Επιστολή Μίκη για τα Σκόπια

[ΡΕΣΑΛΤΟ]

Από τα ΝΕΑ:
http://ta-nea.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=1404096

Μίκης: Να κινητοποιηθούν οι διανοούμενοι
για τα Σκόπια




Την αγωνία του για το Σκοπιανό και ιδιαίτερα για τους ισχυρισμούς της ΠΓΔΜ περί ύπαρξης μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας εκφράζει ο Μίκης Θεοδωράκης σε επιστολή του προς «ΤΑ ΝΕΑ», στην οποία αναρωτιέται γιατί η ελληνική πλευρά δεν χρησιμοποιεί επιστημονικά επιχειρήματα για να αποκαλύψει αυτή τη «γελοιότητα», όπως τη χαρακτηρίζει.
O μεγάλος συνθέτης θεωρεί «μέγα εθνικό λάθος» να χαριστεί το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

«Θέλω να εκφράσω μια μεγάλη απορία που με βασανίζει εδώ και καιρό: Σκοπιανοί και ορισμένοι Αμερικανοί φίλοι τους μας έχουν ζαλίσει εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι τάχα οι μοναδικοί Μακεδόνες και ότι η γλώσσα τους είναι η Μακεδονική, δηλαδή αυτή περίπου που μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Κι αυτά τα τερατώδη ψέματα διδάσκονται σαν αλήθειες σε ξένα Πανεπιστήμια, ενώ πάνω από 100 κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο τα έχουν εμπράκτως αποδεχθεί σαν ιστορικές αλήθειες.



Ιδού λοιπόν η απορία μου: Υπήρξε έως τώρα από την πλευρά μας η οφειλόμενη επιστημονική αποκάλυψη όλης αυτής της γελοιότητας; Αν ναι, με ποιους επιστημονικούς τρόπους και αν όχι, γιατί; Αφού είναι βέβαιο πως αυτοί οι άνθρωποι είναι καθαρόαιμοι Σλάβοι και η γλώσσα τους είναι καθαρά Σλαβική. Πού είναι η Βουλή των Ελλήνων, η Ακαδημία Αθηνών, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, οι Έλληνες ιστορικοί και γλωσσολόγοι, ώστε με ακλόνητες επιστημονικές αναλύσεις να αποκαλύψουν την αλήθεια στην παγκόσμια κοινή γνώμη, τις κυβερνήσεις, τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ των άλλων κρατών, όπως ακριβώς κάνουν οι Σκοπιανοί ανενόχλητοι και μόνοι εδώ και δεκάδες χρόνια; Πώς αξιοποιούνται οι επιστημονικές αναλύσεις και μελέτες ξένων καθηγητών και ειδικών που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια των δικών μας θέσεων και γελοιοποιούν τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών;

Ιδιαίτερα σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία, όπου κυριολεκτικά “σαρώνουν” οι Σκοπιανοί, οι δυστυχείς συμπατριώτες μας μένουν ακάλυπτοι και παραπονεμένοι, εγκαταλελειμμένοι από την Πατρίδα Μητέρα τους που... σφυρίζει αδιάφορα.

Οι Σκοπιανοί έχουν γεμίσει τις μεγάλες Βιβλιοθήκες όλου του κόσμου με χιλιάδες βιβλία, έτσι που στο τέλος, μπροστά σ΄ αυτή τη σιωπηλή αντιμετώπιση αυτών των παραμυθιών, να αρχίζουν να πιστεύουν και οι ίδιοι ότι είναι... κατ΄ ευθείαν απόγονοι του Φιλίππου και της Ολυμπιάδος! Κι έτσι φτάσαμε ώς εδώ, να μας κατηγορούν ότι είμαστε... κατακτητές της Θεσσαλονίκης!

Σας παρακαλώ, κάντε κάτι, γιατί εγώ όπως ξέρετε θεωρούμαι... εθνικιστής και επομένως προκατειλημμένος αφού πιστεύω ότι αποτελεί μέγα εθνικό λάθος να τους χαρίσουμε τουλάχιστον εμείς ένα τόσο ιερό όνομα όπως είναι η Μακεδονία, που τόσο ιστορικά όσο και πολιτιστικά είναι δικό μας, όπως η Θράκη, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Κρήτη».

