Spreads: Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας

[Παλαίμαχος]

Spreads: Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας



Εδώ και ένα εξάμηνο ζούμε την «υστερία» των ...spreads!

Πολιτικοί, ΜΜΕ, αναλυτές ποικίλοι, καταναλώνουν άφθονες φλυαρίες και βλακείες για τα spreads! Οι τηλεοράσεις, ο Τύπος, οι ηλεκτρονικές σελίδες ενημερώνουν ανά ώρα και με ακρίβεια θερμομέτρου, για τις αυξομειώσεις τους.

Όλοι πάσχουν και θρηνούν για αυτόν το «δαίμονα» που απειλεί τη χώρα μας!!!

Αυτή η δαιμονοποίηση των spreads δεν είναι «αθώα». Υποκρύπτει μεγάλη δολιότητα, ακριβώς γιατί επικαλύπτει και αποκρύπτει τούτο: Τα spreads δεν είναι κάποιος «δαίμονας» που αποφάσισε, έτσι στα καλά καθούμενα, να «κτυπήσει» την Ελλάδα.

Τα spreads αποτελούν το γνήσιο προϊόν της κυκλοφορίας του τραπεζικού κεφαλαίου, είναι υποταγμένα στους νόμους αυτής της χρηματιστηριακής κυκλοφορίας, καθορίζονται από τη σιδερένια λογική αυτών των νόμων. Είναι η διαλεκτική των καπιταλιστικών νόμων «κυκλοφορίας του εμπορεύματος» (στην καθολικά κυρίαρχη, σήμερα, μορφή του χρήματος) που δημιουργεί τα spreads.

Με πιο απλά λόγια: Οι νόμοι της «κυκλοφορίας του χρήματος», γεννούν την τοκογλυφία και τα παιχνίδια της τοκογλυφικής ασυδοσίας.

Συνεπώς, τα spreads αποτελούν, όχι μια «ανωμαλία», αλλά τη φυσιολογική «λειτουργία» του καπιταλισμού στη σημερινή του φάση: Του Χρηματοδεσποτισμού.

Θα επιχειρήσουμε, με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, να δώσουμε κάποια αλφαβητικά ζητήματα της πολιτικής οικονομίας, όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται:

Παρατήρηση πρώτη:

Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο χαρακτηρίζεται από τις διαδικασίες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε μεγάλα μονοπώλια με ηγετικό πυρήνα το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Σε αυτή την ιμπεριαλιστική φάση το τραπεζικό κεφάλαιο παύει να είναι ανεξάρτητο από το βιομηχανικό. Η συγκεντροποίηση της παραγωγής απαιτεί μια αυξανόμενη αλληλοδιείσδυση ανάμεσα στο βιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία της αλληλοδιείσδυσης το χρηματιστικό κεφάλαιο γίνεται κυρίαρχο!!!

Παρατήρηση δεύτερη:

Η παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού, η πλανητική διαδικασία των υπερεθνικών (Νέα Τάξη) πραγματοποιήθηκε με κινητήριο και ηγετικό μοχλό το χρηματιστικό κεφάλαιο.

Εδώ πλέον έχουμε την απόλυτη κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου, τη «χρηματιστικοποίηση» του πλανήτη: Τον καπιταλισμό του πλανητικού Χρηματοδεσποτισμού.

Αυτό, δημιουργεί και τα ανάλογα θεσμικά όργανα: Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα (FED) των ΗΠΑ, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΠΟΕ, NAFTA, Ε.Ε. κ..α.).

Στη σημερινή φάση του ο καπιταλισμός εξουσιάζεται πλήρως από το πλανητικό χρηματιστικό κεφάλαιο και τα όργανά του: Έχουμε μια ωμή και βάρβαρη δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου (Νέα Τάξη), δίχως ιστορικό προηγούμενο…

Μια δικτατορία εναντίον εθνών και λαών, εναντίον του συνόλου της ανθρωπότητας…

Παρατήρηση τρίτη:

Ο δεσποτισμός του χρήματος και των οργάνων του δεν αναπτύσσουν την παραγωγή αγαθών, αντίθετα τη συρρικνώνουν και την υπονομεύουν. Ο παραγωγικός τομέας δεν υπόσχεται μεγάλα ποσοστά κέρδους, διότι η δομική νόσος του καπιταλισμού είναι η υπερπαραγωγή: Το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην παραγωγή αγαθών και στην κυκλοφορία τους.

