Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Οι καθεστωτικές συναυλίες και ο Σαββόπουλος

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιούλ 14, 2017 9:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: Οι καθεστωτικές συναυλίες και ο Σαββόπουλος Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι καθεστωτικές συναυλίες και ο Σαββόπουλος




Τέχνη και Εξουσία είναι δύο καταστάσεις ασυμφιλίωτα εχθρικές. Η Τέχνη μπορεί να υπάρξει και να αναπτυχθεί μόνο ως λειτουργία αμφισβήτησης της εξουσίας, ως λειτουργία ασυμβίβαστη με τις καθεστωτικές επιταγές, με την καθεστωτική παρακμή και με κάθε μορφή κοινωνικής αποσύνθεσης και πνευματικής καθίζησης…

Η Τέχνη σήμερα έχει ανάγκη από μια ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ αγωνιστική και ανατρεπτική. Μόνο η συνείδηση της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της καπιταλιστικής σήψης και παρακμής μπορεί να δώσει ξανά ζωή και προοπτική στην καλλιτεχνική δημιουργία, στην Τέχνη και στη Σκέψη…


Αυτά που εμφανίζονται
σήμερα ως καλλιτεχνικά δημιουργήματα είναι υποπροϊόντα της καπιταλιστική αποσύνθεσης, θεάματα ύπνωσης και αποβλάκωσης, ιδεολογικά δηλητήρια των κυρίαρχων χρηματιστηριακών ελίτ: Των μαφιόζων του χρήματος…

Προς αυτήν την ίδια στρατηγική κατεύθυνση (της ναρκωτικής χειραγώγησης και καθεστωτικής υποταγής) λειτουργούν και τα ποικίλα θεάματα των φεστιβάλ, των συναυλιών, των «καλλιτεχνικών» σόου, αλλά και των τηλεοπτικών εκπομπών («στην υγειά σας ρε παιδιά» κ.α…).

Ενδεικτικά: Κάποιες σχετικές αναλύσεις:
Περί Τέχνης, εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7829
Ακόμα:
α). «Οι καμαρίλες του καλλιτεχνικού εκχυδαϊσμού»
β). «Ο παροξυσμός της κραιπάλης»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3031
Ακόμα:
«ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5147


Τη συνταγή την είχε ανακαλύψει ο ρωμαϊκός καισαρισμός: «Άρτος και θεάματα»!


Οι καίσαρες της ιμπεριαλιστικής παρακμής, η σημερινή εξουσία της Νέας Τάξης έχει …εξαφανίσει τον άρτο και προβάλλει αχαλίνωτα τα θεάματα, τα τελετουργικά υπερθεάματα...

Ιδιαίτερα τα προϊόντα και τα υποπροϊόντα της σήψης και παρακμής του συστήματος ανυψώνονται σε υπερθεάματα των «νέων αξιών», σε «κατακτήσεις» της «προόδου» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»: Κάθε διαστροφή και ανωμαλία, κάθε νοσηρό και παρακμιακό, κάθε δηλητήριο της καπιταλιστικής αποσύνθεσης «ντύνεται» με τις πολύχρωμές φορεσιές της «προόδου» και τις πανηγυρικές, εμπορικές παρελάσεις των «κινημάτων»!!!

Οι συναυλίες αποτελούν το προνομιακό «μέσον»
για τον εθισμό των «καταναλωτών» (των λαϊκών στρωμάτων) στην καθεστωτική ύπνωση και νάρκωση: Είναι ένα «αθώο» (δεν υπάρχει τίποτα το «αθώο») μέσον χειραγώγησης και υποταγής των λαών στο καθεστώς και σε κάθε εξουσία.

Οι συναυλίες δεν έχουν καμία σχέση με την Τέχνη, απλώς αποτελούν την ακραία και συχνά χυδαία εμπορευματοποίηση των καλλιτεχνικών ιστορικών κατακτήσεων. Μια εμπορευματοποίηση που απονευρώνει και πολτοποιεί τις ιστορικές καλλιτεχνικές κατακτήσεις, συνακόλουθα τις καθιστά ανώδυνες και τις ενσωματώνει στο σύστημα.

Οι συναυλίες και τα «καλλιτεχνικά» υπέρ-θεάματα αφυδατώνουν και ισοπεδώνουν τις κοινωνικές-αγωνιστικές δομές ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που γέννησαν τα μεγάλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα…

Έτσι αφαιρείτε από το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
αυτών των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων η επαναστατική του δυναμική, η δυναμική της ασυμβίβαστης αμφισβήτησης του καθεστώτος (αυτή που γέννησε αυτά τα έργα) και το καλλιτεχνικό προϊόν μετατρέπεται σε «εργαλείο» καθεστωτικής ύπνωσης και χειραγώγησης…

Στις συναυλίες και γενικά στα «καλλιτεχνικά» υπερθεάματα διακρίνεις καθαρά την καθεστωτική «στάμπα», την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ της υποταγής στο σύστημα.

Στην πρόσφατη συναυλία του Σαββόπουλου στο Καλλιμάρμαρο αυτό γίνεται ορατό και δια γυμνού οφθαλμού και σκανδαλωδώς προκλητικό.

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε κάτω από την ιδεολογική ομπρέλα: «όλοι μαζί μπορούμε»: Η «θετική» παραλλαγή του «μαζί τα φάγαμε»…

Το «όλοι μαζί μπορούμε» αποτελεί το κεντρικό σλόγκαν του καθεστώτος. Κάθε κυβερνητική «αλητεία» και κάθε καθεστωτικό κόμμα προβάλει, υστερικά», το «όλοι μαζί μπορούμε»: Ιδεολογικό και πολιτικό αίτημα του κεφαλαίου και των κομματικών υπηρετών του με στόχο να χειραγωγήσουν και να ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ τα θύματα της δικής τους εκμετάλλευσης στους δικούς τους σκοπούς, σκοπούς περαιτέρω καταλήστευσης των θυμάτων…

Σήμερα, το «όλοι μαζί μπορούμε» αποτελεί και μακάβριο χλευασμό του ελληνικού λαού. Τον καλεί («όλοι μαζί μπορούμε») να αποδεχτεί και να νομιμοποιήσει τα κυβερνητικά και κομματικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, να αποδεχτεί και να «αγωνιστεί» για τη συνέχιση της γενοκτονίας του και της ΦΡΙΚΗΣ…

Σήμερα το «όλοι μαζί μπορούμε» σημαίνει ΑΠΟΔΟΧΗ της μετατροπής της Ελλάδας σε ΑΠΟΙΚΙΑ, αποδοχή του αφανισμού μας…


Αυτό είναι το ιδεολογικό στίγμα της συναυλίας του Σαββόπουλου: Το στίγμα της ΤΑΥΤΙΣΗΣ του ελληνικού λαού με τις δυνάμεις της νέας κατοχής μας…


Θα μείνουμε στο Σαββόπουλο διότι εκφράζει και αποτυπώνει, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, καλύτερα από κάθε άλλο Έλληνα καλλιτέχνη, το κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο της εκρηκτικής ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας.

Το φαινόμενο αυτό άρχισε να εκδηλώνεται ρωμαλέα, σε όλο τον κόσμο, στα μέσα της δεκαετίες του ΄60. Κορυφώθηκε με το Γαλλικό Μάη του ’68 και με τα δυναμικά κινήματα νεολαίας στη δεκαετία του ’70.

Στην Ελλάδα άρχισε να αναπτύσσεται εκρηκτικά από το 1965, αλλά η δικτατορία των συνταγματαρχών το ανέκοψε…

Πρόλαβε, ωστόσο να αποτυπωθεί και στο τραγούδι με τις μπουάτ και το «νέο κύμα». Από δω αρχίζει και η «ιστορία» του Σαββόπουλου, το καλλιτεχνικό του βελόνιασμα από την «επαναστατική» ριζοσπαστικοποίηση της μικροαστικής νεολαίας.

Η δικτατορία, όπως είπαμε το ανέκοψε (το φαινόμενο της ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας), αλλά δεν το κατάργησε. Αντίθετα το συμπίεσε και του έδωσε πιο βίαια εκρηκτικότητα, αλλά με λιγότερο βάθος συνείδησης, δηλαδή χωρίς να έχει την αναγκαία κινηματική ωρίμανση και αφομοιωτική ικανότητα.

Η κορύφωση αυτής της ριζοσπαστική έκρηξης ήταν εξέγερση στο Πολυτεχνείο το 1973.

Η καθυστερημένη έκφραση της νεολαιίστικης εξέγερσης στην Ελλάδα γέννησε πολλές απομιμήσεις και μηχανικές αντιγραφές των ξένων αγωνιστικών εμπειριών.

