Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Κάθε τυχοδιωκτισμός είναι πιθανός...

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Κάθε τυχοδιωκτισμός είναι πιθανός…


Το ηλίθιο γέλιο ενός πωρωμένου
ανδρείκελου-εκτελεστη…

Οικτρά και ανυπέρβλητα τα κυβερνητικά αδιέξοδα. Μέρα με την ημέρα βαθαίνουν και γίνονται βρόχος στο λαιμό των «αριστερών» ανδρεικέλων. Ο βρόχος σφίγγει θανάσιμα και από το «αμόκ» των αμήχανων, νευρικών και συχνά πανικόβλητων κινήσεων των θλιβερών μικροαστών της κυβέρνησης που υποδύθηκαν «αριστερούς» ρόλους…

Το «μικροαστικό αμόκ» αυτής της κυβέρνησης των ιστορικών πλαστογράφων δεν αποτυπώνει, απλώς, το θανάσιμο βρόχο που την πνίγει, αλλά και την κακόγουστη και αλαζονική «θεατρική παπαγαλία» της: Τις ίδιες θεατρικές παραστάσεις της μικροαστικής μιζέριας του περασμένου καλοκαιριού δίνει και τώρα η κυβέρνηση.

Το ίδιο βλακώδες και αμήχανο παιχνίδι (του περασμένου καλοκαιριού) παίζει και σήμερα η κυβέρνηση με τα κλιμάκια των τοκογλύφων (τρόικα), κατρακυλώντας από το ένα «διαπραγματευτικό» φιάσκο στο άλλο…

Μετά το φιάσκο της περασμένης Παρασκευής (22/4/16) στο Eurogroup του Άμστερνταμ, βρισκόμαστε μπροστά σε νέο: Η συνεδρίαση του Eurogroup τη Μεγάλη Πέμπτη (28/04/2016) βρίσκεται στον «αέρα»…

Το αδιέξοδο επικοινωνιακό παιχνίδι της «διαπραγμάτευσης» σέρνεται θεατρικά από την κυβέρνηση, ακριβώς για να συγκαλύψει την άβυσσο των αδιεξόδων της και τη νέα ΥΠΟΤΑΓΗ της στους τοκογλύφους που μεταφράζεται: Σε νέο Μνημόνιο, στην ΑΠΟΔΟΧΗ νέων μέτρων ύψους 9 δισ. (τα οποία πρέπει να ψηφιστούν στη Βουλή αμέσως μετά το Πάσχα).

Σημείωση: Μέσα σ’ αυτά που απαιτούν οι τοκογλύφοι (και έχει αποδεχτεί η κυβέρνηση) είναι και η δημιουργία ειδικού «τιμωρητικού» μηχανισμού, ο οποίος θα παρεμβαίνει αυτόματα και θα περικόπτει δαπάνες ή θα φορτώνει με νέους φόρους την ελληνική κοινωνία.

Βεβαίως οι «ηρωικές» θεατρικές παραστάσεις «διαπραγμάτευσης» της κυβέρνησης, ΔΕΝ είναι, απλώς, για το θεαθήναι (για την εξαπάτηση των αφελών), αλλά και απόρροια του τρόμου και του πανικού της…

Δεν είναι εύκολο να περάσουν τα νέα αυτά δολοφονικά μέτρα από τη Βουλή. Ήδη έχουν προκαλέσει τριγμούς και οργή και στο εσωτερικό των κυβερνητικών ανδρεικέλων.

Έτσι ο βρόχος στο λαιμό της κυβέρνησης αρχίζει πλέον να την πνίγει θανάσιμα και να την οδηγεί σε τέτοιο πανικό που κάθε τυχοδιωκτισμός είναι πιθανός.

Ακόμα και να επαναλάβει «ηρωικά» και δόλια δημοψηφίσματα, όπως το περασμένο καλοκαίρι: που το «ΟΧΙ» το μετέτρεψε το ίδιο βράδυ σε «ΝΑΙ»…

Σε εκλογές δεν τολμά να προχωρήσει: Η κυβερνητική αποκαθήλωση της ομάδας Τσίπρα είναι σίγουρη…

Δύσκολο και ένα οικουμενικό σχήμα, σ’ αυτή τη φάση, με τη ΝΔ…

Αρκετά δύσκολα και τα πράγματα της κυβερνητικής διεύρυνσης με του δορυφόρους - εφεδρείες. Αυτές οι εφεδρείες δεν θέλουν πρωθυπουργό Τσίπρα και ο Τσίπρας δεν θέλει να …ξεκολλήσει από την πρωθυπουργική καρέκλα.

Δεν μπορεί, συνεπώς, να προβεί κανείς, με ακρίβεια, σε κάποια, πολιτικά τεκμηριωμένη, πρόβλεψη. Κάθε απίθανος τυχοδιωκτισμός, από την πλευρά των ανδρεικέλων, είναι πιθανός.

Ο μικροαστός δούλος του χρήματος που υποδύεται και σφετερίζεται την έννοια της «Αριστεράς» είναι ικανός για κάθε είδος τυχοδιωκτισμού…

Το μόνο σίγουρο με αυτήν την κυβέρνηση των «αριστερών» ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ είναι ότι θα αποτελέσουν, ΟΧΙ ΜΟΝΟ, το ΟΝΕΙΔΟΣ της ιστορικής πλαστογραφίας, αλλά και μια θύελλα κοινωνικής και εθνικής καταστροφής: Έναν ιστορικό ΕΦΙΑΛΤΗ καθεστωτικής αυθάδειας που θα ξεπερνάει σε κυνικότητα και μοχθηρία και τη Δεξιά (ακριβώς διότι πράττει δεξιά στο όνομα της αριστεράς).

Η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταγραφεί στην ιστορία σαν ένας ΕΦΙΑΛΤΗΣ: Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ του ολοκληρωτικού ΟΛΕΘΡΟΥ και της ΦΡΙΚΗΣ…

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Προς το Μνημόνιο Διαρκείας: Όταν ο εξευτελισμός του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται τέλειος…
Παναγιώτης Μαυροειδής



Το θέατρο παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Το αν πρόκειται για τραγωδία ή κωμωδία εξαρτάται από την πλευρά που κάθεται ο καθένας.

Από τη μια, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που εξανίσταται ότι οι «εταίροι» μας δεν έχουν μπέσα και ζητάνε έξτρα μέτρα, έξω από την συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού.

Από την άλλη, είναι η ΝΔ που αγωνιά να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιος και χειρότερός της και κάνει λόγο περιπαικτικά για «μνημόνιο-κάβα» που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση.

Ψευδολογούν και οι δύο, συνειδητά και ξεδιάντροπα.

Παραθέτουμε τρεις αποδείξεις

Πρώτον: Η συμφωνία για το Τρίτο Μνημόνιο προέβλεπε ρητά τα προληπτικά πρόσθετα μέτρα

Η περιβόητη συμφωνία υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της 12ης Ιουλίου του περυσινού καλοκαιριού, προέβλεπε ρητά την προκαταβολική δέσμευση της κυβέρνησης σε «προληπτικά» και πρόσθετα μέτρα σε περίπτωση κινδύνου αποκλίσεων από τους στόχους.

Παραθέτουμε:

«Για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη. Για το σκοπό αυτόν, απαιτείται πολιτική δέσμευση, αλλά επίσης και η τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης» (…)
«Οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριμηνιαία βάση, λαμβανομένης υπόψη της επιτευχθείσας προόδου όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις κατά το προηγούμενο τρίμηνο. (…) Για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισμός του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».

Το Τρίτο Μνημόνιο λοιπόν δεν προέβλεπε μόνο συγκεκριμένα μέτρα και για συγκεκριμένα έτη (2015-2018), αλλά και σαφή «πολιτική δέσμευση» της ελληνικής κυβέρνησης για «πολλά έτη» (απίστευτη και σκόπιμη αοριστία) και για συμφωνία σε «οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα».

Υπενθύμιση: Τη συμφωνία αυτή την στήριξαν τόσο οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.

Δεύτερο: ο «δημοσιονομικός κόφτης» έχει νομοθετηθεί με Πεντακομματική στήριξη

Για να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρανόηση, αλλά και για να γίνει ο εξευτελισμός της κυβέρνησης τέλειος, η θέσπιση του αυτόματου «δημοσιονομικού κόφτη», δηλαδή η λήψη πρόσθετων μέτρων στην περίπτωση αποκλίσεων από τους μνημονιακούς όρους, αποτέλεσε προκαταρκτικό όρο (prior action) της τελικής συμφωνίας. Για το σκοπό αυτό υπήρξε ειδική νομοθέτηση καλοκαιριάτικα για τη σύσταση του ανάλογου «Συμβουλίου Δημοσιονομικής Πολιτικής» και φυσικά πέρασε επίσης με πεντακομματική στήριξη (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ). Ο λεγόμενος «δημοσιονομικός κόφτης»…

Τρίτο: Το διαρκές μνημόνιο είναι γενική απαίτηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου της ΕΕ

Θα επιλέξουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα της εισηγητικής έκθεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2015:

«Σύμφωνα με τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), όλες οι οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ, υπόκεινται πλέον σε ενισχυμένη εποπτεία και υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από την υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, καθώς και τους κανονισμούς (six-pack και two-pack) για την ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας και Α¬νάπτυξης και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο (fiscal pact) που τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2013.
Το νέο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας καθορίζει τις υποχρεώσεις κάθε κράτους-μέλους, οι οποίες περιλαμβάνουν:
• την τήρηση του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού(σ.σ. στην περίπτωσή μας η υποχρέωση μεταφράζεται σε απαίτηση πλεονασματικού προϋπολογισμού),
• την εφαρμογή πολιτικών που οδηγούν σε διατηρήσιμα αποτελέσματα (μεταρρυθμίσεις), (σ.σ. εννοούν όλα τα μόνιμα αντεργατικά μέτρα και τομές, όπως αυτά που θεσπίστηκαν στα κατά καιρούς μνημόνια)
• την πρόβλεψη για μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης τυχόν αποκλίσεων από τους δημοσι¬ονομικούς στόχους (…)»

Η τελευταία παράγραφος τα λέει όλα: Ο αυτόματος πιλότος μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, αποτελεί καταστατική συνθήκη για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα μάλιστα από το αν είναι σε καθεστώς μνημονίου ή όχι.

Όταν απαιτούνται πρόσθετα μέτρα σε Πορτογαλία, Ισπανία…

Τη λήψη επιπλέον μέτρων, προκειμένου να περιορίσουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα που παρουσιάζουν, ζήτησε πρόσφατα από τις κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τα μέτρα ζήτησε με δηλώσεις του ο επικεφαλής του Ταμείου στην Ευρώπη, Πολ Τόμσεν, ο οποίος πλαισιωνόταν από τον αναπληρωτή του Φίλιπ Γκέρσον. Πιο συγκεκριμένα, η Ισπανία καλείται να καλύψει έλλειμμα 4%, το οποίο προβλέπεται για το 2016. Βάσει όσων ανέφερε ο κ. Γκέρσον (αναπληρωτής του Τόμσεν) η χώρα της Ιβηρικής πρέπει να μειώσει το έλλειμμα κάτω από 3%. «Κατά την άποψή μας, μια προσαρμογή κατά περίπου μισή μονάδα του ΑΕΠ ή ακόμη περισσότερο θα ήταν χρήσιμη ώστε να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη και να διασφαλιστεί ότι το χρέος παραμένει σε καθοδική πορεία», τόνισε ο Γκέρσον.

Για την Πορτογαλία, ο Πολ Τόμσεν είπε ότι «η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί τα δύο τελευταία χρόνια έχει «χαλαρώσει» και είναι σαφές πως η Λισαβόνα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση».

Υπενθυμίζουμε ότι η Ισπανία τυπικά δεν εντάχθηκε ποτέ σε μνημόνιο, ενώ η Πορτογαλία υποτίθεται ότι βγήκε «με επιτυχία» από αυτό…

Το θέμα λοιπόν δεν είναι Χαρδούβελης ή Τσακαλώτος, ούτε Σαμαρο-Μνημόνιο, ΣΥΡΙΖΟ-Μνημόνιο, Πεντακομματικό Μνημόνιο ή Μνημόνιο-«κάβα». Τους λαούς της Ευρώπης τους τηγανίζει ανηλεώς το ευρωπαϊκό κεφάλαιο μέσω του υπερ-όπλου του που λέγεται ΕΕ και φυσικά δια μέσου των αστικών κυβερνήσεων συντηρητικής ή «αριστερής» κοπής αλά Ελλάδα ή Πορτογαλία.

Με την παραμονή στην ΕΕ που όλοι οι μνημονιακοί -καθόλου τυχαία- την έχουν αναγάγει σε «εθνική υπόθεση», τα μνημόνια θα είναι διαρκείας και όλο και βαρύτερα. Με την αναγόρευση των συμφερόντων των «δανειστών» και των «επενδυτών», δηλαδή του κεφαλαίου, σε πρωταρχικές αξίες, η λιτότητα και η εργασιακή βαρβαρότητα, θα αποτελούν τη μόνιμη εφιαλτική κανονικότητα.

Τι σημαίνουν τα πρόσθετα μέτρα;

Όλοι περιφέρουν δεξιά και αριστερά διάφορα νούμερα. Είναι λέει 3χ1,8= 5,4 δις τα συμφωνημένα από το καλοκαίρι μέτρα και προστίθενται σε αυτά τα 3,2 δις κερατιάτικα που πρέπει να συμφωνηθούν προκαταβολικά (Το μνημόνιο-‘’κάβα’’).

Δηλαδή κοντά στα 9 δις έως το 2018, δηλαδή για διάστημα μόλις 2,5 χρόνων! Πραγματική σφαγή…

Από πού μπορούν να βγουν αυτά τα χρήματα;

Δυνατότητα περιορισμού δημοσίων επενδύσεων δεν υπάρχει, διότι απλούστατα αυτές πλέον έχουν μηδενιστεί. Τα περιθώρια περικοπής δημοσίων λειτουργικών δαπανών, ακόμη και για τα πιο διεστραμμένα μνημονιακά μυαλά στυλ Άδωνη ή Μάρδα, είναι εντελώς περιορισμένα, καθώς έχουν πλέον αγγίξει τα όρια στοιχειώδους λειτουργίας κάθε κρατικής δομής.

Σε ότι αφορά τις περικοπές, απομένει μόνο ο δρόμος του μεγαλύτερου σφαγιασμού μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και ακόμη περισσότερο των συντάξεων. Με λίγα λόγια, Λόγια πολλά και στο τέλος «αγαπητέ Θανάση, πλήρωνε…».

Σε ότι δε αφορά τα έσοδα, θα δούμε πολύ γρήγορα να εκτυλίσσεται ένα πρωτόγνωρο αμόκ ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας περιουσίας, επί πινακίου φακής.

Για να μη ξεχνιόμαστε: Όλα αυτά θα τα δρομολογήσει μια κυβέρνηση που θα μιλά στο όνομα της «αριστεράς». Όπως κάποια χρόνια πριν το 1989 ήταν πρωτίστως οι φανατικοί αντικομμουνιστές που ορκιζόντουσαν ότι ο Τσαουσέσκου και ο Μπρέζνιεφ οικοδομούσαν την πεμπτουσία του κομμουνισμού, έτσι και τώρα οι πλέον δεξιοί και ακροδεξιοί θα είναι αυτοί που θα συμφωνούν με τον Τσίπρα ότι μας κυβερνά η αριστερά»…

Ανταλλαγή χρέους με εξουσία και κυριαρχία

Ελάχιστοι αλήθεια πιστεύουν ωστόσο ότι τα μέτρα (είτε στην κανονική είτε στη διεσταλμένη μορφή), μπορεί να «αποδώσουν» και να έρθει ο ενάρετος κύκλος της «ανάπτυξης». Κανείς επίσης δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι θα υπάρξει με στοιχειώδη σταθερότητα πλεόνασμα 3,5% μετά το 2018, ούτε και ότι θα αποπληρωθεί ποτέ το σύνολο του δυσθεώρητου χρέους. Όσα αντεργατικά μέτρα βάθους και αν πάρουν.

Και άλλοι έμαθαν το γάιδαρο να μην τρώει, αλλά αυτός τότε ψόφησε… Και μη πει κανείς ότι αυτό δεν τους ενδιαφέρει: Χωρίς τον κόσμο που δουλεύει για αυτόν, ο κόσμος του κεφαλαίου δεν επιζεί, ενώ το αντίθετο βεβαίως δεν ισχύει. Ο δρόμος επομένως της ανηλεούς ταξικής σφαγής της μισθωτής εργασίας και των μεσαίων στρωμάτων, είναι «μονόδρομος» για μια ΕΕ που παραδέρνει στην κρίση, αλλά κάθε άλλο παρά αποτελεί «διέξοδο» και δρόμο καπιταλιστικής σταθεροποίησης. Το μόνο αποτέλεσμα είναι να μετατίθεται μια θανατηφόρα ιστορική αναμέτρηση σε ένα όλο και πιο ναρκοθετημένο πεδίο.

Η αντιπαράθεση όμως αυτή τη στιγμή, ακόμη και οι αντιθέσεις μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία.

Σε ότι αφορά το ελληνικό ζήτημα, η στρατηγική των θεσμικών οικονομικών και πολιτικών οργανισμών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου τύπου ΕΕ και ΔΝΤ, παρά τις διαφοροποιήσεις και παραλλαγές, είναι συγκεκριμένη:

«Είμαστε τα αφεντικά και εσείς μας χρωστάτε χρήματα και υποταγή. Στην καλύτερη των περιπτώσεων συζητάμε το ‘’μίγμα’’, δηλαδή σε ένα πλαίσιο επιβολής ενός αέναου Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, μπορούμε να κάνουμε μια κάποια ανταλλαγή χρέους με εξουσία και κυριαρχία».

To χρέος δεν αποτελεί μόνο οικονομική αιμορραγία, αλλά και πολιτικό εργαλείο υποταγής από μεριάς των ιμπεριαλιστικών χωρών. Το πόσο γρήγορα και οργανικά διαπλέκεται το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα, με αυτό της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, ακόμη και με τη διευθέτηση των ανοιχτών «εθνικών» θεμάτων και της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, θα το διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο το ερχόμενο διάστημα.

Υπάρχει ωστόσο και η «ευρωπαϊκή» πλευρά του ζητήματος. Η συζήτηση και μόνο για το Brexit αποτελεί παραδοχή για την πολιτική κρίση προοπτικής της ΕΕ που βαθαίνει. Η δρομολόγηση της «ΕΕ πολλών ταχυτήτων», αποτελεί το τελευταίο οχυρό σωτηρίας της και ο ανταγωνισμός για το ποιος θα βρεθεί σε ποιο βαγόνι, καλά κρατεί. Σε αυτή την συνθήκη, οι συνέπειες για τους εργαζόμενους σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που μάλλον προορίζεται για το τελευταίο βαγόνι (με πιθανότητα ακόμη και απόζευξης στον ανήφορο!), θα είναι διπλά καταστροφικές.

Ποιο ΝΑΙνέκος πεθαίνεις…

Το που ακριβώς θα καταλήξει η «διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν γνωρίζουμε.

Ας δώσουμε όμως λίγο το λόγο στον Ε. Τσακαλώτο για να καταλάβουμε κάποια πράγματα:

«Το δεύτερο κριτήριο είναι ότι σε όποια λύση και να καταλήξουμε, μέσα στις επόμενες ημέρες, θα πρέπει να είναι αξιόπιστη: προς τους πιστωτές για να ξέρουν ότι θα επιτύχουμε το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, προς τους επενδυτές ώστε να νιώθουν ασφάλεια ότι το πρόγραμμα είναι σε τροχιά και, βέβαια, απέναντι στους Έλληνες πολίτες ώστε οι πολιτικές και οικονομικές πλευρές να είναι ευθυγραμμισμένες με τη συμφωνία του καλοκαιριού».

Αυτή είναι η ουσία: πρώτα, οι «πιστωτές», μετά οι «επενδυτές» και άμα περισσέψει κάτι υπάρχουν και οι «Έλληνες πολίτες». Πολλή σκληρή διεκδίκηση…

Και καθώς ο Ευκλείδης χαλαρώνει, γίνεται ακόμη πιο αποκαλυπτικός:

«Ερώτηση: Ποιος είναι ο ελάχιστος στόχος για την αναδιάρθρωση του χρέους;

Ε.Τ: Δεν μπορώ σε μια συνέντευξη Τύπου να μπω σε λεπτομερή συζήτηση για το πώς μπορεί να γίνει ελάφρυνση του χρέους. Σίγουρα μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα -πολλά από αυτά δεν έχουν καμία επίπτωση στον Γερμανό ή στον Ολλανδό φορολογούμενο- ώστε να αλλάξουν οι όροι του ελληνικού χρέους. Αυτό είναι ότι το κριτήριο για να έχουμε ανοικτό δρόμο, για να γνωρίζουν οι επενδυτές ότι έχει φύγει το Grexit από το τραπέζι, ότι η ελληνική οικονομία βγαίνει από την κρίση, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δώσει το μήνυμα ότι εμπιστεύονται την ελληνική κυβέρνηση να πάει τη χώρα σε μια νέα φάση. Πραγματικά δεν έχει σημασία ποια τεχνική λύση θα βρεθεί για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα του προγράμματος και της ελάφρυνσης του χρέους θα πρέπει να είναι μια ψήφος εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία».

Χαρείτε τον! Τα μέτρα σφαγιασμού των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, αποτελούν «τεχνική λύση». Το παν είναι να σώσουμε την ευρωζώνη από Grexit και φυσικά να πάρει πιστοποιητικό δουλοφροσύνης και μακροημέρευσης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!

Ψωμί, δημοκρατία και ειρήνη με έξοδο από την ΕΕ

Με αυτή την έννοια, οι αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις που εννοούν την υπεράσπιση των σημερινών και αυριανών συμφερόντων των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, το δικαίωμά τους στην αξιοπρεπή ζωή και την απελευθέρωση από τα σύγχρονα δεσμά του κεφαλαίου σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, θα κριθούν στο αν θα επιχειρήσουν τη συγκρότηση ενός μαχόμενου μετώπου για «ψωμί, δημοκρατία και ειρήνη».

Στην προσπάθεια αυτή, το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων ως ο αποφασιστικός κρίκος για τον αντικαπιταλιστικό αγώνα σοσιαλιστικής προοπτικής στη χώρα μας και ευρύτερης διεθνιστικής απάντησης.

Όποιος δεν παίρνει θέση στο ζήτημα αυτό, θυμίζει τη σοσιαλδημοκρατία στις αρχές του 20ου αιώνα που έπαιζε στα δάχτυλα το μαρξισμό αλλά αδυνατούσε να πάρει θέση για το μακελειό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα αυτό που η Ρόζα Λούξεμπουργκ ονόμασε «ένα πτώμα που βρωμάει».

ΠΗΓΗ:
http://www.pandiera.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%85/

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Η δήθεν αντιπαράθεση: Ένα κακοστημένο θρίλερ…



Τα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα τα έχουν βρει σε όλα με τους τοκογλύφους (έχουν αποδεχτεί τα πάντα) και έστησαν ένα κακόγουστο σώου -θρίλερ μιας δήθεν ρήξης, για να εμφανίσουν την νέα ταπεινωτική υποταγή τους και σαν νίκη: Η γνωστή συνταγή Σαμαρά-Βενιζάλου…

Δοκιμασμένη συνταγή: Δραματοποιούμε, σε βαθμό αστυνομικού θρίλερ, το παιχνίδι της δήθεν ρήξης, με τριπλό στόχο:

α). Να δείξουμε την «σκληρή» μας διαπραγμάτευση…
β). Να δημιουργήσουμε κλίμα τρομοκρατικής αγωνίας…
γ). Να εμφανίσουμε στο τέλος το «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ», σαν νίκη!!!

Ο «Ριζοσπάστης» στο σημερινό του φύλλο το περιγράφει παραστατικά:

«Τη στιγμή που η κυβέρνηση προωθεί το πρωτοφανούς αγριότητας “πακέτο” του Ασφαλιστικού - Φορολογικού, τσακώνεται δήθεν με τους “θεσμούς” για τα νέα προληπτικά μέτρα.
Μόνο που το επίδικο αυτής της αντιπαράθεσης δεν είναι το αν θα νομοθετηθούν τα συγκεκριμένα μέτρα - σ' αυτό έχουν ήδη συμφωνήσει - αλλά ο πιο βολικός επικοινωνιακά, για την κυβέρνηση, τρόπος νομοθέτησης.
Συνεπώς, “το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο”»,
http://www.rizospastis.gr/

Έτσι, ξαφνικά, όλα μέλι γάλα. Μετά από αρκετές ημέρες έντασης και κρίσης στις σχέσεις Ελλάδας-τοκογλύφων, καθώς και δραματοποίησης αυτού του συμβάντος, με τη συνακόλουθη αστυνομική σεναριογραφία, έρχονται οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και αναδιπλώνονται ξαφνικά…

Όλοι αυτοί που πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, αναθεμάτιζαν κατά της Ελλάδας, ξαφνικά αρχίζουν τώρα να υπερθεματίζουν για την Ελλάδα!!!

Και τα κυβερνητικά ανδρείκελα ετοιμάζουν την τελευταία σκηνή της θεατρικής παράστασης: Να εμφανίσουν τη νέα ταπεινωτική τους ΥΠΟΤΑΓΗ και τα νέα Μνημόνια, σαν μεγάλη νίκη: Νίκη μετά από σθεναρό «διαπραγματευτικό αγώνα»…

ΤΩΡΑ θα αρχίσει ο νέος εμπαιγμός του ελληνικού λαού: Η «αριστερή» αυθάδεια του ψεύδους και της κοροϊδίας…

Μόνο που ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον τα θρίλερ των ανδρεικέλων (και ιδιαίτερα των «αριστερών») και δεν «τσιμπάει»…

Αντίθετα οργίζεται με αυτό το παιχνίδι του εμπαιγμού του και του σπασίματος των νεύρων του…

ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να σώσει πλέον αυτήν την κυβέρνηση του ΟΛΕΘΡΟΥ και της ΦΡΙΚΗΣ, αυτήν την κυβέρνηση της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ…

[Ροβεσπιέρος]

Κλακέτα, Μοτέρ, Πάμε (Εξαιρετικό)
Του Γ. Σιώζου



Μνημόνιο Νούμερο 4 ή αλλιώς εφεδρικό πρόγραμμα ή προληπτικά μέτρα, ύψους 9 δις.

Το είχε πει αυτός ο Γρουσούζης ο Τόμσεν, αλλά είχε εκληφθεί ως κακογλωσσιά.

Στόχος, πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018.

Τίτλος της Ταινίας "Το 4ο Μνημόνιο βάφτηκε Κατακόκκινο".

"Κατακόκκινο" μιας και το 3ο ήταν απλώς "Κόκκινο".

Σενάριο, Σκηνοθεσία πάλι, Γ. Δραγασάκης.

Ο νέος Φόσκωλος στη Νιοστή.

Ο άνθρωπος που βρίσκεται πάντα πίσω από τις κάμερες, φροντίζοντας επιμελώς να εκτίθεται όσο το δυνατόν λιγότερο στο .. Φακό αφήνοντας τους άλλους να εκτίθενται.

Στο Φακό ντε.

Ξέρει καλά να γράφει σενάρια που επιβάλουν οι περιστάσεις, πιάνοντας τον "σφυγμό" της εποχής και να χειρίζεται με μαεστρία τους "ηθοποιούς", έχοντας αδυναμία στους ερασιτέχνες.

Το Ντεκόρ έχει στηθεί.

Εξαντλητικές ολονύχτιες διαπραγματεύσεις, διαρροές στον τύπο για μάχες σώμα με σώμα.

Σπέσιαλ εφέ, η μεταφορά των αποθεματικών των Νοσοκομείων, του ΟΑΕΔ, της Βουλής, στην Τράπεζα της Ελλάδας, "οχυρωματικά" έργα που να φαίνονται ότι τελούν υπό κατάρρευση.

Διάχυτος ο φόβος, τοπίο στην ομίχλη και στο βάθος το "Έρεβος".

Αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων, παύση της λειτουργίας των Νοσοκομείων και της παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ακόμη και κλείσιμο των σχολείων.

Η Χώρα απειλείται με Λουκέτο.

Όλα αυτά για να πληρωθεί το χρέος.

Για ένα καθαρό κούτελο ζούμε σ' αυτή τη ζωή.

Πρόκειται για Χρέος Τιμής!!!

Προτεραιότητα έχουν οι Δανειστές.

Το Μάιο η χώρα, πρέπει να καταβάλει 460 εκ. Ευρώ και τον Ιούνιο 705.

Σύνολο 1 δις 165 εκατ. Ευρώ σε Τοκοχρεολύσια.

Εάν δεν δανειστεί για να καλύψει τα ... Δανεικά, θα αναγκαστεί να τα καταβάλει από τον κρατικό Προϋπολογισμό και εκεί παραμονεύει η Λάμια Χρεοκοπία.

Κάποιος πρέπει να σηκώσει το Σταυρό του Μαρτυρίου.

Το δράμα εκτυλίσσεται την Μεγάλη Εβδομάδα, των παθών. Εβδομάδα κορύφωσης του δράματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΦΙΛΜ, έχει επενδύσει πολλά στον νέο Πρωταγωνιστή, το σύγχρονο Παιδί του Λαού, Α. Τσίπρα.



Παλιά δοκιμασμένη συνταγή από την ΚΛΑΚ ΦΙΛΜ, κάποιοι κακόβουλοι την έλεγαν και ΚΛΑΚΑ ΦΙΛΜ, με πρωταγωνιστή τον καθ' όλα συμπαθή Ν. Ξανθόπουλο.



Σωστή επιλογή που έχει αποφέρει, μεγάλα κέρδη στο εκλογικό ταμείο.

Στο ρόλο του Σ. Καλογήρου, ο σκληρός Σόιμπλε, στο ρόλο του Γ. Μούτσιου ο κακός και αντιπαθής Τόμσεν, στο ρόλο του Βασιλάκη Καΐλα, ο καλοσυνάτος και εργατικός, Ε. Τσακαλώτος και στο ρόλο του Α. Μάτσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Επί το Λαϊκότερον "Κούλης" πάντα με την πλευρά των εκμεταλλευτών του ιδρώτα του Λαού, εγχώριων και Ξένων.

Για τον ρόλο της Στοργικής Μάνας είχε γίνει πρόταση από τον κο Μπαλτά στην κα Μέρκελ, να την υποδυθεί. Αλλά λόγω του υψηλού Κασέ της Φράου Μέρκελ, η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε.

Έτσι η Σκηνή που η Στοργική μάνα ανοίγει την αγκαλιά της στον Αντιμερκελιστή ιυό της, όταν αυτός ήταν μέλος του δεκαπενταμελούς του Σχολείου του, έχει αφαιρεθεί.

Η ΣΥΡΙΖΑ ΦΙΛΜ, σε μιά της επιλογή μόνον έχει ατυχήσει.

Σ' αυτήν του Βαρουφάκη.

Τον προσέλαβαν για Μινωτή και τους προέκυψε Σταυρίδης.

Ας είναι, τουλάχιστον βγήκε κερδισμένη η Φαρσοκωμωδία.

Τόσο στην περίπτωση του νέου Πρωταγωνιστή Α. Τσίπρα, όσο και του παλιού Ν. Ξανθόπουλου, εξακολουθεί να υφίσταται, το ίδιο μεγαλοφυές σκηνοθετικό και ενδυματολογικό εύρημα.

Η αποφυγή της γραβάτας.

Σύμβολο της Μπουρζουαζίας.

Τα σύμβολα δεν έπαψαν να λειτουργούν, νοηματοδοτώντας.

Επειδή πρόκειται για σύγχρονο ψυχόδραμα, οι Φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου οι Στοές, έχουν αντικατασταθεί με τα Eurogroup και τις Συνόδους Κορυφής, εκεί του έλαχε η μοίρα να παλεύει με νύχια και με δόντια, ο σύγχρονος ενσαρκωτής των Λαϊκών πόθων, το "λαϊκό" παιδί, ο "Ριζοσπάστης" και συνάμα "Ρεαλιστής" και "Σόφρων" Α. Τσίπρας.

Παλεύει, Παίρνοντας αντιλαϊκά μέτρα σπαράζει η καρδιά του και τον παίρνει μερικές φορές από κάτω.

Αποδείξεις αδιάψευστες, οι μποτίλες της σαμπάνιας και οι ποσότητες του χαβιαριού, που έχουν καταναλωθεί στα κολαστήρια των "Εταίρων" Δανειστών - Βασανιστών.

Όπως είναι φανερό, πρόκειται για πλούσια υπερπαραγωγή.

Όχι σαν αυτές με τον Ν. Ξανθόπουλο, που την έβγαζε με ρετσίνα Μεσογείων και ελιές Καλαμών, άντε και καμιά ρέγκα ψημένη με εφημερίδα.

Ο Ε. Τσακαλώτος υδροκοπά.

Στο ρόλο του Λουστράκου, δεν προλαβαίνει να γυαλίζει Μοκασίνια Βρυξελλών και Τεξανές μπότες Δ.Ν.Τ.

Κακούργα κοινωνία.

Βάσανα που έχει ο "Σοσιαλισμός" και τί Θυσίες απαιτεί η Σωτηρία της Χώρας.

Ο Α. Τσίπρας πιέζεται, ασφυκτιά, ως άλλος Σαμψών απειλεί να γκρεμίσει το "Κοινό Ευρωπαϊκό μας Σπίτι".

Δεν διαπιστώνει έστω και την παραμικρή σύσπαση, στα πρόσωπα των Δανειστών.

Τους διαβεβαιώνει πως δεν μπλοφάρει και αυτοί τον αντιμετωπίζουν μειδιώντας.

Καταβάλει όλη την Μυϊκή δύναμη που διαθέτει προκειμένου να τους πείσει και αυτοί ξεσπούν σε ασυγκράτητα γέλια.

Ο Κούλης τον πλησιάζει με αργά και αθόρυβα βήματα και με εκείνο το βλέμμα της θανατηφόρας κόμπρας. Τον παροτρύνει να ενδώσει.

Απόλυτο αδιέξοδο.

Ο "Ριζοσπαστισμός" κάμπτεται, ο "Ρεαλισμός" επικρατεί, η "Σωφροσύνη" μπαίνει το τιμόνι.

Για την Ελλάδα ρε Γαμώτο αναφωνεί ο Πρωταγωνιστής.

Για τον "Σοσιαλισμό", συμπληρώνει με την παιχνιδιάρα φωνή του, ο Τσακαλώτος.

Το ρε Γαμώτο, δεν το είπε, δεν το επιτρέπει η Αγωγή του.

Βλέπεις είναι ένας Αστός που πρόδωσε την Τάξη του.

Βέβαια μερικές "κακές" αστικές έξεις του απέμειναν. Αλλά οι σικάτες. Μετοχές της BLAK ROCK και όχι της Θεσσαλικής, των κολώβλαχων.

Πέφτουν οι υπογραφές σαν το χαλάζι και μες την γαλαντομία τους οι "Εταίροι" Δανειστές, παρέχουν στον "Γενναίο" Αλέξη, μιά νέα πιστωτική κάρτα, με ημερομηνία λήξης την επόμενη "Αξιολόγηση".

Έτσι επέρχεται η ψυχική αποφόρτιση από το Δράμα που παίχτηκε επί της οθόνης.

Η Ζωή εν Τάφω ονομάζεται Ανάσταση και οι Θεατές που στην διάρκεια της ταινίας είχαν ταυτιστεί με τον Πρωταγωνιστή, ανακουφίζονται.

Αναρωτιούνται τί άλλο μπορούσε να κάνει;

Πέρα από τα γήπεδα, στα "γκισέ" των εφοριών, των τραπεζών και των Ασφαλιστικών ταμείων είναι η μοίρα της Ελλάδας να αναστενάζει.

Το αποδέχονται, ικανοποιούνται με το ψυχόδραμα που μόλις παρακολούθησαν επί της οθόνης.

Ένα όμως γεγονός τους προβληματίζει.

Αντί για τίτλους τέλους στην οθόνη, προβάλει με τεράστια Γράμματα, η Λέξη ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Η θηριώδης αυθάδεια του εμπαιγμού μας…



Από τα πλέον ανυπόφορα χαρακτηριστικά αυτής της «αριστερής» κυβέρνησης είναι η μοχθηρία του εμπαιγμού της. Μας εμπαίζει και μας δουλεύει όχι μόνο ασύστολα, αλλά και με θορυβώδη κομπασμό…

Έχει μετατραπεί σε δουλικό κλόουν των τοκογλύφων και των αξιωματούχων του 4ου Ράιχ και μας το παίζει …λιοντάρι αντίστασης!!!

Έχει συμφωνήσει σε όλα με τους ληστές, δήμιους και εκτελεστές τις Ελλάδας και στήνει θεατρικές παραστάσεις «σκληρής διαπραγμάτευσης» και κάλπικων διαφωνιών: Παράνοια ΑΠΑΤΗΣ και εμπαιγμού του ελληνικού λαού…

Καμώνεται ότι δίνει μάχες εναντίον των προληπτικών μέτρων, όταν τα έχει ψηφίσει από τις 14 Αυγούστου!!!

Διαβάζουμε σχετικά:
https://www.alfavita.gr/apopsin/i-skiamahia-gia-tis-dithen-antidraseis-os-pros-ta-proliptika-metra-koftis

«Η σκιαμαχία για τις δήθεν αντιδράσεις ως προς τα προληπτικά μέτρα (κόφτης)
Τα έχουν ψηφίσει από 14 Αυγούστου 2015 και η παρούσα διακυβέρνηση Συριζα - Ανελ, από κοινού με Ν.Δ., Πασοκ, Ποτάμι κλπ.
Περιέχεται στον νόμο 4336/2015 στο ΦΕΚ τεύχος πρώτο αρ. φύλλου 94, 14/8/2015, σελίδα 1016.
Να και το σχετικό απόσπασμα:
"Eπιπλέον των ανωτέρω μέτρων, οι αρχές δεσμεύονται να θεσπίσουν, τον Οκτώβριο του 2015, αξιόπιστα διαρθρωτικά μέτρα που θα αποφέρουν τουλάχιστον το ¬3/4% του ΑΕΠ με ισχύ από το 2017 και το 1/4¬% του ΑΕΠ με ισχύ από το 2018 για να στηρίξουν την επίτευξη του μεσοπρόθεσμου στόχου για πρωτογενές ισοζύγιο ύψους 3,5% του ΑΕΠ.
Οι αρχές δεσμεύονται να λάβουν περαιτέρω διαρθρωτικά μέτρα τον Οκτώβριο του 2016, αν κριθούν αναγκαία για να διασφαλιστούν οι στόχοι του 2017 και του 2018. Τα εν λόγω μέτρα θα περιλαμβάνουν τις αμυντικές δαπάνες, την προγραμματισμένη μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και το πάγωμα των υποχρεωτικών δαπανών.
Τα φορολογικά μέτρα παραμετρικού χαρακτήρα θα ενισχυθούν από ευρύ φάσμα διοικητικών μέτρων για την αντιμετώπιση των ελλείψεων σε θέματα είσπραξης και επιβολής φόρων: τα μέτρα αυτά θα χρειαστεί να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα για να αποδώσουν καρπούς, αλλά θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντική αύξηση των φορολογικών εσόδων στην πορεία εφαρμογής των μέτρων.
Η ελληνική κυβέρνηση θα παρακολουθεί τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και θα λάβει αντισταθμιστικά μέτρα, στο βαθμό που αυτό απαιτείται, για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων. Οι αρχές προτίθενται να μεταφέρουν τουλάχιστον το 30% του πλεονάσματος που θα επιτευχθεί λόγω επιδόσεων υψηλότερων από τις αναμενόμενες στον χωριστό λογαριασμό που προορίζεται για τη μείωση του χρέους. Επιπλέον, ένα άλλο 30% του εν λόγω πλεονάσματος θα χρησιμοποιηθεί για την εκκαθάριση μη καταβληθεισών κυβερνητικών υποχρεώσεων του παρελθόντος"».

Στα προηγούμενα κείμενα περιγράφεται όλο αυτό το κακόγουστο θέατρο του αβυσσαλέου εμπαιγμού μας: Του «αριστερού» εμπαιγμού μας…

Και το κερασάκι στην τούρτα; Η παρακάτω δήλωση της αξιοθρήνητης κυβερνητικής εκπροσώπου, της Όλγας Γεροβασίλη:
«Όταν ο νεοφιλελευθερισμός επιχειρεί να διαλύσει κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, κανένα αγώνας δεν πάει χαμένος. Καλή Πρωτομαγιά»!!!

Μια κυβέρνηση ολοκληρωτικού νεοφιλελευθερισμού, που εκτελεί τις χαριστικές βολές των μαφιόζων του χρήματος, σπέρνοντας τον ΟΛΕΘΡΟ και την μαλθουσιανή ΦΡΙΚΗ στην ελληνική κοινωνία, μιλάει για «αγώνα» εναντίον του νεοφιλελευθερισμού!!!

Τέτοιο αλαζονικό και κυνικό θράσος δουλέματος και εμπαιγμού ενός λαού δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…

Και μόνο μια ΑΛΗΤΕΙΑ που σφετερίζεται το όνομα της Αριστεράς θα μπορούσε να συμπεριφέρεται με τέτοια θηριώδη αυθάδεια ΑΠΑΤΗΣ…