Το κέρδος είναι η θεότητα του καπιταλισμού και αυτό το κέρδος δεν εξασφαλίζεται, σε ικανοποιητικά ποσοστά, σήμερα (με τις υπάρχουσες αγορές οι οποίες έχουν «κορεσθεί»), μέσα από την παραγωγή.

Το κέρδος και το υπερκέρδος περνάει σήμερα μέσα από την «παραγωγή» και «κυκλοφορία» του χρήματος: Μέσα από τις χρηματιστικές «συναλλαγές», μέσα από τη «χρηματιστικοποιημένη» απομύζηση της εργασίας, των εθνών και των λαών της υφηλίου.

Παρατήρηση τέταρτη:

Στις κινήσεις αυτές «παραγωγής» και «κυκλοφορίας» του χρήματος εντάσσονται, προνομιακά, τα κρατικά χρέη, τα ομόλογα, οι δανεισμοί κ.λπ.

Τα ΧΡΕΗ αποτελούν το προνομιακό «πεδίο» κέρδους του χρηματιστικού και τραπεζικού κεφαλαίου. Το προνομιακό πεδίο της τοκογλυφίας, του κέρδους, δηλαδή του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία της υπερχρέωσης των κρατών εξασφαλίζονται και διαιωνίζονται τα κέρδη του «κυκλοφορούντος κεφαλαίου» (του τραπεζικού).

Μέσα από αυτή τη διαδικασία της «κυκλοφορίας» του χρήματος στραγγίζονται τα έθνη και οι λαοί, ιδιαίτερα οι αδύνατοι καπιταλιστικοί δορυφόροι του πλανητικού καπιταλιστικού πλέγματος, αφαιρούνται όλες οι ιστορικές κατακτήσεις των λαών και ρίχνονται οι κοινωνίες στα τάρταρα της διάλυσης και της κτηνωδίας…

Παρατήρηση πέμπτη.

Αυτό το παιχνίδι παίζεται στην Ελλάδα, σήμερα. Αύριο θα παιχτεί και σε άλλες χώρες.

Τα spreads αποτελούν τον «σιδερένιο κανόνα» του νόμου της προσφοράς και ζήτησης του χρήματος. Μέσα σε αυτόν τον κύκλο της «κυκλοφορίας» του χρήματος, η «αναζήτηση» χρήματος καθορίζει τα επιτόκια ανάλογα με το «ασφαλές» ή «επισφαλές» της προσφοράς. Οι επισφαλείς προσφορές χρήματος «απαιτούν» αυξημένα επιτόκια για τη διασφάλιση της τοκογλυφίας.

Με αυτούς του κανόνες το ελληνικό κρατικό χρέος θεωρείται από τις «διεθνείς αγορές» ότι εμπεριέχει υψηλό βαθμό κινδύνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων και τη μεγάλη πτώση των τιμών τους. Από την ίδια τη λειτουργία του ομολόγου, η απόδοσή του (το επιτόκιο) κινείται σε αντίστροφη κατεύθυνση από την τιμή του.

Τα υψηλά επιτόκια, συνεπώς, δεν αποτελούν καμία «τιμωρία» εναντίον της Ελλάδας. Εντάσσονται στη σφαίρα της κυκλοφορίας του τραπεζικού κεφαλαίου. Το ίδιο το κρατικό χρέος και η αναχρηματοδότησή του αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας από το τραπεζικό κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο.

Οι μορφές κίνησης των ομολόγων, με τη συνεπακόλουθη κερδοσκοπία που τις συνοδεύει, αποτελούν μορφές κίνησης της καπιταλιστικής αγοράς. Μορφές κίνησης, τις οποίες χρησιμοποιούν οι κεφαλαιοκράτες του χρήματος, για να καταληστεύουν τους λαούς. Με την ευλογία και σύμφωνη γνώμη των καπιταλιστικών κυβερνήσεων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από ιδεολογική και πολιτική σκοπιά, διαχειρίζεται και ενισχύει τη «χρηματιστικοποιημένη» μορφή οργάνωσης της κοινωνίας, συνακόλουθα και τον χρηματοδεσποτισμό.

