ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Το «αριστερό» μακιγιάζ που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ

[Παλαίμαχος]

ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Το «αριστερό» μακιγιάζ που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ


ΟΙ «ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ» εκσυγχρονιστές υπηρέτες του καπιταλισμού και της Νέας Τάξης διαφέρουν από τους «σοσιαλίζοντες» και τους «αριστερούληδες» σε τούτο: Στο βαθμό υποκρισίας και κυνισμού. Οι πλέον ειλικρινείς και οι πλέον κυνικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού (στην Ελλάδα ο Ανδριανόπουλος), δεν διστάζουν να δηλώνουν: Αν η υπεράσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και του κέρδους το απαιτεί, η πολιτική ισότητα, δηλαδή οι δημοκρατικές ελευθερίες, πρέπει να θυσιαστούν. Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα του ανθρώπου μεταφράζονται γι αυτούς σε ένα και μόνο δικαίωμα: Της ιδιοκτησίας και του κέρδους.
Οι «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» νεοφιλελεύθεροι δεν τολμούν να τα λένε τόσο ωμά τα πράγματα, ακόμα. Είναι, όμως, οι πλέον ευρηματικοί στην υποκρισία και την απάτη. Κρύβονται πίσω από αφαιρέσεις και λεκτικές κατασκευές «προοδευτικότητας»: «κοινωνικός διάλογος», «κεντροαριστερά», «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και άλλα τέτοια σοφίσματα.
Το Σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα στο οποίο «συνωστίζονται» όλων των ειδών τα λουλούδια: Από τους «καθαρόαιμους» και «ωμούς» υμνητές του πλανητικού ιμπεριαλισμού, μέχρι τους «ντροπαλούς»: Τους «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» υποκριτές απατεώνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «καθαρόαιμη» τσόντα των «αριστερούληδων»: Η καθαρόαιμη «αριστερή» απάτη και η προβοκατόρικη «αριστερή» αιχμή της Νέας Τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, στην παρούσα συγκυρία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Αποτελεί το αναγκαίο «αριστερό» μακιγιάζ για το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το τεκμήριο και το άλλοθι για την αναπαλαίωση του σαθρού και ετοιμόρροπου οικοδομήματος του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να πείσει από μόνο του. Η θητεία της «εκσυγχρονιστικής αλητείας» του το έχει καταστήσει όχι μόνο ένα παρασιτικό και άδειο από ιδέες οργανισμό, αλλά και πολύ απωθητικό στην ελληνική κοινωνία Χρειάζεται μακιγιάζ, τα χρώματα της απάτης που θα αναπαλαιώσουν τα μπαγιάτικα και φθαρμένα «αριστερά» του υλικά. Αυτά τα χρώματα της αναπαλαίωσης και της απάτης τα προμηθεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και οι αγωνιώδεις φωνές εκατέρωθεν για να βρεθούν γέφυρες συγκρότησης ενός κεντροαριστερού κυβερνητικού σχήματος.

Αυτό, όμως το «πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και η μεγάλη κακοδαιμονία του: Βόμβα που τον απειλεί να τον τινάξει στον αέρα, λόγω του συνονθυλεύματος των εσωτερικών του τάσεων. Οι βολεμένες και επιδοτούμενες εσωτερικές του τάσεις απειλούνται…
Η ηγεμονική τάση του Αλαβάνου, γνωρίζοντας την πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ να μακιγιαριστεί μέσω ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να πουλήσει το «προϊόν» ΣΥΡΙΖΑ πανάκριβα. Στοχεύει σε μια ηγεμονική σύμπραξη ή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή σε αυτή τη διαδικασία της «κεντροαριστερής» κυβερνητικής λύσης ο Αλαβάνος θέλει να έχει πρωτεύοντα και ηγεμονικό ρόλο. Είναι αυτός και ο λόγος που τοποθέτησε τον πλαστικό Τσίπρα στην αρχηγία του κόμματος και επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του Βοναπάρτη.
Ο Κουβέλης και η τάση που εκπροσωπεί, πάντα σε δεύτερους ρόλους, δεν έχει τέτοιες ηγεμονικές φιλοδοξίες. Επιθυμεί εδώ και τώρα τη συγκρότηση της «κεντροαριστερής» εναλλακτικής λύσης. Διακρίνουν οι ηγέτες αυτής της τάσης ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονών. Το σκηνικό «ρέει» προς κατεδάφιση και αν δεν προλάβουν το κυβερνητικό τραίνο θα χαθεί. Μπορεί να προκύψουν, μέσα στα νοσηρά πολιτικά αδιέξοδα και την εκρηκτική ρευστότητα της κρίσης, άπειροι μνηστήρες για την αναπαλαίωση του κομματικού τοπίου, η οποία αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα των «νταβάδων»: Αμερικανών και εγχώριων…
Ο Λαφαζάνης, με το «αριστερό ρεύμα» του, το οποίο είναι διαβρωμένο από τον καιροσκοπισμό, βρίσκεται σε δεινή θέση. Τα περιθώρια, πλέον των καιροσκοπικών παιχνιδιών έχουν εκλείψει. Θέλει την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (η ψυχούλα τους το θέλει), αλλά στα λόγια το παίζουν και λίγο πιο «αριστεροί» από τους άλλους. Αντίφαση που δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα έντονα. Στο τέλος φυσικά θα συρθούν στην «κεντροαριστερά», αν δεν χάσουν το τραίνο, λόγω των βοναπαρτιστικών επιδιώξεων του Αλαβάνου.
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η μεγάλη πολιτική απάτη, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Ισμήνη]

ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Η «ποίηση» του καιροσκοπισμού



O ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ποίηση» του καιροσκοπισμού. Ο Αλαβάνος, τώρα «ανακαλύπτει» από κοινού με το Γ. Παπανδρέου, έδαφος κοινών πρωτοβουλιών, οι οποίες θα προλειάνουν το έδαφος για προγραμματικές συγκλίσεις. Τώρα έχουν «συνεπαρθεί» από αγωνία οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική επικοινωνία» αναζητώντας «πλατφόρμες συνεργασίας» για ένα «κεντροαριστερό», «αντιδεξιό» μέτωπο. Φυσικά πάντα οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων διέκριναν η μία στο πρόσωπο της άλλης τον εν δυνάμει σύμμαχο, με τον οποίο έχουν στρατηγικές συγκλίσεις.

Εδώ θα καταγράψουμε τις καιροσκοπικές παλινωδίες και πτήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι πρότινος, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φουσκωμένη σαν ινδιάνος από τα κατασκευάσματα των δημοσκοπήσεων, όξυνε την αντιδικομματική του ρητορεία. «Κάθοδο στον Άδη» χαρακτήριζε ο Αλ. Αλαβάνος τυχόν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Και η άλλη ηχώ του Αλαβάνου, ο Τσίπρας, χαρακτήριζε «Ευλογία» την ακυβερνησία. Δηλώσεις που ξεχείλιζαν από υποκρισία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψε ποτέ να αντικρίζει στο ΠΑΣΟΚ έναν εν δυνάμει σύμμαχό του. Δεν έπαψε ποτέ να ευελπιστεί σε μια ευρύτερη σύμπραξη μαζί του.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο το «τροπάρι» που ψέλλιζε άλλαξε. Οι δημοσκοπήσεις άλλαξαν πορεία! Έτσι άλλαξε κατεύθυνση και ο δημόσιος λόγος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναφορές εναντίον του ΠΑΣΟΚ άρχισαν να απαλείφονται. Τώρα προκρίθηκε η ρητορεία περί «αντικυβερνητικού» ή «αντιδεξιού» μετώπου. Λες και το πρόβλημα είναι η «δεξιά» και όχι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που καθ' άπασαν την ευρωενωσιακή επικράτεια εφαρμόζουν «δεξιές», «κεντροαριστερές», «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερνήσεις γιατί αυτό ζητά το μεγάλο κεφάλαιο.
Έτσι, έφτασε ο Αλ. Τσίπρας να εκθειάζει τις προτάσεις που διατύπωσε ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητά τους για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και να διαπιστώνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά στον πολιτικό χάρτη του τόπου χάρη στην ώθηση που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ακολούθησε ο Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος κατέθεσε μια δέσμη έξι προτάσεων καλώντας το ΠΑΣΟΚ, που κατά δήλωσή του ανήκει στις «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», σε κοινή δράση πάνω σ' αυτές.
Μετά ήρθε ο Παπαδημούλης που διευκρίνισε «να διερευνήσουμε, μέσα από την κοινή αντιπολιτευτική δράση, τα περιθώρια περαιτέρω συγκλίσεων»! Όλα για την ενίσχυση του «αντιδεξιού» μετώπου. Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ «απέρριπτε» απαξιωτικά τις «προτάσεις Αλαβάνου» και η «Αυγή» «έκλαιγε» με ανάλογους τίτλους στα ρεπορτάζ.
Μετά ήρθε ο Κουβέλης, ο Κύρκος (ο ιστορικός ηγέτης) για να υπογραμμίσουν ότι καθυστερούμε τη συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ…
Στο παιχνίδι και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ο οποίος κατέκρινε καυστικά τις καιροσκοπικές παλινωδίες του Αλαβάνου…
Οι ηγετικές κλίκες του ΣΥΡΙΖΑ φιλοτεχνούν για το ΠΑΣΟΚ ένα πορτρέτο, που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ είναι φύσει και θέσει κόμμα εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου και το πλέον αμερικανόδουλο. Για λογαριασμό του διεκδικεί την εξουσία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά για λογαριασμό του κεφαλαίου δουλεύει αβαντάροντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον έναν πόλο του δικομματισμού, με κάθε πρότασή του που αποπνέει «άρωμα» διαχείρισης. Γιατί κάθε πρότασή του «πειθαρχεί» στις στρατηγικές της Ε.Ε.: Στην εξουσία των πολυεθνικών και της Νέας Τάξης. Ούτε στα λόγια πλέον δεν θίγουν το καθεστώς του ευρωπαϊκού, αλλά και πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράσει ακάλυπτες επιταγές υποσχέσεων για μια ουτοπική, «ανθρωπιστική» διαχείριση του καπιταλισμού, σε μια εποχή ιδιαίτερα που το πρόσωπο του κεφαλαίου μορφάζει μακάβρια από την κρίση και δεν επιτρέπει ούτε «ανθρωπιστικά λόγια», ούτε «ανθρωπιστικές ελεημοσύνες».
Αυτόν τον καπιταλιστικό εφιάλτη εξωραΐζει ο ΣΥΡΙΖΑ και αγωνίζεται απεγνωσμένα να προβάλει το «αριστερό» του μακιγιάζ στο ΠΑΣΟΚ. Θέλει να το πείσει ότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να εξαπατήσει και να αναπαλαιωθεί.
Αν αποκωδικοποιήσει κανείς τα λόγια του Αλαβάνου και του Γιωργάκη μετά τη συνάντηση θα αντιληφθεί την «αγωνία» που τους διακατέχει στο πώς θα εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και στο πώς θα «πλασάρουν» με πειστικό τρόπο την απάτη. Αλλά και στο πώς θα διαμορφωθούν οι «όροι» της «κεντροαριστερής» απάτης. Εδώ υπάρχουν διαφορετικές «οπτικές» ηγεμόνευσης, όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο κείμενό μας.

[Κόκκινο φεγγάρι]

Ιμπεριαλισμός, η εξόριστη λέξη

Αν ψάξουμε πολύ στα ράφια της βιβλιοθήκης αρκετών στελεχών του ΣΥΝ θα βρούμε κάποια βιβλία όπου υπάρχει η λέξη ιμπεριαλισμός. Τα άφησαν εκεί όμως, μόνο για... διακοσμητικούς λόγους. Όπως άλλοι αφήνουν κάπου μια οικογενειακή φωτογραφία ή την πρώτη ζωγραφιά που έκανε το "παιδί". Άλλοι μάλιστα ξεπέρασαν και αυτές τις "πινελιές" και έγιναν ολότελα τρέντι! Έστειλαν τα παλιά βιβλία μαζί με τις απόψεις τους του χτες στην αποθήκη και ξεμπέρδεψαν.

Στο καθημερινό πολιτικό γλωσσάρι τους πάντως, και οι μεν και οι δε έχουν χρόνια τώρα εγκαταλείψει και τη λέξη ιμπεριαλισμός και ο,τι καθόριζε στην πολιτική και τη δράση τους. Εξόριστη και αυτή, και πολλές ακόμη, σε ένα από τα πολλά Γκουαντανάμο της Νέας Τάξης που φτιάχτηκαν για όσα πρέπει να σβήσουν από τη σκέψη και το λόγο μας.

Ακόμη και ο αντικαπιταλισμός τους έχει προφανή όρια. Αντι-νεοφιλελεύθεροι και πολέμιοι του "καπιταλισμού - καζίνο" είναι οι άνθρωποι, προωθούν διορθώσεις και όχι την ανατροπή του συστήματος.

Για αυτό άλλωστε έχουν εξορίσει και κάθε είδους ανάλυση που θα μπορούσε να τους βάλει σε μπελάδες. Κατ' αυτούς ο κόσμος είναι ΟΚ, για να μιλήσουμε στη μόνη γλώσσα που σίγουρα καταλαβαίνουν, απλώς η παγκοσμιοποίηση πρέπει να διορθώσει κάπως την πορεία της. Η Ευρώπη είναι ακόμη πιο πολύ ΟΚ, αλλά πρέπει να γίνουν κάποιες ρυθμίσεις για καλύτερη κατανομή των κερδών. Και το σύστημα είναι ΟΚ, πρέπει απλώς να γίνει "δημοκρατικότερο" εκχωρώντας εξουσίες στις
ΜΚΟ που έστησαν και οι οποίες έχοντας τη "θεία χάρη" είναι η πραγματική... κοινωνία.

Χρειάστηκε πολύς δρόμος για να φτάσουν μέχρι εδώ. Δεν θα χρειαστεί όμως πολύς ακόμα για να πάνε παρακάτω αναλαμβάνοντας και κυβερνητικές ευθύνες.

Αυτός ακριβώς είναι ο ιστορικός τους ρόλος.Έτσι θα μπορούν να έχουν και το μαχαίρι, του υπεύθυνου κεντρικά, και το πεπόνι, τις ΜΚΟ και τις "ανεξάρτητες" Αρχές που θα αποφασίζουν ό,τι θέλουν για το "καλό" μας, δίνοντας λογαριασμό μόνο "εκεί που πρέπει" δηλαδή το ένα συνεταιράκι στο άλλο και όλοι μαζί στα διάφορα think tank.

Πολλοί από τους ψηφοφόρους του ΣΥΝ τα βλέπουν αυτά αλλά διατηρούν αυταπάτες, είτε για πρόσωπα - εγγύηση "σωστής" πορείας, είτε για το συνεργατικό ΣΥΡΙΖΑ που θα εμποδίσει τα βήματα προς τα "δεξιά" του πολιτικού χάρτη.

Βέβαια τέτοιες ασφαλιστικές δικλείδες στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Οι περισσότεροι "συνεταίροι" δεν ήταν ποτέ αριστερότερα του Αριστερού Ρεύματος στο Συνασπισμό. Μόνο η φρασεολογία τους άλλαζε για να μπορούν να λειτουργούν σαν λόμπι πίεσης στο "αριστερό" κόμμα που έβλεπαν να είναι... του χεριού τους.

Το Αριστερό Ρεύμα πάλι ήθελε συνεργάτες για να βοηθηθεί στην απόκρουση των πιέσεων των "Ανανεωτών" κληρονόμων του αλήστου μνήμης ΚΚΕ Εσωτερικόύ.Ο συνεταιρισμός ήταν μία "τίμια" καπιταλιστικότατη συμφωνία: Μου δίνεις , σου δίνω.

Και μετά μέσω... δημοκρατίας και... πλουραλισμού, άρχισαν τα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" μόνο που -με τη βοήθεια των ΜΜΕ- δεν αποκαλύπτεται ο πραξικοπηματικός χαρακτήρας τους και συγκαλύπτεται η μη λειτουργία των όποιων οργάνων του ΣΥΝ καιη απουσία διαλόγου.

Έτσι, δεν υπάρχει πια κόμμα - ΣΥΝ, ούτε συμμαχικό σχήμα - ΣΥΡΙΖΑ αλλά Αλαβάνος και οι περί αυτόν που αποφασίζουν... δημοκρατικότατα για όλους, χωρίς να συγκαλούνται κομματικά όργανα και με τα συνέδρια να επικυρώνουν τις αποφάσεις που ελήφθησαν!

Τι... αντιδημοκρατικότερο γινόταν παλαιότερα στο ΚΚΕ και διαφωνούσαν οι Αλαβάνοι και οι Δραγασάκηδες για λόγους... αρχών; Όσοι γνωρίζουν τα στοιχειώδη βέβαια θυμούνται ότι κάπως έτσι, χωρίς σύγκληση ΚΕ και εκτός συνεδρίων και συνδιασκέψεων, ο Αλαβάνος, με την έγκριση του Φλωράκη μόνο, άλλαξε τη "γραμμή" του ΚΚΕ για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι ζημιές για όσους καλοπροαίρετους στοιχίζονται ακόμη στο ΣΥΝ είναι προφανείς ήδη: το λαλίστατο Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ οδηγήθηκε στη σιωπή μετατρέποντας την κομματική πλειοψηφία σε αγόμενους και φερόμενους από αποφάσεις εκτός διαδικασιών. Αυτοί που "έστησαν" δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν δια αυτού... άφωνοι.

Μήπως όμως αυτό είναι... δημοκρατικότερο οπότε υπάρχει πλέον κάτι "ποιοτικά διαφορετικό"; Δυστυχώς για όποιον προβληματίζεται και εδώ η απάντηση είναι προφανής.

Ενεργά μέλη έγιναν... ψηφοφόροι και "αποφασιστικό όργανο" είναι μια σύναξη παραγόντων που ο καθένας τους υποτίθεται ότι εκπροσωπεί "οργανώσεις" (ΑΚΟΑ, ΚΟΕ, ΔΕΑ κλπ) που υποτίθεται ότι έχουν αυτόνομη και "δημοκρατική" λειτουργία.

Έτσι ένα "όργανο" που εκπροσωπεί ελάχιστους πέραν των συμμετεχόντων σε αυτό αποφασίζει για όλους! Και όταν κάποιοι εγκαλούν τον "εκπρόσωπο" για αυτήν ή την άλλη απόφαση η απάντηση είναι απλοί: Φταίνε οι άλλοι... "εκπρόσωποι", ο "συσχετισμός" στο "όργανο".

Το παλιό άλλοθι των ηγεσιών της αριστεράς (φταίνε οι άλλοι και όχι εμείς!) "πολλαπλασιάζεται" και γίνεται πάσης χρήσεως και πάσης μαλακίας.

Είναι κάτι περισσότερο από νεοταξίτικος τρόπος. Είναι ο νεοταξίτικος σχεδιασμός για όλη την κοινωνία.

Όταν

[Αιρετικός]

Όπου φυσάει ο άνεμος αλλά με... σχέδιο

Γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα χωρίς εμπορικές χρήσεις ήταν η θέση του ΣΥΝ, ή τουλάχιστον έτσι έλεγε ο Τσίπρας.

Χθες μετά τη συνάντηση με τον γιο του Βαρδινογιάννη η θέση του ΣΥΝ έγινε γήπεδο αλλά χωρίς μεγάλες εμπορικές χρήσεις ή τουλάχιστον έτσι είπε ο Τσίπρας.

Και για να μη βιαστεί κανείς να πει ότι εννοούσαν "χωρίς το εμπορικό κέντρο του Βωβού" και απλώς έπαιζαν με τις λέξεις γιατί και αυτό το ξεκαθάρισε ( χτες ο Τσίπρας: και το εμπορικό κέντρο είναι υπό συζήτηση, είπε, αλλά όχι τόσο μεγάλο όσο ήθελαν τα αρχικά σχέδια.

Περίεργες ευαιασθησίες... φτιαγμένες από λάστιχο!

Και περίεργες διαδικασίες: οι θέσεις τροποποιούνται όταν ο Βαρδινογιάννης επισκέφτεται την Κουμουνδούρου. Φέρθηκε δηλ. ...κόσμια και αυτό επηρέασε την ηγεσία του ΣΥΝ; Ή τους πήγε... φοντανάκια και εκτίμησαν τη χειρονομία;

Αμ το άλλο; Τόσο καιρό δεν έλεγαν ότι αυτοί δεν... ξέρουν τίποτε για την προσφυγή των 131 στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Τώρα πώς... καπέλωσαν τους 131 και διαπραγματεύονται για λογαριασμό τους;

Ενδιαφέροντα γεγονότα. Και η τροποποίηση της θέσης του ΣΥΝ, και το πώς έγινε, και το τι ειπώθηκε και περισσότερο αυτά που ειπώθηκαν ιδιαιτέρως.

Άντε και σε ανώτερα. Σε καλή μεριά το... γήπεδο!

[Βαζέλας]

"Αιρετικέ", δίκιο έχεις, αλλά μην τον αποπαίρνεις τόσο τον Τσίπρα εδώ
γιατί δεν θα δούμε γήπεδο εμείς οι παναθηναϊκάκηδες.
Εκτός και αν είσαι βαλτός (!) ολυμπιακάκιας...
Βέβαια θα μου πεις, και θα έχεις πάλι δίκιο: Με το γήπεδο θα συνεχίζουν να μας παραμυθιάζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες της ομάδας...
Εμπρός βαθύ και πίσω ρέμα.
Λες, ο Τσίπρας να αγωνίζεται επαναστατικά εναντίον του ποδοσφαιρικού όπιου;
Λες, να τον έχουμε παρεξηγήσει;

[Ροβεσπιέρος]

Κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί, ότι εδώ μέσα ηλιθιότητες δεν δημοσιεύονται.
Ηλιθιότητες του τύπου ότι η Σουηδία είναι η πλέον δημοκρατική, "σοσιαλιστική" χώρα και ότι αυτά που καταγράφονται και αναλύονται εδώ μέσα περί καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού είναι γραφικά!!!
ΤΟΣΟ θράσος ηλιθιότητας:
Και τέτοιος κομπασμός ασχετοσύνης και θεωρητικής ανέχειας...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ρεπόρτερ]

Ο ΣΥΝ και τα... μυστήρια του Ελαιώνα

Το ΚΚΕ σχολιάζοντας τη στάση Τσίπρα/ΣΥΝ για την ανάπλαση στον Ελαιώνα είπε ότι εντάσσεται σε "επιχειρηματικό ανταγωνισμό".

Ο ΣΥΝ απάντησε μιλώντας για "σενάρια συμωμοσίας".

Γεγονός είναι ότι το "όχι σε εμπορικό κέντρο του Βωβού" (που ήδη μετά τη συνάντηση με τον Τζίγκερ έγινε "όχι σε μεγάλο εμπορικό κέντρο του Βωβού")δεν σημαίνει "όχι" σε εμπορικά κέντρα... γενικώς.

Ήδη κάτοικοι της περιοχής του Ελαιώνα αλλά και κάτοικοι της κρίσιμης για το Συνασπισμό περιοχής Κολωνακίου μιλούν για "εκλεκτικές προτιμήσεις".

Και εννοούν ότι αλλού είναι η... ταμπακιέρα, όπως αρέσκεται να λέει ο επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ Καρίτζης.

Μήπως ο λαός είναι αρκετά ώριμος για να πληροφορηθεί ποια είναι η θέση του ΣΥΝ για το μεγάλο εμπορικό κέντρο που σχεδιάζει στην περιοχή ο όμιλος Λάτση;