Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το "ΟΧΙ" του ΜΕΤΑΞΑ

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 12:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Το "ΟΧΙ" του ΜΕΤΑΞΑ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Το "ΟΧΙ" του ΜΕΤΑΞΑ




Φέτος η 28η Οκτωβρίου, γίνεται αντικείμενο αχαλίνωτης πατριδοκαπηλίας και ακροδεξιάς, ρητορικής εμπορίας. Η υποκρισία δεν έχει όρια και αναστολές. Βγαίνουν οι υμνητές των δικτατόρων και οι γόνοι των γερμανοτσολιάδων να κερδοσκοπήσουν πολιτικά πάνω στο «Όχι» του Μεταξά, του ινδάλματός τους.
Παρασιωπούν, όμως, τα εξής ουσιαστικά:

α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το στρατόπεδο του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.

β).
Το «ΟΧΙ», όμως του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά. Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή.
Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού.
Το παρακάτω ντοκουμέντο του Σκίνιους είναι αποκαλυπτικό:

http://skinious.blogspot.com/2008/10/28-1940_4131.html

28η Οκτωβρίου 1940 - Ι. Μεταξάς: ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΤΟ "ΟΧΙ"

….Στις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού I. Μεταξά προς ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του αθηναϊκού τύπου την 30η Οκτωβρίου 1940, μεταξύ άλλων, εξήγησε και γιατί είπε το ΟΧΙ:

(διαβάζω στο "Στη κορυφή της Δόξας" του Γ. Κωστή, Εκδ. Δρόμων)


"... Μετά τον τορπιλισμό της "Έλλης" στις 15 Αυγούστου, διέταξα να βολιδοσκοπηθή το Βερολίνο. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκανα το παν.
Εις σχετικός βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνση του ¶ξονος μου εδόθη να εννοήσω σαφώς ότι η μόνη λύσις θα ημπορούσε να είναι μία εκούσια παραχώρησις της Ελλάδος εις την "Νέαν Τάξιν"...
Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ ποία θα είναι η παραχώρηση, μου εδόθη να καταλάβω, ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρία ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς (Αλεξανδρούπολις).
Δηλαδή δια να αποφύγωμεν τον πόλεμον να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού από την Βουλγαρίαν.
Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να πρόβλεψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι ¶γγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος...
Αυτή η δήθεν προφύλαξις θα ήτο δια την τύχην της εις το μέλλον Ελληνικής φυλής πλέον ολέθρια και από τας χειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου. Το δίκαιον λοιπόν δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου, που ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του Ελληνικού Λαού, ο οποίος δικαίως θα κατεδίκαζεν αυτήν και των ¶γγλων οι οποίοι, υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των, επίσης δικαίως θα ελάμβαναν τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπταν εν καιρώ, αν εδίδετο η εύλογος αυτή αφορμή.
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες.

Πρώτη θα ήτο η "επίσημος των Αθηνών", η οποία θα είχε φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα, δια να αποφυγή τον πόλεμον, να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς Ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους Ελληνικωτέρους των Ελληνικών τοιούτους.

Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Εθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με την οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαί-αν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος, εκμηδέ-νισιν πρώτον ηθικήν, και δεύτερον, εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν. Το Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τον Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου τοιαύτην πολιτικήν.

Τρίτη, τέλος, θα προέκυπτε μία ακόμη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπαν να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του βρεττανικού στόλου εις τας νήσους Κρήτην και τας άλλας. Η τρίτη Ελλάς, η "δημοκρατική", θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας, εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτόμενη και η ίδια εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της "Δευτέρας Ελλάδος", της Εθνικής δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της.

Έζησα, κύριοι, την περίοδον του Εθνικού Διχασμού, που εδημιουργήθη το 1916, όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών, και η της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον απο μίαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα ήτο καν διχασμός αλλά τριχοτομισμός, τον κίνδυνον αυτόν θεωρώ, κύριοι, δια το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτωςχειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω, προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα, ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας.

Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορούν να νικήσουν. Υπάρχουν πολλά εμπόδια.
Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μη προκαλέση μεν με κανένα τρόπο κανένα, αλλά και με κανένα τρόπο να μην υποκύψη. Προπαντός είναι αποφασισμένη να υπεράσπιση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ήδη δε η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν εις τον τόπον και τον Λαόν μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεως του. Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον Λαόν την απόλυτη ψυχική και πανεθνική ένωση του.
Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών, είναι σύμμαχος των ¶γγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτήν την εποχήν, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει δια τον ¶ξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος, δια την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνον με κοσμοκρατορίαν.
Αλλά η κοσμοκρατορία δια την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουγκέρκη. Ο πόλεμος δια τον ¶ξονα έχει χαθή από την στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: "θα πολεμήσωμεν έστω και μόνοι εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης".
Αλλά επί πλέον και ημείς οι Ελληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμεν μόνον δια την νίκην, αλλά και δια την δόξαν.
Λοιπόν ακούστε για να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηράς ουδετερότητος.
Έκανα το παν δια να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών.
Ήδη, μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική τού συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της Δυνάμεως δια την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως είναι και δια την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει.

Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχαμεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς δια την Αγγλίαν, της οποίας άλλωστε η μεταπολεμική πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών Αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της τας αποδίδει η Αγγλία σήμερον με την υπερήφανον αποφασιστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Δια την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένα εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί παρά να είναι δική της. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξονικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία, αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτυχή οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή. Διότι από τώρα και πλέον ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρήται δια τον Αξονα ανέφελος ούτε προς ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον υπέρ ποτέ είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήρια. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω, φεύγοντας από την αίθουσαν αυτήν, να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ότι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν: Η Ελλάς δεν πολεμά δια την νίκην. Πολεμά δια την Δόξαν. Και δια την τιμήν της.
Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνη αξία της Ιστορίας της.
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις. Όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα, εις σχετικήν ερώτησίν μου, την απάντησιν ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον Ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο.
Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος να είναι ικανός να πολεμήση έστω και χωρίς καμιάν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο Ελληνικός Λαός δεν θα ήτο δυνατόν να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθυκρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ' όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κρίσις του δι' αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμε ό,τι ήτο δυνατόν, δια να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσω μεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι αι αποδείξεις της Ιταλικής ενέδρας, εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω, μπορείτε να τα δείτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομώτατα θα δημοσιευθούν εις την Λευκήν Βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον.
Δεν σας κρύβω, κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Δια να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην δια παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν. Να μη κάνω την επιστράτευσιν, όταν προ καιρού την έζητησε και εξακολούθησεν επανειλημμένως να μου την ζητά το Επιτελείον.
Ο ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντι του δυνάμεις πολύ ασθενείς τουλάχιστον δια την κρούσιν των πρώτων ημερών. Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνη. Διότι άλλως είναι αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του καθήκοντος σας, το οποίον είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του Ελληνικού Λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως ό, τι και αν αισθάνεσθε δι' αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε 'σείς για να μπορέσητε να μεταδώσητε την πίστιν εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον Ελληνικόν Λαόν, από το απερίγραπτον θάρρος του, και όχι να του δώσωμεν.
Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον εις τας εφημερίδας, ανακοινωθέν από το Υπουργείον των Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο: Εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν άγραφου συμφωνίας δια τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές. Και κάτι άλλο ακόμη. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν..."

Επιστροφή στην κορυφή
Παντελής



Ένταξη: 18 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 324

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 1:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Απόσπασμα από άρθρο στο σημερινό «Ρ».

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4785770&publDate=28/10/2008


Το «ΟΧΙ» του Μεταξά και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού

Λίγες ώρες πριν την κήρυξη του πολέμου, στις 3 το πρωί, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι επισκέφθηκε τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στο σπίτι και του επέδωσε εκ μέρους της κυβέρνησης της χώρας του το τελεσίγραφο που αποτέλεσε την τυπική αιτία της έναρξης του πολέμου.

Ο φασίστας Μουσολίνι επικαλέστηκε πως, επειδή βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση, ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση - ως απόδειξη της ουδετερότητάς της - να επιτρέψει στις ιταλικές ένοπλες δυνάμεις να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους. «Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθή διά των όπλων και η Ελληνική κυβέρνηση θα έφερε τας ευθύνας αι οποίαι ήθελον προκύψει εκ τούτου...», έγραφε μεταξύ άλλων στο τελεσίγραφο. Ο Γκράτσι ενημέρωσε τον Μεταξά πως πρέπει να καθοριστεί η στάση της Ελλάδας σε τρεις ώρες. Η διορία θα έληγε στις 6 το πρωί. Η απάντηση του δικτάτορα ήταν αρνητική. Ο ιταλικός στρατός επιτέθηκε πριν ακόμα λήξει η τρίωρη προθεσμία που όριζε το τελεσίγραφο, στις 5.30 π.μ. σε ολόκληρο το μέτωπο, από το Ιόνιο έως τη λίμνη Πρέσπα.

Αυτή τη μέρα η άρχουσα τάξη τη γιορτάζει με περιεχόμενο τους δικούς της σκοπούς, που δεν είναι άλλοι από την υποταγή του λαού στη διαιώνιση της ταξικής της κυριαρχίας σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Και στις τότε συνθήκες ανάλογο ταξικό περιεχόμενο έδινε η ίδια στο ΟΧΙ. Γιατί τα συμφέροντά της ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά
, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.

Ωστόσο, ο ελληνικός λαός, παρά τις «εκτιμήσεις» του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος του Ι. Μεταξά για τον πόλεμο, ήταν ήδη έτοιμος. Ο αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος, λίγες μέρες πριν την ιταλική εισβολή, έλεγε πως αν μας επιτεθούν «θα ρίξωμεν μερικές τουφεκιές διά την τιμήν των όπλων» και ο δικτάτορας Μεταξάς σε συζήτηση με δημοσιογράφους, μόλις άρχισε η ιταλική επίθεση, δήλωνε πως η Ελλάδα δεν πολεμά για τη νίκη και, όπως σημειώνει στο ημερολόγιό του, τον ανησυχούσε «η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη».

Αυτή την ώρα, λοιπόν, ο ελληνικός λαός πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και σχημάτισε μεγαλειώδεις διαδηλώσεις. «Θάνατος στο φασισμό», φώναζαν ρυθμικά οι διαδηλωτές μπροστά στα μάτια των αστυνομικών. Οι έφεδροι γέμιζαν τα κέντρα επιστράτευσης. Η ίδια εικόνα και σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Ετσι άρχισε μια απ' τις πιο ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.

Ποια όμως ήταν η στάση της μεταξικής δικτατορίας απέναντι στο λαϊκό κίνημα μέχρι τις παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου και ποιά η στάση των αστών στον πόλεμο;

Την περίοδο της βασιλομεταξικής δικτατορίας πάνω από 80.000 άτομα βασανίστηκαν στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, στις φυλακές και τις εξορίες.

Τους 45.000
φτάνουν οι κομμουνιστές, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, που πιάστηκαν και σε 2.000 περίπου οι μόνιμοι κρατούμενοι και εξόριστοι.

Η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου εξέφραζε τη βούληση της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, της μοναρχίας και του ξένου κεφαλαίου, με επικεφαλής την Αγγλία, να πνίξουν τη λαϊκή πάλη και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, επιβάλλοντας στο λαό ένα βάρβαρο τυραννικό καθεστώς.

Μετά την εισβολή των Γερμανών
, το τμήμα της αστικής τάξης που είχε οικονομικοπολιτικές σχέσεις με τους Αγγλογάλλους φρόντισε να φύγει από την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή, το δε τμήμα της που είχε ανάλογες σχέσεις με τους Γερμανούς να μείνει στην Ελλάδα και να εγκαθιδρύσει το κατοχικό καθεστώς με διάφορα πολιτικά σχήματα και πρόσωπα και έναν κρατικό μηχανισμό. Ενα μηχανισμό που θα αποτελούσε, όπως αποδείχτηκε μετά την απελευθέρωση, ένα από τα πιο καλά εργαλεία εξασφάλισης της εξουσίας του κεφαλαίου στο σύνολό του, με τη χρησιμοποίησή του από το φιλοαγγλικό τμήμα της άρχουσας τάξης και του αστικού πολιτικού κόσμου, που υποτίθεται ότι έκανε αντίσταση στη γερμανική κατοχή από το εξωτερικό, αλλά και τους Αγγλους. Μεμονωμένα μόνο πρόσωπα του αστικού πολιτικού κόσμου πέρασαν στην Αντίσταση.


Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 3:08 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι πορτοφολάδες της ιστορίας

Είναι να γελά κανείς με τους πορτοφολάδες της Ιστορίας. Σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός σπεύδουν, σαν κοράκια, να τραβήξουν από την ιστορία, τσάμπα, την αφρόκρεμα των γεγονότων.

Πρώτοι και καλύτεροι οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες και οι καθεστωτικοί σφετεριστές της ιστορίας:
οι πολιτικοί έμποροι κάθε απόχρωσης και παντός καιρού.

Την ίδια καθεστωτική, σφετεριστική δημαγωγία ζούμε και σήμερα για την 28η Οκτωβρίου και το ηρωικό, αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού.

Αχαλίνωτος, δημαγωγικός σφετερισμός του «ΟΧΙ», ιδιαίτερα αποκρουστικός από την ακροδεξιά ρητορική: από τους «γόνους» των αποτρόπαιων δικτατορικών καθεστώτων, από τους υμνητές του Μεταξά, του Βασιλιά, των χουντικών και των λογής-λογής δικτατορικών καθεστώτων.

Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων μορφών εξουσίας του κεφαλαίου, σπεύδουν σήμερα, σαν κοινοί «κλεφτοκοτάδες» να «κλέψουν» την αφρόκρεμα του «ΟΧΙ» που βροντοφάναξε ο ελληνικός λαός στο φασισμό: Στην αποτρόπαια αυτή γκριμάτσα της καπιταλιστικής εξουσίας που θαυμάζουν και υμνολογούν…

Και αυτός ο δημαγωγικός σφετερισμός, ο οποίος κυριολεκτικά αναποδογυρίζει τα πράγματα, ισοπεδώνει την ιστορία και εμφανίζει τους πατριδοκάπηλους σαν αγωνιστές των «εθνικών πεπρωμένων» επιτυγχάνεται με ένα διπλό δόλιο τέχνασμα:

α). Με την ηρωποίηση του Μεταξά, ο οποίος είπε το «ΟΧΙ» και την ολοκληρωτική παρασιώπηση του αγωνιστικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

β).
Με την αφηρημένη χρησιμοποίηση της έννοιας «πατριώτης» και «Έλληνας». Οι γενικεύσεις και οι απροσδιοριστίες συγχωρούν τις αμαρτίες. Θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Το «ΟΧΙ» του Μεταξά

Αυτοί που έχουν, σήμερα, σαν ίνδαλμα το δικτάτορα, κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο «ΟΧΙ» του Μεταξά.


Αποκρύπτουν, δολίως, όμως, τούτα τα ουσιώδη:

α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.
Παρασιωπάτε, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ' αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αποκρύπτετε, παντελώς, ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.

β). Επίσης αποκρύπτετε εντελώς ότι το «ΟΧΙ», του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά.
Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή.

Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού.

Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες


Όταν δεν προσδιορίζεις συγκεκριμένα τις έννοιες «πατριώτης» και «Έλληνας» καταλήγεις στην απάτη και σε πολιτικά εκτρώματα, συνακόλουθα συγχωρείς τους προδότες και τους πατριδοκάπηλους.

Πατριώτης δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ο υπηρέτης των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.
ΓιΆαυτό το κεφάλαιο εξ ορισμού δεν έχει πατρίδα και δεν είναι «πατριωτικό». Απλώς εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα για τα συμφέροντά του και τα προδίδει, ανά πάσα στιγμή, όταν προστάζουν τα συμφέροντά του.
Το ελληνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, ιδιαίτερα οι δικτάτορες, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ πατριώτες. Τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστών υπηρετούσαν. Η ελληνική ιστορία είναι διδακτική…

Το να αποκαλούμε, συνεπώς, «πατριώτες» τους κεφαλαιοκράτες, μεταπράτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τα πολιτικά τους φερέφωνα και τους «λακέδες» τους, σημαίνει ότι είμαστε απολογητές τους και «όργανά» τους. Με ένα σκοπό: Να διαστρεβλώνουμε και να αλλοιώνουμε την έννοια του πατριωτισμού…

Τέλος τι σημαίνει «Έλληνας». Έλληνες ήταν και οι γερμανοτσολιάδες και οι δωσίλογοι της κατοχής. Έλληνες είναι και οι οικονομικοί μας άρχοντες, και οι πολιτικοί τους που ξεπουλάνε την Ελλάδα στο πλανητικό κεφάλαιο. Από μόνη της η λέξη «Έλληνας» δεν λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι μια φρασούλα για να εξαπατά και να εξισώνει το λύκο με το αρνί, το θύμα με το θύτη, τους αγωνιστές με τους προδότες…

Και αυτό η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές. Και στο έπος του 1940 ήταν οι αγωνιστές «Έλληνες» που κρατήσανε το βάρος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Έλληνες με χρώμα) και οι δωσίλογοι «Έλληνες» που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές (και αυτοί με συγκεκριμένο χρώμα) και οι «ουδέτεροι», «Έλληνες» που συνεργαζόντουσαν με τους ¶γγλους για να έρθουν να τρυγήσουν τους καρπούς των αγωνιστών «Ελλήνων». Και αυτοί με συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα.

Μιλάμε γενικά για «Έλληνες» και «Πατριώτες» για να συγκαλύψουμε το βρώμικό ρόλο και το χρώμα κάποιων «Ελλήνων» σφετεριστών του πατριωτισμού και των αγώνων του ελληνικού λαού.

Να γιατί οι αφαιρέσεις είναι δόλια τεχνάσματα απάτης που καλύπτουν τις αμαρτίες…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Σαβ Οκτ 26, 2013 7:45 pm, 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ



Ένταξη: 06 Αύγ 2008
Δημοσιεύσεις: 34
Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 6:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητοί συναγωνιστές,

επιτρέψατε μου να διαφωνήσω με την Θάλεια και τον Ροβεσπιέρο. Αν κατάλαβα καλά από τα γραφόμενα τους, υποστηριζούν ότι ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ γιατί και ο λαός ήθελε το ΟΧΙ. ΟΜΩΣ από τότε υπάρχουν δεκάδες πειρπτώσεις που ο λαός ήθελε ΟΧΙ και η "ηγεσία" είπε ΝΑΙ. Το 1974 που η Κύπρος ήταν μακριά (και όσο πάει απομακρύνεται), το 1996 στα Ίμια, το 1997 στην Μαδρίτη, το 1999 με Οτσαλάν, το 2000 με Ταυτότητες, το 1999 που περάσαν ΝΑΤΟικά στρατεύματα μέσα από την Ελλάδα για να πάνε στο Κόσσοβο, όλα τα χρόνια για τους λαθρομετανάστες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις...
Πρέπει ακόμα και στον πολιτικό αντίπαλο να αναγνωρίζεται ότι καλό έχει κάνει...
_________________
Το ποδόσαφαιρο είναι το όπιο του λαού !!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 7:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ, γιατί αυτό προστάζανε τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τα οποία ήταν συνδεδεμένα με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.
Αυτό λέγεται ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ στα κείμενα.
Ταυτόχρονα ο ελληνικός λαός ήταν σύσσωμος με το ΟΧΙ και είχε κατεβεί στους δρόμους.
Η ιστορική περίπτωση δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τα σημερινά παραδείγματα που φέρνεις.
Προσπάθησε να κατανοείς καλύτερα αυτά που γράφονται...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Πόντιος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 9:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Από το:
«Πόντος και Αριστερά»


http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/10/27/28-10-2008/


-Τα ΟΧΙ του Μεταξά


Σκεφτόμασταν να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο μ’ ένα αφιέρωμα διαφορετικό. Να παρουσιάσουμε όλα τα “Όχι” που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στην πολυκύμαντη ζωή του. Γενικά φαίνεται ότι ήταν ο άνθρωπος των ΟΧΙ…
Έμεινε όμως γνωστός μόνο για το μοναδικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου και αυτό σίγουρα τον αδικεί.
Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποια “ΟΧΙ” εννοούμε.
(Πάρτε μια γεύση από το δικό μας The Metaxaς Project ) :

-Το “ΟΧΙ” στην Αντίσταση ενάντια στους Βούλγαρους και τους Γερμανούς το 1916, όταν οι πρώτοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα και ο Μεταξάς διέταξε το 4ο Σώμα Στρατού να τους παραδόσει αμαχητί την Ανατολική Μακεδονία και το ίδιο να παραδοθεί στις Κεντρικές Δυνάμεις. Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 6.500 Έλληνες στρατιώτες έζησαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Γκέρλιτζ της Γερμανίας εξ αιτίας του Μεταξά.
-Το “ΟΧΙ” στους Μικρασιάτες πρόσφυγες το Νοέμβρη του 1916, όταν οι συμμορίες των “Επίστρατών” του, έπνιξαν την Αθήνα στο αίμα τους και τους ανάγκασαν να “συνωστιστούν” στο λιμάνι του Πειραιά, να προσπαθήσουν να ανέβουν στα πλοία των συμμάχων για να διαφύγουν τη βία των φανατισμένων “ομοεθνών” τους. Τους προετοίμασαν έτσι γι αυτό που θα ακολουθούσε με τις ευλογίες του Μεταξά, 5 χρόνια μετά, στην προκυμαία της Σμύρνης.
-Το “ΟΧΙ” στη Μικρασιατικη Εκστρατεία
-Το “ΟΧΙ” στην πρόταση να αναλάβει την αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χατζηανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα
-Το “ΟΧΙ” στη Δημοκρατία, την οποία κατέλυσε με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου
-Το “ΟΧΙ” στο σεβασμό των πολιτικών του αντιπάλων

-Το “ΟΧΙ” στην ελευθερία των στιχουργών. Επέβαλε για πρώτη φορά τη λογοκρισία στα τραγούδια.
-Το “ΟΧΙ” στα τραγούδια των προσφύγων. Απαγόρευσε το ρεμπέτικο τραγούδι και τις γλυκειές μελωδίες της Ανατολής (τα μπεμόλια, που λένε αυτοί που γνωρίζουν!) Θεωρούσε ότι δεν είναι αρκούντως δυτικά!
-Το “ΟΧΙ” στο σεβασμό της ιστορικής μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν το 1938 δώριζε στο τουρκικό κράτος το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά και μετονόμαζε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.

….εάν ψάξουμε αρκετά θα βρούμε και άλλα “ΌΧΙ” αυτού του “μικρού ανθρώπου“, όπως τον απεκάλεσε ο συντροφός του στο Λαϊκό Κόμμα, εξίσου μανιακός αντι-πρόσφυγας, ο Γεώργιος Βλάχος, τότε εκδότης της “Καθημερινής” ή του “Γιαννάκη“, όπως τον αποκαλούσε η Βασίλισα Σοφία των Χοετζόλερν!


Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Οκτ 28, 2008 11:00 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η Ελλάδα δεν ήταν ουδέτερη στον πόλεμο, έστω και αν δεν μπήκε ανοικτά υπέρ των ¶γγλων από την αρχή.

Η Αγγλία,
παρά την οικονομική υπεροχή της στην Ελλάδα, για να αντισταθμίσει την εμπορική δραστηριότητα του γερμανικού κεφαλαίου, ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ με την Ελλάδα, το 1940, εμπορική συμφωνία και «τα Γενικά Επιτελεία της Ελλάδας, Γαλλίας, και Βρεταννίας ρυθμίζουν το ζήτημα αποστολής πολεμικής βοήθειας» (Σβορώνος. «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας).

Αυτή η συμφωνία σημαίνει καθαρή θέση υπέρ του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού των ¶γγλων.


Και σημειώνει ακόμα ο Σβορώνος:

«Όταν ο Χίτλερ, μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας (Ιούνιος 1940) έχει πια καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, η Ελλάδα τάσσεται στο πλευρό της Αγγλίας, που τη στιγμή αυτή διεξάγει μόνη της τον αντιφασιστικό αγώνα. ¶λλωστε ο ελληνικός λαός σχεδόν ομόφωνα απαιτεί μια τέτοια πολιτική. Έτσι οι εκφοβισμοί της Ιταλίας δεν έχουν το αποτέλεσμα που είχε προεξοφλήσει ο Μουσολίνι και το τελεσίγραφο της 28η Οκτωβρίου 1940, με το οποίο η Ιταλία ζητά την ελεύθερη δίοδο των στρατευμάτων της , απορρίπτεται».

Γίνεται φανερό ότι η Ελλάδα σύσσωμη (το οικονομικό κατεστημένο, η ηγεσία του στρατού και ο λαός) ήταν στο συνασπισμό των ¶γγλων.

ΓιΆ αυτό ετέθη και το τελεσίγραφο.

Αν ήταν «ουδέτερη», και ο Μεταξάς «αυτόνομος» δικτάτορας, δηλαδή υπεράνω του κεφαλαίου και των μηχανισμών του, ο φασιστικός άξονας θα πλησίαζε διαφορετικά τον Μεταξά, ακριβώς λόγω ιδεολογικών συγγενειών. Δεν θα απαιτούσε τελεσιγραφικά, αλλά θα διαπραγματευόταν διαφορετικά…

Οι καθεστωτικοί πατριδοκάπηλοι και ιδιαίτερα οι υμνητές της μεταξικής δικτατορίας και τα ιδεολογικά τέκνα της ακροδεξιά σκουριάς, ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΟΥΝ το «ΟΧΙ» του Μεταξά, το αποσπούν από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της εποχής, για να σφετεριστούν το αγωνιστικό έπος του 1940, να θάψουν την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που έγινε ενάντια και στο μεταξικό κράτος και να επικαλύψουν τα δωσίλογα εγκλήματά τους…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΣΚΙΝΙΟΥΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 1:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητοί φίλοι,
Ο Μεταξάς με έχει προβληματίσει σαν προσωπικότητα. Προσωπικά, αφορισμοί του τύπου "το όχι το είπε ο λαός" δεν με αγγίζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το ντοκουμέντο το παράθεσα διότι φαίνεται ότι ο Μεταξάς (όπως και ο καθένας Μεταξάς στη θέση του), ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να κανει ότι θα έκανε ο οποιοσδήποτε Ελληνας Πατριώτης: Να διαφυλάξει το συμφέρον της πατρίδας του. ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ για αυτό (παραμερίζουμε την δικτατορική του διακυβέρνηση και επικεντρωνόμαστε στις ιστορικές εκείνες στιγμές). ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΣ ΔΟΞΑΣ απο πάνω του, μεταφέροντάς όλη τη δόξα στο λαό. Και επειδή θα πρέπει να δούμε και ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ η μεγάλη μερίδα του λαού, δείτε το post μου με απόσπασμα από τον ιστορικό Κόκκινο, αλλά και άλλα ντοκουμέντα (http://skinious.blogspot.com/2008/10/blog-post_28.html) Εκεί, συγχωρέστε με, θα ξαναδιαβάσετε και τα λόγια μου αυτά.
Επιστροφή στην κορυφή
ΣΚΙΝΙΟΥΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 1:13 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
@ Παντελή, για το άρθρο του Ρ

"Αυτή την ώρα, λοιπόν, ο ελληνικός λαός πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και σχημάτισε μεγαλειώδεις διαδηλώσεις. «Θάνατος στο φασισμό», φώναζαν ρυθμικά οι διαδηλωτές μπροστά στα μάτια των αστυνομικών. Οι έφεδροι γέμιζαν τα κέντρα επιστράτευσης. Η ίδια εικόνα και σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Ετσι άρχισε μια απ' τις πιο ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. "

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΧΙ...
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 9:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αγαπητέ Σκίνιους, μερικές παρατηρήσεις:

α). Καταρχάς δεν είπαμε ότι το ΟΧΙ το είπε ο λαός. Είπαμε ότι το οικονομικό κατεστημένο, ο Στρατός, Ο Βασιλιάς (στενά δεμένοι όλοι με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό) είπαν το ΟΧΙ το οποίο ταυτιζόταν με το ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Μια από τις ελάχιστες ιστορικές στιγμές που σύσσωμος ο ΛΑΟΣ (με άλλα φυσικά αισθήματα)ταυτιζόταν με το κατεστημένο.

β). Είναι ιστορικά πασίγνωστο ότι πριν από τον Ιούνιο του 1940, τα Γενικά Επιτελεία Ελλάδας, Γαλλίας και Αγγλίας ρύθμισαν το ζήτημα της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ελλάδα. Αυτό είναι καθαρή τοποθέτηση της Ελλαδας υπέρ του συνασπισμού των ¶γγλων. Δηληδή ΟΧΙ της Ελλάδας απέναντι στο μπλοκ των Γερμανών. Συνεπώς το ΟΧΙ του Μεταξά δεν ήταν κάποια ηρωική ράξη της στιγμής. Δεν μπορούσε να κάνει ΤΙΠΟΤΑ: οικονομικό κατεστημένο, Στρατός και Βασιλιάς ήταν δεδηλωμέλοι ΟΧΙ.

γ). Εκτός και αν πιστεύουμε ότι ένας ηγέτης και κυρίως δικτάτορας βρίσκεται έξω και υπεράνω από τους οικονομικά ισχυρούς, τους μηχανισμούς του (στρατός κ.λπ) και τους πανίσχυρος θεσμούς, όπως ήταν τότε η Βασιλεία.
Εμείς φίλε μου δε πιστεύουμε σε τέτοιες μυστικιστικές ιδέες που αντικρίζουν τους ηγέτες σαν απόλυτους άρχονες, δηλαδή Θεούς. Ούτε η Ιστορία το Πστεύει.
Δεν αρνούμαστε το ρόλο των ηγετών, αλλά τους τοποθετούμε μέσα στην κοινωνία και ΟΧΙ στο υπερπέραν και μεσα στα ταξικά συμφέροντα που εξυπηρετούν και ειναι χειροπόδαρα δεμένοι μαζί με αυτά τα συμφέροντα.
Και ο Μεταξάς ήταν ένας από τους πιο στυγνους εκφραστές του μεγάλου κεφαλαίου και ιδιαίτερα του ξένου.

δ). Αυτά περι πατριωτισμού τα θεωρούμε νανουρίσματα για πολιτική ύπνωση. Γράψαμε παραπάνω για αυτό.
Και δεν αφαιρούμε καμιά δόξα (δεν κρίνουμε εμείς ετσι)από το Μεταξά. Ήταν "πατριώτης" στο βαθμό που τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε ήταν "πατριωτικά"!!!
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ροβεσπιέρος στις Τετ Οκτ 29, 2008 12:35 pm, 3 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 12:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Υπάρχουν δύο μέθοδοι σκέψης για να κρίνεις και να αξιολογείς τα ιστορικά γεγονότα.

Η ΠΡΩΤΗ: Η καθεστωτική μέθοδος που αξιολογεί και κρίνει με βάση τους καθεστωτικούς όρους. Δηλαδή τους "επίσημους" όρους της κυρίαρχης ιδεολογίας. Όροι που βάζουν στην άκρη την κοινωνία και τη λαϊκή ενέργεια. Αυτή η μέθοδος προσλαμβάνει, ως το καθοριστικό της ιστορίας, το άτομο-ηγέτη και τους μηχανισμούς. (θα γράψει ο "Παλάιμαχος", όταν μπορέσει για το ρόλο της προσωπικότητας στην ιστορία...

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΘΟΔΟΣ:
Η διαλεκτική μέθοδος που τοποθετεί, ως τον καθοριστικό παράγοντα της ιστορίας, την ενέργεια της κοινωνίας και τη λαϊκή κίνηση. Τα υποκείμενα εδώ είναι εκφραστές της κίνησης.

Για τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ η ατμομηχανή της ιστορίας είναι η κοινωνική και λαϊκή ενέργεια και όχι τα άτομα. Οι ηγέτες εκφράζουν θετικά ή αρνητικά αυτή την αντικειμενική κίνηση.


Η καθεστωτική λογική περιφρονεί πάντα το λαϊκό στοιχείο, τις κοινωνικές διεργασίες και τις διαθέσεις του λαού. Είναι η θρησκόληπτη λογική που πιστεύει σε Μεσσίες, σε καθεστωτικούς ηγέτες, σε θεοποιημένους θεσμούς, σε "εκλεκτούς", σε Θεούς.

Με αυτή την καθεστωτική λογική και ιδεολογία προσεγγίζουν κάποιοι και το Μεταξά.

Τοποθετούν το ΟΧΙ του Μεταξά σαν κινητήρια βάση του Έπους!!!

Το καθεστωτικό ΟΧΙ, μια αυτονόητη πράξη, με βάση τα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα της εποχής, ακριβώς γιατί αυτή υπαγόρευαν οι εξαρτήσεις και τα συμφέροντα του κατεστημένου, αυτό, λοιπόν το αυτονόητο ΟΧΙ του κατεστημένου, ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ και ηρωποιείται. Το αυτονόητο για τον ελληνικό καπιταλισμό, που πάνω σε αυτό οικοδομήθηκε όλη η εθνικιστική μυθολογία του καθετώτος μέχρι σήμερα, αυτό το αυτονόητο του καθεστώτος μυθοποιείται και δραματοποιείται.

Για να χαθεί ή να περάσει σε δεύτερη μοίρα το ΟΧΙ του ελληνικού λαού. Το ΟΧΙ δηλαδή που κίνησε την ιστορία και έγραψε τις ηρωϊκές σελίδες του Έπους και της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Οι θυσίες, το αγωνιστικό σθένος και το αίμα του ελληνικού λαού, που αντανακλούν το βιωμένο του ΟΧΙ, τις αυθεντικές πατριωτικές και αγωνιστικές του διαθέσεις, όλα αυτά ήταν οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ της ιστορίας.

ΧΩΡΙΣ αυτό, το βαθιά βιωμένο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, δεν θα είχαμε σήμερα μία από τις πιο λαμπρές ιστορίες του τόπου μας.

ΗΤΑΝ αυτό το ΟΧΙ της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της που κίνησαν τα ιστορικά μας πράγματα και όχι το ΟΧΙ του καθεστώτος.

Το ΟΧΙ του καθεστώτος θα ήταν μια μούμια με κρεμασμένο χείλος, αν δεν υπήρχε το βαθιά ριζωμένο και βιωμένο ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Απλώς εκείνη την εποχή ταυτίστηκε το λαϊκό αίσθημα με το καθεστώς. Αν ο Μεταξάς έλεγε π.χ. ΝΑΙ, ο λαός πάλι θα ξεσηκωνόταν,ίσως λίγο αργότερα, αλλά θα ξεσηκωνόταν.

Όπως και έγινε με τις ηρωικές σελίδες της Αντίστασης, όταν το καθεστωτικό ΟΧΙ είχε λουφάξει ή είχε φύγει στο Εξωτερικό, ή είχε επανδρώσει το φασιστικό κράτος.

Το καθεστωτικό ΟΧΙ ήταν ένα κάλπικο ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ που υπαγορεύητηκε από τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού. Γι' αυτό, αυτό το ΟΧΙ δραπέτευσε μετά την κατάρρευση και άρχισε να προετοιμάζει τους όρους να κτυπήσει το λαϊκό ΟΧΙ και να ανασυγκροτήσει το καπιταλιστικό κράτος.
Η Ιστορία είναι γνωστη...

Αυτή την καθεστωτική μυθολογία του ΟΧΙ θέλουμε να κτυπήσουμε. Μια μυυθολογία η οποία θα μας κρατάει, ΠΑΝΤΑ αιχμάλωτους, αν δεν την αποβάλλουμε, στους καθεστωτικούς ηγέτες, οι οποίοι εμφανίζονται και θα εμφανίζονται πάντα για να σώζουν το αποτρόπαιο καθεστώς τους, με σφετερισμούς και πατριδοκαπηλίες.

Όποιος δεν πιστεύει στους λαούς και στα λαϊκά κινήματα και εναποθέτει τις ελπίδες του σε Μεσσσίες ή στο Θεό, αυτός, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις του, θα παραμένει εγκλωβισμένος στα καθεστωτικά παιχνίδια.

Επιστροφή στην κορυφή
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 3:14 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο «πατριωτισμός» δεν είναι Λόγος, αλλά Πρακτική

Το «εθνικό» και «πατριωτικό» δεν είναι ρητορεία και φράσεις. Κρίνεται από την πολιτική και πρακτική ενός καθεστώτος.
Το αστικό καθεστώς είναι «εθνικό» και «πατριωτικό» όταν τα συμφέροντα της αστικής τάξης ταυτίζονται με τα συμφέροντα της κοινωνίας ΣΥΝΟΛΙΚΑ και του ΛΑΟΥ.
Αυτή η ταύτιση υπήρχε στην προοδευτική ανάπτυξη του καπιταλισμού…
Η Ελλάδα δεν γνώρισε ΠΟΤΕ αυτή την προοδευτική καπιταλιστική περίοδο. Μόνο σύντομα διαλείμματα, καθορισμένα από τις λαϊκές κινητοποιήσεις και τις κοινωνικές εκρήξεις ΟΔΗΓΗΣΑΝ κάποιους πολιτικούς σε εθνικά και φιλολαϊκά μέτρα.
Αυτά, φυσικά, είναι δύσκολο να τα κατανοήσουν οι άνθρωποι που είναι μπολιασμένη από τα κυρίαρχα τυπικά κλισέ της καθεστωτικής προπαγάνδας.

Ας τα κάνουμε, λοιπόν, πολύ απλά και συγκεκριμένα, σε σχέση με το «μεγάλο πατριώτη», τον Μεταξά.


ΠΡΩΤΟΝ. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου χρησιμοποίησε τις πιο ποικίλες και βάρβαρες μεθόδους κατά της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της: Κατάλυση των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, βασανιστήρια, εξορίες και εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.
Απαγόρευσε ακόμα και την Αντιγόνη του Σοφοκλή και τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη.
Πόσο «εθνικά» και «πατριωτικά» είναι όλα αυτά;

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Βασικοί στόχοι της δικτατορίας του Μεταξά ήταν: Η διάσωση του καθεστώτος από τα λαϊκά κινήματα, η στερέωση της βασιλικής εξουσίας, η φασιστικοποίηση του κράτους, η απόλυτη δηλαδή, κρατική επιβολή στην κοινωνία και η παραπέρα διασφάλιση και ΕΞΑΡΤΗΣΗ της Ελλάδας από το ξένο κεφάλαιο.
Πόσο «εθνικά» και «πατριωτικά» είναι όλα αυτά;

ΤΡΙΤΟΝ. Το προϊόν της εργασίας, με τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας, διοχετεύτηκε σε σκοπούς αλλότριους προς το «εθνικό» και το κοινωνικό συμφέρον. Το εθνικό εισόδημα του 1939 ήταν χαμηλότερο από αυτό του 1927, ενώ τα μέτρα που έλαβε το καθεστώς υπέρ του ξένου κεφαλαίου ήταν σκανδαλώδη.
Πόσο «εθνικό» και «πατριωτικό» είναι αυτό;

Αυτά, τα λίγα αρκούν για να δούμε στην πολιτική πράξη τι είναι «εθνικό» και «πατριωτικό».

Για το πόσο «πατριωτικό» και «εθνικό» ήταν το καθεστωτικό «ΟΧΙ» αναλύεται παραπάνω…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ουζερί: Ο Μπελαμής



Ένταξη: 19 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 212
Τόπος: Βενετία 16ος αι.

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 3:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Συμφωνώ στο ΑΚΕΡΑΙΟ με το παραπάνω σχόλιο της ΘΑΛΕΙΑΣ. Μέχρι κεραίας. ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΣΚΙΝΙΟΥΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 5:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Καμμία αντίρρηση. Δεν είπα εγώ ότι η φασιστική διακυβέρνηση του Μεταξά ήταν πατριωτική. Το διευκρίνησα. Μπορεί να μην το είδα από τη σκοπιά της "διαλεκτικής", αλλά κατά βάθος ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΙ ΑΚΡΑΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ: Το δράμα της Ελλάδας εδω και 3000 χρόνια οφείλεται ακριβώς σ' αυτό: ΣΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ σε ότι αφορά τις κρίσεις μας για τους άλλους. Θέλω να πω ότι δεν είναι δυνατόν ο Μεταξάς (κι κάθε πολιτικός) να ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ άχρηστος όπως κάποιες συγκεκριμένες αριστερές ρητορικές ουρλιάζουν χρόνια τώρα. Αν ρωτήσετε και πάλι τον απλό λαό, πχ τον πατέρα μου που πολέμησε με το ΕΑΜ, που θεωρεί τον εαυτό του σοσιαλιστή, που ποτέ του δεν ψήφισε Δεξιά, θα σας πεί ότι το Μεταξικό καθεστώς ΤΕΛΙΚΑ έκανε καλό στη κοινωνία!!! ή εν πάσει περιπτώσει, περισσότερο καλό από κακό! Πως σας φαίνεται αυτό; Αν ο Ελληνας μάθει να είναι περισσότερο επιεικής και δίκαιος και λιγότερο μικροπρεπής και συμφεροντολόγος, τότε πολλά δεινά (εμφύλια κά) θα είχαμε γλυτώσει. Οι απόψεις μου είναι πάντα βαθιά προσωπικές, συναισθηματικές αν θέλετε. Είμαι αριστερός με την καρδιά και το συναίσθημα και όχι με διαλεχτική και την "επιστημονικότητα". Δεν έχω μελετήσει τον Μάρξ και τον Λένιν όσο εσείς ίσως..
Γι αυτό και τάσσομαι εν πολλοίς με την άποψη του Ζεπάτου: Και ο Μαρξισμός θα αποτύχει αν δεν βελτιώσουμε πρώτα το εαυτό μας (πράγμα που μόνο η ορθόδοξη πίστη μπορεί να πετύχει). Ελπίζω να μη σας κούρασα. Είχα όρεξη για εξομολόγηση!

ΥΓ. Θύμιο, αλήθεια με το πατριωτικό γράμμα του Ζαχαριάδη που έγραψα, τι πιστεύεις; Ηταν αληθινό; ή κατασκευασμένο από τον Μανιαδάκη;
Επιστροφή στην κορυφή
Θύμιος



Ένταξη: 19 Μάρ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 29, 2008 6:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος


Σύντροφε Σκίνιους, θα σου απαντήσω τηλεγραφικά:


1.
Για την επιστολή Ζαχαριάδη, εκτιμώ ότι ήταν αυθεντική. Δεν έχω διερευνήσει, ωστόσο, το ζήτημα σοβαρά. Ούτε θεωρώ απίθανη και την αντίθετη εκδοχή, αν γνωρίζει κανείς τις ιστορικές σταλινικές δολοπλοκίες.

2. Για τις ιστορικές μυθολογίες. Σε κάθε εποχή, σύντροφε, η ιδεολογία των ισχυρών γίνεται το κλειδί ερμηνείας της πραγματικότητας. Κάθε γεγονός πέρνει το ωχρό χρώμα της καθεστωτικής μυθολογίας. Αυτές τις μυθολογίες, προσπαθούμε, με τις μικρές μας δυνάμεις, να αποδομήσουμε. Φυσικά, έξω από τις καθεστωτικές μυθολογίες υπάρχουν και οι ποικίλες σταλινικές μυθολογίες του εργατικού κινήματος, πάνω στις οποίες πατάνε οι σημερινοί παραγωγοί και υμνητές του καπιταλιστικού κατεστημένου. Δεν μπορούνε τα σοσιαλιστικά κινήματα να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα, αν δεν ξετυλίξουν το κουβάρι της σύγχυσης και δεν κατεδαφίσουν τις καθεστωτικές, αλλά και σταλινικές μυθολογίες. Έργο πολύ δύσκολο, γιατί η κατεδάφιση των σταλινικών μυθολογιών του εργατικού κινήματος, μέσα στο σημερινό χάος, μπορεί να οδηγήσει στον αντικομουνισμό, στην ισοπέδωση και των σοσιαλιστικών ιδεών. Δεν πρέπει, συνεπώς να χάνουμε τον «κοινό εχθρό» για να μην καταλήξουμε, όπως πολλοί, «χρήσιμοι ηλίθιοι» της Νέας Τάξης

3. Για τους «εμφύλιους σπαραγμούς» δεν φταίνε οι σκληρές κριτικές και πολεμικές ή τα «αισθήματα», αλλά οι δυνάμεις του καθεστώτος που κτυπούν κατακέφαλα κάθε κίνηση ή ρωμαλέο κίνημα που το αμφισβητεί. Οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι προϊόν των κοινωνικών αντιφάσεων και αδικιών και όχι των Ιδεών και συναισθημάτων, τα τελευταία είναι το σύμπτωμα. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα δεν μπορεί να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι, γιατί θα σε σφάξουν χωρίς να έχεις ούτε αντιληφθεί γιατί σε σφάξανε…

4. Τέλος δεν πιστεύω ότι ο Μαρξισμός απέτυχε. Απέτυχε η σταλινική εκδοχή του μαρξισμού, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ άρνηση του μαρξισμού. Στο όνομα του γραφειοκρατικού, σταλινικού «μαρξισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και των Κ.Κ. επιχειρούν να θάψουν το μαρξισμό. Το έχουμε ξαναγράψει: Η κηδεία είναι για λάθος νεκρό.
Συνοψίζοντας: Απέτυχε η θρησκοποίηση του μαρξισμού, είτε στη σταλινική της εκδοχή, είτε στην αριστερίστικη, σεχταριστική της μορφή. Αλλά αυτό το ζήτημα, δεν είναι του παρόντος. Όταν τεθεί από τα πράγματα θα το συζητήσουμε…
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες