ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

[ΔΑΝΑΗ]

Αντισταθείτε

«Δειλοί είμαστε κι άπιστοι,
αδιάντροποι, αχάριστοι και μοχθηροί,
ψυχροί ευνούχοι στην καρδιά,
συκοφάντες, ηλίθιοι, σκλάβοι,
τα βίτσια σα μερμήγκια μέσα μας».


Αυτοί οι στίχοι του Πούσκιν αποτυπώνουν τη φεουδαρχική παρακμή. Θα μπορούσαν να έχουν γραφεί και σήμερα για την παρακμή του σύγχρονου κόσμου, ιδιαίτερα για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας.
Εδώ «κινούμαστε» μέσα στον οχετό που μας σερβίρουν οι «εστίες» του ψεύδους και της λάσπης: Νταβατζήδες, μυστικές υπηρεσίες, κομματικά κατεστημένα…
Η πολιτική μας ζωή κρέμεται σαν μανταλάκι από αυτά που ξερνούν οι υπόνομοι και οι χαφιέδες δημοσιογράφοι. Έχουμε χάσει κάθε κριτήριο και κάθε μέτρο. Παίρνουμε στα σοβαρά τι θα μας πασάρουν ο Μάκης, ο Θέμος και οι λοιποί αρουραίοι των υπονόμων. Αλατίζουμε τη δίψα μας με τα προϊόντα εγκλήματος και αποτρόπαιου χαφιεδισμού: Παρακολουθήσεις, εκβιασμοί, καρφώματα, «αποκλειστικές αποκαλύψεις» πρακτόρων, γαργαλιστικά, σκανδαλολογικά σενάρια βρώμικων πολιτικών σκοπιμοτήτων και δολοπλόκων παιχνιδιών.
Τόσα πραγματικά και καραμπινάτα σκάνδαλα της κερδοσκοπικής αναισχυντίας, της μονοπωλιακής λεηλασίας και των κυβερνητικών διαχειριστών υπάρχουν και δεν μιλάει, ούτε αποκαλύπτει κανείς: Ποιος αποκάλυψε ποτέ τη λεηλασία του Χρηματιστηρίου, τις αρπαχτές των νταβατζήδων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τις μίζες στα μεγάλα έργα και πολλά άλλα. Ποιος έθιξε το Λαμπράκη, τον Μπόμπολα, τον Κόκαλη και όλους τους μεγαλοκαρχαρίες και τους πολιτικούς υπηρέτες τους που βιοπραγούν αγρίως πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και λεηλατούν ασυστόλως…
Ασχολούνται όλοι, πολιτικά ιδιοτελώς με τις «αποκαλύψεις»του κάθε χαφιέ. Με την ηλιθιότητα ενός Κουκοδήμου!!! Γιατί είναι ηλιθιότητα ένας βουλευτάκος να πιστεύει σε «φιλία» με τον Μάκη. Και είναι διπλή ηλιθιότητα να επικεντρώνεται η κριτική κατά της Ν.Δ, σε μια τέτοια ηλιθιότητα, λες και οι συναλλαγές γίνονται με τόσο ηλίθιο τρόπο. Και είναι και αηδιαστικό ένας «φίλος» να ηχογραφεί τη συνομιλία του με το «φίλο». Γι αυτό το αποτρόπαιο κρούσμα του χαφιεδισμού και της ανηθικότητας δεν είδα κανένα να μιλάει…
Τέτοιου είδους κτυπήματα κατά μιας κυβέρνησης, οποιασδήποτε κυβέρνησης δεν είναι απλώς δόλια και ανήθικα, αλλά κατευθυνόμενα από παρακρατικούς οχετούς. Το σπουδαιότερο όμως είναι άλλο: Τέτοιου είδους «πολιτική», δολοφονεί την Πολιτική, επικαλύπτει τα ουσιώδη και αθωώνει το καθεστώς, με το να εμφανίζει τη Ν.Δ. ΜΟΝΟ ως υπεύθυνη της παρακμής και των «σκανδάλων». Και ακόμα αφήνει στο απυρόβλητο την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Ν.Δ. πάνω στα ύψιστα και υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός σήμερα: Οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά κ.λπ.
ΕΤΣΙ, ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ τα πραγματικά προβλήματα με τις επιλεκτικές «αποκαλύψεις», τις παρωνυχίδες, τους Κουκοδήμους και τα χαφιεδίστικα σενάρια. Στη θέση τους μπαίνει η παραπολιτική και οι αρουραίοι των υπονόμων…
Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό τον βιασμό της ζωής μας και της σκέψης μας!!!

[Παντελής]

Με όρους εξουσίας
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ριζοσπάστης, 1/2/08

Τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές και δύο είναι τα θέματα που σκίασαν και σκιάζουν την επικαιρότητα: Τα Ζωνιανά και η «υπόθεση Ζαχόπουλου».
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι μπλεγμένοι τόσο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος όσο και οι θεμέλιοι λίθοι που το συναπαρτίζουν: Κρατικές υπηρεσίες, Δικαιοσύνη, εκδοτικό κατεστημένο, μεγαλοδικηγόροι, μεγαλοδημοσιογράφοι, κλπ.
Μιλάμε για την «ελίτ» και τους «VIP» μιας κοινωνίας όπου η ολιγαρχία των «βαρόνων» της πολιτικής, των «ευγενών» του πλούτου και των ευπόρων του θεάματος διαπλέκεται σε ένα σύμπλεγμα συναλλαγής και συνενοχής.
Το ίδιο αυτό «κλαμπ» είναι που διαχειρίζεται είτε σε επίπεδο λήψης πολιτικών αποφάσεων, είτε σε επίπεδο απονομής δικαίου, είτε σε επίπεδο παροχής πληροφόρησης, τη ζωή του ελληνικού λαού. Εν ολίγοις - και πέρα από πρόσωπα ή καλές προθέσεις ενίων εκ των συμμετεχόντων στο «κλαμπ» - η περικύκλωση είναι πλήρης.
*
Ο βούρκος έχει την ιδιότητα και την ικανότητα να διατηρείται μέσα από το βάλτωμα των ελπίδων και των προσδοκιών. Η απαισιοδοξία που προκαλεί σε όσους υφίστανται την κακοσμία του, μαζί με τη συνακόλουθη έκλυση του «αναισθητικού» της παθητικοποίησης λειτουργούν ευεργετικά για τα είδη που ενδημούν στον πάτο του. Μέσα από το «όλοι ίδιοι είναι» ή, ακόμα χειρότερα, μέσα από την εμφάνιση διαφόρων που αν και βουτηγμένοι ως το λαιμό στο έλος αναλαμβάνουν ρόλο ιεροκηρύκων της «κάθαρσης», επιτυγχάνεται κάθε φορά η αναπαραγωγή της σήψης.
Η κατάσταση αυτή, όμως, ούτε μοιραία είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, αιώνια και αμετάβλητη. Ο ελληνικός λαός έχει τη δύναμη να απαλλαγεί από τους φορείς της μπόχας και της παρακμής. Αρκεί να αντιληφθεί και να αξιοποιήσει αυτή του τη δύναμη. Πώς; Στερώντας από την ολιγαρχία το μέσο που της δίνει τη δυνατότητα να τον λεηλατεί, να τον εκμεταλλεύεται, να τον παραπλανά, να τον ρυπαίνει με τις βρωμιές της. Με δυο λόγια, παίρνοντας στα δικά του χέρια αυτό το μέσο: Την πολιτική εξουσία.

[Παντελής]

Σημερινός "Ριζοσπάστης"



Πρέπει να φύγουν απ' τη μέση όλοι τους!


Ποιος στη χάρη μας, ο μαφιόζικος καπιταλισμός φτάνει στο τέλος του, σειρά έχει ο ανθρώπινος, με κρατικές ρυθμίσεις και κοινωνικά δικαιότερο φορολογικό σύστημα, ενώ τα έθνη αντί να πολεμάνε θα συνεργάζονται οικονομικά.
Μέχρι τότε τα 2,2 εκατομμύρια εργατών που πεθαίνουν κάθε χρόνο από «ατυχήματα» και επαγγελματικές αρρώστιες θα πηγαίνουν πλάι - πλάι με τα 2 εκατομμύρια ευρώ ετήσια κέρδη ενός και μόνο κλάδου, αυτού των καυσίμων.
Μέχρι τότε, μέχρι να πειστούν οι εργάτες ότι ο καπιταλισμός μπορεί χωρίς να ανατραπεί να γίνει και δικαιότερος, κάτι ιδέες περί κομμουνισμού θα τις προβάλλουν ως επικίνδυνες. Κι απέναντι σ' αυτές θα ορθώνεται κάθε εμπόδιο.
Ολο το κλάμα περί διαφθοράς - εκτός από έκφραση εσωτερικών ανταγωνισμών και ανακατατάξεων - στοχεύει και στο να σώσει ένα σύστημα από τη λαϊκή κατακραυγή. Γιατί όχι και να πείσει τον κόσμο ότι είναι θέμα ρύθμισης το να μπορεί κι αυτός να πάρει κάτι, να μετέχει στη μοιρασιά. Η επιχείρηση «τηλεκάθαρση» δείχνει πλέον πιο καθαρά την απόπειρα να εθιστούν όλοι σ' ένα «αυτονόητο»: Το χαφιεδισμό, την εμπιστοσύνη στον καλό δικαστή και γιατί όχι στο σωτήρα, όποιος κι αν εμφανιστεί έτσι.
Τώρα, μπορούν να φανούν καλύτερα και οι επιπτώσεις μιας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που πέρα από την αύξηση της εκμετάλλευσης «με ανθρώπινο πρόσωπο», ανέπτυξε πλατιά και μια συνείδηση του τύπου «βούτα κι άρπαξε».
Ο κόσμος των εργατών δεν έχει καμιά σχέση με όλο αυτό. Οπως χτες, έτσι και σήμερα, περιγράφει με την ίδια του τη ζωή το αύριο. Μεροκάματο, φροντίδα για τα παιδιά, μόρφωση, ψυχαγωγία. Απλά πράγματα επιδιώκει να συμβαίνουν στη ζωή του ένας εργάτης. Απλά θα είναι και αύριο. Με μια διαφορά: Για να είναι ο δικός μας κόσμος ανθρώπινος, πρέπει να φύγουν από τη μέση αυτοί. Ολοι αυτοί που σήμερα δείχνουν το βόθρο τους και μας καλούν να συμμετάσχουμε στην κάθαρση. Ψάχνουν συνενόχους. Για να γίνει ακόμα πιο πλατιά αποδεκτή μια βασική αξία του συστήματός τους: Αρπαξε τον ιδρώτα του άλλου.
Στο μεταξύ, πρόσεξε κάτι αθώες ασκήσεις που γίνονται δήθεν για να αντιμετωπίσουν κυβερνοεπιθέσεις. Στο σενάριό τους βλέπεις αρκετά από τα στοιχεία που κυκλοφορούν δίπλα σου.
Αυτά που συμβαίνουν είναι το ίδιο το σύστημα και όχι μια κακόβουλη ενημέρωση. Αυτοί που «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις» δεν είναι ουρανοκατέβατοι, αλλά συστατικό του συστήματος. Ας το γνωρίζεις τουλάχιστον όταν παριστάνεις τον μαϊντανό σε κάποιο τέτοιο πάνελ.
Κατά τ' άλλα, στο άλλο μέτωπο εξουσίας, την εκκλησία, ήρθε η ώρα για το «Αγιο Πνεύμα». Το διακήρυξε χτες το αρμόδιο για τα εκκλησιαστικά συγκρότημα. Πιο πεζοί μεταξύ τους οι παπάδες σούρνουν τα εξ αμάξης ο ένας στον άλλον αποδεικνύοντας ξανά ότι το «πνευματικό» έχει εξαιρετικά υλική βάση.

Σα να μην αρκούν οι «όμιλοι», κυκλοφορούνε και λίστες με μίζες. Τα 'χει αυτά η διαχείριση.

Οσο για την ιερή αγανάκτηση ορισμένων δημοσιογράφων, αργά για κλάματα. Κάποιοι απ' αυτούς που πρωταγωνιστούν έχουν λαμπρύνει στην εποχή τους την περίφημη «ερευνητική δημοσιογραφία». Κι αν τολμούσες, τότε, στο ξεκίνημά τους να ρωτήσεις τι σχέση έχουν με υπηρεσίες, σε κατακεραύνωναν οι εταίροι τους γιατί «χωρίς στοιχεία» δεν μπορούμε να ρίχνουμε «λάσπη» στο «συνάδελφο». Ωσπου «λάσπη» - «συνάδελφος» και υπηρεσίες αποκαλύφθηκαν ως το περιεχόμενο του ίδιου βόθρου που διεκδικεί κυριαρχία στην εξουσία που του παραχώρησε η ανοχή.

Το γκρέμισμα κάθε μύθου είναι για καλό.
Ασε που μπορεί ο κόσμος να το γυρίσει και στο διάβασμα, αντί να χαζεύει το κουτί.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

[Μουράλωφ]

Τραγέλαφος
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ριζοσπάστης, 2/2/08


Πίσω από το όποιο «αποσμητικό» κι αν χρησιμοποιούν, πίσω από την κάθε μεγαλοστομία περί του «αξιακού φορτίου» της πολιτικής τους, η εικόνα που εμφανίζουν όλο αυτό το διάστημα είναι το πραγματικό πρόσωπο του πολιτικού τους συστήματος:
*
Ενα πολιτικό σύστημα
που άγεται από τα DVD του Ζαχόπουλου,
που φέρεται από τις «Ζούγκλες» με τους «Ταρζάν», τους Γκιόλιες και τους Χίους,
που συναγελάζεται και διαπλέκεται από τη «μαυρίλα» των Βαβύληδων μέχρι τα «μαύρα» της «Ζήμενς»,
που κρατά το ίσο στις άλλες «ανεξάρτητες» εξουσίες και αρχές και στους επιφανείς εκπροσώπους τους (από δικαστές και αστυνομικούς διευθυντές μέχρι εκδότες) είτε οι τελευταίοι εμπλέκονται σε υποθέσεις Ζωνιανών, είτε σε υποθέσεις εκβιασμών,
που σεμνύνεται για την αμέμπτου ηθικής συμπεριφορά των συμμετεχόντων σε ανεξαρτητοποιήσεις - κουκ(λ)οθέατρο τύπου Κουκοδήμου
και που έχει φτάσει στο έσχατο όριο παρακμής και ιλαρότητας ώστε να αναγορεύει σε κοινοβουλευτικό μέγεθος την υποψηφία του Καρατζαφέρη, την κυρία Αθήνη!
*
Το πόσο γελοία είναι τα πράγματα καθίσταται πασίδηλο. Ομως, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη: Είναι τραγική. Το μέγεθος της τραγωδίας - αλλά και της ευθύνης του ελληνικού λαού που τους ανέχεται - αποδίδεται από το γεγονός ότι όλοι οι παραπάνω συντελεστές της οπερέτας είναι οι ίδιοι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο χειρίζονται και αποφασίζουν στον τόπο για θέματα όπως το Ασφαλιστικό, το μεροκάματο, η Παιδεία, η Υγεία, η δημόσια περιουσία, η ενημέρωση, και εν τέλει η δημοκρατία...