Αγωγή Βγενόπουλου εναντίον της εφημερίδας το "Παρόν

[Ολυμπιάδα]

http://olympia.gr/2008/09/25/mig/

Αγωγή Βγενόπουλου εναντίον της εφημερίδας “Το Παρόν”.

Είναι δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη, ανεξαρτήτως θέσης ή οικονομικής κατάστασης, να προσφεύγει στη δικαιοσύνη όταν νιώθει ότι αδικείται. Η συγκεκριμένη αγωγή Βγενόπουλου εναντίον της εφημερίδας "Το Παρόν" ιδιοκτησίας Μάκη Κουρή, αφήνει ερωτηματικά τόσο για τη σκοπιμότητα όσο και για τη μήνη με την οποία διατυπώνεται.
Ο κύριος Βγενόπουλος λοιπόν, κατέθεσε αγωγή ύψους 30.000.000 Ευρώ (!) εναντίον της ιδιοκτησίας της εφημερίδας καθώς και συγκεκριμένου αρθρογράφου. Το "Παρόν" ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα (δεν εμπορεύεται DVD και λοιπά "δημοσιογραφικά" προϊόντα) που στο κάτω- κάτω είναι υποκειμενική, δεν έχει την ευρεία κυκλοφορία που θα δικαιολογούσε το ύψος αυτής της αγωγής. Σε περίπτωση τυχόν δυσμενούς για την εφημερίδα δικαστικής κατάληξης, το ποσό κρίνεται εξοντωτικό και γεννά αρκετές απορίες στον κοινό νου. Συγκριτικά δε με τα όσα έχουν έχουν γραφεί από μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα με εκατοντάδες χιλιάδες τιράζ, εις βάρος του κου Βγενόπουλου.
Γιατί λοιπόν αυτή η συγκεκριμένη στόχευση στο "Παρόν"; Δεν θα απευθύναμε αυτό το ερώτημα στον κο Βγενόπουλο εάν είχε ακολουθήσει την ίδια πολιτική έναντι των εφημερίδων του ΔΟΛ, του κυρίου Μπόμπολα και του κυρίου Τεγόπουλου. Που μάλιστα δίκην αντιπολιτευτικής τακτικής έσουραν τα εξ' αμάξης στη MIG και στον ισχυρό άνδρα της. Που η δυναμική τους ως έντυπα δικαιολογεί πολλαπλάσιες αγωγές.
Ποιά η σκοπιμότητα λοιπόν κύριε Βγενόπουλε;

[Θύμιος]

