με το αίμα τους οι πρόγονοί μας. Μέχρι εδώ όμως δεν υπάρχει παραπέρα. Δεν θα γίνουμε οι πόρνες και τα γιουσουφάκια του κάθε ενός κερατά που θέλει να κάνει αυτό τον Άγιο τόπο το μπορντέλο του αυτοκράτορα.

Ποιός από σας που διαβάζει τούτα τα λόγια θα δεχόταν να ντύσει πόρνη τη θυγατέρα του και να την βγάλει στο κλαρί προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση για το τζίπ ή για την εφορία του Παπανδρέου;

Και για να εξηγούμεθα δεν είναι ότι μας έλαχε ένας κακός, σκληρός και υποκριτής κυβερνήτης.
Και τα τρία αυτά χαρακτηριστικά είναι κοινά σε όλους τους πολιτικούς που πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο προκειμένου να ζήσουν έστω και για λίγο κατέχοντας τον κίβδηλο τίτλο του αρχηγού του κράτους.

Είτε με Καραμανλή είτε με Παπανδρέου το νεοταξικό πραιτώριο είχε διασφαλίσει την επικυριαρχία του και θεσμικά. Αυτό που συνέβη στις προηγούμενες εκλογές δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ανάδυση ενός προσωπείου το οποίο διατηρώντας ψήγματα από την παλιά σοσιαλιστική μουτσούνα, παρέσυρε τον εφησυχασμένο νεοέλληνα σε βαθύτερο ακόμα κελί.

Φυσικά και αυτή η κυβέρνηση είναι «αναλώσιμη»
πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί που την ανέδειξαν οι ίδιοι θα την πετάξουν στα σκουπίδια όπως έκαναν και με την προηγούμενη.

Δεν θα είναι η ανικανότητά της ή ο …επικίνδυνος «πατριωτισμός» της αυτά που θα καθορίσουν την ημερομηνία λήξης, αλλά το πότε θα αποφασίσει το νέο-ταξικό διευθυντήριο να επιβάλλει άπαξ και δια παντός την δικτατορία του, και αυτό θα γίνει όταν θα έχει ολοκληρωθεί το θεσμικό υπόβαθρο αυτής της παγκόσμιας «κυβέρνησης».

Μέχρι τότε το μόνο που θα μας κρατήσει αληθινά ζωντανούς είναι ο πνευματικός και κοινωνικός αγώνας για την υπεράσπιση του αυτεξούσιου και της ελευθερίας μας, πράγμα που απαιτεί πάνω από όλα να πετάξουμε μακρυά τον χιτώνα του υλισμού και του ατομισμού. Να εκπαιδευτούμε δηλαδή πάλι από την αρχή ώστε να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι μας ψηλά κοιτώντας τον ουρανό.
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες