Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Δημοσιογράφοι: Τουφεκιές, απλώς για κρότο, με άσφαιρα πυρά

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Ιούν 23, 2009 10:40 pm    Θέμα δημοσίευσης: Δημοσιογράφοι: Τουφεκιές, απλώς για κρότο, με άσφαιρα πυρά Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Δημοσιογράφοι: Τουφεκιές, απλώς για κρότο, με άσφαιρα πυρά

Είναι να γελά κανείς με τους συνδικαλιστές των δημοσιογράφων και τις θεατρικές παραστάσεις των απεργιών τους. Απεργίες απλώς για το θεαθήναι γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι τίποτα δεν μπορούν πλέον να επηρεάσουν. Ρίχνουν κάπου-κάπου και καμιά τουφεκιά, όπως τώρα με το κλείσιμο του «Ε.Τ.», απλώς για να δικαιολογήσουν την συνδικαλιστική του υπόσταση.

Το ίδιο δημαγωγούν και τα κόμματα!!!

ΟΛΟΙ αυτοί, δημοσιογράφοι και κόμματα, που προώθησαν την ολοκληρωτική υποταγή της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς, τώρα χύνουν κροκοδείλια «ανθρωπιστικά» δάκρυα γιατί οι νόμοι της αγοράς ρίχνουν στην ανεργία τους δημοσιογράφους του «Ε.Τ.».

Φυσικά καμία κινητοποίηση δεν κάνανε όλοι αυτοί, οι γραφειοκράτες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, για τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, για τις στρατιές των ανέργων για τη διαρκή και χρόνια επίθεση των εργοδοτών κατά των εργαζομένων, την εφιαλτική άλωση των συνδικαλιστικών και πολιτικών κεκτημένων, για την ολοκληρωτική ισοπέδωση της Ενημέρωσης, για το δικτατορικό καθεστώς των ΜΜΕ και τη φρίκη που ξερνάει, και πολλά άλλα.

Εδώ έχει αλωθεί ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, ζει εφιάλτες χωρίς ιστορικό προηγούμενο, ζει μέσα στο ζόφο και τον τρόμο του εγκλήματος, της διαφθοράς και της πολυπολιτισμικής βαρβαρότητας και όλοι αυτοί, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, σιωπούν σκανδαλωδώς και το χειρότερο: Εξωραϊζουν, δικαιολογούν και νομιμοποιούν αυτή τη φρίκη, αποτελώντας τους ροπαλοφόρους των αφεντικών τους, των αφεντικών της αγοράς…

Και εδώ φτάνουμε στην ουσία του ρόλου της δημοσιογραφίας και στο πώς στέκεται αυτή απέναντι στην κοινωνία.

Γιατί είναι γνωστό ότι η κοινωνία και ο ελληνικός λαός στέκεται, απέναντι και πολύ εχθρικά, στο δημοσιογράφο. Και έχει πολύ δίκαιο.

Το δημοσιογραφικό επάγγελμα δεν είναι ένα επάγγελμα όπως των άλλων εργαζομένων. Έχει μια διπλή ιδιότητα:

α). Από τη μια ο δημοσιογράφος είναι ένας μισθωτός εργαζόμενος, όπως όλοι οι εργαζόμενοι.

β). από την άλλη είναι ένας μεταπράτης των συμφερόντων και της ιδεολογίας του κεφαλαίου. Παράγει, αναπαράγει και διακινεί όλα τα ψεύδη και τις ανομίες της εξουσίας, όλη τη φαιά ιδεολογία και πολιτική των αφεντικών. Κινείται, δηλαδή, μέσα σε ένα πεδίο που είναι πλήρως υποταγμένο και εξαρτημένο στις απαιτήσεις των αφεντικών και αποτελεί τον ιδεολογικό και πολιτικό του «μπάτσο».

Δεν έχει σημασία ποιες μπορεί να είναι οι ατομικές πεποιθήσεις του καθενός, αλλά το πεδίο μέσα στο οποίο λειτουργεί καταναγκαστικά. Αν δεν λειτουργήσει αποβάλλεται…

Αυτό είναι το πρώτο που θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει και πολύ έγκαιρα ένα συνδικαλιστικό όργανο, αν ήθελε να οργανώσει τον κλάδο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από αυτό το πεδίο της υποταγής του και να αντιταχθεί, από πολύ παλιά στην ολοκληρωτική ισοπέδωση και υποταγή του κλάδου στα πλαίσια των βιομηχανιών της «ενημέρωσης» και της «ψυχαγωγίας».

Έτσι θα είχαν την κοινωνία μαζί τους, δεν θα στέκονταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ και θα αγωνιζόντουσαν από κοινού με το σύνολο των εργαζομένων ενάντια στην ισοπέδωση, υποβάθμιση και καταβαράθρωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.

Τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι οι θρήνοι της υποκρισίας: κροκοδείλια δάκρυα και άσφαιρες τουφεκιές, έτσι για τα μάτια…

Και ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται και θα βαθαίνει η σιχασιά του κόσμου εναντίον τους, όπως θα βαθαίνει και η διαφθορά τους…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Τετ Δεκ 01, 2010 2:56 pm, 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κωνσταντίνος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Ιούν 24, 2009 8:08 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://kostasxan.blogspot.com/2009/06/blog-post_24.html

Λυπάμαι, αλλά δεν συμπαραστέκομαι στους απεργούς δημοσιογράφους
Άργησαν πολύ να απεργήσουν...


Σαφέστατα, με το να κλείνει ένας χώρος στον οποίο εργάζονται πάρα πολλοί άνθρωποι, αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους υπόλοιπους που… έπονται… Σαφές είναι πως οφείλουν όλοι να συμπαραστέκονται σε αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στην αναλγησία.

Να με συγχωρήσουν όμως όλοι εκείνοι που συνέτρεξαν να συμπαρασταθούν στους δημοσιογράφους που θυμήθηκαν να απεργήσουν για 24 ώρες σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους απολυμένους συναδέλφους τους. Να με συγχωρήσουν που δεν θα ενστερνιστώ την λύπη, τα δάκρυα και τους λυγμούς όλων εκείνων που σήμερα προβληματίζονται ενώ μέχρι σήμερα αδιαφορούσαν όταν τα ίδια ή χειρότερα (η απόλυση δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον εργαζόμενο, αλλά η απομόνωση, ο εξευτελισμός και η αδιαφορία των συναδέλφων είναι το μαρτύριο) περνούσαν μεμονωμένα συνάδελφοί τους, δημοσιογράφοι, όταν διώκονταν από τις εργασίες τους και απομονώνονταν χωρίς να μπορούν καν να εργαστούν στον δημοσιογραφικό χώρο.

Δεν μπορώ να συμπαρασταθώ σε ανθρώπους (και όχι μόνο τους απολυμένους, αλλά σε όλους τους δημοσιογράφους πλην ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων) που αδιαφορούσαν όταν συνάδελφοί τους κυνηγήθηκαν, εμπαίχθηκαν ή ακόμη και φυλακίστηκαν επειδή δημοσίευσαν κάτι… Λυπάμαι πολύ που γίνομαι σκληρός, απέναντι σε μία κάστα εργαζομένων (όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες είμαστε απασχολούμενοι, πηγαίνουμε καθημερινά για απασχόληση και όχι για εργασία…) που αδιαφόρησε προκλητικά σε μύρια όσα προβλήματα της εργατικής τάξης, επειδή η «κάστα» παρέμενε στο απυρόβλητο και μάλιστα «ενισχύονταν» κάθε φορά που υπήρχε μία τραγωδία σε μερίδα του Ελληνικού λαού…

Ίσως να με θεωρείται σκληρόκαρδο, επειδή δεν μπορώ να συμπλεύσω με ανθρώπους που έκαναν επάγγελμα τον διασυρμό, που λειτούργησαν σύμφωνα με το «πνεύμα των καιρών», που δεν σήκωσαν ποτέ τον τόνο της φωνής (ή της πένας) τους, προκειμένου να μην χάσουν τις παροχές, τα οφέλη ή την φήμη και τη θέση που είχαν.

Δεν μπορώ να συμπαραστέκομαι παρά μόνο στους απλούς ανθρώπους (κυρίως τεχνικούς ή βοηθητικό προσωπικό), που εργάζονταν στα μέσα που έκλεισαν και σε κανέναν άλλο. Και φυσικά δεν μπορώ να βρίσκομαι στο πλάι εκείνων που ο νεοπλουτισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.

Συζητώντας με φίλους και γνωστούς, για την «απεργία» των δημοσιογράφων, εισέπραξα μία ηχηρή απάντηση: ΑΔΙΑΦΟΡΩ!!! Γιατί άραγε; Γιατί οι πολίτες δεν νοιάζονται για τους δημοσιογράφους; Η απάντηση δόθηκε από τους ίδιους δημοσιογράφους κατά το παρελθόν και με ρυθμό πολυβόλου: επειδή αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν νοιάστηκαν για τους πολίτες και τα προβλήματά τους ή για το ακριβέστερο, ενδιαφερόντουσαν πάντα να αποκομίσουν από τα προβλήματα των πολιτών και όχι να τα αναδείξουν πιέζοντας ταυτόχρονα για την επίλυσή τους…
Αυτοκαταδικάστηκε ολόκληρος ο χώρος; Φυσικά όχι!

Λαμπροί άνθρωποι, ασκώντας το λειτούργημα της δημοσιογραφίας (είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα με χαρακτηριστικά επαγγελματία δολοφόνου, όπως το εξάσκησαν και συνεχίζουν να το εξασκούν αρκετοί «δημοσιογράφοι») έγραψαν ιστορία, πάνω στην οποία πάτησαν αγράμματοι και χωρίς ιδιαίτερους ηθικούς φραγμούς πεινασμένοι γονυπετούντες και εκλιπαρούντες «δημοσιογραφίσκοι», προκειμένου να αναδειχθούν σε αστέρες του χώρου και να αρθρώνουν άποψη, η οποία ποτέ δεν ήταν ειλικρινώς τοποθετημένη δίπλα στα συμφέροντα των συμπολιτών τους…

Οι rewriters των μέσων (άνθρωποι επιφορτισμένοι με την κατάλληλη διόρθωση των κειμένων έτσι ώστε αυτά να αποκτούν κύρος αλλά και να συνάδουν με το πνεύμα του μέσου στο οποίο δημοσιοποιούνται) είναι εκείνοι οι αδιάψευστοι μάρτυρες που θα μπορούσαν να καταθέσουν την σκληρή πραγματικότητα… Οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν πολύ καλά τι γράφω και τι εννοώ. Άλλωστε στα μεταξύ τους αστεία είναι οι επιδόσεις συναδέλφων τους…

Γιατί άραγε να συμπαρασταθώ σε μία απεργία, όταν το επάγγελμα του δημοσιογράφου έχει ορίσει σαν κανόνα «την μαχαιριά στην πλάτη»; Ή μήπως δεν γράφω την αλήθεια αγαπητοί δημοσιογράφοι;

Κάποιος φίλος με ρώτησε: «Γιατί να στεναχωρηθώ γι αυτούς; Μήπως στεναχωρήθηκαν ή μου συμπαραστάθηκαν όταν έκλεισε το εργοστάσιο που δούλευα;» Παρεπιμπτόντως, ο φίλος εργαζόταν σε ένα από τα δεκάδες εργοστάσια που έκλεισαν στην ΒΙΠΕ Κομοτηνής… αλλά κουβέντα δεν είπαν οι δημοσιογράφοι της «ενημέρωσης». Ένας άλλος φίλος, πάλι, με ρώτησε: «Μήπως όταν καταστράφηκε ολοσχερώς η δική μου παραγωγή στα χωράφια, έκαναν κάτι; Πίεσαν κάποιον για να αποζημιωθώ όπως έπρεπε; Πίεσαν ποτέ κανέναν για την δική μου εξαφάνιση που γίνεται συστηματικά επί χρόνια; Εμένα με ρωτάνε πως τα βγάζω πέρα; Γιατί να σκεφτώ εγώ γι αυτούς;»

Δυστυχώς, οι αμαρτίες του παρελθόντος είναι η ταφόπλακα του παρόντος. Και ίσως να είναι η απαρχή για ένα ξεκαθάρισμα στον χώρο της δημοσιογραφίας που όφειλε να λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του πολίτη, αλλά… Ο υπερπλουτισμός ορισμένων δημοσιογράφων, που ποτέ δεν καταγγέλθηκε από συναδέλφους τους, αποτελεί σημείο «καταδίκης» του κλάδου, που μέχρι και σήμερα δεν έχει «στιγματιστεί» από κανέναν του χώρου της ενημέρωσης. Γιατί;
Λυπάμαι πολύ, λοιπόν, που δεν στέκομαι στο πλάι σας, αγαπητοί δημοσιογράφοι, αλλά μόνοι σας τοποθετηθήκατε απέναντι σε όλους μας…


Υ.Γ.: Και όσο σκέφτομαι κάποιους "δημοσιογράφους" που μηνύουν άλλους δημοσιογράφους, τόσο και πιό απόλυτος γίνομαι στις θέσεις μου... Λυπάμαι πολύ, αγαπητοί μου, αλλά "μόνοι σας βάλατε τα χεράκια σας και βγάλατε τα ματάκια σας". Τώρα που το αυγό έφτασε τον δικό σας... τώρα σκεφτήκατε πως υπάρχει κίνδυνος;

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 26, 2009 8:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Όπως πάντα ο «Απεργοσπάστης» είναι εύστοχος!

http://apergospastis.pblogs.gr/

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ''

Συμφωνώ οτι είναι κρίμα κι άδικο να μείνουν γύρω στα 500 άτομα άνεργα μετά το κλείσιμο του Ε.Τ του City 99,5 και του portal e-tipos.com. Από την άλλη όταν ακούω όμως πως έκλεισε ''η μεγάλη εφημερίδα της φιλελεύθερης παράταξης'' τότε μου ανάβουν τα λαμπάκια. Συγγνώμη ρε λεβέντες, αλλά η ''φιλελεύθερη παράταξη'' που επικαλείστε λέει οτι μια επιχείρηση πρέπει να προσφέρει ανταγωνιστικό προϊόν για να κάνει πωλήσεις και να είναι βιώσιμη.

Από τη στιγμή που ΔΕΝ πληροί αυτά τα δεδομένα και παρουσιάζει συνεχώς ΖΗΜΙΑ πρεπει να κλείνει και οι εργαζόμενοι να αναζητήσουν καινούρια εργασία στην ''Ελεύθερη Αγορά''. Με λίγα λόγια τώρα, οι εργαζόμενοι να κόψουν τον λαιμό τους.

Κάνω λάθος σε κάτι από τα παραπάνω; Τώρα το οτι η Αγγελοπούλου και ο Αγγελόπουλος δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα δεν σημαίνει οτι είναι αναγκασμένοι να συντηρούν ζημιογόνες επιχειρήσεις.

Θα μου πεις ''γιατί το έκαναν τόσο καιρό''; Γιατί απλά όπως φαίνεται ο Αγγελόπουλος χρηματοδοτούσε γενναιόδωρα τα καπρίτσια της Αγγελοπούλου που ήθελε να γίνει ''Μιντιάρχισσα''. Αυτή είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό της για την εφημερίδα.
Της άλλαξε κατ' αρχάς λογότυπο. Όταν έβλεπα κάτι ένθετα του Ε.Τ που γράφανε ''ΕΤ2'' μου θύμιζε την παλιά ονομασία του κρατικού καναλιού. Αυτό βέβαια ήταν το λιγότερο απέναντι στην γενική αποδόμηση του παλιού Ε.Τ. Πλήρωσε σχεδιαστές για να ξανασχεδιάσουν την εφημερίδα. Έγραφε υπερήφανα οτι ο Ε.Τ ήταν βραβευμένη εφημερίδα για τον σχεδιασμό της. Αυτά είναι και λίγο υποκειμενικά, εμένα προσωπικά ΔΕΝ μου άρεσε η σχεδίαση και με κούραζε (εντάξει ποτέ δεν υπήρξα συστηματικός αναγνώστης του Ε.Τ και δεν έφταιγε η σχεδίαση) . Η σχεδίαση μπορεί να ήταν ενδεδειγμένη για διαφημιστικά φυλλάδια, αλλά για εφημερίδα ΔΕΝ έκανε. Μετά μηδένισε τον αριθμό φύλλου κόβοντας εντελώς τους δεσμούς με τον παλιό Ε.Τ και τέλος προσπάθησε η γραμμή της εφημερίδας να μην ταυτίζεται με συγκεκριμένο κόμμα. Κατι καταστροφικό για μια κατ' εξοχήν κομματική εφημερίδα με δικό της κοινό.

Μετά από όλες αυτές της αλχημίες ήταν επόμενο η εφημερίδα να πάρει τον κατήφορο
. Αλλά ο Αγγελόπουλος είχε αρκετά λεφτά για να τα ρίχνει σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Μέχρι που είπε να σταματήσει με αυτό το ανέκδοτο και να αφήσει 500 άτομα άνεργα.

Οι δημοσιογράφοι όμως από τη μεριά τους δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Όταν αφήνουν τις ενώσεις τους να τα τακιμιάζουν με τις εργοδοσίες, η ευνοϊκή μεταχείρηση που λαμβάνουν από τους καρχαρίες της ενημέρωσης πρέπει να ξέρουν οτι έχει ημερομηνιά λήξης.

Και να ξέρουν οτι με την αδιαφορία και τον παχυδερμισμό που κατά καιρούς δείχνουν για τα προβλήματα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, έχουν καταφέρει να έχουν λιγοστούς συμμάχους μέσα στην κοινωνία και όσοι τάσσονται με το μέρος τους να το κάνουν με βαριά καρδιά. Γιατί δεν γίνεται όλοι οι υπόλοιποι να τρώνε πακέτο και οι δημοσιογράφοι να είναι πάντα στο απυρόβλητο.

Τώρα όμως που θα αρχίσουν να βαράνε τα κανόνια ίσως καταλάβουν το νόημα των διαδηλώσεων και των κινητοποιήσεων, γιατί μέχρι τώρα κατέγραφαν τα hilights των διαδηλώσεων: τα μπάχαλα που έκαναν μια ντουζίνα προβοκάτορες. Και για την περίπτωση των δημοσιογράφων τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, γιατί εκεί δεν χρειάζεται να στείλουν μπαχαλάκηδες να τους χαλάσουν τις διαδηλώσεις, την βρώμικη δουλειά θα την κάνουν άλλοι ''συνάδελφοι'' με απεργοσπασίες μέσα από το internet.

Βρε πως γυρνάνε οι καιροί...


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες