Μια πρώτη αξιολόγηση των εκλογικών δεικτών

[Θύμιος]

Μια πρώτη αξιολόγηση των εκλογικών δεικτών

Ηχηρότατα είναι τα μηνύματα των Ευρω-εκλογών.
Το κεντρικό και ουσιωδέστερο είναι ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αποτυπώνουν καθαρά αυτό που έχουμε αναλύσει διεξοδικά στο ΡΕΣΑΛΤΟ: Την αποσύνθεση και την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού. Ή με άλλα λόγια: Την ώρα μηδέν της πολιτικής.

Τα μεγάλα ποσοστά της αποχής ( η αποχή ήρθε πρώτο κόμμα) δεν αποτελούν μόνο ιστορική τομή στα πολιτικά μας πράγματα, αλλά αποτυπώνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την παταγώδη κατάρρευση όχι μόνο του κυβερνητικού εποικοδομήματος, αλλά όλου του σάπιου κομματικού τοπίου.

ΚΑΝΕΝΑ κόμμα δεν είναι ουσιαστικά νικητής των εκλογών, ανεξάρτητα αν κάποια διατήρησαν τα ποσοστά τους ή και τα αύξησαν, εισπράττοντας απλώς ψήφους απελπισμένης και τυφλής διαμαρτυρίας.

Όταν μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της σήψης και της αποσύνθεσης δεν μπορεί κανένα κόμμα να πείσει πολιτικά και να δημιουργήσει πολιτικό ρεύμα, αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη και της δικής του χρεοκοπίας, ανεξάρτητα αν διατήρησε ή αύξησε σε κάποιο μικρό βαθμό τα ποσοστά του. Και αυτό θα φανεί ακόμα πιο καθαρά αν δούμε τον αριθμό των ψήφων του: θα είναι, πιθανότατα μικρότερος από αυτόν που είχε εισπράξει στο παρελθόν

ΟΤΑΝ, μέσα σε μια κατάσταση βοούσας και εκρηκτικής λαϊκής οργής, οι ροπές αυτής της οργής αποτυπώνονται εντυπωσιακά στην ΑΠΟΧΗ και ένα ελαχιστότατο μέρος διαθλάται σε κάποια κόμματα (με την υστερική προβολή τους και πλύση εγκεφάλου από τη δικτατορία του τηλεθεάματος), ΑΥΤΟ αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη της χρεοκοπίας ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ…

Ο δυναμικός αυτός δείκτης της αποχής αποτυπώνει, σε ένα πρώτο επίπεδο μια ροπή των κοινωνικών διεργασιών χειμαρρώδους ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ολόκληρου του πολιτικού σκηνικού.
Αποτυπώνει τούτο το ουσιαστικό: Ότι ολόκληρο το κομματικό τοπίο είναι παντελώς έξω από την Πολιτική, από την πραγματικότητα, δηλαδή, της ελληνικής κοινωνίας.

Ο εντυπωσιακός αυτός δείκτης της αποχής δείχνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η ελληνική κοινωνία δεν πιστεύει σε ΚΑΝΕΝΑ κόμμα, τα θεωρεί όλα ένα απλό διακοσμητικό ντεκόρ των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας και ειδικά της αυτοκρατορικής Νέας Τάξης.

Μπορεί να ωρύονται τα παπαγαλάκια, κάθε χρώματος, εναντίον του δήθεν απολιτικού χαρακτήρα της αποχής, αλλά οι λαϊκές μάζες γράφουν στα παλιά τους υποδήματα τους θρήνους των λακέδων.

Αυτό που αποτυπώνει η αποχή δεν είναι η αδιαφορία εναντίον της πολιτικής είναι η οργή και η αδιαφορία εναντίον της παραπολιτικής του κομματικού σκηνικού. Είναι η απόρριψη της «πολιτικής» όλου του κομματικού τοπίου που ΑΥΤΟ βρίσκεται ΕΞΩ και ΜΑΚΡΙΑ από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τα πραγματικά προβλήματα.

Και να θυμίσουμε στους καθεστωτικούς λακέδες και ηθικολόγους Φιλισταίους που ωρύονται εναντίον της αποχής ότι η μήτρα της πολιτικής βρίσκεται στην κίνηση των λαϊκών μαζών, ακριβώς γιατί αυτή η «κίνηση» (αυθόρμητη ή συνειδητή) καθορίζεται από την αντικειμενικότητα των προβλημάτων που βιώνουν και όχι από τα συμφέροντα και τα ιδεολογήματα των κομμάτων…

Δεν ειναι οι λαϊκές μάζες έξω από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ, είναι το κομματικό τοπίο ΕΞΩ από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Ας μη διαβάζουμε ανάποδα τους δείκτες για να δικαιολογήσουμε την ΓΕΝΙΚΗ αποσύνθεση των κομμάτων και να μετατοπίσουμε την απουσία πολιτικής από τα κόμματα στο λαό…

Σε ένα δεύτερο επίπεδο η ΑΠΟΧΗ αποτελεί την υγιέστατη, έστω τυφλή, παθητική και ενστικτώδη, αντίδραση του ελληνικού λαού στη δικτατορία των Ευρωπαϊκών διευθυντηρίων και τη μεγάλη απάτη της ευρωβουλής.
Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι μια απάτη που δεν έχει καμιά σχέση με τις δημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες ενός πραγματικού κοινοβουλίου. Είναι ένα διακοσμητικό ντεκόρ των πολυεθνικών το οποίο επιβλήθηκε αντιδημοκρατικά και δικτατορικά και υπονομεύει και τα υπολείμματα των εθνικών κοινοβουλίων.
Η απόρριψή του, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά είναι στρατηγική αναγκαιότητα των εθνικών κοινωνιών. Γι’ αυτό και η αποχή στις ευρω-εκλογές αποτελεί , ανεξάρτητα από τα μύξοκλάματα των ευρωλακέδων, εθνική πολιτική θέση.

Οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να συνειδητοποιούν τις αντιδικτατορικές «δαγκάνες» των Διευθυντηρίων της Ευρώπης και την απάτη των ευρωεκλογών. Αυτός είναι και ο ουσιαστικός λόγος των μεγάλων ποσοστών της αποχής.

Ο ελληνικός λαός, παρά την τεράστια πλύση εγκεφάλου, παρά τις καθεστωτικές Κασσάνδρες νίκησε το νόμο της αδράνειας και της συνήθειας και βροντοφώναξε με την αποχή του ένα ΟΧΙ στην Ευρώπη των ληστών και της εξόντωσής του.

Τα μεγάλα ποσοστά της αποχής δείχνουν μια πολλαπλάσια ροπή μέσα στην ελληνική κοινωνία από αυτή που καταγράφουν τα ίδια τα ποσοστά. Αν δεν υπήρχε αυτός ο νόμος της «αδράνειας», τα τρομοκρατικά κλισέ εναντίον της αποχής και οι ποικίλες φοβίες και εξαρτήσεις των πολιτών, η αποχή θα ήταν ακόμα πιο θηριώδης.

Αυτά σαν μια πρώτη πολιτική προσέγγιση των εκλογικών δεικτών, γιατί θα ακούσουμε από τους κομματικούς κομισάριους και τα ποικίλα παπαγαλάκια όγκους ανοησιών και θριαμβολογιών για τους «νικητές» και «ηττημένους». Ο καθένας θα βλέπει την πτώση του άλλου και δεν θα κοιτάζει και το δικό του καθρέφτη. Θα δαιμονοποιεί τα δικά του ποσοστά και θα πετάει έξω τα πραγματικά μηνύματα των εκλογών…

Θα επανέλθουμε…



[/size]

[Φιλύποπτος]

Ώρα: 20:20. Πηγή: MEGA, Πρετεντέρης.

Επίσημη ανακοίνωση του Υπ. Εσωτερικών: ΣΤΟ 53% Η ΑΠΟΧΗ!

Ενδιαφέρον μήνυμα, τόσο προς τους εν Ελλάδι νεοταξίτες, όσο και προς τους εν Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού.

[Φιλύποπτος]

ΓΙΑΤΙ καθυστέρησαν τόσο τα αποτελέσματα από Β' Αθηνών & Πειραιά; Ήδη από τις 12 τα μεσάνυχτα ο Πρετεντέρης αναρωτιόταν "γιατί μέχρι εκείνη την ώρα είχαν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα από το 50% μόνο τον εκλογικών τμημάτων;"...ΤΙ μαγειρευόταν; (Παρεμπιπτόντως, η αποχή ξεκίνησε από 53%, και σιγά - σιγά κατέβηκε στο...47%! Μα η αποχή - πόσοι ψήφισαν και πόσοι όχι - είναι κάτι γνωστό από ΠΡΙΝ καταμετρηθούν τα ψηφοδέλτια. Και με την καταμέτρηση μπορεί μόνο να ΑΥΞΗΘΕΙ, δεδομένου ότι προσμετρώνται σε αυτήν τα άκυρα και λευκά.)

Πλήθος ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ ακούστηκαν για την αποχή: "Το 47% δεν είναι ακριβώς αποχή, διότι συμπεριλάμβάνει και όσους βρίσκοντια στο...εξωτερικό, πεθαμένους, κλπ." Τα 2 εκατομμύρια απέχοντες, που ήταν το 47%, τα κατέβασαν έτσι σε...800.000!

Μέχρι δε την ώρα που οι "τηλεμαραθώνιοι" έφταναν στο τέλος, ο Ηλίας Νικολακόπουλος του MEGA δήλωνε ότι "περίμενε ακόμα τα αποτελέσματα από αυτές τις περιφέρειες, τα οποία θα σταθεροποιούσαν το ποσοστό του ΚΚΕ στο ~8,5 - 8,8%". Οι "τηλεμαραθώνιοι" έληξαν, οι αυλαίες έπεσαν...Αλλά η Β' Αθηνών και ο Πειραιάς παρέμεναν ακόμα στο σκοτάδι. Από όσο γνωρίζω, δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί από τα ΜΜΕ.

ΤΙ παίζεται με αυτές τις ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΕΣ περιοχές, τις πλέον θιγόμενες από κάθε άποψη (ανεργία, λαθρομετανάστευση, κρίση, κλπ); Κάποιο τεράστιο, ίσως, ποσοστό αποχής; (Ειπώθηκε πως η αποχή στην Α' Αθηνών χτύπησε το 60%!) Κάποιες εκλογικές εκπλήξεις;

ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ τα αποτελέσματα είναι δυνατόν να "μαγειρευτούν" (δεδομένου ότι όλα τα κόματα είναι, τελικά, συμπαιγνία, προκειμένου, π.χ., για την αποχή);

[Θύμιος]

Ο πλασματικός δείκτης των ποσοστών

Οι κομματικοί κομισάριοι και τα ποικίλα παπαγαλάκια ξερνούν όγκους ανοησιών και θριαμβολογιών για τους «νικητές» και «ηττημένους». Ο καθένας δημαγωγεί πάνω στην πτώση και την ήττα του αντιπάλου και δεν κοιτάζει το δικό του σπίτι. Δαιμονοποιεί τα δικά του ποσοστά, πετάει έξω τα πραγματικά μηνύματα των εκλογών και κομπάζει ως νικητής!

Οι εκλογικοί δείκτες είναι σαν τον κυρτό καθρέφτη. Δείχνουν αλλοιωμένα την πραγματικότητα και συρρικνωμένο το μέγεθός της. Η αξία των εκλογικών δεικτών έγκειται στο γεγονός και μόνο ότι καταγράφουν τις ροπές των κοινωνικών διεργασιών και τάσεων.

Η γενική και καταλυτική ροπή είναι η αποχή που αναλύσαμε. Δηλαδή μια δυναμική τάση απόρριψης του αστικού πολιτικού σκηνικού και των πρωταγωνιστών του.

Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς πόσο πλασματικοί είναι και οι ειδικοί εκλογικοί δείκτες όταν το 50%, περίπου, του εκλογικού σώματος γύρισε την πλάτη στα κόμματα και τις εκλογικές διαδικασίες τους.

Τα επιμέρους ποσοστά τους δεν αντανακλούν την πραγματική τους δύναμη, αλλά μια πλασματική τους δύναμη. Η πολιτική τους δύναμη και επιρροή στην κοινωνία είναι απείρως μικρότερη από αυτό που δείχνουν τα ποσοστά τους. Αυτό αποδεικνύεται και από τον πραγματικό αριθμό των ψήφων τους: κατά πολύ κάτω από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Αυτό το ειδικό, αλλά ουσιαστικό στοιχείο, το παρακάμπτουν τα κόμματα και οι προπαγανδιστές τους, όπως και το γενικό, καταλυτικό στοιχείο της αποχής, αποδείχνοντας για άλλη μια φορά ότι είναι νεκρά κόμματα, ικανά να παράγουν μόνο παραπολιτική απάτη.

Έτσι ξευτελίζονται ακόμα περισσότερα στα μάτια του ελληνικού λαού. Ο λαός τους απέρριψε και άλλοι τους ψήφισαν λόγω του νόμου της αδράνειας, της κομματικής χειραγώγησης και της αφηνιασμένης καθεστωτικής προπαγάνδας: Όλα τα κόμματα επιχειρούν να συγκαλύψουν αυτό το πραγματικό γεγονός και να εμφανιστούν και ως νικητές ή λιγότερο ηττημένοι…

Ν.Δ.
Αναμφίβολα οι ειδικοί δείκτες δείχνουν μια χειμαρρώδη καταδίκη της Ν.Δ. Αυτό που αποτυπώνουν γενικά τα εκλογικά αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού και του κυβερνητικού του οικοδομήματος. Αυτό αποτυπώνεται και ειδικά στη γιγάντια και καταλυτική πτώση της κυβέρνησης.

Πάντα την πτώση μια γενικής πολιτικής αποσύνθεσης και εκλογικής απόρριψης την εισπράττει κατά κύριο λόγο ο κυβερνητικός διαχειριστής της συγκυρίας.

Και πάντα σε τέτοιες συγκυρίες κατάρρευσης δημιουργούνται τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα όταν πραγματικά υπάρχει το εναλλακτικό ή επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο.

Όταν δεν υπάρχει ζούμε αυτό που ζούμε τώρα. Οι λαϊκές μάζες να στρέφονται στην αηδία και την απόρριψη και να εκφράζονται μέσα από την αποχή. Όταν υπάρχει εναλλακτικός ή επαναστατικός πολιτικός πόλος η αποχή συρρικνώνεται σε ελάχιστα επίπεδα ή ακόμα και εξαφανίζεται…

ΠΑΣΟΚ
Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ολοκάθαρα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έδωσε καμία πειστική εναλλακτική λύση. Η πραγματική του δύναμη όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά και μειώθηκε σημαντικά. Οι εκλογικoί δείκτες στην πραγματική τους διάσταση δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μέρος της αποσύνθεσης, βρίσκεται σε ροπή κατάρρευσης, ανεξάρτητα αν πλασματικά βρίσκεται μπροστά από την Ν.Δ.

Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αποτέλεσε συντελεστή συσπείρωσης και καταλύτη πολιτικού ρεύματος, αλλά ούτε και εισέπραξε ένα κάποιο σημαντικό εκλογικό μέγεθος από τη δυναμική της κυβερνητικής κατάρρευσης. Η δυναμική της κατάρρευσης εκφράστηκε κεντρικά στην αποχή και προς τα εκεί έχασε και το ίδιο δυνάμεις.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να φλυαρεί για νίκη και να καταναλώνει δημαγωγικές κορώνες, αλλά είναι και το ίδιο καταλυτικά ηττημένο. Απλώς σαν αντιπολίτευση το «μερίδιο» της δικής του αποσύνθεσης και κατάρρευσης αποτυπώνεται σε μικρότερο βαθμό από το κυβερνών κόμμα.

ΚΚΕ

Συντριπτικά ηττημένο είναι και το ΚΚΕ. Όταν ένα κομμουνιστικό κόμμα δεν μπορεί να εισπράξει την καθεστωτική κατάρρευση, αλλά αντίθετα συρρικνώνονται οι δυνάμεις του (η πλασματικότητα των εκλογικών δεικτών δεν το δείχνουν, ίσως, καθαρά, αλλά οι πραγματικές του δυνάμεις έχουν συρρικνωθεί θεαματικά), τότε αυτό το κόμμα βρίσκεται σε πορεία τελικής αποσύνθεσης.

Και μόνο αυτό το τεράστιο ποσοστό της αποχής αποδείχνει περίτρανα ότι η βασική ροπή των τάσεων της κοινωνίας γυρίζει καταλυτικά και τελεσίδικα την πλάτη στο ΚΚΕ. Δεν νοείται παλιρροϊκό κύμα αποχής, όταν ενεργεί και λειτουργεί ένα κόμμα επαναστατικό που καταπιάνεται πραγματικά με τα προβλήματα του λαού.

Η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται έξω από την ελληνική κοινωνία, περιχαρακωμένη στα ξύλινα δόγματά της και πηγμένη στο στερεοτυπείο της πολιτικής αγκύλωσης.

Τόσα καυτά κοινωνικά και εθνικά ζητήματα ταλανίζουν απειλητικά την ελληνική κοινωνία και την εργατική τάξη και αυτή πέρα βρέχει. Αυτή ασχολείται με την αποκατάσταση των σταλινικών βρικολάκων και με τα τρομοκρατικά τελεσίγραφα εναντίον εκείνων που εξεγείρονται από τον εφιάλτη της λαθρομετανάστευσης.

Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ασπαστεί ενθέρμως τα νεοταξίτικα ιδεολογήματα των «ανοικτών συνόρων», του «αντιρατσισμού» κ.λπ. Νομίζει ότι με τα γενικά κλισέ εναντίον του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού θα καλύψει αυτά τα δραματικά πολιτικά της κενά και την πρακτική εγκατάλειψη των πραγματικών και ζωτικών προβλημάτων. Ιδιαίτερα η πολιτική της πάνω στο υπ’αριθμόν ένα κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα που είναι ο εφιάλτης της αλλοδαπής εισβολής και κατοχής δεν αφήνει απλώς μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης της ακροδεξιάς δημαγωγίας, δεν τρέφει και συντηρεί απλώς τον Καρατζαφέρη, αλλά με αυτή την πολιτική έχει και υπογράψει τελεσίδικα τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του ΚΚΕ.
Οι ευρωεκλογές αποτυπώνουν καθαρά την κάθοδο του ΚΚΕ προς την άβυσσο…

ΛΑ.Ο.Σ.

Αυτό το καιροσκοπικό κατασκεύασμα είναι το μόνο που μπορεί να ισχυριστεί ότι νίκησε. Και αυτό είναι όμως πλασματικό. Όχι τόσο επειδή οι πραγματικές του δυνάμεις φουσκώνουν από τα μεγάλα ποσοστά της αποχής, αλλά γιατί χρησιμοποιήθηκε από τους «νταβάδες» για το διεμβολισμό της Ν.Δ. και μέσω αυτής της αφηνιασμένης προβολής και μεθόδευσης κατόρθωσε να εισπράξει κάποια εκλογικά οφέλη από τη Ν.Δ.

Όλη η μεθοδευμένη στρατηγική και προβολή του ΛΑ.Ο.Σ στηρίχτηκε στο στενό «μαρκάρισμα» της Ν.Δ. και στους διαύλους που έχει με αυτήν. Αυτό σηματοδοτούσε και η επιλογή Τζαβέλλα: Στην απόσπαση «δεξιών» διαμαρτυρόμενων, στη συνεύρεση των «συγγενών» και στην στήριξη των «νταβάδων».

Ακόμα και η μεγάλη «γκάφα» του Καραμανλή να τοποθετήσει την κ. Γιαννάκου πρώτη στο ψηφοδέλτιο μοιάζει να ήταν προσχεδιασμένη και επιβεβλημένη από τα οικονομικά κέντρα εξουσίας για να στείλει ψηφοφόρους της Ν.Δ. προς τον ΛΑ.Ο.Σ και να επικαλύψει τα «χαρακτηριστικά» της κ. Τζαβέλλα. Όλη η προπαγάνδα επικεντρώθηκε στην Γιαννάκου και συγκάλυψε την Τζαβέλλα, η οποία αποτελεί πολιτικό «πορτραίτο» κατά πολύ χειρότερο από αυτό της Γαννάκου

Καμία δυναμική δεν αναπτύσσει ο ΛΑ.Ο.Σ. Απλώς δημοκοπεί πάνω στα «εθνικά» ένστικτα των δεξιών συνδρόμων και εισπράττει κάποια εκλογικά «αποφάγια». Είναι η «τσόντα» των νταβάδων για την αποδόμηση της Ν.Δ. και την ολοκληρωτική χειραγώγηση του νέου πολιτικού σκηνικού.

Τα συντριπτικά ποσοστά της αποχής δείχνουν ότι ο ΛΑ.Ο.Σ δεν πείθει την ελληνική κοινωνία. Ο ελληνικός λαός διακρίνει τους κάλπικους παράδες. Αν την έπειθε και στο ελάχιστο τα ποσοστά του ΛΑ.Ο.Σ θα εκτοξευόντουσαν θεματικά…

ΣΥΡΙΖΑ

Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο ελληνικός λαός έδωσε ένα ξεγυρισμένο χαστούκι σ’ αυτή την μακάβρια αιχμή της Νέας Τάξης και στους ιδεολογικούς εκπροσώπους των καθεστωτικών κουκουλοφόρικων εξεγέρσεων. Τώρα οδεύει στην τελική διάλυσή του και την ανοικτή ενσωμάτωσή του στον ηγεμονικό κορμό του: Το ΠΑΣΟΚ. Ίσως κάποιο κομμάτι του να κοιτάξει και προς το ΚΚΕ για μια νέα «αριστερή» μετάλλαξη απάτης…

Οικολόγοι Πράσινοι

Τελικά, όπως αναμενόταν οι «νταβάδες» κατασκεύασαν από το πουθενά τη νέα «τσόντα» τους. Μια χρηματιστηριακή φούσκα είναι που γρήγορα θα σκάσει μόλις ο ελληνικός λαός γνωρίσει το αποτρόπαιο πρόσωπο των Οικολόγων. Η οργιώδης πολιτική επιδότηση ήταν τόσο μεγάλη και ο χρόνος τόσο ελάχιστος που έγινε δυνατή η εξαπάτηση κάποιων αηδιασμένων από το πολιτικό σκηνικό. Τέτοιες φούσκες που δεν έχουν καμία, απολύτως καμία, κοινωνική δυναμική σκάνε σύντομα, όπως το 18% που δίνανε οι μηχανισμοί των δημοσκοπικών βιομηχανιών στο ΣΥΡΙΖΑ.

Και σε αυτές τις εκλογές έλαμψε η απάτη αυτής της νταβατζίδικης βιομηχανίας των διαμορφωτών της κοινής γνώμης: Σε όλα παραπλανούσαν. Ειδικά τους οικολόγους τους εμφάνιζαν μέχρι και την τελευταία στιγμή σε μεγάλα ύψη…

Ο ελληνικός λαός έδωσε σε όλους ένα καλό μάθημα…

[ΘΑΛΕΙΑ]

Πρώτα σχόλια στα αποτελέσματα

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/06/blog-post_08.html

Στο ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζουν που κέρδισαν με 4% τη ΝΔ με Γιαννάκου! Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της, μπορεί και να έχαναν[/b]!

Στη ΝΔ δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί τους! Τη Γιαννάκου τη βλέπω και στις εθνικές!

Το ΚΚΕ, τί 'χες Γιάννη, τί 'χα πάντα!

Το ΛΑΟΣ δυστυχώς είναι ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών, πράγμα που το χρωστά στο γεγονός πως οι ανθελληνικές θέσεις της Γιαννάκου είναι πολύ πιο γνωστές από αυτές της Τζαβέλλα!

Το ΣΥΡΙΖΑ είναι για κλάμματα! Λιγότερο και από ό,τι το 2007! Όπως είχαμε γράψει στα Δεκεμβριανά, στις επόμενες βουλευτικές θα παλεύει για το 3%!

Οι Οικολόγοι πανηγυρίζουν, αλλά δεν μας λένε γιατί; Και ο σκύλος μου, αν όλα τα κανάλια για ένα μήνα πριν τις εκλογές τον δείχνουν από 8% έως 10%, θα πάρει τελικά περισσότερο από το 3,4% που πήρανε! Ο Μανώλης τους είπε το καλύτερο: Γιατί ο Παπαθεμελής σας πέρασε στη Θεσσαλονίκη κε. Τρεμόπουλε, εφόσον εκεί ζείτε; Μήπως γιατί εκεί σας ξέρουν;

Το ΠΑ.Μ.ΜΕ. τελικώς δεν τα κατάφερε να σπάσει τον αποκλεισμό των ΜΜΕ και βρίσκεται γύρω στο 1,5%. Σκεφτείτε αν όμως είχε την προβολή που είχαν οι Οικολόγοι, πόσο θα είχε πάρει!

Μεγάλος χαμένος τα λαμόγια των ΜΜΕ που προσπάθησαν με τις δημοσκοπήσεις τους να δημιουργήσουν ως συνήθως κλίμα κεντροαριστερό, αλλά ο ελληνικός λαός δείχνει να αρχίζει να ξυπνάει! Ψήφισε σε μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι συνήθως αυτό που ήθελε και όχι αυτό , που του έδειχναν! Έτσι, πολύ κάτω από τις δημοσκοπήσεις Οικολόγοι και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πολύ επάνω ΛΑΟΣ και Παπαθεμελής!

[Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ]

ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΧΗ… ΒΡΟΝΤΕΡΗ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ… ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΩΦΕΥΕΙ.

Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει αυτός ο λαός.
Πιθανά γιατί βαρέθηκε να περιφέρεται από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.
Πιθανά γιατί σιχάθηκε να εναποθέτει την ψήφο του πότε στον ένα και πότε στον άλλο και να βλέπει οργισμένος λίγο μετά το κλείσιμο της κάλπης, να την εκλαμβάνει ο καθένας αυτή την ψήφο, ως κατασχεμένη πολιτική μαγκιά.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ http://ellinikoforum.blogspot.com/

Κι έτσι αυτή τη φορά, σιχαμένος και αηδιασμένος απ αυτά που συμβαίνουν γύρω του αλλά και από εκείνα που διαισθάνεται ότι του επιφυλάσσουν, αποφάσισε να μη χαραμίσει ούτε αυτό το πεντάλεπτο της αναμονής στο εκλογικό τμήμα και να γυρίσει την πλάτη του σε όλους.

Οι παραλίες χθες είχαν ένα παράξενο …βουητό. Έναν πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα βόμβο.

Το πολιτικό σύστημα όμως αυτό το βουητό το εξέλαβε ως αύρα καλοκαιρινή.
Είναι όλοι τους τόσο ανίκανοι που δεν κατάλαβαν ότι αυτό το βουητό ήταν η οργή, η περιφρόνηση και η αηδία των ψηφοφόρων???

Ο ελληνικός λαός τους πήρε τη μισή πίτα κι έφυγε.
«Βολευτείτε με την υπόλοιπη μισή άχρηστοι και ανίκανοι» τους είπε.

Κι αυτοί αυτό έκαναν. Έπεσαν επάνω στο μισό κομμάτι που τους απέμεινε και το «τσάκισαν» οι λιμοκοντόροι.

Αρχισαν σαν τα τσακάλια μέσα στη νύχτα να κοιτάνε πότε το δικό τους κομμάτι και πότε το κομμάτι του ανταγωνιστή, και να επιχειρούν ζωώδεις συγκρίσεις για ότι λαφυραγώγησαν, ξεχνώντας πως το υπόλοιπο μισό κομμάτι, δεν το μύρισαν καν, γιατί ο θυμωμένος λαός τους το πήρε μέσα από το στόμα…

Αυτή είναι η κατάντια τους…
Κι αυτός είναι ο ξεπεσμός για την Ελλάδα…
Κυρίως όμως αυτή τους η αντίδραση, είναι αποκαλυπτική για τις ανομολόγητες σκέψεις τους και για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους.

Η Ν.Δ αυτό που κατάλαβε, είναι πως πρέπει ν αναζητήσει κολπάκια, τρυκάκια και μαγικά ραβδιά, για να μπορέσει να ξαναπάρει πίσω εκείνο το κομμάτι από την «καλοψημένη γωνίτσα» της πίτας που συγκυριακά της έκλεψε το ΠΑΣΟΚ, ενώ σκύλευαν και η δυό το ΜΙΣΟ ΚΟΜΜΑΤΙ της «πίτας» που πήγε να ψηφίσει.
Η Ν.Δ ΔΕΝ ΕΙΔΕ, δε συνυπολόγισε πως την αρνήθηκαν και οι «κολυμβητές». Είδε μόνο τι πήρε και δεν τόλμησε να δει τι …ΔΕΝ ΠΗΡΕ.
Η Ν.Δ ΔΕΝ ΕΙΔΕ πως το 32,29% της μισής πίτας που πήρε, στην πραγματικότητα δείχνει πως το 83.85% την αρνήθηκε…

Το ΠΑΣΟΚ δια του τρισευτυχισμένου, χαμογελαστού τετραπέρατου αρχηγού του, κάνει ζήλειες στους αντιπάλους του καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι γιατί το δικό του κομμάτι βγήκε κατά τι μεγαλύτερο από το κομμάτι του Κωστή.
Το ΠΑΣΟΚ, θριαμβολογεί, χαζογελάει, αλλά κατά βάθος ξεχνάει πως το 36.65% που έκλεψε παπαρολογώντας με γενικότητες λυντσάροντας το μισό κομμάτι της πίτας, ισοδυναμεί με το 81.67% που του γύρισε την πλάτη.

Το ΚΚΕ, αν και όλοι του αναγνωρίζουν πως είναι μπροστά στους αγώνες για τα δίκια και τα μεροκάματα, και το τιμάνε γι αυτό, φρόντισε να κουνάει το δικό του κομμάτι της πίτας θυμίζοντας μας την άποψή του για το «ρατσισμό», την «ξενοφοβία», τους λαθρομετανάστες κλπ φιλολογήματα, αφήνοντας σύξυλο μ αυτές τις δηλώσεις ακόμα και τον πλέον καλόπιστο οπαδό του.
Ο καθένας στην κοσμάρα του δηλαδή… Ελεος βρε Αλέκα… Ελεος…
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει συναίσθηση – στοιχειώδης συναίσθηση δηλαδή – του τι δηλώνει κανείς το βράδυ που ανοίγουν οι κάλπες?

Ο ΛΑΟΣ, αξιοποιεί τα ανεβασμένα του ποσοστά για ν ανεβοκατεβαίνει με το ασανσέρ στην περίφημη πια πολυκατοικία, περιμένοντας ν ανοίξει σε κάποιον όροφο η πόρτα για να κατεβεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε γρήγορα να ξεχάσει το όμορφο όνειρο των γκάλοπ που είχαν φέρει τα στελέχη του στο ράφτη των υπουργικών φορεσιών και αρκείται να δηλώσει ικανοποίηση που τσιμπολόγησε κάτι παραπάνω από τις προηγούμενες ευρωεκλογές, και φυσικά χαμογελάει αμήχανα.

ΚΟΙΝΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ:

ΚΑΝΕΝΑΣ….
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ…
ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν βρήκε να πει μια λέξη γι αυτό το έστω μικρό κομμάτι του ελληνικού λαού που παρασυρμένο και αηδιασμένο από τις πολιτικές όλων αυτών, σπρώχτηκε και ψήφισε και έβαλε στο ευρωκοινοβούλιο τον επικίνδυνο εθνικό μειοδότη Τρεμόπουλο και το συνάφι του.

Γι αυτή την ΕΘΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ κανένας δε βρήκε να πει μια λέξη έστω…

Αυτό είναι κύριοι το πολιτικό μας σύστημα.
Κι αυτά είναι τα κόμματα – πυλώνες που το στηρίζουν και τα στηρίζει.

Πόση σημασία μπορεί να έχει τελικά αν το καθένα από αυτά τα κόμματα, συνεχίζει να μπουρδολογεί…
επειδή λάθεψε…
επειδή έχει τρισχαριτωμένο και χαμογελαστό αρχηγό ουρανοκατέβατο σ αυτό τον πλανήτη…
επειδή δε λάδωσε τη σωστή βίδα και το μυαλό του έμεινε προσκολλημένο σε εμμονές αδιέξοδες και ίσως επικίνδυνες…
η επειδή τάσσεται συνειδητά και εκ πεποιθήσεως σε επικίνδυνες για τον τόπο διαδρομές???

ΚΑΜΙΑ…
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΣΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΙ ΚΑΙ ΚΟΥΦΟΙ.

Αει σιχτίρ πια… ΟΛΟΙ ΣΑΣ ! ! !
Βαλθήκατε να μας κάνετε να μετανοιώσουμε για την ψήφο που σας εμπιστευτήκαμε κι αυτή τη φορά…
_________________
Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

[Στέφανος Ληναίος]

ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ


Λίγα λόγια μόνο για όσους βλέπουν κάποια μικρά «δεντράκια» και όχι το βαθύ δάσος της πρωτοφανούς και πολυσήμαντης αποχής του 50% των ευρωεκλογών σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Ευρώπη.

1.- Οι «αδιάφοροι» ψηφοφόροι που πήγαν εκδρομές ή ξάπλωσαν στις πολυθρόνες τους, είναι το μόνιμο μικρό ποσοστό που το διαπιστώνουμε χρόνια τώρα. Είναι οι ίδιοι που απέχουν από κάθε πολιτική ή κοινωνική δραστηριότητα. Είναι οι οπαδοί της θεωρίας του «ωχαδερφισμού»...

2.- Οι προβληματισμένοι Πολίτες είναι το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής. Και η ευθύνη τους είναι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τεράστια. Είναι αυτοί που σε κάθε περίπτωση καταγγέλουν όλο το πολιτικό σύστημα, ισοπεδώνουν όλους τους πολιτικούς και ευτελίζουν ή περιφρονούν κάθε προσπάθεια ανατροπής του συστήματος. Ξεχνώντας ότι με την αποχή τους είναι αυτοί, δηλαδή ο μισός πληθυσμός, που δίνει το δικαίωμα στον άλλο μισό να διαιωνίζει το σύστημα. Όπως ακριβώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια γίνεται σε σωματεία και συλλόγους.

3.- Η δική μας ευθύνη όμως είναι η μεγαλύτερη, είναι η ουσιαστικότερη. Ιδιαίτερα εκείνων που μάχονται για την ανατροπή του ανθρωποφάγου συστήματος των ελληνικών και ξένων μεγάλων συμφερόντων.

Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν είμαστε εμείς που εκλέγουμε, ανεβάζουμε ή κατεβάζουμε, τις κυβερνήσεις μας αλλά τα παντοδύναμα μεγάλα συγκροτήματα και οι ξένοι «προστάτες» μας, με οποιονδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Εμείς εκλέγουμε λίγους Νομάρχες διαχειριστές τους, με έδρα την Αθήνα κι αυτοί διορίζουν τους πρωθυπουργούς μας και τους υπουργούς μας, με έδρα τις Βρυξέλλες...

Αυτή ΑΚΡΙΒΩΣ την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αιτία αλλοτρίωσης της πατρίδας μας, έχουν συνειδητοποιήσει και όλοι οι προβληματισμένοι Πολίτες που απέχουν των εκλογών.

Κι εμείς τι κάνουμε; Αντί να πάμε δίπλα τους και όλοι μαζί να χτυπάμε το γαιδούρι, ξεσπάμε στο σαμάρι του...

Αντί να πολεμάμε, όλοι μαζί, την κύρια και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αιτία, τους «εκτονώνουμε » χτυπώντας μόνο τους άβουλους διαχειριστές της, με την αποχή, την περιφρόνηση, την αδιαφορία ή, πολλές φορές, με τη βία και τις κουκούλες στα μαγαζιά του κοσμάκη.

Χτυπάμε τη Νέα Δημοκρατία χωρίς να επισημαίνουμε ταυτόχρονα τη μόνιμη, απόλυτη, εξάρτησή της από τον ξένο παράγοντα και την άμεση υπονόμευσή της, από μέσα κι από έξω, όταν τολμήσει κάποιος να αναρωτηθεί: «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;»!

Ειρωνευόμαστε το ΠΑΣΟΚ αντί να του θυμίσουμε ότι στο βωμό της εξουσίας, έχει αναγκαστεί να θυσιάσει τις περισσότερες αρχές του, ιδιωτικοποιώντας τα πάντα, λέγοντας ευχαριστώ στις Η.Π.Α., στηρίζοντας το σχέδιο Ανάν και αποκαλώντας «χόμπυ» τον αντιαμερικανισμό μας...

Αποκαλούμε «παλιομοδίτικο» το ΚΚΕ, ξεχνώντας να επιδοκιμάσουμε τις αμετακίνητες ιδέες του Σοσιαλισμού & να αποδοκιμάσουμε κάποια πρόσωπα και κάποιες ξεπερασμένες μεθόδους εφαρμογής τους..
Θυμώνουμε με τη βαβέλ του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας να τους πούμε την πικρή αλήθεια, ότι άλλο πολυφωνία κι άλλο παραφωνία...

Μας εκπλήσει η άνοδος του ΛΑ.Ο.Σ., ξεχνώντας τον πονηρό, δημαγωγικό λόγο του, τους αφανείς προστάτες του και χαρίζοντάς του την άνετη εκμετάλλευση των άμεσων προβλημάτων του κοσμάκη...

Αποκαλύπτουμε ποιοι κινούν τα νήματα των Οικολόγων Πράσινων αλλά ξεχνάμε να ενημερώσουμε και τα ανύποπτα μέλη τους, όχι μόνον για τις ακραίες θέσεις τους αλλά και τις επώδυνες επιπτώσεις τους...

Τέλος, ξεχνάμε να θυμίσουμε στις υπόλοιπες, αριστερές, δυνάμεις, ότι στις υπερασπιστικές θέσεις τους στα προβλήματα των μεταναστών, δεν αρκεί να τους φέρνουν αντιμέτωπους μόνο με τις δυνάμεις της άγριας καταστολής αλλά, προπάντων, με αυτούς που εμπορεύονται την τύχη τους και με αυτούς που κατάντησαν τις χώρες τους, τόπους δυστυχίας.

Οι μέρες που έρχονται, φοβάμαι ότι θα είναι πολύ οδυνηρές για όλους μας.

Η μόνιμη, συστηματική, προσπάθεια των «προστατών» μας και των ντόπιων αντιπροσώπων τους, απορρύθμισης των πάντων, είναι σίγουρο ότι θα ολοκληρωθεί με πολύ γοργούς ρυθμούς. Μόνο έτσι θα πετύχουν να λύσουν όπως αυτοί θέλουν τα μεγάλα μας προβλήματα. Το Κυπριακό το Μακεδονικό και προπάντων το Οικονομικό, με οποιονδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Οι πιο κάτω πολυσήμαντες φράσεις,τα λένε όλα:

Τζον Κέναν,Σύμβουλος Κλίντον, εφημ.’Νιου Γιορκ Ρεβιου’ = Αυγ.1993.:

«Αν οι ηγέτες των Βαλκανίων, δεν δεχτούν να αλλάξουν ομαλά όλα τα σύνορά τους, θα τα αλλάξουμε εμείς με τη βία..» … ( Κ α ι α υ τ ό έ γ ι ν ε …!! )

ΒΗΜΑ=29.6.2007, στην πρώτη σελίδα:
«Κύριε πρωθυπουργέ, οι πολλές, στενές, τώρα τελευταία, σχέσεις σας με τον κ.Πούτιν, μάθετε ότι έχουν πολύ ενοχλήσει τα ανώτατα ηγετικά κλιμάκια των Η.Π.Α. Σας θυμίζουμε, για το καλό του τόπου μας, ότι οι μεγάλες δυνάμεις, εδώ και πολλά χρόνια, ξέρουν πολύ καλά να εκδικούνται με πολλούς τρόπους»..(Κ α ι α υ τ ό γ ί ν ε τ αι !!!)

Μακάρι να διαψευσθούμε… Για το καλό του τόπου..

8.6.09

[ΣΚΙΝΙΟΥΣ]

Ωραία λοιπόν, σύντροφε Θύμιο, η αποχή κυριάρχησε και συμφωνώ απόλυτα ότι το σύστημα είναι σάπιο. Λοιπόν? ΕΜΕΙΣ, τι πρέπει να κάνουμε? Να συνεχίσουμε να απέχουμε και να περιμένουμε το σύστημα να αυτοδιορθωθεί (που λέει και ο γνωστός ..Ανδριανόπουλος); Να πάρουμε τα σφυροδρέπανα και τις βαριοπούλες και να βγούμε στους δρομους; Δηλαδή, για να καταλάβω, τώρα πήραν το μάθημά τους οι πολιτικοί και θα τα διορθώσουν όλα;

[Κωνσταντίνος]

http://kostasxan.blogspot.com/2009/06/blog-post_3514.html


Ποιο μήνυμα κρύβει η αποχή των πολιτών από τις Ευρωεκλογές;
Η ανυπαρξία και η άρνηση εθνικής πολιτικής

θα τιμωρούνται αυστηρά από τους Έλληνες

Οι εκλογές τελείωσαν και όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί σκέφτονται τι ξέχασαν, τι έπρεπε να κάνουν –που δεν έκαναν- για να κερδίσουν περισσότερες ψήφους, για να μπορέσουν να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους στις κάλπες.
Σκέφτονται, ως συνήθως μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, αλλά δεν προβλέπεται να καταλάβουν και φυσικά να ενεργήσουν κατάλληλα ώστε να υλοποιήσουν την λαϊκή εντολή που τους δόθηκε μέσα από την κάλπη.
Η εκλογική περίοδος που ξεκίνησε με μηνύματα περί σκανδάλων (και μόνο), τελείωσε με τον ίδιο άδοξο τρόπο… Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να ζητά, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση των «ασφαλών» αποτελεσμάτων, εθνικές εκλογές!!! Και φυσικά απέδειξε πως το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες «δεν ελήφθη», τουλάχιστον στην Ιπποκράτους (για όσους δεν γνωρίζουν, εκεί μεταφέρθηκαν τα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ κι εκεί βρίσκονται τα «στρατηγεία»). Για τον κύριο Παπανδρέου ελάχιστη σημασία έχει, πως σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες απείχε εσκεμμένα από την εκλογική διαδικασία, προκειμένου να μην προσφέρει πολιτικό άλλοθι σε όλους εκείνους που χρησιμοποιούν το πολιτικό του αγαθό για να προβάλουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες…
Η αποχή, ως πολιτική πράξη και όχι ως ασυνειδησία, ήρθε να ταράξει την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση, σκοπεύοντας στο να αφυπνίσει τους πολιτικούς ηγέτες, τους «μέντορες» και τους «ινστρούχτορες» των κομμάτων. Η αποχή δεν έγινε επειδή συγκυριακά η ημέρα των εκλογών συνέπεσε με μία ηλιόλουστη και όμορφη ημέρα. Η αποχή έγινε για να στείλει το μήνυμα της αγανάκτησης, για να φωνάξει ο πολίτης την απογοήτευσή του στις υπάρχουσες πολιτικές και πολιτικούς, για να ξυπνήσει τους κοιμώμενους και αδιάφορους επί των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν την χώρα. Η αποχή ήταν ένα αποτέλεσμα της ανυπαρξίας σοβαρότητας και ήταν επίσης ένα καρφί προς εκείνους που εργάζονται συστηματικά για τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Η αποχή είναι πολιτική πράξη που καταδικάζει τους πολιτικούς και είναι η ισχυρότερη πολιτική ενέργεια στον αγώνα του πολίτη για την διεκδίκηση των αιτημάτων του. Με την αποχή των πολιτών στάλθηκε ένα μήνυμα, σαφέστατο προς όλους εκείνους που επιθυμούν να τον εκπροσωπήσουν: Δουλέψτε σοβαρά επάνω σε μία εθνική πολιτική και με κύριο άξονα και γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Και ο πρώτος που δεν πήρε το μήνυμα, ήταν ο κύριος Παπανδρέου, ο οποίος προτιμώντας να πλέει σε πελάγη ευτυχίας και σκεπτόμενος την πρώτη του εμφάνιση ως πρωθυπουργός, ζήτησε άμεσα εθνικές εκλογές!!! Και απλά, απογοήτευσε… ακόμη και αυτούς που θέλησαν να τον στηρίξουν…

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ:


http://kostasxan.blogspot.com/2009/06/blog-post_3514.html

[Ροβεσπιέρος]

Σύντροφε Σκίνιους τα πράγματα δεν είναι τόσο μπερδεμένα

α). Τα υπάρχοντα κόμματα μαθήματα δεν μπορούν να πάρουν, ούτε πολιτικές μπορεί να αλλάξουν. Βρίσκονται σε πορεία κατάρρευσης. Να εξαπατήσουν μόνο μπορούν τους απελπισμένους αφελείς…

β). Η αποχή που αποτυπώνει μια εκρηκτική ροπή ΑΡΝΗΣΗΣ του σάπιου (το μεγαλύτερο ποσοστό της ήταν συνειδητή ή μισοσυνειδητή άρνηση) αποτελεί ΔΥΝΗΤΙΚΑ καταλυτικό στοιχείο ανασυγκρότησης ενός νέου λαϊκού κινήματος, με την προϋπόθεση ότι τα αυθεντικά αγωνιστικά σπέρματα που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία σταθούν ικανά να αξιοποιήσουν αυτόν τον ΔΥΝΗΤΙΚΑ επαναστατικό συντελεστή της αποχής…

γ). Η «συμμετοχή» ή «αποχή» δεν αποτελούν πολιτικές πανάκειες. Σαν πολιτικές θέσεις καθορίζονται από τη συγκεκριμένη πολιτική πραγματικότητα και σαν κοινωνικές ροπές «λαϊκής πράξης» αναδεικνύουν πολλά και ούτε αφορίζονται, αλλά ερμηνεύονται από τα επαναστατικά πολιτικά υποκείμενα ή έμβρυα με σκοπό να δώσουν σε αυτές τις κοινωνικές ροπές συνειδητή πολιτική έκφραση και οργάνωση, ΟΧΙ καπηλεία εκλογική και κερδοσκοπική εκμετάλλευση.

δ) Η λογική που λέει ότι η αποχή «εδραιώνει» το σύστημα είναι ένα ιδεολόγημα πανάκεια, ένα πολυφορεμένο κλισέ για κάθε εποχή. Αν η αποχή εδραιώνει το καθεστώς, τότε το 100% σε αυτά τα κόμματα τι το κάνει; Το υπονομεύει το σύστημα;

ε). Τέλος πρέπει να ξεχωρίζουμε μια πολιτική θέση από μια λαϊκή πράξη και ακόμα να διακρίνουμε τις διαφορετικές καταστάσεις σε κάθε γεγονός: Άλλο εθνικές εκλογές και άλλο ευρωεκλογές.

Για όλα αυτά θα αναρτήσω σε λίγο ένα αναλυτικό κείμενο που θα δημοσιευτεί στο νέο ΡΕΣΑΛΤΟ, το οποίο θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα ή την Τρίτη.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΡΕΣΑΛΤΟ]

προδημοσίευση από το ΡΕΣΑΛΤΟ-τεύχος 40

Η αποχή ως πολιτική θέση και ως λαϊκή πράξη
(Απλά μαθήματα)
Γράφει: Ο Νίκος πικρός

Πολλά και ηχηρά ακούγονται εναντίον της αποχής, ποικίλοι αναθεματισμοί και ηθικές κραυγές για τον «αντιδημοκρατικό» της χαρακτήρα. Κάποιοι, μέσα στον καθεστωτικό τους οίστρο και τη μικροαστική τους έξαψη, την χαρακτήρισαν και μέγιστη απειλή εναντίον των «δημοκρατικών θεσμών»!!!

Πολλοί καλόπιστοι αγωνιστές παρασύρονται από αυτά τα τυποποιημένα πολιτικά κλισέ της αστικής «δημοκρατικής» ιδεολογίας. Έτσι θεωρούν σαν τη μόνη «δημοκρατική» πράξη τη συμμετοχή στις απατηλές αστικές, εκλογικές λειτουργίες.
Θα επιχειρήσουμε να ξεκαθαρίσουμε όλο αυτό το κουβάρι των αστικών ιδεολογημάτων και πολιτικών προλήψεων και συγχύσεων.

Ζήτημα 1ον
Αρχικά πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι άλλο είναι η αποχή ως πολιτική θέση κάποιου πολιτικού υποκειμένου και άλλο η αποχή ως λαϊκή πράξη που συντελείται έξω και ενάντια στα κόμματα και τη συμμετοχή τους στις εκλογικές διαδικασίες.

Δεν μπορεί να μπερδεύουμε αυτά τα δύο ζητήματα, ακριβώς γιατί μια πολιτική θέση απορρέει από τη συνειδητή επεξεργασία των πολιτικών δεδομένων, ενώ η «λαϊκή πράξη» αποτελεί το προϊόν των αυθόρμητων διαδικασιών που καθορίζονται από μια συγκεκριμένη αντικειμενική πραγματικότητα.

Η αποχή ως πολιτική θέση, σύμφωνα με τη μαρξιστική θεωρία και την επαναστατική παράδοση, είναι λάθος επιλογή μέσα στα εθνικά κοινοβούλια, πλην μιας μόνο περίπτωσης που θα αναφέρουμε παρακάτω.

Είναι λάθος θέση για τους παρακάτω λόγους:

α). Τα έθνη-κράτη και τα κοινοβούλιά τους είναι μια μεγάλη λαϊκή κατάκτηση Δημοκρατίας. Αποτελούν τα προϊόντα των ιστορικών, επαναστατικών λαϊκών αγώνων και είναι θεσμοί επικυρωμένοι από αυτούς τους αγώνες και τη λαϊκή βούληση.

β). Μέσα σε αυτό το εθνικό πλαίσιο οργανώνεται και θεσμοθετεί τις κατακτήσεις της η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εργατική τάξη και ο λαός αποκτούν την πολιτική τους συνείδηση και οργάνωση.

γ). Η εκλογική εκπροσώπηση μέσα στο εθνικό κοινοβούλιο αντανακλά τους κοινωνικούς συσχετισμούς και τη ζωντανή πάλη του λαού. Συνακόλουθα συμμετέχει ως ένα βαθμό το λαϊκό κίνημα, εμμέσως έστω, στις αποφάσεις που παίρνονται στα εθνικά κοινοβούλια.

δ). Τέλος, είναι αυτό το εθνικό αστικό κοινοβούλιο που παρέχει το βήμα στα επαναστατικά υποκείμενα για να προωθήσουν ιδέες και πρακτικές για την ανάπτυξη και παραπέρα συνειδητοποίηση των λαϊκών κινημάτων.

Γι’ αυτό, για τη μαρξιστική θεωρία και την επαναστατική παράδοση τα αστικά, εθνικά κοινοβούλια και γενικά οι εκλογικές διαδικασίες δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά την οργανική έκφραση των ζωντανών κινημάτων και το τακτικό μέσο διαπαιδαγώγησης αυτών των κινημάτων.

Φυσικά, σήμερα, η «αριστερά» έχει εγκαταλείψει το στρατηγικό θεμέλιο και έχει μετατρέψει την «τακτική» σε «στρατηγική»: έχει κάνει αυτοσκοπό την εκλογική πάλη, πλήρως ενσωματωμένη στις απατηλές διαδικασίες της τυπικής, αστικής δημοκρατίας.

Η θέση της αποχής είναι ορθή και επιβάλλεται μόνο στις επαναστατικές κορυφώσεις. Δηλαδή όταν οι λαϊκές μάζες έχουν εξεγερθεί επαναστατικά και έχουν προχωρήσει στα δικά τους δημοκρατικά όργανα εξουσίας: τις αμεσοδημοκρατικές οργανώσεις βάσης.

Σε τέτοιες περιπτώσεις επιχειρεί το καπιταλιστικό κατεστημένο να σπάσει τη ζωντανή δημοκρατική συμμετοχή του λαού στα δικά του όργανα εξουσίας και να μεταφέρει τη ζωντανή ενέργεια του λαού στο ψηφοδέλτιο, δηλαδή στους εκλογικούς αγωγούς χειραγώγησης και καναλιζαρίσματος του λαού.

Η αποχή από αυτές τις νόθες εκλογικές διαδικασίες τότε επιβάλλεται σαν πολιτική θέση. Τότε επιβάλλεται η Συμμετοχή στο επαναστατικό κίνημα και όχι η αποχή από αυτό, διότι συμμετοχή στην τυπική κοινοβουλευτική λειτουργία σημαίνει αποχή από τις επαναστατικές διαδικασίες του κινήματος και ανοικτή προδοσία του.

Ζήτημα 2ον
Η λαϊκή πρακτική της αποχής, ως κοινωνική τάση δηλαδή όταν μαζικά τμήματα του λαού δεν συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες, αυτό το «φαινόμενο» εκδηλώνεται κόντρα σε όλα τα κόμματα και σε εποχές παρακμής και αποσύνθεσης. Αυτό είναι ένα αυθόρμητο «φαινόμενο» που δεν μπορεί να κλειστεί μέσα σε αφοριστικά και ηθικά μοτίβα. Είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα η οποία θέλει ερμηνεία.

Απλώς συνοπτικά να αναφέρουμε ότι τέτοιου είδους φαινόμενα αποτελούν το αποτύπωμα της πολιτικής παρακμής και όχι το αίτιο της παρακμής. Τμήματα του λαού οδηγούνται στην γενική απόρριψη, απογοήτευση και αδιαφορία επειδή το σύστημα, οι θεσμοί του και τα κόμματά του έχουν χάσει κάθε κύρος και ικανότητα να ενσωματώνουν ενεργητικά τις κοινωνικές αντιδράσεις.

Το καπιταλιστικό σύστημα και οι μηχανισμοί του, πράγματι σήμερα, έχουν χάσει κάθε ικανότητα ενσωμάτωσης. Αυτό αποτελεί και τη βάση της ανατροπής του. Όταν όμως και τα κόμματα που ευαγγελίζονται μια άλλη κοινωνία απωλέσουν την ικανότητα και το κύρος να ενεργοποιήσουν την κοινωνία για την ανατροπή του σάπιου παλιού, τότε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού οδηγούνται στην άρνηση των πάντων.

Συνεπώς, δεν φταίνε οι λαϊκές μάζες που οδηγούνται στην απάθεια και αδιαφορία, αλλά τα αριστερά υποκείμενα που έχουν ενσωματωθεί στο σάπιο καπιταλιστικό καθεστώς και έχουν στοκάρει όλους τους πόρους της ελπίδας.

Η αντίδραση αυτή της παθητικής αποχής είναι μια απελπισμένη διέξοδος, βολική σε κάποιες περιπτώσεις στο ετοιμόρροπο καθεστώς, αλλά δυνητικά επαναστατική. Αυτά τα αποθέματα της απελπισίας μπορεί να κατευθυνθούν σε δύο αντίρροπες πολιτικές κατευθύνσεις: στη φασιστική αντεπανάσταση ή στη σοσιαλιστική Επανάσταση.

Σήμερα τα αξιοποιεί η φασιστική Νέα Τάξη, αλλά μπορεί αυτά τα «αποθέματα» να γίνουν εκρηκτική ύλη πολλών μεγατόνων αν υπάρξει χαραμάδα ελπίδας και ένα επαναστατικό υποκείμενο.

Το Ευρωκοινοβούλιο

Το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι εθνικό κοινοβούλιο, συνεπώς, το ζήτημα της αποχής ως πολιτική θέση, πρέπει να εξεταστεί με βάση εντελώς άλλα δεδομένα. Δεν μπορεί να παπαγαλίζουμε τα «εθνικά δεδομένα» σε συνθήκες εντελώς διαφορετικές από αυτά και ασυμφιλίωτα αντίθετες.

Ευρωκοινοβούλιο και εθνικό κοινοβούλιο είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα όπως το νερό με τη φωτιά. Αυτό το ουσιώδες και το καθοριστικό μιας πολιτικής στάσης παρακάμπτεται εντελώς και «διαλύεται» μέσα στην μικροπολιτική και στα τεχνάσματα των κλόουν του κομματικού καιροσκοπισμού.

Ωστόσο και μια μεγάλη μερίδα πολιτικά προβληματισμένων και αυθεντικών αγωνιστών παρακάμπτει το ζήτημα και σκέφτεται για τις ευρωεκλογές με όρους εθνικού κοινοβουλίου. Σε αυτό το λάθος της «εξίσωσης» είχαμε «κατρακυλήσει» και εμείς…

Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν αποτελεί κατάκτηση ιστορικών, επαναστατικών αγώνων και λαϊκής επικύρωσης. Δεν βγήκε από καμία δημοκρατική διαδικασία, ούτε εκφράζει καμία Δημοκρατία.
Επιβλήθηκε αυθαίρετα και δικτατορικά από τους μηχανισμούς των πολυεθνικών, σαν παρασιτικό διακοσμητικό ντεκόρ.

Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο όχι μόνο δεν βγήκε μέσα από τους λαούς, όχι μόνο δεν αντιπροσωπεύει έθνη και λαούς, αλλά δεν έχει και καμία ουσιώδη αρμοδιότητα στις αποφάσεις και τα νομοθετήματα. Όλα αποφασίζονται από τα διευθυντήρια και τις «εθνικές κυβερνήσεις» και απλώς το ευρωκοινοβούλιο εκφράζει συμβουλευτική γνώμη.

Απλά και καθαρά: το ευρωκοινοβούλιο είναι ένα «κοινοβούλιο» μαϊμού, σε ρόλου «δημοκρατικού» άλλοθι της δικτατορίας των διευθυντηρίων της Ε.Ε. Είναι ένα κατασκεύασμα αυθαίρετο των ισχυρών του χρήματος με ένα και μόνο στόχο: Την υπονόμευση και την αυθαίρετη και αντιδημοκρατική υποκατάσταση των εθνικών κοινοβουλίων.

Τι σημαίνουν, λοιπόν, οι ευρωεκλογές, αν όχι επικύρωση αυτής της κεντρικής «αντί-εθνικιστικής» δομής της Νέας Τάξης;

Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές σημαίνει αποδοχή αυτής της νεοταξικής δικτατορίας και απάτης. Με τη συμμετοχή μας νομιμοποιούμε ένα κατασκεύασμα εντελώς αυθαίρετο και πραξικοπηματικό, χωρίς καμία λαϊκή επικύρωση και χωρίς ποτέ να ερωτηθούν οι λαοί.

Η αποχή εδώ, ως πολιτική θέση είναι επιβεβλημένη και αποχτάει το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος εναντίον αυτού του καθεστώτος της Ε.Ε.

Και η λαϊκή πράξη της αποχής είναι μια πράξη (ενστικτώδη ή συνειδητή, παθητική ή ενεργητική) «εθνικής αντίστασης». Ακριβώς γιατί οι ευρωεκλογές, τα ευρωσυντάγματα, τα ευρωκοινοβούλια κ.λπ αποτελούν την υποκατάσταση και την κατάργηση των εθνικών θεσμών και λειτουργιών, του εθνικών κοινοβουλίων και των εθνικών Συνταγμάτων.

Η λογιστική του μπακάλη

Ας δούμε, όμως κάποια από τα «επιχειρήματα» των εχθρών της αποχής.

Κάποιοι προσπαθούν με λογιστικά, αλγεβρικά σχήματα, αφού παρακάμπτουν την ουσία των ευρωεκλογών, να μας αποδείξουν ότι η συμμετοχή κτυπάει το δικομματισμό. Μια ανοησία καραμπινάτη και μια απάτη που μόνο κομματικοί «εγκάθετοι» μπορούν να ξεστομίσουν.

α). Τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής προέρχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα, κυρίως το κυβερνητικό και ένα μέρος από τα «αριστερά» νεοταξικά δεκανίκια τους.

β). Το «επιχείρημα» του δικομματισμού (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά είναι μια μυθική (αριστερής προέλευσης) κατασκευή για να εξαπατά τους αφελείς. Δηλαδή πώς κτυπιέται ο «δικομματισμός» με την ενίσχυση π.χ του ΛΑ.Ο.Σ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή των «Οικολόγων» κ.λπ;

Με την ενίσχυση των «δορυφόρων» του «δικομματισμού» όχι μόνο δεν κτυπιέται ο «δικομματισμός», αλλά ενισχύεται, με την αναπαλαίωσή του σε νέα δικομματικά σχήματα. Αυτά που εκκολάπτονται από τους «νταβάδες»…

Το «επιχείρημα» της μοιρολατρίας και της παθητικότητας.

Το «κλασσικό» επιχείρημα εναντίον της αποχής είναι ότι αυτή η πράξη εκφράζει μοιρολατρία και παθητικότητα.
Καταρχάς, αυτό είναι μια απλουστευτική παραποίηση. Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση και η λαϊκή αποχή «κοινωνική ροπή» ανεξαρτήτως των συναισθηματιών κινήτρων, της οργής και της απογοήτευσης που οδηγούν πολλούς στο να μην ψηφίζουν.

Και στο κάτω-κάτω από πού ως πού είναι ενεργητική και όχι συναισθηματική και μοιρολατρική στάση η ψήφος διαμαρτυρίας, κατευθυνόμενη πάγια και σταθερά από τα ΜΜΕ, σε ένα κόμμα ή απόκομμα του κατεστημένου; Μοιρολατρική αποδοχή του κατεστημένου είναι μια τέτοια ψήφος «διαμαρτυρίας» που κατά κανόνα, σήμερα, κινείται χωρίς πολιτικές πεποιθήσεις.

Και ακόμα: Οι αλλοτριωμένοι κομματικοί στρατοί, τα «γκέτο» των εξαρτημένων κομματικών ψηφοφόρων και τα ποικίλα «παπαγαλάκια» τους και παράσιτα, με βάση ποιο κριτήριο κατατάσσονται στους «συνειδητούς» ψηφοφόρους;

Η δυναμική της αποχής ή το αντίθετό της, η μοιρολατρική ύπνωση, καθορίζονται πάντα από τους στρατηγικούς πολιτικούς στόχους που εξυπηρετεί.

Διαφορετικό ζήτημα είναι αν η αποχή αρνείται το εθνικό κοινοβούλιο, έστω και αυτές τις υποβαθμισμένες εθνικές εκλογικές λειτουργίες που αποτελούν κατάκτηση των εθνικών, αστικών Επαναστάσεων και εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι αν αποτελούν άρνηση αυτών των εκλογικών διαδικασιών που έχουν επιβληθεί πραξικοπηματικά από τους «νταβάδες» της Ευρώπης, διαδικασίες που δεν αποτελούν το προϊόν καμιάς Επανάστασης, καμιάς λαϊκής κινητοποίησης και καμιάς λαϊκής επικύρωσης και νομιμότητας.

Ας μη μπερδεύουμε, λοιπόν, σκόπιμα δύο διαφορετικά πολιτικά ζητήματα.

Η Αποχή στο θέατρο των ευρωεκλογών αποτελεί «εθνικό δημοψήφισμα» εναντίον της ευρω-δικτατορίας. Αποτελεί έναν πολιτικό συντελεστή «εθνικής αντίστασης», έστω και παθητικό συντελεστή αντίστασης - προϊόν απελπισίας και αηδίας. Είναι χίλιες φορές προτιμότερη η «παθητική αντίσταση» σε ένα κακό, από τη συμμετοχή και αποδοχή αυτού του κακού.

Και τι είδος «ενεργητική συμμετοχή» του «πολίτη» είναι η συμμετοχή στις νόθες εκλογικές διαδικασίες που επικυρώνουν και αποδέχονται τη δικτατορία της Ε.Ε. και των ανεξέλεγκτων οργάνων της, δικτατορία που καταλύει τα εθνικά κράτη και τα υπολείμματα των εθνικών κοινοβουλίων;

Η «ενεργητική συμμετοχή» εδώ είναι ενεργητική συμμετοχή στην νομιμοποίηση και εδραίωση της Ε.Ε.!!!

ΟΣΟΙ προτείνουν συμμετοχή στις ευρωεκλογές, ανεξάρτητα από τις «καλές προθέσεις» κάποιων (γιατί τα κόμματα, όλα, εξαπατούν) καλλιεργούν την Ελπίδα, ότι μέσα σε αυτό το δικτατορικό πλαίσιο μπορεί κάτι «καλό» να βγει με το να στείλουμε κάποιους πολιτικούς κλόουν να σιτίζονται από τον κορβανά της Ε.Ε.
ΚΑΜΙΑ ελπίδα δεν υπάρχει εδώ.

Η αποχή, εδώ αποτυπώνει μια κραυγή απελπισίας για έναν άλλο δρόμο ελπίδας. Το δρόμο της λαϊκής κινητοποίησης και οργάνωσης (πρώτα στον εθνικό σου χώρο) το δρόμο του ΑΓΩΝΑ εναντίον της Νεοταξικής Ε.Ε που οδηγεί τα έθνη και τα «εθνικά» τους κοινοβούλια στην αποδόμηση και αφανισμό.

Η Αποχή, συνεπώς, παθητική ή ενεργητική, είναι επαναστατική θέση, μια θέση που αρνείται τον εθνικό μας αφανισμό, εξευτελίζει τους «Ευρωπαϊκούς θεσμούς» και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για ενεργητικό, λαϊκό αγώνα…

[Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ]

Δεν αποκλείεται κάποια ξεχασμένα παραβάν να μην έχουν ακόμα μαζευτεί από τα χιλιάδες εκλογικά τμήματα της χώρας, είναι όμως δεδομένο πως οι ρυθμοί των εν εξελίξει προβλημάτων – και δη των εθνικών – δεν περιμένουν τους καρεκλοκένταυρους των κομματικών επιτελείων να μαγειρέψουν τα εκλογικά τους συμπεράσματα και παράλληλα, αρνούνται πεισματικά να ταυτιστούν με τη ραθυμία των γνωστών δημοσιοϋπαλληλικών ρυθμών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

ΤΟΥ Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://ellinikoforum.blogspot.com/2009/06/blog-post_4304.html

Μεγαλύτερη ντροπή και ταπείνωση από το να είσαι περιφρονημένος προφανώς δεν υπάρχει σ αυτή τη ζωή.
Και όμως, τα ελληνικά κόμματα – αυτοί οι στυλοβάτες της σύγχρονης δημοκρατίας – δεν δείχνουν να κοκκίνισε η μούρη τους από την κατάφωρη περιφρόνηση που τους έδειξε αυτός ο λαός.

Ούτε που νοιάστηκαν…
Ούτε που τόλμησαν ν αναρωτηθούν…
- Τι ήταν εκείνο που έκανε τον έναν στους δυο έλληνες πολίτες να τους σιχαθεί και να τους γυρίσει την πλάτη.
- Τι ήταν εκείνο που έκανε ακόμα και τους υπόλοιπους μισούς που έφτασαν μέχρι την κάλπη να πάνε με βαριά καρδιά.
- Τι ήταν εκείνο που δεν «φανάτισε» δημιουργικά τον έλληνα πολίτη και τον έκανε να βλέπει με αηδία τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το ανακάτεμα του σάκου με τα «κουκιά» άλλοι για να κάνουν πιο αστραφτερή τη δήθεν «νίκη» τους…
Κι άλλοι για να χρυσώσουν όσο γίνεται περισσότερο το χάπι της ολοφάνερης ήττας.

Έτσι, η πολιτική κατάντησε μια σιχαμερή διαδικασία διαχείρισης πολιτών και αφυδατώθηκε από το ουσιαστικό περιεχόμενο της που είναι η παραγωγή πολιτικής σκέψης και η άμεση ενδοεπικοινωνία ανάμεσα σ αυτήν και στις μάζες των πολιτών στους οποίους απευθύνεται.

Κι ενώ τα ελληνικά πολιτικά κόμματα ψειρίζουν το αραχνιασμένο κουφάρι τους…

1. Ο Νταβούτογλου περνά στην επίθεση για τα δικαιώματα της «τουρκικής» - όπως την αποκαλεί μειονότητας στη Θράκη, στην Κω, στην Ρόδο και αλλού.
Αλλωστε τώρα πια θα έχει και έτερον δούρειο ίππο. Τον τούρκο διοικητή στη
Λάρισα.
2. Οι σκοπιανοί έφτιαξαν το …σουξεδάκι τους για τους έλληνες δολοφόνους, αλλά από τα τιμημένα ελληνικά κόμματα κανένα δεν έδειξε να οργίζεται. Κανένα δεν το τσάκωσε από τα αυτί αυτό το σουξεδάκι και να το περιφέρει στους διεθνείς οργανισμούς για ν αποδείξει τι σημαίνει αλυτρωτισμός και ανυπαρξία μπέσας από το γειτονικό κρατίδιο. Ο Νίμιτς τον άλλο μήνα έρχεται στην Αθήνα, οι πιέσεις θα ενταθούν, και η ενδοτικότητα της πολιτικής ηγεσίας θα εκφραστεί γι ακόμα μια φορά σε όλο της το μεγαλείο.
3. Και επειδή οι δούρειοι ίπποι (έστω και με τη μορφή των γαϊδάρων) δεν εξέλειπαν ποτέ απ αυτή τη χώρα, ξαναμπήκε χθες στο χορό ο γνωστός τηλεοπτικός …ουρακοτάγκος και για να «βλογήσει» τα γένια του για την προεκλογική στήριξη που προσέφερε στους αδικοχτυπημένους οικολόγους, αλλά και για να τροφοδοτήσει την ιδέα αποδοχής της λαθρομεταναστευτικής κατοχής ποντάροντας αυτή τη φορά στον …ουμανισμό των ελλήνων. Και οι εκπρόσωποί μας, όλα τα λαμπρά παλικάρια που ήταν εκεί, αντί να κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν «ΩΣ ΕΔΩ!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ», παρέμειναν, και άλλοι αναγορεύτηκαν σε αυτόκλητοι υπερασπιστές των «δυστυχισμένων» που επιβάλουν καθημερινά τους δικούς τους νόμους στις γειτονιές της Ελλάδας, ενώ άλλοι απλώς ψέλλισαν δειλά και συμβιβασμένα τους «αστερίσκους» και τις επιφυλάξεις τους.

Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας…
Ετσι «διάβασαν» το εκλογικό αποτέλεσμα…
Και το σημαντικότερο… με αυτή την «αποφασιστικότητα» και τις «ξεκάθαρες» απόψεις θα προασπίσουν τα δίκια αυτού του τόπου από σήμερα το πρωί.

ΡΩΤΑΜΕ:
1. Γιατί παλικάρια μου δε βρήκε κανένας σας κάτι να πει για το μετεκλογικό προκλητικό ντελίριο του Νταβούτογλου? Η «άλλη» οικονομική πολιτική, τα καλύτερα μεροκάματα, και όλα εκείνα για τα οποία επιμελώς κονταροχτυπιέστε αναδεικνύοντας τις «διαφορές» σας με τρόπο απατηλό, τι προοπτική μπορούν να έχουν σε μια πατρίδα η οποία διαρκώς και πιεστικά απειλείται???
2. Πόσο εύκολα προσπεράσατε βρε λεβέντες μου το ανθελληνικό παραλήρημα από το σουξεδάκι των σκοπιανών??? Δεν είστε εσείς οι ίδιοι άνθρωποι που καταναλώσατε ώρες επί ωρών τηλεοπτικού χρόνου, όταν κάποια μαθητούδια σ ένα χωριό του Κιλκίς τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή..»??? Εκείνο δηλαδή ήταν ένα «φασιστικό μαθητικό παραλήρημα» και τούτο δω των σκοπιανών ένα αστείο και πάντως μη αξιοπρόσεκτο …ανεκδοτάκι???
3. Πόσο δηλητήριο χύσατε οχιές όταν οι λοκατζήδες στην Κύπρο τόλμησαν να «τραγουδήσουν» τα δικά τους «τραγούδια» κατά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο νησί??? Είχατε το θράσος να καταγγείλετε τους έλληνες λοκατζήδες και αντιμετωπίσατε ως ανέκδοτο το σκοπιανό παραλήρημα??? Αν δεν είναι αυτό ντροπή… Αν αυτό δεν είναι ενδοτισμός…. Αν δεν είναι κατάπτυστη εθνικά στάση τότε τι είναι???
4. Κι ενώ τα κάνατε όλα αυτά τενεκέδες ξεγάνωτοι, είχατε το θράσος να μιλήσετε για τον ουμανισμό των ελλήνων που στο όνομα αυτού του ουμανισμού οφείλουν να συμβιβαστούν με τον ιδιότυπο Αττίλα που προσβάλλει απ άκρου σ άκρον αυτή τη χώρα??? Ποιος ουμανισμός άθλιοι επιβάλει να είναι αυτή η χώρα ξέφραγο αμπέλι??? Ποιος ουμανισμός αφιλότιμοι επιβάλει τον ενδοτισμό και την ανοχή στο απόλυτα οργανωμένο σχέδιο της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας??? Που πήγε ο ουμανισμός σας ελεεινοί απέναντι στην ελληνίδα γιαγιά που δακρύζει όταν απελπισμένη δηλώνει πως δεν μπορεί πια να κατεβεί και να καθίσει στο παγκάκι της απέναντι πλατείας??? Ποιος ουμανισμός τρισάθλιοι υπαγορεύει ότι στο φαρμακονήσι οι μουσουλμάνοι πρέπει να είναι υπερδιπλάσιοι από τους εναπομείναντες Ελληνες τη στιγμή που τα τουρκικά αεροπλάνα πετάνε συνεχώς πάνω από αυτό??? Ποιος ουμανισμός καραγκιόζηδες επιβάλει το άβατο στο κέντρο της Αθήνας??? Ποιος πολιτισμός απερίσκεπτοι επιβάλει πως πρέπει ο ξένος τουρίστας να συναντά πρώτα τον Αφγανό λαθρομετανάστη και μετά το φύλακα στην είσοδο του Παρθενώνα??? Στο όνομα ποιού ουμανισμού βρε προσκυνημένοι οφείλουμε να ανεχτούμε πρώτα την δραματική αλλοίωση του κοινωνικού ιστού της χώρας μας και αφού «στήσουμε» μειονότητες μετά ν αρχίσουμε τη φιλολογία για την εκχώρηση και πολιτικών δικαιωμάτων σ αυτές??? Ποιο λεπίδι και ποιανού δικτάτορα προσπαθούν ν αποφύγουν βρε αμετανόητοι ξεροκέφαλοι οι αδίστακτοι λεπιδοφόροι της Μενάνδρου, της Σωκράτους, του Βαθύλακκου και εκατοντάδων γωνιών και χωριών αυτής της χώρας???

Αίσχος….

Αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί, γέμισαν αηδία τον Έλληνα πολίτη, τον Έλληνα φορολογούμενο, τον Έλληνα «λαθρομετανάστη» στην ίδια του τη χώρα.

Είναι αυτό που δε θα καταλάβετε εσείς ελεεινοί και τρισάθλιοι προσκυνημένοι, γιατί οι μοναδικοί ξένοι στις γειτονιές που μένετε εσείς, είναι οι διπλωματικοί υπάλληλοι και οι πρεσβείες.

Κι αν αυτή τη φορά έφτασε μέχρι την κάλπη το 50% αυτού του λαού που συστηματικά τον περιφρονείτε, να ξέρετε πως αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Το ποτήρι ξεχείλισε.
Και την επόμενη φορά ακόμα και αυτοί που με βαριά καρδιά πήγαν και ψήφισαν τώρα, θα ενωθούν με κείνους που σας περιφρόνησαν και η καταδίκη τους σ αυτό το αίσχος θα είναι ακόμα πιο αποφασιστική και όσο δε φαντάζεστε πρωτότυποι.

Το παιχνίδι το χάσατε.
Το χάσατε γιατί δε σεβαστήκατε τη χώρα που σας γέννησε…
_________________
Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

[Εξόριστος]

Η εκλογική εικόνα με αριθμούς


Η αποχή αποτυπώνει καταλυτικά τις κοινωνικές ροπές κατάρρευσης του πολιτικού σκηνικού και των κομμάτων.

Ο κατήφορος όλων των κομμάτων αποτυπώνεται με μεγαλύτερη καθαρότητα όχι στους ποσοστιαίους δείκτες, αλλά στον πραγματικό αριθμό της εκλογικής τους δύναμης.

Πρέπει εδώ να υπολογίσουμε και το εξής:
Στις ευρωεκλογές πάντα τα λεγόμενα μικρά κόμματα αύξαναν τις δυνάμεις τους σε σχέση με αυτές τον εθνικών εκλογών.

Ας δούμε λοιπόν την πραγματική εικόνα:

Ν.Δ: Από τους 2.633. 574 των ευρωεκλογών του 2004 πήρε 1.655.633.
Έχασε δηλαδή ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους. Η απόρριψη είναι ολοκάθαρη.

ΠΑΣΟΚ.: Πήρε 1.878.859 από τις 2.083.327 των προηγούμενων ευρωεκλογών. Στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές είχε πάρει 2.727.853 ψήφους!

Όταν βρίσκεται σε κάθετη πτώση μια κυβέρνηση και βάλλεται από παντού και η Αξιωματική Αντιπολίτευση όχι μόνο δεν μπορεί να πιάσει τον αριθμό ψήφων από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά χάνει ένα σημαντικό μέρος, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται και αυτή σε παρακμή και σε ροπή πτώσης.

Η ροπή πτώσης του ΠΑΣΟΚ καταγράφεται καθαρά, παρά το γεγονός ότι ήταν αντιπολίτευση της κυβερνητικής κατάρρευσης.

ΤΩΡΑ γιατί θριαμβολογούν, μόνο αυτοί γνωρίζουν…

Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»: Ακόμα χειρότερα είναι όταν τα μικρά κόμματα δεν μπορεί να εισπράξουν τη «διαμαρτυρία» της κυβερνητικής πτώσης και τη «διαμαρτυρία» της πτώσης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Και το ΚΚΕ και το νεοταξικό δεκανίκι, ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται κάτω από αυτά που εισέπραξαν και στις προηγούμενες ευρωεκλογές και στις τελευταίες κοινοβουλευτικές.
Κοινοβουλευτικές εκλογές:
ΚΚΕ: 583.815
ΣΥΡΙΖΑ: 361.211
Ευρωεκλογές 2004
ΚΚΕ:580.396
ΣΥΡΙΖΑ: 252.429
Τώρα πήραν: ΚΚΕ: 428. 000 περίπου και ΣΥΡΙΖΑ: 240.000 περίπου, κόμμα που τυγχάνει και ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ.
Κι εδώ η εικόνα είναι αδυσώπητη σχετικά με την καταλυτική ροπή κατάρρευσης και αυτών των κομμάτων. Ροπή μη αναστρέψιμη, γιατί αν δεν μπορείς να πείσεις σε αυτές τις συνθήκες πότε θα πείσεις; Αύριο με την πολιτική αυτών των κομμάτων πάνω στο εφιαλτικό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και με τα ιδεολογήματα του «αντιρατσισμού» με τα οποία στιγματίζουν την ελληνική κοινωνία, δεν μπορούν όχι μόνο να πείσουν, αλλά ούτε και να ξεμυτίσουν στον ελληνικό λαό…

ΛΑ.Ο.Σ: Ευρωεκλογές 2004: 252.429 και Βορίδης (ανεξάρτητος τότε) 15.243.
Τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές: 271.764.
Σήμερα: 366.615

Είναι το μόνο κόμμα που αύξησε τον αριθμό των ψήφων.
Μια αύξηση, ωστόσο, που δείχνει όχι μόνο ότι δεν συγκροτεί κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, αλλά ουσιαστικά συντηρείται απεγνωσμένα από τους «νταβάδες» με την αφηνιασμένη προβολή του και από τα «περιττώματα» της νεοδημοκρατικής κατάρρευσης.
ΟΛΟ το σκηνικό ήταν στημένο για να διεμβολίσει ο ΛΑ.Ο.Σ τη Ν.Δ.

Αν εκτιμήσει κανείς την εκλογική κατάρρευση της Ν.Δ. τότε ψήγματα εισέπραξε ο ΛΑ.Ο.Σ

Γενικό συμπέρασμα: ο ελληνικός λαός ράπισε ανελέητα όλα τα κόμματα και το πολιτικό σκηνικό τους: Το πλέον αισιόδοξο μήνυμα αυτών των εκλογών…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Ροβεσπιέρος]

Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια

Η πολιτική ιατρική δεν προβλέπει καμία αυτοθεραπεία για την ηγεσία του ΚΚΕ. Είναι τέτοια η πολιτική, αλλά και διανοητική της αρτηριοσκλήρωση που δεν υπάρχει θεραπεία. Γκρεμίζεται στο βάραθρο και αυτή βλέπει την πτώση των άλλων, μαζί με τα ρόδινα όνειρα της αντικαπιταλιστικής λεξιλαγνείας.

Πιστεύει ότι αν κλείνει σε όλες τις πτώσεις και όλους τους τόνους τις λέξεις «αντικαπιταλισμός» και «αντι-ιμπεριαλισμός» θα σωθεί. Δεκαετίες επί δεκαετιών ψάλει αυτό το τροπάριο και οι λαϊκές μάζες γυρίζουν επιδεκτικά την πλάτη στο ΚΚΕ. Γιατί; Δεν αναρωτήθηκε ποτέ!!!

Και τώρα με τέτοιου είδους ασυνάρτητες σοφιστείες που αγγίζουν τα όρια των χοντροκομμένων ανοησιών, οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ προσπαθούν να δικαιολογήσουν το Βατερλό τους.

Δεν είναι σε θέση να διακρίνουν, αυτοί οι επαγγελματίες γραφειοκράτες, ότι ο ελληνικός λαός δεν οδηγήθηκε στην αποχή για να δώσει μηνύματα στα κόμματα της εξουσίας να «διορθωθούν», αλλά γιατί δεν πιστεύει σε αυτά, ούτε στο ΚΚΕ και τα άλλα κατασκευάσματα.

Αν ήθελε να στείλει «μηνύματα» διαμαρτυρίας θα εκδηλωνόταν διαφορετικά. Πάνω σε αυτό ακριβώς μέμφεται η ηγεσία του ΚΚΕ αυτούς που δεν ψήφισαν. Τους μέμφεται γιατί δεν ψήφισαν ΚΚΕ, σαν το μόνο «αντικαπιταλιστικό» κόμμα που θα είχε βαρύτητα η «διαμαρτυρία» του και τα «μηνύματά» του!!!

Με άλλα λόγια λέει το ΚΚΕ, στην συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού τούτο: Κακώς απορρίψατε το πολιτικό τοπίο και την απάτη των ευρωεκλογών. Έχετε ψευδαισθήσεις αν νομίζετε ότι με τη ψήφο σας θα αποστείλετε μηνύματα στα «καπιταλιστικά» κόμματα!!! Μόνο με ψήφο στο ΚΚΕ θα αποκτούσε το μήνυμά σας βαρύτητα και ουσία!!!

Τέτοια διανοητική αρτηριοσκλήρωση και πολιτική τύφλωση δύσκολα συναντάς. Αλλά και τέτοια παντελή έλλειψη πολιτικής γενναιότητα να αντικρίσεις κατάματα την πραγματικότητα…

Και το μαρξιστικό αλφάβητο ξέχασαν οι του ΚΚΕ. Δηλαδή ότι η αποχή είναι «μήνυμα» απόρριψης του πολιτικού σκηνικού. Με μαρξιστικούς όρους είναι «μήνυμα» αντικαπιταλιστικό και αντιευρωπαϊκό (δηλαδή αντι-ιμπεριαλιστικό). Είναι (η αποχή, ιδιαίτερα σε τέτοια ιστορικά ύψη) αποτύπωμα κοινωνικών ροπών που ενστικτωδώς ή συνειδητά και στην πράξη, αυτές οι «ροπές» θέτουν σε αμφισβήτηση ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα του συστήματος.

Θέτουν σε αμφισβήτηση και απορρίπτουν και το ΚΚΕ!!!

Τις ψευδαισθήσεις κύριοι του Περισσού τις έχετε εσείς και όχι αυτοί που σας γύρισαν τόσο ανοικτά και καθαρά την πλάτη. Το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν, αλλά και πολλοί άλλοι που σύρθηκαν να ψηφίσουν, δεν έχουν καμία ψευδαίσθηση για τη σήψη του πολιτικού σκηνικού, των κομμάτων και του ΚΚΕ.

Και αυτό που δεν μπορείτε να διαβάσετε, γιατί σκέφτεστε με εκλογικούς, καπιταλιστικούς όρους, είναι τούτο: Ότι το ποσοστό της αποχής, σαν την κύρια συνιστώσα αυτών των εκλογών, αντανακλά κοινωνικές διεργασίες και ζυμώσεις στο πολλαπλάσιο από αυτό που καταγράφηκε ποσοστιαία. Ανοίξτε και κανένα γραφτό των μεγάλων ηγετών του κομμουνισμού…

Η ηγεσία του ΚΚΕ ψελλίζει αμήχανα γιατί δεν μπορεί να διακρίνει και τη δική της απόρριψη. Αυτοαναγορεύεται έτσι σε «αντικαπιταλιστικό» πόλο που ο «βλάκας» λαός δεν το έχει αντιληφθεί.

Ο «βλάκας» λαός δεν πείθετε από λόγια ή από ιδεολογίες και αφηρημένα σχήματα (καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός κ.λπ), αλλά από πράξεις συγκεκριμένες. Στην πράξη «μετριέται» ο «αντικαπιταλισμός» και κάθε κόμμα. Γιατί στα λόγια όλα ουρλιάζουν υπέρ του λαού!

Και στην πράξη η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται έξω και μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού, έξω και μακριά από το σοσιαλισμό και το μαρξισμό.

ΟΤΑΝ πασχίζεις να νομιμοποιήσεις και να επικυρώσεις «κομμουνιστικά» τα «ανοικτά σύνορα» μέσα στον καπιταλισμό (αυτό που ο Λένιν το χαρακτήρισε άκρως αντιδραστικό), όταν νομιμοποιείς τον εφιάλτη αυτών των «ανοικτών συνόρων», την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας, όταν δεν θέλεις ούτε καν να αντιμετωπίσεις αυτό το μέγα πρόβλημα και τη φρίκη των επιπτώσεών του, αλλά αντίθετα κατηγορείς κάθε προβληματισμό πάνω σε αυτό και κάθε αντίδραση σαν «ρατσισμό» και «εθνικισμό», ΤΟΤΕ δεν έχεις καμία σχέση με το σοσιαλισμό και με τη θεωρία του μαρξισμού.

Και γίνεσαι ακόμα πιο ύπουλος υπηρέτης (στην πράξη) των νεοταξικών σχεδιασμών και ιδεολογημάτων, όταν όλα αυτά τα επενδύεις με αντικαπιταλιστικές ρητορείες. Ότι φταίει ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός: Μια θλιβερή κοινοτυπία, άθλια γενικολογία, αλλά και την αφόρητη μοιρολατρία. Αφού φταίει ο καπιταλισμός (για τα πάντα φταίει, και για τον πωρωμένο δολοφόνο) δεν αγγίζουμε το πρόβλημα, δεν αμυνόμαστε στην καταστροφή μας!!!

Και όσοι τολμούν να ασχοληθούν με το πρόβλημα και να αμυνθούν ΑΜΕΣΩΣ ρίχνονται στο πυρ το εξώτερο γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά τα προκαλεί ο καπιταλισμός!!!

Με τέτοιες ηλιθιότητες και τεχνάσματα επιχειρεί το ΚΚΕ να καλύψει την άθλια πολιτική του και να ερμηνεύσει το γιατί ο κόσμος του γυρίζει την πλάτη…

Και το απόγειο της βλακείας του είναι ότι πριμοδοτεί ασύστολα την ακροδεξιά δημαγωγία.

Δεν άνοιξε και δεν βάθαινε μόνο το χάσμα του πολιτικού κενού, χάσμα που επιχειρεί να καλύψει η ακροδεξιά δημαγωγία, δεν επέτρεψε μόνο την γέννηση του Καρατζαφέρη, αλλά και τον πριμοδοτεί αγρίως και καθημερινά.

Γιατί όταν σε καθημερινή βάση καταγγέλλει τον ΛΑ.Ο.Σ ότι τάσσεται εναντίον της λαθρομετανάστευσης και της πάταξης της εγκληματικότητας, αυτά αποτελούν τη μεγαλύτερη πολιτική πριμοδότηση και διαφήμιση του ΛΑ.Ο.Σ., αυτά τα θλιβερά ενισχύουν τον ΛΑ.Ο.Σ. , στέλνουν τους απελπισμένους πολίτες προς τον τυχοδιώκτη…

Αντί η ηγεσία του ΚΚΕ να ξεσκεπάσει τη δημαγωγία του ΛΑ.Ο.Σ πάνω σε όλα αυτά, αντί να δείξει γιατί τα λέει, ενώ στην πράξη προωθεί τα αντίθετα, το καταγγέλλει γιατί τα λέει!!!

Τόση πολιτική ηλιθιότητα «εκπέμπουν» μόνο αυτοί που τα κύτταρα του εγκεφάλου τους έχουν νεκρωθεί τελείως…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Αφιερώνεται εξαιρετικά σε αυτούς που ακόμα μας λένε ότι την αποχή την ήθελε και την προωθούσε το κατεστημένο

http://kostasxan.blogspot.com/2009/06/blog-post_1856.html

Πανικός στο διευθυντήριο της Ευρώπης από την αποχή
Δεν αντέχουν την απαξίωση των λαών και
ετοιμάζουν αλλαγές στον τρόπο εκλογής

Η αποχή ρεκόρ που σημειώθηκε στις ευρωπαϊκές εκλογές στην πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε., θα πρέπει να προτρέψει την ΕΕ να αναθεωρήσει το σύστημα για τις επόμενες εκλογές του 2014, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θα δοθεί στη δημοσιότητα αύριο Τετάρτη.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, υποψήφιος και για μια δεύτερη θητεία, θα εξηγήσει αυτή τη θέση της Ε.Ε., σε συνέντευξη Τύπου με τον Ζαν Μπαρό, αρμόδιο Επίτροπο για τη Δικαιοσύνη, την Ασφάλεια και τις Ελευθερίες.

Στην ανακοίνωση αυτή, που ένα αντίγραφό της έχει το Γαλλικό Πρακτορείο, οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι ίσως θα πρέπει "να ψηφίζουν όλοι την ίδια ημέρα, δηλαδή για παράδειγμα στις 9 Μαΐου, σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της ΕΕ".

Στις φετινές εκλογές, οι Ευρωπαίοι μπορούσαν να ψηφίσουν σε διάστημα τεσσάρων ημερών, από 4 έως 7 Ιουνίου, ενώ οι Ολλανδοί που ψήφισαν πρώτοι μαζί με τους Βρετανούς, δημοσιοποίησαν ορισμένα τοπικά αποτελέσματα πριν καν οδηγηθούν στις κάλπες οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Αυτή η δημοσιοποίηση αποτελεσμάτων καταδικάστηκε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή γιατί πιθανώς να προδιάθεσε θετικά ή αρνητικά την ψήφο των πολιτών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Στην ίδια ανακοίνωση, οι Βρυξέλλες εκφράζουν τη λύπη τους για "την απουσία πραγματικής ευρωπαϊκής προεκλογικής εκστρατείας" και για το γεγονός ότι πολύ λίγοι πολίτες κάτοικοι άλλης χώρας που ήταν εγγεγραμμένοι στους καταλόγους για να μετάσχουν στην ψηφοφορία.


_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.