ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

[ΔΙΟΓΕΝΗΣ]

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ

Παρακολουθήσαμε τα εγκαίνια του νεοχτισμένου Εθνικού Θεάτρου και, δυστυχώς, μελαγχολήσαμε .

Οι λόγοι είναι πολλοί. Θα προσπαθήσουμε να τους αναφέρουμε έτσι σκόρπια. Όπως θυμόμαστε, εμείς οι παλιοί, την ένδοξη ιστορία του… Όπως μετρούσαμε την εκσυγχρονισμένη, μεταμοντέρνα, δραστηριότητά του… Και, όπως θόλωσε το μυαλό μας βλέποντας τη χλιδή του χώρου και ακούγοντας τα μεγάλα λόγια των ομιλητών.

1.- Θυμηθήκαμε τον κύριο στόχο της ίδρυσής του:

ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 4615/1930 - Άρθρο 2
«Σκοπός του Εθνικού Θεάτρου είναι η καλλιέργεια του αισθήματος του Καλού και η προαγωγή της Ελληνικής δραματικής και θεατρικής τέχνης…» «…προς διδασκαλίαν κυρίως εκ του συνόλου του Ελληνικού δραματολογίου, μεσαιωνικού και νεωτέρου, καθώς και των αρίστων της ξένης θεατρικής φιλολογίας».

Και αναρωτηθήκαμε: Είναι δυνατόν να γίνουν εγκαίνια του Εθνικού με, έστω και τέλειο, χορευτικό συγκρότημα και όχι με ένα μεγάλο, κλασσικό, καταξιωμένο Ελληνικό ή ξένο, γνήσιο, θεατρικό έργο; Το είπε πρώτη η ίδια η κ.Αρβελέρ, η Πρόεδρός του, στην ομιλία της: «Περίμενα στη Σκηνή του Εθνικού να ακουστεί λόγος θεατρικός και φθόγγος τραγικός.» Και γιατί η κ.Πρόεδρος, δεν το απαιτούσε στη συνεδρίαση του Δ.Σ.; Ίσως γιατί, μετά την ιδιωτικοποίηση του Εθνικού, ο καλλιτεχνικός διευθυντής ομιλεί και αποφασίζει και το Δ.Σ., σιωπά και υπογράφει..

2.- Θυμηθήκαμε το Εθνικό Συμβούλιο Γραμμάτων και Τεχνών που ενώ σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, χαράσσει την Πολιτισμική φιλοσοφία όλων των Πνευματικών Ιδρυμάτων, στη δική μας χώρα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως το παντοδύναμο συγκρότημα Δ.Ο.Λ., που κατευθύνει ουσιαστικά, έμμεσα, τα Πολιτιστικά μας πράγματα και τυπικά, άμεσα, με τους δικούς του Υπουργούς και Διευθυντές, με οποιαδήποτε Κυβέρνηση,

3.- Θυμηθήκαμε το μακροβιότερο Καλλ. Διευθυντή που έχει μείνει ιστορική η δημόσια δήλωσή του ότι: «Τα Πνευματικά Ιδρύματα χρειάζονται καλούς μάνατζερ και όχι καλούς Πνευματικούς ανθρώπους..»

Και τιμώντας τον η Πολιτεία γιαυτή τη νεοφιλελεύθερη ρήση του, βάφτισε τη Νέα Σκηνή του Εθνικού με το όνομά του…Μια τιμή που δεν αξιώθηκαν ούτε ο Πολίτης, ούτε ο Ροντήρης, ούτε ο Μινωτής, επειδή, ασφαλώς, δεν ήταν ούτε καλοί μάνατζερ ούτε συγγενείς μεγάλης οικονομικής αυτοκρατορίας…

4.- Θυμηθήκαμε και μιαν ακόμη ιστορική απάντηση ενός πολυσχιδούς σκηνοθέτη – θεατρώνη, όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν συμφωνεί με την άποψη μιας σκηνοθέτιδας ότι έχουν το δικαίωμα ακόμη και να ασελγούν πάνω στα κλασσικά κείμενα και πώς κρίνει τις θέσεις ενός σοβαρού θεατρικού κριτικού: «Οι μεταμοντέρνοι Tαλιμπάν-σκηνοθέτες, προβάλλοντας το πυγμαίο «εγώ» τους (χαρακτηρισμός του Πήτερ Στάιν) αλλοιώνουν το ήθος, το ύφος, τη δομή, την ιδεολογία, την αισθητική και την τεχνοτροπική ιδιαιτερότητα κλασικών και νεοκλασικών κειμένων".