Συχνά οι διεθνείς εμπειρίες δεν «χωνεύτηκαν» και δεν ενσωματώθηκαν οργανικά στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά μεταφέρθηκαν «αμάσητες» και μηχανικά…

Το ίδιο συνέβηκε και στην καλλιτεχνική έκφραση των ριζοσπαστικών εκρήξεων: «κλοπές», αντιγραφές, απομιμήσεις ξένων μουσικών προτύπων και καλλιτεχνικών φορμών, ακόμα και σε επίπεδο «κλοπής» και αυτούσιων αντιγραφών ποιητικών στίχων…


Ο Σαββόπουλος,
σαν ο πιο ικανός και εμπορικός εκφραστής του ριζοσπαστισμού της νεολαίας, αποτυπώνει πιο ορατά όλα τα χαρακτηριστικά των «αντιγραφών» και μηχανικών απομιμήσεων: Από τις μουσικές «δομές» του Μπόμπ Ντίλαν μέχρι ποιητικούς στίχους, ξένων και Ελλήνων ποιητών…

Ο Σαββόπουλος
στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να αποτυπώσει το ΒΑΘΟΣ και τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των εκρήξεων της νεολαίας. Έμεινε στην ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ και επιχείρησε να τραβήξει από την ιστορία τζάμπα την αφρόκρεμα του νεολαιίστικου ριζοσπαστισμού.

Η ικανότητα του Σαββόπουλου συνίσταται σε τούτο: Στο σφετερισμό της ριζοσπαστικής έκρηξης της νεολαίας.


Είναι μια «καλλιτεχνική ικανότητα» που αποτελεί το συμμετρικό ισοδύναμο της «ικανότητας» του πολιτικού σφετερισμού των «επαναστάσεων» της νεολαίας, ο οποίος κυριάρχησε (ο σφετερισμός) μετά την πτώση της χούντας με πρώτα βιολιά τους «αριστερούς» κάθε κοπής, ποικιλίας και απόχρωσης…

Εξάλλου ο ίδιος ο Σαββόπουλος
δεν είχε «ζυμωθεί» μέσα στις αντιδικτατορικές αγωνιστικές εμπειρίες, δεν είχε, έτσι, αφομοιωμένη καλλιτεχνικά, την αγωνιστική αμφισβήτηση της χούντας.

Η μόνη αντίσταση του Σαββόπουλο στη χούντα ήταν λίγες μέρες κράτησης στα κελιά της Μπουμπουλίνας, αρχές Σεπτέμβρη 1967,επειδή βρέθηκε, κατά λάθος, στη λίστα αυτών που κρύβανε το Μίκη (αν θυμάμαι καλά).

Αυτή η επιδερμική προσέγγιση της νεολαιίστικης ριζοσπαστικοποίησης και η «ικανότητα» του σφετερισμού, της απομίμησης, της «αντιγραφής» και της μηχανικής μεταφοράς των ξένων καλλιτεχνικών μορφών της νεολαιίστικής ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ, τον όπλισε με μια άλλη «ικανότητα» που αποτελούσε και την επιδημία της μετά-χουντικής «δημοκρατίας»: Την «ικανότητα» της αφηνιασμένης ΕΜΠΟΡΙΑΣ: Πολιτικής και καλλιτεχνικής.

Ο Σαββόπουλος αναδείχτηκε σε ένα μεγάλο και δεινό καλλιτεχνικό έμπορα της πολιτικής αμφισβήτησης της νεολαίας.

Αναμφισβήτητα διέθετε οξύτατο πολιτικό και καλλιτεχνικό κριτήριο, γι αυτό και εξέφρασε, καλύτερα από κάθε άλλον, έστω επιδερμικά, «εμπορικά» και νοθευμένα, την ΑΚΜΗ της νεολαιίστικης ριζοσπαστικοποίησης, αλλά και την παρακμή της: Την πλήρη ενσωμάτωση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης στο καθεστώς…

Ενσωμάτωση που έχει καταγραφεί ΟΧΙ μόνο στην ιδεολογική ομοιομορφία του ΣΗΜΕΡΑ, Όχι μόνο στις πολιτικές πτήσεις, στις παλινωδίες και στις αιμομιξίες, αλλά και στο σημερινό κατοχικό κατεστημένο…


Η ανολοκλήρωτη «επανάσταση» της νεολαίας,
οδήγησε στο σημερινό εκφυλισμό της «αριστεράς», στην πολιτική αποσύνθεση που ζούμε και σε μια κυβέρνηση του 4ου Ράιχ από τους «εραστές» των νεολαιίστικών εκρήξεων…

Προϊόν αυτής της ιστορικής διαδρομής είναι ο Σαββόπουλος και ένας από τους πλέον κυνικούς σφετεριστές εμπόρους των αμφισβητήσεων, ένας αριβίστας που τεντώθηκε και απλώθηκε σε όλο το πολιτικό φάσμα της μετά-χουντικής «δημοκρατίας…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Κώστας Οικοδόμος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούλ 15, 2017 10:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΝΙΟΝΙΟΣ ΤΟ ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ
https://www.youtube.com/watch?v=jbz5TRzEEKg

Το τραγούδι κωλοέλληνες, γράφτηκε για να στιγματίσει την περίοδο του αυριανσμού και του λαϊκισμού. ‘Έτσι λοιδορούσαν τα διεφθαρμένα ΜΜΕ και οι οι συστημητικοί το θάρρος που είχε πάρει ο ελληνικός λαός με τον ερχομό του Ανδρέα Παπανδρέου στην κυβέρνηση. Να χρησιμοποιήσε το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου το «Πασόκ στην Κυβέρνηση και ο λαός στην Εξουσία». Που άρχισε να βάζει χέρι στον κρατικό γραφειοκρατικό μηχανισμό , και των θεσμών της καπιταλιστικής εξουσίας, και να κριτικάρει τους κραγμένους καλλιτέχνες του συστήματος και τα όπια βίτσια τους.όταν δεν τον εξυπηρετούσαν τα λαϊκά συμφέροντα.

Αυτό βέβαια δεν άρεσε στον Νιόνιο που έχει ενσωματωθεί για τα καλά στο καπιταλιστικό κατεστημένο. Ο Νίονιος ανήκει σε εκείνους τους καλλιτέχνες, που ο ριζοσπαστισμός κρατάει όσο δεν μπορούσαν να βρουν διέξοδο μέσα στο σύστιμα για να εκφράσουν μαζικά τις ικανότητές τους. Είναι δυσαρεστημένοι όσο οι ίδιοι δεν κάθονται στην θέση του οδηγού. Αλλά μόλις αυτό συμβεί και καθίσουν στην θέση του οδηγού εκεί τελειώνει και ο ριζοσπαστισμός τους.

Εξού το τραγούδι του περί κωλοέλληνες. Ένα τραγούδι άκρος προσβλητικό, για τους ανθρώπους του μόχθου, και στην ουσία φασιστικό για τον ελληνικό λαό. Ιδίως για την εργατική τάξη που θα πρέπει δουλεύει αδιαμαρτύρητα αν έχει δουλεία ως το τέλος της ζωή της.

Να δημιουργεί με τον ιδρώτα το αίμα και το μεδούλι της όσο περισσότερη υπεραξία για τους λόρδους της ζωής, και από αυτή την κλεμμένη υπεραξία να φτιάχνουν οι κατέχοντες την αστική κουλτούρα τους, την πολυτέλεια τους, την τέχνη και την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Ο Σαββόπουλος από την θέση πλέον του οδηγού με την τελευταία συναυλία του στο Καλλιμάρμαρο με το «’Όλοι Μαζί Μπορούμε» δηλαδή άρχοντες και δούλοι, φανέρωσε το περικάλυμμα για το τι πραγματικά είναι. Ενός στενοκέφαλου ακροβάτη μικροαστού, που τα κοινωνικά ενδιαφέροντα του συνοψίζονται στην καριέρα του.
Επιστροφή στην κορυφή
Κ.Ν.
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 16, 2017 7:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μετά τους «Μένουμε Ευρώπη», τους «Παραιτηθείτε» νάσου και οι «Όλοι μαζί»

H συναυλία «όλοι μαζί μπορούμε» που έγινε με την χορηγία του ΣΚΑΙ, στο φινάλε τι συμπέρασμα να βγήκε εκτός ότι την «πατήσαμε».

Μπορεί για τον απογοητευμένο αριστερό αβανταδόρο του «όλοι μαζί» Γιάννη Ζουγανέλη να μην το είπε στα ίσια αλλά οι νεοδημοκράτες και φιλελεύθεροι που έσπευσαν να παρακολουθήσουν την συναυλία, βλάκες δεν είναι.

Κατάλαβαν ότι την πατήσαμε, επειδή ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ.

Και γ΄αυτό ο καλός εκδότης, μαζί με όλα τα καλούδια που κάθε εβδομάδα μοιράζει με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, έδινε και από ένα CD τους.

Δεν είναι, όμως, μόνο η αστική εφημερίδα, που απορροφά την απογοήτευση των καλλιτεχνών, και ταυτόχρονα να επιχειρεί δημαγωγικά ανακουφίζει με ψίχουλα τους φτωχούς από την πείνα τους δίνοντας κουπόνια για να αγοράζουν φτηνά πριμοδοτώντας τα super market.

Είναι και ο ευαίσθητος κοινωνικός σταθμός του ΣΚΑΙ.Εδώ γελάνε.

Αυτός, αντί να δίνει κουπόνια, μαζεύει χρήματα για τρόφιμα. Μια δράση, διαφορετική από τις προηγούμενες του σταθμού. Είναι μια δράση κατά της φτώχειας. Αυτή που έπληξε την ελληνική κοινωνία τα τελευταία δύο χρόνια. Από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην κυβέρνηση ο σταθμός έκανε διάφορα show, είτε μαζεύοντας γόπες από παραλίες, είτε μεταφυτεύοντας γλάστρες με δεντράκια σε καμένα βουνά. Οι κυβερνήσεις αλλάζουνε όπως και οι δράσεις του του σταθμού ΣΚΑΙ, με επικεφαλείς τους φιλεύσπλαχνους νεοταξίτες σαν τον Μπάμπη Παπαδημιτρίου και τον γκεσταπίτη ‘Αρη Πορτοσάλτε.

Τώρα υπάρχουν συνάνθρωποι μας που πεινάνε. Και επειδή δεν νοιάζεται το ανάλγητο κράτος και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που μόνο φόρους ξέρουν να βάζουν, νοιάζεται ο καλός μας ΣΚΑΙ.

Μιλούν συνήθως για αλληλεγγύη και κοινωνικό χρέος. Και μην νομίσετε ότι το κάνουν για να δείξουν ότι δεν είναι τόσο αδίσταχτοι, όσο ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι είναι.

Το κόλπο είναι γνωστό αλλά με την σημερινή κρίση που μαστίζει το καπιταλιστικό σύστημα δεν πιάνει.

Στην μετεμφυλιακή Ελλάδα είχαμε τα συσσίτια μέσα στις παιδούπολεις της Φρειδερίκης.

Στην Χούντα, σύλλογοι Κυριών φίλων της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής, μάζευαν ρούχα για απόρους και φυλακισμένους.

Σήμερα, στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, κανάλια μαζεύουν χρήματα για να τα δώσουν στην Αρχιεπισκοπή, και να κάνουν την μοιρασιά. Όπως καλά ξέρουν να την κάνουν.
Πολιτικοί, επιχειρηματίες και καναλάρχες θα μιλήσουν για το ιερό έργο του «‘όλοι μαζί μπορούμε» αλλά δεν θα τολμήσουν ποτέ να αναφέρουν ότι οι περισσότεροι για να μην πούμε όλοι που περάσανε από τα ΔΣ της είχανε προβλήματα με την Δικαιοσύνη, όπως με σοβαρούς επιχειρηματίες, σαν τον Κυριακίδη και τον Λαυρεντιάδη.

Να κοιμούνται λοιπόν ήσυχοι οι θεατές της θεατρικής παράστασης «Όλοι μαζί μπορούμε». Το φιλεύσπλαχνο έργο τους είναι σε καλά χέρια.

Να κοιμηθεί ήσυχα και ο Νιόνιος, όπως και οι καλλιτέχνες του νέου ευγενικού κινήματος των «Όλοι μαζί». Ένα κίνημα ευγενικό κίνημα που δεν έχει σχέση με την πολιτική, αλλά με την κοινωνία.

Βέβαια το κοινωνικό αυτό νεογνό γεννήθηκε με εξωσωματική γονιμοποίηση.Αλλά δεν έχει καμία σημασία. Αφού το ωάριο, από το οποίο προήλθε, ήταν προσφορά του ΣΚΑΙ. Και σπερματοδότες, κατά το πλείστον παλιοί αριστεροί ηλικιωμένοι καλλιτέχνες πχ σαν τον Σαββόπουλο. Οι γιατροί, την μέθοδο της γονιμοποίησης ωαρίου με σπέρματα δωρητών, την ονομάζουν υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Και μην φανταστείτε ότι και στην πολιτική δεν υπάρχει ανάλογη υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Οι κύριοι του «νεοφιλελευθερισμού,» του ‘ολοι μαζί» με την ανάλογη καλλιτεχνική και πνευματική υποστήριξη, είναι έτοιμοι να φέρουν στον κόσμο πολλούς μικρούς Κυριάκους.

Ένα τέτοιο πολιτικό μωρό, που γεννήθηκε πριν λίγα βράδια, στο καλλιμάρμαρο είναι και οι «Όλοι μαζί». Αλλά τι μωρό; Όχι σαν τα προηγούμενα αδέλφια του, αυτά των Μένουμε στην Ευρώπη ή των Παραιτηθείτε.
Οι «Όλοι μαζί» δεν είναι σαν τους φαιδρούς των «Παραιτηθείτε», που θέλουν σώνει και καλά να φύγει ο Τσίπρας για να έρθει ο Κυριάκος.

Οι «Όλοι μαζί» δεν έχουν το DNA των Μενουμευρωπαίων, που θέλουν με το ζόρι να μείνουμε Ευρώπη, τα συμφέροντα της οποίας στο κάτω-κάτω ο Κυριάκος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα..Οι «Όλοι μαζί» είναι το μωρό, που δεν θα έχει συμπλέγματα με το παρελθόν.

Και στο κάτω της γραφής πρέπει, επιτέλους, να ξεφύγουμε από το σύνδρομο της μιζέριας και της αναμόχλευσης των παθών. Μπορεί τα προηγούμενα παιδιά του σωλήνα της δεξιάς, «οι Παραιτηθείτε» και οι «Μένουμε Ευρώπη», να είχαν κάποια ελαττώματα και να αποφεύγανε να τα υιοθετήσουν πολιτικά, αλλά το νέο μωρό, το «Όλοι μαζί», είναι γλυκό και όμορφο.

Έχει τα μάτια του Κυριάκου, την τσαχπινιά της Φώφης και τα χέρια του Παπαντωνίου. Είναι τόσο χαριτωμένο, που όλοι θέλουν να το πάρουν αγκαλιά και να το χαϊδέψουν.

Ο «Νιόνιος, που «αγαπήσαμε στα χρόνια μιας αριστερής νιότης μας», μας «ένωσε» με την συναυλία του. Μας έδειξε το πρόσωπο μιας άλλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που θέλει να ξεφύγει. Και μάταια κάποιοι προσπαθούν να τη ρίξουν στην μιζέρια».

Θέλει και ερώτημα, ποιοι είναι οι κάποιοι; Μα φυσικά, οι Συριζαίοι, που πρέπει να ξεκουμπιστούν να φύγουν.

Βέβαια, είναι άλλο να λέει ο Άδωνις -που είναι original δεξιός- ότι με το ΣΥΡΙΖΑ γ@μήθηκε ο Δίας και άλλο να λέει ένας πρώην αριστερός, ότι χάθηκαν δύο χρόνια χωρίς λόγο. Ο λόγος των μετανιωμένων αριστερών. Έχει άλλη βαρύτητα!

Και να διασκεδάσουμε και λίγο, βρε αδελφέ. Όπως διασκέδασαν οι καλλιτέχνες τους θεατές, με την συναυλία που δόθηκε για τον ερχομό ενός ακόμη μωρού εξωσωματικής αναπαραγωγής της δεξιάς, με την αβάντα των προοδευτικών καλλιτέχνιδων, που εννοείται έδωσαν το σπέρμα τους στο ΣΚΑΙ, επειδή στο παρελθόν από την δημοκρατική θερμοκοιτίδα του καναλιού είχαν ξεφύγει τα νεοταξίτικα ωάρια Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου, και πήγαν να γονιμοποιηθούν με την όποια κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα του 4ου ΡΑΙΧ του νεοφασισμού και τραγούδησαν οι όλοι μαζί για ξεκάρφωμα «Δεν θα περάσει ο φασισμός».

Ξεπλένοντας φυσικά τον νεοφασισμό που είναι στα πράγματα. Και σίγουρα όλοι μαζί δεν ζούμε.
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες