Νέο-ραγιαδισμός

[ΘΑΛΕΙΑ]

Νέο-ραγιαδισμός

Παραθέτω το παρακάτω κείμενο από το olympia.gr γιατί πολύ εύστοχα σκιαγραφεί τη φιλοσοφία των νέων ραγιάδων, αυτών των μεταπρατών της εξουσίας…
Το δικό μου σχόλιο στο τέλος





http://olympia.gr/2008/08/15/kathimerini/



Η Μαρία Κατσουνάκη ένα θλιβερό απομεινάρι της Ψωροκώσταινας

Η Μαρία Κατσουνάκη στο σημερινό πρωτοσέλιδο άρθρο της στην Καθημερινή δίνει, σε όσους είχαν αμφιβολίες, την εξήγηση για το Πογκρόμ που υπέστησαν αθλητές Έλληνες και μη καθ’ όλη την προΟλυμπιακή περίοδο. “Αυτή η μικρή χώρα με τις μεγάλες προσδοκίες και τα ακόμη μεγαλύτερα όνειρα“!! Αυτό ενόχλησε την κυρία Κατσουνάκη, που αδυνατεί να εξηγήσει “λογικά” τις μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικού αθλητισμού τα τελευταία χρόνια. Επανέρχεται όμως δριμύτερη επεξηγώντας ακριβώς τους λόγους: “Όλοι όμως γνωρίζουν –και οι αρμόδιοι καλύτερα– ότι με ντόπινγκ και χωρίς υποδομές, σε «εισαγόμενους» αθλητές, κυρίως, μπορούμε να ελπίζουμε“. Από την άλλη βέβαια αυτοαναιρείται λέγοντας ” Η υπερεπένδυση (και απρόσκοπτη ροή χρημάτων) στον αθλητισμό είναι πολιτική επιλογή”.
Η κυρία Κατσουνάκη βεβαίως αγνοεί το γεγονός ότι η εθνική ομάδα μπάσκετ λ.χ. είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης εδώ και 20 χρόνια. Ή ότι η Ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ προπονείται σε ειδικούς χώρους ακόμα και στην Κίνα (!) φυλασσόμενη από Αμερικανούς πράκτορες και οποιοσδήποτε έλεγχος γίνεται κατόπιν ραντεβού. Όπως επίσης η Κα Δεβετζή δεν είναι αιμοδότρια για να περνά εξετάσεις αίματος 2 ημέρες πριν τον αγώνα. Ενώ οι Κινέζοι αθλητές δέχονται ελέγχους ΜΟΝΟ από συμπατριώτες τους ελεγκτές. κλπ.κλπ.
Η κυρία Κατσουνάκη αγνοεί την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί θαύματα ενάντια σε ποσοτικές ή οικονομικές στατιστικές. Αγνοεί την υπέρβαση, το πάθος, την έμπνευση, την πίστη. Και μας προτρέπει “να αντιληφθούμε ότι παραμένουμε μία μέτρια χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης. Με μέτρια επιτεύγματα, μέτριο γούστο, μέτριες συνήθειες και απόψεις, μέτρια δεινά και φόβους. Επίγνωση που περιέχει ένα στοιχείο λύτρωσης“.
Κυρία Κατσουνάκη, αν εξαιρέσετε τα Δεινά, (μικρασία, Κύπρος κλπ) που δεν είναι μέτρια, θα συμφωνήσω μαζί σας. Το παρόν μας βουλιάζει στη μετριότητα, διότι άνθρωποι σαν και εσάς γράφουν πρωτοσέλιδα, εκπροσωπούν θεσμούς και καπηλεύονται ιδέες. Εσείς ως άξια εκπρόσωπος της Άρειας Καπιταλιστικής Φυλής προτρέπετε τους αδύναμους ποσοτικά και οικονομικά να παραμείνουν ραγιάδες περιμένοντας καρτερικά τη μοίρα τους. Πως μπορείτε εσείς, μια χούφτα μπατίρηδες να σηκώνετε χρυσά; Πως ατιμάζετε εσείς τη “λογική” των καιρών μας και σηκώνετε κεφάλι;

Πως μπορείτε Παλαιστίνιοι να αντιστέκεστε με πέτρες; Πως μπορείτε Σέρβοι, Ιρακινοί, Αφρικανοί, Βάσκοι, Κούρδοι να αγνοείτε την υπεροπλία των αντιπάλων σας και να συνεχίζετε να αγωνίζεστε;

Σκύψτε μέτριοι και μη μιλάτε ούτε για Μακεδονίες ούτε για Θράκες ούτε για Κύπρους. Άλλωστε αν σας σφάξει ο Αγάς, πάτε στον Παράδεισο. Στη “Λύτρωση” της κυρίας Κατσουνάκη. Της κυρίας Κατσουνάκη που θρασύτατα μιλά για παιδεία, για έρευνα, για γράμματα. Που πίσω από κάθε υπουργείο, πανεπιστήμιο, φορέα θα βρεις μια Κυρία Κατσουνάκη εμπόδιο σε κάθε προκοπή και εκπαίδευση.
Κυρία Κατσουνάκη, είστε ένα θλιβερό απομεινάρι της Ψωροκώσταινας. Όσο και αν διαμορφώνετε πρωτοσέλιδα, είστε ανίκανοι πλέον να διαμορφώσετε συνειδήσεις. Η αλήθεια και το δίκιο δεν είναι θέμα ποσοτικής αλλά ποιοτικής διαφοροποίησης. Εμείς σε αυτή τη χώρα θα έπρεπε να το γνωρίζουμε καλά. Και αυτή η χώρα θα συνεχίζει να βγάζει Σεφέρηδες, Ελύτηδες, Καζαντζάκηδες, Λούηδες, Λεωνίδες. Όπως θα συνεχίσει να βγάζει και εφιάλτες.

ΣΧΟΛΙΟ

Μπορεί κανείς να μη συμφωνεί σε κάποια επιμέρους ζητήματα, αλλά η ουσία του κειμένου είναι: Οι προσκυνημένοι!!!
Η Κατσουνάκη είναι ένα τυπικό δείγμα. Το κείμενο τoυ Olympia.gr. αναλύοντας το «δείγμα» αναδεικνύει όλη τη φιλοσοφία του «δημοσιογραφικού πεδίου». Ένα «πεδίο» που εξαναγκάζει τα «μέλη» του (δημοσιογράφους) να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να αναρριχηθούν και να προσκυνούν γλοιωδέστατα τα αφεντικά τους, παπαγαλίζοντας όλα τα φαιά ιδεολογήματά τους και τη δουλική υποταγή σε αυτά.
Είναι η ραγιάδικη φιλοσοφία του κειμένου που ενοχλεί και όχι η ασχετοσύνη της κυρίας Κατσουνάκη. Διότι με βάση αυτή τη φιλοσοφία όλοι πρέπει να καθίσουμε στα αυγά μας γιατί το μέλλον μας είναι προδιαγραμμένο από τους ισχυρούς του κόσμου.
Είναι η φιλοσοφία των πορωμένων εξουσιαστών που αν την ακολουθούσαν οι λαοί θα είχαμε μείνει στην εποχή των σπηλαίων.
Είναι η φιλοσοφία αυτή που έγραψαν στα υποδήματά τους οι αγωνιστές του 1821, όπως και όλες οι Επαναστάσεις και που νίκησαν απέναντι σε πανίσχυρους στρατιωτικούς μηχανισμούς, ξυπόλητοι και με καριοφίλια…
Αυτή τη φιλοσοφία του ραγιά παπαγαλίζει η κυρία αυτή που για να μπει στο κλαμπ των προσκυνημένων της δημοσιογραφίας φίλησε πολλές κατουρημένες ποδιές: Την δική της πρακτική την προπαγανδίζει σαν κανόνα επιτυχίας.
Αν προσκυνούσαμε τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά και τους μαφιόζους της ΔΟΕ θα είχαμε καλύτερη τύχη: Αυτό μας λέει ωμά και κυνικά η κυρία…
Το τι είναι αυτό ιμπεριαλιστικό θέατρο απάτης των Ολυμπιακών, δεν βγάζει άχνα.
Ούτε θίγει το ζήτημα της παραγωγής και βιομηχανίας της «ντόπας», που στο βωμό αυτής της αχαλίνωτης κερδοσκοπικής αδηφαγίας και των πολιτικών σκοπιμοτήτων «αλιεύονται» τα θύματα-άλλοθι από τις χώρες που ακόμα δεν έχουν αφομοιώσει καλά το μάθημα της ολοκληρωτικής υποταγής: Μάθημα που τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια το έχουν εμπεδώσει πολύ καλά…
Φυσικά δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες οι αθλητές-θύματα. Αλλά αυτοί είναι γρανάζια μιας μηχανής κρατικής και υπερκρατικής και ΟΧΙ οι αιτίες του «κακού». Και τα θύματα όπως και το «γρανάζι» του κέρδους, ο προλετάριος, για να συνειδητοποιηθούν απαιτείται η αγωνιστική κινητοποίηση και οργάνωση της κοινωνίας, δηλαδή, οι πολιτικοί φορείς.
Δεν συνειδητοποιούν οι άνθρωποι τη ζοφερή πραγματικότητα ΑΤΟΜΙΚΑ, πλην εξαιρέσεων.
Υπάρχουν οι ατομικές ευθύνες του καθενός μας, αλλά το άτομο ως άτομο είναι το τελευταίο στην πυραμίδα των ευθυνών.
Τα γράφω αυτά γιατί κάποιοι ραγιάδες της πλανητικής Νέας Τάξης μένουν στις ευθύνες των Ελλήνων αθλητών για να επικαλύψουν όχι μόνο τη μήτρα των ευθυνών(το αθλητικό, ιμπεριαλιστικό εμπόριο), αλλά και του πολιτικού και αθλητικού κατεστημένου.