Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

[Εξόριστος]

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

Το φάντασμα του Μαρξ αρχίζει να πλανάται πάλι πάνω από τον κόσμο. Έσπευσαν πολλοί, μετά την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων, να κηδεύσουν τη θεωρία του μαρξισμού. Σήμερα ανακαλύπτουν, αυτό που λέγαμε από παλιά: Ότι λάθος νεκρό κηδεύσανε…
Τους κτύπησε κατακέφαλα ο τυφώνας της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κρίσης και θυμήθηκαν πάλι το Μαρξ και τους κλασσικούς του μαρξισμού. Με μεγάλη τους θλίψη βλέπουν ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό επαληθεύεται δραματικά.
Με τρόμο συλλογίζονται ότι γίνεται και πάλι για τους λαούς επίκαιρο, κατά τρόπο πιεστικό και συνάμα τραγικό, το κλασσικό μαρξιστικό σύνθημα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Φυσικά, οι απολογητές του καπιταλισμού, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το σύστημά τους καταρρέει και ότι κανένα γιατρικό δεν μπορεί να το σώσει.
Η κρίση αυτή μπορεί να ξεπεραστεί με δύο τρόπους: Ή να ρίξει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα, μετατρέποντας τους λαούς σε είλωτες με δελτίο ή οι λαοί να ξεσηκωθούν και να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.
Όλες οι αναλύσεις των «ειδικών», αν δεν είναι απολογητικές είναι μονοδιάστατες: Μένουν αποσπασματικά στα χρηματιστηριακά εξαμβλώματα της κρίσης, δηλαδή στα συμπτώματα. Γι αυτό πιστεύουν ότι με μέτρα διάσωσης της πίστης θα σωθεί η κατάσταση.
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια σαφή και κατανοητή πολιτικά εικόνα, μακριά από μπερδεμένες και περίπλοκες αναλύσεις. Η κατάσταση δεν είναι τόσο περίπλοκη και δυσνόητη, όσο την παρουσιάζουν οι ακαδημαϊκές, οικονομικές αναλύσεις.

Το κλειδί της κατανόησης

Το κλειδί της ερμηνείας είναι η μεγάλη αντίφαση του ιμπεριαλισμού στο σημερινό πλανητικό, αυτοκρατορικό τρόπο λειτουργίας του: Η αντίφαση ανάμεσα στην πλαστή οικονομία και την πραγματική οικονομία, ανάμεσα στο πλαστό χρήμα και την πραγματική παραγωγή.
Αυτή τεράστια δυσαρμονία ανάμεσα στο «πλαστό» και «πραγματικό» τινάζει σήμερα το σύστημα στο αέρα.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ήταν η αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ήταν το «έμβολο» της πλανητικής αγοράς και της αυτοκρατορικής κυριαρχίας των υπερεθνικών, συνακόλουθα της υπερδύναμης των ΗΠΑ.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όμως, είναι κατεξοχήν κεφάλαιο παρασιτικής, ασύδοτης κερδοσκοπίας, συνεπώς κεφάλαιο που παραλύει την πραγματική παραγωγική διαδικασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την πλαστή χρηματιστηριακή οικονομία.
Η ίδια παρασιτική κερδοσκοπική απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οδηγεί στην αφαίμαξη, μέσω των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, του παραγωγικού πλούτου, υποσκάπτοντας έτσι τα ίδια τα βάθρα της παραγωγικής διαδικασίας.
Παράλληλα η αυτοκρατορία των ΗΠΑ για να κυριαρχήσει πάνω στην υφήλιο διόγκωσε τερατωδώς το χρηματιστηριακό οικοδόμημα.
ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο γιγαντωθεί το χάσμα ανάμεσα στις χρηματιστηριακές αξίες και τις πραγματικές οικονομικές αξίες που γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη. Το πλαστό χρήμα που κυκλοφορεί απέχει έτη φωτός από την οικονομική πραγματικότητα.
Έτσι, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, όχι μόνο δεν έλυσε τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τις όξυνε δημιουργώντας καινούργιες αντιφάσεις εκρηκτικές.
Αν αυτό δεν εκδηλώθηκε πιο γρήγορα, αυτό οφείλεται στις ενέσεις που πήρε από την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Γιατί δεν υπάρχει διέξοδος


Παλιότερα τις κρίσεις του ο καπιταλισμός τις ξεπερνούσε με τους πολέμους μεταξύ των εθνικών ιμπεριαλισμών. Μέσω αυτών των παγκόσμιων ανθρωποσφαγών απλωνόταν στις νέες αγορές των ηττημένων. Σήμερα όλη η υφήλιος βρίσκεται υπό την κατοχή των υπερεθνικών μονοπωλίων. Ο πόλεμος, συνεπώς, μετατίθεται στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ του πλανητικού ιμπεριαλιστικού πλέγματος. Σήμερα ο πόλεμος είναι του «όλοι εναντίον όλων». Αυτό θα οδηγήσει σε τρομακτικές εσωτερικές ανατροπές και οικονομικές καταστροφές…
Αυτός, όμως, είναι ο ένας παράγοντας. Ο έτερος σημαντικότατος κι αυτός είναι ο εξής: Η τρομακτικά ασύλληπτη υπονόμευση της παραγωγής, της πραγματικής δηλαδή οικονομίας. Αυτό ήδη έχει οδηγήσει τις κοινωνίες και τους λαούς σε μεγάλη οικονομική αθλιότητα, στα όριά τους.
Με υπονομευμένα, λοιπόν, τα οικονομικά παραγωγικά βάθρα, δηλαδή με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην πραγματική και την εικονική οικονομική πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τα λεηλατημένα λαϊκά εισοδήματα και τις οριακές συνθήκες επιβίωσης των λαών, όλα αυτά εξαλείφουν κάθε δυνατότητα και ομαλή λύση εξόδου από τη κρίση. Αντίθετα, είναι τέτοιος ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων που κάθε μέτρο θα επιδεινώνει την κατάσταση.
Φυσικά, οι θιασώτες και οι απολογητές του καπιταλισμού θα επανέλθουν πάλι στις κεϋνσιεστικές θεωρίες. Από εκεί που όλα θα τα λύσει και θα τα σώσει η «ελεύθερη αγορά» και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα επανέλθουν στο «σωτήριο κράτος». Θα αναζητήσουν την ένεση του κράτους. Μόνο που αυτή η ένεση σήμερα δεν έχει καμιά θεραπευτική ιδιότητα. Τα κράτη είναι υποταγμένα στους υπερεθνικούς μηχανισμούς, είναι εκτελεστικά τους όργανα. Θα το αναλύσουμε αυτό ξεχωριστά σε άλλο άρθρο…
Θα συνεχίσουμε, άλλη μέρα, με τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα που θα προκληθούν και τις νέες κινηματικές πυρκαγιές που θα ανάψουν. Ιδιαίτερα στη χώρα μας…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Το συνιστούμε: Τώρα θα ενταθουν τα "αριστερά" παραληρήματα για να αποδεχτούμε τη φρίκη της εξαθλίωσής μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη άρχισε να ...προτείνε μέτρα...



http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4763693&publDate=12/10/2008





Αριστερο - παραλήρημα...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Καλώς τα παιδιά!... Χωρίς ειρωνεία και χωρίς πανηγυρισμούς, θα βρεθούμε αντίκρυ τους. Πρόσωπο με πρόσωπο. Είναι κατά την κρίση τους πανικόβλητοι, δυνητικά «νεόπτωχοι». Ηλικίες από 25 - 45 ετών. Ανδρες και γυναίκες. Στελέχη. Επιβάτες στο τρενάκι του καπιταλιστικού τρόμου. Μαθημένοι στα εύκολα κέρδη. Μ' ένα λεξιλόγιο και μια παιδεία δυτικοευρωπαϊκή. Υπεράνω πολιτικής, καυχιόντουσαν, δύο δεκαετίες τώρα. Πασπαλισμένοι τη χρυσόσκονη της επιτυχίας. Με οικογένειες σαν καρτ ποστάλ. Στελέχη επιχειρήσεων που ανδρώθηκαν ταυτίζοντας τον εαυτό τους με τους ήρωες εκατοντάδων ταινιών, βιβλίων με επιχειρηματικά «μυστικά» και «θαύματα». Μια ιδιότυπη ελίτ χωρίς καν ρίζες στο αστικό σύστημα, γιγαντώθηκε μέσα του σαν ανεμογκάστρι που ξεγέλασε άλλους συνομηλίκους της, την πλειοψηφία των εργαζομένων στην πραγματική οικονομία. Νέα προσωρινά αφεντικά που επαγγελματοποίησαν την... οικονομική αστραπιαία επιτυχία. «Αποκαταστάθηκαν» νωρίς, που θα 'λεγαν και οι αστοί στις ταινίες του Σακελλάριου, ρισκάροντας τις ζωές των άλλων.
Προσοχή! Αυτοί δεν είναι τα πολυσυζητημένα χρυσά παιδιά των αμερικανικών τραπεζικών και χρηματοοικονομικών γιγάντων. Είναι τα ντόπια αντίγραφά τους σε μικρογραφίες - παχυλοί μισθοί. Εταιρικές πιστωτικές κάρτες. Μπόνους σε μετοχές και ομόλογα... Υλοποίησαν νωρίς εκείνο το του περιοδικού «Κλικ» τότε, (μεταπολιτευτικό θαύμα εκδοτικό ως πέρασμα στο λαϊφστάιλ και τα γκάτζετς) σλόγκαν: «Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πάρεις σοβαρά». Υπεράνω πολιτικής και κομμάτων, ακουμπούσαν στην... εταιρεία κι ύστερα, αυτόματα στην ομάδα των συμφερόντων της. Συνδαιτυμόνες των γαλάζιων και πράσινων ομάδων «της φυγής προς τα εμπρός» μιας αμερικανοποιημένης Ευρώπης και μιας απενοχοποιημένης Αμερικής.
Τώρα μαζί με χούφτες ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά και πάτρωνες, πρώην και νυν ενσωματωμένους αριστερούς, που δάνεισαν την αίγλη του πολιτικού τους παρελθόντος πατινάροντας το βερνίκι του μεταμοντέρνου αυτοκριτικού «απολιτίκ» πετυχημένου στελέχους, αριστεροπαραληρούν. Κράτος - κρατισμός, χρεοκόπησε ο κακός καπιταλισμός, η απληστία είναι η μόνη αμαρτία του καπιταλιστή, στροφή στο σοσιαλισμό των τραπεζιτών... Δεν έχει τέλος η σλογκανοποίηση του πανικού για τις απώλειες των τεχνητών περιουσιών τους. Επιστρατεύουν απ' το αριστερό λεξιλόγιο έναν αχταρμά ιδεολογημάτων. Το αναμειγνύουν με μιντιακό συναίσθημα και τη δύναμη της πλύσης εγκεφάλου που εξασφαλίζει η ομοιογένεια της πληροφόρησης και κόπτονται ως ειδήμονες. Τι ζητούν; Να εξομοιωθούν με το δυστυχή που του γκρέμισαν το αυθαίρετο πριν από χρόνια. Γκρεμίστηκαν οι πύργοι των ονείρων τους. Εγιναν μικροί ιθαγενείς Ροκφέλερ στον κύκλο τους και τώρα πρέπει να πουλήσουν το τρίτο εξοχικό για να σωθεί το κεντρικό σπίτι αλλά δε βρίσκουν αγοραστή...
Θα ξεχυθούν στην πιάτσα, σύντροφοι, ως εκλεπτυσμένοι, παλαιόθεν αριστεροί. Κραδαίνοντας πτυχία και καλές γνωριμίες. Θα προσεύχονται για τη νίκη του Ομπάμα και θα ψάχνουν νέες ευκαιρίες. Θα δίνουν δίκιο στους εργάτες που λένε πως το δικό τους δίκιο είναι ο νόμος, αλλά θα κλαίνε κοινοποιώντας σχέδια που θα μας σώσουν όλους αν δουλέψουμε τζάμπα ή με μισά λεφτά. Θα κανακέψουν ό,τι μοιάζει αριστερό αλλά όχι κόκκινο με σφυροδρέπανο, για να ανακατέψουν την τράπουλα και να εξαργυρώσουν τις μάρκες της ταξικής ακροβασίας.
Στην προεκλογική περίοδο που έτσι κι αλλιώς άνοιξε, αυτοί θα είναι το «τάργκετ γκρουπ», η ομάδα - στόχος των δημοσκοπήσεων. Θα παίξουν με το δικομματισμό ώσπου να τον ξαναφέρουν στα μέτρα τους. Είναι η παγίδα για τις μάζες. Θα τους δείχνουν για να φοβούνται οι εργάτες ότι θα καταντήσουν τέτοιοι, αν διεκδικήσουν την εξουσία και τον πλούτο που παράγουν. Είναι αυτά τα... παιδιά που θα ξαμολήσει το σύστημα για να πείσουν τους απελπισμένους της πραγματικής οικονομίας ότι η νέα καπιταλιστική ομελέτα, μπορεί να μαγειρευτεί, χωρίς να σπάσουν τα χρυσά αυγά της. Καλώς τους και μ' ένα ξύλο ιδεολογικό, ζώσ' τους... Ηρθε η ώρα της πολιτικής αναμέτρησης. Του είναι απέναντι στο φαίνεσθαι.

[Καχύποπτος]

Το απύθμενο βάθος της βλακείας των «λακέδων»

Γνωρίζουμε ότι οι επιπλέοντες φελλοί έχουν πλημμυρίσει τα ΜΜΕ και τη μπλοκόσφαιρα. Κάποια νέα φρούτα, σαν τον παρακάτω τακτικό αρθρογράφο του press-gr, διαλαλούν την κομπάζουσα ημιμάθειά τους σε όλους τους τόνους. Παίρνουν τις θέσεις του Ανδρέα Ανδριανόπουλου που βρίσκεται σε πανικό παρατηρώντας την κατάρρευση των ιδεολογημάτων του, αμάσητες και κακοχωνεμένες, και κραυγάζουν για τα «μαφιόζικα» πρόσωπα που εγκληματούν κατά του καπιταλισμού!!!
Ο Ανδριανόπουλος φυσικά είναι συνειδητός απολογητής του καπιταλισμού και γνωρίζει τι λέει. Ο άμοιρος Χρήστος Λουτράκης, είναι ένας αδαής, που δεν γνωρίζει την τύφλα του, απλώς σαν «δοχείο άδειο» κραυγάζει στους «τόνους» Ανδριανόπουλου, καλύπτοντας την καταθλιπτική πνευματική του κενότητα και θεωρητική του αμάθεια με ηχηρές, ηθικολογικές φράσεις εκθέσεων γυμνασίου για τους «ξιπασμένους» τους «άπληστους», τους μαφιόζους που «εγκληματούν κατά συρροήν» ενάντια στον …καπιταλισμό.
Η βλακεία δεν έχει πάτο…
Διαβάστε και θαυμάστε τον «αναλυτή»!!!
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Ας ανοίξει και κανένα εγχειρίδιο να μάθει τι είναι ο καπιταλισμός και πώς λειτουργεί.
Εμείς θα του συστήναμε ένα πολύ καλό κείμενο του Μενέλαου Γκίβαλου, στο σημερινό «παρόν»….








«Αν κάτι εντυπωσιάζει στην παγκόσμια οικονομική κρίση ειναι η τραγικότητα της πτώσης των ξιπασμένων νεόπλουτων golden boys που μετην απληστία τους τροφοδοτούσαν το τέρας του μαφιόζικου καπιταλισμού. Δεν είχαν αντιληφθεί οτι το τροφοδοτούσαν με το δικό τους τέλος. Είχαν όμως πλήρη επίγνωση οτι το τροφοδοτούσαν με τους κόπους των στυλοβατών του καπιταλισμού, την μεσαία τάξη. Και αυτό δεν ειναι απλά δείγμα απληστίας, κακής εκτίμησης ακόμα και λάθος επιλογών, είναι έγκλημα κατα συρροήν. Και έγκλημα προμελετημένο.».

Του Χρήστου Λουτράκη

http://press-gr.blogspot.com/2008/10/golden-boys_12.html

[Εξόριστος]

Ο εργαζόμενος λαός είναι αθωράκιστος


Ο αντικειμενικός ρόλος των καπιταλιστικών κρίσεων είναι το «κλάδεμα των νεκρών κλαδιών». Οι κρίσεις εξαφανίζουν τις λιγότερο αποδοτικές επιχειρήσεις είτε μεγάλες είτε μικρές.
Η σημερινή κρίση θα οδηγήσει σε κατάρρευση και επιχειρηματικούς κολοσσούς και θα εξαφανίσει κυριολεκτικά το τοπίο κάθε μη αποδοτικής επιχείρησης. Θα αναδιατάξει τον κόσμο του κεφαλαίου και θα επιφέρει ανατροπές στους εσωτερικούς ιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η μαζική επίθεση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του εναντίον της μισθωτής εργασίας. Το ξεπέρασμα των καπιταλιστικών κρίσεων προϋποθέτει το σάρωμα των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και την παραπέρα επιδείνωση και εξαθλίωση των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Με πιο απλά λόγια. Οι κρίσεις βάζουν τους εργαζόμενους μπροστά σε αγχώδη και πολύ συγκεκριμένα προβλήματα: Απολύσεις, μείωση της απασχόλησης, κλείσιμο επιχειρήσεων, επιθέσεις ενάντια στους μισθούς και τις κοινωνικές ασφαλίσεις, επιτάχυνση των ρυθμών εργασίας, επιθέσεις ενάντια σε κάθε κεκτημένο. Αυτό είναι και το «αντικειμενικό δεδομένο» που οδηγεί τους εργαζόμενους στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ…

Η σημερινή, ωστόσο, οξύτατη κρίση του πλανητικού ιμπεριαλισμού θα είναι από τις πιο εφιαλτικές για τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα.

Θα συνοψίσουμε τους όρους αυτού του εφιάλτη:

1). Πάνω από τριάντα χρόνια, με αιχμή του δόρατος την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ζούμε μια παρατεταμένη επίθεση λιτότητας του μεγάλου κεφαλαίου εναντίων των μισθωτών.
Οι εργαζόμενοι λαοί της Ευρώπης έχουν φθάσει στα όριά τους. Για να πέσουν κάτω από αυτά τα όρια πρέπει να συντριβούν τελείως και να μεταβληθούν σε είλωτες με δελτίο επιβίωσης…

2). Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι ακόμα πιο αφόρητη. Η πολύχρονη σκληρή λιτότητα του «εκσυγχρονιστικού σημιτισμού» και η μαζική εισβολή αλλοδαπών δούλων δεν έχουν μόνο διογκώσει την ανεργία, αλλά έχουν ρίξει την αγορά εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις σε παρανομαστές κάτω των «ορίων»: Στα όρια της δουλείας…
Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια των ξεπουλημένων αριστερών και συνδικαλιστικών ηγεσιών, έχουν αλωθεί τα συνδικάτα και έχουν εξοντωθεί τα αγωνιστικά πρωτοπόρα τμήματα της ελληνικής εργατικής τάξης.
Οι όροι, συνεπώς, της οργανωμένης αντίστασης των εργαζόμενων στην Ελλάδα, είναι δυσμενέστατοι…

3). Ωστόσο, παρά τους δυσμενέστατους πολιτικούς όρους η σημερινή κρίση ωθεί και τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες εργαζόμενους σε μαζική αντίσταση και έκρηξη, έστω, τυφλή σε ένα πρώτο στάδιο. Και αυτό, διότι το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του θα επιτεθεί και στα υπολείμματα των εργατικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων. Για να ξεπεράσει την κρίση του ο καπιταλισμός πρέπει να τσακίσει κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό και να τον ρίξει σε συνθήκες ζωής εντελώς κτηνώδεις.

4). Στην Ελλάδα επίσης θα προκληθεί εκρηκτική ανεργία και βαθύτερη αποκτήνωση στις μαζικές στρατιές των αλλοδαπών δούλων, με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται: εκρηκτική εγκληματικότητα, πλιάτσικο, ένταση των αλληλοσφαγών ανάμεσα στα γκέτο και πολλά άλλα…

5). Η έκρυθμη και χαώδης αυτή κατάσταση θα προκαλέσει αναγκαστικά το ροκάνισμα των καθιερωμένων «αριστερών» πεποιθήσεων, θα αφυπνίσει και θα συνειδητοποιήσει πλατιά στρώματα των εργαζομένων και θα πυροδοτήσει μαζικά κινήματα.

Αυτή είναι, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, η αισιόδοξη προοπτική. Εδώ που μας έφτασαν οι εργατοπατέρες και τα πολιτικά, δήθεν αριστερά κόμματα με τις προδοσίες, τις εκλογικές τους μανούβρες, τους αντιρατσισμούς τους και τα αυτοκρατορικά πολυπολιτισμικά τους ιδεολογήματα, δυστυχώς πρέπει να υποστούμε το σοκ της καταστροφής μας για να ξυπνήσουμε…

Φυσικά μέσα στην κρίση θα ξεσκεπαστούν όλοι αυτοί οι «αριστεροί», αλλά θα εφεύρουν και άλλους παραπλανητικούς μύθους για να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό: Όπως, κατέρρευσε ο νεοφιλελευθερισμός και η λύση είναι ο «κρατικός παρεμβατισμός», συνακόλουθα η «αριστερή» διαχείριση της κρίσης. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ τα λέει, παίζει, ασυστόλως το πρώτο βιολί της εξαπάτησης... Για όλα αυτά σε άλλο άρθρο…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Ροβεσπιέρος]

http://olympia.gr/2008/10/12/third_world_war/#more-826


Η παγκόσμια σύρραξη ξεκίνησε.


Οι σκληρές δηλώσεις Πούτιν στο περιθώριο της συνάντησης του με το Γάλλο πρωθυπουργό σηματοδοτούν τις διεθνείς εξελίξεις που προκαλεί η κρίση στο Αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για πρώτη φορά ο Ρώσος πρωθυπουργός ζήτησε “αλλαγή της αρχιτεκτονικής της διεθνούς οικονομίας” τονίζοντας ότι “Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δε μπορεί να εξαρτάται από μία μηχανή εκτύπωσης χρήματος“. Ο Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά πως η αυθαιρεσία της εξουσιαστικής μηχανής των ΗΠΑ στηρίζεται στην οικονομική αυθαιρεσία της κρατικής της μηχανής, που με πραξικοπηματικές μεθόδους καταλύει κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας αλλά και της όποιας καπιταλιστικής ηθικής και ελευθερίας. Η ασυδοσία των ΗΠΑ ως προς την εκτυπωτική αύξηση της ρευστότητας της είναι και η αιτία της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Κυριαρχία που μέχρι πρότινος δεν είχε αντίπαλο, διότι στον αντίποδα υπήρχε μια Σοβιετική οικονομία εκτός μονομερούς ή αμφίδρομης επιρροής και βεβαίως μια Μαοϊκή εσωστρεφής και αποξενωμένη διαχείριση.

Ιαπωνία και Ευρώπη ζούσαν τα μεταπολεμικά τους σύνδρομα και μόνο ο Ντε Γκώλ* τόλμησε να αμφισβητήσει αυτή την πρακτική όταν αντιτάχθηκε στον πολλαπλασιασμό ρευστότητας τη δεκαετία του ‘70, δεκαετία κατά την οποία το έλλειμα των ΗΠΑ έφτασε τα 400 δις Δολλάρια.

Η Αλλαγή των συνθηκών και η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας καθιστούν τη διαφαινόμενη εκτύπωση Ενός Τρις Δολλαρίων ως εχθρική πράξη για την παγκόσμια οικονομία και γεωπολιτική. Άλλωστε η ψευδεπίγραφη αξία του Αμερικανικού νομίσματος επιβάλλεται μόνο με τη δύναμη των όπλων και την καπηλεία πλουτοπαραγωγικών τόπων (ΙΡΑΚ) για να επιβάλλουν την ύπαρξη του δολλαρίου ως ρυθμιστή του διεθνούς εμπορίου. Ας μην ξεχνάμε πως η εισβολή στο Ιράκ έγινε όταν ο Χουσεΐν αποφάσισε να τιμολογεί το πετρέλαιο σε Ευρώ.

Η ασυδοσία του καπιταλιστικού συστήματος φαίνεται με την κωμική για την παρούσα συγκυρία, άνοδο του δολλαρίου έναντι του Ευρώ, προκειμένου να εξομαλυνθούν οι πληθωριστικές τάσεις με την είσοδο της νέας εκτύπωσης στην αγορά. Η πραγματική αξία του νομίσματος βεβαίως είναι απείρως χαμηλότερη από τη σημερινή, γεγονός που αποκρύπτεται έντεχνα από τους πολίτες των ΗΠΑ για λόγους που θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.

Έχουμε αναφερθεί στη στρατιωτική συνεργασία Κίνας - Ρωσίας που αποσκοπεί καθαρά στην αντιμετώπιση των Νατοϊκών δυνάμεων. Τώρα ενεργοποιείται και το σενάριο οικονομικής εξόντωσης των ΗΠΑ, μέσω της δημιουργίας ενός Ευρασιατικού νομίσματος που θα γίνει με την αναστροφή διαθεσίμων Ρωσίας και Κίνας ($500 δις της Ρωσίας και 20.000 τόνοι χρυσού της Κίνας). Η κίνηση αυτή σύμφωνα με τον Alexander Dugin, θα οδηγήσει το δολάριο εκτός διεθνών αγορών και σταδιακά στην τελική του απαξίωση. Το γεγονός αυτό ενισχύει την θέση μας ότι η συγκέντρωση κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ από την Κίνα δεν έγινε για “επενδυτικούς” αλλά για γεωπολιτικούς σκοπούς. Η Κίνα και η Ρωσία μέσω της απόκτησης ομολόγων είναι από τους μεγαλύτερους δανειστές των ΗΠΑ και η εκτύπωση νέων δολαρίων μειώνει την πραγματική αξία ανταπόδοσης.

Όπως για Γεωπολιτικούς σκοπούς γίνεται και η επερχόμενη γενικευμένη κατάρρευση της Αμερικανικής οικονομίας, ως και η προβλεπόμενη επικράτηση του Ομπάμα, τη σκοπιμότητα της οποίας μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://olympia.gr/2008/08/19/obama/
Γεγονότα που θα αναλύσουμε εκτενέστερα σε δεύτερη φάση. Όπως θα συζητήσουμε και το ρόλο των Ελληνικών πολιτικών δυνάμεων, την ανεπίτρεπτη ενέργεια Σημίτη με την εκποίηση του Ελληνικού Χρυσού κλπ.

* Ο Κον Μπεντίντ πρωτοστάτησε στις εκδηλώσεις εναντίον του Ντε Γκώλ, επισύροντας ακόμα και την καταδίκη από το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας. Σήμερα αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο λειτουργώντας ως θεραπαινίδα των Αμερικανικών συμφερόντων στην Ευρώπη. Σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα βεβαίως υπάρχουν τοποτηρητές με προσωπεία άσχετα αλλά διακριτούς ρόλους. Το ίδιο και στην Ελλάδα.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Εξόριστος]

Το έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού!!!


Αρχίζουν πλέον τα φερέφωνα του καθεστώτος, άλλα δειλά και άλλα ανοικτά, να αναθεματίζουν τον νεοφιλελευθερισμό και να ουρλιάζουν για το «έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού». Ενοχοποιούν το νεοφιλελευθερισμό για να από-ενοχοποιήσουν τον καπιταλισμό.
Φυσικά πολλοί φωνασκούν από άγνοια και αμάθεια και από τον «ζήλο» τους να «πλασαριστούν» στο στρατόπεδο των «αριστερών» απατεώνων.
Πράγματι, το «αριστερό» ιδεολόγημα της απάτης που θα μας καταδυναστεύσει τώρα είναι οι αναθεματισμοί κατά του νεοφιλελευθερισμού και η προβολή του «κρατικού ελέγχου» και της «αριστερής» διαχείρισης της κρίσης.
Θα μας στουπώσουν πάλι το κρανίο με τα μυθεύματα της «μικτής οικονομίας» και με το αιώνιο σοσιαλδημοκρατικό μύθο του «μικρότερου κακού».
Αλλά, ας τα πιάσουμε από την αρχή, πάλι με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, για να μην κουράζουμε με μακροσκελείς αναλύσεις.

Πρώτη παρατήρηση. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια οικονομική μορφή του καπιταλισμού, μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ του κεφαλαίου, και ΟΧΙ ανεξάρτητο γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής. Το ίδιο και ο κρατικός παρεμβατισμός και οι λεγόμενες «κοινωνικοποιήσεις» (κρατικοποιήσεις) μέσα στον καπιταλισμό.
Ανάλογα με τα συμφέροντα του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και ανάλογα με τις κρίσεις και τους κινδύνους που περνάει, προωθείται η μία ή άλλη μορφή.
Και πάντα στις μεγάλες, δομικές κρίσεις του, «κοινωνικοποιούνται», δηλαδή κρατικοποιούνται οι ζημιές του. Και πάντα οι τομείς που δεν υπόσχονται μεγάλα ή γρήγορα κέρδη «αφήνονται» στο κράτος. Στο κράτος των πολυεθνικών για την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα, όχι μόνο σε έναν μαρξιστή, αλλά σε οποιοδήποτε σοβαρό μελετητή της καπιταλιστικής οικονομίας…

Δεύτερη παρατήρηση. Επειδή κάποιοι καμώνονται ότι αγνοούν τη φύση και τη λειτουργία του κράτους θα επαναλάβουμε: Το κράτος είναι το εκτελεστικό όργανο του κεφαλαίου και σήμερα ολοκληρωτικά ελεγχόμενο και αλωμένο από τους υπερεθνικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου. Συνεπώς οποιαδήποτε κρατικοποίηση επιχειρήσεων ή ιδιωτικοποίηση του κράτους αποτελεί ΑΠΟΦΑΣΗ των πολυεθνικών με εκτελεστικό όργανο την κάθε κυβέρνηση του καθεστώτος.
Ας μελετήσουν οι αδαείς και τα «φερέφωνα», αν όχι την εξέλιξη της καπιταλιστικής οικονομίας, τουλάχιστον την πολιτική ιστορία: Οι πιο φανατικοί «κρατιστές» (οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες) προώθησαν πιο υστερικά τις ιδιωτικοποιήσεις. Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο γνωστό παράδειγμα.
Και σήμερα είναι οι «υστερικοί» νεοφιλελεύθεροι του χθες που φωνασκούν και προωθούν τις κρατικοποιήσεις των μεγάλων ζημιών του κεφαλαίου. Ο ίδιος ο Σόρος μιλάει για παρεμβάσεις και έλεγχο του κράτους…

Τρίτη παρατήρηση. Πάντα στις μεγάλες κρίσεις έβγαιναν μπροστά οι ενσωματωμένοι «αριστεροί» κάθε απόχρωσης για να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα, αναπαράγοντας όλους τους μύθους περί «αριστερής» και «δεξιάς» διαχείρισης.
Μας έλεγαν: «Αν δεν διαχειριστούμε την κρίση εμείς, θα τη διαχειριστή η «δεξιά» και η «αντίδραση» και τότε κινδυνεύουμε με πλήρη καταστροφή».
Με πιο απλά λόγια οι «αριστεροί» απατεώνες μας έλεγαν: «Αφήστε να σας κόψουμε τα τρία δάκτυλα, γιατί αλλιώς θα σας κόψουν ολόκληρο το χέρι!».

Η ιστορία έχει όμως τελεσίδικα αποφανθεί: Όλοι και ιδιαίτερα αυτοί οι «αριστεροί» μας κόψανε όλα τα δάκτυλα και μας οδηγούσαν σαν τρενάκι από το κακό στο χειρότερο…

Τέτοιου είδους ηττοπαθείς «επιχειρηματολογίες» δεν στηρίζονται σε καμία απόδειξη και ιστορική δικαίωση.
Επιδιώκουν την καθεστωτική ισορροπία και εδραίωση των καπιταλιστικών συμφερόντων με το να κρατάνε τις λαϊκές μάζες στο περιθώριο και να τις καθιστούν ανίκανες (ιδεολογικά και πολιτικά παροπλισμένες) να αντισταθούν στις επιθέσεις του κεφαλαίου.

Αυτά τα μαθήματα της ηττοπάθειας και της συντριβής μας, διδάσκει πιο ωμά και κυνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα: Αυτή η «τσόντα» της Νέας Τάξης, η οποία αποτελεί και τον ιδεολογικά κυρίαρχο ροπαλοφόρο του καθεστώτος.

Χωρίς την ενεργοποίηση, κινητοποίηση και οργάνωση των λαϊκών μαζών δεν υπάρχει ελπίδα να μας μείνει κανένα δάκτυλο: Είτε είναι «δεξιά» κυβέρνηση είτε «αριστερή». Αντίθετα, κινδυνεύουμε να γίνουμε πλήρες προτεκτοράτο των Αμερικανών με κυβερνήσεις που θα αποτελούν τους ιπποκόμους των Αμερικανών και των «νταβάδων»…


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Μαρία Καδόγλου]

H μεταλλεία «έγινε απλά πιο τρομακτική»

H κρίση στις τιμές των μετάλλων και οι επιπτώσεις της στις εταιρείες, τους εργαζομένους, την κοινωνία

Θύματα της παγκόσμιας κρίσης και οι μεταλλευτικές εταιρείες, καθώς η κατάρρευση των χρηματιστηριακών τιμών των μετάλλων και η αδυναμία εξεύρεσης πιστώσεων τις οδηγεί σε μεγάλες περικοπές και σε κλείσιμο πολλών μεταλλείων. Είναι χαρακτηριστικά

Στο http://blog.antigold.gr μεταφράσαμε ένα από τα πολλά σχετικά άρθρα των εφημερίδων ("Η μεταλλεία “έγινε απλά πιο τρομακτική”, του ANDY HOFFMAN από την Globe and Mail, 7/10/2008) και παραθέτουνε τα διαγράμματα των τιμών εξαμήνου για τα πέντε βασικά μέταλλα που είναι άμεσου ενδιαφέροντος για την Ελλάδα (μόλυβδο, ψευδάργυρο, χαλκό, νικέλιο, αλουμίνιο).