[Ροβεσπιέρος]

Ποίοι οι φίλοι


ΟΙ ΙΔΕΕΣ χωρισμένες από τη ζωή είναι κούφιες. Αλλά και η πραγματικότητα που ζει έξω από τη θεωρία είναι ασύλληπτη. Συχνά στην πολιτική ζωή βλέπουμε ανθρώπους να ρίχνονται στο κολύμπι χωρίς ιδεολογικές αποσκευές εγκαταλείποντας έτσι τον εαυτό τους στη διάθεση κάθε ρεύματος που συναντούν. Δεν καταλαβαίνουν πως οι αρχές για έναν πολιτικό κολυμβητή, ιδιαίτερα επαναστάτη κολυμβητή δεν είναι νεκρό φορτίο, αλλά το σωσίβιό του. Στην πολιτική ορολογία αυτό λέγεται εμπειρισμός ή κεντρισμός.
ΣΤΟΝ αντίποδα του κεντρισμού έχουμε το σεχταρισμό: Οι ιδέες έξω από τη ζωή. Οι σεχταριστές κατά γενικό κανόνα δεν ρίχνονται καθόλου στο κολύμπι για να μην μουσκέψουν τις αρχές τους. Μένουν στην ακροποταμιά και διδάσκουν την ηθική στο χείμαρρο της πάλης των τάξεων. Γι’ αυτούς η ζωή της κοινωνίας είναι ένα σχολείο και αυτοί είναι οι καθηγητές. Σκέφτονται ότι ο λαός οφείλει, εγκαταλείποντας όλες τις λιγότερο σπουδαίες υποθέσεις του, να συγκεντρωθεί γύρω από την καθηγητική τους έδρα: τότε το πρόβλημα θα λυθεί. Γι’ αυτό, αυτός ο τύπος των αριστερών κομμάτων, οργανώσεων και ατόμων ομιλεί με εντολές και τελεσίγραφα. Η σεχταριστική σκέψη δεν αντιλαμβάνεται τη διαλεκτική εσωτερική αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα και στη ζωντανή, δηλαδή την ανολοκλήρωτη και ατερμάτιστη πάλη των λαϊκών μαζών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ του αριστερού κινήματος είναι πλούσια και στις δύο αυτές πολιτικές παραλλαγές. Στην τάση της οπορτουνιστικής προσαρμογής στην τρεχούμενη πολιτική ζωή (τάση η οποία δεν ανέχεται σαφείς διατυπώσεις και ζητά ένα δρόμο προς την πραγματικότητα χωρίς να περάσει από τη θεωρία), και στην τάση του υπεραριστερού αφορισμού και της αφηρημένης προπαγάνδας (τάση που ζει στη σφαίρα των ολοέτοιμων κανόνων και των «καθαρών» ιδεών).

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ισοδύναμο του σεχταρισμού είναι ο παρακμασμένος ατομικισμός, δηλαδή ο νοσηρός ναρκισσισμός. Για το νάρκισσο η μόνη πραγματικότητα είναι το «εγώ» του. Το φαινόμενο ανθεί στους κύκλους των διανοουμένων και των δημοσιογράφων.
ΕΙΝΑΙ πασίγνωστο ότι όσο πιο μακριά βρίσκεσαι από τα γεγονότα τόσο πιο πολύ ριζοσπάστης στη φράση γίνεσαι. Τα κύρια χαρακτηριστικά όλων αυτών των προφητών της ναρκισσιστικής ακαμψίας είναι η αποξένωσή τους από τα μεγάλα ιστορικά κινήματα, μια αρτηριοσκληρωτική συντηρητική νοοτροπία, μια αυτάρεσκη στενοκεφαλιά και μια πρωτόγονη πολιτική ανανδρία.
Όταν μάλιστα, στελεχώνουν μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου ή των Καναλιών, τότε η «αδιαλλαξία» τους και το «θάρρος» τους προσαρμόζεται στα πλαίσια που έχουν χαράξει οι εργοδότες τους. Δεν σπάνε ποτέ το «κάδρο». Απλώς αποτελούν το άλλοθι των εργοδοτών τους με την εμπορία του φραστικού τους ριζοσπαστισμού.

Κάποιοι τέτοιοι φίλοι από την ημέρα που το ΡΕΣΑΛΤΟ άρχισε να κτυπά το συγκρότημά τους, τρόμαξαν τόσο που ξέχασαν και τις φιλίες και τις πολιτικές ταυτίσεις. Το ΡΕΣΑΛΤΟ, αποτέλεσε πλέον επικίνδυνο «είδος» για αναφορά.
Ακόμα και το κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη έπνιξαν!!!
Κατά τα άλλα είναι «γενναίοι» και «αγωνιστές πατριώτες». Καλά είναι όλα αυτά αρκεί να μην διακυβεύονται οι θέσεις μας και τα στελεχικά προνόμιά μας. Αρκεί να μην υπερβαίνουν τα όρια της «γραμμής» και το «πλαίσιο» των εργοδοτών.

Εδώ κολλάνε δύο στίχοι του Μανόλη Αναγνωστάκη:
«…Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα…
. (Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο)…»






_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Παλαίμαχος]

ΦΛΩΡΙΝΑ: μια πρώτη δοκιμή
Και οι γνωστοί αχρείοι…

Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά. Μέσα στις ψυχώσεις πανικού του κατεστημένου από την χρηματοπιστωτική κρίση και τις ψυχώσεις της διατεταγμένης, αντικυβερνητικής σκανδαλολογίας, τα εθνικά θέματα παρασιωπούνται παντελώς. Και ας φωνάζουν κάποιοι για τις μεθοδευμένες «κινήσεις» εναντίον της Ελλάδας,. Και ας κραυγάζει ο Μίκης για τους μεγάλους εθνικούς κινδύνους. Και ας αποκαλύπτουν πολλά μπλογκ γεγονότα οργανωμένων και διατεταγμένων επεισοδίων στη Φλώρινα.

Τα ΜΜΕ ασχολούνται με την μικροπολιτική των επιλεγμένων σκανδάλων, με το πώς θα στρώσουν το έδαφος για την τελική έφοδο των αρπακτικών εναντίον της Εκκλησίας, με το πώς θα προωθήσουν τα μακάβρια σχέδια των υπερατλαντικών αφεντικών. Βλέπετε η οικονομική κρίση ωθεί τα μονοπώλια σε νέες ληστείες εναντίον των κοινωνιών και του ελληνικού λαού, συνακόλουθα και εναντίον της εκκλησιαστικής περιουσίας και του Ορθόδοξου δόγματος: Αυτού του εναπομείναντος ισχυρού συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας.

Κάποιες επιδοτούμενες, δωσιλογικές εστίες, όπως οι «Ιοί» ή τα «Ουράνια Τόξα» δεν αρκούνται στον υπόγειο και βρώμικο ρόλο τους. Μόλις ξεμυτίσει καμιά αποκάλυψη εναντίον των «σπονσόρων» τους, ωρύονται ι σαν ύαινες και ρίχνονται εναντίον αυτών που αποκαλύπτουν τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ που οργανωμένα στρέφονται εναντίον της Ελλάδας, στις «πονηρές» αυτές μέρες των πολιτικών και παραπολιτικών ψυχώσεων.

Επετέθησαν λοιπόν, οι ύαινες εναντίον των Μπλογκ που αποκάλυψαν και ανέδειξαν τα δόλια και ύποπτα γεγονότα της Φλώρινας:

http://taxalia.blogspot.com/

http://greece-salonika.blogspot.com/

Στα ανωτέρω μπλογκ θα πληροφορηθείτε όλες τις λεπτομέρειες των «πονηρών» και κατευθυνόμενων εξελίξεων.

Εδώ απλώς θα πούμε το εξής:

Στα γεγονότα της Φλώρινας, σε μια αγροτική διαμαρτυρία των κατοίκων για τις καταστροφές των καλλιεργειών τους, προκλήθηκαν επεισόδια και συνελήφθηκαν άτομα-δημοσιογράφοι καναλιών των Σκοπίων!!!
Οι κάτωθι:

1. Goran Momiroski (Горан Момироски), ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΛΙΟΥ Α1

2. Gorazd Comovski (Горазд Чомовски), ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ Α2

3. Igor Jankovski (Игор Јанковски), ΚΑΜΕΡΑΜΑΝ ΤΟΥ
ΚΑΝΑΛΙΟΥ Α1

4. Mary Jordanovska (Мери Јордановска), ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΤΗΣ NOVA MAKEDONJIA.

Η παρουσία και η πρόκληση αυτή των δημοσιογράφων σε ελληνικό έδαφος δεν είναι απλώς σκανδαλώδης, αλλά σηματοδοτεί, αυτά που κατά κόρον, εδώ και πολύ καιρό, έχουν επισημανθεί: Επιχειρείται η πρόκληση επεισοδίων που να «εμφανίζουν» την πλασματική, προπαγανδιστική εικόνα ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα.

Τα ξένα κέντρα προωθούν τέτοιου είδους «προκλήσεις», και μάλιστα σε περιόδους κρίσεων, επιλεγμένων σκανδάλων, και μικροκομματικής, παραφιλολογικής οξύτητας, για να «σπείρουν» το σπόρο των «μειονοτήτων» και όλων των μακάβριων σχεδίων εναντίον της Ελλάδας, της ιστορίας της και της εθνικής της υπόστασης.

Και οι προπαγανδιστικοί θύλακες της Νέας Τάξης, τα ιδεολογικά Μαντεία των «Ιών» και οι λοιποί γενίτσαροι ροπαλοφόροι σπεύδουν να στηρίξουν αυτούς τους αμερικανικούς σχεδιασμούς και να στιγματίσουν, ως «εθνικιστή» και «ρατσιστή» τον κάθε ένα που θα αντιστέκεται και θα αποκαλύπτει τους έμμισθους λακέδες και εγκάθετους.


Για άλλη μια φορά: ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

Περισσότερα στα μπλογκ που αναφέραμε.



_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΘΑΛΕΙΑ]

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:
http://skinious.blogspot.com/2008/10/blog-post_14.html

Τα επικίνδυνα παιχνίδια των Σκοπίων...

Πάνω που οι συνομιλίες και οι διαβουλευσεις με τον Νίμιτς βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο και με δεδομένα αφ' ενός μεν τις προκλητικές επιστολές του Γρούιου στον ΟΗΕ και αφ' ετέρου τη χλιαρή απάντηση του Πρωθυπουργού, ΚΑΘΟΛΟΥ δεν με εκπλήσσουν οι πρόσφατες "διαμαρτυείες" μιας φούχτας πληρωμένων εθνικιστών του Ν. Φλώρινας, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις ασκήσεις του Στρατού στην περιοχή.

"Δώσε θάρρος στον χωριάτη ν'ανεβεί και στο κρεββάτι" λέει ο λαός και η κυβέρνηση μη έχοντας επαφή με τον λαό, αγνόησε τη λαϊκή σοφία και ποίησε τη νήσσαν μετά τις επιστολές του φασίστα Γρούιου.

Τώρα, θα το πληρώσουμε. Μέχρι να βγεί ο Ομπάμα, να είμαστε έτοιμοι, για όλα.... Το σχέδιο των ΗΠΑ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αν τρέξουμε (όπως πάντα την τελευταία στιγμή και καταϊδρωμένοι), ίσως αποτρέψουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις που μυρίζομαι..

Στη φωτο, δείτε πως δουλεύει το σχέδιο... Επισκεφτείτε το link και θα δείτε..

[Θύμιος]

Το κείμενο γράφτηκε τον Απρίλιο του 2.000. Γίνεται επίκαιρο με το ζήτημα που θέτει ο Μίκης.
Περιέχεται στη συλλογή κειμένων:"Μυθολογίες και Μεταλλάξεις".



ΟΙ παραμορφώσεις του πνεύματος




ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ αλλοιώσεις και παραμορφώσεις του «υποκειμενικού πνεύματος» είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά συμπτώματα της ιδεολογίας και ψυχολογίας του φασισμού. Μια τέτοια νοσηρή κατάσταση αυτοπεριορισμού του πνεύματος, αλλοίωσης και μετάλλαξής του ζει σήμερα η ανθρωπότητα. Αυτό που θεμελιώνεται ιδεολογικά είναι η έννοια της μιας «φύσης» και της μιας «καθολικότητας», ο ολοκληρωτισμός δηλαδή της μιας σκέψης (Νέα Τάξη). Και η παραμόρφωση του πνεύματος συνίσταται στη ναρκωτική απάθεια και μοιρολατρική αποδοχή αυτής της ομοιομορφίας και ακινησίας της φύσης.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ της «εκσυγχρονιστικής» αγυρτείας τα συμπτώματα των πνευματικών παραμορφώσεων παίρνουν πιο βίαιη μορφή. Ο ίδιος ο «εκσυγχρονισμός» (σοσιαλδημοκρατικός νεοφιλελευθερισμός) είναι ένας βίαιος ακρωτηριασμός της σκέψης, η μετάλλαξη των ιδεών, η μεταπήδηση από ένα σύστημα ιδεών στο αντίθετό του. Και είναι κραυγαλέο σύμπτωμα νοσηρής ιδεολογίας και ψυχολογίας να μην αντιλαμβάνεται ή να μη θέλει να αντιληφτεί το «υποκειμενικό πνεύμα» τη μετριότητα του πνεύματος αυτής της ιστορικής μετάλλαξης των ιδεών, την πολιτική και ηθική ασημαντότητα αυτής της μετάλλαξης, τις αντιδημοκρατικές της ψυχώσεις και τις μακάβριες αντιδραστικές της γκριμάτσες.
ΟΤΑΝ σήμερα το πνεύμα δεν εξεγείρεται μπροστά σε πράξεις που αναβιώνουν το σκοταδισμό και ανανεώνουν το συντηρητικό και αντιδραστικό συσσίτιο του πνεύματος τότε πράγματι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση νοσηρή και άκρως ανησυχητική: Στην αναβίωση των πιο μοχθηρών και βάρβαρων μορφών αντίδρασης. Γιατί όμως ο πνευματικός κόσμος όχι μόνο σιωπά μπροστά στα εγκλήματα της εξουσίας, αλλά και τα εξωραΐζει? Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ιστορικής αλλοίωσης του «υποκειμενικού πνεύματος»? Για να απαντήσουμε θα πρέπει πρώτα να σκιαγραφήσουμε κοινωνικά τη διανόηση.

Ο ταξικός ρόλος της διανόησης

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ, ως ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα (όχι ως ατομικές περιπτώσεις) έπαιξαν πάντα και παίζουν ανασχετικό ρόλο στην Ιστορία. Η ενδιάμεση κοινωνική τους θέση τους δημιουργεί την αυταπάτη της «ανεξαρτησίας» και «αμεροληψίας», την ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται εκτός και υπεράνω των τάξεων. Η τέτοια «ανεξαρτησία» και «αμεροληψία» των διανοουμένων αντικειμενικά ευνοεί τον καπιταλισμό, είναι η «αμεροληψία» υπέρ του κεφαλαίου.
Η ΤΑΞΙΚΗ ιδεολογία των διανοουμένων, ως συνισταμένη πολιτική τάση, δεν υπερβαίνει, προς τα αριστερά, ένα ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Προς τα δεξιά τα όρια είναι ανοικτά προς την αντιδραστικότερη πολιτική έκφραση του καπιταλισμού: το φασισμό.
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του διανοούμενου, ακόμα και στην περίπτωση της έσχατης οικονομικής του εξαθλίωσης, δύσκολα ξεπερνάει τον ιδεολογικό φραγμό της μικροαστικής μεταρρυθμιστικής αλλαγής. Πάντα ελπίζει ότι θα «φτιάξουν τα πράγματα». Και τα πράγματα για το μικροαστό «φτιάχνουν», εάν ατομικά ο ίδιος αποκτά υλικά ή κοινωνικά αγαθά. Ο μικροαστός δεν αναζητά λύσεις ομαδικές, αλλά ατομικές –την ατομική του πορεία την παίρνει για πορεία της ιστορίας.
ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ (ως κοινωνική ομάδα πάντα) ανήκουν είτε «φύσει» είτε «θέσει» κατά μεγάλο ποσοστό στη μικροαστική τάξη. Μετέωροι ανάμεσα στις δύο μυλόπετρες της Ιστορίας, το Κεφάλαιο και την Εργασία, συνθλίβονται από αυτές και αφομοιώνονται αδιάκοπα και προς τις δύο αντίρροπες κατευθύνσεις, έστω κατά άνισα ποσοστά. Εδώ πρέπει να τονιστεί τούτο: Αν η καπιταλιστική εξέλιξη προλεταροποιεί ένα μεγάλο μέρος μικροαστικών στρωμάτων, αυτό δεν σημαίνει ότι τα διαφοροποιεί ταυτόχρονα και επαναστατικά. Η δίψα της «ανόδου», ο καριερισμός, ο τυχοδιωκτισμός, η παλινωδία, η ταλάντευση και η πολιτική προδοσία είναι κύρια γνωρίσματα της μικροαστικής ψυχολογίας.
ΦΥΣΙΚΑ υπάρχουν και οι ατομικές περιπτώσεις των διανοουμένων που «υψώθηκαν ως τη θεωρητική κατανόηση του συνόλου της ιστορικής κίνησης» με αποτέλεσα να έρθουν σε ρήξη με την τάξη τους και να περάσουν στις γραμμές του σοσιαλισμού και της επανάστασης.

Ο κομφορμισμός

«Θαρρείς κεντρισμένα από αόρατα πνεύματα, τα ηλιακά άτια
του χρόνου περνάνε σέρνοντας το ελαφρό φορτίο του πεπρωμένου μας
και δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να κρατήσουμε σταθερά, με ακλόνητη
αποφασιστικότητα τα ηνία…Πώς θα μπορούσα να παζαρέψω όταν
επρόκειτο για τη φυσική τιμή της ύπαρξής μου?»
Γκαίτε