Οι γενίτσαροι του χρηματιστηριακού κεφαλαίου

Η αιχμή της πλανητικής Νέας Τάξης είναι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο: Κερδοσκοπικά άπληστο, πολιτικά δόλιο και ολοκληρωτικά επιθετικό.
Το σύμβολο αυτού του εφιάλτη είναι ο Σόρος: Η πλέον μακάβρια γκριμάτσα της χρηματιστηριακής δικτατορίας και του τρομοκρατικού σκοταδισμού.
Οι μεσάζοντες και μεταπράτες αυτού του κεφαλαίου γίνονται ακόμα πιο άγριοι και άπληστοι, ακόμα πιο αδίστακτοι: Γενίτσαροι σκέτοι.
Σε αυτή την κατηγορία των «μεσαζόντων» του χρηματιστηριακού ιμπεριαλισμού εντάσσεται και ο κ. Βγενόπουλος.
Ο κ. Βγενόπουλος, απροκάλυπτα πλέον, «τραβάει» τη λογική του κεφαλαίου στα έσχατα όρια: Στην άμεση και επιθετική πολιτική παρέμβαση. Αυτό σημαίνει: Κατάλυση όλων των ελευθεριών του αστικού τους καθεστώτος: πολιτικών ελευθεριών, ελευθεροτυπίας, κοινοβουλευτικών ηθών. Οι πολιτικές και δημοκρατικές ελευθερίες, οι ίδιες δημοκρατικές ελευθερίες της καπιταλιστικής προόδου, αποτελούν σήμερα ενοχλητικό φορτίο και ανασταλτικό παράγοντα για τους «γύπες» των νεοταξικών, ιμπεριαλιστικών αρπακτικών. Σταθερή τους επιδίωξη είναι η κατάλυση και κατάργηση κάθε ελευθερίας και η επιβολή της ολοκληρωτικής και άμεσης δικτατορίας του κεφαλαίου.
Αυτός είναι και η κεντρικός στρατηγικός στόχος της πλανητικής Νέας Τάξης: Η άλωση και των δημοκρατικών απομειναριών, η κατάργηση κάθε δομής συλλογικής συνείδησης (πολιτικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής κ.λπ) και η ισοπέδωση κάθε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ: Λόγου, οργάνωσης και δράσης.
Ένα από τα «όπλα» αυτής της νεοταξικής επίθεσης είναι η «τρομοκρατία» στις ποικίλες μορφές της. Οι διώξεις και οι αγωγές είναι μία από τις μορφές αυτής της τρομοκρατίας.
Ο κ. Βγενόπουλος χρησιμοποιεί, καθιερώνει και παγιώνει αυτό το τρομοκρατικό όπλο στρατηγικά. Επιτίθεται ολοκληρωτικά με αγωγές εναντίον οποιουδήποτε τον αμφισβητεί και αποκαλύπτει πτυχές της επιχειρηματικής του δράσης. Κάνει καθεστώς το σύστημα της τρομοκρατίας μέσω των αγωγών και των διώξεων.
Επιλεκτικά φυσικά. Δεν στρέφεται εναντίον των κεντρικών διαύλων του καθεστώτος και των κέντρων εξουσίας, έστω των ανταγωνιστικών του. Στρέφεται αποκλειστικά εναντίον πολιτικών προσώπων (δηλαδή «άτακτων» υπαλλήλων του καθεστώτος που υπερέβαλαν σε ζήλο κριτικής) και εναντίον μικρών εφημερίδων, όπως το «Παρόν» που αντιστέκονται στην ισοπέδωση και ενοχλούν με τις αποκαλύψεις.
Τόσα και τόσα έχουν γραφεί εναντίον του κ. Βγενόπουλου από τους «νταβάδες» της οικονομικής και πολιτικής μας ζωής και τα πέρασε στο «ντούκου». Το «Παρόν» έβαλε στόχο: Μια εφημερίδα μικρή που αγωνίζεται εναντίον των «νταβάδων»…
Η επίθεση του κ. Βγενόπουλου εναντίον μιας μικρής, ενοχλητικής εφημερίδας αποσκοπεί σε ένα και μόνο: Στη φίμωση κάθε ενοχλητικής και αγωνιστικής φωνής, στην ολοκληρωτική ισοπέδωση και αυτών των κουτσουρεμένων δημοκρατικών ελευθεριών που μας έχουν απομείνει.
Πρέπει όλοι να αντιδράσουμε σε αυτή την τρομοκρατική στρατηγική της ΦΙΜΩΣΗΣ του λόγου. Ακόμα και αν υπερβάλει μια εφημερίδα υπάρχουν πολιτικά ΜΕΣΑ απάντησης, υπάρχει η δημόσια καταγγελία και αποκατάσταση. Οι αγωγές είναι στρατηγική ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ των μικρών και ΦΙΜΩΣΗΣ του Λόγου.
Πρέπει όλοι να ξεσηκωθούμε εναντίον αυτών των πρακτικών. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το «Παρόν» πρέπει ενεργητικά να σταθούμε στο πλευρό του. Δεν διώκεται το «Παρόν» στενά.
Διώκεται το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κριτικάρουμε και να αποκαλύπτουμε τις ανομίες της εξουσίας: Οικονομικής και πολιτικής, και κυρίως των χρηματιστηριακών αρπακτικών…
Υ.Γ. Φυσικά πρέπει να δεχτούμε ότι αυτό το τρομοκρατικό μέσο των αγωγών το εγκαινίασαν και το επέκτειναν πρώτα οι πολιτικοί καραγκιόζηδες. Ο κ. Βγενόπουλος, πάτησε πάνω στα «έργα» αυτών των καραγκιόζηδων, για να το προωθήσει σήμερα σε πάγια στρατηγική τρομοκρατικής επίθεσης του κεφαλαίου…

[Κολλητήρι]

ΟΛΟΙ αυτοί οι εραστές της "ελευθερίας της άποψης" που βρίσκονται;
ΚΑΝΕΝΑ δεν βλέπω να αντιδρά!!!
Και αυτοί οι "ευαίσθητοι" διανοούμενοι και οι "επαγγελματίες" της ελευθερίας του λόγου όλοι έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.
Και οι μπλογκερ γιατί και αυτοί ΣΙΩΠΟΥΝ;
Δεν ακούνε τις καμπάνες που κτυπούν και γι' αυτούς;

[Ουζερί: Ο Μπελαμής]

Το ΠΑΡΟΝ, τουλάχιστον βάσει της μέχρι τώρα πορείας του, είναι μία από τις πιο αποκαλυπτικές, έγγυρες και τολμηρές αφημερίδες.

Ακόμη κι εκεί που πολλές φορές εξαντλείται ως προς στο βάθος της ανάλυσής του ή επαναλαμβάνεται ο Ριζοσπάστης, το Παρόν δίνει σαφέστερες εικόνες και αντιμετωπίζει τα γεγονότα πιο "συνθετικά".


Όταν ο Τσίπρας και ο Παπανδρέου έφαγαν τις μηνύσεις τους από την MIG, ο κόσμος χάλασε. Τώρα, από όσο δείχνουν τα πράγματα, κανείς δεν πρόκειται να εκφράσει τις ανησυχίες του για την δίωξη του λόγου και την ελευθερία του Τύπου.

Στην πρώτη περίπτωση η δίωξη λειτούργησε ως "αντικαπιταλιστική" διαφήμιση.
Τώρα όμως θα λειτουργήσει όπως συνήθως λειτουργούν οι διώξεις: Ο εκμηδενισμός του ενοχλητικού αντιπάλου.