Στη συνέχεια εξετάζουμε ποιές θα ήταν οι συνέπειες για τη χώρα μας αν είχαμε στηρίξει την οικονομία μας στα μεταλλεία. Αν η Ελλάδα είχε γίνει μια χώρα κατά κύριο λόγο μεταλλευτική, όπως την θέλουν πολλοί, σήμερα θα βρισκόμασταν κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα.

...Περισσότερα στο http://blog.antigold.gr .


Μαρία Καδόγλου Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων
http://blog.antigold.gr
www.antigold.gr

[Ροβεσπιέρος]

ΟΙ «ληστές» και οι «μπράβοι» τους

Μια καταστροφή, προσωπική ή κοινωνική, είναι πάντα μια έξοχη Λυδία λίθος, γιατί αποκαλύπτει με τρόπο αλάθευτο τους αληθινούς προσωπικούς ή κοινωνικούς δεσμούς.
Έτσι και η τροχιά κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος αποκαλύπτει με τρόπο αλάθευτο τους αληθινούς δεσμούς των κομμάτων, των πολιτικών και διανοητών.
Για το κράτος και το κυβερνητικό οικοδόμημα δεν τίθεται λόγος. Μόνο οι αφελείς μπορεί ακόμα να πιστεύουν ότι το κράτος και οι καθεστωτικές κυβερνήσεις είναι «δομές» «ουδέτερες» ή «αυτόνομες».
Το κράτος σήμερα είναι πλήρως συγχωνευμένο με τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια, ο εγγυητής των κερδών τους και ο «αγοραστής» των ζημιών τους, των πλαστών ζημιών τους. Των «ζημιών» που εμφανίζουν οι «ληστές» από την κερδοσκοπική λεηλασία του πλούτου: Τσεπώνουν, μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον πλούτο που παράγεται ΣΥΝΟΛΙΚΑ από την κοινωνική εργασία και πτωχεύουν τις επιχειρήσεις, για να πληρώσει το κόστος αυτής της ληστείας, πάλι η ΕΡΓΑΣΙΑ, μέσω της κρατικοποίησης των «ζημιών».
Οι Τράπεζες και όλο αυτό το χρηματιστηριακό σύστημα είναι η «ποίηση» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ληστείας. Είναι η «ηγεσία» του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Όλοι οι βιομηχανικοί κλάδοι είναι συγχωνευμένοι με το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δομές του καπιταλισμού βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Και μέσω αυτής της χρηματιστηριακής λειτουργίας γίνεται η συγκέντρωση, συγκεντροποίηση, η αφαίμαξη και η αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου που παράγεται από την ΕΡΓΑΣΙΑ.
Δεν προκαλεί, συνεπώς, καμία έκπληξη, το γιατί οι κυβερνήσεις και τα κράτη σπεύδουν ΑΜΕΣΑ να καλύψουν τις «ζημιές» των τραπεζών με τεράστια κονδύλια, τα οποία θα φορτωθούν στις πλάτες των λαών και ειδικά εκείνων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και τις πραγματικές οικονομικές αξίες. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις είναι οι «εγγυητές» των μονοπωλιακών κερδών και οι πολιτικοί υπηρέτες του τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Σε τέτοιες, όμως, κρίσιμες στιγμές, όπου η διεθνής, καπιταλιστική, μονοπωλιακή «μαφία» έχει οδηγήσει το όλο καπιταλιστικό σύστημα σε κρίση αδιεξόδου και εσωτερικής κατάρρευσης, στενεύουν, ακόμα και εξαλείφονται, τα περιθώρια «ελιγμών» των ιδεολογικών και πολιτικών απατεώνων. Είναι οι «στιγμές» που ξεγυμνώνονται οι κάλπικοι παράδες.
Πανικός, έπιασε όλα τα κόμματα της καθεστωτικής αντιπολίτευσης: ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ.
Και όλους τους ιδεολογικούς και πολιτικούς λακέδες του καπιταλισμού.
ΟΛΟΙ αγωνίζονται να σώσουν το σύστημα και τις τράπεζες: Τους ληστές!!!
Προτείνουν «μέτρα» για το πώς θα επιτευχθεί η καλύτερα «διαχείριση» διάσωσης των ληστών!!!
Ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται και αυτός για τη διάσωση των ληστών και του συστήματος των ληστών.
Ο δε ΛΑ.Ο.Σ που σήκωνε την γροθιά του εναντίον των τραπεζιτών ληστών και του μεγάλου κεφαλαίου, σπεύδει με το γνωστό αφόρητα λαϊκίστικο και μπακαλίστικο τρόπο (η άγνοια και η πολιτική μιζέρια κτυπάνε κόκκινο) να προτείνει στην κυβέρνηση «μέτρα» διάσωσης των τραπεζών!!!
Οι άμοιροι είναι τόσο πανικόβλητοι που σπεύδουν, ο καθένας από το καθεστωτικό του μετερίζι, να μοιράσουν τις «ασπιρίνες» τους.
Γιατί, οποιοδήποτε «μέτρο» διάσωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα είναι παρά «ασπιρίνη». Η ασθένεια δεν θεραπεύεται.
Και δύο είναι οι δρόμοι: Ή με το λαό ενάντια στους «ληστές» ή με τους «ληστές» ενάντια στο λαό και την Εργασία.
Εδώ θα παιχθεί, πολύ σύντομα, το όλο ζήτημα.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Misha]

γιατί τόση πρεμούρα να σωθούν οι τράπεζες;

μα γιατί αυτές είναι οι ναοί της σύγχρονης θρησκείας της αέναης ευημερίας και της ελεύθερης,αυτορυθμιζόμενης αγοράς.

κι αν κλείσουν οι ναοί θα μείνουν χωρίς «πιστούς» και αντικείμενο απασχόλησης οι γραβατοφορεμένοι αεριτζήδες του τζόγου.

με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο,αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται πάνω στην διαρκή κατανάλωση και απερίσκεπτη χρήση των φυσικών πόρων έχει ημερομηνία λήξης.

ή θα κάνουμε εμείς την κηδεία του ή θα το κάνει ή φύση και τότε θα μάς παρει όλους μαζί του ο διαβολικός τρόπος σκέψης και δράσης των κεφαλαιοκρατών.

τα πράγματα δείχνουν να είναι σε άκρως οριακό σημείο.

ίδομεν...
_________________
«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για τον οποίο κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;»Μ.Βασίλειος

[Ροβεσπιέρος]

ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ!!!
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4770479&publDate=16/10/2008

«Δώρο» τα κέρδη μιας δεκαετίας

Υπερκέρδη 20 δισ. ευρώ είχαν μέσα στη δεκαετία που διανύουμε οι τράπεζες, που εξασφάλισαν σημαντική υπερσυσώρευση με την πολύμορφη στήριξη κράτους και κυβερνήσεων


Στα 20 δισ. ευρώ έφτασε στην 8ετία (2000-2007) η μάζα των κερδών του τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για τα αμύθητα ποσά, όπως καταγράφονται στους επίσημους ισολογισμούς των ντόπιων τραπεζών, οι οποίες με την πολύπλευρη στήριξη των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του κράτους με εντατικούς ρυθμούς ξεκοκαλίζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Η προκλητική συγκέντρωση κερδών συνεχίστηκε με ακόμη πιο εντατικούς ρυθμούς στα αμέσως προηγούμενα χρόνια: Στη 2ετία 2006-2007 απέσπασαν 9,2 δισ. ευρώ εμφανίζοντας εξοργιστική αύξηση της τάξης του 68%! Αυτούς τους άρπαγες έρχεται τώρα να στηρίξει η κυβέρνηση της ΝΔ στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ και με τη σύμφωνη, επί της ουσίας, γνώμη από τις ηγεσίες των κομμάτων του κοινωνικού εταιρισμού.
Η υπερσυσώρευση κερδών προέρχεται από τη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων. Η ρίζα του ζητήματος βρίσκεται στην εφαρμοζόμενη πολιτική των αναδιαρθρώσεων σε τομείς και κλάδους της οικονομίας, τη ραγδαία εξάπλωση του δανεισμού των νοικοκυριών, πάνω στα οποία το ντόπιο τραπεζικό κεφάλαιο στήριξε την επιχειρηματική διείσδυσή του στην ευρύτερη ζωτική περιοχή και αγορές (Βαλκάνια, Τουρκία και αλλού). Μοχλός της ανάπτυξης των τραπεζών δεν είναι το, έτσι κι αλλιώς, υπαρκτό «επιχειρηματικό δαιμόνιο», αλλά οι συγκεκριμένες επιλογές, η συνολική στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, αρχικά στο πλαίσιο της σύγκλισης με την ΟΝΕ, στη συνέχεια η εντατικοποίηση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», η Στρατηγική της Λισαβόνας και οι εθνικές εξειδικεύσεις της.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Και ενώ οι τράπεζες παίρνουν δωράκι από τις κυβερνήσεις τα υπερκέρδη τους στη δεκαετία, η εξαθλίωση και η πείνα των λαϊκών μαζών αυξάνει αλματωδώς.
Αυτό είναι το σύστημα που αγωνίζονται να σώσουν: Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. ΟΥΔΕΙΣ το καταγγέλλει και το αμφισβητεί…

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4769710&publDate=16/10/2008


Η πείνα και η ... «πείνα»



Η πείνα «θερίζει» εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν διεθνείς οργανισμοί, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα Διατροφής.
Σήμερα 923 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα σίτισης, δηλαδή 75 εκατομμύρια περισσότεροι από το 2007. Ο οξύς υποσιτισμός, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ευθύνεται κάθε χρόνο για το θάνατο 5.000.000 παιδιών κάτω των 5 ετών. Στις αναπτυσσόμενες χώρες 146 εκατομμύρια παιδιά είναι ελλιποβαρή, ενώ 60 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών παρουσιάζουν απίσχναση. Την ίδια στιγμή τις αναπτυγμένες χώρες μαστίζουν τα διατροφικά σκάνδαλα («τρελές αγελάδες», κοτόπουλα με διοξίνες κ.ά.).
Τροφές, βέβαια, υπάρχουν ικανές να θρέψουν όλους τους κατοίκους της Γης. Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) εξηγούν, όμως, σε μεγάλο ποσοστό την αιτία πείνας. Σύμφωνα με αυτά, ο δείκτης τιμών στα βασικά είδη διατροφής παρουσίασε μια αύξηση που εκτοξεύτηκε πάνω από 50% κατά τους πρώτους 7 μήνες του 2008, ενώ η αντίστοιχη αύξηση το 2006 ήταν 12% και το 2007 ήταν 24%!
Κοινός παρονομαστής, λοιπόν, και για τα δεινά αυτά ο καπιταλισμός - στον οποίο ο καθένας είναι ελεύθερος να ...πεθάνει από την πείνα - και η ακόρεστη «πείνα» του κεφαλαίου για τρελά κέρδη...

[Misha]

δείτε νοοτροπίες φίλοι του Ρεσάλτο:

στις μέρες της χειρότερης,τουλάχιστον όπως μάς παρουσιάζεται, κρίσης του διεθνούς καζινοχρηματιστηριακού συστήματος ,στη χώρα μας που είναι από τις φτωχότερες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης,διοργανώνονται επιχειρηματικής ημερίδες «ηγεσίας» με κόστος συμμετοχής 1000 ευρώ και δασκάλους τους γκουρού της αμερικάνικης επιχειρηματικότητας!

http://img185.imageshack.us/img185/5157/f2ss0.jpg

[Παντελής]

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4769467&publDate=16/10/2008

Η «Αριστερά» του καπιταλισμού

Γράφει: Η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Το περασμένο Σαββατοκύριακο συνεδρίασε στην Αθήνα το Κόμμα «Ευρωπαϊκή Αριστερά». Ενα από τα βασικά θέματα που απασχόλησαν την - κλειστή - συνεδρίαση, αλλά και τις - ανοιχτές - τοποθετήσεις του προέδρου του Λ. Μπίσκι και του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα, ήταν η οικονομική κρίση και, όπως δήλωσε ο Λ. Μπίσκι, «στην ευρωπαϊκή αριστερά είμαστε υπέρ διαφορετικών μορφών οικονομίας, κονσόρτσιουμ, ιδιωτική...»!
Οι άνθρωποι ευθαρσώς δηλώνουν, χωρίς περιστροφές και μισόλογα, ότι είναι με τον καπιταλισμό. Υποχρεούνται όμως, αφού αυτοπροσδιορίζονται σαν «αριστερά», αυτήν τους την επιλογή να τη συγκαλύπτουν στα μάτια του κόσμου και βεβαίως, συγχρόνως, να διαχωριστούν για λόγους πολιτικής επιβίωσης από τους καθαρόαιμους πολιτικούς εκπροσώπους του καπιταλισμού. Ετσι, αναμασούν διάφορες αστειότητες περί «ηθικού», «ελεγχόμενου» καπιταλισμού, περί «εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς» κ.ο.κ.
Είναι, συνεπώς, αναμενόμενο να χρεώνουν την κρίση στην «απορυθμισμένη» αγορά, στον καπιταλισμό - καζίνο, ωθώντας στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα και έχουν ανάγκη οι λαοί είναι η «επαναρύθμιση» της αγοράς και η επαναφορά της «ηθικής» στην πολιτική, σύμφωνα με τον Λ. Μπίσκι. `Η η δημιουργία νέων θεσμών διεθνώς, κατά τον Αλ. Αλαβάνο. `Η η επαναφορά «του άμεσου πολιτικού ελέγχου στη νομισματική πολιτική της ΕΕ και τον καθορισμό της από το Συμβούλιο Κορυφής, σε συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο και τα εθνικά Κοινοβούλια και όχι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», κατά τον Αλ. Τσίπρα.
«
Ασπιρίνες» για μιαν ανίατη πάθηση. Και, ταυτόχρονα, ισχυρά «ηρεμιστικά» στους λαούς, προκειμένου να αποσοβηθεί ο κίνδυνος της αγωνιστικής τους απάντησης σε μια κρίση, για την οποία δεν ευθύνονται, αλλά καλούνται να πληρώσουν με νέες, επαχθείς, θυσίες. Και φυσικά, ας μην περιμένει κανείς από το ΚΕΑ ή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την οποιαδήποτε λέξη κριτικής προς την ΕΕ. Πέραν της τυφλής τους πίστης σ' αυτήν, ας μην ξεχνάμε ότι το ευρωκόμμα τους είναι και τρόφιμός της, έχοντας δεσμευτεί καταστατικά πίστη στις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της, αυτές τις παντελώς ξένες και εχθρικές προς τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Ετσι, για όλα φταίνε οι ΗΠΑ, μας είπαν, και η προσπάθειά τους να ηγεμονεύσουν για τη «χειραγώγηση της παγκόσμιας οικονομίας με εργαλείο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική». Μάλιστα, κατά τον Αλ. Τσίπρα, η εξασθένησή τους μπορεί να μας οδηγήσει στο τέλος του «μονοπολικού κόσμου». Αν, δηλαδή, στο χαλιφάτο του ιμπεριαλισμού χαλίφης αναδειχτεί η ιμπεριαλιστική ΕΕ, θα πάψει ο κόσμος να κινδυνεύει από τον ιμπεριαλισμό! Τόσο αριστεροί οι οπορτουνιστές.
Τους χρειάζεται ένα ισχυρό πολιτικό ράπισμα απ' τους λαούς στους οποίους απευθύνονται, πιστεύοντας ότι έχουν υποστεί λοβοτομή και είναι ανίκανοι να διαπιστώσουν ότι καμία σχέση με «σοσιαλιστικές αξίες», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, δεν έχουν προτάσεις, όπως «αμφισβήτηση της ηγεμονίας της απορύθμισης» (!), «νέοι κανόνες στην ατζέντα» κ.λπ.
Η πολιτική καταδίκη τους από τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι το λιγότερο που αρμόζει στην απροκάλυπτη κοροϊδία σε βάρος τους από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους ομοϊδεάτες του. Η οργάνωση και όξυνση της λαϊκής αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης είναι η πρέπουσα απάντηση σ' αυτούς που καλούν το λαό να αναφωνήσει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

[Αλκιμος]

http://alkimosarchive.blogspot.com/2008/10/colpo-grosso.html


Το "colpo grosso Σημίτη" και η ελληνική οικονομική "σταθερότητα".
.
Η απάτη, που έπιασε τους «πονηρούς» στον ύπνο και έφαγε τα λεφτά του κοσμάκη,
και που κράτησε όμως την ελληνική οικονομία στην επιφάνεια.
.
Η φαινομενική οικονομική «σταθερότητα» που ευαγγελίζεται ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης, οφείλεται στο colpo grosso της «σπείρας Σημίτη», που κατάφεραν να ρίξουν «ζεστό» χρήμα στο σύστημα, μέσω του χρηματιστηρίου.

Κατάφεραν έξυπνα να βγάλουν στην επιφάνεια τα «μαύρα» του παραεμπορίου, τα «μεταναστευμένα» στις διάφορες offshore και ξένες τράπεζες καθώς και το κομπόδεμα του απλού κόσμου. Πόνταραν στην «αρρώστια» του Έλληνα που λέγεται «τζόγος» και κέρδισαν. Με την μέθοδο αυτή, τα «λαμόγια» της αγοράς και ο απλός κοσμάκης έχασαν, ενώ οι λίγοι «ξύπνιοι» που ήταν στο «κόλπο» έγιναν πλούσιοι. Ταυτόχρονα, δισεκατομμύρια μπήκαν σε κυκλοφορία, χωρίς να προκληθεί πληθωρισμός. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε ο Σημίτης να δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία και να βάλει ταυτόχρονα τη χώρα μας στην ΟΝΕ. Μεγαλοφυές το σχέδιο αν και για πολλούς επώδυνο!

Το σύστημα αυτό λειτούργησε, αλλά δεν άλλαξε όμως την νοοτροπία του Έλληνα, που δεν παύει να έχει σαν πρότυπο τον Καραγκιόζη, και να πιστεύει ότι αυτός είναι ο μόνος πονηρός και ότι όλοι οι άλλοι είναι κορόιδα. Έτσι η παραοικονομία συνεχίζεται ακάθεκτη και ανεξέλεγκτη και στο μεταξύ προέκυψε όμως κι ένα άλλο πρόβλημα. Αυτό είναι το ρεσάλτο των γιάπηδων πολιτικών, που ζήλεψαν τη «μαγκιά» των Σημιτικών «πειρατών» και έχουν βαλθεί σχεδόν όλοι, τώρα, να βρουν τρόπο να τους μιμηθούν.

Το «βα(λ)τοπέδιο» και η Siemens φωνάζουν από μακριά…

Που θα πάει όμως αυτή η κατάσταση; Πόσο καιρό ακόμα θα λυμαίνονται οι πονηροί τον φτωχό κοσμάκη; Θα συνεχίσουν σαν πρόβατα αυτοί να μένουν άφωνοι ή θα ξυπνήσουν επιτέλους τώρα που φανερώνεται και η μπαγαποντιά αυτών που τους πότιζαν το αμίλητο νερό, δηλαδή του θρησκευτικού κλήρου; Θα καταλάβουν επιτέλους ότι πρόκειται για συνωμοσία εις βάρος τους και ότι αυτοί που ανάλαβαν εργολαβικά την συγχώρηση των αμαρτιών τους(!), είναι στην πραγματικότητα οι ΑΡΧΙΛΗΣΤΑΡΧΟΙ και οι ηθικοί αυτουργοί της διαφθοράς μιας και το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»;

Εύχομαι να το καταλάβουν έγκαιρα, προτού να είναι πολύ αργά και χρειαστεί να ακουστεί ξανά, το παλιό: «δυστυχώς επτωχεύσαμεν!», του Χαρίλαου Τρικούπη και βρεθούμε τελικά στη σκληρή μέγγενη ξένων …«διαχειριστών».
.
Το παράδειγμα της Ισλανδίας βοά (βλέπε εδώ).