Η στάση του Αβραμόπουλου

[Παλαίμαχος]

Η στάση του Αβραμόπουλου

Η ανοικτή στήριξη του Σαμαρά από τον Αβραμόπουλο, αποτελεί, φαινομενικά, «ιδεολογικό παράδοξο».

Το στίγμα των «ιδεών» του Αβραμόπουλου και το πολιτικό του προφίλ είναι πολύ πιο κοντά, σε «πολιτικούς συμβολισμούς», με την Ντόρα και όχι με το Σαμαρά.

Άλλο, όμως το φαινομενικό και άλλο το πραγματικό.

Σε πραγματικούς ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ διαφορά μεταξύ κανενός.

Οι πάντες, μέσα στη Ν.Δ. έχουν κοινή ιστορική διαμόρφωση, ΚΟΙΝΗ ιδεολογία και υπηρετούν ΟΛΟΙ τα κατεστημένα συμφέροντα.

Η Ν.Δ. είναι το «κλασσικό» κόμμα της «Δεξιάς», σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που είναι το νέο και πιο δόλιο κόμμα της «Δεξιάς»: ίδιο, συνεπώς ιδεολογικό φύραμα…

Οι «διαφορές» που υπάρχουν είναι σε επίπεδο συμβολισμών, σε επίπεδο του φαίνεσθαι για τις λαϊκές μάζες.

Όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά ο Σαμαράς, σε αυτή την ιστορική καμπή της κοινωνικής ασφυξίας και εθνικής απελπισίας, αντικαθρεφτίζει μια χαραμάδα λαϊκής ελπίδες, όχι μόνο για τον κόσμο της Ν.Δ., αλλά για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό γράψαμε, ότι, σε αυτή την «καμπή» αποτελεί την «ατομική προσφορά σε μια μαζική ζήτηση ελπίδας»…

Αυτός ο συμβολισμός της ελπίδας είναι που δημιουργεί και εδραιώνει ένα κοινωνικό ρεύμα υπέρ του Σαμαρά και όχι φυσικά οι αστικές του, νεοφιλελεύθερες ουτοπίες.

Αυτό το «κοινωνικό ρεύμα» είναι που πυροδοτεί και τον ίδιο με την «έμπνευση» και την «ευρηματικότητα»…

Φυσικά όλα αυτά συνδυάζονται και με τις ιδιαίτερες ηγετικές ικανότητας που ξεδιπλώνει: Ικανότητες που συνίστανται στο να συλλαμβάνει αυτό το «κοινωνικό αίτημα» των προσδοκιών, των απατηλών για μας, βεβαίως…

Αυτό το «κοινωνικό αίτημα» της ελπίδας που διαθλάται στο πρόσωπο του Σαμαρά είναι που καθόρισε καταλυτικά και τη θέση του Αβραμόπουλου.

Δεν είναι οι «προσωπικές» φιλοδοξίες του Αβραμόπουλου, οι συμπάθειες ή αντιπάθειες, που καθόρισαν τη στάση του. Αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα.

Οπωσδήποτε μπορεί να υπάρχουν και τέτοια «προσωπικά» στοιχεία, αλλά αυτά για να γονιμοποιηθούν πρέπει να στηριχθούν σε μια βάση: Σε ποιο «κοινωνικό ρεύμα» θα στηριχθεί το οποίο εγγυάται την ικανοποίησή τους.

Και ο μόνος που δημιουργεί «δυναμική» και «ρεύμα» είναι ο Σαμαράς…

Ο Αβραμόπουλος, φαίνεται (τον είχαμε υποτιμήσει) διαθέτει εκτός από γνώσεις τηλεοπτικού, πολιτικού μακιγιάζ και πολιτικό νιονιό…

Ο Αβραμόπουλος επένδυσε σε αυτόν που ηλεκτρίζει τις ελπίδες των νεοδημοκρατών και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων…

Είναι συνεπώς ο κοινωνικός θυμός και η εκρηκτική λαϊκή αγανάκτηση που καθορίζει καταλυτικά τις εσωτερικές εξελίξεις στη Ν.Δ..

Και αυτό, όπως έχουμε αναλύσει, είναι θετικό στοιχείο των πολιτικών μας εξελίξεων, ανεξαρτήτως, του τι είναι ο Σαμαράς…

Αυτός, μάλλον, που δεν μπορεί να δει τίποτα και εξακολουθεί να το παίζει ο «Ρομπέν των δασών», ο «προφήτης κήρυκας» του «πατριωτισμού» και της ενότητας είναι ο Ψωμιάδης.

Η παρακάτω δήλωσή του δείχνει ότι είναι κλεισμένος μέσα στα κλισέ των «μαντρόσκυλων» της «ιδεολογικής παρθενίας» και της κούφιας ρητορείας :

«Άλλο Αβραμόπουλος, άλλο Ψωμιάδης. Δεν μπήκα στην κούρσα της διαδοχής για να πλήξω ή να ωφελήσω κάποιον. Αγωνίζομαι για την ενότητα της επόμενης μέρας. Καλώ τους φίλους της Νέας Δημοκρατίας να αντισταθούν στις πιέσεις και να στηρίξουν μια καθαρή και δυνατή φωνή, τη φωνή του Παναγιώτη Ψωμιάδη».

Δηλαδή η σαφής τοποθέτηση κάποιου που έχει αποσυρθεί είναι «έγκλημα» κατά της «ενότητας»;

Αύριο, αν χρειαστεί ο ίδιος να πάρει καθαρή θέση ανάμεσα στο Σαμαρά και τη Ντόρα, θα το παίξει Πόντιος Πιλάτος»;

Και αυτό τι θα είναι; Δεν θα είναι πολιτικός καιροσκοπισμός; Δεν θα βλάψει την «ενότητα»;

Με τα δάκρυα και τα «πατριωτικά» αναφιλητά δεν κάνεις πολιτική…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Καχύποπτος]

«χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησέ το»

Αυτή η ρήση ανήκει σε παλιό Έλληνα πολιτικό και έχει γίνει πετυχημένη συνταγή της πολιτικής.

Τώρα θα αλλάξουν ρότα οι «νταβάδες»: Θα αρχίσουν προοδευτικά να «αγκαλιάζουν» το Σαμαρά.

Το σενάριο δεν τους βγήκε. Θα προσαρμόσουν την πολιτική τους στα νέα δεδομένα. Εξάλλου «δικοί» τους είναι όλοι. Απλώς κάποιοι σηματοδοτούν και συμβολίζουν άλλα πράγματα στην ελληνική κοινωνία από αυτά που θέλουν να σηματοδοτήσουν τα πολυεθνικά και εγχώρια κέντρα εξουσίας.

Οι συμβολισμοί αυτοί, στην κατάσταση ασφυξίας και έκρηξης της ελληνικής κοινωνίας, παίζουν σημαντικό ρόλο, ακριβώς γιατί γεννούν μεγάλες προσδοκίες στον ελληνικό λαό, προσδοκίες που προκαλούν μεγάλες παρενέργειες και μεγάλες δυσκολίες στους δυνάστες χειραγωγούς.

Οι «νταβάδες» τη χάσανε τη μάχη με τη Ντόρα. Τώρα θα αναδιπλωθούν και θα επεξεργαστούν νέα σχέδια.

Μπαίνουν μπροστά σε νέα δεδομένα. Η εξέλιξη αυτή θα έχει, μεσοπρόθεσμα, αλυσιδωτές διεργασίες και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και όλου του κομματικού τοπίου. Τέτοια γεγονότα «ήττας» των «νταβάδων» λειτουργούν σαν ντόμινο σε όλο το σκηνικό…

Η αποτυχία αυτή των «νταβάδων» έχει μεγάλες ομοιότητας με την αποτυχία να επιβάλλουν το Βενιζέλο μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, στις προηγούμενες εκλογές.

Μόνο που αυτή η ήττα καθιστά, για τους «νταβάδες», τα πράγματα πιο δύσκολα και περίπλοκα.

Η νίκη του Σαμαρά, γεννάει μεγάλες «πατριωτικές» ελπίδες στην ελληνική κοινωνία που θα δυσκολέψουν τα πράγματα και θα στενέψουν τους ελιγμούς εξαπάτησης.

Ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να ισορροπεί, σαν σχοινοβάτης, ανάμεσα στις πιεστικές, νεοταξικές επιδιώξεις του καθεστώτος που υπηρετεί, με τις «πατριωτικές» (αντινεοταξικές) προσδοκίες που έχει γεννήσει.

Να ισορροπεί ανάμεσα στην ανάγκη των κυβερνητικών επιλογών της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που πιστεύει, με την ανάγκη της εξαπάτησης του κόσμου…

Σήμερα ανάμεσα στην πραγματικότητα που διαχειρίζεσαι και πιστεύεις (καπιταλισμός) και στην εικονική πραγματικότητα των συμβολισμών που «φιλοτέχνησες», δεν μπορεί να ισορροπήσεις για πολύ…

Η «Σκύλα» της πολιτικής πραγματικότητας και η «Χάρυβδη» του εικονικού (η απάτη) γρήγορα σε «καταπίνουν»…

Ωστόσο, και αυτό το γεγονός της ήττας των «νταβάδων» ανοίγει προοπτικές πυροδότησης των λαϊκών διεργασιών, πολιτικής αφύπνισης και αλυσιδωτών παρενεργειών…

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Το σάπιο στερείται πεποιθήσεων και ιδεών

Το παρακάτω ρεπορτάζ από το «Πολιτικό Σαφάρι» είναι αποκαλυπτικό.

Καταγράφει την «κινητικότητα» της σαπίλας, το πώς λειτουργούν οι «αρουραίοι» των κομματικών υπογείων, των γραφειοκρατικών μηχανισμών και της «κοινοβουλευτικής ασυλίας»: Τυφλοί, χωρίς ιδέες, χωρίς πεποιθήσεις, χωρίς αναστολές και τσίπα…

Χθες χειροκροτούσαν δαιμονισμένα το μητσοτακέικο (τους αρχιερείς το πολιτικού αμοραλισμού), τώρα που η ζυγαριά έγειρε προς την άλλη κατεύθυνση, σπεύδουν ταχύτατα να υμνολογήσουν το Σαμαρά που μέχρι χθες …έφτυναν…



http://politikosafari.blogspot.com/2009/11/blog-post_8578.html

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΗ ΩΣ "ΕΡΠΕΤΑ" ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ

ΔΕΝ ΤΙΜΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ...

Αν μας το έλεγαν δεν θα το πιστεύαμε...
Συνέβη όμως μπροστά στα μάτια μας...
Σε γνωστή καφετέρια του κέντρου, περιμέναμε από τηλεοράσεως τη δήλωση στήριξης Αβραμόπουλου σε Σαμαρά...

Μαζί 4 βουλευτές της Ν.Δ. και δύο μεγαλοστελέχη.
Βέβαια κανείς μας δεν περίμενε οτι θα γινόταν κοινή εμφάνιση Αβραμόπουλου-Σαμαρά.

Μόλις η τηλεόραση έδειξε και τους δύο, έμειναν κόκκαλο οι τέσσερις βουλευτές και τα δύο στελέχη, που σημειωτέον έχουν υπογράψει υπέρ της Ντόρας...
Πριν τελειώσει ο Σαμαράς τη δήλωσή του, ως "Σαμαρικοί" πλέον, άρχισαν να λένε οτι σήμερα αρχηγός εξελέγη ο Αντώνης.

΄Αρχισαν δε εν ριπή "οφθαλμού", ύμνους υπερ του Αντώνη.!Το εκπληκτικό είναι οτι σε παρευρισκομένους δικηγόρους υποστηρικτές του Σαμαρά, άρχισαν αμέσως να τους γλείφουν και να τους αναθέτουν το ρόλο "διαπραγματευτή", για να δηλώσουν υποταγή στον Αντώνη.

Οι δικηγόροι τους απαξίωσαν λέγοντας οτι εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι του γραφείου του Αντώνη, εμείς απλώς υποστηρίζουμε τον Αντώνη...

Και η απάντηση..
"Δεν πειράζει το βράδυ που θα πάτε στη συγκέντρωση του Αντώνη στο ΠΑΡΚ, να του το πείτε...."
"Πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο κόμμα", ήταν το επιχείρημά τους....

Το τι είπαν σε μένα και τι "ρόλο" μου ανέθεσαν , επειδή ήταν προσωπική η συζήτηση, δεν μου επιτρέπεται να τη δημοσιοποιήσω...

Τέτοια σκουλήκια είναι οι βουλευτές που ψηφίζουμε και τα κομματικά στελέχη πού υποστηρίζουμε
Στερούνται του στοιχειώδους ανδρισμού και ατομικής αξιοπρέπειας.

Αυτοί δεν τιμούν ούτε την υπογραφή τους.
Πως να τούς έχουμε εμπιστοσύνη ότι δεν μας πουλάνε καθημερινά σε πολιτικό και Εθνικό επίπεδο;
Πόσο δίκαιο είχε ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος που μού έλεγε:

"Μικρέ να ξέρεις ότι οι βουλευτές δεν ανήκουν σε κανένα,
Ανήκουν μόνο στον εαυτόν τους και στο συμφέρον τους.
Μπορεί να μην έχουν μυαλό , να είναι ηλίθιοι , έχουν όμως όσφρηση και όπου μυρίσουν ψητό..τρέχουν πρώτοι"....