Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Ζούμε στο μέσον μιας ιστορικής πολεμικής θύελλας.

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 22, 2010 1:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ζούμε στο μέσον μιας ιστορικής πολεμικής θύελλας. Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ζούμε στο μέσον μιας ιστορικής πολεμικής θύελλας.




Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ της σκέψης στηρίζει και εδραιώνει την τυραννία της εξουσίας. Αυτό που επιδιώκεται συστηματικά από τους ποικίλους μηχανισμούς της εξουσίας είναι η αλλοτρίωση του ανθρώπου από τις βαθύτερες σκέψεις του και τα αισθήματά του, η αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Που σημαίνει «συρρίκνωση» της επικοινωνίας, συνακόλουθα εκμηδένιση της γλώσσας και της σκέψης.

Η Νέα Τάξη αποτελεί την ακραία και πιο μοχθηρή μορφή αλλοτρίωσης, βαρβαρότητας και εξόντωσης του Ανθρώπου: Εξόντωση όλων των προϋποθέσεων (ιστορικών, κοινωνικών, εθνικών, πολιτικών και ψυχολογικών) που συγκροτούν την ανθρώπινη υπόσταση, τη γλώσσα και τη σκέψη.

ΒΕΒΑΙΩΣ η ρίζα της αλλοτρίωσης δεν «παράγεται» (απλώς μορφοποιείται) από τους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας, αλλά από οικονομικά θεμέλια του συστήματος. Μια κοινωνία που στηρίζεται στην αρχή «ο καθένας για τον εαυτό του» σπρώχνει στα έσχατα όρια τον αχαλίνωτο ατομικισμό, τον εγωκεντρισμό, την ιδιοτέλεια, την αμοιβαία εχθρότητα και τη μοναξιά.

ΑΥΤΕΣ τις ποικίλες εκδηλώσεις της αλλοτρίωσης η καπιταλιστική εξουσία τις αναγάγει σε κυρίαρχη ιδεολογία, σε υπέρτατες αξίες. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογία αυτής της αθλιότητας. Στηρίζεται στις αλλοτριωμένες σχέσεις και προωθεί ιδεολογικά και πολιτικά την αλλοτρίωση της πολιτικής σκέψεις, τον ακρωτηριασμό της ιστορικής μνήμης και συλλογικής κοινωνικής συνείδησης...

Οι σημερινές Ελίτ της πολιτικής και διανοητικής εξουσίας αποτελούν τις πιο δόλιες, κυνικές και διπρόσωπες μορφές της νέας βαρβαρότητας. Δεν εκφράζουν μόνο την τυραννία του χρήματος, αλλά αποτελούν και το προϊόν αυτής της κοινωνικής κατάπτωσης και αλλοτρίωσης: Προϊόν των εξαρτήσεών τους από το κεφάλαιο, της επιδοτούμενης ύπαρξής τους, συνακόλουθα και της κοινωνικής και πολιτικής ένδειας...

ΓΙΑΤΙ η αλλοτρίωση μπορεί να ενυπάρχει στα οικονομικά θεμέλια του καπιταλισμού, αλλά εκδηλώνεται με αναρίθμητους τρόπους στο κοινωνικό εποικοδόμημα και αποκρυσταλλώνεται στην αντίθεση του κράτους και των μελών της κοινωνίας. Όταν τα μέλη μιας κοινωνίας δεν αντιστέκονται τότε η «αποξένωσή» τους γίνεται δύναμη της εξουσίας.

Και εδώ ακριβώς προβάλλουν οι μεγάλες ευθύνες της αριστεράς. Γιατί οι μορφές αλλοτρίωσης καθορίζονται από τις αντιφατικές σχέσεις της καπιταλιστικής παραγωγής, αλλά και από τους αγώνες που προκύπτουν από αυτές.

Η καθεστωτική μετάλλαξη της «αριστεράς» αποτελεί το ιστορικό ορόσημο μετάβασης στη νεοταξική βαρβαρότητα.
Αυτή η καθεστωτική ενσωμάτωση της αριστεράς κατέστρεψε τις «αρθρώσεις» και το «μυϊκό σύστημα» των λαϊκών αγώνων. Τις ιστορικές κατακτήσεις των λαϊκών κινημάτων: Εθνικές κατακτήσεις, κοινωνικές δομές κατακτήσεων, πολιτικές, πνευματικές και πολιτισμικές κατακτήσεις.

Αυτή η «αριστερά» μεταλλάχτηκε σε πολιτικό και ιδεολογικό ιερατείο της Νεοταξικής θρησκείας, κερδοσκοπώντας ξεδιάντροπα πάνω στην ιστορία των αγωνιστικών κινημάτων, πάνω στα αφηρημένα, ξύλινα συνθήματα, πάνω στους αριστερούς ήχους και χρώματα, πάνω στα ηθικολογικά «μυστήρια» του αφηρημένου ανθρωπισμού.

Αυτή η «αριστερά» αποτέλεσε το «όχημα», το «άλλοθι» και το «τεκμήριο» της νεοταξής προέλασης και του εφιάλτη που ζούμε.
Και σήμερα βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της επιθετικής αγριότητας των δυνάμεων του διεθνούς ιμπεριαλισμού κατά των εθνών και λαών, κατά της ιστορικής και κοινωνικής υπόστασης του ανθρώπου.

Είναι οι πολιτικές, πνευματικές, και επιδοτούμενες «λεγεώνες» της μεταλλαγμένης «αριστεράς» (ερμαφρόδιτες, μεταμφιεσμένες και ύπουλες πολλές από αυτές) που βρίσκονται στα πρώτα μέτωπα του νεοταξικού πολέμου εναντίον των κοινωνιών και των εθνών.

Γιατί μόνο οι ηλίθιοι ή οι αφελείς τουρίστες της πολιτικής και του πνεύματος, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση άγριου πολέμου. Του πιο ύπουλου και ολέθριου πολέμου της ιστορίας: κατά της ανθρωπότητας, των κοινωνιών, των εθνών και της σκέψης.

Ένας πόλεμος που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις της Νεοταξικής «μαφίας» εναντίον του Ανθρώπου..

Μπροστάρηδες σε αυτή τη θηριώδη νεοαταξική κακουργία είναι οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» σε όλες τις ποικιλίες και μεταμφιέσεις. Οι εφεδρείες αυτού του πολέμου επεκτείνονται σε όλο το πολιτικό και πνευματικό φάσμα του καθεστώτος…

Είναι αυτοί οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί» (η νέα μορφή της «δεξιάς») που ανοίγουν τα πολεμικά μέτωπα εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και εναντίον κάθε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ:

α). Άνοιξαν, επέβαλλαν και ευλογούν την αλλοδαπή εισβολή, κατοχή και τον εποικισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Η Ισλαμοποίηση της Ελλάδας αποτελεί τη «νέα κατοχή» και τον πιο άγριο και εφιαλτικό πόλεμο.

Αυτό αποτελεί ένα από τα κεντρικά μέτωπα του πολέμου. Από τη θέση που παίρνει ο καθένας πάνω σε αυτό το ζήτημα δείχνει από ποια πλευρά του μετώπου βρίσκεται σε αυτόν το πόλεμο ζωής και θανάτου…

β). Η επίθεση εναντίον της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας: δεύτερο κεντρικό μέτωπο του πολέμου.

Ο Ορθόδοξος ιστός αποτελεί για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα, το θεμέλιο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, το συνεκτικό ιστό αποτροπής της ολοκληρωτικής άλωσής μας…

Κανένας άλλος κοινωνικός, πολιτικός και συλλογικός ιστός οργάνωσης και δράσης δεν έχει μείνει όρθιος. Τα πάντα αλώθηκαν από την ιστορική προδοσία της μεταλλαγμένης «αριστεράς»: Από τα κόμματα και τα συνδικάτα μέχρι κάθε συλλογικό πολιτικό και πολιτιστικό κύτταρο ιστορικής κατάκτησης.

Μόνο ο «ιστός» της Εκκλησίας ακόμα ζει και είναι ριζωμένος σε όλη την Ελλάδα. Γι’ αυτό και δέχεται η Εκκλησία τις πιο άγριες επιθέσεις, εντός και εκτός, από τα νέα ιερατεία της νεοταξικής εξουσίας και ιδιαίτερα από τα «αριστερά» ιερατεία.

Ο αγώνας υπέρ της Εκκλησίας είναι αγώνας ζωής και θανάτου. Όλες οι «φιλοσοφικές» διαφωνίες περνούν σε τελευταία μοίρα.

Και η θέση που παίρνει, συνεπώς, ο καθένας πάνω σε αυτό το μέτωπο του πολέμου δείχνει από πια πλευρά πολεμάει…

ΟΣΟΙ ζητούν, με οποιοδήποτε πρόσχημα, τη ΦΙΜΩΣΗ του λόγου των αγωνιστών της Εκκλησίας, όσοι ροκανίζουν τα θεμέλια της, είναι, είτε το έχουν συνειδητό, είτε όχι, με τους «εχθρούς» της ελληνικής κοινωνίας.

Και είναι αυτός ο λόγος που υποστηρίζουμε ότι ο δρόμος είναι τα νέα «Κρυφά Σχολειά» και μια νέα «Φιλική Εταιρεία» για την απελευθέρωση της Ελλάδας (αυτό θα το αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο).

Αυτά είναι τα δύο κεντρικά μέτωπα του πολέμου.


Όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτός ο πόλεμος είναι από τους πιο ιστορικούς της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα για την Ελλάδα, ας καθίσουν στη γωνιά και να μυξοκλαίν για τις πολεμικές φράσεις και την αδιαλλαξία εναντίον των ερμαφρόδιτων «αριστερών» και «πατριωτών»…

Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Λή Όσβαλντ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 22, 2010 3:12 pm    Θέμα δημοσίευσης: Σχετικό κείμενο Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ


Στην Οικονομία-μεταξύ κρατών- όλα πληρώνονται με «εξυπηρετήσεις»…



Ως… αναξιόπιστη στήλη, υποστηρίξαμε ότι παίζονται εις βάρος της χώρας Γεωπολιτικά και Οικονομικά παιχνίδια. Χθες αυτά που είχαμε γράψει περί διολίσθησης του Ευρώ με πρόσχημα την Ελληνική Οικονομία, έγιναν πράξη. Είχαμε γράψει επίσης ότι δεν μπορεί ένα χρόνο πριν να είμαστε «παράδειγμα αντοχής στην Οικονομική Κρίση» και φέτος να είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Και ότι πάνω σε ένα αληθινό γεγονός, την ανήμπορη μηχανή των κρατικών υπηρεσιών, βασίζονται για να παίξουν παιχνίδια όσοι επιδιώκουν να φορτώσουν πάνω μας τα δικά τους αδιέξοδα και τις διαμάχες τους για γεωστρατηγικό «έλεγχο» της Ελλάδας. Χωρίς να λείπουν και παιχνίδια πιέσεων σχετικά με την αγορά οπλικών συστημάτων από μια σχεδόν (sic) χρεοκοπημένη χώρα.
Το «Banks’ News» γράφει ότι « Στην αγορά των Default Swaps, δηλαδή των συμβολαίων ασφάλισης έναντι του κινδύνου χρεοκοπίας, «καίγονται» οι ελληνικές τράπεζες, καθώς τους τελευταίους μήνες το κόστος ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων έχει υπερτριπλασιασθεί και προκαλεί τεράστιες επιβαρύνσεις στα αποτελέσματά τους.
Σε ένα ιδιαίτερα καυστικό άρθρο (ως συνήθως…) για την Ελλάδα, η Wall Street Journal συνδέει τη μεγάλη αύξηση στα spread των CDS με τα σενάρια χρεοκοπίας… Σύμφωνα με το άρθρο, μάλιστα, τον επόμενο μήνα θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα 2009 των ελληνικών τραπεζών, που έχουν επιβαρυνθεί και με τις ζημιές από τα CDS και τα οποία θα φέρουν την χώρα ακόμη πιο κοντά στην χρεοκοπία.»
Έχει και άλλα… καλά το άρθρο: «Ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα με το υψηλό κόστος ασφάλισης των θέσεων σε ελληνικά ομόλογα είναι υπαρκτό και σοβαρό: με χαρτοφυλάκιο ομολόγων συνολικής αξίας 37 δις. ευρώ, οι ελληνικές τράπεζες είναι όντως μεγάλοι «πελάτες» της αγοράς των CDS και γράφουν αμέσως ζημιές, όταν τα spread ανοίγουν σημαντικά… Αναλυτές (σ.σ. αυτοί που πρόπερσι δεν αποδεχόντουσαν καν την ύπαρξη Οικονομικής Κρίσης) τονίζουν, ότι η μοίρα των ελληνικών τραπεζών έχει αναπόφευκτα συνδεθεί με τα δραματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα σε δημοσιονομικό επίπεδο: αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να πείσει τις αγορές ότι μπορεί να ξεπεράσει την κρίση, το «ασφαλές» χαρτοφυλάκιο κρατικών τίτλων των ελληνικών τραπεζών θα μετατραπεί γρήγορα σε μια τοξική λίμνη…» Ο Α. Νοκ έλεγε ότι « στην Οικονομία αγαθά κι εξυπηρετήσεις πληρώνονται μόνο με αγαθά κι εξυπηρετήσεις».

ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
Επιστροφή στην κορυφή
Λή Όσβαλντ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 22, 2010 3:16 pm    Θέμα δημοσίευσης: Σχετικό άρθρο-2 Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γιατί Κρίσεις, «εντάσεις»,βία και… χρεωκοπίες μας προέκυψαν μαζί;

Υπάρχουν μερικοί αξιόλογοι δημοσιολογούντες που χρόνια τώρα επιμένουν να υποστηρίζουν ότι όλα είναι «ζητήματα επικοινωνιακής πολιτικής και επικοινωνιακής διαχείρισης Κρίσεων». Είναι σωστό όσο σωστό ήταν ότι οι ίδιοι θεωρούσαν «θεωρίες συνωμοσίας» το ότι θα έρθει Οικονομική Κρίση, ότι τίθεται θέμα Παγκόσμιας Ηγεμονίας στον κόσμο που θα προκύψει μετά την Κρίση αλλά και άλλα πιο εσωτερικά ζητήματα όπως λ.χ. αν θα απορριφθεί το σχέδιο Ανάν, το ποιοι θα εκλεγούν επικεφαλής των κομμάτων στην Ελλάδα κ.α.
Το καλύτερο που είχαν πει και το έκαναν κάποτε μόδα είναι το «ότι οι αγορές αυτορυθμίζονται»! Αυτό το απολαμβάνουμε από καιρό όλοι μας, τόσο πολύ που και η χώρα μας έχει μεταβληθεί σε ένα ατέλειωτο χώρο συνάθροισης γελαστών πολιτών που απολαμβάνουν τις «προβλέψεις» αυτού του ιδιότυπου συλλόγου Ε.Π.Ε (Επικαιρολόγων Περιορισμένης Ευθύνης)…
Αρέσκοντο μάλιστα να μειδιούν ή να καταγγέλουν τον… εθνικισμό των υποδεέστερων που έγραφαν για δραστηριοποίηση αλλοδαπών με ψευδώνυμα βγαλμένα από το Εθνικιστικό- Φασιστικής Εμπνεύσεως Κίνημα των Τσάμηδων ενώ εδήλωναν … «αντιεθνικιστές αναρχικοί»!
Όταν τα μπλογκς έγραψαν και την ιστορία του Συνταγματάρχη της Αλβανικής Υπηρεσίας που διαβιεί -καθόλου …ησύχως- στην πολύπαθη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα, ουδείς το θεώρησε άξιο λόγου. Προφανώς υπήρχαν άλλα σπουδαιότερα θέματα «επικοινωνιακής διαχείρισης»…
Ήρθαν μετά τα έγκυρα «Νέα» που έγραψαν ότι «Οι Σέρβοι έστειλαν σήμα στο οποίο μιλούν για οργανωμένο στρατόπεδο της εξτρεμιστικής οργάνωσης Σαλάφ, στην Ελλάδα». Ουδείς το αναμετέδωσε, ουδείς το σχολίασε.
Αμέσως ακολούθησαν τα δημοσιεύματα περί κινδύνου χρεοκοπίας των Ελλληνικών Τραπεζών από την Wall Street Journal ενώ δημοσιοποιήθηκαν (γιατί τώραWink οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έκανε η τουρκική εφημερίδα «Ταράφ». Η οποία αναφέρει το γνωστό (κατά τα πρότυπα της διεθνούς Gladio) «Σχέδιο Βαριά», που στόχευε μεταξύ στην πρόκληση έντασης με την Ελλάδα μέχρι και την πτώση τουρκικού αεροσκάφους από ελληνικό ή… τουρκικό που θα «υποδυόταν το Ελληνικό!
Δεν σας φτάνει αυτό; Αντιγράφω: «Για πιθανή Κοινωνική εξέγερση εξαιτίας των αυστηρών μέτρων της κυβέρνησης κάνει λόγο το ινστιτούτο Stratfor( το οποίο συσχετίζεται με κύκλους της CIA). Η νέα ανάλυση, συντάχθηκε λαμβάνοντας αφορμή το πρωτοφανές χτύπημα μπροστά από την Βουλή, αλλά και την ολοένα και μεγαλύτερη κλιμάκωση τέτοιων ενεργειών στην Ελλάδα από πέρυσι από ομάδες αριστερών και αναρχικών». Κοιμάστε ήσυχοι; Εγώ, όχι…


ΜΑΚΗΣ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ
Επιστροφή στην κορυφή
ΗΛΕΚΤΡΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 23, 2010 3:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
«Διαδικασίες» επιδοτήσεων!!!




Κάποτε η Αριστερά ανέλυε τον ανασχαιτικό ρόλο της διανόησης: Αυτόν της παραγωγής και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει γράψει πλήθος κειμένων πάνω στο ζήτημα…

Η «αριστερά», σήμερα, όντας η ίδια ο «οργανικός διανοούμενος» της Νέας Τάξης και «χωμένη» μέχρι το λαιμό στους πακτωλούς των επιδοτήσεων, δεν έχει απλώς «καταπιεί» τη γλώσσα της, αλλά και έχει υψώσει σε «αρετή» τις επιδοτήσεις και τα σκανδαλώδη καθεστωτικά της προνόμια…

Από το βιβλίο του Στέφανου Ληναίου (Η ΑΛΥΣΙΔΑ, ‘Προσκήνιο’, 2003), ανακάλυψα ένα απόσπασμα του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, καταλυτικό.

Ίσως να είναι από τις τελευταίες «βολές», μιας εποχής (1997), που κάποιοι ακόμα αριστεροί βλέπανε και τα λέγανε έξω από τα δόντια.

Διαβάστε αυτά που σήμερα δεν τολμούν ούτε να τα διαβάσουν οι ποικίλοι «αριστεροί»:

"...Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η μεγάλη μάζα των διανοουμένων είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Τα Πανεπιστήμια που ανέκαθεν ήταν τα άδυτα της ελεύθερης κριτικής σκέψης έχουν πάψει να εκτρέφουν ανεξάρτητες ηθικές προσωπικότητες εδώ και πολύ καιρό. Ενταγμένοι στο, καθολικά, ανταγωνιστικό σύστημα και
αμοιβόμενοι γλίσχρα, οι εργάτες της διανόησης πιέζονται, έμμεσα ή άμεσα, να αναζητήσουν πρόσθετα εισοδήματα…..

Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατοι. Η εύνοια, η συμμετοχή σε " ερευνητικά προγράμματα " που συνδέονται
με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του…..γκουρού,
κατέστησαν τη διανόηση " επάγγελμα "..."

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιαν 23, 2010 4:26 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το Πνεύμα της παρακμής
και πώς η «αριστερή» διανόηση έγινε
Το «πνεύμα» της Νέας Εποχής


ΡΕΣΑΛΤΟ. Τεύχος-23

Το κείμενο βρίσκεται και εδώ:

http://www.resaltomag.gr/220.mag




Ένα από τα πιο κτυπητά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ότι οι «οργανικοί διανοούμενοι» του καπιταλισμού στη σημερινή φάση της παγκοσμιοποίησης και του χρηματιστηριακού «διεθνισμού» είναι πρώην αριστεροί, καλλιτέχνες και γενικά πνευματικοί άνθρωποι. Φυσικά όλοι αυτοί συνεχίζουν να λένε ότι είναι αριστεροί παρά το γεγονός ότι αποτελούν την ιδεολογική αστυνομία του συστήματος, τους ακριβοπληρωμένους καθεστωτικούς λακέδες.

Πού οφείλεται,
πώς εξηγείται και τι νόημα έχει αυτή η πλήρης ενσωμάτωση και μετάλλαξη της «αριστερής» διανόησης η οποία αποτελεί σήμερα τον ιδεολογικό τρομοκράτη της Νέας Τάξης, το άλλοθι και το τεκμήριό της;

Το φαινόμενο της αποστασίας αριστερών διανοουμένων δεν είναι καινούργιο.

Πάντα στις δύσκολες καμπές της ιστορίας πολλοί από αυτούς γονάτιζαν αξιολύπητα και μετατρέπονταν σε γενίτσαρους του κεφαλαίου. Αυτό, όμως, που γινόταν χθες αποσπασματικά, σήμερα έχει πάρει επιδημική, σχεδόν καθολική μορφή.

Πάντα αυτά τα φαινόμενα της λιποταξίας και μετάλλαξης του αριστερού πνεύματος αποτελούν την έκφραση και το σύμπτωμα δύο βασικών παραγόντων: Από τη μια είναι η κατάσταση του διεθνούς εργατικού και επαναστατικού κινήματος και από την άλλη οι απαιτήσεις του συστήματος της καπιταλιστικής παρακμής, η θέση και ο ρόλος της διανόησης, καθώς η πνευματική κατάσταση, οι αξίες και η ιδεολογία που ηγεμονεύουν.

Η ήττα και η μακρόχρονη ακινησία των λαϊκών κινημάτων, η ήττα του γραφειοκρατικού Σοβιετικού μοντέλου και η κατασυκοφάντηση στο πρόσωπο αυτού του εκτρώματος των σοσιαλιστικών ιδεών άφησαν ελεύθερο και γόνιμο το έδαφος για την πλήρη κυριαρχία του πνεύματος της καπιταλιστικής παρακμής και γονάτισαν το «αριστερό» πνεύμα.

Σε τέτοιες οπισθοδρομικές εποχές, εποχές που η σήψη και οι «αξίες» της αυθαδιάζουν τρομοκρατικά, είναι άθλος να στηθείς στα πόδια σου, ιδιαίτερα η μικροαστική αριστερή διανόηση, η οποία ήταν ραχιτική από την γέννησή της, θεωρητικά ανεπαρκής, πολιτικά και ηθικά απροετοίμαστη.



Η διαλεκτική μετάλλαξη

Δεν πρέπει να φανταστούμε ότι το σημερινό άθλιο κατάντημα των πρώην αριστερών καλλιτεχνών και διανοουμένων έγινε με μιας, ότι μεταμορφώθηκαν σε σύγχρονους γενίτσαρους σαν ξαφνικά να τους κτύπησε το ραβδάκι της Κίρκης. Υπάρχει μια διαλεκτικά εξελικτική πορεία που τους ενσωμάτωσε και που καθορίστηκε αποφασιστικά από τους λόγους που προανέφερα.

Το θεμελιακό στοιχείο
για να κατανοήσουμε αυτή την εξέλιξη είναι το σύστημα μέσα στο οποίο ζούνε, σε συνδυασμό με τις πολιτικές ήττες και προδοσίες του σοσιαλιστικού κινήματος. Όταν λείπουν οι επαναστατικές κοινωνικές εντάσεις και τα μαζικά μαχητικά κινήματα, δηλαδή τα «κοινωνικά κίνητρα» που βελονιάζουν το συναίσθημα, αφυπνίζουν τη σκέψη και ενεργοποιούν τη συνείδηση του συλλογικού κοινωνικού είναι, τότε η καλλιτεχνική και διανοητική παραγωγή υποτάσσεται καταλυτικά στο «πνεύμα» και τις «αξίες» του συστήματος.

Και ποιο είναι αυτό το σύστημα; Ο καπιταλισμός σε σήψη και παρακμή.

Στις σύγχρονες κοινωνίες
η αστική τάξη όχι μόνο δεν έχει κανέναν προοδευτικό ρόλο να εκπληρώσει, αλλά έχει καταντήσει απολύτως αντιδραστική. Στον εικοστό αιώνα, εκτός από τους δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους (ασύλληπτης φρίκης και καταστροφών) που η αστική κοινωνία εξεκόλαψε και εξαπέλυσε πάνω στην υδρόγειο, έβγαλε (φυσιολογικό της άνθος) το φασισμό, και επεξεργάστηκε εν ψυχρώ, και εφάρμοσε με μεθοδικότητα τις πιο φρικαλέες πρακτικές, για να διατηρεί την κυριαρχία και να εξασφαλίζει την υποταγή: Βασανιστήρια, στρατόπεδα συγκεντρώσεων, ομαδικά εγκλήματα, συλλογική ευθύνη, παρακολούθηση και έλεγχος των συνειδήσεων κ.λπ.

Η ύπαρξη της αστικής τάξης όλο σχεδόν τον 20ο αιώνα και σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, αποτελεί την ιστορική άρση κάθε ανθρώπινης αξίας, την έσχατη κατάπτωση του ανθρώπινου στοιχείου.

Ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα ο αστικός κόσμος δεν έχει να προβάλει καμιά δικαιολογία της ύπαρξής του. Όλες οι αστικές αξίες έχουν ανεπανόρθωτα χρεοκοπήσει και διαλυθεί: Η φιλοπατρία, η εθνική κυριαρχία, η αστική οικογένεια, η θρησκεία, ο κοινοβουλευτισμός, οι ατομικές ελευθερίες. Η ισχύς τους έγινε ασυμβίβαστη πλέον με την ύπαρξη της αστικής τάξης.

Οι πιο συνειδητοί και κυνικοί υπερασπιστές του καπιταλισμού δεν δίστασαν να διακηρύξουν δημόσια την χρεοκοπία των αστικών αξιών. Και τα ριζοσπαστικά κινήματα της νεολαίας τροφοδοτήθηκαν από αυτή τη χρεοκοπία των αξιών και τη βάθαιναν. Γιατί όταν χτυπάς τις παραδοσιακές αξίες που ο αστικός κόσμος τις έχει οδηγήσει σε χρεοκοπία, χωρίς να τις αναστυλώνεις, να τις αναγεννάς και να δημιουργείς ένα νέο σύστημα αξιών, συμβάλλεις στη γενική αποσύνθεση.

Ο επαναστατικός, λοιπόν, μικροαστικός ριζοσπαστισμός της νεολαίας «χτύπησε» τις αστικές αξίες που είχαν γίνει βάρος και για τον ίδιο αστικό κόσμο. Ο κόσμος αυτός είχε πάψει προ πολλού να πιστεύει σε αυτές τις αξίες που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Δεν στηριζόταν σε αυτές και ήταν ανίκανος να παράγει ένα νέο σύστημα αξιών.

Μέσα σε αυτό το γενικό πνεύμα γαλουχήθηκε και η αριστερή διανόηση. Μικροαστική από τη φύση της δεν κατανόησε ότι χτυπά τις αστικές αξίες που το ίδιο το κεφάλαιο δεν τις ήθελε πια.

Το κεφάλαιο στο πρόσωπο αυτής της διανόησης βρήκε την ιδεολογική του εμπροσθοφυλακή. Έτσι στο πρόσωπο της αριστερής μικροαστικής ιντελιγκέντσιας το κεφάλαιο βρήκε το «προοδευτικό» του άλλοθι.



Η τέχνη της παρακμής

Η τέχνη ως το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κουλτούρας αποτύπωσε πρώτη αυτή το αδιέξοδο της αστικής παρακμής, αλλά και της ενσωμάτωσης της ιντελιγκέντσιας.

Μια τάξη που η ύπαρξή της αντιπροσωπεύει την άρνηση του ανθρωπισμού και του Λόγου δεν είναι δυνατόν να δει στην τέχνη ένα υψηλό ιδεώδες, να συσχετίσει τη λειτουργία της με τους μεγάλους σκοπούς της ανθρωπότητας.

Μια καλλιτεχνική αναπαράσταση της ζωής των κυρίαρχων τάξεων, των κοινωνικών της θεμελίων, των ωμών τάσεών της, του αληθινού βάθους της αγχώδους ψυχολογίας της θα ήταν κάτι πολύ σκληρό και ανυπόφορο για τους κυρίαρχους. Η ίδια λοιπόν η κοινωνική υπόσταση της κυρίαρχης τάξης αποκλείει την ανάπτυξη μιας μεγάλης και δυνατής ρεαλιστικής, ανθρωπιστικής τέχνης μέσα στους κύκλους των διανοουμένων.

Η τυπική αστική τέχνη της παρακμής, μοιραία, καταντάει αντιρεαλιστική, αντιουμανιστική, αδειανή, ασήμαντη, αφηρημένη, ασυνάρτητη, εγωκεντρική, παραληρηματική, του «ονείρου» και του «ενστίκτου».

Η ασάφεια και η σκοτεινότητα, φαινόμενο τόσο συχνό στην τέχνη της παρακμής, δεν οφείλεται σε κάποιο δήθεν βαρυσήμαντο βάθος, σε μια σύλληψη ή ιδέα πλούσια και βαθιά. Το βάθος αυτής της ερμητικής τέχνης δεν είναι καθόλου σκοτεινό. Απεναντίας πρόκειται για πράγματα πολύ κοινά, μα ανάξια και επονείδιστα: για την ηθική και ιδεολογική γύμνια ενός κόσμου που η υπόστασή του προϋποθέτει την πιο βαθιά ανηθικότητα, την εκμετάλλευση. Πώς να μιλήσει κανείς γι' αυτό απροκάλυπτα και φανερά, αν δεν είναι για να αντιταχθεί;

Η πνευματική αυτή κατάσταση
αντιστοιχεί όχι μόνο στην πραγματικότητα της υπόστασης του καπιταλισμού, αλλά εκφράζει και την ιδιαίτερη πραγματικότητα της υπόστασης της μικροαστικής διανόησης και την ψυχολογία της που γεννιέται από τους ιδιαίτερους όρους ύπαρξής της.

Είναι μια ψυχολογία της πολλαπλά ταλαιπωρημένης και απαθλιωμένης συνείδησης.
Είναι η ψυχολογία του κενού. Δηλαδή του μετέωρου, εξωτερικού και απομονωμένου παρατηρητή. Και από μια τέτοια θέση έχει κανείς την εικόνα ενός κόσμου χαώδους, χωρίς ειρμό, παράλογου, αυθαίρετου, ασυνάρτητου, ζοφερού και αδιέξοδου.

Επίσης από μια τέτοια θέση η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα προσλαμβάνουν στη μικροαστική διανόηση νοσηρές μορφές.
Τέτοιες τυραγνημένες και ακρωτηριασμένες συνειδήσεις δεν παράγουν και δεν ανακυκλώνουν απλώς την παρακμή, αλλά γλιστράνε εύκολα στην ηθική κατάπτωση και στη διανοητική αθλιότητα, σε κάθε είδους προστυχιά...

Η «καταστροφή του λογικού», συνεπώς, η Κρίση του Πνεύματος και το αδιέξοδο της τέχνης, είναι ειδικές μορφές και συστατικό τμήμα της γενικής κρίσης ενός κόσμου σε αποσύνθεση.

Στο αγκίστρι των υπερεθνικών ελίτ

Μέσα σε αυτή την καθολική «κρίση του πνεύματος» και στα αποσυνθετικά αδιέξοδα δεν ήταν δύσκολο (μια και η σοσιαλιστική σοβιετική καρικατούρα είχε καταρρεύσει, δημιουργώντας έτσι χείμαρρους κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού και του μαρξισμού) να ενσωματωθεί πλήρως και να υποταχθεί σχεδόν καθολικά η αριστερή διανόηση.

