Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Γράμμα στον Κολοκοτρώνη

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Δοκιμαζόμενος Πολίτης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 12, 2010 2:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Γράμμα στον Κολοκοτρώνη Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Γράμμα στον Κολοκοτρώνη




Φίλε Θοδωρῆ …

Πέρασε πολὺς καιρὸς ἀπΆ τὴν τελευταία φορὰ ποὺ ἦρθα Άκεῖ πάνω καὶ σὲ βρῆκα. Τὸ ξέρω πὼς ἄργησα, ἀλλὰ σήμερα βλέπεις μὲ τὸ αὐτοκίνητο οἱ ἀποστάσεις γίνανε μακρυνὲς , ἐνῶ τότε μὲ τὸ ἄλογο , τὸ νὰ ὀργώνεις ὁλημερὶς τὸ Μωριᾶ καὶ νὰ πυρώνεις τὶς ψυχὲς καὶ τὶς καρδιὲς γιὰ τὴ λευτεριὰ, ὅλοι οἱ δρόμοι κι ὅλα τὰ χωριὰ ἤτανε πιὸ κοντὰ.

Δὲν ξέρω ἄν τὸ θυμᾶσαι, ἤτανε τότε στὴ γιορτὴ σου ποὔχαν ἀνοίξει οἱ οὐρανοὶ κι ἔριχνε ὁ Θεὸς μὲ τὸ Θεὸ …
Εἶχες στραμμένο τὸ καθάριο πρόσωπὸ σου κατὰ τὸν κάμπο τηρῶντας μὲσΆ ἀπΆ τὴν ἀντάρα τῆς βροχῆς , μὴ καὶ φανεῖ τΆ ἀσκέρι κανενοῦ νέου Ἰμπραὴμ καὶ ματώσουνε ξανὰ τὰ δερβένια, τὰ χωριὰ , οἱ πλαγιὲς καὶ τὰ ρουμάνια. Ὕστερα, ξαφνιασμένος ποὺ μὲ εἶδες ἐκεῖ μὲς τὸ γιόμα νΆ ἀποθέτω ἕνα μικρὸ κόκκινο τριαντάφυλλο δίπλα στὸ πισωπέταλο τοῦ ἀλόγου σου, κοίταζες διαδοχικὰ μιὰ τὸ τριαντάφυλλο, μιὰ ἐμένα καὶ μιὰ τὸν κάμπο μακρυὰ.
Στὴν ἀετίσια κοφτερὴ ματιὰ σου εἶδα μιὰ βαθειὰ ἀνησυχία , ἕνα θυμὸ , μιὰ πίκρα ἤ κάτι τέτοιο.

Γύρισα πέρα τὸ κεφάλι ψάχνοντας κάτι νὰ βρῶ, κάτι νὰ σκεφτῶ, κάτι νὰ ψιθυρίσω κι ὅταν σὲ ξανακοίταξα ἐπάστρεβες τὸ μουστάκι ἀπΆ τὴ βροχὴ μὲ τὴν παλάμη ἀνάστροφη.
Ἔγειρες λίγο, πάνω ἀπΆ τὴν παλιὰ σέλα καὶ μοῦ μίλησες πατρικὰ, μὲ κείνη τὴ βαριὰ τὴν μακρυνὴ, ξεχασμένη φωνὴ τοῦ πάθους, τῆς λευτεριᾶς καὶ τοῦ πόνου :


- Ἄκου ὠρὲ παλληκάρι τοῦτο τὸ λόγο ποὺ θὰ σοῦ πῶ, καὶ γράφτον καλὰ στὸ μυαλὸ σου.

- Γύρισα ἀνάποδα τὰ χωριὰ καὶ τοὺς κάμπους πολεμῶντας καὶ ξεσηκώνοντας τοὺς ῥαγιᾶδες στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ λευτεριὰ.

- Ἐροβόλησα στὶς πέτρες καὶ στὰ πουρνάρια.

Λαγοκοιμήθηκα στὸ πλατάνι μὲ τὸ Άνα χέρι στὸ καριοφύλι καὶ τΆ ἄλλο στὸ γιαταγάνι .

Ἀναπαμὸ δὲν εἶχα μέχρι νΆ ἀχουγιάξω καὶ νὰ διώξω τοὺς λύκους καὶ τὰ κοράκια ποὺ σφάζανε καὶ ρημάζανε τοῦτο τὸν ἅγιο τόπο. Καὶ τώρα, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια κουτσολευτεριᾶς, μαῦρα χαμπέρια μοὔ Άρχονται ἀπΆ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ καιροῦ τὰ χνῶτα.

- Τὶ νὰ τὸ κάνω ὠρὲ τὸ τριαντάφυλλο ; Λίγη μπαρούτη φέρε μου καὶ κανα καινούριο γιαταγάνι , γιατὶ τοῦτο σκούριασε πανάθεμὰ το, καὶ δὲν κόβει πλιὰ μήτε τὸ νερὸ, μήτε τὸν ἀγέρα .

- Τρέχα νὰ βρεῖς τοὺς σταυραετοὺς
ὁποὔ Άναι ξεχασμένοι ,
νΆ ἀρματωθοῦν, νὰ ἑτοιμαστοῦν
καὶ νἆναι μονιασμένοι,
γιατΆ εἶναι οἱ χρόνοι δίσεκτοι κι ἡ λευτεριὰ πεθαίνει.



Ἀπόσωσες τὰ λόγια σου στὴν ἀστραπὴ καὶ στὴν βροντὴ ,
καὶ στΆ οὐρανοῦ τὸ κλᾶμα ,
κι ἐγὼ ποὺ πάντα ἔλεγα πὼς δὲν ὑπάρχει θᾶμα,
ἔνοιωσα γύρω μου βαρὺ, τὸν ἴσκιο τῆς μορφῆς σου
νὰ μὲ σκεπάζει πλάτανος κι ὁρμήνεια νὰ μοῦ δίνει,
γιὰ μιὰ πατρίδα ἀντάξια τοῦ αἵματος ποὺ ἐκεῖνοι,
κάθε λιθάρι πότισαν καὶ χάθηκαν στὴ δίνη.

Ἔφυγα νύχτα Θοδωρῆ κι ἄρχισα νὰ κοιτάζω,
ποὖθΆ ἔρχονται οἱ κουρνιαχτοὶ καὶ πίσω νὰ διαβάζω
ἀπΆ ὅσα λένΆ οἱ δυνατοὶ .

Κι ἀφοῦ ἔμαθα,
ξεσχόλισα κι ἔκατσα νὰ σοῦ γράψω
τοῦτο τὸ γράμμα τὸ πικρὸ, ἀπΆ τὴν ψυχὴ βγαλμένο,
νὰ τὸ διαβάσουν οἱ ἀετοὶ ποὖ Άναι κυνηγημένοι,
νΆ ἀφυπνιστοῦνε τΆ Ἄγραφα , τὸ Μαίναλο κι ἡ Ὄσσα
καὶ τὰ ποτάμια τῆς καρδιᾶς ποὺ οἱ καιροὶ θολῶσαν.

ΓιατΆ εἶναι μαῦρος ὁ καπνὸς ποὺ βγαίνει ἀπΆ τὴν πατρίδα
κι ἕνας ἀγέρας ἀχαμνὸς μαραίνει τὴν ἐλπίδα.

Ὅποιος μιλάει στὴν καρδιὰ, εἶναι ἀποκομένος
κι ὅποιος ζητάει λευτεριὰ, εἶνΆ ἐπικυρηγμένος.


Μὰ κάτι χατζατζάρηδες, δειλοὶ προσκυνημένοι
καὶ κάποιοι συμφεριάρηδες μὲ γρόσια πληρωμένοι
σΆ αὐτὸ τὸ θέατρο σκιῶν φορᾶνε τὰ καπέλλα
καὶ τίτλους παίρνουν ἀξιῶν σὲ μὶα πασαρέλλα
ποὺ τὴν φωτίζουν οἱ τρανοὶ .

Ἡ χώρα καθηλώθηκε σὰν πρόβατο στὴ στροῦγγα
γιὰ νὰ ξοδιάζει τὴ ζωὴ στὸ θέαμα στὴ μοῦγκα.
Καὶ ἕνας λαὸς, τρανὴ ψυχὴ, σέρνει τὰ βήματὰ του
πίσω ἀπΆ τοῦ πόνου τὴ σιωπὴ χωρὶς σκοπὸ μπροστὰ του.

Κι ἐσένα ποὺ παλεύουνε μὲ μένος κι ὑστερὶα
καὶ νὰ σβηστεῖς γυρεύουνε ἀπὸ τὴν Ἱστορία,
ξένοι καὶ ντόπιοι δικαστὲς θὰ σὲ ξαναδικάσουν
ξένοι καὶ ντόπιοι ἐκτελεστὲς θὰ ῤθοῦν νὰ σὲ κρεμάσουν.

Φυλάξου φίλε Θοδωρῆ τὶ τὰ μεγάλα κράτη
ὅποιον τὸν τόπο του θωρεῖ τὸν λένε τρομοκράτη .

Φυλάξου φίλε Θοδωρῆ καὶ κράτα τὸ φαρὶ σου
μὴ τὸ λυγίσουν οἱ καιροὶ οἱ φίλοι κι οἱ ἐχθροὶ σου.

Φυλάξου φίλε Θοδωρῆ ὅσο νὰ Άρθοῦν οἱ μέρες
νὰ σηκωθοῦν οἱ ἱεροὶ παποῦδες καὶ πατέρες,
νὰ μαζευτοῦνε στὸ χωριὸ
τρανὸ χορὸ νὰ στήσουν
νὰ κυνηγήσουν τὸ θεριὸ
τὴ χώρα νΆ ἀναστήσουν.

Φυλάξου φίλε Θοδωρῆ κι ἐγὼ τὸ γιαταγάνι
ἐκεῖνο ποὺ ἀποσκούριασε τὸ φύλαξα στὴ Μάνη
Κι ὅταν θὰ Άρθεῖ ὁ λυτρωμὸς ,
γιατὶ μιὰ μέρα θἄ Άρθει,
θὰ τΆ ἀτσαλώσει ὁ καϋμὸς
τῆς χώρας ποὺ ἐπάρθη.

Φίλε Θοδωρῆ …

Ἐφέτος δὲν θὰ σοῦ φέρω τριαντάφυλλο, γιατὶ μὲ τὰ ὄβολα ἐπῆρα χαρτὶ
καὶ μελάνι γιὰ νὰ γράψω…

…Τὸ μπαρούτι καὶ τὸ γιαταγάνι ποὺ μοῦ ζήτησες …

Ἄμποτε νὰ πιάσουν τόπο στὴν ψυχὴ καὶ στὴν καρδιὰ τοῦ τόπου.


Σὲ χαιρετῶ
Δόκιμος καὶ Δοκιμαζόμενος Πολίτης
Επιστροφή στην κορυφή
fiamou



Ένταξη: 02 Φεβ 2007
Δημοσιεύσεις: 180
Τόπος: Χίος

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιαν 12, 2010 9:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πάρα πολύ ωραίο και συγκηνιτικό.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

_________________
Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνη με έναν εχθρόν, όπου κατακρατεί ελληνικόν τόπον"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα άρθρο 121
Οι Έλληνες απαρνούνται και δεν δίδουν υποδοχήν και περιποίησην εις τους Τυράννους"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα" ¶ρθρο 120
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email MSN Messenger

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες