ΔΑΝΑΗ
Ένταξη: 16 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 106
Τόπος: ΘΩΝ
|
 Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 21, 2008 4:54 pm Θέμα δημοσίευσης: ΙΡΑΚ:Μνήμες και οδύνες |
 |
|
|
ΙΡΑΚ 2003: ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΟΔΥΝΕΣ
(Ημερολογιακή καταγραφή)
Του Ηλία Σιαμέλα
Κυριακή, 23 Μαρτίου 2003
«Υβρίδια τέρατα καβάλα στο σίδερο
και στην κακία τ’ ανθρώπου
Ζώα φτιαγμένα από βουή κι
ερήμωση…»
Λουί Αραγκόν
ΣΤΟ ΦΟΝΤΟ ΜΙΑΣ ΑΝΑΞΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
===============================
Ο πόλεμος σαν όνειρο λεπρό
με μια θολή μανία στη ματιά του
σε μια στιγμή ορθώνει το κακό
σφάγια ανίσχυρα μπροστά του
Ο πόλεμος σαν υπερθέαμα λερό
την έρημο πηγαίνει να λεκιάσει
σε μια εικόνα που γίνεται πηχτό
το αίμα που ήρθε να λιμνάσει
Ο πόλεμος σε μια ορμή των γερακιών
τα άνθη του διαβόλου να ξερνάνε
η φρίκη αμέτρητη με όρους φωταψιών
το θάνατο με θράσος να σκορπάνε
Ο πόλεμος σε σμήνη στρατευμένων αμνών
ψυχοπληγικοί ακροβάτες σε ρύγχη θηρίων
σιδερένιες λάμψεις στο σκοτάδι των νεκρών
βάραθρα τριγμών και κρατήρες δημίων
Ο πόλεμος σα μια πρωτόγονη κατάρα
βρικόλακας που έχει το ύφος βασιλιά
με τις ρουκέτες να σπέρνει την τρομάρα
και μια πεντάλφα στην ουρά να κυβερνά
Ο πόλεμος μια συμμορία εισβολέων
στο φόντο μιας ανάξιας εποχής
με τους μιαρούς ηγέτες ευρωπαίων
να καρτερούν σε στάση προσοχής
Ο πόλεμος σε φίλτρα Μεγάλων Αδελφών
διευκολύνσεις καλυμμένες με ψέμα κοινό
συμφωνίες ενόχων και κακουργίες κρατών
κουκουλοφόρων προνόμιο να παίζουν κρυφτό.
Ο πόλεμος σε σενάρια ανοικοδόμησης
πλούσια νεκρόδειπνα με αιματάλευρα
κτηνώδη στόματα σε πορεία κατάποσης
εικόνες για να κοσμήσουν ευρω-δόλαρα
…
Κυριακή, 6 Απριλίου 2003
«Ποιο ψέμα πρέπει να κρατήσω;
Μέσα σε ποιο αίμα να βαδίσω;…»
Ρεμπώ
Η ΒΑΡΒΑΡΗ ΦΥΛΗ
================
Ο στίχος μου σα μια σταγόνα αίμα
ο κόσμος μου μια ρημαγμένη πέννα
ο κόρακας στην έρημο πλουταίνει
το νύχι του στο σώμα μου βαθαίνει
Ο στίχος μου μια αγιάτρευτη πληγή
ο κόσμος μας μια βρώμικη βουλή
στο μυαλό μας ειδήσεις καρφώνουν
με το ψέμα τη ζωή θα αναλώνουν
Ο στίχος μου μια αβέβαιη κραυγή
ο κόσμος, τα παιδιά που έχουν χαθεί
με σίδερα τους λιώνουν το κεφάλι
σαστίζει και ο χάρος σαν τα πάρει
Ο στίχος μου μια αβάσταχτη ουλή
ο κόσμος μας ένα κτήνος που νοσεί
στη Βαγδάτη σα ν’ ακούω μηχανές
είναι η ώρα που σέρνονται οι ορδές
Ο στίχος μου σε ψυχική αναστροφή
ο κόσμος μας μιας κόλασης τροφή
εκπέμπει κατάρα η βάρβαρη φυλή
ψυχρή στην όψη, λευκή, χιτλερική.
…
Παρασκευή, 18 Απριλίου 2003
ΑΡΝΟΥΜΑΙ (Τραγουδιστά)
=====================
Αρνούμαι, αρνούμαι, αρνούμαι……..
αρνούμαι να χαϊδεύω άλλο ισχυρούς
να σέρνομαι σε πιο ήρεμους ρυθμούς
Αρνούμαι, να έχω τη δική τους λογική,
το αίμα να κυλάει αγόγγυστα στη γη
Αρνούμαι, να ξεχάσω τη δόλια τη Βαγδάτη,
το Σημίτη να βλέπω σε ρόλο ρεοστάτη
Αρνούμαι, αρνούμαι, αρνούμαι…………….
αρνούμαι, να είμαι πολίτης αυτής της χώρας,
όπου ηγέτες άνοιξαν την κάσα της Πανδώρας
Αρνούμαι, σε μνημεία να σέρνεται η ντροπή,
σε τελετουργίες αθλίων ν’ αθωώνεται η σφαγή
Αρνούμαι, να ξεχάσω την παντέρημη Μοσούλη,
το Σημίτη να λέει πόσα θα ρίξει στο σακούλι
Αρνούμαι, αρνούμαι, αρνούμαι…….
αρνούμαι, να είμαι πολίτης της Ευρώπης,
να γίνω γκρίζος πολυεθνικός πατριώτης
Αρνούμαι, να έχω υποκριτές εταίρους,
από εκτελεστές να καρτερώ επαίνους
Αρνούμαι να ξεχάσω την έρημη Βασόρα,
το Σημίτη ν’ ακούω αυτή την άθλια ώρα
Αρνούμαι, αρνούμαι, αρνούμαι…………
αρνούμαι, να κοιτάζω με απάθεια την οδύνη,
μ’ ασπασμούς να γελοιοποιούνε την ειρήνη
Αρνούμαι, να πουλάνε στο λαό εχεφροσύνη,
“ασφαλές περιβάλλον” με οσμές* και με αισχύνη
Αρνούμαι, να ξεχάσω τους νεκρούς της Σαντιίας,
το Σημίτη να τραυλίζει σα λακές της συμμορίας.
* «…Και παρακαλούσαν τον κόσμο να τους αφήσει να περάσουν,
αυτούς και το φορτηγό με τους τσουβαλιασμένους νεκρούς. Τους είχαν σκεπάσει με κουβέρτες, αλλά η δυσοσμία ήταν τρομερή».
Γιάννης Διακογιάννης, στα ΝΕΑ
|
|
