«Η εκκλησιαστική περιουσία στο λαό»: Όχημα απάτης

[ΘΑΛΕΙΑ]

«Η εκκλησιαστική περιουσία στο λαό»:
Το «δημοκρατικό» όχημα της μονοπωλιακής αρπαγής

Το Βατοπέδιο ανοίγει την αυλαία νέων επιθέσεων εναντίον της Εκκλησίας. Σε αυτή τη «νέα φάση» προωθείται η αρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας από τα κεφαλαιοκρατικά μονοπώλια, μέσω της ιδιωτικοποίησής της. Επιχειρείται και εδώ να εφαρμοστεί ο σιδερένιος νόμος του νεοφιλελευθερισμού: Η ιδιωτικοποίηση και της εκκλησιαστικής περιουσίας. Έτσι θα συντελεστεί ο ολοκληρωτισμός του νεοφιλελευθερισμού και η υποταγή των πάντων στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Το όχημα αυτής της μονοπωλιακής επέλασης είναι η ΑΠΑΤΗ του παλιού «δημοκρατικού αιτήματος»: «Η εκκλησιαστική περιουσία στο λαό»!!!
Ένα αίτημα προοδευτικό των αστικών Επαναστάσεων χρησιμοποιείται σήμερα για να εξαπατήσει του αφελείς. Σήμερα όμως δεν βρισκόμαστε στην εποχή απελευθέρωσης των κοινωνικών από τα φεουδαρχικά δεσμά, αλλά στην εποχή της υποδούλωσης και άλωσης των κοινωνιών και των λαών από τα πλανητικά κέντρα εξουσίας.
ΣΗΜΕΡΑ, σε συνθήκες μονοπωλιακής κυριαρχίας που τα πάντα στο Δημόσιο ιδιωτικοποιούνται ή είναι υποταγμένα στους μηχανισμούς του κεφαλαίου, καμιά περιουσία δεν μπορεί να πάει στο λαό. Όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο εξαπατά συνειδητά το λαό.
Και ο πρώτος που ρίχνει αυτό το δόλωμα της απάτης είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Για άλλη μια αφορά αποδεικνύεται ότι οι μεγαλύτεροι «εχθροί» της Εκκλησίας είναι η γραφειοκρατική της ιεραρχία που διαπλέκεται, σφιχτά αγκαλιασμένη, με το καθεστώς: Οικονομικά συμφέροντα, κράτος, κυβερνήσεις και κόμματα…
Βγήκε, λοιπόν, ο Αρχιεπίσκοπος, και πέταξε την «προοδευτική» του φόλα: «Η εκκλησιαστική περιουσία στο λαό»!!! και η «φόλα» θα επαινεθεί από το Ιερατείο της «προόδου» ως ανατρεπτική, για να μη πω και επαναστατική…

Ας θέσουμε, όμως τα πράγματα πιο απλά, έστω και σχηματικά, για να τα καταλάβουν τα μυαλά που σκέφτονται με «δημοκρατικά» κλισέ και σχήματα.

Πρώτον. Η «περιουσία στο λαό» είναι ένα σχήμα τόσο αφηρημένο που δεν λέει απολύτως τίποτα. Αν του δώσουμε συγκεκριμένη μορφή σημαίνει τούτο: Η περιουσία σε ιδιώτες. Δηλαδή ιδιωτικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, συνακόλουθα συγκέντρωση και συγκεντροποίησή της: Αυτός είναι ο άκαμπτος νόμος των μονοπωλιακών καπιταλιστικών σχέσεων.
Αυτή η ιδιωτική κερδοσκοπία της περιουσίας και η αναπόφευκτη μονοπωλιακή της συγκέντρωση δεν αλώνει μόνο τα οικονομικά στηρίγματα του Ορθόδοξου κλήρου, αλλά καταστρέφει καταλυτικά και τη φύση. Η περιουσία της Εκκλησίας θα μεταλλαχτεί σε κρανίου τόπο των βιομηχανιών και των υπερεθνικών συγκροτημάτων. Αναλογιστείτε μια ιδιωτικοποίηση του Αγίου Όρους; Το φυσικό περιβάλλον θα λεηλατηθεί από τους υπερεθνικούς κολοσσούς και θα «διακοσμηθεί» από τα σύγχρονα παγερά κτίρια του χρήματος.
Είναι, λοιπόν, χίλιες φορές πιο ανεκτά τα σκάνδαλα κάποιων μοναχών, παρά η άλωση του Αγίου Όρους και άλλων εκλεκτών τοποθεσιών της Εκκλησίας (ιστορικά μνημεία του πολιτισμού) από τα ιμπεριαλιστικά αρπαχτικά της κερδοσκοπικής αναισχυντίας.

Δεύτερον. Ποιος θα «μοιράσει» την Εκκλησιαστική περιουσία στο …λαό; Τα όργανα του καθεστώτος (κράτος-κυβέρνηση κ.λπ). Αυτά τα όργανα, όμως, είναι υποταγμένα πλήρως στα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας: Διεθνή και εγχώρια. Είναι το υπηρετικό προσωπικό αυτών των κέντρων. Δηλαδή τα λαμόγια των πλανητικών και εγχώριων αρπακτικών θα δώσουν την περιουσία στο λαό, όταν ΚΑΜΙΑ δημόσια περιουσία δεν ανήκει στο λαό, παρά μόνο στους ισχυρούς του χρήματος;
Τέτοιες ηλιθιότητες μόνο οι αγκυλωμένοι σε νεκρά δημοκρατικά σχήματα μπορεί να ξεστομίζουν.
Πολλαπλή ηλιθιότητα: Γιατί τα όργανα της Νέας Τάξης (κράτος, κόμματα κ.λπ) αυτό που επιδιώκουν σήμερα είναι η άλωση των πάντων και η ισοπέδωση της Εκκλησίας. Τους λόγους τους έχουμε αναλύσει λεπτομερειακά…

Με τέτοια δημοκρατικά νανουρίσματα της νεοταξικής απάτης επιχειρούν σήμερα να αρπάξουν την εκκλησιαστική περιουσία και να αλώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η εκκλησιαστική περιουσία, όπως και κάθε περιουσία, στο λαό σημαίνει: ΑΠΟΦΑΣΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΕΛΕΓΧΟ από το λαό. Τέτοιες διαδικασίες δεν είναι «ιδιωτικές» και ατομικές. Προϋποθέτουν δομές συλλογικότητας: Λαϊκές κοινότητες, οργανώσεις βάσης του λαού κ.λπ.
ΟΛΑ αυτά δεν μπορούν να υπάρξουν στο παρόν μονοπωλιακό καπιταλιστικό καθεστώς.
Γιατί κανένας δεν θέτει τον έλεγχο και τη διαχείριση της Εκκλησιαστικής περιουσίας από της βάση (σώμα) της Εκκλησίας και το λαό της, μέσω των αμεσοδημοκρατικών μορφών οργάνωσης; Απλούστατα γιατί δεν θέλουν το λαό να αποφασίζει πραγματικά, ούτε την περιουσία της Εκκλησίας (λαϊκή περιουσία) να τη διαχειρίζονται οι λαϊκές ορθόδοξες δυνάμεις…

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Θάλεια, συγχαρητήρια. Δεν έχω διαβάσει κείμενο εναργέστερο, σαφέστερο και περιγραφικώτερο απο το παρόν. Με οξύνεια και αμεσότητα αναλύεις εύστοχα ακριβώς τί συμβαίνει, τί διαδραματίζεται στην πραγματικότητα και ποιοι είναι οι στόχοι των εξουσιαστών.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[Misha]

φίλη Θάλεια

μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και το ζητούμενο είναι η ισορροπία επί ξυρού ακμής.
Οι νεοβατοπεδινοί τι άλλο έπραξαν παρά την παραχώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε ιδιωτικά συμφέροντα και την επακόλουθη εκμετάλλευση των χρημάτων μέσω της προνομιακής σχέσης τους με την Μarfin του Βγενόπουλου,τον Βωβό και άλλους μεγαλοκαρχαρίες;

αυτή η τακτική τους έχει ηδη τα αποτελέσματα που περιγράφεις στο Αγιον Όρος (το λέω ως παλιος και τακτικός προσκυνητής):
«η ιδιωτική κερδοσκοπία της περιουσίας και η αναπόφευκτη μονοπωλιακή της συγκέντρωση δεν αλώνει μόνο τα οικονομικά στηρίγματα του Ορθόδοξου κλήρου, αλλά καταστρέφει καταλυτικά και τη φύση. Η περιουσία της Εκκλησίας θα μεταλλαχτεί σε κρανίου τόπο των βιομηχανιών και των υπερεθνικών συγκροτημάτων. Αναλογιστείτε μια ιδιωτικοποίηση του Αγίου Όρους; Το φυσικό περιβάλλον θα λεηλατηθεί από τους υπερεθνικούς κολοσσούς και θα «διακοσμηθεί» από τα σύγχρονα παγερά κτίρια του χρήματος.»
«η άλωση του Αγίου Όρους και άλλων εκλεκτών τοποθεσιών της Εκκλησίας (ιστορικά μνημεία του πολιτισμού) από τα ιμπεριαλιστικά αρπαχτικά της κερδοσκοπικής αναισχυντίας» γινεται μέσω των νεοβατοπεδινων!!!
Μέχρι θρησκευτική Ντίσνεϋλαντ ήθελαν να φτιάξουν και πρακτορείο θρησκευτικού τουρισμού.
Δλδ,αντι να είναι το Αγιον Όρος πρότυπο κοινοτικης ορθόδοξης ζωής,ανθρωπινης αλληλεγγύης και σεβασμού στη φύση πάει να μετατραπεί σε Μουσείο Ζωντανών ομοιωμάτων ασκητών ,όπου οι επισκέπτες θα πηγαίνουν σε ξενοδοχεία πολυτελείας,θα εισπράττουν μια αισθητική ικανοποίηση και θα πληρώνουν αδρά!

