Κυριακή της Ορθοδοξίας και η Πατριαρχική Εγκύκλιος

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Εγκύκλιο μας έστειλε ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος, με την ευκαιρία όπου σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Θα φροντίσουν άλλοι να του απαντήσουν σε ένα προς ένα, από τα πολλά διάστροφα, κακόδοξα και ψεύτικά, τα οποία συμβουλευτικά μας απευθύνει. Τον ενοχλούν οι φωνές που τον κατηγορούν ότι διαφθείρει την Πίστη μας. Προσωπικά αρκούμαι, δειγματοληπτικά και μόνο, να σχολιάσω ένα σημείο για να μη μας περνά ηλίθιους. Γράφει στην εγκύκλιο:

"... αποσιωπούν το γεγονός (σ.σ. όσοι τον κατηγορούν επι αιρέσει) ότι οι θεολογικοί διάλογοι διεξάγονται με ομόφωνον απόφασιν όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών".

Ο ίδιος αποσιωπά το γεγονός ότι οι πολιτικοί διάλογοι διεξάγονται με ομόφωνον απόφασιν όλων των πολιτικών κρατών. Και συμπληρώνω, από εκλεγμένους αχυρανθρώπους. Όποιος τολμήσει να μείνει απ΄ έξω, τον περιμένει η κακή τύχη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και πλήθος άλλων, που σφάζονται μεταξύ τους ή τους σφάζουν οι αδικούμενοι καλοί τους γείτονες (Κόσοβο). Και όλα αυτά, υπό την επίβλεψη των υψηλά ισταμένων ομόφωνων εκκλησιών και πολιτικών αρχηγών.

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας την μετατρέπει σε Κυριακή της Ματαιοδοξίας, βάζοντας κι αυτός το λιθαράκι του στον πύργο της πολιτικής και θρησκευτικής Βαβέλ που στήνεται. Την οικουμενικότητα αυτή - συμβολικά αναπαριστά και η επισυναπτόμενη φωτογραφία - δεν τη θέλουμε. Να την κρατήσει για τον εαυτό του και τους ομοίους του, ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος.

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Αχ, ο μαύρος, τι διαβάζω; Τι θέλουμε και φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε; Όλοι μέσα στην εκκλησία και από μέσα να πολεμάμε. Όχι απ΄ έξω και εκτός (εκκλησίας).

Πόσο λάθος είχε ο Μέγας Αθανάσιος, ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και πόσοι άλλοι, που έσχισαν την Εκκλησία και μας κληρονόμησαν την κακήν συνήθεια των σχισμάτων, των αποτειχίσεων και των αιρέσεων!

Πραγματικά, πλανηθέντες υπό του αρχεκάκου και εκείνοι, αλλά και εμείς. Εμπρός λοιπόν, κάτω τα κεφάλια και όλοι μέσα. Από εκεί, έχουμε το "ελευθέρας", να μη σταματάμε τον ευσεβή και ευγενικόν μας έλεγχο. Δημοκρατία έχομεν άλλωστε. Τα σχίσματα δεν τα αγαπά ο Θεός και να θυμόμαστε όλοι την υικήν πατριαρχικήν σύσταση: Ξεχάστε αυτούς τους δήθεν αγίους, τους πλανηθέντας, οι οποίοι σας πλανεύουν. Nα παραμείνετε στην Εκκλησία (παρένθεση, εντός) και να κάνετε τη ζωή των πιστών εφιάλτη.

Ο νέος θεοφώτιστος χρυσόστομος, άγιος της εποχής μας είναι ο ...

Είναι πολλοί, "λεγεών το όνομά μου".

[ΘΑΛΕΙΑ]

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η πατριαρχική εγκύλιος περιέχει την νέα εκκλησιολογία, ήδη ολοκληρωμένη και Ιστορικά κατοχυρωμένη, τα πνευματικά δικαιώματα τής οποίας ανήκουν στόν κ. Βαρθολομαίο και στους συνεργάτες του. Μία μεγάλη ομάδα που αποθέωσε τον κληρικαλισμό και πέταξε έξω απο την Εκκλησία ολοκληρωτικά τον Κύριο. Η νέα Εκκλησία έχει σάν αντίπαλό της την παλαιά Εκκλησία του κληρικαλισμού η οποία προσκολλημένη στο παρελθόν έχει εγκατελειφθεί ήδη απο την πρόοδο της Ιστορίας σαν ανεπίδεκτη μαθήσεως. Ο σκοπός του Κυρίου και τών αγίων του είναι να προστατεύουν και να εξασφαλίζουν την επιβίωση της Εκκλησίας. Η οποία είναι κάτι πολύτιμο, σάν μία κιβωτός που ταξιδεύει μέσα στον Χρόνο και παρ’όλες τις αντιξοότητες συνεχίζει να υπάρχει. Θα μπορούσε να είναι, όπως και είναι μία κιβωτός που κρύβει στα σπλάχνα της ένα Ιερό βιβλίο βάση του οποίου ερμηνεύουμε και δίνουμε απαντήσεις στα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου.

Ένα σύγχρονο μαντείο των Δελφών εγκαταστημένο στο πλοίο τής αγάπης, τιμονιέρης του οποίου είναι ο ατρόμητος και πολύπαθος Βαρθολομαίος. Ξεκουράζεται μόνον αφήνοντας το τιμόνι για λίγο στον έμπειρο κ.Ζηζιούλα. Γράμματα, Κανόνες, Ερμηνείες. Δέν αποτελείται απο ανθρώπους. Αλλά από χρυσές στολές, πανηγυρικούς λόγους, πανηγυρικές συν-ομιλίες. Λόγω τής εσωτερικότητος που επικράτησε στον Δυτικό πολιτισμό, το πανηγύρι μετεφέρθη στο εσωτερικό του Ναού. Ο μόνος που κρατά το ανθρώπινο δικαίωμα φαίνεται να είναι ο Επίσκοπος. Και δέν φαίνεται να είναι ακριβώς άνθρωπος, είναι πρόσωπο. Kαι αυτό γεμάτο διακρίσεις, Κανόνες, Εικόνα τού απόντος Θεού, εκ-πρόσωπος. Μ`αυτό τον όρο διαφοροποιείται ο σύγχρονος θριαμβεύων κληρικαλισμός, από τον παλαιό, του οποίου αποτελεί την πρόοδο. Ο παληός κληρικός ήταν αντι-πρόσωπος του Θεού.

Η ανακαινισμένη εκκλησία, αντί για την διαρκή μνήμη των κανόνων ή της αμαρτίας , που έιναι το ίδιο (μιά μνήμη που αντικατέστησε την διαρκή Μνήμη Κυρίου) θα «ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον» όπως ακριβώς το υποκείμενο με το αντικείμενο.

Η εκκλησία δεν αποτελείται πλέον από ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν στον κόσμο και ακολούθησαν την κλίση του Θεού. Αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι αφού νικησαν τα συγγνωστά πάθη ντύθηκαν τούς ιερούς θεσμούς , τούς ενσάρκωσαν, και συνεχίζουν την ζωή τους σε διαρκή διάλογο, είτε με τα προβλήματα της εποχής, είτε με την αμαρτία της εποχής.

Νομίζουμε πως η Ρομποτική θα είχε πολλά να διδαχθεί από τον κληρικαλισμό της εποχής μας .

Μας άρεσε όμως ο τρόπος με τον οποίο κατανοεί τους παληούς του συναδέλφους ο κ.Βαρθολομαίος. «Ωρισμένοι κύκλοι που διεκδικούν δια τον εαυτόν των αποκλειστικώς τον τίτλον του ζηλωτού και υπερασπιστου της ορθοδοξίας»

Λένε μερικοί πως Λειτουργία σημαίνει το έργο τού Λαού.

Αφού ο Λαός αντικατεστάθη από Τιτουλάριους, πώς πρέπει να ονομάσουμε την νέα Λειτουργία, την Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία; Ποιό είναι το έργο των Τιτουλάριων; ΤΙΤΟΥΛΑΡΓΕΙΑ;

Αμέθυστος:
http://amethystosbooks.blogspot.com/2010/02/blog-post_20.html

[Επισκέπτης]

Θα ήτανσκόπιμο προς άρση κάθε παρεξήγησης εκ της ανάγνωσης,να υπενθυμίσουμε νηφάλια στον κ.Αμέθυστο ότι η εικόνα που έχει για την στρατευομένη εκκλησία είναι λίγο μπερδεμένη. Όπως προκύπτει και απο την υπόλοιπη αρθρογραφία του υπάρχει ένας διάχυτος και αόριστος αντικληρικαλισμός λες και το να είσαι ιερέας ή ιεράρχης ή διάκονος είναι ένα "εφεύρημα" μερικών προκειμένου να διατηρήσουν μια εξουσία βασισμένη σε δόγματα.Υπο αυτή την έννοια φυσικά είναι "παλαιοί συνάδελφοι" του οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου ,ο Μέγας Φώτιος,ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος,και όλοι οι υπόλοιποι ΆγιοιΠατέρες της εκκλησίας του Χριστού.
Λυπούμεθα διότι ως μέθοδος είναι γνωστή αλλά καθόλου χρήσιμη και ωφέλιμη η καύση των χλωρών μαζί με τα ξερά και τα άνυδρα.
Κλασσικοπερίπτωση

