Σκάνδαλα και ρητορική των σκανδάλων

[Μουράλωφ]

«Ζήμενς», «Σέβρον», «JP Morgan»...

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Ριζοσπάστης;, 13/2/08

Σκάνδαλα, μίζες, διαφθορά, συναλλαγή, εκβιασμοί, αδιαφάνεια. Τι φταίει; Η «κακότητα» των ανθρώπων; Η ατελής φύση του ανθρώπινου είδους; Και τότε γιατί όλα τα παραπάνω συνιστούν και αντιμετωπίζονται ως πολιτικό πρόβλημα; Γιατί δεν τα παραπέμπουμε σε ψυχολόγους, ανθρωπολόγους, κοινωνιολόγους;
Σωστά εντοπίζεται ότι το πρόβλημα της διαφθοράς είναι πολιτικό. Αλλά τα αίτια των πολιτικών προβλημάτων βρίσκονται (πάντα) στη βάση του κοινωνικο-οικονομικού και πολιτικού συστήματος, του οποίου και συνιστούν την εκδήλωση, την έκφραση, το εποικοδόμημα.
Η διαφθορά, επομένως, του πολιτικού τους συστήματος είναι προϊόν των δομών του. Της διάρθρωσής του. Του ταξικού - εν τέλει - χαρακτήρα του.
*
Πάμπολλες φορές έχουμε ακούσει από τους διαχειριστές της σήψης και της διαφθοράς ότι η ανάλυση που παραπέμπει στην ταξική προσέγγιση του θέματος, είναι μια ανάλυση «δογματική», «στενόμυαλη», «ξύλινη». Πολλές, μάλιστα, από αυτές τις κατηγορίες περί «κολλήματος των κομμουνιστών», προέρχονται από τους βουτηγμένους μέχρι το λαιμό στο σύστημα της λαμογιάς και της αρπαχτής...
Κάνουν, απλώς, τη δουλειά τους. Οπως τη δουλειά τους κάνουν ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου, που είτε με τα «πηγαίνετε στη Δικαιοσύνη», είτε με τα «πηγαίνετε στον εισαγγελέα», είτε με τις εξεταστικές, υποδύονται τους φορείς της «κάθαρσης» και της «εξυγίανσης» του συστήματος.
Ενόσω, λοιπόν, αυτοί θα κάνουν τη δουλειά τους (θα εξαπατούν δηλαδή με επικοινωνιακά τρικ το λαό), βγάζοντας για τις ανάγκες του παιχνιδιού και μερικά από τα άπλυτά τους στη φόρα, οι υπόλοιποι ας θυμούνται:
*
Η κυρία Ράις, πριν γίνει υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είχε γίνει ...τάνκερ, αφού η «Σέβρον» βάφτισε ένα από τα πετρελαιοφόρα της με το όνομα της κ. Ράις εκτιμώντας τις υπηρεσίες της προς την εταιρεία...
*
Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του ΝΑΤΟ ουδέποτε μετεβλήθη επειδή πριν λίγα χρόνια αποπέμφθηκε ο Β. Κλάες από γενικός γραμματέας του, λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο με τα ελικόπτερα «Augusta», ούτε βεβαίως το πλιάτσικο στο Ιράκ έπαψε να είναι πλιάτσικο επειδή επήλθε «κάθαρση» στην πυραμίδα του ΝΑΤΟ.
*
Ουδέποτε «συναχώθηκε» ο καπιταλισμός στις ΗΠΑ, όταν τη δεκαετία του '70 βρέθηκε στο στόχαστρο η δυναστεία Ροκφέλερ ή επειδή τη δεκαετία του '90 συνέβη κάτι ανάλογο με τη «Microsoft» του Μπιλ Γκέιτς, ή επειδή κατέρρευσε η δεμένη με χίλια νήματα διαπλοκής με το Λευκό Οίκο εταιρεία Enron, ή επειδή υπήρξαν από το Γουότερ-γκέιτ μέχρι το Ιράν-γκέιτ. Οσο για τις πολυεθνικές, με τα 1,5 δισ. δολάρια που σπρώχνουν σε Χίλαρι, Ομπάμα και Κέιν, ξέρουν καλύτερα ποιοι εκλέγουν τους Προέδρους στις ΗΠΑ.
*
Ουδέποτε μετεβλήθη ο χαρακτήρας της ΕΕ, όπως προέβλεπαν επί προεδρίας Σαντέρ διάφοροι «φωστήρες», λόγω της αποπομπής της Κομισιόν για σκάνδαλα και ουδέποτε έπαψαν οι επίτροποι να διορίζονται με βάση την προϋπηρεσία που έχουν σε πολυεθνικές ή να προστρέχουν σε αυτές μετά την «ευδόκιμη» θητεία τους στην Κομισιόν.
*
Ούτε τα «καθαρά χέρια» των εισαγγελέων εξάγνισαν το σύστημα στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι και της «κεντροαριστεράς», ούτε η αυτοκτονία Μπερεγκοβουά έφερε την «κάθαρση» στη Γαλλία του Σιράκ, με την περιώνυμη θητεία του στο Δήμο του Παρισιού. Αντιθέτως, η θητεία των Σρέντερ και Μπλερ σε πρωθυπουργικούς θώκους εκτιμήθηκε τα μάλα, τόσο από την «Γκάζπρομ» όσο και από την «JP Morgan».
***
Πέρα από τα βαρύγδουπα για τη «Ζήμενς», πέρα από τα φληναφήματα για την υπόθεση Ζαχόπουλου, υπάρχει η μακρά ιστορία των αποστημάτων του συστήματος που το σπάσιμό τους συνιστά ταυτόχρονα και μια ιστορία κουκουλώματος των βαθύτερων αιτίων που τα γεννά.
Το μοναδικό, λοιπόν, που εγγυάται την κάθαρση είναι η συθέμελη ανατροπή του συστήματος που γεννά, αναπαράγει και τρέφεται από τα σκάνδαλα. Ως τότε οι «εισαγγελείς» του σήμερα θα εναλλάσσονται στη θέση των «μιζαδόρων» του χτες. Και τούμπαλιν.

[Ροβεσπιέρος]

Το όπιο της σκανδαλολογίας

Η ΑΣΤΙΚΗ ιδεολογία προσπαθεί αδιάκοπα και με κάθε τρόπο να ναρκώσει την κοινωνία με ανοσοποιητικές ουσίες. Η σκανδαλολογία είναι ένα τέτοιο ανοσοποιητικό θεραπευτικό μέσο. Λειτουργεί σαν εμβόλιο. Ομολογεί κάποια σκάνδαλα για να συγκαλύψει την πραγματικότητα των σκανδάλων και να εγχύσει στην πραγματικότητα εξαγνιστικές και καθαρτήριες ουσίες. Η σκανδαλολογία προστατεύει τη μήτρα των σκανδάλων και συγκαλύπτει τα σκάνδαλα: Φετιχοποιεί τα άτομα και εμφανίζει τη σήψη και τη διαφθορά ως έργο ατομικό. Ταυτόχρονα παράγει παραπλανητικούς μύθους: Της «εξυγίανσης», της «κάθαρσης», των «εντίμων και ανέντιμων» κλπ. Έτσι η σκανδαλολογία ταριχεύει την καπιταλιστική σήψη και αναπαλαιώνει τα υλικά της. Καταγράφει και καταγγέλλει εξωτερικά συμπτώματα της σήψης για να αποκρύψει την ολική σήψη της καπιταλιστικής κοινωνίας.

ΒΕΒΑΙΩΣ η σκανδαλολογία δεν είναι η αποκάλυψη των σκανδάλων και της διαφθοράς, αλλά η φιλολογία περί σκανδάλων και διαφθοράς. Μια φιλολογία που μιλάει για σκάνδαλα και διαφθορά, αλλά δέχεται ως πάγια και ακίνητη Φύση την ιεραρχία της αγοράς, του κέρδους και των ιδιοκτησιών. Μια φιλολογία ύπουλη και άκαμπτη που επιτρέπει στον άνθρωπο να αηδιάζει πολιτικές και πρόσωπα, αλλά δεν του επιτρέπει να κινεί τον κόσμο. Μια φιλολογία που απαγορεύει στον άνθρωπο τη μεταμόρφωση του κόσμου και εγκλωβίζει τη λαϊκή ενέργεια σε μια άλλη χρήση ή διαχείριση της ιεραρχίας της αγοράς και του χρήματος.

Τα κυβερνητικά κόμματα και οι «τσόντες» τους (ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ), σκανδαλολογούν ασυστόλως. Επιδίδονται σε μια στείρα και κινδυνολόγα πολιτική αντιπαράθεση πάνω στα σκάνδαλα. Μια αντιπαράθεση που μένει στην επιφάνεια, στο επίπεδο της καταναλωτικής καταγγελίας και της εκλογικής δημαγωγίας, που αποκόβει τα σκάνδαλα και τη διαφθορά από τον οργανισμό που τα γεννάει και τα θρέφει, από την πολιτική τους φιλοσοφία που τα εκφράζει και τα αποτυπώνει.

Αυτά κόμματα σκανδαλολογούν γιατί είναι ή θέλουν να γίνουν χρήστες και διαχειριστές του καθεστώτος των σκανδάλων. Οι θορυβώδεις αναθεματισμοί κατά των σκανδάλων και οι οξύτατες εκατέρωθεν καταγγελίες δεν αγγίζουν τον κόσμο της διαφθοράς και των σκανδάλων. Περιστρέφονται γύρω από τη χρήση και διαχείριση αυτού του κόσμου. Χρήση κάνουν και τις σκανδαλολογίας.

Τα ανωτέρω κόμματα μαλώνουν για τη χρήση του καθεστώτος των σκανδάλων και όχι για την αποκάλυψη της σήψης και της διαφθοράς του κόσμου που υπηρετούν.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ]

Τα σκάνδαλα δεν έχουν να κάνουν(κατά τη γνώμη μου)με τον ταξικό ή μη χαρακτήρα μιας κοινωνίας.Δηλαδή η σοσιαλιστική κοινωνία της Ε.Σ.Σ.Δ. και των άλλων χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν είχε οικονομικά σκάνδαλα.Ο γαμπρός του Μπρέζνιεφ πήγε φυλακή,πολλοί αξιωματούχοι του ΚΚΣΕ κι άλλων αδερφών κομμάτων στην Ανατολική Ευρώπη καθαιρέθηκαν γιατί ήταν διεφθαρμένοι,πρώην ηγέτες των ΚΚ βρέθηκαν με περιουσίες τεράστιες.Μήπως η διαφθορά δεν έχει χρώμα τελικά κ. Μπογιόπουλε?

[Ροβεσπιέρος]

Φίλε Παναγιώτη σου διαφεύγει μια μικρή λεπτομέρεια: Ότι στις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες δεν υπήρχε ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.
Εκεί υπήρξε ένα μεταβατικό στάδιο από τον καπιταλισμό προς το σοσιαλισμό με έντονα τα στοιχεία της καπιταλιστικής διανομής. Πάνω σε αυτό το «μεταβατικό» αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε μια γραφειοκρατική κάστα με σκανδαλώδη προνόμια. Αυτό οδήγησε και στο αδιέξοδο της κατάρρευσης.
Τη διαφθορά την εκκολάπτουν: Η εκμετάλλευση, τα προνόμια, τα συμφέροντα. Με δύο λόγια το κέρδος: Οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό.
Και το κέρδος (δηλαδή τα ποικίλα προνόμια) έχει χρώμα: Το χρώμα του καπιταλιστικού συστήματος. Και είναι τα καπιταλιστικά στοιχεία που υπήρχαν σε αυτές τις χώρες που γέννησαν το γραφειοκρατικό Μινώταυρο και όλα τα φαινόμενα της σήψης και διαφθοράς.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ]

ΚΑΙ ΔΗΛΑΔΗ, ΦΙΛΕ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΕ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ;

[Ροβεσπιέρος]

Ο σοσιαλισμός, είναι ένα κοινωνικό σύστημα που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σε παγκόσμια κλίμακα. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει σε μία μόνο χώρα, όσο βιομηχανικά προηγμένη και να είναι. Ούτε οι ηγέτες της Επανάστασης, ούτε οι μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού μίλησαν για σοσιαλισμό σε μια μόνη χώρα, σε ένα «ξεχωριστό πεζοδρόμιο». Αυτό αποτελεί την ερμηνεία της σταλινικής καρικατούρας.
Γι'αυτό μιλάμε και για «δικτατορία του προλεταριάτου». Δηλαδή για μια ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, για ένα μεταβατικό στάδιο προς το σοσιαλισμό που θα μπορέσει να υλοποιηθεί αφού ο καπιταλισμός θα έχει ανατραπεί και στις καπιταλιστικές μητροπόλεις.
Αυτά τα ζητήματα θα τα αναλύσουμε στο άμεσο μέλλον. Θα επιχειρήσουμε να δείξουμε ακόμα και το τι συμβαίνει στη σημερινή Ρωσία.
Τώρα θα παραθέσω κάποιες συνοπτικές θέσεις μας για τη σοβιετική κοινωνία που δείχνουν αυτή τη «μεταβατικότητα».


Η σοβιετική οικονομία δεν εμφάνιζε ΚΑΝΕΝΑ από τα βασικά χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας.

1. ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ

Η καπιταλιστική συσσώρευση είναι μια συσσώρευση κεφαλαίου με στόχο τη δημιουργία μεγαλύτερης υπεραξίας. Το ΚΕΡΔΟΣ εδώ παραμένει σκοπός και κίνητρο της καπιταλιστικής παραγωγής.


Η σοβιετική συσσώρευση είναι μια συσσώρευση ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ως ΑΞΙΩΝ ΧΡΗΣΗΣ. Το κέρδος δεν είναι ούτε ο σκοπός, ούτε η κινητήρια δύναμη.

2. Η καπιταλιστική παραγωγή είναι ουσιαστικά μια παραγωγή ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ στον ανταγωνισμό για την κατάκτηση των αγορών.
Αντίθετα ο σοβιετικός προγραμματισμός είναι ένας ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ που ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΚΕΝΤΡΙΚΑ το επίπεδο και το ρυθμό ανάπτυξης της παραγωγής και της συσσώρευσης.

3. Η καπιταλιστική οικονομία είναι υποταγμένη στην ΤΥΡΑΝΝΙΑ του ΚΕΡΔΟΥΣ. Αναπτύσσεται με νόμους ακριβέστατους: πτωτική τάση του μέσου ποσοστού του κέρδους, συρροή κεφαλαίων σε τομείς όπου το ποσοστό κέρδους είναι ανώτερο, συγκέντρωση και συγκεντρωποίηση του κεφαλαίου που καταλήγει στην αναζήτηση μονοπωλιακών υπερκερδών, στα υπερεθνικά μονοπώλια κλπ.
Η σοβιετική οικονομία ήταν απαλλαγμένη από τους νόμους αυτούς.

4. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία αποτελεί μια συνολική ΟΛΟΤΗΤΑ. Η συγκυρία της παγκόσμιας αγοράς επηρεάζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ η σοβιετική οικονομία μολονότι διατηρούσε κάποιους δεσμούς με την καπιταλιστική οικονομία παρέμεινε ΑΘΙΧΤΗ από τις διακυμάνσεις της συγκυρίας. Π.χ. περίοδοι προόδου της σοβιετικής οικονομίας, από τις πιο αξιοσημείωτες συνέπεσαν με περιόδους κρίσης, κάμψης ή στασιμότητας της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Η σοβιετική κοινωνία ήταν η καταστροφή, η άρνηση των κυριότερων χαρακτηριστικών της καπιταλιστικής οικονομίας.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Μεθοδολογικά μπορούμε να αντιληφτούμε τη διαφορετική κοινωνική φύση των συστημάτων από τον τρόπο που ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ η κοινωνική φύση της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Η κοινωνική φύση της εργασίας αποκαλύπτεται ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ δια μέσου της αγοράς και ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ δια μέσου του σχεδίου.
Ανάμεσα λοιπόν στη λογική και την κοινωνικό-οικονομική δυναμική του Σχεδίου και της Αγοράς υπάρχει ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ μακροπρόθεσμα ασυμβίβαστη. Η λογική της οικονομίας της αγοράς οδηγεί τις επενδύσεις προς μια κατεύθυνση που αντιτίθεται στη λογική του σχεδιασμού.

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ
Η μεγάλη αντίφαση της σοβιετικής οικονομίας συνίσταται σε τούτο: Στη σύγκρουση του ΜΗ καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής με τους κανόνες της ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ.
Πρακτικά συνεπώς η σοβιετική οικονομία χαρακτηριζόταν από ένα αντιφατικό συνδυασμό ενός ΜΗ καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ενός τρόπου ΔΙΑΝΟΜΗΣ αστικoύ. Ένας τέτοιος συνδυασμός δείχνει ένα οικονομικό σύστημα που ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, αλλά απείχε από το σοσιαλισμό.

Με βάση αυτή την αντίφαση μπορεί να κατανοηθεί το ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ των γκορμπατσοφικών μεταρρυθμίσεων. Το άνοιγμα στην Αγορά που έκανε ο Γκορμπατσόφ αναπόφευκτα οδήγησε σε μια οξύτατη ρήξη για την επίλυση της αντίφασης: Μπροστά ή πίσω.

Πιστεύουμε ότι ακόμα δεν έχει κριθεί η κατάσταση!

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Καθεστώς Πούτιν


Αν μελετήσει κανείς συστηματικά το σημερινό καθεστώς του Πούτιν θα διαπιστώσει ότι διαφοροποιείται ΟΥΣΙΩΔΩΣ από τα κύρια χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας.
Εμφάνισαν π.χ, τα δυτικά προπαγανδιστικά Μαντεία το σημερινό καθεστώς στη Ρωσία σαν μια μαφιόζικη καρικατούρα του καπιταλισμού. Σε αυτή τη «λούμπα» έχουν πέσει και πολλοί αριστεροί.
Αλλά ποτέ στην ιστορία δεν είδαμε οι ανερχόμενες ιδιοκτήτριες τάξει μιας χώρας να διέφευγαν στο εξωτερικό!!! Ποτέ δεν είδαμε να διώχνουν τα κεφάλαια τους έξω από την χώρα της οποίας μόλις είχαν αναδειχτεί κυρίαρχη τάξη!!!
Για να υπάρξει καπιταλισμός πρέπει να υπάρχει και η αστική τάξη, πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος παραγωγής που να είναι ο ίδιος με αυτόν της Δύσης.
Δεν υπάρχουν ακόμα τέτοιες καταστάσεις στη Ρωσία. Το αντίθετο βλέπουμε: ΟΙ «εισβολείς» των καπιταλιστικών μονοπωλίων διώχνονται και οι «πλιατσικολόγοι» την κοπανάνε, δεν μπορούν να συγκροτηθούν σε κυρίαρχη οικονομική τάξη…
Αυτά προς το παρόν…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)