η μονή Τοπλού στην Κρήτη που θέλει να φέρει αγγλικούς ομίλους για να κάνει γκολφ και ξενοδοχεία σε προστατευόμενο βιότοπο,δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών;

δεν μετέχουν όλοι τουτοι,αγαλλομένω ποδί,στο παιχνίδι της νεοφιλελεύθερης επιχειρηματικότητας και της παγκοσμιοποίησης;

[Αλιευτής]

http://www.antibaro.gr/watch/media/2008_09_22_14_38_46.html


Τα σκάνδαλα του σκάνδαλου
Του Νεοκλή Σαρρή





Ο (Aγιος) Νικόδημος ο Αγιορείτης ορίζει το σκάνδαλο ως το εμπόδιο που προβάλλει κατά το διάβα της ζωής του πιστού στο οποίο σκοντάφτοντας ο ίδιος κινδυνεύει να ξεστρατίσει από την πορεία του και να πάρει τον κακό τον δρόμο.

Συνεπώς, το σκάνδαλο συγκροτείται από πράξεις και συμπεριφορές που συγκρούονται προς το ηθικό δέον (με το σχετικό ανάλογό του) στο εκκλησιαστικό (το ιερό), αλλά και στο πολιτικό (το κοσμικό) επίπεδο και γίνονται αιτία κατά την περίπτωση ο πιστός ή/και ο δημοκρατικός πολίτης βλέποντας να θριαμβεύουν να χάσει την εμπιστοσύνη του σε αρχές και αξίες με αποτέλεσμα την κοινωνική διάλυση.

Σε αντιστροφή του παραπάνω ορισμού, μια προσεκτική και νηφάλια ανάλυση του προβαλλόμενου εσχάτως «σκανδάλου» της Μονής Βατοπεδίου αφήνει να διαφανεί σειρά πραγματικών σκανδάλων που προκύπτουν από και διά των βαρύγδουπων αποκαλύψεων με τις οποίες μαστιγώνεται ανελέητα ο (παρα)πληροφορούμενος πολίτης.

Πρώτον: Σχεδόν σύσσωμος ο θίασος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης επί σκηνής του έντυπου ή/και του ηλεκτρονικού Τύπου, ανεξαρτήτως των πολιτικών του προτιμήσεων κακίζει σειρά πράξεων του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία της με βάση τους έγγραφους τίτλους που έχει στη διάθεσή του (όπως αυτοκρατορικά χρυσόβουλα βυζαντινών αυτοκρατόρων, φερμάνια ή μπεράτια σουλτανικά, αχτναμέδες κ.λπ.). Ο ίδιος θίασος δείχνει φανερά ενοχλημένος για τον «αναχρονισμό» αυτόν, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την αμάθεια αλλά και την ιδεοληπτική του εμπάθεια. Γιατί λησμονεί ότι επικαλούμενοι τους ίδιους ειδολογικά τίτλους διεκδικούμε τις καταπατημένες από την αυθαιρεσία του τουρκικού κράτους κοινοτικές και εκκλησιαστικές περιουσίες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Και το πιο σημαντικό, αναγνωρίζομε ως ελληνικό κράτος παρεμφερείς τίτλους για τα μουσουλμανικά ιδρύματα (βακούφια) στη Θράκη, αλλά και στη Δωδεκάνησο. Το οξύμωρο σχήμα αναδεικνύει μια περίπτωση ιδρύματος στη Ρόδο (του Φετχή πασά, έτους 1792) που ανήκει στην κατηγορία των οικογενειακών, με τη διευκρίνιση ότι το διοικεί η οικογένεια του αειμνήστου πασά (εγκατεστημένη εδώ και πολλές δεκαετίες στην Τουρκία) και μάλιστα το πρεσβύτερο την ηλικία μέλος της, ενώ τον επΆ αυτού έλεγχο ασκεί η Γενική Διεύθυνση των Βακουφίων (της Τουρκίας!). Κι αυτό με κάλυψη βέβαια των ελληνικών δικαστικών και διοικητικών αρχών. Το ίδρυμα αυτό κατέχει τεράστια κτηματική περιουσία στο κέντρο της παλαιάς πόλης της Ρόδου (καταστήματα, κατοικίες κ.λπ.), για την οποία κατά καιρούς βοά η Δωδεκάνησος δεδομένου ότι και εκεί ντόπιοι σατραπίσκοι συνασπίζονται με τα όργανα του ιδρύματος με γνωστά επακόλουθα. Για να αντιληφθείτε το παράλογο σκεφθείτε κάτι ανάλογο, στην Κωνσταντινούπολη, λόγου χάρη, το Νοσοκομείο Βαλουκλή με τα πολλά ακίνητα να διοικείται από μια οικογένεια εγκατεστημένη στην Ελλάδα και να ελέγχεται από το ελληνικό υπουργείο των Οικονομικών! Εκεί όμως συμβαίνουν άλλα δυσάρεστα, πολύ πιο εντυπωσιακά για την ελληνική κοινή γνώμη σε σχέση προς ό,τι συνέβη με τη Μονή Βατοπεδίου, αλλά αυτά βέβαια δεν έρχονται στη δημοσιότητα ή αποσιωπούνται.

Δεύτερον: Το πάγιο σύστημα συντήρησης των ναών (με τα σχολεία ή άλλα συναφή ιδρύματα) επί αιώνες στηριζόταν στην εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας που περιερχόταν με διαφορετικές αιτίες στην Εκκλησία. Κλασική είναι η μορφή των αποκαλουμένων «σπιτιών της εκκλησίας» όπου ανεγείρονταν κατοικίες και καταστήματα με τα έσοδα των οποίων καλύπτονταν οι λειτουργικές δαπάνες της Εκκλησίας και της κοινότητας. Ακριβώς την ίδια παράδοση φαίνεται να θέλησε να ακολουθήσει και η Μονή Βατοπεδίου. Τίποτε περισσότερο. Το «σκανδαλώδες» στην περίπτωση είναι ότι έγινε η διαπλοκή με πρόσωπα που διέθεταν πολιτική ισχύ, είτε του ΠΑΔΟΚ είτε της ΝΔ. Σκάνδαλο εδώ συνιστά από μόνο του το γεγονός ότι η διεκδίκηση ενός δικαιώματος από μέρους της Ιεράς Μονής (δηλαδή της αξιοποίησης της ακίνητής της περιουσίας) είναι εφικτή μόνο με την προσφυγή στη διαπλοκή με άτομα από τον χώρο της εξουσίας με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Και ο νοών νοείτω. Κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται βέβαια η Μονή. Μάλιστα μου δίνεται η εντύπωση ότι και η ενόχληση κάποιων ατόμων ή κύκλων πλησιόχωρων λόγω αξιώματος ή φρονήματος στην Εκκλησία με το γεγονός γίνεται με κίνητρο τον ενυπάρχοντα σΆ αυτούς φθόνο, γιατί δεν ήταν εκείνοι που θα πρόσφεραν τις ανάλογες υπηρεσίες προς τη Μονή, καρπούμενοι τα εντεύθεν ωφελήματα και ήταν άλλοι υπουργοί ή πενθεροί τους που το έπραξαν. (Στις ενδόμυχες ή ενδιάθετες προθέσεις δηλαδή κάποιων που σήμερα φαίνονται ενοχλημένοι θα πρέπει να υπολογίζει κανείς και την επιθυμία τους σε περίπτωση που είχαν οι ίδιοι την εξουσία, να βγάλουν για λογαριασμό τους κανένα εξοχικό ή διαμέρισμα ως μεσιτεία υπέρ της Μονής. Γνωρίζουν αυτοί!)

Τρίτον: Γίνεται πολύς λόγος για την περιουσία των 45 εκατ. ευρώ του Βατοπεδίου. Σημειώνεται ότι αποτελεί κόκκο άμμου σε σύγκριση προς το ισλαμικό κεφάλαιο που κινείται στην ΕΕ (και έμμεσα και στην Ελλάδα), όπου και αλωνίζει ανενόχλητο. Αλλά το σκάνδαλο στην περίπτωση δεν είναι βέβαια αυτό το τελευταίο, αλλά η δήλη πλέον πρόθεση των κορυβαντιώντων δημοσιογράφων, αναλυτών, σχολιαστών, πολιτικών (κατά προτίμηση από τον ειδεχθή χώρο της οπορτουνιστικής αριστεράς), με αφορμή την περίπτωση Βατοπεδίου και τον τεχνητό σάλο που προκάλεσαν ως δικτάτορες των ΜΜΕ, να προλειάνουν το έδαφος για παραπέρα διασυρμό και συρρίκνωση της Εκκλησίας υπό το λάβρο σύνθημα του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Αλλά οίκοθεν νοείται ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει η Εκκλησία (και οι Μονές) να διαθέτουν ίδιους οικονομικούς πόρους. Αλλά στην πρόθεση όλοι αυτού του εσμού των ελεεινών και τρισάθλιων φαρισαίων δεν είναι καν ο διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, αλλά η καταρράκωση της τελευταίας και ο ευτελισμός της.

Τέταρτον: Πολύς λόγος για φιλέτα. Εδώ η ακίνητος κληρονομία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 καταρρέει και είναι ανενεργός. Δεν έχω αντιληφθεί ακόμη αν η αρχή της αξιοποίησής τους από τη Μονή Βατοπεδίου (σε περίπτωση ανταλλαγής των με προσφορά προς το Δημόσιο δικής της περιουσίας) συνιστά σκάνδαλο ή εάν η περιουσία που προσέφερε προς ανταλλαγή δεν της ανήκε. Κάπως έτσι ήταν και η κατάσταση πάλι στον ίδιο χώρο της Χαλκιδικής, για μια κολοσσιαία περιουσία κάποιων χιλιάδων στρεμμάτων, η οποία μολονότι ανταλλάξιμη διεκδίκησε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τούρκος πολίτης και υποχρεώθηκε το ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει δισεκατομμύρια. Η είδηση όμως αυτή πέρασε στα ψιλά και αυτό στον τοπικό Τύπο. Στον υπόλοιπο Τύπο δεν έχει καθόλου αναφερθεί, γιατί βλέπετε δεν αφορούσε καμιά Ιερά Μονή και κανένα Εφραίμ. Συνεπώς άλλο σκάνδαλο μεγαλύτερο των προηγουμένων.

Πέμπτον: Το κυριότερο σκάνδαλο είναι ότι με αφορμή το «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου φαίνεται να πήρε βουτιά η ΝΔ και ο Γιώργος Παπανδρέου να υπερέβη σε ικανότητα τον Κ. Καραμανλή. Αν αυτό δεν είναι σκάνδαλο της μιντιοκρατίας (υπό την ταυτόχρονη έννοια του κράτους των Μέσων αλλά και των Μετρίων), είναι προφανώς θαύμα που έγινε με τη διαμεσολάβηση της Ιεράς Μονής!

Του ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) http://www.paron.gr/v3/new.php?id=32316&colid=&catid=26&dt=2008-09-21%200:0:0

[Ροβεσπιέρος]

http://www.im-ka.gr/diafora/Vatopedi.doc

Μία άλλη οπτική γωνία: Οι προεκτάσεις της υποθέσεως της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ


Έντονα απασχολεί τα ΜΜΕ και την κοινή Γνώμη η Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Πολύς λόγος έγινε για τις δραστηριότητες των μοναχών, τους προσκυνητές αλλά και την διάθεση δημόσιας έκτασης προς τη Μονή με διαδικασίες τις οποίες ερευνά η Δικαιοσύνη. Ωστόσο ο αντίκτυπος, τόσο από πλευράς εσφαλμένων ενεργειών τινών εκ των εμπλεκομένων, όσο και σκοπίμων ενδεχομένως, εξ άλλων, που δεν συνάδουν προς την ενίσχυση του θρησκευτικού βιώματος του μοναχισμού και την ανάδειξη των κειμηλίων και του Ησυχασμού, βαρύνει κυρίως την «Εκκλησία». Και μάλιστα την Εκκλησία εν γένει, αφού στην συνείδηση του Έλληνα και πιστού δεν γίνεται διάκριση, μεταξύ Εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι πάσης φύσεως και προέλευσης καταγγέλλοντες, των τηλεοπτικών παραθύρων, με εξαίρεση μονάχα ολίγους, να μέμφονται «την Εκκλησία» και μάλιστα την Εκκλησία της Ελλάδος!!, με φράσεις όπως « Σε όλη την Ελλαδική Εκκλησία αυτά γίνονται όπως στο Βατοπέδι» είτε από άγνοια είτε από κακόβουλη σκοπιμότητα, καθώς είναι γνωστό ότι η Αθωνική Πολιτεία δεν ανήκει στην δικαιοδοσία της Ελλαδικής Εκκλησίας ούτε και στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Παιδείας, καθόσον διέπεται από ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης, και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εξωτερικών.

Η οργή όμως του κόσμου που μοχθεί καθημερινά για να επιβιώσει με επαχθή φορολογία, από την διαρκή προβολή των ποσών που διατέθηκαν μέσω της Μονής, ερευνάται το πού, στρέφεται εναντίον όλων των εκκλησιαστικών παραγόντων, που βάσει και της εντοπιότητας ανήκουν και στελεχώνουν διοικητικά την Εκκλησία της Ελλάδος . Αυτό όμως είναι μια μεγάλη αδικία εις βάρος μας. Επειδή εμείς, οι ανήκοντες στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε τα προνόμια των Αγιορειτών απολαμβάνουμε, ούτε και τις οικονομικές δυνατότητες των Αγιορειτών Πατέρων διαθέτουμε. Το Άγιο Όρος δεν φορολογείται για τις δραστηριότητες που αναπτύσσει, ως ελέχθη, σε αντίθεση όμως, με αυτό που ισχύει για τις νόμιμες δραστηριότητες που αναπτύσσουν οι εν Ελλάδι Μητροπόλεις, όταν αξιοποιούν (ως έχουν χρέος) διαφανώς και με κάθε νόμιμο τρόπο την ιδιοκτησία τους, επ’ ωφελεία τόσο της τοπικής Εκκλησίας και της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, όσο και για την ενίσχυση του πολυσχιδούς φιλανθρωπικού έργου που αναπτύσσουν, το οποίο δεν περιορίζεται στην ανάδειξη του θρησκευτικού πολιτιστικού πλούτου μόνο, αλλά αποσκοπεί στην ανέγερση, συντήρηση και λειτουργία φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων, γηροκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών, νοσηλευτικών κέντρων, στέγασης και δωρεάν σίτισης απόρων, ενίσχυσης των φτωχών οικογενειών και άλλων ενδεών κλπ, ισάξιο της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς. Γι΄ αυτό χρειάζονται οι οικονομικοί πόροι στην Εκκλησία και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται, στα πλαίσια πάντα της τήρησης της νομιμότητας. Ας μην ξεχνούμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος κατακρινόταν επί χρόνια για αδράνεια ως προς την αξιοποίηση της περιουσίας της. Κατακρινόταν γιατί, όπως λεγόταν, ακίνητα και δωρεές έμεναν είτε σε αχρηστία με αποτέλεσμα να καταπατώνται συχνά, είτε γίνονταν αντικείμενο καπήλευσης των φιλάνθρωπων δωρητών τους στο βωμό προσωπικού οφέλους και όχι προς ενίσχυση του έργου της Εκκλησίας με επίκεντρο την προσφορά στον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Ας μη ισοπεδώνουμε όμως τα πάντα.

Όλοι οι Ιεράρχες της Ελλάδος και όλα τα Μοναστήρια της Χώρας μας επιτελούν ένα τεράστιο κοινωνικό έργο, το οποίο για τον νηφάλιο και καλόπιστο ερευνητή δεν αντισταθμίζεται με τις όποιες φορολογικές διευκολύνσεις του Κράτους προς την Εκκλησία. Αντίθετα μάλιστα, με τα Γηροκομεία, τις Μονάδες Κατακοίτων, τα Ημερήσια συσσίτια και τα λοιπά, κοινωνικού χαρακτήρος, εκκλησιαστικά Ιδρύματα, συμπληρώνουμε το έργο του Κράτους και πολλές φορές αναπληρώνουμε την απουσία του Κράτους επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου. Γεγονός που είναι πασιφανές σε όποιον δεν μιλά αορίστως, ρίχνοντας λάσπη στο μύλο της όποιας αντιεκκλησιαστικής προπαγάνδας, προβαίνοντας σε αυθαίρετες γενικεύσεις, άνευ σοβαρών πειστηρίων, στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων, αλλά έχει προηγουμένως σχηματίσει προσωπική αντίληψη και γνώμη, έχοντας επισκεφθεί και δει από κοντά το έργο που συντελείται από πλευράς κάθε Τοπικής Εκκλησίας στις κατά τόπους Μητροπόλεις!

Έτσι λοιπόν, για να μιλήσουμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, στα Καλάβρυτα, το Ελληνικό Κράτος δεν έχει ιδρύσει ούτε Γηροκομείο, ούτε Μονάδα χρονίως πασχόντων και Κατακοίτων! Για την μαρτυρική Επαρχία Καλαβρύτων, και τα γύρω χωριά, το Κράτος απουσιάζει, όσον αφορά τον τομέα περιθάλψεως του Γήρατος! Εκεί όμως δίνει τη μάχη της και τη μαρτυρία της η Εκκλησία! Η Ιερά Μητρόπολίς μας συντηρεί ένα Γηροκομείο δυναμικότητος 35 κλινών, (το Καλλιμανοπούλειον Εκκλησιαστικόν Διακονικόν Κέντρον) και μία Μονάδα περιθάλψεως και φροντίδας Κατακοίτων, δυναμικότητος 42 κλινών (η οποία στεγάζεται αυτοτελώς στο κτιριακό συγκρότημα του εκκλησιαστικού Ιδρύματος Αρωγής και Αγωγής) ως παράρτημα του Καλλιμανοπουλείου Ιδρύματος. Στα δύο αυτά εκκλησιαστικά Ιδρύματα οι γέροντες παρακολουθούνται επί μονίμου βάσεως από εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό και γιατρούς, το οποίο μισθοδοτεί η ΕΚΚΛΗΣΙΑ προσφέροντας εργασία σε 33 άτομα και συμβάλλοντας ταυτοχρόνως με τις δικές της δυνάμεις στην οικονομική ενίσχυση ισάριθμων οικογενειών αλλά και στην τόνωση της εμπορικής κίνησης της τοπικής Κοινωνίας, ένεκα της τροφοδοσίας των Ιδρυμάτων μας.
· Παρένθεση:
Στα Καλάβρυτα, όταν συνέβη η γενική καταστροφή και το Ολοκαύτωμα του έτους 1943 και τα παιδιά των θυμάτων του τόπου μας ορφάνεψαν, Κράτος δεν υπήρχε! Ήταν η περίοδος της Κατοχής. Υπήρχε όμως η Εκκλησία! Ο προκάτοχός μας αείμνηστος Μητροπολίτης Αγαθόνικος, ρίχτηκε τότε σε μια τιτάνια προσπάθεια για να κτίσει ένα σπίτι για τα ορφανά των Καλαβρύτων! Δούλευε ο ίδιος προσωπικά, μαζί του δε και κάποιοι κληρικοί της Μητροπόλεως όπως και μερικοί μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου και της Αγίας Λαύρας. Δούλευαν χειρονακτικά για να ρίξουν τα μπετά!! Και ας θυμηθούμε ότι λίγα χρόνια πριν τα μπετά ρίχνονταν με τον τενεκέ στον ώμο και όχι όπως σήμερα με μηχανικά μέσα, με πρέσσες κλπ! Δεν υπήρχαν μπετονιέρες και τα παρόμοια! Τότε λοιπόν η Εκκλησία έκτισε το Ορφανοτροφείο Καλαβρύτων, όπου στέγασε και περιέθαλψε εκατοντάδες παιδιών! Τα παιδιά αυτά σήμερα διαπρέπουν στην Κοινωνία, στην Ελλάδα και το Εξωτερικό!
Με τα Γηροκομεία, τις Μονάδες Κατακοίτων, τα Ημερήσια συσσίτια και τα λοιπά, κοινωνικού χαρακτήρος, εκκλησιαστικά Ιδρύματα, η Εκκλησία της Ελλάδος συμπληρώνει το έργο του Κράτους και πολλές φορές αναπληρώνει την απουσία του Κράτους επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.

Εμείς λοιπόν οι άνθρωποι της Εκκλησίας στην επαρχία μας ο καθένας, όπως εν προκειμένω ο υποσημειούμενος στα Καλάβρυτα, συντηρούμε δύο Ιδρύματα παροχής κοινωνικών Υπηρεσιών, από την λειτουργία των οποίων ο Κρατικός Προϋπολογισμός ωφελείται κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, τις οποίες θα δαπανούσε, εάν το Ελληνικό Δημόσιο είχε εν λειτουργία αντίστοιχα δικά του, κρατικού χαρακτήρος, Ιδρύματα. Άρα εμμέσως πλην σαφώς, όσοι δραστηριοποιούμαστε στο Φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο προς δόξαν Θεού, υπηρετώντας τον άνθρωπο, συμβάλλουμε στον Κρατικό Προϋπολογισμό και για αυτό είναι άδικο οι συνέπειες από την α ή την β συμπεριφορά μιας Μονής του Αγίου Όρους να βαρύνουν συλλήβδην την Εκκλησία της Ελλάδος.
Όλη αυτή, η των τελευταίων χρόνων συστηματική και ενορχηστρωμένη πολεμική κατά της Εκκλησίας, (καθώς στο πρόσωπο ολίγων γενικεύεται η επίθεση κατά του «ράσου» εν γένει από ανθρώπους που επιμένουν να αγνοούν όλες τις διαστάσεις του έργου που προσφέρει και κατά οιουδήποτε στηρίζει την Εκκλησία), όλες αυτές οι εξαγγελίες περί «δημεύσεως» ή και «φορολογήσεως» της εκκλησιαστικής περιουσίας κλπ. είναι «εκρήξεις της στιγμής» και αποβλέπουν:

1) είτε στη δημιουργία εντυπώσεων ώστε ο πολίτης να ξεχάσει τα δικάτου προβλήματα, αλλά και τις καταχρήσεις του δημόσιου χρήματος, την εξαφάνιση του προϊόντος των ασφαλιστικών εισφορών, δηλ. τό άδειασμα του αποθεματικού των Ασφαλιστικών Ταμείων, με ενδεχόμενο να μην συνταξιοδοτηθεί ποτέ και αξιοπρεπώς ο εργαζόμενος,
2) είτε στην συγκομιδή ψήφων,
3) είτε ακόμη στη συρρίκνωση και την ταπείνωση της Εκκλησίας, προσπάθεια που έχει αρχίσει καιρό τώρα από εκείνους που επιθυμούν τον αφανισμό της όχι μόνο ως θεσμού αλλά και τον αφανισμό της από την συνείδηση των πιστών που γίνεται παράλληλα με την ενορχηστρωμένη επίθεση αφελληνισμού αυτού του τόπου και προδοσίας των Αρχών και των Αξιών του
Όμως συρρίκνωση και ταπείνωση της Εκκλησίας σημαίνει συρρίκνωση και ταπείνωση του Ελληνικού Λαού, τον οποίον εμείς, οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες, όταν παραμένουμε πιστοί οι ίδιοι στην υπόσχεσή μας προς τον Κύριο και την Αποστολή μας, υπηρετούμε με σεμνότητα, ταπείνωση και αυταπάρνηση. Η Εκκλησία είναι η φτωχομάνα του Λαού! Πολλοί επρόδωσαν και προδίδουν τον Ελληνικό Λαό! Η Εκκλησία όμως τον υπηρετεί σταθερά και χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα! Να γιατί συρρίκνωση και ταπείνωση της Εκκλησίας σημαίνει συρρίκνωση και ταπείνωση του Ελληνικού Λαού!

Β) ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ καί Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟ-ΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ!
Ωφελείται λοιπόν ο Κρατικός Προϋπολογισμός από τη λειτουργία των εκκλησιαστικών Ιδρυμάτων παροχής κοινωνικών Υπηρεσιών και πόσο; Ιδού και δεύτερη απόδειξη δια των συγκρίσεων. Ας μιλήσουμε με αριθμούς:

1) Στο Αίγιο π.χ όπου υπάρχει και λειτουργεί αντίστοιχο κρατικό Ίδρυμα, το γνωστό ΚΑΦΑ Αιγίου, το Κράτος δαπανά από τον κρατικό Προϋπολογισμό το ποσό των 992.000,00 €, περιθάλπει 28 πρόσωπα. και μισθοδοτεί 25 εργαζομένους. Το ποσό των 992.000,00 είναι το ύψος των προϋπολογισθέντων Εξόδων για το έτος 2008.
2) Την ίδια ώρα στο Αίγιο η Ιερά Μητρόπολις έχει εν λειτουργία ένα Γηροκομείο και μία Μονάδα Κατακοίτων, τα οποία συστεγάζονται σε ιδιόκτητο κτίριο και συμπληρώνουν το κοινωνικό έργο του Κράτους, διότι υπηρετούν την Κοινωνία του Αιγίου, δηλ. τον Έλληνα πολίτη. Ονομάζεται ΤΟ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ», έχει ετήσιο για το έτος 2008 προϋπολογισμό 1.425.000,00 €, περιθάλπει 49 πρόσωπα. και μισθοδοτεί 29 εργαζομένους.
3) Στα Καλάβρυτα το Ίδρυμα «Καλλιμανοπούλειον Εκκλησιαστικόν Διακονικόν Κέντρον», έχει ετήσιο για το έτος 2008 προϋπολογισμό 921.700,00 €, περιθάλπει 30 αυτοεξυπηρετούμενα και 42 μη αυτοεξυπηρετούμενα πρόσωπα, συνολικώς 72 ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες, και μισθοδοτεί 33 εργαζομένους, συντηρώντας αντίστοιχο αριθμό οικογενειών.

Άρα η Ιερά Μητρόπολις, δηλ. η Εκκλησία, δαπανά για λογαριασμό του Κράτους και επ΄ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου το ποσόν των 1.425.000,00 + 921.700,00 € = 2.346.700,00 €, ήτοι ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΡΙΑΚΟΣΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΠΤΑΚΟΣΙΑ € ετησίως, ποσόν το οποίον επωφελείται ο Κρατικός Προϋπολογισμός!!!!

ΑΣ ΜΗ ΓΕΝΙΚΕΥΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΛΙΘΟΒΟΛΟΥΜΕ ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Ελλάδος διαμαρτύρομαι για την κακοποίηση, την οποία υφιστάμεθα εξ αφορμής της υποθέσεως της Μονής Βατοπεδίου, για την οποία δεν νομιμοποιούμαι να εκφέρω γνώμη. Άλλοι εκκλησιαστικοί παράγοντες πρέπει να λάβουν θέση.
Γι αυτό και θα πρέπει λοιπόν κάποιος να υπενθυμίσει, ότι το Άγιο Όρος, σεβαστό κατά πάντα από όλους μας:
1) Δεν ανήκει στην δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός, ότι τα ζητήματά του εξετάζονται και ρυθμίζονται από το Υπουργείο των Εξωτερικών όχι από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων!
2) Είναι αυτοδιοίκητο, άρα αποτελεί Κράτος εν Κράτει. Επομένως η οποιαδήποτε ατασθαλία, υπέρβαση, χαριστική πράξη κλπ. βαρύνει αποκλειστικά το Κράτος και τις Υπηρεσίες του. Είναι άδικο λοιπόν να υβρίζεται και να ταπεινώνεται η Εκκλησία της Ελλάδος με αφορμή πράξεις και ενεργήματα μερικών Αγιορειτών Πατέρων.
3)Το Άγιο Όρος απολαμβάνει προνομίων, όχι μόνον φορολογικών αλλά και πολλών άλλων, τα οποία δεν απολαμβάνει η Εκκλησία της Ελλάδος.
4)Το Άγιο Όρος αποτελεί θησαυροφυλάκιο όχι μόνον της Ορθοδοξίας μας αλλά και του Ελληνισμού και ως εκ τούτου καλώς προστατεύεται και καλώς απολαμβάνει των προνομίων, τα οποία του έχουν χορηγηθεί.
5)Η εκκλησιαστική Αρχή, εις την οποίαν υπάγεται και από την οποίαν ελέγχεται, καθ’ ο μέτρο ελέγχεται, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά το Οικουμενικό Πατριαρχείο «σιωπά»! Σεβαστό κατά πάντα, αλλά και σιγηλό! Ούτε μία λέξη δεν ακούσθηκε για το ζήτημα αυτό, ούτε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη, ούτε και από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου, παρά το γεγονός ότι για τις πράξεις της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου χλευάζεται η Εκκλησία της Ελλάδος. Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως δια της σιωπής της αφήνει απροστάτευτη την «θυγατέρα» της, δηλ. την Εκκλησία της Ελλάδος! Και όμως το τίμημα είναι βαρύ! Και βαρύνει μόνο εμάς, την Εκκλησία της Ελλάδος! Συνεπώς άλλοι δηλ. σφάλλουν και άλλοι πληρώνουν τα σπασμένα!!!


20 Σεπτεμβρίου 2008


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)