[ΕΝΩΣΙΣ ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ]

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ
ΕΔΡΑ: ΒΑΣ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 30, 546 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΗΛ. 697-2176314
E-MAIL: KFLAMIATOS@YAHOO.GR, ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ: Τ.Θ. 135, 421 00 ΤΡΙΚΑΛΑ
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ EΝΩΣΕΩΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΙΕΡΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ EΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ EΛΛΑΔΟΣ



Επιτέλους, «Παναγιώτατε», και η ανοχή έχει τα όριά της

Αντί «καταλλαγής», ο Πατριάρχης εκδίδει υβριστική Εγκύκλιο κατά πιστών, μολύνοντας την ιερή ημέρα της Ορθοδοξίας
και διαστρεβλώνοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια

«"Ταύτα εποίησας, και εσίγησα"… Μη και αεί σιωπήσομαι, και ανέξομαι επί πλείον την δυσφορωτάτην ζημίαν; αλλ' ουκ αεί η μακροθυμία μένει· "ελέγξω" γαρ "και παραστήσω κατά πρόσωπον"» τας αστοχίας σου (Μ. Βασιλείου και Διδύμου Τυφλού)

Την Κυριακή του θριάμβου της Ορθοδοξίας διάλεξε ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με Εγκύκλιό του, όχι για να τιμήσει, αλλά για να προσβάλει την Ορθοδοξία και να προπαγανδίσει άλλη μια φορά τις αιρετίζουσες καινοτομίες του.

Ήδη εδόθησαν απαντήσεις αποστομωτικές στην νέα αυτή ανίερη επίθεση εναντίον όσων, χρόνια τώρα, του αποδεικνύουν την αποκλίνουσα από την ορθόδοξη Πίστη πορεία του∙ για τούτο, με το κείμενο αυτό δεν θα απαντήσουμε παρά σε λίγες μόνο θέσεις της Εγκυκλίου του, στηριζόμενοι στην Πατερική θεολογία που διαστρεβλώνει, για να φανεί που μπορεί να καταλήξει, ακόμα και ένας Πατριάρχης, όταν αρνείται το «Πνεύμα» και τον «νουν» των Πατέρων, όπως ακριβώς συνέβη και με άλλους αιρετίζοντες και αιρετικούς Πατριάρχες στο παρελθόν.

• Γράφει η Πατριαρχική «Εγκύκλιος»: Η Ορθοδοξία «πρέπει να ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον… Αντιθέτως, εάν η Ορθοδοξία κλεισθή εις τον εαυτόν της … θα μετατραπή από “κατά την οικουμένην” Εκκλησία που είναι, εις μίαν εσωστρεφή και αυτάρεσκον ομάδα, εις ένα “γκέττο” εις το περιθώριον της ιστορίας… Δια τον λόγον αυτόν και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ουδέποτε εφοβήθησαν τον διάλογον με τον πνευματικόν περίγυρον της εποχής των, ακόμη και με τους ειδωλολάτρας φιλοσόφους των χρόνων των…».


Πράγματι, Παναγιώτατε. Η Εκκλησία «ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον», αλλά βάσει των Εντολών του Χριστού και των Ι. Κανόνων και όχι βάσει των Εντολών του Βατικανού, όπως γίνεται στον διάλογο που εσείς δουλικά δεχθήκατε να προάγετε. Μη διαστρέφετε, λοιπόν, την πραγματικότητα προσπαθώντας να δημιουργήσετε φοβικά αντανακλαστικά από την τάχα απομόνωσή μας, εάν δεν συμμετάσχουμε στον Θεολογικό Διάλογο που –με αντιπατερικό τρόπο– επί δεκαετίες διεξάγεται κατ’ επιθυμία του Πάπα από τους γραφειοκράτες υποτακτικούς σας. Ένα Διάλογο, που επειδή δεν έχει την χάρη του Θεού, αποβαίνει ως τώρα όχι μόνο άκαρπος, αλλά και επιζήμιος για την Εκκλησία.

Η Εκκλησία δεν γίνεται “γκέττο” και δεν απομονώνεται, όταν διαλέγεται υπακούοντας στον Αρχηγό της Ιησού Χριστό και τους Ι. Κανόνες. Αντίθετα γελοιοποιούνται και γίνονται ανυπόληπτα, εκείνα τα μέλη της, που παραβαίνουν τους Ι. Κανόνες της. Η Εκκλησία διέπρεψε και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, βγήκε δηλαδή στο προσκήνιο της ιστορίας, ακριβώς όταν ήταν αυστηρά προσηλωμένη στις Εντολές και «απομονωμένη» από το κοσμικό πνεύμα, κι όχι όταν άτομα σαν και εσάς, ασεβούντες στην Παράδοση, γράφουν επιστημονικές διατριβές (όπως εσείς), στις οποίες καταφέρονται κατά των Ι. Κανόνων, ως να εκτελούν παπικές εντολές.

Σε εκείνη την διατριβή που συντάξατε πριν αρκετά χρόνια, γράφατε σαν κάποιον που προσπαθεί να παρακάμψει η να αχρηστεύσει τους νόμους, που στέκονται εμπόδιο στα παράνομα μελλοντικά σχέδιά του. Υποστηρίζατε, δηλαδή, πως «δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν». Και συνεχίζατε, αποφαινόμενος σπουδαιοφανώς: «Είναι απαραίτητον και επιβεβλημένον να εγκριθή και επικυρωθή υπό Οικουμενικής Συνόδου ο Κώδιξ της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ο οποίος «θα τροποποιήση (σ.σ. δηλ. θα παραποιήσει) και θα καταργήση αναποφεύκτως κανόνας των Οικουμενικών Συνόδων»!

Αυτή την ανίερη και ασεβή πρόταση προβάλατε στην διατριβή σας, που εξυπηρετούσε μακροπρόθεσμα σχέδια: κατάργηση Ι. Κανόνων και ειδικά εκείνων που απαγόρευαν αυστηρώς τις συμπροσευχές. Και αφού καταλάβατε πολύ καλά ότι οι Ορθόδοξοι δεν θα σας έκαναν αυτή την χάρη (συγκαλούντες, μάλιστα, προς τούτο Οικουμενική Σύνοδο), όταν γίνατε Πατριάρχης, αρχίσατε την πραγματοποίηση εκείνου του σχεδίου συμπροσευχόμενος παρανόμως με ετερόδοξους, χωρίς να περιμένετε να αποφασίσει την άρση αυτής της απαγορεύσεως Οικουμενική Σύνοδος, όπως ο ίδιος νομιμοφανώς είχατε προτείνει. Δεν θεωρήσατε πλέον την σύγκληση μιας Συνόδου αναγκαία, ίσως γιατί νομίσατε, ότι είστε μόνος σας μια Οικουμ. Σύνοδος, μιμούμενος τον «αλάθητο» μονοκράτορα Πάπα και εφαρμόζοντας εμμέσως το Πρωτείο του!

• Σε ένα άλλο σημείο της Εγκυκλίου γράφετε: «Οφείλομεν πρώτον να συνομιλήσωμεν οι χριστιανοί μεταξύ μας και να λύσωμεν τας διαφοράς μας, δια να είναι αξιόπιστος η μαρτυρία μας προς τον έξω κόσμον. …Δεν είναι δυνατόν ο Κύριος να αγωνιά δια την ενότητα των χριστιανών και ημείς να μένωμεν αδιάφοροι… Τους διαλόγους αυτούς …πολεμούν σήμερον, δυστυχώς, και μάλιστα με φανατισμόν απαράδεκτον δια το Ορθοδόξον ήθος, ωρισμένοι κύκλοι που διεκδικούν δια τον εαυτόν των αποκλειστικώς τον τίτλον του ζηλωτού και υπερασπιστού της Ορθοδοξίας. Ωσάν να μη ήσαν Ορθόδοξοι όλοι οι Πατριάρχαι… οι οποίοι ομοφώνως απεφάσισαν και στηρίζουν αυτούς τους διαλόγους, (σ.σ. οι ζηλωτές) υψώνουν τους εαυτούς των υπεράνω των Επισκοπικών Συνόδων της Εκκλησίας».

Σ’ αυτά έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Δεν απέστειλε ο Χριστός τους μαθητές του, Παναγιώτατε, για να «λύνουν διαφορές», αλλά να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, να γνωστοποιούν την αδιαπραγμάτευτη Πίστη, να συζητούν με τους αιρετικούς, βοηθώντας τους να αντιληφθούν την πλάνη τους, να έρθουν σε συναίσθηση του τρομερού λάθους τους. Και αν αυτοί αρνούνταν να αποδεχθούν την διδασκαλία και να προσέλθουν εν μετανοία στην Εκκλησία –από την οποία αποσκίρτησαν–, δεν επιχειρούσαν συμβιβασμούς, δεν εφεύρισκαν κακοδοξίες (ως εκείνη των «δύο πνευμόνων» που υιοθετείτε), αλλά τους εγκατέλειπαν προς καιρόν, εφαρμόζοντες την καθοδηγητική Εντολή του Χριστού: «Ο δεχόμενος υμάς, εμέ δέχεται... Και ος εάν μη δέξηται υμάς, μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι της οικίας εκείνης ή της πόλεως, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών». Και ο Μ. Βασίλειος ερμηνεύει: «ο κήρυκας του θείου λόγου (εφ’ όσον δεν γίνει δεκτός) να υποχωρεί και να μη παραμένει ανοίγοντας διάλογο και φιλονικώντας με αυτόν που αρνείται τον θείον λόγον». Εφάρμοζαν, επίσης, οι Ορθόδοξοι Πατέρες μας και την καθοδηγητική –υποχρεωτική– συμβουλή του μιμητή του Χριστού, του απ. Παύλου. Δίδασκε ο απόστολος με απόλυτη σαφήνεια: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».

Αυτήν την Εντολή εφάρμοσαν όλοι ανεξαιρέτως οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ώσπου ήρθατε εσείς να την ανατρέψετε, τοποθετώντας τον εαυτόν σας πάνω από Πατέρες και Οικουμενικές Συνόδους. Και, παρόλο που γράφτηκαν τελευταία τόσα άρθρα, αλλά και ολόκληρο βιβλίο που σας αποδεικνύει το λάθος σας ως προς το σημείο αυτό, τα αγνοήσατε παντελώς.

Όχι, λοιπόν, Παναγιώτατε, δεν υψώνουμε τον εαυτό μας υπεράνω, αλλά τον βάζουμε υποκάτω των Πατέρων και αυτούς ακολουθούμε. Αντίθετα, εσείς θέσατε τον εαυτό σας υπεράνω των Πατέρων, αφού καταπατείτε ασυστόλως τις Εντολές του Χριστού και των Ι. Κανόνων, και ταυτόχρονα κάνατε άνω-κάτω την Εκκλησία μας, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της και ζητώντας επίμονα να παραβεί τον επί 150 χρόνια εφαρμοζόμενο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον οποίον το Πατριαρχείο –ως τη στιγμή που ήρθατε εσείς– απεδέχετο.

Παραβαίνετε, λοιπόν, κάτι πολύ μεγάλο, τους Ι. Κανόνες που έχουν σχέση με την Πίστη, και από την άλλη μεριά επιμένετε σε κάτι πολύ μικρό: την αυστηρή εφαρμογή κάποιων διοικητικών νόμων, όχι για θέματα Πίστεως, αλλά για την επέκταση της δικής σας εξουσίας και προνομίων σας, που ασφαλώς πρέπει να εφαρμόζονται, όταν όμως είναι δίκαια. Εδώ, όμως, δεν είναι καν δίκαια και νομότυπα, όπως με προχθεσινά κείμενα –ισχυρώς κατοχυρωμένα από νομικής πλευράς– απέδειξαν οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.

• Επιτίθεσθε, ακόμα, δια της Εγκυκλίου εναντίον εκείνων, που με στοιχεία ατράνταχτα σας φέρνουν σε αντιπαράθεση, όχι με δικές τους ιδέες, αλλά με τους Πατέρες της Εκκλησίας και ισχυρίζεσθε πως «οι επικρίνοντες… κατηγορούν όσους διεξάγουν τους διαλόγους ως δήθεν “αιρετικούς” και “προδότας” της Ορθοδοξίας, απλώς και μόνον διότι διαλέγονται με τους ετεροδόξους…» και μάλιστα «μας εξωεκκλησιάζουν» (το τελευταίο σε άλλο κείμενο). Επίσης σημειώνετε: «ομιλούν απαξιωτικά δια κάθε προσπάθειαν συνδιαλλαγής μεταξύ των διηρημένων χριστιανών και αποκαταστάσεως της ενότητός των ως δήθεν “παναίρεσιν του οικουμενισμού” χωρίς να παρέχουν καμμίαν απόδειξιν ότι κατά τας επαφάς της με τους μη Ορθοδόξους η Ορθόδοξος Εκκλησία εγκατέλειψε η αρνήθηκε τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των πατέρων της Εκκλησίας μας».

Εδώ, ασφαλώς, «Παναγιώτατε», διαστρέφετε εντελώς την αλήθεια. Διότι ασφαλώς και σας κατηγορούν πολλοί για αιρετικές αποκλίσεις, όχι με κάποια «τσιτάτα» και απομονωμένα από το πνεύμα των Πατερικών κειμένων χωρία, αλλά με πλήθος κειμένων για πραγματικές παρεκκλίσεις σας από την θεολογία της Εκκλησίας μας∙ τόσο καλά μάλιστα κατοχυρωμένα, ώστε δεν διανοηθήκατε να δοκιμάσετε να τα ανατρέψετε. Δεν προσπαθήσατε να διαλεχθείτε θεολογικά με τους επικριτές σας, να τους πείσετε για το λάθος τους, αλλ’ εσείς, ο υπέρμαχος του Διαλόγου, διαλέγεσθαι μόνο με τους ετερόδοξους. Τους πιστούς τους αγνοείτε, έρχονται δεύτεροι στην προτίμησή σας και μόνο απειλές και ύβρεις εκτοξεύετε εναντίον τους!

Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, όμως, συνομιλώντας με τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο, του λέγει ότι πρέπει να ακολουθεί τους Αγίους και όχι να θέλει να επιβάλει τη δική του άποψη. Και του απαντά ο αυτοκράτορας: Σύμφωνα μ’ αυτά που λες «εσύ με βγάζεις έξω από την Εκκλησία»;

Και ο άγιος ανταπαντά: «Ουκ εγώ, αλλ’ ο θείος Απόστολος, μάλλον δε και τούτον συ προλαβών, αυτός εαυτόν οις ειργάσω εξήγαγες. Ει δε βούλει εντός πάλιν γενέσθαι αυτής, στήθι μεθ’ ημών των την αλήθειαν πρεσβευόντων…». Δηλαδή, δεν σε βγάζω εγώ, αλλά ο απ. Παύλος. Μάλλον όμως, ούτε αυτός, διότι και αυτόν τον πρόλαβες και εξήλθες της Εκκλησίας με αυτά τα οποία λες και κάνεις. Εάν όμως, θέλεις πάλι να εισέλθεις στην Εκκλησία, στάσου μαζί τους, διότι αυτοί ομολογούν την αλήθεια.

Προτιμούμε, «Παναγιώτατε» να ακολουθούμε τους Πατέρες που «ομολογούν την αλήθεια», παρά εσάς που την συσκοτίζετε. Προτιμούμε να ομιλούμε και να μη σιωπούμε ένοχα, ανεχόμενοι τους κακόδοξους λόγους και πρακτικές σας.

Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρεθείς, άμα πιείς μια κόκα κόλα, ένα θα πεις : Πραγματικά, η γεύση της δεν αλλάζει.

Η κόκα κόλα έχει παντού την ίδια γεύση, και αυτό είναι το νόημα της επίσκεψης και το μήνυμα του θρησκευτικού μας ηγέτη κ. Βαρθολομαίου. Ίδια γεύση και ο Θεός παντού! Αυτή είναι η οικουμενικότητα της αλλοτριομένης (νεο)Ορθοδοξίας: Ο ένας θεός για όλους με τα πολλά ονόματα και τις διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις. Η γεύση του παραμένει αναλλοίωτη για τους αρκουδιάρηδες.

Τώρα, τα της φωτογραφίας, ο εκ δεξιών ξέχασε να σηκώσει τα χέρια του ψηλά, κατά το "άνω σχώμεν τας καρδίας". Ο εξ ευωνύμων ψαύει τον χιτώνα του ομοιώματος της θείας γεύσης.

[Αμέθυστος_]

Κλασσικοπερίπτωση εννοείς το "περί εξομολογήσεως" που σχολιάσαμε;

Αμέθυστος

[Παπα-Ηλίας]

Eικονομάχοι...



Στην κυριολεξία η εικονομαχία απέβλεπε στην κατάργηση των εικόνων. Γιατί, κατά τη γνώμη των εικονομάχων, οι αποδιδόμενες σ’ αυτές τιμές συνιστούσαν ειδωλολατρία. Δεδομένου ότι κανένας δεν είδε το Θεό, για να είναι σε θέση να τον παραστήσει έτσι ή αλλιώς.

Αντίληψη, που ήταν κυρίαρχη στην μωαμεθανική και εβραϊκή θρησκεία. Στις οποίες η απεικόνιση του θείου ήταν αυστηρά απαγορευμένη. Και των οποίων τα θρησκευτικά ενδιαιτήματα στερούνται, πέραν των διακοσμητικών στοιχείων, πάσης φύσεως απεικονίσεων.

Ο αντίλογος των ορθοδόξων, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και ομοίωση» δική του.

Κι ακόμη πως ο ίδιος ο Θεός, στο πρόσωπο του Χριστού, έγινε άνθρωπος. Και συνεπώς η άρνηση της απεικόνισής του συνεπαγόταν άρνηση παραδοχής της ενανθρώπισής του. Και, κατά συνέπεια, της θέωσης και της σωτηρίας του ανθρώπου.

Στη διαμάχη αυτή επικράτησαν, τελικά, οι ορθόδοξοι. Που σημαίνει ότι, απέναντι στην περί Θεού, ανεικονική αντίληψη των Εβραίων και των Μουσουλμάνων, επικράτησε η εικονοπλαστική παράσταση του θείου. Που ήταν σύμφωνη με την ορθόδοξη πίστη, αλλά και με την ανθρωπομορφική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Όμως…

Όπως είναι γνωστό και στις μέρες μας φαίνεται πως και πάλι αναβιώνει η εικονομαχία.

Δεδομένου ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποιοι ντόπιοι εικονομάχοι φαίνονται να ενοχλούνται απ’ την παρουσία των εικόνων (στις αίθουσες των σχολείων, των δικαστηρίων, κλπ). Ενόχληση, που, κατά τη γνώμη μου, δεν οφείλεται σε λόγους θρησκευτικούς, αλλά ηθικούς.

Γιατί ο σταυρός και οι εικόνες θυμίζουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της νομιμότητας και της πολιτικής και της παιδείας είναι η δικαιοσύνη. Αφού, όπως θαυμάσια υπογράμμισε ο Πλάτων, «πάσα επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται»!

Και, όπως η πραγματικότητα φωνάζει, οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι έχουν αναγάγει σε ύψιστο δόγμα την πανουργία. Γι’ αυτό θέλουν να εξαφανίσουν οτιδήποτε θυμίζει τη δικαιοσύνη. Και δεν διστάζουν, προκειμένου να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη να συνταιριάζουν την πανουργία τους ακόμη και με τα ανθρώπινα δικαιώματα…

Ωστόσο περνώντας απ’ την κυριολεξία της εικονομαχίας στις μεταφορικές της αντιστοιχίες, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και του χριστιανικού κατεστημένου. Δεδομένου ότι, ενώ δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο, για την υπεράσπιση των εικονικών παραστάσεων του Θεού, δεν δείχνουν τον ανάλογο ζήλο και για την υπεράσπιση των ζωντανών εικόνων του, που είναι οι άνθρωποι…

Οι οποίοι είναι θύματα των πολλαπλών καταχρήσεων της κοσμικής εξουσίας και της λοιπής κοινωνικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Από τα χρόνια ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Γεγονός, που επισημαίνεται και απ’ τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας. Οι οποίοι και για το λόγο αυτό υπήρξαν αντικείμενα και θύματα του εναντίον τους διωγμού…

Κι όχι μόνο δεν είναι υπερασπιστές του λαού, αλλά έγιναν, συχνά, και συμμέτοχοι στην εκμετάλλευση και στις καταπιέσεις σε βάρος του. Τόσο δε μεγάλες ήταν οι καταχρήσεις αυτές, ώστε μεγάλες περιοχές της ανατολής, στα χρόνια του Βυζαντίου, δέχτηκαν την κατάκτησή τους απ’ τους αλλόθρησκους Άραβες ως απολύτρωση απ’ τον καταθλιπτικό ζυγό των βυζαντινών. Και πρόθυμα δέχτηκαν να αλλαξοπιστήσουν και να εξισλαμιστούν.

Πραγματικότητα, που βέβαια συνεχίστηκε και στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με την επιβολή της τουρκισίας (=της αδικίας), όπως συνήθιζε να λέει, για την μετά την απελευθέρωση, ελληνική πραγματικότητα, ο Κοραής. Γεγονός που σημαίνει ότι το θρησκευτικό κατεστημένο ήταν και παραμένει το ανήθικο ηθικό στήριγμα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού.

Γεγονός, που ισχύει πολύ περισσότερο, για το χώρο των οπαδών του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Που έχουν αναγάγει τη ληστρική αφαίμαξη και καταπίεση των φτωχών λαών, περίπου, σε δόγμα πίστεως. Και υποστηρίζουν αναφανδόν ακόμη και τους άδικους πολέμους. Όπως εναντίον του Ιράκ, του Αφγανιστάν, των Σέρβων, κλπ…

Και η αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά και πραγματικότητα φωνάζει ότι οι, λεγόμενοι, χριστιανοί είμαστε οι χειρότεροι των εικονομάχων. Αφού με την ψήφο μας στηρίζουμε τις ανθρωποφάγες ηγεσίες.

Γεγονός που δείχνει ότι έχουμε πρώτοι απ όλους εμείς ανάγκη εκχριστιανισμού. Μέχρις ότου καταλάβουμε ότι πρωταρχικό μας καθήκον είναι, πριν απ’ τις εικονικές παραστάσεις του Θεού, να αναστηλώσουμε τις ζωντανές του εικόνες:

Τους ποικιλοτρόπως καταπιεζόμενους και καταληστευόμενους «ελάχιστους αδελφούς»του Χριστού…
http://papailiasyfantis.blogspot.com
http://papailiasyfantis.wordpress.com

[Επισκέπτης]

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου(απόσπασμα)

Εκκλησία και Ορθοδοξία ταυτίζονται.
Η Εκκλησία είναι Ορθόδοξη
και η Ορθοδοξία είναι η μόνη Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Σε αυτό το ευλογημένο Σώμα υπάρχει το Πανάγιο Πνεύμα πού σαν ψυχή το ζωοποιεί. Το Άγιο Πνεύμα κατευθύνει την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Άρα μέσα στην Εκκλησία φυλάσσεται η αλήθεια, όπως την αποκάλυψε ο Χριστός, την παρέλαβαν οι Απόστολοι, την διαφύλαξαν οι άγιοι Πατέρες και την ομολόγησαν οι ένδοξοι Μάρτυρες. Επειδή, λοιπόν, ένα είναι το Σώμα του Χριστού και μία είναι η αλήθεια, γι΄ αυτό λέμε ότι Εκκλησία και Ορθοδοξία ταυτίζονται.
Επειδή ένα είναι το Σώμα του Χριστού, γι΄ αυτό δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, αλλά μία. Το λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως. «Πιστεύω... εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν». Αν ισχυρισθούμε ότι υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, διαπράττουμε μεγάλο σφάλμα, βλασφημούμε την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Χριστό.
Δεν μπορούμε, επομένως, να λέμε η Καθολική Εκκλησία ή η Προτεσταντική Εκκλησία, αλλά ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός. Ούτε μπορούμε να μιλάμε για ένωση των Εκκλησιών. Αφού υπάρχει η μία Εκκλησία, απομένει όσοι απομακρύνθηκαν από αυτήν να επιστρέψουν.Αυτό σημαίνει ότι μία είναι η αλήθεια την οποία αποκάλυψε ο Χριστός και στην οποία μας καθοδηγεί το Πανάγιο Πνεύμα. Στις ήμερες μας γίνεται προσπάθεια να ξεχάσουμε τον θησαυρό πού κατέχουμε και να παραδεχθούμε ότι όλοι οι Χριστιανοί από κοινού ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλη αμαρτία, γιατί είναι σαν να πιστεύουμε ότι πέθανε το πραγματικό Σώμα του Χριστού και ότι απέτυχε το Πανάγιο Πνεύμα στο να καθοδηγή την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν», όπως είπε ο Χριστός. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει η Εκκλησία και αυτή είναι η Ορθόδοξη και ακόμη περιμένουμε τους πεπλανημένους και αιρετικούς να επιστρέψουν σε αυτήν και να παραδεχθούν την αλήθεια, όπως μας την παρέδωσαν οι Πατέρες μας.Είναι ανάγκη, όμως, να τονισθή ότι και εμείς πρέπει να αρχίσουμε να εκτιμούμε τον μεγάλο θησαυρό, πού αν και κατέχουμε, εν τούτοις όμως αγνοούμε. Τότε θα κατορθώσουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα, πού μας απασχολούν σωστά και θα εκδιώξουμε το άγχος, πού το γέννησαν και το ζουν εκείνοι πού έφυγαν από την αλήθεια και έχασαν την ζωή.

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Μητροπολίτης Ναυπάκτου : Το Άγιο Πνεύμα κατευθύνει την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Άρα μέσα στην Εκκλησία φυλάσσεται η αλήθεια, όπως την αποκάλυψε ο Χριστός, την παρέλαβαν οι Απόστολοι, την διαφύλαξαν οι άγιοι Πατέρες και την ομολόγησαν οι ένδοξοι Μάρτυρες.

Κυπριανός Χ : Λησμονεί κάτι σημαντικό. Ότι μέσα στην Εκκλησία φυλάσσεται η αλήθεια. Όπως την αποκάλυψε ο Χριστός, την παρέλαβαν οι Απόστολοι, την διαφύλαξαν οι άγιοι Πατέρες, την ομολόγησαν οι Μάρτυρες και την πρόδωσαν σύγρονοι δικοί μας πατριάρχες και επίσκοποι. Τούτο δεν μας το είπε.

Και ως προς αυτά που γράφει ο παπα-Ηλίας :

Το ανεικονικό Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός - υπάρχουν και οι προτεστάντες, μη το ξεχνάμε - εξακολουθούν ανόητα να απορρίπτουν τον εξεικονισμό του Θεού. Δέχονται μόνο το έγγραπτο αποτύπωμα που άφησε επί των πλακών του Νόμου, λες και η Γραφή αυτή, δεν ήταν συνάμα και η Γραφή της Ζωής, δηλαδή με λόγια απλά η ζωγραφιά της! Τόσο μυαλό έχουν. Τηρούν, υποτίθεται, τον Δεκάλογο.

[Βήχος Χαράλαμπος]