Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Η ρεφορμιστική ειδωλολατρία

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 03, 2010 5:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η ρεφορμιστική ειδωλολατρία Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο ιδεολογικός και πολιτικός τουρισμός
και
η ρεφορμιστική ειδωλολατρία




Κάποιοι επειδή έχουν διαμορφωθεί σαν τουρίστες-ειδωλολάτρες, λειτουργούν και σαν ανεμοδείκτες-ακροβάτες. Δηλαδή προσπαθούν να χωρέσουν κάτω από την ίδια μασχάλη πολλά καρπούζια: Τα κύρια χαρακτηριστικά του ειδωλολατρικού συμφιλιωτισμού και ρεφορμισμού.

Αυτοί οι τουρίστες των ιδεών και της πράξης γνωρίζουν από αγώνα όσο ένας τυφλός από χρώματα. Δεν χειρίζονται ποτέ το ξίφος, αλλά το σκουπόξυλο. Θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και στο όνομα δήθεν της «ενότητας» των δυνάμεων προσκυνάνε πολλά είδωλα και υφαίνουν «φιλίες» στις ταβέρνες και στα μπαρ, σε ποικίλους χώρους επιμειξιών και ερμαφροδιτισμών. Η συμπεριφορά τους έχει το «καρύκευμα» της επιτηδευμένης «φιλίας» και των παιδιάστικων ευγενικών τρόπων: Το «ξύγκι» του συμφιλιωτικού πνεύματος.

Γι όλους αυτούς η πολιτική πολεμική αποτελεί «έγκλημα» (ξίφος) και στα πολιτικά επιχειρήματα απαντούν με ουρλιαχτά ηθικών αναθεμάτων και θρήνων…

Αγνοούν το αλφάβητο: Ότι η αλήθεια είναι όχι μόνο ο κινητήρας των αγώνων και της προόδου, αλλά είναι και κοφτερή. Δεν μπορεί να αγωνίζεσαι για την αλήθεια και εναντίον του «κλοιού του ψεύδους», με ψευτοευγένειες, νωθρότητες, συμβιβασμούς, συμφιλιωτικό πνεύμα κα δολερές αμεροληψίες…

Απέναντι στο ψεύδος ο αγώνας είναι αμείλικτος. Αμείλικτος και αδιάλλακτος είναι ο αγώνας των Ιδεών, ο αγώνας εναντίον των δημίων των εθνών και των λαών, αλλά και εναντίον των ποικίλων «συμφιλιωτών» που ισορροπούν ανάμεσα σε πολλές καρέκλες ή παίρνουν, κατά περίσταση, τα χρώματα του χαμαιλέοντα…

Σήμερα ζούμε τον πιο εφιαλτικό πόλεμο της ανθρώπινης ιστορίας. Πάνε να μας αφανίσουν ως κοινωνική και εθνική υπόσταση, πάνε να ισοπεδώσουν όχι μόνο την κοινωνική μας ύπαρξη και τη φυσική μας οντότητα, αλλά και το μυαλό. Πάνε να εξοντώσουν τον άνθρωπο ως κοινωνική, πολιτική και πνευματική οντότητα…

Σήμερα μεταξύ των λαών και των νεοταξικών μηχανισμών, μεταξύ του «καλού» και του «κακού», υπάρχει ένας ανοικτός, άγριος και ανηλεής Πόλεμος.

Συμβιβασμοί, συμφιλιωτικές ηθικολογίες και χαμαιλεοντισμοί ανάμεσα στα δύο αυτά Μέτωπα του πολέμου δεν χωράνε.

Η Νέα Τάξη και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί της χρησιμοποιούν άπειρα όπλα και ναρκωτικά δηλητήρια: Από τη σύγχυση, την άμβλυνση ιδεών και Πίστης σε αξίες, από τα ρεφορμιστικά ειδωλολατρικά φετίχ, μέχρι στρατούς οργανωμένων δυνάμεων και πολύχρωμων μεταμφιέσεων: πολιτικά υποκείμενα, σέχτες ποικίλης ύλης και προβοκατόρικες υπηρεσίες δικτυωμένες παντού.

Το μόνο όπλο σε αυτές τις παγίδες είναι η καθαρότητα και η συνέπεια των ιδεών και των πράξεων, η Πίστη στον αγώνα, η νηφαλιότητα της σκέψης και η οργή της δράσης.

Δεν μπορεί να είσαι ερμαφρόδιτος και συμβιβαστικός. Δεν μπορεί να ακροβατείς ανάμεσα στο «καλό» και στο «κακό», ανάμεσα σε «εξαρτήσεις», ανάμεσα στα πολύχρωμα ειδωλολατρικά «είδωλα», τα πολύχρωμα ιδεολογικά και πολιτικά μωσαϊκά, το ίδιο, όπως ένας με Ορθόδοξο θρησκευτικό φρόνημα δεν μπορεί να ακροβατεί και να συμφιλιώνεται με ειδωλολάτρες, αποκρυφισμούς, με παπισμούς και οργανωμένες σέχτες υπονόμευσης της Ορθοδοξίας.

Σήμερα ιδιαίτερα όπου η Ορθοδοξία αποτελεί το βασικό, αν όχι το μοναδικό, συνεκτικό ιστό αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης, είναι εγκλήματα εσχάτης προδοσίας τέτοιου είδους ακροβασίες, επιμειξίες και ερμαφροδιτισμοί…

Όποιος δεν επιλέγει ανοικτά και με συνέπεια το στρατόπεδό του σε αυτόν τον άγριο πόλεμο που ζούμε, όποιος στέκεται μετέωρος και συμφιλιωτικός ανάμεσα στη θανάσιμη σύγκρουση του «καλού» και του «κακού», ουσιαστικά είναι με το «κακό», ανεξάρτητα αν το έχει συνειδητό ή όχι.

Οι συμφιλιωτικοί και οι ρεφορμιστές ειδωλολάτρες κάθε είδους τρέμουν τις συγκρούσεις.
Διέπονται από μια αρτηριοσκληρωτική συντηρητική νοοτροπία, μια αυτάρεσκη στενοκεφαλιά και μια πρωτόγονη πνευματική και πολιτική ανανδρία. Περισσότερο από κάθε τι επιθυμούν η ιστορία να τους αφήσει ήσυχους, με τα βιβλιαράκια τους, τις εκδηλωσούλες τους, τις «φιλίες» και τις «παρέες» τους, τη «σύνεσή» τους και τις «ευγένειές» τους, καθώς και με τα ηθικολογικά τους σημειωματάρια.

Γι’ αυτό όλοι αυτοί δεν χρησιμοποιούν σε αυτό τον πόλεμο που ζούμε το ξίφος, αλλά σκουπόξυλα και οργίζονται από την κριτική που τους χαλάει την ησυχία και θίγει «φιλίες» και «παρέες». Γι’ αυτό την πολεμική εναντίον ιδεών και πρακτικών την προσλαμβάνουν σαν «καρατόμηση της προσωπικότητας» και προσωπική βρισιά.

Ταυτίζουν τον συμφιλιωτισμό και τον ερμαφροδιτισμό με τους «καλούς τρόπους» και την πολεμική με τους «κακούς τρόπους». Το ίδιο γινόταν πάντα από τους ειρηνόφιλους, ερμαφρόδιτους ηθικολόγους. Τον πόλεμο και τα πολιτικά μέσα που απορρέουν από αυτόν τα ταυτίζουν με την «καρατόμηση της προσωπικότητας» και το συμφιλιωτικό πνεύμα με την «αβρότητα».

Δεν βλέπουν τον πόλεμο, (αντικειμενικό γεγονός), δεν θέλουν να πάρουν καθαρή, θαρραλέα και συνεπή στάση απέναντι στα πολεμικά μέτωπα, κινούνται σαν τουρίστες, και διακρίνουν μόνο τα «όπλα της κριτικής» που τους θίγουν και τα προσλαμβάνουν σαν βρισιές εναντίον εαυτών και των ειδώλων τους.

Τις πολεμικές εναντίον ιδεών και πράξεων, τις ερμηνεύουν σαν προσωπικές βρισιές. Δεν ασχολούνται με τις ιδέες και τις πράξεις, αλλά με το είδωλό τους και τα είδωλα των μικροαστικών και συχνά μπαρόβιων παρεών τους…

Και παριστάνουν και τους αγωνιστές…

Μας έχουν πνίξει αυτού τους είδους οι «αγωνιστές» του ιδεολογικού, πνευματικού και πολιτικού τουρισμού: Της ρεφορμιστικής ειδωλολατρίας…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Πεμ Φεβ 04, 2010 9:16 am, 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 03, 2010 7:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ποιος κτυπά τη θρησκεία;

Ιστορικό ντοκουμέντο:
Απόσπασμα από τον λόγο του Άρη στην Λαμία.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους ποικιλόχρωμους διαστρεβλωτές της ιστορίας και συκοφάντες της επαναστατικής παράδοσης.




«…Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.

Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες.

Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία.
Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!

Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα.
Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 ή 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θάχει ύστερα από 500 χρόνια.

Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος...»

Επιστροφή στην κορυφή
κολλητήρι
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 04, 2010 11:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΧΙ στην ασυδοσία του «Εγώ»

Σπαρακτική μαρτυρία
του αγωνιστή συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο




Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι μας έχουν κλέψει από τα χείλη ακόμα και τις ίδιες μας τις λέξεις. Ο όρος «σοσιαλισμός» χρησιμοποιείται στη Δύση ως υποκατάστατο της αδικίας:Στην Ανατολική Ευρώπη ξυπνά μνήμες πουργατόριο, ακόμα και κόλασης. Η λέξη «ιμπεριαλισμός» έπαψε να είναι στη μόδα και δεν τη συναντούμε πλέον στο ισχύον πολιτικό λεξιλόγιο, παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός εξακολουθεί να υπάρχει, να λεηλατεί και να μακελεύει.

Και ο όρος «αγωνιστικότητα» τι γίνεται; Πώς αντιμετωπίζεται το φαινόμενο του αγωνιστικού ζήλου; Για τους θεωρητικούς της απογοήτευσης αποτελεί ένα φαιδρό κατάλοιπο του παρελθόντος. Και για τους μετανοήσαντες, ενοχλητική ανάμνηση.

Τώρα πρέπει να ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή, σκαλί-σκαλί, χωρίς ασπίδες, έξω από κείνες που προστατεύουν τα σώματά μας. Προβάλλει η επιτακτική ανάγκη διαρκώς να ανακαλύπτουμε, να δημιουργούμε, να εξασκούμε τη φαντασίας μας.

Σε λόγο που εκφώνησε λίγο μετά την ήττα του, ο Τζέσε Τζάκσον υπερασπίστηκε το δικαίωμα στο όνειρο, λέγοντας: «Ας υπερασπιστούμε αυτό το δικαίωμα. Ας μην επιτρέψουμε σε κανένα να μας το στερήσει». Και ο οραματισμός σήμερα είναι πιο απαραίτητος από ποτέ. Να ονειρευτούμε όνειρα που παύουν να είναι όνειρα και να σαρκώνονται σε ύλη θνητή, όπως είπε, διατυπώνοντας ευχή, κάποιος άλλος ποιητής. Οι καλύτεροί μου φίλοι ζουν αγωνιζόμενοι για το δικαίωμα αυτό, και μερικοί από αυτούς έχουν δώσει και τη ζωή τους κιόλας.

Αυτή είναι η μαρτυρία μου. Εξομολόγηση δεινόσαυρου; Ίσως. Πάντως, πρόκειται για κατάθεση ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι η ανθρώπινη μοίρα δεν είναι καταδικασμένη να καταλήξει στην ασυδοσία του εγώ και στο χυδαίο κυνηγητό του χρήματος και ότι ο σοσιαλισμός δεν έχει πεθάνει, διότι δεν έχει ακόμα γεννηθεί -ότι το σήμερα αποτελεί την απαρχή της μακράς ζωής που έχει να διανύσει.
Επιστροφή στην κορυφή
Λή Όσβαλντ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 05, 2010 12:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Κάποιες σκέψεις... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Στην Ελλάδα κάνουν κουμάντο «μυαλοπώλες» και δραγάτες της σκέψης…


«Τα παλιά εισιτήρια δεν περνάνε στα καινούρια λεωφορεία…»
Κάποτε κάποιοι συμφοιτητές μου είχαν αυτή την φράση του Ν.Ζαχαριάδη, σαν μόνιμη επωδό σε κάθε τους πολιτική δήλωση.
Όσοι από αυτούς «είχαν μυαλό» έγιναν πρωτίστως υπάλληλοι νεοπαγών κομματικών μηχανισμών και λιγότερο «δραστήρια» απέκτησαν και την ιδιότητα του υπαλλήλου στο δημόσιο.
Μαζί με αυτούς και ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, οργανώθηκε «επαγγελματικά» και μεταλλάχθηκε δημοσιουπαλληλικά σε Ιδιαίτερο Ιδεολογικό Μηχανισμό Ελέγχου, όπως έλεγε και ο Αλτουσέρ, πριν τρελαθεί τελείως με αυτά που έβλεπε…
Σήμερα η «Αριστερά» μιλά για «ανησυχητική αύξηση της επιρροής φασιστικών κινήσεων». Σαν μια γιαγιά τα παλιά Χρόνια στο νησί μου, που όποτε «υποδεχόταν» κάποιον περαστικό σφουγγαρά, διαλαλούσε την επομένη πως «πάλι της έκανε το κακό ο… Βρυκόλακας από του Καραντρέα την σπηλιά».
Ο «Βρυκόλακας» φυσικά ποτέ δεν υπήρξε. Ήταν όμως λαμπρό άλλοθι για την στερημένη γυναίκα. Όπως σήμερα για ένα κομμάτι της «Αριστεράς» και του κυβερνώντος Κόμματος «η άνοδος του φασισμού» είναι η πιο καλή λύση για να μην παραδεχτούν ότι λένε δεκαετίες τώρα, τα ίδια λόγια, με την ίδια ασάφεια και γενικότητα, που τα έλεγαν φοιτητές στα «πηγαδάκια» της Ομόνοιας. Μόνο που τώρα είναι πολλά τα λεφτά Άρη….
Τα παλιά εισιτήρια δεν περνάνε στα καινούρια λεωφορεία. Όντως. Είπε και ένα σωστό αυτός ο απερίγραπτος-τουλάχιστον- τύπος. Όμως δεν αρκούν γενικόλογα ρητά, λεκτικά παίγνια, δηλώσεις… φαστ- φουντ, για να απαντήσεις σε ζητήματα όπως η ανεργία, η έλλειψη υποδομών, η αποβιομηχάνιση, η έλλειψη παραγωγής, η εκδίωξη των επενδυτών, η συσσωρευμένη αγανάκτηση για ημεδαπούς που παίρνουν 18 μισθούς(!) ή πρωτοδιορίζονται με 2100 ευρώ το μήνα και για αλλοδαπούς που συστήνουν εγκληματικές συμμορίες, διαπράττουν φόνους για 100 Ευρώ ή «περιπολούν» με καλασνίκωφ εκεί που η Πολιτεία… δεν περιπολεί!
Αυτά τα θέματα δεν λύνονται με δηλώσεις, ούτε με(sic) καταγγελίες όσων τολμούν να τα αναφέρουν… Για ένα απλό λόγο:είναι υπαρκτά. Και γεννούν -επειδή μένουν αναπάντητα- «φασιστικές πρακτικές» ακριβώς γιατί τις πριμοδοτεί η προπαγάνδα της ροζ-βεραμάν- νεοφιλελεύθερης νομενκλατούρας, που υπόσχεται «αντίσταση και πάλη» από Μ.Κ.Ο, δημόσιους φορείς… και την Εκάλη.
Η Ελλάδα πληρώνει και θα πληρώσει ακριβότερα τους «μυαλοπώλες». Αυτούς που η το αντεστραμμένο πάθος για εξουσία τους μετέτρεψε σε επαγγελματίες ελεγκτές και ιδεολογικούς δραγάτες μας…


ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες