Το θέατρο της Ν.Δ, και η βλαβερή ηλιθιότητά του

[Εξόριστος]

Το θέατρο της Ν.Δ, και η βλαβερή ηλιθιότητά του

Είναι τόσο πληκτικό το θέατρο που παίζεται στη Ν.Δ. που σε κοιμίζει. Δεν σου κεντρίζει ούτε μια χορδή ενδιαφέροντος για να γράψεις, ούτε καν το κίνητρο της περιέργειας.

Και δεν είναι μόνο η υποκρισία, η ψευτιά και η αερολογία που προκαλούν. Αυτά αποτελούν το πάγιο και σταθερό ντεκόρ τέτοιων πολιτικών θεατρικών παραστάσεων.

Αυτό που προκαλεί την ανία και την πλήξη είναι ότι η Ν.Δ. ούτε τέτοιου είδους παραστάσεις δεν μπορεί να τις παίξει με κάποια ζωντάνια, με κάποια εσωτερική φόρτιση.

Και αυτή η ανικανότητα των πρωταγωνιστών του θιάσου να δώσουν μια κάποια ζωντάνια και πολιτική ένταση αποτυπώνει ανέκκλητα τούτο: ότι αυτό το κόμμα είναι ξοφλημένο.

Τόσο σιδερωμένο και ανέραστο πολιτικό θέατρο, τόσο ευνουχισμένο πολιτικά και τόσο στερημένο από νεύρο, φαντασία και πνοή δεν συναντάς, ούτε στους ετοιμοθάνατους…

Μόνο σε μηχανισμούς ολοκληρωτικά νεκρούς, που δεν έχουν καμία επαφή, όχι μόνο με την κοινωνία, αλλά και με τους «οπαδούς» τους, μπορεί να υπάρξει μια τέτοια καταθλιπτική πολιτική κενότητα, μια τέτοια δραματική φτώχεια ιδεών και μια τόσο καλοαναθρεμμένη έκφραση πνευματικής ανέχειας και εσωτερικών εντάσεων.

Αυτό το κόμμα είναι τόσο μακριά από την ελληνική κοινωνία, τόσο έξω και μακριά από τα προβλήματα του ελληνικού λαού, που δεν έχει να πει τίποτα, έστω και σαν πολιτικός έμπορας. Ούτε να εμπορευτεί τις αγωνίες του λαού δεν μπορεί πλέον. Ούτε σαν πολιτικός απατεώνας δεν μπορεί πλέον να εμφανιστεί, όπως τα άλλα κόμματα. Έχει αποξενωθεί και απονεκρωθεί τελείως από την ελληνική κοινωνία.

Και όταν είσαι τόσο δραματικά αποκομμένος και αποξενωμένος δεν μπορεί να έχεις και καμία ιδέα, ούτε και την ελάχιστη ζωντάνια. Γιατί οι ιδέες, η ζωντάνια και η πολιτική πνοή, αποτελούν συνάρτηση των δεσμών και επαφών σου με τον έξω κόσμο, με την κοινωνία και το λαό.

Αυτοί της Ν.Δ. φαίνεται ότι είναι τελεσίδικα φυλακισμένοι μέσα στα στεγανά της εξουσιαστικής παχυσαρκίας και παχυδερμίας τους και δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει γυρίσει την πλάτη στα κόμματα και το σύστημά τους.

Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι τους, πρώτα και κύρια μούντζωσαν τους ίδιους.

Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι αυτή η γιγάντια λαϊκή απόρριψη προς ΟΛΟΥΣ και ιδιαίτερα προς τη Ν.Δ. δεν οφείλεται σε τακτικά λάθη και εκλογικές επικοινωνιακές ατέλειες, αλλά διότι ΟΛΟΙ (και η Ν.Δ. ως κυβέρνηση περισσότερο) βρίσκονται έξω από τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού, μακριά από τους εφιαλτικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.

ΟΤΑΝ βρίσκεσαι μακριά από τα ιστορικά προβλήματα και τους κινδύνους της εποχής σου, και το χειρότερο αποτελείς τον «μηχανισμό» αυτών των προβλημάτων και των κινδύνων, ΤΟΤΕ δεν έχεις να πεις ΤΙΠΟΤΑ.

Θα αραδιάζεις γενικόλογες αοριστίες και νωθρές, ρητορικές επαναλήψεις, σαν και αυτές που, οι σιδερωμένοι πρωταγωνιστές, αράδιαζαν στην Κ.Ε.

Θα μιλάς στον αέρα, με ένα λόγο-γουργουρητό, όμοιο με τη μηχανική κίνηση ενός τροχού.

ΚΑΝΕΝΑΣ από τους διεκδικητές του «τίτλου» δεν είπε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ στον ελληνικό λαό.

Ξαφνικά, λες και ήρθαν από το φεγγάρι, μίλαγαν για ιδεολογικές ανασυγκροτήσεις, πολιτικές και οργανωτικές αποδομήσεις, για «αλλαγή των πάντων»!!!

ΤΟΣΑ χρόνια τι έκαναν;

Μια νοσηρά ξύλινη και φλύαρη γλώσσα, αφυδατωμένη από κάθε ιδέα και κυρίως ΕΞΩ και ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ από τις αγωνίες και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

ΟΙ άνθρωποι εξαπατούν και τους εαυτούς τους. Γιατί οι «ανατροπές» και οι «αλλαγές» προϋποθέτουν ζωντανές ιδέες (ιδέες βγαλμένες μέσα από τα προβλήματα που βιώνει ζωντανά ο λαός), ΡΗΞΕΙΣ και ΥΠΕΡΒΑΣΕΙΣ και προπαντός λαϊκά στηρίγματα.

Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα κόμμα που στηρίζεται μόνο στις «ιδέες» των ισχυρών οικονομικών μηχανισμών, ντόπιων και ξένων;

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα κόμμα που δεν μπορεί να προβεί ούτε στην ελαχιστότατη ΡΗΞΗ με τον «αμερικανοτσολιά», την ΝΤΟΡΑ;

Και προχωρεί, συντεταγμένα, να την αναδείξει στην αρχηγία του κόμματος;

Ο Ελληνικός λαός, βεβαίως, δεν είναι τόσο ηλίθιος, όσο νομίζουν όλοι αυτοί οι καλοσιδερωμένοι κύριοι. Η δική τους βλαβερή ηλιθιότητα δεν τους αφήνει να δούνε την ευφυΐα του ελληνικού λαού και το φτύσιμο που τους έκανε και, το μεγαλύτερο, που τους επιφυλάσσει στο μέλλον…


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Πολιτικό σαφάρι]

http://politikosafari.blogspot.com/2009/11/to-kykneio.html

Το «κύκνειο άσμα» ενός …κεκράκτη!!!




ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΙΜΑΡΑΚΗ....

΄Ηθελε σώνει και καλά να παίξει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της Ν.Δ. στην εκλογή Προέδρου.

Κατάλαβε οτι είναι μηδαμινός και για να κάνει "δηλωτική" την παρουσία του, άρχισε να μιλάει επι της ... "διαδικασίας".!!!

Στην αρχή υποστήριζε με πάθος οτι πρέπει να ψηφίσουνν μόνο τα θεσμικά όργανα του κόμματος, που είναι εκλεγμένα απο τα μέλη, και οτι δεν μπορεί να ψηφίζουν οι . ..περαστικοί, όπως έλεγε.

Μετά άλλαξε πορεία και έλεγε οτι πρέπει να ανοίξει η εκλογή και σε μη μέλη.

Πήρε μόνος του πρωτοβουλία να ιδεί τους διεκδικητές της Αρχηγίας της Ν.Δ.,, παριστάνοντας τον ...εγγυητή της ενότητας της Ν.Δ. και έφαγε "πόρτα" απο τον Αντώνη Σαμαρά.!!!

Σιγά μην έχανε τον χρόνο του ο Αντώνης, ακούγοντας τις επαναλαμβανόμενες κουταμάρες του Βαγγέλη, αναγορεύοντάς τον μάλιστα και ως ισότιμο συνομιλητή...

Ετσι ο Αντώνης απέκτησε ακόμα περισσότερους υποστηρικτές.

Γιά να διασωθεί πολιτικά και να κάνει "ντόρο" γύρω απο το όνομά του και βλέποντας το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια του, από έλλειψη ψυχραιμίας, ξεκίνησε αναίτια επίθεση κατά Σαμαρά.

Καθόρισε ο ίδιος ποιός είναι Καραμανλικός ή μη.

Ποιός;

Ο Βαγγέλης της ανταρσίας της "Βόλβης" κατά Καραμανλή.

Που αν δεν υπήρχε ο Μητσοτάκης, μέσα σε μία νύκτα να τον κάνει γνωστό ως Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, ακόμα υποψήφιος Σύμβουλος θα ήταν στον Δικηγορικό Σύλλογο, καταλαμβάνοντας όπως πάντα την τελευταία θέση, με ...280 ψήφους.!!!

΄Εκανε το λάθος να επιτεθεί στον Σαμαρά και από αντίδραση του εκλεκτορικού σώματος, να του προσθέσει πόντους.

Ούτε η Ντόρα δεν θέλει τώρα να τον δεί...

Θεία Δίκη.!!!

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Ο Αντώνης Σαμαράς και η αλήθεια για τα γεγονότα του 1993




Παραθέτουμε ένα κείμενο-ιστορικό ντοκουμέντο- για να κατατοπιστούμε ιστορικά και να μη δεχόμαστε ότι μας σερβίρουν.
Εμείς δεν γνωρίζουμε την εσωτερική ιστορία της Ν.Δ., δεν είχαμε ποτέ καμία ιδεολογική και πολιτική επαφή με αυτό το κόμμα, αλλά καλό είναι να μαθαίνουμε…
Το κείμενο είναι γραμμένο από έναν φανατικό μητσοτακικό και αυτό το καθιστά ακόμα πιο «χρήσιμο».

Το πήραμε από:

http://www.antinews.gr/?p=21134



Ο στρατηγός ε.α. Νίκος Γρυλλάκης που τόσο αμφισβητήθηκε στο παρελθόν για τα πεπραγμένα του επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και τον πατριωτισμό του και την εντιμότητά του, παραμένει ακόμα και τώρα «μητσοτακικός». Άβυσσος ως γνωστόν η ψυχή του ανθρώπου…. Σήμερα όμως που η κ. Μπακογιάννη αποφάσισε να φέρει μέσω του κ. Μεϊμαράκη στο προσκήνιο τα γεγονότα του 1993 έχει ιδιαίτερη αξία να παραθέσουμε εδώ τι έγραφε στο βιβλίο του «Από πρώτο χέρι» (Εκδόσεις Κάκτος, 2005) για τα γεγονότα εκείνα.

Ο εξαναγκασμός του Σαμαρά σε αποχώρηση από τη ΝΔ

…Μια άλλη μεθόδευση που ακολούθησε η εσωκομματική αντιπολίτευση και οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι μας ήταν να διατηρηθεί με κάθε μέσο αγεφύρωτο του χάσμα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Μητσοτάκη – Σαμαρά, ώστε να αποκλεισθεί η επάνοδος του τελευταίου στη ΝΔ. Υπόψη ότι από πλευράς Σαμαρά η επάνοδός του στο κόμμα ήταν και απόλυτα εφικτή και πανεύκολη.

Αντιδρούσαν όμως και έβαζαν συνεχώς φυτίλια οι εγκάθετοι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο περιβάλλον του Μητσοτάκη. Η δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης ήταν κυρίως αποτέλεσμα των μηχανορραφιών του Έβερτ και των πρόωρων ηγετικών φιλοδοξιών της Ντόρας Μπακογιάννη που «έστησαν» ο καθένας για δικούς του λόγους το χάσμα Μητσοτάκη – Σαμαρά.

Πιο συγκεκριμένα, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 1990 στη ΝΔ οι δυο πτέρυγες της ΝΔ , η «καραμανλική» με αρχηγό τον Έβερτ και η «μητσοτακική» με αρχηγό τον Σαμαρά συνεργάζονταν αρμονικά μεταξύ τους, επειδή κοινός αντίπαλός τους ήταν η διεφθαρμένη εξουσία του ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς εθεωρείτο ο κύριος εκφραστής της πάλαι ποτέ «αβερωφικής» πτέρυγας του κόμματος, της «δεξιάς» δηλαδή πτέρυγας της ΝΔ. Και μπορούμε σήμερα να πούμε ότι χάρις κυρίως στην στήριξη Σαμαρά, ο Μητσοτάκης επικράτησε παλαιότερα στον αγώνα διαδοχής στην ηγεσία της ΝΔ, επειδή μέχρι τότε εθεωρείτο «ξένο σώμα» από τους αμιγώς δεξιούς της παράταξης.

Η ύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη δυο έντονα ανταγωνιστικών πολιτικών πτερύγων απέβαινε στην αρχή προς όφελος του Μητσοτάκη, επειδή δημιουργούσε ένα εξισορροπιστικό Status Quo μέσα στο κόμμα που του έδινε τον πλήρη έλεγχο του κόμματος. «Διαίρει και Βασίλευε» που λένε. Η υφέρπουσα εχθρότητα και αντιπάθεια μεταξύ Έβερτ και Σαμαρά καθιστούσε ανέφικτη κάθε σοβαρή προσπάθεια αμφισβήτησης της ηγεσίας Μητσοτάκη, γεγονός που επιβεβαιώθηκε περίτρανα μετά τις εκλογές του 1989, όταν επιχειρήθηκε τότε από τον Έβερτ προσπάθεια αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα , με πρόφαση την αναποτελεσματικότητά της σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1985 , Ιούνιος 1989 και Νοέμβριος 1989). Η απόπειρα εκείνη απέτυχε παταγωδώς.

Ο παράγων που άλλαξε σε βάρος του Μητσοτάκη εκείνη την ισορροπία δυνάμεων ήταν δυστυχώς οι ηγετικές φιλοδοξίες της κόρης του, Ντόρας Μπακογιάννη. Ύστερα από τη δολοφονία του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη από τη 17Ν και την υπουργοποίηση της, η Ντόρα μπήκε και η ίδια στον παρασκηνιακό αγώνα διαδοχής επειδή ήταν θυγατέρα του Πρωθυπουργού και στη χώρα μας ισχύει ακόμα το «κοτσαμπασισμός». Για την ανέλιξη όμως της Ντόρας Μπακογιάννη στην ηγεσία της μητσοτακικής πτέρυγας της ΝΔ, το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να εξαλειφθεί ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Και ο μόνος τρόπος για την παράκαμψη του Σαμαρά από τη Ντόρα ήταν η δημιουργία σοβαρών τριβών στις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό πατέρα της , ώστε δια της πρωθυπουργικής δυσμένειας να οδηγηθεί ο πανίσχυρος τότε υπουργός Εξωτερικών στην πολιτική αποδυνάμωση και τον παραγκωνισμό.

Οι πρόωρες και ανεπίκαιρες ηγετικές φιλοδοξίες της Ντόρας Μπακογιάννη αποτέλεσαν την αχίλλεια πτέρνα του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη και για έναν άλλο λόγο: Ο μονίμως παρών στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος ξένος παράγων ήταν τότε ιδιαίτερα ενοχλημένος με την φιλοσερβική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι διέγνωσε και αποκρυπτογράφησε τις καταστροφικές για τον τότε Πρωθυπουργό φιλοδοξίες της κόρης του και τις καλλιέργησε επειδή ήταν μια ουρανόπεμπτη ευκαιρία για να υπονομεύσουν και τον Μητσοτάκη και το κόμμα της ΝΔ.

Παράλληλα, η αντιηγετική τριανδρία των Έβερτ – Κανελλόπουλου – Δήμα επέλεξε κι αυτή την κερκόπορτα που άνοιξε η κόρη του Πρωθυπουργού για να στήσει έναν πραγματικό «χορό του Ζαλόγγου» για τη ΝΔ και τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Με την βοήθεια των εγκαθέτων τους στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, του ξένου παράγοντα και της διαπλοκής πέτυχαν σταδιακά την απομάκρυνση του Α. Σαμαρά από το υπουργείο Εξωτερικών, τον παραγκωνισμό του από τα κυβερνητικά και κομματικά δρώμενα , τον εξαναγκασμό του σε παραίτηση από βουλευτής της ΝΔ και τελικά την εξώθησή του στην ίδρυση δικού του κόμματος εκ των σαρκών της ΝΔ, της Πολιτικής Άνοιξης. Οι προϋποθέσεις για την εκλογική ήττα της ΝΔ είχαν πλέον δημιουργηθεί. Όλα τα υπόλοιπα ήταν απλώς θέμα χρόνου.

Ο τρόπος αποπομπής του Αντώνη Σαμαρά από το υπουργείο Εξωτερικών δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι οι χειρισμοί του Σκοπιανού ήταν η αφορμή για την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση, ουσιαστικά όμως εκδιώχθηκε άκομψα από την κυβέρνηση για να διαταραχθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες εις βάρος του Μητσοτάκη. Κατά την άποψη μου η εκπαραθύρωση του Σαμαρά από το υπουργείο Εξωτερικών ήταν έργο της υπό τον Έβερτ εσωκομματικής αντιπολίτευσης και του ξένου παράγοντα για τους λόγους που έχουν προαναφερθεί.

Οφείλω επίσης να επισημάνω ότι, κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που αντέδρασε τότε ο Μητσοτάκης στις επικρίσεις που δέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο για τον Σαμαρά και την εξωτερική πολιτική ήταν ο χειρότερος που μπορούσε να γίνει για την ενότητα της κεντροδεξιάς παράταξης, για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων και ιδιαίτερα του Σκοπιανού και την τύχη του ίδιου ως ηγέτη της παράταξης. Αναγκάζοντας το Σαμαρά να φύγει από την κυβέρνηση και τελικά από τη ΝΔ, ο Μητσοτάκης κατάφερε πρώτον, να αυτοευνουχισθεί στο θέμα του ελέγχου του κομματικού μηχανισμού. Και δεύτερον, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να αρχίσει η ανοικτή δράση της αντιηγετικής τριανδρίας και να περνάει στη συνείδηση των οπαδών της παράταξης η άποψη ότι ο Έβερτ ήταν πλέον ο …Μεσσίας της ΝΔ.

Ο Μητσοτάκης έκανε λάθος στην περίπτωση Σαμαρά και για τον εξής λόγο: Όταν ένας πρωθυπουργός παραδεχθεί δημοσίως ότι η ασκούμενη από την κυβέρνησή του εξωτερική πολιτική είναι για οποιοδήποτε λόγο λανθασμένη, τα λάθη αντανακλούν πρωτίστως στον ίδιο και δευτερευόντως στον υφιστάμενό του υπουργό. Επειδή σύμφωνα με τα αυτονόητα «δια παν ό,τι πράττει ή παραλείψει να πράξει η κυβέρνηση» υπεύθυνος είναι πρωτίστως ο πρωθυπουργός. Κι αυτά χωρίς να του προσμετρήσω και τις ευθύνες του από τις παρεκκλίσεις στην ρήση «τα εν οίκω μη εν δήμω».

Αισθάνομαι επίσης την υποχρέωση, κυρίως απέναντι στις νεότερες γενιές, για να μην έχουν ψευδαισθήσεις, να προσθέσω και τα εξής που προκύπτουν από την πληροφόρηση που είχα ως Διευθυντής Ασφαλείας και Πληροφοριών της ΝΔ: Από το 1986 μέχρι το 1989 ήταν η τότε καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ που υπονόμευε τον Σαμαρά, λόγω της σαφούς πνευματικής και πολιτικής ανωτερότητά του έναντί του τότε δικού της δελφίνου, δηλαδή του Έβερτ. Μετά το 1989 και ιδίως μετά τη δολοφονία του συζύγου και την υπουργοποίησή της την αποδυνάμωση του Σαμαρά επεδίωκε πλέον και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη ,επειδή πίστευε ότι αποτελούσε εμπόδιο στις ηγετικές της φιλοδοξίες.

Παρόλα αυτά, η άκομψη απομάκρυνση του Σαμαρά από το υπουργείο Εξωτερικών θα παρέμενε απλώς ένα τραύμα που μπορούσε να γιατρευτεί, αν ο ξένος παράγοντας δεν μεγιστοποιούσε και δεν κλιμάκωνε τη διένεξή του με τον Μητσοτάκη προκειμένου να αποδυναμώσει και τελικά να ρίξει την κυβέρνηση της ΝΔ. Μεθοδεύτηκε έτσι και ο εξαναγκασμός του Σαμαρά σε αποσκίρτηση από τη ΝΔ, προκειμένου το τραύμα να καταστεί μη ιάσιμο. Η τακτική που ακολουθήθηκε προκειμένου να φτάσουμε στην αποσκίρτηση Σαμαρά και τη δημιουργία της «Πολιτικής Άνοιξης» ήταν η εξής:

Αφενός μεν ενεθάρρυναν τις ηγετικές φιλοδοξίες της Ντόρας, ώστε να ασκεί αρνητική επιρροή στον πατέρα της ως προς την αποκατάσταση των σχέσεών του με τον Σαμαρά, αφετέρου δε καθησύχαζαν τον Μητσοτάκη ότι ο Σαμαράς δεν ακολουθείται παρά μόνο από ελάχιστους ψηφοφόρους της ΝΔ που δεν υπερβαίνουν το ….1/10 της εκατοστιαίας μονάδας )…

Το χαμηλό επιπέδου περιβάλλον του Μητσοτάκη έβλεπε τότε το τυρί, αλλά δεν έβλεπε και την φάκα που είχαν στήσει στον Μητσοτάκη η εσωκομματική αντιπολίτευση και ο ξένος παράγων. Τελικά ο Μητσοτάκης παγιδεύτηκε, αφοπλίστηκε και έπαυσε έτσι να είναι ο ρυθμιστικός παράγων της πολιτικής ζωής. Τελικά έπεσε.

Όταν ο Μητσοτάκης στελέχωνε την κρατική μηχανή και τα καίρια πόστα της ξέχασε την κρητική παροιμία «αλίμονο που΄ χει δικούς και πορπατεί με ξένους» . Όταν στην πορεία της διακυβέρνησή του το αντιλήφθηκε , ήταν αργά. Το πουλί είχε πετάξει μακριά. Με ουσιαστικό αρχηγό τον πανέξυπνο Κανελλόπουλο, η εσωκομματική αντιπολίτευση είχε καταφέρει να υποσκάψει μεθοδικά και συστηματικά το κύρος του ίδιου και της κυβέρνησή του και κατ΄ επέκταση της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι η κερκόπορτα για να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ στις εκλογές του 1993 δεν άνοιξε με την δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης ή την δραστηριότητα του ΠΑΣΟΚ. Άνοιξε κυρίως από την υπονόμευση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Ένα και μόνο παράδειγμα τα λέει όλα: Ως γνωστόν ο Αλαφούζος ήταν τότε ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος πολέμιος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στην δίκη του όμως του 1993 με την κατηγορία της διενέργειας ευρείας έκτασης λαθρεμπορίου πετρελαίου ο κυριότερος μάρτυρας υπεράσπισης ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, που αντάλλαξε την προδοσία της κυβέρνησης της ΝΔ με την πολιτική υποστήριξή του από το γνωστό συγκρότημα.

Παρά την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα του, ο Μητσοτάκης επηρεάστηκε τότε από το χαμηλού βεληνεκούς περιβάλλον του ( ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου Πέτρος Παπαγεωργίου πρώην στενός συνεργάτης του Έβερτ μεταπήδησε στο πρωθυπουργικό γραφείο από τον ΟΑΕΔ που ήταν πρόεδρος μετά το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ).Περιβάλλον στο οποίο πρωταγωνιστούσε η κόρη του και το οποίο του τα παρουσίαζε όλα ρόδινα, με αποτέλεσμα να υποτιμήσει τους κινδύνους από την εσωκομματική αντιπολίτευση και να ξεχάσει ότι «τα κάστρα πέφτουν από μέσα». Έτσι όταν άρχισε να βάλλεται όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τους πρώην πολιτικούς συμμάχους του στην Αριστερά βρέθηκε μόνος στο μάτι του κυκλώνα.

Φτάσαμε έτσι το 1993 σε μια κατάσταση όπου ο αδιαμφισβήτητος πριν από δύο μόνο χρόνια νικητής της σύγκρουσης με το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ να βάλλεται καταιγιστικά και μέσα από το ίδιο το κόμμα του και από όλο το φάσμα των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων.


Το βιβλίο γράφτηκε το Φθινόπωρο του 2005, σε μια περίοδο δηλαδή που η κυβέρνηση Καραμανλή είχε κλείσει ήδη αρκετούς μήνες στην εξουσία. Έχει λοιπόν κάποια σημασία να δούμε και τι έγραφε στη συνέχεια τότε ο Ν. Γρυλλάκης:
Το κομματικό κατεστημένο που κληρονόμησε και ο σημερινός άξιος αρχηγός της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής, γνωστό και ως «οι βαρόνοι του κόμματος», εξακολουθεί και σήμερα να μην επιθυμεί κατά βάθος την αποκατάσταση των σχέσεων του Σαμαρά με τον Μητσοτάκη και την αξιοποίησή του σύμφωνα με αυτά που μπορεί να προσφέρει στον τόπο και την παράταξη. Κι αυτό γιατί μοιραία θα υποχρεωθούν να περάσουν από το κόσκινο της σύγκρισής τους με την πολιτική προσωπικότητα του Σαμαρά και φοβούνται ότι θα επισκιασθούν. Έτσι, οι «βαρόνοι», όπως συνέβη άλλωστε στο παρελθόν προς της επανόδου του Γεωργίου Σουφλιά στη ΝΔ, δεν διστάζουν να εξαπατούν ενσυνείδητα τον Πρόεδρο της ΝΔ , εισηγούμενοι την αναβολή τυχόν υπουργοποίησης του Σαμαρά ,λόγω του ότι οι σχέσεις του με τον Μητσοτάκη βρίσκονται ακόμα «επί ξηρού ακμής» και πρέπει να αποφευχθούν συναισθηματικές εκρήξεις του.
Είναι καιρός πια να σταματήσει το όψιμο αυτό ενδιαφέρον για τα συναισθηματικά του Μητσοτάκη, από τα στελέχη εκείνα της ΝΔ που δεν δίστασαν στο παρελθόν να υπονομεύσουν και τον ίδιο και να πρωταγωνιστήσουν στην εκπαραθύρωση του Σαμαρά από το κόμμα. Επειδή είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο Κώστας Μητσοτάκη είναι από γεννησιμιού του μεγαλόψυχος, μεγαλόκαρδος και ανεξίκακος, αυτή είναι η πραγματική αλήθεια κι αυτό πρέπει να πιστέψει ο σημερινός Πρωθυπουργός που είναι ανώτερος όλων αυτών και δεν τον αγγίζουν οι μικροψυχίες τους. Είναι καιρός να ξεχαστεί πια μια διένεξη που συνέβη πριν από 12 χρόνια, όταν οι υπερατλαντικοί σύμμαχοί μας ήθελαν τα Βαλκάνια ανταριασμένα για να περάσει πιο εύκολα ο ολετήρας της Νέας Τάξης πραγμάτων.

Πολύ κατατοπιστικό και το παρακάτω σχόλιο
Από: Blimblomblim says:

Ο Γρυλλάκης, βέβαια, λόγω της αγάπης του για το Μητσοτάκη, παραλείπει να μας μιλήσει και για το ευθύ ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας τον Ιανουάριο του 1993.

Επιτρέψτε μου φίλοι του Antinews να παραθέσω κι εδώ την ανάρτηση από διπλανό post, που απευθύνονται προς τους Νεοδημοκράτες εκείνους που το σκέπτονται ακόμη να στηρίξουν Σαμαρά, λόγω της ανατροπής της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993. Ελπίζω να μην γίνομαι πολύ κουραστικός προς τους αναγνώστες, αλλά μου φαίνεται σημαντικό να ειπωθούν ορισμένα πράγματα από την οπτική του Νεοδημοκράτη:

Ως κομματικό στέλεχος της ΝΔ του 1993, που έμεινα τότε στη ΝΔ και δεν πήγα στην Πολιτκή Άνοιξη, θέλω να πω σε όλους τους φίλους Νεοδημοκράτες τα ακόλουθα:

Μας έχουν φλομώσει με την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993, το μοναδικό “χαρτί” εναντίον της υποψηφιότητας του κ. Σαμαρά. Σήμερα “χτύπησε” στην Κ.Ε. της ΝΔ και ο “αντ’ αυτής”, κ. Μεϊμαράκης.

Επειδή όμως κι εμείς εκεί ήμασταν τότε, το 1992-93 και δεν έχουμε ξεχάσει τι ακριβώς συνέβη, πρέπει να πούμε όλη την αλήθεια, που είναι ότι ο Σαμαράς δεν έφυγε μόνος του από τη ΝΔ: Τον έδιωξαν από κοινού ο Μητσοτάκης με τον Έβερτ.

Τον έδιωξε πρώτα-πρώτα ο Μητσοτάκης, με την αποπομπή του από Υπουργός Εξωτερικών τον Απρίλιο του 1992, όταν οι διεθνείς συσχετισμοί σε Ευρώπη και Η.Π.Α. ήταν υπέρ της Ελλάδος για πλήρη απάλειψη του “Μακεδονία” από το όνομα των Σκοπίων.

Ο Μητσοτάκης διατήρησε την πολιτική Σαμαρά για λίγους μήνες μετά την αποπομπή, προκειμένου να αποκοιμίσει τον ελληνικό λαό, και ειδικά τους Νεοδημοκράτες, για τις πραγματικές προθέσεις του, και μετά έβαλε μόνος του να βάλει τα Σκόπια στον Ο.Η.Ε. με “προσωρινή ονομασία” που κατέληξε σήμερα σχεδόν οριστική στο σκέτο “Μακεδονία”.

Τον έδιωξε, κυρίως, ο Έβερτ με την καλά στημένη εξαπάτηση, τον Οκτώβριο του 1992. Ο Έβερτ έπεισε τότε το Σαμαρά να παραιτηθούν τάχα και οι δύο ταυτόχρονα από βουλευτές. Τον άφησε μετά να παραιτηθεί μόνος του και να τεθεί σχεδόν αυτόματα εκτός εξελίξεων στη ΝΔ. Ο Έβερτ εξελέγη μετά αρχηγός της ΝΔ σχεδόν χωρίς αντίπαλο μετά την ήττα του Οκτωβρίου 1993.

Ο Σαμαράς λοιπόν τότε, την “έφαγε” και από το Μητσοτάκη και από τον Έβερτ. Είχε την επιλογή να κάτσει και να το δεχτεί, αλλά, σας ρωτάω, θα τον κατέβαζε υποψήφιο βουλευτή ο Μητσοτάκης στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνονταν, χωρίς να του γυρεύει “συγγνώμες” και μάλιστα έχοντας ξεπουλήσει ο Μητσοτάκης προηγουμένως το όνομα της Μακεδονίας;

Ανήκω σε εκείνους που χαρακτήριζαν τότε το Σαμαρά “προδότη”. Τότε όμως δεν ξέραμε τι υπόγειες ενέργειες είχε κάνει ο Μητσοτάκης για το Σκοπιανό στις Η.Π.Α.

Ο Μητσοτάκης μας παραπλανούσε όλους τότε, μας το έπαιζε πατριώτης, και εμείς με τη φυσική κομματική νομιμοφροσύνη του κάθε κομματικά ενταγμένου πολίτη τον ακούγαμε. Αλλά η ιστορία δικαίωσε τελικά το Σαμαρά και όχι το Μητσοτάκη. Το δίκιο το είχε ο Σαμαράς, επί της ουσίας.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης ήταν λάθος του Αντώνη. Είναι όμως ένα λάθος στο οποίο τον εξώθησαν ο Μητσοτάκης και, κυρίως, ο Έβερτ, που τον έπεισε να παραιτηθεί από βουλευτής στις 21 Οκτωβρίου 1992. Η έξοδός του Σαμαρά από τη ΝΔ ήταν έπειτα σχεδόν νομοτελειακή. Η ΝΔ τον είχε ήδη “σκοτώσει” πολιτικά, ο Μητσοτάκης για να ξεπουλήσει το όνομα της Μακεδονίας και ο Έβερτ για να γίνει αρχηγός μετά από την επερχόμενη, βέβαιη εκλογική ήττα.

Απέναντι στο ένα και μοναδικό λάθος Σαμαρά, έχουμε ολόκληρο το σύστημα ΜΜΕ και οικονομικών μεγαλοπαραγόντων να υποστηρίζουν Ντόρα, ασήκωτες υποψίες για εμπλοκή στη Ζήμενες με τα “απλήρωτα τιμολόγια” και τη φυγή Καραβέλα με καθαρή ευθύνη Ντόρας, το “ναι” στο σχέδιο Ανάν, την αποδοχή της σύνθετης ονομασίας για τα Σκόπια πριν καν αρχίσει η διαπραγμάτευση, τη διαρκή υπονόμευση Τάσσου Παπαδόπουλου, την αφανή υπονόμευση της κυβέρνησης Καραμανλή.

Δεν υπάρχει σύγκριση. Ούτε καν σύγκριση με τον Αβραμόπουλο, που έφυγε από τη ΝΔ μόνον με βάση τους προσωπικούς πολιτικούς υπολογισμούς, ενώ κανένας δεν τον έδιωχνε, ούτε είχε τους λόγους αρχής για να φύγει, που ξεκάθαρα είχε ο Σαμαράς.

Αυτοί είναι οι λόγοι που ωθούν σήμερα εμένα, τον παλιό Νεοδημοκράτη του 1993, στη στήριξη Σαμαρά.

Καλά θα κάνει ο κ. Μεϊμαράκης να ξεσκονίσει το σύνολο των αναμνήσεών του και όχι μόνον επιλεκτικά, όσες σήμερα εξυπηρετούν την εκλογή της κυρίας Ντόρας Μητσοτάκη: Το Σαμαρά τον διώξανε τότε ο Μητσοτάκης κι ο Έβερτ!

[Αλιευτής]

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/11/blog-post.html

Οι κουμπάρες και η ΝΔ

Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ


Η εκλογή νέου προέδρου στο έτερο μεγάλο κόμμα της Ελλάδας προφανώς θα πρέπει να ενδιαφέρει τον κάθε Έλληνα που θα θέλει να αποφευχθούν και άλλα άμεσα ή έμμεσα <<δακτυλίδια>> του παρελθόντος, δακτυλίδια με όχι και τόσο διαφανή προέλευση. Για την εν εξελίξει διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου στην Νέα Δημοκρατία, παρατηρούμε τα εξής.

Μετά την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή είχε αρχικά δρομολογηθεί σύμφωνα με το καταστατικό του κόμματος, η εκλογή του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας να γίνει από το έκτακτο συνέδριο, η σύνθεση του οποίου ήταν περίπου η ίδια με αυτήν του τακτικού συνεδρίου του ίδιου κόμματος το 2007.

Είχε όμως επισημανθεί ότι από καιρό τα μέλη του έκτακτου αυτού συνεδρίου είχαν <<πλησιαστεί>> και πεισθεί (παντοιοτρόπως, δεν ξέρω λεπτομέρειες) να προσφέρουν την προτίμηση τους στην κυρία Ντόρα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη ( γνωστών απόψεων στο κυπριακό ,σχέδιο Ανάν και στα άλλα εθνικά θέματα).


Δηλαδή είχαμε εμμέσως <<δακτυλίδι>>.


Μετά από αντιδράσεις των άλλων υποψηφίων είχε κατ ͐ αρχήν αποφασιστεί, μετά από αρχικές αντιδράσεις της κ. Ντόρας Μπακογιάννη- Μητσοτάκη, η κεντρική επιτροπή του κόμματος να εισηγηθεί το έκτακτο συνέδριο να μην εκλέξει το νέο πρόεδρο και να προβεί σε αλλαγή του καταστατικού ώστε ο νέος πρόεδρος να εκλεγεί από όλα τα μέλη του κόμματος, τα υπάρχοντα και όσα τυχόν θα ήθελαν εγγραφεί μέχρι την εκλογή.

Υπήρχε όμως πρόβλεψη για υποβολή και άλλης πρότασης για την εκλογήν αυτήν.

Στα πλαίσια αυτά έγινε πρόταση από ένα υποψήφιο η εκλογή του νέου προέδρου να γίνει, όχι μόνον από τα μέλη του κόμματος αλλά και από όσους ήθελαν να εγγραφούν ως φίλοι του κόμματος με το επιχείρημα ότι από όσους ψηφίζουν το κόμμα αυτό τα μέλη αποτελούν μικρό ποσοστο. Ελέγχθησαν και πολλά άλλα προφανή πλεονεκτήματα του τρόπου αυτού.

Με την πρόταση αυτή συμφώνησαν οι τρείς άλλοι υποψήφιοι πλην της κ. Ντόρας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη. Αναφερόμενη η κ. τεώς ΥΠΕΞ στην πρόταση αυτή που προφανώς δεν τη συνέφερε, γιατί παρά την συνεχή πλύση του εγκεφάλου του ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται αρκετά, με προφανή εκνευρισμό με <<αρχηγικό ύφος>> και με θρασύτητα είπε:

Δεν ήρθα εδώ για να παίξω τις κουμπάρες.

Τελικά μετά και αφού ο εν αποχωρήσει πρόεδρος, παρά την αντίθετη άποψη των τριών άλλων υποψηφίων, έρριξε περιέργως το <<πραγματικό>> του βάρος υπέρ των απόψεων της κ. Ντόρας-Μητσοτάκη Μπακογιάννη, η ως διαδίδεται προμιλημένη υπέρ της κ. Ντόρας κεντρική επιτροπή <<ομόφωνα>>, για να φανεί προς τα έξω η <<ενότητα>>, υπερψήφισε υπέρ των απόψεων της εκλεκτής του κ. Ντόρας, προφανώς προσπαθώντας να τη βοηθήσει αλλά και επίσης προφανώς προσβάλλοντας τους φίλους του κόμματος αυτού.

Έτσι της δόθηκε τελικά <<μισό>> δακτυλίδι που όμως με την αναμενόμενη <<θερμή>> υποστήριξη της από τα γνωστά ΜΜΕ μάλλον θα τη βοηθήσει να εκλεγεί τελικά από τα μέλη του κόμματος ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Ξέχασε επίσης η έχουσα ασθενή μνήμη κεντρική επιτροπή την προϊστορία της τέως ΥΠΕΞ, για το σχέδιο Ανάν, για το αεροπλάνο που έφτασε με τα σήματα της <<Μακεδονίας>> για την οποία είχε κaταβάλει παλαιότερα φιλότιμες προσπάθεις (σύμφωνα με πάρα πολλά δημοσιεύματα) να μπει στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ως FYROM ως και πολλά άλλα παλαιά και νέα.

Τα νεότερα που δεν έπρεπε να ξεχάσει η επιτροπή τα οποία θα θυμηθούν πολλοί αν μη γενοιτο για το καλό της χώρας, κάποια στιγμή η κ. τέως ΥΠΕΞ είναι υποψήφια για πρωθυπουργός, είναι η <<άθελα>> της φυγάδευση του Χριστοφοράκου της Siemens καθώς και τα <<δώρα>> της εταιρίας αυτής στην ίδια και σε στενούς συγγενείς της.

Βέβαια έχει ένα μεγάλο <<πλεονέκτημα>>. Η οικογένεια της και η ίδια έχει πάρα πολύ στενές σχέσεις με την οικογένεια Μπούς.

σχόλιο paideia-gr: Αλήθεια, γιατί τόσο τα κομματικά όργανα της ΝΔ όσο και τα ΜΜΕ αναφέρουν πρώτα την υποψηφιότητα της Μπακογιανο-μητσοτακο-κούβελα; Προηγείται ήδη πριν διεξαχθούν οι εκλογές; Ή το "Α" (Αβραμόπουλος) πήγε μετά το "Μ" επειδή το θέλουν οι ΗΠΑ;

[Πολιτικο Σαφάρι]

http://politikosafari.blogspot.com/2009/11/blog-post_6686.html


ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ....

΄Οπως είχαμε γράψει εδώ:

http://politikosafari.blogspot.com/2009/10/blog-post_2502.html

Ότι προσπαθεί να βρεί πρόφαση και εύσχημο τρόπο να αποσύρει την υποψηφιότητά του ο Αβραμόπουλος και όπως ανεμένετο άλλωστε παρά τις στομφώδεις διαβεβαιώσεις του οτι είναι αγωνιστής, ανακοίνωσε την "απόσυρσή"του απο τη διεκδίκηση της Αρχηγίας της Ν.Δ.

Και με το ΚΕΠ τα ίδια έκανε.

Μόλις τέλειωσαν τα λεφτά και μόλις είδε οτι τα αρχικά ποσοστά απο 20% κατέβηκαν στο 4%, το έβαλε στα πόδια....

Τώρα φοβήθηκε το ενδεχόμενο να τον περάσει σε ψήφους ακόμα και ο Ψωμιάδης.... σύμφωνα με δημοσκόπηση της εφημερίδας Αγγελιοφόρος.

Είναι μόνο για κουβέντες, φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες....

Στο...καλό και να μας γράφεις.....

[Παλαίμαχος]

Γιατί πρέπει να ηττηθεί η Ντόρα



Η λαϊκή σοφία συμπυκνώνεται σε πολλές παροιμίες.

Μία από αυτές είναι: «Πές μου ποιος είναι ο φίλος σου, να σου πω ποιος είσαι»!

Θα μπορούσαμε να την παραφράσουμε ως εξής: «Πές μου ποιος σε στηρίζει να σου πω ποιος είσαι»!

Με βάση αυτό το σοφό λαϊκό κριτήριο γίνεται κατηγορηματικά σαφές ποιοι στηρίζουν την Ντόρα και πολεμούν λυσσαλέα τον Αντώνη Σαμαρά και ποιοι αποτελούν το μέτωπο Σαμαρά.

Το μέτωπο της Ντόρας.

1). Στην κορυφή της πυραμίδας οι υπερατλαντικοί προστάτες μας: οι ηγεμόνες της υφηλίου, το κατεστημένο των ΗΠΑ.

Αυτό το αμερικανικό κατεστημένο είχε πάντα προνομιούχες σχέσεις και ακατάλυτους δεσμούς με τη δεξιά της Ελλάδας:

α). Την κλασσική παλιά δεξιά (Ν.Δ.).

β). Την «εκσυγχρονισμένη δεξιά», τη «Νέα Δεξιά»: το σημερινό ΠΑΣΟΚ και τους «αριστερούς» δορυφόρους των ποικίλων αποχρώσεων και επιδοτήσεων.

Αυτή τη «Νέα Δεξιά» την ελέγχει ολοκληρωτικά και την επιδοτεί αγρίως και ποικιλόμορφα…

Το κατεστημένο των ΗΠΑ καθόριζε, πάντα καταλυτικά τις επιλογές στην ηγεσία των «δεξιών» κομμάτων (παλιών και νέων).

