FORD-SOROS: Τα «φιλεύσπλαχνα» αμερικανικά Ιδρύματα

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

FORD-SOROS: Τα «φιλεύσπλαχνα» αμερικανικά Ιδρύματα

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο από τη μνήμη. Γι’ αυτό οι «μπράβοι» της Νέας Τάξης θέλουν να μην έχουμε μνήμες.
Σήμερα ο Σόρος αλωνίζει στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι επιδοτούμενοι διανοούμενοι και ποικίλοι επαγγελματίες αντιρατσιστές «ενοχλούνται» από τα στοιχεία που αποκαλύπτονται σχετικά με τη δωσίλογη υπαλληλία τους στο μέγα «ευεργέτη» της πολυπολιτισμικότητας και της υπονόμευσης των κοινωνιών. Παρακάμπτουν τα λύτρα της εξαγοράς τους με αοριστολογίες περί συνωμοσιολογίας. Λες και δεν είναι ιστορικά γνωστή η πρακτική της εξαγοράς και διάβρωσης προοδευτικών και αριστερών διανοοουμένων και δημοσιογράφων από τα πολυεθνικά ιδρύματα του κεφαλαίου.
Ας φρεσκάρουμε, λοιπόν, την ιστορία, ξεκινώντας από την υπόγεια δράση της διαβόητης FORD στα μαύρα χρόνια της Χούντας. Το έργο της το συνεχίζει ο τωρινός διαβόητος «προστάτης» των «ελευθεριών» και των «ατομικών δικαιωμάτων»: Ο χρηματιστής Σόρος…
**********************************************



Πολιτισμός: Σαν να ξεχάστηκε το Ιδρυμα Φορντ...
Της ΦΑΝΗΣ ΠΕΤΡΑΛΙΑ Δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/05/2006=============================
======================



Σημαντική απουσία στην έκθεση «Τα χρόνια της αμφισβήτησης».

Αναμφίβολα, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η έκθεση «Τα χρόνια της αμφισβήτησης - Η Τέχνη του 1970 στην Ελλάδα», η οποία, οργανωμένη από το ΕΜΣΤ, παρουσιάστηκε στη νέα πτέρυγα του Μεγάρου Μουσικής.Δεν θα αναφερθώ ούτε στα θετικά ούτε στα αρνητικά που τη χαρακτήρισαν. Θα περιοριστώ στην επισήμανση της απουσίας μιας, έστω και ελάχιστης, αναφοράς στο ρόλο που το Ιδρυμα Φορντ έπαιξε στα πολιτιστικά -και όχι μόνον- πράγματα του τυραννισμένου τότε τόπου μας.Ούτε λέξη, τόσο στον κατάλογο όπου γίνεται λόγος για «Τέχνη και Πολιτική», για «Τέχνη και Κοινωνία», όσο και στο Χρονολόγιο, το οποίο αναρτημένο στην είσοδο μας πληροφόρησε για τα όσα σημαντικά συνέβησαν στο χώρο της Τέχνης εκείνα τα χρόνια. Σ' αυτή την έκθεση, όπως σημείωσε στη στήλη του εικαστικής κριτικής ο Χάρης Καμπουρίδης, «ο χρηματοδοτούμενος εκμοντερνισμός από το Ιδρυμα Φορντ αποσιωπάται».Ούτε από εκείνους οι οποίοι εξακολουθούν να επιμένουν στην πολυσήμαντη σημασία του φαινομένου «χορηγίες του Φορντ στην επταετία» και πιστεύοντας ότι η Ιστορία, όταν γράφεται, πρέπει να γράφεται χωρίς κενά, επισημαίνω -με αρκετά μάλιστα ερωτηματικά- την παράλειψη.

Αλλωστε, από τις στήλες τής «Ε» είχα και παλαιότερα ασχοληθεί με το θέμα. Και τώρα, με αφορμή αυτή την οπωσδήποτε σημαντική έκθεση, επανέρχομαι. Ξαναθυμάμαι και ξαναγράφω:Φλας μπακ στις αρχές της δεκαετίας του '70. Οι συνταγματάρχες κυρίαρχοι, φυλακές, βασανιστήρια, λογοκρισία, διεθνής απομόνωση, ασφυξία.

Απροκάλυπτος ο αντιαμερικανισμός του ελληνικού λαού. Και το Ιδρυμα Φορντ, «φιλότεχνο» και «φιλελεύθερο» -«το άλλο πρόσωπο της Αμερικής», όπως χαρακτηριζόταν από έγκριτους δημοσιογράφους- να εφορμά χωρίς ενδοιασμούς.Με ορμητήριο την αμερικανική πρεσβεία, είχε ενσκήψει παράλληλα με τη χούντα και είχε κατορθώσει το ακατόρθωτο: Με κόστος ελάχιστο να δημιουργήσει άλλοθι και να προπαγανδίσει επιτυχώς υπέρ των ΗΠΑ. Μοιράζοντας χρήματα σε καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους που εμφανώς αποστρέφονταν το καθεστώς: συγγραφείς, ζωγράφους, γλύπτες, ποιητές, σκηνοθέτες, μουσικούς, ακαδημαϊκούς, δασκάλους, εκδότες, κάθε λογής δημιουργούς και διανοούμενους. Οι οποίοι, για να εκπληρούν τους όρους, έπρεπε να είναι διακεκριμένοι, προοδευτικοί και, ει δυνατόν, αντιφρονούντες. Μέχρι και τα αντιστασιακά «Δεκαοχτώ Κείμενα» ψιθυριζόταν ότι είχε βρει τρόπο να «υποστηρίξει».Γιατί όλοι αυτοί ενέδιδαν; Αλλοι γιατί ίσως είχαν ελαφριά τη συνείδηση, άλλοι από άγνοια, άλλοι από πραγματική ένδεια. Το σίγουρο είναι ότι όλοι το έκρυβαν.Η διαδικασία ήταν η εξής: Κάποιος από την ηγεσία του Ιδρύματος ή ένας ήδη «μυημένος» έκανε διακριτικά την προσέγγιση, ακολουθούσε η αίτηση, η απάντηση και τέλος η επιταγή (300.000 δραχμές) ή κάποιες φορές μια υποτροφία στο εξωτερικό. Υποτίθεται ότι όλα γίνονταν με μεγάλη μυστικότητα ενώ τεχνηέντως τα ονόματα διέρρεαν, σμπαραλιάζοντας νεύρα, προκαλώντας ντροπή, ενοχές. Και το κυριότερο, απομυθοποιώντας μύθους, ανθρώπους, πρότυπα, αξίες. Ο κατάλογος από στόμα σε στόμα, μέρα με τη μέρα, μάκραινε.Ενώ παράλληλα ξεσπούσε ένας καταστροφικός πόλεμος στην κοινωνία των ανθρώπων της Τέχνης και της διανόησης. Ενας σκληρός, διχαστικός πόλεμος, μεταξύ εκείνων που έλεγαν το «ναι» και των άλλων που υποστήριζαν το «όχι».Ανάμεσα σε εκείνους που ύψωσαν θαρραλέα φωνή καταγγελίας, ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης, η Μαριέττα Ριάλδη, ο Στέφανος Ληναίος, οι εκδότες Γιώργος Χατζόπουλος και Λεωνίδας Χρηστάκης, ο Κώστας Χατζηαργύρης. Από μακριά ο Κώστας Γαβράς, που από το Παρίσι μάς έστελνε το στρατευμένο αμερικανικό περιοδικό«Ramparts», μας αποκάλυπτε τη δράση μιας τρομακτικής διεθνούς συνωμοσίας τής CIA, η οποία στοχεύοντας σε καλλιτέχνες και διανοούμενους, με όχημα το Ιδρυμα Φορντ και πρόσχημα τα ευγενέστερα των ιδανικών, σκόρπιζε χρήματα ανά την υφήλιο, εξασφάλιζε ανοχή και έφτανε να προετοιμάζει μέχρι και πραξικοπήματα τύπου Ινδονησίας, με 600.000 σφαγιασθέντες ανθρώπους.

Είχαμε συγκλονιστεί.ΗΛιλή Ζωγράφου, τον Γενάρη του '73, απηύθυνε προς το δραστήριο αντιπρόεδρο του Ιδρύματος Μάικλ Λάστρι (ο οποίος είχε δημόσια επιτεθεί στον Αλέξη Μινωτή) την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή:«Εξι χρόνια τώρα κυκλοφορείτε αόρατος ανάμεσά μας. Προσεγγίσατε, παρασύρατε, υποσχεθήκατε, βάλατε σε πειρασμό, κλονίσατε συνειδήσεις, γκρεμίσατε υπολήψεις. Πώς; Μοιράζοντας λεφτά, ταξίδια και υποσχέσεις για ένα απώτερο μέλλον. Και όλο και μεγάλωνε η λίστα. Χρειαζόσασταν ονόματα. Ηχηρά. Και έντιμα. Και συμβολικά για το πλήθος. Πολύτιμα και αναγκαία για τη μαζική συνείδηση. Ολους που είχαν ή που θα μπορούσαν να αναπτύξουν ένα σύστημα, τους περάσατε από την προκρούστεια φορντιανή οικονομική χορηγία. Ολα κάτω. Να μη βρούμε τίποτα όρθιο την ώρα της Κρίσης. Γιατί το ξέρετε ότι η κρίση θα έρθει...».

Ποτέ δεν τους μάθαμε όλους όσοι αρνήθηκαν τα αργύρια από τα φανερά «μυστικά κονδύλια» της αμερικανικής πρεσβείας εκείνης της εποχής. Το σίγουρο είναι ότι ανάμεσά τους ήταν ο Ανδρέας Φραγκιάς, ο Σάκης Καράγιωργας (ο οποίος τα επέστρεψε) και ο Μανόλης Αναγνωστάκης.



_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.

[Θύμιος]

Σήμερα υπάρχουν πολλά πολυπλόκαμα, ιμπεριαλιστικά «Ιδρύματα», με κυριότερο το διαβόητο του Σόρος. «Ιδρύματα» που επέκτειναν εφιαλτικά τις πρακτικές του «Ιδρύματος Φορντ». Οι «μπράβοι» του Σόρος στην Ελλάδα δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στις αυτοκρατορικές «εντολές» και κυρίως στην «αντιρατσιστική φιλοσοφία» των χορηγών τους: Στην αποδόμηση της εθνικής μας υπόστασης, στο σβήσιμο της αγωνιστικής ιστορικής μνήμης και στη φίμωση των αντιστασιακών φωνών της ελληνικής κοινωνίας.
Τα νεώτερα πολιτικά και δημοσιογραφικά μορμολύκεια γαλουχημένα μέσα σε αυτές τις «νέες αξίες» της αυτοκρατορικής δουλείας, του καριερισμού και της «αρπαχτής» έχουν απολέσει και τη συναίσθηση του μέτρου και του γλοιώδους. Δεν έχουν κανένα φραγμό και όριο.
Όλοι αυτοί οι νεώτεροι «μύστες» των «Νέων Ιδεών» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας και της αυτοκρατορικής απολογητικής, πολιτικά εντελώς άκαπνοι και δίχως αγωνιστική ΙΣΤΟΡΙΚΗ υπόσταση, μισούν θανάσιμα κάθε τι που κινείται και λειτουργεί αγωνιστικά, κάθε έναν που διαθέτει σπονδυλική στήλη και κυρίως Ιστορία.
Οι ιστορικά ανυπόστατοι μισούν την ιστορία!!!
Τα ασπόνδυλα όντα από τη φύση τους έρπουν και καταλαμβάνονται από υστερικό μίσος εναντίον εκείνων που έχουν σπονδυλική στήλη και στέκονται όρθιοι…
Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο γατί όλοι αυτοί, με τα «βαποράκια τους, μας στιγματίζουν ως «εθνικιστές» και «ρατσιστές» και επιδιώκουν να μας κλείσουν το στόμα με αγωγές και διώξεις…
Είμαστε εμείς οι «εθνικιστές» που δεν καταθέσαμε ΠΟΤΕ τα όπλα και αποκαλύπταμε ΠΑΝΤΑ, και μέσα στα χρόνια της Χούντας, τους επιδοτούμενους «αριστερούς» και προσκυνημένους.
Η Ιστορία είναι ο κριτής και όχι οι αφορισμοί των ποικίλων λακέδων…
Το παρακάτω κείμενο είναι δημοσιευμένο στους «Νέους Στόχους». Μάρτιος 1972!!!

Σημείωση: είναι γραμμένο με την ακατέργαστη, ακόμα, γλώσσα της εποχής...



Ο ρόλος του «Ιδρύματος Φορντ»
(Γραμμένο το Μάρτιο του 1972)

Ότι το 1936 ο γέρος Φόρντ, ο Χένρυ ο 1ος, αποφάσισε τα εκατομμύρια που θα έπαιρνε μετά το θάνατό του, σαν φόρο κληρονομιών το αμερικάνικο δημόσιο, να τα επενδύσει, εν ζωή, στο «Ίδρυμα Φόρντ», οργανισμό «μη κερδοσκοπικό», αφιερωμένο στην «ανθρώπινη πρόοδο και ευημερία» - μπορεί να θεωρηθεί σαν έξυπνη επινόηση φοροδιαφυγής, συνυφασμένη με πρωτότυπη διαφήμιση του συγκροτήματος Φόρντ, κάτω από την οποία διακρίνεται, εύκολα, η ακόρεστη απληστία και υποκρισία του αμερικανικού μεγάλου κεφαλαίου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση γαρνίρονται με «ανθρωπιστική» «φιλοπρόοδη» σάλτσα.
Ότι όμως αυτή, η με το αζημίωτο, «γενναιοδωρία» των Φόρντ «σε ιδρύματα, σε ταλαντούχα άτομα και σε κοινότητες ατόμων για πειραματισμούς και αναπτυξιακές προσπάθειες στον τομέα των ενδιαφερόντων ενός εκάστου», μπορεί να παρουσιαστεί σαν το «άλλο πρόσωπο» της Αμερικής - αυτό μονάχα η ανενδοίαστη παραμορφωτική διαστροφή πραγματικών καταστάσεων από τον αστικό Τύπο μπορούσε να το επιχειρήσει.
Γιατί «το άλλο πρόσωπο» της Αμερικής δεν είναι βέβαια το μεγάλο καπιταλιστικό συγκρότημα που με το «Ίδρυμα Φόρντ» επιχορηγεί θιάσους, χορευτικά συγκροτήματα, πεζογράφους, ποιητές και φιλόλογους καθηγητές στην Ελλάδα και στον άλλο κόσμο.
Το «άλλο πρόσωπο» της Αμερικής είναι τα θύματα της εκμετάλλευσης, οι καταπιεζόμενες τάξεις και μάζες της: Είναι οι μαύροι, οι μεξικανοαμερικανοί, που αγωνίζονται ενάντια στον αμερικανικό καπιταλισμό, ιμπεριαλισμό και ρατσισμό, οι γυναίκες, οι νέοι σπουδαστές που κάνουν αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, οι στρατιώτες που σιχαίνονται τον βρώμικο πόλεμο στο Βιετνάμ και αρνούνται να πολεμήσουν, οι προοδευτικοί διανοούμενοι, η πρωτοπορία που παλεύει για μια σοσιαλιστική Αμερική.
Αν το «Ίδρυμα Φορντ» (ουσιαστικά φοροτεχνικό τέχνασμα, δηλαδή με χρήματα που αλλιώς θα εισέπραττε το αμερικανικό Δημόσιο) διαφημίζει την «ανθρωπιστική» και «φιλοπρόοδη» διάθεση της κολοσσιαίας καπιταλιστικής βιομηχανίας, αυτό το κάνει για τα ειδικά συμφέροντα της επιχείρησης Φόρντ και για τα γενικά συμφέροντα του αμερικάνικού ιμπεριαλισμού.
Εξασφαλίζει, έτσι, μια μάσκα για το ίδιο πρόσωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Η προσπάθειά του να επεκτείνει αυτή τη δραστηριότητά του και στις «κομμουνιστικές» χώρες είναι χαρακτηριστική.

` Το «Ίδρυμα Φορντ» αποτελεί μια όψη της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για διείσδυση, επηρεασμό, εξαγορά σε ορισμένους πολιτιστικούς τομείς.
Αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό σε κάθε άνθρωπο που κρίνει από ταξική σκοπιά και δεν είναι μπολιασμένος από μικροαστικές αυταπάτες περί «προοδευτικών» καπιταλιστών με τους οποίους πρέπει να τα έχουμε καλά και να οικοδομούμε μαζί τους, στην κινούμενη άμμο μιας «ειρηνικής συνύπαρξης» κ.λπ.
Στον ελληνικό χώρο, οι επιχορηγήσεις του «Ιδρύματος» και η αποδοχή τους από «αριστερούς» καλλιτέχνες, διανοούμενους και επιστήμονες αντανακλούν από τη πλευρά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού την προσπάθεια εντέχνου επηρεασμού και ελέγχου των πρωτοπόρων εργατών του πνεύματος και της τέχνης – και από την άλλη πλευρά την έλλειψη ταξικής πολιτικής συνείδησης, τη σύγχυση και τον καιροσκοπισμό ανθρώπων που έχουν εύκαμπτη τη σπονδυλική στήλη στους μεγιστάνες των οικονομικών συγκροτημάτων και σε «θεωρίες» για συνυπάρξεις και συνεργασίες με δήθεν «προοδευτικές» μερίδες του κεφαλαίου.

Όπως φαίνεται για τις σχετικές επαφές, προτάσεις για χορηγίες κ.λπ. κινείται δραστήρια κάποια κυρία που είχε πρόσφατους δεσμούς με την αμερικάνικη ΚΥΠ. Μήπως αυτό δεν είναι σήμα κινδύνου;
Υπάρχει η πληροφορία πως ο Μ. Αναγνωστάκης επέστρεψε την επιχορήγηση του Ιδρύματος. Είναι μια χειρονομία που θάπρεπε να βρει και άλλους μιμητές.
Το ακόλουθο άρθρο για την Ινδοκίνα ( « Η μαφία του Μπέρκλεϋ και ινδονησιακή σφαγή») δείχνει τους τρόπους με τους οποίους ενεργούν οι πράκτορες της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

[Λή Όσβαλντ]

WWF: WTF, και τα πόστα της οικολογίας στους δολοφόνους της Γαίας!

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 28, 2009

Όταν το κατά φύσιν ζειν είναι τρόπος ζωής στα μέτρα πάντα της σύγχρονης καπιταλιστικής, αστικής ή ημιαστικής διαβίωσης, οι mainstream οικολογικές οργανώσεις προκαλούν οργή. Το ίδιο και οι μαζικές οικολογικές δράσεις. Η δράση για τη Γη απαιτεί ατομική ευθύνη και συνείδηση που δεν σταματά στο κατέβασμα ενός διακόπτη για μια ωρίτσα. Αυτός είναι ο λόγος που αντιδρούμε. Όταν όλο το οικολογικό παραμύθι περιστρέφεται γύρω από την εξοικονόμηση ενέργειας και όχι γύρω από τη μορφή της αυτό είναι υποκρισία πρώτου μεγέθους. Το ίδιο και οι “εναλλακτικές μορφές”. Ναι, αυτή η ώρα θα είναι ευεργετική για τη Γη. Οι ώρες που θα ακολουθήσουν θα είναι χειρότερες. Ακολουθεί η μεγάλη έρευνα της Βίκυς Χρυσού για την wwf, τους ιδρυτές και τις σκοπιμότητες της. Διαβάστε την όπως και το πρώτο της μέρος.

Είχαμε εστιάσει στο Club 1001, το οποίο δημιουργήθηκε για να συγκεντρωθούν τα χρήματα που θα χρηματοδοτούσαν την ίδρυση και τις δράσεις της WWF. Πέρα από τους συνιδρυτές Julian Huxley, Prinz Philipp και Prinz Bernhard, είπαμε πως συνολικά 1001 άτομα-μέλη προσέφεραν από 10.000$ στο ταμείο αυτό.

Ποιοί είναι οι κύριοι αυτοί?

Σύμφωνα με τον Jeffrey Steinberg, το μεγαλύτερο μέρος των μελών του Club 1001 απαρτίζεται από τα διοικητικά συμβούλια των κορυφαίων εταιριών-μελών του βρετανικού Club of the Isles που προέρχονται από τους τομείς: πρώτων υλών, καρτέλ, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, εταιρείες καταπιστευτικής διαχείρισης και των οικογενειακών τραστ (FONDI).

* Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κάστας ήταν John Loudon, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Royal Dutch Shell και η πρόεδρος της Shell Oil Co. Υπρέτησε μάλιστα -όπως φαίνεται και στον πίνακα τς 1ης ανάρτησης- ως πρόεδρος της WWF από το 1976 μέχρι το 1981. Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times (στη νεκρολογία του το 1991) : “Διατηρούσε στενές φιλίες με τους επιχειρηματίες David Rockefeller και Henry Ford II.”

(Αλήθεια δεν είναι τουλάχιστον περίεργο να είναι ένας “πετρελαιάς” πρόεδρος της WWF?)

Άλλα μέλλη του Club 1001:

* Βαρόνος Aubrey Buxton της ALSA, - Barclays Bank,
* Bertold Beitz, διευθυντής του Alfred Krupp von Bohlen και του Ιδρύματος Halbach
* Conrad Black, “βαρώνος” των βρετανικών ΜΜΕ, ηγέτης της Hollinger Corporation
* Peter Cadbury, της George Cadbury Trust
* Anton Rupert, της Rembrandt με τα τεράστια συμφέροντα καπνού στη Νότια Αφρική
* Sir Kenneth Kleinwort, ιδιοκτήτης της Kleinwort Benson, μία από τις παλαιότερες επενδυτικές τράπεζες της Βρετανίας
* Χένρι Keswick, πρόεδρος της Jardine Matheson και αδελφός του Ιωάννη Keswick, πρόεδρου της Τράπεζας Hambros και διευθυντή της Τράπεζας της Αγγλίας.
* του Henry Ford, της Ford Motor Company
* Maj. Louis Mortimer Bloomfield
* Agnelli, Giovanni της FIAT
* Baron Heinrich vonThyssen-Bornemisza της ThyssenKrupp AG

Μέχρι τώρα βλέπουμε φυσικά μονάχα γαλαζοαίματους με την “παρέα τους” να στηρίζουν τη δημιουργία της WWF, μέσα από το Club 1001. Μια “παρέα” με πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και συμφέροντα πάνω στον έλεγχο των φυσικών πόρων. Στην ουσία οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες βιομηχανικών κολοσσών, που μολύνουν το περιβάλλον, πρωτοστάτησαν στη δημιουργία της WWF. Να πιστέψουμε πως οφειλόταν στη μεταμέλεια τους για την καταστροφή του περιβάλλοντος?… ή μήπως το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο “είδε” την ευκαιρία για μεγάλα κέρδη μέσα από την εκμετάλλευση μιας τέτοιας διάστασης?…

Ακόμη πιο “περίεργες” ωστόσο είναι οι συμμετοχές στο Club 1001 ανθρώπων όπως

* μια σειρά διαβόητων απατεώνων, σαν τους τραπεζίτες Robert Vesco και Edmond Safra.
* Tibor Rosenbaum που υπήρξε πράκτορας της Μοσαντ και μεγαλοτραπεζίτης,
* Salem Bin Landen, αδελφού του γνωστού Bin Landen…

Στη φωτο Μέλη του Club 1001, από αριστερά: Agha Abedi, Salem Bin Laden, Gyanendra Dev with Prince Philip, Sadruddin Khan, Mortimer Bloomfield, and Prince Johannes von Thurn und Taxis.


Άφησα τελευταίο ένα εξέχον μέλος του Club 1001, που σημάδεψε στην ουσία τα τελευταία 40 χρόνια τις εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον ένα… ή τον άλλο τρόπο. Αξίζει μάλιστα να σταθούμε ιδιαίτερα στη σταδιοδρομία του ατόμου αυτού. Πρόκειται για τον γνωστό:

Maurice Strong, τον επικεφαλή της Power Corporation (βλέπε σχετικό πίνακα)του Καναδά και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της WWF. Γνωστός από τη “θητεία” του ως

* ανώτερος σύμβουλος του Προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας.
* Διευθυντής του World Economic Forum Foundation(Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ),
* πρόεδρος του Earth Council,
* πρόεδρος του World Resources Institute (WRI).
* Διακεκριμένο μέλος του IISD (International Institute for Suistainable Development), όπως και άλλων οργανώσεων:
* Stockholm Environment Institute, The Africa-America Institute, Institute of Ecology in Indonesia, the Beijer Institute of the Royal Swedish Academy of Sciences, κ.α.
*

* Στη γενέτειρά του, τον Καναδά, εργάστηκε για πάνω από πέντε δεκαετίες σε ορισμένες από τις πιο διάσημες εταιρείες στον τομέα της ενέργειας και των φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένης και της Power Corporation of Canada, της Ontario Hydro, και Petro-Canada (εθνική εταιρεία πετρελαίου). Διετέλεσε επίσης μέλος:
* του συμβουλίου της Toyota Motor Corporation,
* του συμβουλίου του Κέντρου Διεθνούς Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Harvard,
* του World Business Council for Sustainable Development,
* της World Conservation Union (IUCN),
* του World Wildlife Fund,
* του Resources for the Future και του
* Eisenhower Fellowships.
*

* Οι δραστηριότητες του στον τομέα παροχής δημόσιας υπηρεσίας διενεργήθηκαν κατά τρόπο τέτοιο που να καθίστανται δυνατές μέσα από τις εμπορικές του δραστηριότητες, οι οποίες συμπεριλάμβαναν: την Προεδρία της Διεθνούς Συμβουλευτικής Ομάδας CH2M Hill, την Strovest Holdings Inc., την Technology Development Inc., την Zenon Environmental Inc., και πιο πρόσφατα την Cosmos International και την China Carbon Corporation. Σήμερα είναι ο πρόεδρος της Technology Development, Inc., η οποία χρηματοδοτεί την έρευνα στον τομέα της ριζοσπαστικής εφαρμογής της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία πηγών ενέργειας που να είναι προσιτές και φιλικές προς το περιβάλλον.
*

* Αρχικά εργάστηκε με τα Ηνωμένα Έθνη ως κατώτερος αξιωματικός το 1947, όταν ήταν μόλις δεκαοκτώ, και επέστρεψε το 1972 για ηγηθεί της Διάσκεψης για το Περιβάλλον στη Στοκχόλμη ( United Nations Conference on the Human Environment -απ’ όπου ουσιαστικά ξεκίνησε το περιβαλλοντικό κίνημα), μετά την οποία έγινε ο εκτελεστικός διευθυντής του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον (UNEP-United Nations Environment Programme.) Ως επικεφαλής της UNEP μάλιστα
συγκάλεσε την πρώτη συνεδρίαση ομάδας διεθνών εμπειρογνωμόνων για την αλλαγή του κλίματος.

Ο Strong επίσης συντόνιζε την επείγουσα βοήθεια του ΟΗΕ για την Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του’80 και ήταν υπεύθυνος για την ιστορική Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη στο Ρίο το 1992 (Earth Summit), η διαδικασία που ακολούθησε έφερε ως αποτέλεσμα τη γνωστή Agenda 21. Πρόσφατα συμμετείχε στην αναδιοργάνωση των Ηνωμένων Εθνών του Πανεπιστημίου για την Ειρήνη, που βρίσκεται στην Κόστα Ρίκα, και συνεχίζει να βοηθά το πανεπιστήμιο να επαναπροσδιορίσει την αποστολή του για τον 21ο αιώνα.
* Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί πως έθεσε τον εαυτό του σε διαθεσιμότητα το 2005, όσων αφορά τα ΗΕ, λόγω κατηγοριών που τον βαραίνουν για συμμετοχή στο σκάνδαλο “όπλα για τρόφημα” («Maurice Strong steps down from UN post», www.cbc.ca/news, 30 Απριλίου 2005.)


Ο ρόλος που διαδραμάτισε για την παγκοσμιοποίηση του περιβαλλοντικού κινήματος ήταν όπως φαίνεται περισσότερο από καθοριστικός… Επίσης στο παράδειγμα του, με την εμπλοκή του σε μία μακριά σειρά περιβαλλοντικών φορέων, αλλά και ιδιωτικών κολοσσών, γίνεται ιδιαίτερα ευδιάκριτος ο ρόλος των ιδιωτικών μεγαλοεπιχειρήσεων στην προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών για το περιβάλλον, έτσι ώστε να λαμβάνεται ιδιαίτερα σοβαρά υπ’ όψιν το ενδιαφέρον τους για κέρδος, (για να μη πούμε πως αυτά ακριβώς καθορίζουν την όλη “περιβαλλοντική πολιτική”).


Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε με σχετική ασφάλεια πλέον πως η προστασία του περιβάλλοντος, όπως και οι “κλιματικές αλλαγές”, έχουν διαστάσεις “οικονομικής επιχείρησης”, γι’ αυτό και ξαφνικά “πρασινίζουν” τη γραμμή τους όλες οι παρατάξεις. (Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, πως δεν πρέπει πράγματι να λαμβάνεται υπ’ όψιν το περιβάλλον, μιας και αποτελεί το χώρο ανάπτυξης της ανθρωπότητας, ωστόσο είναι αμφίβολα τα κίνητρα πλέον, μιας και δεν στηρίζονται στο αυθόρμητο ενδιαφέρον του ανθρώπου για το χώρο που ζει.)

Τα οικονομικά της WWF

Εξάλλου μέχρι και στις μέρες μας είναι ολοφάνερο από που πηγάζουν κυρίως τα έσοδα της WWF, ενώ δεν έλειψαν δημοσιεύματα τα οποία επισημαίνουν ακριβώς το γεγονός, πως οι διασυνδέσεις της με τον επιχειρηματικό κόσμο αποτελούν ένδειξη αδυναμίας της για σωστό και θεμιτό σχεδιασμό δράσεων για το περιβάλλον…
Η οικονομική της επιφάνεια σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η ίδια ανέρχεται σε πάνω από 111 εκατομμύρια δολάρια… Στις μέρες μας μάλιστα “χορηγοί” της, μεταξύ άλλων, είναι η ΝΟΚΙΑ, η CocaCola, η Canon, η Toyota, η HSBC, ενώ ανήκει στην ίδια τη φιλοσοφία της οργάνωσης η συστηματική προώθηση της μέσα από αμοιβαίες διαφήμισεις μεταξύ αυτής και των χορηγών της, οι οποίοι τοποθετώντας το λογότυπο της πετυχαίνουν ένα “οικολογικό, πρασινισμένο προφίλ” για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες…


Με τα παραπάνω σίγουρα δεν τελειώσαμε με την “συγκινητική” δράση της WWF, έπεται το καλύτερο μέρος, που αφορά τα “περιβαλλοντικά της πάρκα”, ωστόσο εσείς εν τω μεταξύ υποστηρίξτε την “ώρα της Γης”αν θέλετε, έχοντας υπ’ όψιν σας όμως πλέον ποιους στηρίζεται με μια τέτοια πράξη… καθώς ο μύθος της “περιβαλλοντικής ευαισθησίας” έχει καταρριφθεί…

[Λη Όσβαλντ]

Αριθμός Είδησης: 7484588

Ουάσινγκτον, ΗΠΑ 07/04/2009 18:32 (ΑΠΕ-ΜΠΕ-Γαλλ.πρακτ.)

ΗΠΑ-Ο Ερυθρός Σταυρός επιβεβαιώνει ότι ορισμένα μέλη του συμμετείχαν σε βασανιστήρια κρατουμένων, τους οποίους ανέκρινε η CIA.
Μικρότερα γράμματα Μεγαλύτερα γράμματα

Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού επιβεβαίωσε, σε εμπιστευτική έκθεσή της, ότι ορισμένα μέλη του ιατρικού προσωπικού της συμμετείχαν στις ανακρίσεις της CIA, στις οποίες εφαρμόστηκαν βασανιστήρια σε βάρος κρατουμένων στο Γκουαντάναμο, γεγονός που συνιστά παραβίαση των κανόνων δεοντολογίας της ιατρικής.

Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα The New York Review of Books, ορισμένοι γιατροί ήταν παρόντες στις ανακρίσεις της CIA, επιβλέποντας την κατάσταση της υγείας των ανακρινόμενων, οι οποίοι κακοποιούνταν.

Τα συγκεκριμένα άτομα "έδιναν οδηγίες για τη συνέχιση, την παύση, ή την εντατικοποίηση" των ανακρίσεων της CIA, αναφέρει η έκθεση.