Η κυβέρνηση είναι ένα εξάρτημα αυτού του πλανητικού δεσποτισμού του χρήματος από τα πλέον δουλικά. Γι’ αυτό «λιπαίνει» και τα κερδοσκοπικά παιγνίδια που συντελούνται σήμερα με το κρατικό χρέος. Τα ενισχύσει ξεδιάντροπα και κυνικά.

Και το χειρότερο: Με πρόσχημα τα προβλήματα αυτά, έχει εξαπολύσει μια πρωτοφανούς σφοδρότητας και θηριωδίας επίθεση εναντίον του ελληνικού λαού και της εθνικής μας υπόστασης, διαλύοντας τα πάντα: Ακριβώς για να αλωθεί κάθε κοινωνική και εθνική δομή αντίστασης στην επέλαση του χρήματος και των κερδοσκοπικών οργανισμών του…

Ας μην φλυαρούμε λοιπόν περί spreads!!!

Όλες αυτές οι φλυαρίες επικαλύπτουν το πρόβλημα και μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων, απομακρύνοντας τη σκέψη από το ουσιώδες: Την αμφισβήτηση του συστήματος συνολικά και την αναζήτηση πολιτικών και οργανωτικών λύσεων ΙΚΑΝΩΝ να αντισταθούν στην καταστροφή και να θέσουν επί τάπητος ένα άλλο «μοντέλο» κοινωνίας…
_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Σίμος]

Ένα πολυ καλό ντοκυμαντέρ που εξηγεί

τη λειτουργεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος
με πολύ απλό τρόπο


ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΩΣ ΧΡΕΩΣ (money as dept)
του Paul Grignon
διάρκεια 50 λεπτά

http://vimeo.com/2795500

[Ροβεσπιέρος]

Φίλε «Τρελογιάννη» με το απόσπασμα αυτό του Εντουάρντο Γκαλεάνο «κτύπησες» τις «χορδές» μας, διότι είμαστε από τους πρώτους που γνωρίσαμε τον επαναστάτη συγγραφέα στο ελληνικό κοινό, με το δίτομο έργο: «Οι ανοικτές φλέβες τις λατινικής Αμερικής» (εκδόσεις «Θεωρία», 1982)

Mια..."αποδοτική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος"



"Όταν ένας παραβάτης σκοτώνει για τα χρέη που οφείλει, η εκτέλεση ονομάζεται "ξεκαθάρισμα λογαριασμών".. Ενώ όταν η διεθνής τεχνοκρατία αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση σε μια υπερχρεωμένη χώρα, η εκτέλεση ονομάζεται "πρόγραμμα μακροοικονομικής ρύθμισης".

Ο οικονομικός εκβιαστής (εδώ το ΔΝΤ ή η ΕΕ ), αν δεν πάρει τα λύτρα, δημεύει τις...χώρες και ανακατεύεται στα εσωτερικά τους: σε σύγκριση μαζί του, οποιοσδήποτε μαχαιροβγάλτης αποδεικνύεται αβλαβής σαν τον Δράκουλα στο φως της μέρας.

Η παγκόσμια οικονομία είναι η πιο αποδοτική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος.

Οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχουν το νόμισμα, το εμπόριο και τις πιστώσεις των φτωχών χωρών με τόσο ψυχρό επαγγελματισμό και ατιμωρησία, που τρομοκρατούν τους φτωχούς πολίτες περισσότερο από τα βομβαρδιστικά. [...]
Εντουάρτο Γκαλεάνο.

Πηγή:
http://trelogiannis.blogspot.com/2010/04/m.html[/size[size=12]
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Δύο πολύ κατατοπιστικά σημειώματα του «Ριζοσπάστη»

Το φρούτο των σπρεντ...

Μεγάλη η συζήτηση που γίνεται για τα περιβόητα spreads (σπρεντ) των ελληνικών ομολόγων και ο περισσότερος κόσμος αναρωτιέται «τι είναι αυτό το φρούτο», που εισέβαλε στην καθημερινότητά μας.

Δε χρειάζεται να μασάμε, ούτε να νιώθουμε υποχρεωμένοι να ξέρουμε οπωσδήποτε την ακριβή σημασία και πολύ περισσότερο τον τρόπο που λειτουργούν στις χρηματαγορές οι διάφοροι δείκτες αξιολόγησης, όπως ο συγκεκριμένος. Η μεγάλη πλειοψηφία όλων αυτών που κλείνουν σε όλες τις πτώσεις τα περί spreads, είναι απόλυτα βέβαιο ότι την ύπαρξή τους την πρωτοάκουσαν τους τελευταίους μήνες και ακόμα ψάχνονται να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνουν και το πώς διαμορφώνονται οι διακυμάνσεις τους.

Ανάλογα με τις επιδιώξεις εκείνων που προσπαθούν να βγάζουν κέρδη δανείζοντας τα διάφορα κράτη, τις επιδιώξεις, δηλαδή, των μεγάλων πολυεθνικών τραπεζικών συγκροτημάτων, στην επιφάνεια βγαίνουν, κατά καιρούς, διάφοροι δείκτες και ορολογίες, τις οποίες μέχρι πριν λίγα χρόνια, τις γνώριζαν μόνο ελάχιστοι, ακόμα και ανάμεσα στους ειδικούς των χρηματοοικονομικών παιχνιδιών.

Οταν άρχισε να εξαπλώνεται η αγοραπωλησία κρατικών ομολόγων, μας μίλαγαν απλά για τα «επιτόκια». Στη συνέχεια, έκαναν «παιχνίδι» με τις «τιμές αγοράς» των ομολόγων, αργότερα μετά με τις «αποκλίσεις από την τιμή βάσης», τώρα προτάσσουν τα spreads.

Αυτή είναι η δουλειά τους. Να εμφανίζουν ονομασίες και όρους, με τους οποίους δεν είναι εξοικειωμένοι οι εργαζόμενοι, ώστε ευκολότερα να πέφτουν στην παγίδα και να τρομοκρατούνται από τα πολεμικά ανακοινωθέντα τους.

... και η ουσία

Με δυο λόγια, πάντως, και εντελώς απλοϊκά, spread (σπρεντ) είναι τα επίπεδα της διαφοράς του επιτοκίου που αξιώνουν οι τραπεζίτες από κάποιον πελάτη-χώρα σε σχέση με τα αντίστοιχα επιτόκια των γερμανικών ομολόγων.

Τα γερμανικά επιτόκια, με δυο λόγια, αποτελούν την τιμή αναφοράς και από εκεί και πέρα, ανάλογα με τις αξιολογήσεις που κάνουν οι ίδιες οι τράπεζες και τα μονοπώλια των χρηματαγορών, «χτίζονται» τα επιτόκια για τα ομόλογα των διαφόρων χωρών.

Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Ειδικότερα στο γεγονός ότι το καπιταλιστικό κράτος, στην προσπάθειά του να στηρίξει τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, δημιουργεί ελλείμματα στα οικονομικά του Δημοσίου κι αυτά καλύπτονται με δανεισμό τον οποίο πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Είτε με τη μείωση των εισοδημάτων τους, είτε με την αύξηση των φόρων που πληρώνουν, είτε με την κατάργηση των λεγόμενων κοινωνικών παροχών που κάποτε υπήρχαν, είτε με όλους αυτούς τους τρόπους μαζί.

Κάθε διαπραγμάτευση για κάπως χαμηλότερα, ή λίγο υψηλότερα επιτόκια, είναι μια διαδικασία, η οποία στην ουσία δεν αφορά τους εργαζόμενους, αφού το ζητούμενο στην πραγματικότητα, για τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, δεν είναι πώς θα εξασφαλιστούν πόροι για να δοθούν στους εργαζόμενους, αλλά ο τρόπος που θα γίνει η μοιρασιά του πλούτου που κλέβουν από αυτούς, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου.

Λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι να απαλλαγούν από τα όποια υψηλά επιτόκια, αλλά να απελευθερωθούν από την πολιτική που τους λεηλατεί για να πλουτίζουν όλο και περισσότερο οι κεφαλαιοκράτες. Κοντολογίς, να απαλλαγούν από τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες και την εξουσία τους.

Πηγή:
http://www1.rizospastis.gr/reportage.do?publDate=10/4/2010&id=11986&reportage=politics