Όταν ο στρατηγός Γρυλλάκης, ο έμπιστος «πράκτορας» και στενός φίλος του Μητσοτάκη, μιλάει για τις μηχανορραφίες των υπερατλαντικών συμμάχων, στο εσωτερικό της Ν.Δ, για το καθορισμό των πολιτικών επιλογών, αλλά και για τα πρόσωπα που πρέπει να προωθηθούν ή να παραμεριστούν, αυτό αποτελεί, όχι συνωμοσιολογικό σενάριο, αλλά σημαντική ιστορική μαρτυρία και καταγραφή…

Η Ντόρα Μπακογιάννη αποτελεί, και σύμφωνα με την ιστορική μαρτυρία του Γρυλλάκη, το εκλεκτό τέκνο του αμερικανικού κατεστημένου.

Αυτό που γνωρίζουν πολιτικά ΟΛΟΙ οι Έλληνες το καταγράφει και ιστορικά ο ίδιος ο έμπιστος «πράκτορας» του Μητσοτάκη…

2) Στο μέτωπο της Ντόρας, συνωστίζεται επίσης, όλο σχεδόν το κομματικό, γραφειοκρατικό κατεστημένο της Ν.Δ., άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενο και καθοδηγούμενο από τους μεγάλους προστάτες!!!

Ο διαχωρισμός σε «καραμανλικούς» και «αντικαραμανλικούς» είναι σχήμα απάτης. Υπάρχουν οι «καραμανλικοί» δούλοι των ΗΠΑ και οι άλλοι που θέλουν να κρατάνε μια σχετική ανεξαρτησία και αυτονομία.

Γι’ αυτό βλέπουμε «καραμανλικούς» τύπου Έβερτ να τάσσονται ανοικτά υπέρ της Ντόρας, καθώς και τον ίδιο τον Καραμανλή να τάσσεται, εμμέσως πλην σαφώς, υπέρ της Ντόρας!!!

Γι’ αυτό βλέπουμε την «καραμανλική» Ν.Δ. να προωθεί συντεταγμένα τις επιλογές των ΗΠΑ.

Το ίδιο που συνέβη, ίσως πιο κραυγαλέα, και στον «αντιαμερικανικό παπανδρεϊσμό»: ο Γιωργάκης να αποτελεί το πλέον χρηστικό αμερικανικό γρανάζι του «αντι-αμερικανικού Παπανδρεϊσμού»…

3). Στο Μέτωπο της Ντόρας βρίσκονται σύσσωμοι οι Έλληνες «νταβάδες» και τα δημοσιογραφικά του φερέφωνα.

4). Τέλος, δεν θα μπορούσαν να απόσχουν και οι «εστίες» των πλανητικών ιδεολογημάτων που φορούν «αριστερά» και «αριστερίστικα» Προσωπεία.

Οι διαβόητοι «Ιοί» τάσσονται και αυτοί υπέρ της Ντόρας!!!

Διαβάστε εδώ:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2009/11/blog-post_4558.html


Το Μέτωπο Σαμαρά:

1). Όλοι αυτοί στη Ν.Δ. που θέλουν να αντιταχθούν, συνειδητά ή ενστικτωδώς, στην αμερικανική «κατοχή» του κόμματος (και της Ελλάδας), αναζητώντας την «ουτοπία» της καθεστωτικής «εθνικής ανεξαρτησίας»!!!

2). Τα τμήματα του σκεπτόμενου λαού της Ν.Δ. που θέλουν να ανοίξουν μια χαραμάδα φωτός και αντίστασης στον οδοστρωτήρα της αμερικανικής ηγεμονίας και στην ασφυξία που έχουν επιβάλλει οι κομματικοί κομισάριοι του δουλικού αμερικανισμού.

Εμείς δεν ανήκουμε σε αυτόν το χώρο. Ο ιδεολογικός κόσμος αυτού του χώρου δεν είναι ο δικός μας.

Ωστόσο, δεν μπορεί να μείνουμε ουδέτεροι παρατηρητές.

Η θέση μας είναι με το Μέτωπο που βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης, έστω σε συμβολικό επίπεδο: Με τον Αντώνη Σαμαρά.

Ακόμα και εδώ αν ηττηθούν οι συνασπισμένες δυνάμεις των αμερικανοτσολιάδων είναι μια νίκη. Μικρή, αλλά σημαντική νίκη…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Επώνυμος]

Δεν θα είναι μικρή νίκη, θα είναι τεράστια, αν έρθει. Θα είναι η πρώτη εκλογική νίκη του ελληνικού λαού ενάντια στους κοτζαμπάσηδες. Ασχέτως του αν ο Σαμαράς ακολουθήσει τελικά ή όχι την πολιτική που περιμένουν όσοι τον ψηφίσουν. Γιατί θα τον έχουν ψηφίσει για τους σωστούς λόγους. Αυτό από μόνο του είναι νίκη.

Μπράβο στο Ρεσάλτο. Έπρεπε να πάρει θέση. Την περιμέναμε. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Όπως πάντα στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων. Ασχέτως αν εδώ είναι "δεξιός", λαϊκός είναι κι αυτός ο αγώνας.

[Αλιευτής]

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/11/blog-post_03.html

Γιατί .... τη Ντόρα;

Γιατί όλοι οι Πασοκτζήδες υποστηρίζουν τη Ντόρα; Γιατί ο Λαμπράκης υποστηρίζει την Ντόρα; Γιατί όλα τα λαμόγια και οι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα Νεοδημοκράτες πολιτευτές στηρίζουν την Ντόρα; Γιατί ο Έβερτ δεν βγήκε να μιλήσει υπέρ της Ντόρας; Μήπως ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση πλέον και κάποιοι βγάζουν ανακοινώσεις εξ ονόματός του;

Αν σκεφθεί τα παραπάνω ο τίμιος Νεοδημοκράτης θα πάει μαζικά να ψηφίσει για να σώσει τη ΝΔ από το οριστικό της τέλος! Να μην αφήσουμε τα κομματικά λαμόγια να βγάλουν πρόεδρο! Μαζικά στις κάλπες να γλυτώσουμε από το μητσοτακέικο!

ΥΓ. Ο Κεθίκογλου γυρίζει από κανάλι σε κανάλι και φοβερίζει τους Νεοδημοκράτες να μην πάνε να ψηφίσουν γιατί λέει μετά θα έχουν υποχρεώσεις! Καμία υποχρέωση δεν έχουν τα μέλη του κόμματος! Μην ακούτε τους μητσοτακόδουλους!