Και ο πολυσχιδής κύριος, απάντησε: « Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Επιδότηση παίρνω, θεατές έχω, ο Τύπος με στηρίζε, δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν… Μαγκιά μου..!!!»

Αυτός ο “κύριος» είναι, εδώ και τρία χρόνια, ο νέος Καλλιτ.Δ/ντής του Εθνικού μας Θεάτρου κ.Χουβαρδάς..!!)

5.- Ακούσαμε και το μεγαλόστομο λογίδριο του νέου Υπουργού Πολιτισμού: «Το Εθνικό θέατρο είναι το οχυρό και το φυλάκιο της παράδοσης και της πρωτοπορίας". Επειδή ξέρουμε πολύ καλά ότι οι τεχνοκρατικές του γνώσεις δεν έχουν καμιά σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό, τον παρακαλούμε να ρίξει μια ματιά στο ρεπερτόριο του Εθνικού των τελευταίων ετών, για να διαπιστώσει ότι το «οχυρό» και το «φυλάκιο», μαζί με την «παράδοση», έχουν αλωθεί από τους εκσυγχρονισμένους καταπατητές του. Θα διαπίστωνε ακόμη, δυστυχώς, ότι τα τελευταία χρόνια, στο Εθνικό Θέατρο, βλέπουμε έναν «αχταρμά» καλλιτεχνικοεμπορικού θεάματος, ανάλογο του ήθους και του ύφους των περισσοτέρων εμπορικών θεάτρων. Από τις μέτριες παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής, τις προκλητικές Επιδαύριες ερμηνείες και την ανυπαρξία της Νέας Σκηνής, μέχρι τις επιθεωρήσεις του θεάτρου Κοτοπούλη και την «εμπορικότητα» του παιδικού θεάτρου. Δεν θα χρειαστεί να κουραστεί για να τα βρει.Υπάρχουν Ο Λ Α στην ιστοσελίδα του Εθνικού: www.n-t.gr..Οι εξαιρέσεις, φυσικά, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

6.- Και, φεύγοντας από τα μελαγχολικά εγκαίνια, αναρωτιόμαστε αν στη δεξίωση που ακολούθησε, έγινε έστω και μια πολύ σοβαρή ερώτηση προς τον κ.Υπουργό. «Κλείνει μήνας κ.Υπουργέ και ακόμη στο Υπουργείο σας, δεν λειτουργεί τίποτε…Υφυπουργός, Γραμματείς, Διευθύνσεις, ΕΡΤ, Τουρισμός… όλα είναι στο περίμενε…Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ουδέποτε, στα Κυβερνητικά χρονικά..» Για να δούμε δηλαδή τι θα απαντούσε…Το κακό είναι ότι και όλα τα ΜΜΕ, δεν τον ρώτησαν ποτέ… Προτίμησαν να ασχοληθούν με τα γυμνά του κ.Παπαιωάννου…Ίσως γιατί έμαθαν ότι όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε, τη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, αν θα τους πει τώρα ή σύντομα για την κατανομή των αρμοδιοτήτων, αυτός απάντησε ξερά: « Ούτε τώρα, ούτε σύντομα..» !!! Νέα ήθη, νέα έθιμα..

24.10.09

Υ.Γ.: Μόλις τώρα διάβασα την κριτική ενός σοβαρού κριτικού σε σοβαρή εφημερίδα. Δικαιολόγησε τα «χορευτικά», μελαγχολικά, εγκαίνια με τον εξής ιλαροτραγικό τρόπο:

«Ένα σύγχρονο σε εξοπλισμούς σκηνής θέατρο, όπως το νέο Εθνικό, είναι ένα εργαστήριο, θα έλεγα ότι είναι ένα μηχανουργείο Μαγείας. Και αυτό το μηχανουργείο αποκάλυψε ο Παπαιωάννου. Ιδού λοιπόν γιατί έπρεπε να εγκαινιαστεί το νέο Εθνικό θέατρο από ένα θέαμα χωρίς Λόγο…» !!!

Φαντάζεστε, λοιπόν, να εγκαινιαστεί ένα εργαστήριο σοκολάτας, χωρίς …σοκολάτα;;;