Ποια είναι η σχέση της antifa με τον ιμπεριαλισμό;

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Ποια είναι η σχέση της antifa με τον ιμπεριαλισμό;
Απάντηση στους ρουφιάνους της Χαφιεδοτυπίας



Το πήραμε από:
http://trelogiannis.blogspot.com/2009/11/antifa.html

Πηγή:
http://ventetta.blogspot.com/2009/11/antifa.html


Ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν με χιλιάδες ακριβές αφίσες, άσχετα με το αν δεν κατορθώνουν τελικά να μαζέψουν πάνω από 200-300 άτομα, τους δρόμους της πρωτεύουσας; Ποιοι είναι οι επικεφαλής τους; Ποιοι τους χρηματοδοτούν; Ποιοι εν τέλει κρύβονται από πίσω τους; Έχει η ιδεολογία αυτή καμία σχέση με κινήματα της Αριστεράς ή του ευρύτερου αναρχικού, αντιεξουσιαστικού και αυτόνομου χώρου;

Γεμίσαμε παντού αφίσες για την Σρεμπρένιτσα, για τις σφαγές των Σέρβων και των Ελλήνων εθνικιστών, για το όνομα της «Μακεδονίας» που είναι «ποτισμένο με το αίμα της Βοσνίας» και αναρωτιόμαστε αν όλα αυτά μπορούν να έχουν σχέση με την αναρχική ιδεολογία.Αυτό πάντως που γνωρίζουμε είναι ότι οι αντιφάδες αναφέρονται επιλεκτικά και μονομερώς στην Σρεμπρένιτσα.

Δεν ακούσαμε τίποτα ούτε για κροατικές θηριωδίες κατά την ανακατάληψη της Κράινα, ούτε για τους μουτζαχεντίν στην Βοσνία που έκαναν συλλογή κεφαλών των Σερβοβόσνιων αντιπάλων τους, ούτε για τους Αλβανούς UCKάδες που αιχμαλώτιζαν Σέρβους αμάχους, τους αφαιρούσαν χωρίς αναισθητικό τα νεφρά τους (και τους σκότωναν) και στην συνέχεια τα προωθούσαν στην παράνομη αγορά ανθρωπίνων οργάνων.

Γιατί άραγε;

Γιατί δηλαδή καταδικάζουν μονομερώς τις όποιες ακρότητες διέπραξαν οι Σέρβοι και για τις σφαγές των άλλων εμπολέμων της πρώην Γιουγκοσλαβίας σιωπούν επιδεικτικά; Γι’ αυτούς δεν θα κάνουν καμία «διαδήλωση μνήμης»; Η ζωή κάποιων έχει μεγαλύτερη αξία από εκείνη κάποιων άλλων; Εάν αυτό δεν είναι ρατσισμός, τότε τι είναι;Ένα άλλο ερώτημα επίσης αιωρείται και χρήζει απάντησης από τους αντιφάδες, το οποίο και αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν. Ποια είναι η θέση τους έναντι των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία το 1999;

Οι ίδιοι τότε -είτε ως συλλογικότητες είτε ως μεμονωμένα άτομα- συμμετείχαν στα συλλαλητήρια που έγιναν σε όλη την Ελλάδα με πρωτοβουλία αριστερών οργανώσεων; Ή κάθονταν στον καναπέ τους; Ή μήπως η θέα των Αλβανών που ανέμιζαν λάβαρα του UCK και αμερικάνικες σημαίες στην Ομόνοια, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ των βομβαρδισμών, τους ηδόνιζε; Εν τέλει, αυτές τις ημέρες γιορτάσαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου.

H antifa συμμετείχε στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία (έστω για το «ξεκάρφωμα») ή μήπως διάκειται αρνητικά γιατί θεωρεί ότι η πορεία αυτή έχει έναν αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα; Έχει ποτέ καταλήξει πορεία της antifa στην αμερικάνικη πρεσβεία;

Έχουμε όμως και άλλα ερωτήματα να θέσουμε:

Ποια είναι οι σχέση τους με τις υπόπτου προελεύσεως και χαρακτήρα «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» που δραστηριοποιούνται σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη ως δούρειος ίππος της Νέας Τάξης;

Ποιά είναι η σχέση τους με την φιλοσιωνιστική antifa της Γερμανίας; Πως συμβαίνει να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις αναφορικά με το γιουγκοσλαβικό, το μακεδονικό, αλλά και με σειρά άλλων ζητημάτων με την γνωστή πρακτορική ιστοσελίδα “bulgarmak”;

Αυτή η «ταύτιση απόψεων» είναι απαραιτήτως συμπτωματική; Το ίδιο ισχύει και με την «σύμπτωση απόψεων» με τον «πατριάρχη» του νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας, Ανδρέα Ανδριανόπουλο; (βλέπε σχετική σύνδεση). Και για ποιο λόγο το φιλελεύθερο ιστολόγιο “Left Liberal Synthesis” διαφήμιζε την αντισερβική πορεία της Αntifa στις 18 Οκτωβρίου, γράφοντας μάλιστα ότι «τα ανακλαστικά της Antifa είναι τρομερά» και ότι «αξίζουν μπράβο στους ακτιβιστές του Antifa, για την πρωτοβουλία τους»; (βλέπε σχετική σύνδεση).

Ποια σχέση μπορεί να έχει ο νεοφιλελευθερισμός με υποτιθέμενους κοινωνικούς αγωνιστές ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση; Γιατί τόση εμμονή από την πλευρά της antifa στην δαιμονοποίηση των εχθρών των ΗΠΑ, Σέρβων; Εμείς απλώς θέτουμε κάποια ερωτήματα. Ο νοών νοείτω..

Αυτά που έχουμε εμείς να πούμε από την πλευρά μας είναι τα εξής:

H antifa είναι ένα πολιτικό ρεύμα που στοχεύει -σύμφωνα με τα λεγόμενα των οπαδών της- στην καταπολέμηση του φασισμού και του ρατσισμού. «Μητρόπολή» της θεωρείται η μεταπολεμική Γερμανία και σύμφωνα με πολλούς δημιουργήθηκε για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ.

Σε παρόμοιο μήκος κύματος φαίνεται ότι κινούνται και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πρώην ανατολικό μπλοκ, χρηματοδοτούμενες από την Δύση.

Στην Ελλάδα υπάρχει πλειάδα antifa πυρήνων (ή συμμοριών αν προτιμάτε), που συμμετέχουν μεταξύ άλλων σε τραμπουκικές ενέργειες τρομοκράτησης όσων δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους. Δεν έχουν όλες οι antifa οργανώσεις 100% ταύτιση θέσεων (έχουν κάποτε και εσωτερικές αντιπαραθέσεις), ωστόσο διαθέτουν κάποια κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά:Είναι φανατικοί εχθροί των εθνικών κρατών και ένθερμοι υποστηρικτές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Είναι θιασώτες της «ευρωπαϊκότητας» και του «πολιτικά ορθού» και υπέρμαχοι της υπεροχής του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου έναντι των «κακών» Ρώσων και Σέρβων (ή σε ορισμένες περιπτώσεις και κατά των «τρομοκρατών» Ιρανών και Παλαιστινίων).«Κολλούν» εσκεμμένα την «στάμπα» του «φασίστα» σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πατριώτες, λες και το ν’ αγαπάς τον τόπο σου είναι ρετσινιά.

Πιστεύουν στην παγκόσμια καθολικότητα των «ευρωπαϊκών αξιών» και προσπαθούν να τις εξαγάγουν, να τις «μεταλαμπαδεύσουν» και να τις επιβάλουν του σε όλο τον κόσμο, υπό μία νέα μορφή «πολιτισμικής και ιδεολογικής αποικιοκρατίας».Επικροτούν και δικαιολογούν την επιλεκτική χρήση βίας από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με σκοπό την συλλογική «τιμωρία» ορισμένων μη «πολιτικά ορθών» λαών (π.χ. ο «καλός» βομβαρδισμός της Σερβίας το 1999).

Υπερασπίζονται τους απανταχού Εβραίους (ορισμένοι και το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ), με πρόσχημα την καταπολέμηση του «αντισημιτισμού» (εδώ δεν τολμούν, τουλάχιστον προς το παρόν, να σηκώσουν ισραηλινές σημαίες για ευνόητους λόγους).Υποστηρίζουν κάποιους συγκεκριμένους εθνικισμούς (αλβανικό, μουσουλμανικό βοσνιακό, σλαβομακεδονικό / βουλγαρικό) έναντι άλλων (ελληνικού, σερβικού, ρωσικού).

Παίρνουν ανοιχτά το μέρος των ιστορικών εχθρών του Ελληνισμού και συμπεριφέρονται αντικοινωνικά, με σκοπό να προκαλέσουν το λαϊκό αίσθημα (χαρακτηρισμοί όπως «νοικοκυραίοι μικροαστοί», «είμαστε Τούρκοι, Αλβανοί, προδότες κτλ», «είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι» κτλ).Είναι ελιτιστές και νιώθουν απέχθεια για την λαϊκή πλειοψηφία και μίσος για την κοινωνία στην οποία ζουν.Είναι ατομικιστές και νιώθουν ευχαρίστηση όταν προκαλούν το κοινό αίσθημα.Είναι φιλοαμερικάνοι και φιλοευρωπαϊστές και οπαδοί του ιμπεριαλισμού, όπως αποδεικνύεται από την κατεύθυνση προς την οποία κινείται η όλη πολιτική τους δραστηριότητα.

Οι αντιφάδες λοιπόν δεν είναι ούτε αντιεξουσιαστές, ούτε επαναστάτες, ούτε αναρχικοί.

Μπορεί αυτή η «μόδα» να προήλθε από μία μετάλλαξη βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του αναρχικού χώρου, όμως σήμερα κάθε άλλο παρά έχει σχέση με την αναρχική ιδεολογία. Απλά καπηλεύονται τα αναρχικά σύμβολα και χρησιμοποιούν την αναρχική ρητορική για να «θολώσουν τα νερά».

Έχουμε ουσιαστικά να κάνουμε με μεταμφιεσμένους σε «αναρχικούς» έμμισθους πράκτορες που συμπαρασύρουν πολύ περισσότερους απληροφόρητους ή αφελείς προς ελεγχόμενες από τους ιδίους οδούς, τις οποίες και έχουν προ πολλού διαμορφώσει.

Είναι λακέδες των ιμπεριαλιστών, είναι οι «Σαακασβίλι» της Ελλάδας, είτε εκούσια είτε ακούσια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και προκαλούμε όποιον θεωρεί ότι όσα γράφουμε δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, να μας διαψεύσει με επιχειρήματα. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.Δεν ξέρουμε τι ωθεί αυτά τα άτομα να έχουν μία τέτοιου είδους συμπεριφορά. Πιθανόν τα κίνητρά τους να είναι παρόμοια με αυτά των ταγματασφαλιτών στην Κατοχή.

Η συμπόρευση με τον εκάστοτε ισχυρό είναι διαχρονικά ένα ισχυρότατο δέλεαρ για ανθρώπους που επιθυμούν να αποκτήσουν δύναμη, λόγω προσωπικών τους φιλοδοξιών, ή και να εκδικηθούν τους γύρω τους, λόγω ψυχολογικών τους απωθημένων.

Σίγουρα παίζει σημαντικότατο ρόλο η παχυλή «αντιρατσιστική» και «αντιφασιστική» χρηματοδότηση και προπαγάνδα, αυτό όμως δεν είναι πάντοτε αρκετό.

Ο ψυχολογικός παράγων όμως πιθανόν να διαδραματίζει εξίσου σημαντικό ρόλο. Θεωρείται λοιπόν ότι πρόκειται για συνδυασμό και των δύο. Δεν ξέρουμε τι φταίει, αν δηλαδή όταν ήταν μικροί τα άλλα παιδάκια δεν «τους έπαιζαν» ή αν έχουν γενικά απωθημένα από «την άτιμη την κοινωνία», εμείς πάντως δεν τους φταίμε σε τίποτα και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τους ανεχόμαστε.

Να λύσουν πρώτα τα ψυχολογικά τους και να πάψουν να στρέφονται εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας στην οποία ζουν. Είναι εχθροί του λαού μας, εχθροί των λαών της περιοχής μας, είναι εχθροί όλων μας. Όσο συνεχίζουν τον κατήφορό τους, θα μας βρίσκουν μπροστά τους, θα βρίσκουν ολόκληρο το λαό απέναντί τους. Και τότε θα είναι γι’ αυτούς πολύ αργά. Θα πνιγούν από την λαϊκή οργή!

[Ροβεσπιέρος]

Διαβάστε δύο σχετικά και εμπεριστατωμένα κείμενα:

Αντιφασιστική Δράση: o εισαγόμενος «αντιφασισμός»
http://www.resaltomag.gr/227.mag

Και εδώ:
Οργάνωση Terminal 119
http://www.resaltomag.gr/216.mag
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Κυπριανός Χ]

Αντί σχολίου, με την προσθήκη: "Οι τοίχοι έχουν μνήμη και οι "αντιφα" άχυρα στο κεφάλι". Να ετοιμάζονται να στηθούν στον τοίχο οι αμερικανοτσολιάδες.[/url]

[Κυπριανός Χ]

Κάποιος θεωρητικός της προπαγάνδας, νομίζω ήταν ο Γκαίμπελς, είχε δώσει την οδηγία :" Προκαλείτε, προκαλείτε, προκαλείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει". Σε κείνον, αυτό που έμεινε ήταν το υδροκυάνιο για τα παιδιά του και οι σφαίρες για το δικό του κρόταφο. Έμεινε όμως κάτι λίγο από το "πνεύμα" του, που βρήκε τόπο διαφυγής και διαμονής, στην υπερατλαντική υπερδύναμη. Δεν ξέχασε όμως και τα δικά του "λημέρια" : Τις ευρωπαϊκές Φιλιππίνες. Ανανεωμένος και "εν πνεύματι" μαθών, μας έρχεται με αντιφασιστικά συνθήματα, ακολουθώντας πιστά τις εντολές που άφησε. Αντιγράφω από την Βικιπαιδεία:

"Η μέθοδος του Γκαίμπελς ήταν η πρόκληση και η κατοπινή παρουσίαση του NSDAP ως κινήματος μαρτύρων (...) Στις 4 Ιουλίου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η νεοϊδρυθείσα εφημερίδα του, "Der Angriff" (Η Επίθεση), αφού πριν οργάνωσε και πραγματοποίησε αποτελεσματική διαφημιστική εκστρατεία. Την σχεδίασε με πρότυπο τις αριστερές εργατικές εφημερίδες και την χρησιμοποιούσε κυρίως για επιθέσεις κατά των «εκμεταλλευτών». Όταν στις 29 Οκτωβρίου 1927 του χορηγήθηκε πάλι η ελευθερία λόγου, η εφημερίδα έγινε φερέφωνό του. Στην πρώτη σελίδα κάθε έκδοσης ήταν αυτός που συνέγραφε το κύριο άρθρο με σκοπό πάντα να συκοφαντήσει και να δυσφημήσει πολιτικούς αντιπάλους (...) Εκτός από την Προπαγάνδα, προώθησε και οργάνωσε την τρομοκρατία μέσω της παραστρατιωτικής οργάνωσης των SA.".

Γράφει και άλλα ενδιαφέροντα για τη ζωή του Γκαίμπελς η Βικιπαιδεία και αυτό που μένει, είναι η σύγκριση αυτών που έγιναν τότε, με όσα γίνονται σήμερα. Η τρομοκρατία έχει αναγνωρισθεί ως ο κοινός μας εχθρός! Η πολιτική ορθότητα κυριαρχεί σε όλους τους τομείς και η παγκοσμιοποίηση, με τις μεθόδους τις συστηματικής πρόκλησης - μέσα σ΄ αυτές εντάσσεται η ανηλεής βρώμα των τοίχων με τα αριστερά, λέει, συνθήματα - φθάνει κάποτε στα όρια της ωμής βίας: Εμπρησμοί, όπως της Αθήνας και του "Ρεσάλτο", "γκαζάκια" αδιακρίτως και γενικά κλίμα τρομοκρατίας.

Είχαν και τότε δημοκρατία. Σαν αυτή που έχουμε σήμερα εμείς εδώ. Η εμφανής διαφορά είναι ότι τώρα εμάς μας λένε φασίστες, ενώ αυτοί πλήρεις ελευθερίας επιδεικνύονται δημοκρατικότατα με τις μουτζούρες των τοίχων: Τα συνθήματα, που τα γράφουν "ευθαρσώς" τις νύχτες βγάζοντας "με τον τσαμπουκά" και τον ιδρώτα, το δικό τους ... νυχτοκάματο.