ΤΑ ΛΟΓΙΑ αυτά ενός μεγάλου πνεύματος αντηχούν σήμερα παράφωνα. Οι πνευματικοί άνθρωποι όχι μόνο δεν «κρατούν τα ηνία», αλλά και αχαλίνωτα «παζαρεύουν τη φυσική τιμή της ύπαρξής τους». Χωρίς ευαισθησία, όραση και ακοή, λόγω της κοινωνικής τους αποξένωσης και ενσωμάτωσης στους μηχανισμούς εξουσίας, απολαμβάνουν την ηρεμία του βολέματος. Απολαμβάνουν τα προνόμια του κομφορμισμού τους. Δεν ρισκάρουν και δεν διακινδυνεύουν τίποτα.
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ του πνεύματος έχουν φτάσει σήμερα στο σημείο να πιστεύουν αυτό που λένε, επειδή είναι ωφέλιμο να το πιστεύουν. «Πιστεύω το ωφέλιμο» είναι η φιλοσοφία του κομφορμισμού. Εσωτερικεύουμε αυτό το σύστημα κατήχησης, διαστροφής και εξαπάτησης και μετά επιδιώκουμε να αποτελέσουμε ένα «πρόθυμο» μέλος των προνομιούχων ελίτ που ελέγχουν τη σκέψη και την κατήχηση.
«ΠΟΛΥ σπάνια αν όχι ποτέ, κάποιος μπορεί να αντέξει αυτό που αποκαλείται «γνωστική παραφωνία», να λέει ένα πράγμα και να πιστεύει κάτι άλλο. Αρχίζεις να λες ορισμένα πράγματα, επειδή είναι ανάγκη να τα πεις και πολύ σύντομα τα πιστεύεις, επειδή απλώς πρέπει να τα πιστέψεις» (Νόαμ Τσόμσκι).
Η ΚΟΜΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗ διανόηση αποφεύγει κάθε σύγκρουση που θα τάραζε την ηρεμία της ενσωμάτωσης και του βολέματος. Γι’ αυτό βλέπουμε τις ελίτ των μορφωτικών προνομίων να μην αντιδρούν και στις πιο θηριώδεις πράξεις και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ταυτόχρονα να συκοφαντούν τα επαναστατικά κινήματα και τις λαϊκές εκδηλώσεις (εξέγερση των μαθητών, υπόθεση Οτσαλάν, διαδηλώσεις για την επίσκεψη Κλίντον κλπ).

Οι μεταπράτες της εξουσίας

«Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ της ευφυίας», γράφει ο Πιερ Μπουρντιέ, είναι χειρότερος από τους λοιπούς. Αυτό το παράσημο της κοινωνικής διάκρισης υπερασπίζονται (και εμπορεύονται) οι σημερινοί διανοούμενοι: οι εκπρόσωποι της πνευματικής εργασίας και των μορφωτικών προνομίων.
ΑΥΤΟΙ οι κάτοχοι των μορφωτικών προνομίων είναι που παράγουν και αναπαράγουν το τσιμέντο της κρατούσας ιδεολογίας και ηθικής. Ο λόγος αυτού του πνευματικού ιερατείου είναι ο λόγος της εξουσίας. Το κυρίαρχο ιδεολογικό στοιχείο αυτού του λόγου είναι η επιβολή της σιωπής. Υπερασπίζονται, όλοι αυτοί, με νύχια και με δόντια το μονοπώλιο της εξουσίας του λόγου τους και ασκούν μια βία αόρατη, αλλά καταθλιπτική. Το ιδεώδες του λόγου των πνευματικών ελίτ είναι το ιδεώδες του λόγου της εξουσίας: Ο εξαναγκασμός των πολιτών στη σιωπή. Το να λειτουργεί ο καθένας σαν αστυνόμος του εαυτού του και των άλλων, σαν μυστική αστυνομία της σκέψης του…
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ για την κατανόηση αυτής της εξουσιαστικής λειτουργίας του λόγου των πνευματικών ελίτ είναι, όπως αναφέραμε, τα κοινωνικά προνόμια που απολαμβάνουν. Προνόμια που υφαίνουν τη μορφωτική συνενοχή και κατασκευάζουν τη συνοχή της εξουσίας των ιεραρχιών.
Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ καταμερισμός εργασίας και τα συνακόλουθα προνόμια δημιουργούν ακόμα και μια ασυνείδητη τάση υπεράσπισης αυτών των προνομίων από τη μειοψηφία των διανοουμένων που τα κατέχει. Και τα προνόμια αυτά σήμερα είναι πολύ μεγάλα. Εκτός από την αίγλη και το κύρος, οι διανοούμενοι ασκούν σημαντικό μέρος της κοινωνικής εξουσίας. Εξουσία ιδιαίτερα ισχυρή στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου η βία ασκείται όλο και περισσότερο με μεσάζοντες, διαμορφωτές και ελεγκτές της κοινής γνώμης: Ειδήμονες που νομιμοποιούν την κοινωνική τάξη πραγμάτων.
ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ αυτού του πνευματικού εξουσιαστικού λόγου είναι η αυτοπροβολή των μεταπρατών της εξουσίας και των ελεγκτών της κοινής γνώμης ως κοινωνικά αδέσμευτων και ουδέτερων. Ασκούν μέρος της εξουσίας και αυτοπροβάλλονται ως εχθροί της εξουσίας. Φυσικά «εξορίζουν» κάθε ενοχλητική ιδέα και καταδικάζουν στη σιωπή κάθε κοινωνική αντίσταση και κάθε τι που στρέφεται κατά της ιεραρχίας της εξουσίας.
ΑΥΤΗ η γλώσσα της σιωπής και η «αλήθεια» της μας κυκλώνει σήμερα ασφυκτικά. Είναι ο λόγος των μεταπρατών της εξουσίας, των ημιμορφωμένων διαμεσολαβητών και ελεγκτών: Δίχως αισθαντικότητα και ενόραση, ανέρωτος και ανέραστος, υποτελής και προϊόν μιας συμβιβασμένης ζωής, που μπερδεύει, όπως εύστοχα τονίζει ο Κωστής Μοσκώφ, «την πραγματικότητα με την οργανική αναπηρία, τα μαθηματικά με την ιστορία ή τη φιλοσοφία, την «επαρχία» με το σύνολο του κόσμου…»

Η «αριστερή» διανόηση

ΣΤΙΣ κρίσιμες καμπές της Ιστορίας παρατηρούνται τα περισσότερα ναυάγια. Η τρομακτική συσσώρευση γεγονότων που η συνείδηση αδυνατεί να τα εξηγήσει επιφέρουν μια παραμορφωτική αλλοίωση πάνω σε αυτή τη συνείδηση. Σε αυτές τις καμπές πληθαίνουν τα κρούσματα, μέσα στις τάξεις των διανοουμένων της «αριστεράς», της συνθηκολόγησης, της φυγής, της λιποταξίας και της «αποδέσμευσης» από τους κοινωνικούς αγώνες.
ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ της «αριστεράς» συνθλίφτηκαν αδικαίωτοι ανάμεσα στην καπιταλιστική σκύλα και τη σταλινική Χάρυβδη. Πολλοί αναζήτησαν τη σωτηρία προς τα πίσω, στους νεκρούς του παρελθόντος με το πρόσχημα της ανακάλυψης μιας «καινούργιας αλήθειας». Γενικά αφομοιώθηκαν από τη φιλοσοφία των κατεχόντων…
Η «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ελληνική διανόηση θεωρητικά ανεπαρκής και ιδεολογικά ραχιτική από τη γέννησή της έχει σήμερα πλήρως αποσυντεθεί και η πολιτική της σκέψη αποχρωματιστεί. Ριγμένη μέσα στο σίφουνα των γεγονότων της εποχής, δίχως κανενός είδους προπαρασκευή –ιδεολογική, πολιτική, ηθική- ένιωσε περισσότερο ασταθής και πιο έντονα το αίσθημα της ανασφάλειας. Έτσι γονάτισε αξιολύπητα μπροστά στις δυσκολίες και τους κινδύνους της Ιστορίας.
ΣΗΜΕΡΑ πολλοί από αυτούς τους πρώην αριστερούς διανοούμενους αποτελούν «τα ηθικά αποδεκτά ρούχα» της καθεστωτικής προπαγάνδας και της κυβερνητικής βίας και τρομοκρατίας. Με το ηθικό ανάστημα του πρώην αριστερού βάζουν λαθραία στο σύστημα του «εκσυγχρονιστικού» νεοφιλελευθερισμού το κύρος των αριστερών ιδεών. Βρισκόμαστε εδώ μπροστά σε ένα από τα θλιβερά φαινόμενα της Ιστορίας και σε ένα από τα πιο αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας: «Αριστεροί» διανοούμενοι να εξαργυρώνουν την ιστορία τους στο χρηματιστήριο των καπιταλιστικών αξιών, να προσκυνάνε την εξουσία και την πιο ακραιφνή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και ταυτόχρονα να εμφανίζονται με ισόβιο πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων για κάποια παρελθούσα δράση.
ΑΥΤΟ το «κοσμικό ιερατείο» των πρώην αριστερών διανοουμένων και δημοσιογράφων αποτελεί σήμερα την πιο μοχθηρή γκριμάτσα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Είναι αυτό που επιχειρεί, με θράσος απύθμενο, να παρουσιάσει την κατεστημένη ηθική και νομιμότητα και τη δική του «κουλτούρα», σαν τις υπέρτατες αξίες της κοινωνίας.
ΗΤΑΝ αυτοί οι πρώην αριστεροί που με μελοδραματική αφέλεια και κομπάζουσα ειρωνεία συκοφαντούσαν το μαθητικό κίνημα. Ήταν αυτοί που συγκρότησαν το μέτωπο των διανοουμένων υπέρ της κυβέρνησης στην υπόθεση Οτζαλάν με τις επινοήσεις του τρόμου της πατριδοκαπηλίας και του εθνικισμού. Είναι αυτοί, Ιάγοι μακιγιαρισμένοι, που εξωράισαν τη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία κατά της Γιουγκοσλαβίας και επιχείρησαν να μας πείσουν, κατά την επίσκεψη του Κλίντον, ότι πρέπει να υποταχτούμε στη «νομιμότητα» της «Νέας Τάξης».
ΑΠΟΤΕΛΕΙ, συνεπώς, ιστορική αλλοίωση του πνεύματος και φασιστικό σύμπτωμα όταν αριστεροί διανοούμενοι μεταλλάσσονται, γίνονται οικότροφοι της εξουσίας και πρωτοπόροι κήρυκες της παθητικότητας και της υποταγής στη «νομιμότητα» και τα «αξιώματα» της καπιταλιστικής τάξης, της «Νέας Τάξης»…

Απρίλιος 2000

[Εκτακτο Παράρτημα]

ΑΠΟ «ΑΝΤΙΒΑΡΟ»
http://www.antibaro.gr/watch/national/2008-10-17-23-00.html



Εκτακτο: Ανατροπή της αναγνώρισης των Σκοπίων από το Μεξικό με το συνταγματικό όνομα!

Koινό ανακοινωθέν για το θέμα της αναγνώρισης της ΠΓΔΜ (κατά το προηγούμενο του Παναμά) εξέδωσαν Ελλάδα και Μεξικό, στο οποίο γνωστοποιείται επισήμως η απόφαση του Μεξικού ότι εφεξής θα χρησιμοποιεί το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» στις διμερείς σχέσεις με τα Σκόπια.

Μέχρι την επίλυση της διαφοράς που έχει προκύψει για το όνομα της ΠΓΔΜ, το Μεξικό για κάθε διμερή και διεθνή χρήση θα αναφέρεται προσωρινά στο κράτος αυτό ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», διαβεβαίωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών του Μεξικού, πρέσβης Juan Manuel Gomez Robledo, τον υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Βαληνάκη, κατά τη συνάντησή τους στο πλαίσιο της 63ης Συνόδου της Γεν. Συνελεύσεως του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη.
Οι δύο υφυπουργοί προέβησαν σε ανασκόπηση των διμερών σχέσεων και σε αυτό το πλαίσιο υπογράμμισαν τη σημασία της 70ης Επετείου της σύναψης Διπλωματικών Σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Μεξικού, η οποία θα λάβει χώρα στις 12 Αυγούστου 2009. Αμφότερες οι πλευρές ανεγνώρισαν ότι αυτό το ορόσημο αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για την περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων των δύο χωρών. Ο κ. Robledo ευχαρίστησε την Ελλάδα για την υποστήριξη της στην υποψηφιότητα του Μεξικού για τη θέση μη μονίμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας την περίοδο 2009-2010 και επανέλαβε ότι η συμμετοχή του Μεξικού στο Συμβούλιο Ασφαλείας θα στοχεύει στη προώθηση της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, την ειρήνη και την ασφάλεια καθώς και τη διαφύλαξη των Αρχών που περιέχονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Ελληνας υφυπουργός Εξωτερικών ενημέρωσε τον Μεξικανό ομόλογό του για τις εξελίξεις σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και ο κ. Gomez Robledo υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση του Μεξικού υποστηρίζει πλήρως τις προσπάθειες των Ην. Εθνών για την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα αυτό. Διαβεβαίωσε επίσης ότι μέχρι την επίλυση της διαφοράς που έχει προκύψει για το όνομα αυτού του κράτους, το Μεξικό προσωρινά αναφέρεται στο Κράτος αυτό ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», σύμφωνα με τις σχετικές Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817/93 και 845/93, για κάθε διμερή και διεθνή χρήση.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/10/17/1578512.htm

[Καχύποπτος]

Ο Μάρκος Μουζάκης, στο "παρόν" γράφει πολύ εύστοχα:

"Μην κι ασχολούνταν τα ΜΜΕ με την παρέμβαση του Μίκη για το Σκοπιανό (μέσω επιστολής του στα ΝΕΑ). Σιγά μην ασχολούνταν! Με τέτοια... δεύτερα θέματα θα παίξουν οι αστέρες; Είναι δυνατόν;Με τον Μίκη; Με το Σκοπιανό; Τι είν'τούθτα;Την Τζούλια και την Μπεζανάκου ξέρουν οι άνθρωποι! Δηλαδή απ'της μυλωνούς τον πισινό καλλιγραφία θα ζητήσουμε;"

ΕΞΟΧΑ και ΕΥΣΤΟΧΑ!!!

Ξέχασε κάτι, όμως, ο Μάρκος. Να κοιτάξει τον καθρέφτη.
Γιατί το ίδιο έκανε και ο ίδιος με την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ του Μίκη στο ΡΕΣΑΛΤΟ: Μούγγα!!!

Το ίδιο που έπραξαν και οι "γενναίοι της υποταγής" ... στην "Ελευθεροτυπία".
ΜΟΥΓΓΑ, για το κείμενο του Μίκη στο ΡΕΣΑΛΤΟ.
Και είναι όλοι ...φίλοι.
Τόσο "επικίνδυνο" έγινε το ΡΕΣΑΛΤΟ;;;

Αν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους
εχθρούς;