Στη «ψυχή» της ταξικά αποχρωματισμένης αριστερής διανόησης τα πάντα ήταν στάχτη, τα πάντα συντελεσμένα.
Το σύμπαν είναι πεθαμένο, το ρολόι της ιστορίας σταματημένο. Τα υπερεθνικά μονοπώλια της προσέφεραν μια «δικαίωση» και ένα ρόλο.

Τη «δικαίωση» των αγώνων του μικροαστικού ριζοσπαστισμού της.

Το υπερεθνικό κεφάλαιο και οι πλανητικοί μηχανισμοί του, όχι μόνο επεδίωκαν την ολοκληρωτική ισοπέδωση των αστικών αξιών, (ο ρηχός πάντα στόχος της αριστερής μικροαστικής κριτικής), αλλά και προχωρούσαν σε δομικές και θεσμικές κατοχυρώσεις αυτών των επιδιώξεων (Εκπαίδευση, ΜΜΕ, νομικά πλαίσια κ.λπ).

Η σιδερένια, συνεπώς λογική της παγκοσμιοποίησης βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τη «δικαίωση» των νεολαιίστικων αγώνων του μικροαστικού, αριστερού ριζοσπαστισμού και τα παλιά, δογματικά ιδεολογήματα της αποστεωμένης Αριστεράς.

Τα πλανητικά κέντρα εξουσίας προφέρουν και ένα ρόλο σε αυτή τη διανόηση.

Το ρόλο της παραγωγής και αναπαραγωγής των νέων ιμπεριαλιστικών μύθων στο όνομα μιας «προοδευτικής» πάλης ενάντια στους παλιούς αστικούς μύθους, (τωρινό παράδειγμα ο Λιάκος και η παρέα του). Και η αριστερή διανόηση είχε επεξεργαστεί καλύτερα από τον κάθε ένα την ΚΡΙΤΙΚΗ κατά των αστικών μύθων. Μόνο που δεν κατάλαβε ότι χτυπώντας το αστικό, εθνικό χθες, οικοδομούσε την πλανητική, νεοταξική ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ του σήμερα.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ, λοιπόν και ΡΟΛΟΣ οργανικού διανοούμενου της παγκοσμιοποίησης. Ολοκληρωτική υποταγή στο Πνεύμα, τις Ιδέες και την Ψυχολογία της Νέας Εποχής, της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εποχής.

Οι διαδικασίες (το προτσές) αυτής της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης και υποταγής, απόκτησαν πυρετικούς ρυθμούς εξέλιξης μέσω των κεντρικών ιδεολογικών δομών της καπιταλιστικής εξουσίας: Εκπαίδευση, ΜΜΕ.

Mέσα από αυτές τις ιδεολογικές χοάνες του συστήματος (εδώ συμπεριλαμβάνονται και τα κόμματα και η πληθώρα των ΜΜΟ και άλλων δομών) έγινε η πλήρης ΕΞΑΓΟΡΑ της μικροαστικής αριστερής διανόησης. Και φυσικά η εξαγορά δε σημαίνει μόνο τα οικονομικά προνόμια.
Απείρως πιο ελκυστικά είναι τα κοινωνικά προνόμια, τα προνόμια φήμης, προβολής και πρόσβασης στους μηχανισμούς εξουσίας. Τα προνόμια της κοινωνικής και εξουσιαστικής αναρρίχησης. Και το χαρακτηριστικότερο ιδίωμα της μικροαστικής κάστας και ψυχολογίας, σε εποχές ιδιαίτερα σήψης και ανασφάλειας, είναι η ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ...

Έτσι τα ισχυρά υπερεθνικά κέντρα εξουσίας βρήκαν τη νέα ιδεολογική τους αστυνομία, τους νέους γενίτσαρους στο πρόσωπο της καλοαναθρεμμένης μικροαστικής «αριστερής» διανόησης. Και ταυτόχρονα κατάφεραν ένα θανάσιμο πλήγμα κατά των σοσιαλιστικών ιδεών και του μαρξισμού.

Μετέτρεψαν δηλαδή την έννοια «αριστερά» σε νομισματική μονάδα, σε γραμμάτιο πληρωτέο επί τη εμφανίσει. Και έτσι ακριβώς συμπεριφέρεται σήμερα η νεοταξική αριστερά.

Και αυτή η μεγάλη ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ επιτεύχθηκε στην Ευρώπη με τη σοσιαλδημοκρατία και στην Ελλάδα με το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ. Επί των ημερών του αυτή η ενσωμάτωση πήρε εκρηκτικά αποκρουστικές μορφές.

Αυτή η «αριστερή» διανόηση κυριαρχεί παντού, σε όλες τις ιδεολογικές δομές του «εκσυγχρονιστικού» ελληνικού κράτους, προτεκτοράτου της νέας αυτοκρατορίας.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες