Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το ΄21 και η παραχάραξή του

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 24, 2015 10:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Το ΄21 και η παραχάραξή του Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ΄21 και η παραχάραξή του



Σήμερα, η παραχάραξη της Ιστορίας αποτελεί στρατηγική επιλογή του διεθνούς κεφαλαίου, των μηχανισμών του (Νέα Τάξη) και των πολιτικών υπηρετών του.

Στη χώρα μας η υλοποίηση αυτής της μακάβριας στρατηγικής έχει εκδηλωθεί πολυεδρικά και πολυκέφαλα: Το έκτρωμα του σχολικού βιβλίου της ιστορίας της κυρίας Ρεπούση, οι δήθεν «ιστορικές» τεκμηριώσεις των επιδοτούμενων «μοντέρνων ιστορικών», η τετράτομη φιλοτουρκική ιστορία των Βαλκανίων, η χρηματοδοτούμενη από τον Σόρος, οι δόλιες «πρακτικές» των υπουργείων Παιδείας, ιδιαίτερα της κυρίας Διαμαντοπούλου (Θάλεια Δραγώνα, σχολικά συγγράμματα κ.λπ), ποικίλες ΜΚΟ και πολλά άλλα…


Επίσης με όλα τα παραπάνω ενορχηστρώθηκε και η δόλια, αλλά και χυδαία πρακτική των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος. Μια «πρακτική» που αποστείρωνε κάθε ιστορικό χυμό και επαναδιατύπωνε την Ιστορία σύμφωνα με τις απαιτήσεις των διεθνών ελίτ του χρήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού…

Βεβαίως
η νεοταξική αυτή στρατηγική της παραχάραξης της ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στην ιστορική συγκρότηση των εθνών-κρατών και των μεγάλων εθνικών Επαναστάσεων. Είναι ΓΕΝΙΚΗ: Αγκαλιάζει και όλον τον 20ο αιώνα, όλες τις αγωνιστικές μνήμες και τα ιστορικά γεγονότα των μεγάλων λαϊκών αγώνων.

Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει από την ιστορία και από τις συνειδήσεις των λαών κάθε αγωνιστική μνήμη και κάθε ιστορικό γεγονός που αμφισβήτησε το σύστημά της και ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ στις εξουσίες του κεφαλαίου.

Η Επανάσταση του 1821 ενοχλεί ιδιαίτερα. Οι σύγχρονοι ραγιάδες δεν μπορούν να ανεχτούν το «Ελευθερία ή Θάνατος»: το μήνυμα που βελονιάζει και πυροδοτεί τη «λαϊκή ψυχή»…


Γι αυτό τα ’21 τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό διωγμό…

Για την Επανάσταση του 1821 έχουμε γράψει άπειρα κείμενα.

Παραπέμπουμε ενδεικτικά στα κάτωθι λινκ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26717#26717
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5382
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5365
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5485


Θα αναδημοσιεύσουμε και κάποια με ιδιαίτερο και επίκαιρο πολιτικό ενδιαφέρον.

Αρχίζουμε με ένα απόσπασμα από το άρθρο:
«Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας».

Γράφτηκε τον Απρίλιο του 2006 και ολόκληρο βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/150.mag


To 1821




Έχει ειπωθεί ότι «το σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της Γαλλίας ήταν η άλωση της Βαστίλλης». Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι η Γαλλική Επανάσταση ήταν ιστορική τομή.

Ωστόσο το πιο συγκλονιστικό γεγονός στην Ιστορία του ανθρώπου είναι το ΄21! «Ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Έλληνες.

Βεβαίως το ΄21 το διδαχτήκαμε σύμφωνα με τις αφηγήσεις των νικητών, της εξουσίας και του χρήματος. Μας εδόθη το ανεστραμμένο είδωλό του. Για να γνωρίσει κανείς το αληθινό Εικοσιένα, όπως μας λέει ο Δημήτρης Φωτιάδης, «πρέπει να σκύψει πάνω σε άλλα κείμενα, σ΄ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ΄ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι κι΄ άστραφτε το γιαταγάνι και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών –του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και άλλων. Δύο ήταν τα Εικοσιένα : Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων…».

Ωστόσο η «ουσία» και η «ψυχή» του ’21, που είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.

Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του.

Αυτές τις φλογερές μνήμες τρέμουν σήμερα αυτοί που θέλουν τους λαούς ναρκωμένους και υπόδουλους. Γι αυτό θέλουν να αποδομήσουν το «θρύλο» και τα σύμβολα της Επανάστασης του ΄21. Εξατμίζουν τους χυμούς της, εξανεμίζουν το «πάθος και το λογικό» της, αδειάζουν το περιεχόμενό της, καταλύουν την ιστορική «ψυχή»της: καταλύουν κάθε διαλεκτική, κάθε αναδρομή βάθους πέρα από τη «γεωγραφία του χρόνου». Τη μετατρέπουν σε ένα ξενέρωτο παραμύθι θεμελιωμένο πάνω στα άκαμπτα και ακίνητα ιδεολογήματα της «Νέας Εποχής». Κάποιοι «νέοι ιστορικοί» δεν αρκούνται μόνο στην «απομυθοποίησή» της αλλά προχωρούν ακόμα παραπέρα: χαρακτηρίζουν τους επαναστάτες και τρομοκράτες. Χρησιμοποιούν δηλαδή το πλαίσιο των «κριτηρίων» του αυτοκρατορικού λόγου…

Οι ραγιάδες της Νέας Τάξης προπαγανδίζουν το ραγιαδισμό. Γιατί είναι ραγιαδισμός όταν όχι μόνο επικαλύπτεις, αλλά επιχειρείς και να διαγράψεις από τη λαϊκή συνείδηση αυτό που χάραξε η επανάσταση του ΄21: Ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται, αλλά κατακτάται με αγώνες και αίμα.

«Ελευθερία ή θάνατος». Αυτό είναι το μήνυμα του ΄21, που βελονιάζει και πυροδοτεί και σήμερα τη λαϊκή «ψυχή». Μήνυμα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και αποτυπωμένο βαθιά στη συνείδηση του Έλληνα.

Τη λευτεριά τους οι αγωνιστές του ΄21 έπρεπε μονάχοι τους να την κερδίσουν. Και την κέρδισαν. Έχυσαν ποτάμια αίμα. Γυμνοί, πεινασμένοι, προδομένοι τόσες φορές από τους κοτζαμπάσηδες και τους πολιτικάντηδες, υπέμειναν τα πάντα, έχοντας πάρει την υπέρτατη απόφαση: λευτεριά ή θάνατος.

Και αυτή η απόφαση πουθενά αλλού δεν βρήκε τόσο υψηλή και ηρωική έκφραση, όσο στην έξοδο του Μεσολογγίου και στο χορό του Ζαλόγγου.


Η Νέα Τάξη θέλει να σβήσει τέτοια έπη από τη λαϊκή συνείδηση.

Εμείς λέμε: Εμπρός για Νέα Μεσολόγγια!

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 25, 2015 10:18 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Δύο κείμενα γραμμένα πριν από δύο χρόνια γύρω από τη διαλεκτική του «Κοινωνικού» και του «Εθνικού» χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821.

Το ΄21 σήμερα…



Στις 25 Μαρτίου του 2011, γράψαμε, το άρθρο: «25 Μαρτίου: Κανένα όπλο δεν είναι τόσο δυνατό όσο η Μνήμη».
Σημειώναμε μεταξύ άλλων:
«Η Ιστορία τιμωρεί τους χλευαστές της!!!
Και τους τιμωρεί σε βαθμό ανάλογο της αυθάδειας και της μοχθηρίας που επιδεικνύουν, αυτοί οι δήμιοι και χλευαστές, εναντίον της Ιστορίας.
Τα καθεστώτα που βρίσκονται σε κατάρρευση, όπως τα καθεστώτα της Νέας Τάξης σήμερα (το δικό μας π.χ.), μέσα στους επιθανάτιους σπασμούς τους, καταλαμβάνονται από υστερική μανία εναντίον της Ιστορίας και της αγωνιστικής μνήμης.
Αυτοί οι επιθανάτιοι σπασμοί κατά της ιστορίας είναι που γεννούν και τον ορμητικό χείμαρρο αναγέννησης της ιστορίας και του βελονιάσματος της αγωνιστικής μνήμης. ..
Χρωστάμε, λοιπόν, στους δημίους μας, στους αποδομητές και δολοφόνους της Ιστορίας μας, μια χειραψία αβρότητας: Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα χείμαρρο μέσα στην ελληνική κοινωνία ιστορικής ευαισθησίας και λαϊκού πάθους για τις αγωνιστικές μας μνήμες.
Πέτυχαν μεγάλο άθλο: να πυρπολήσουν τον ελληνικό λαό με τη φλόγα της ιστορικής γνώσης και το πάθος αναζήτησης της αγωνιστικής μνήμης.
Ίσως, να μην υπήρξε στο παρελθόν τέτοια παλίρροια από ιστορικά κείμενα και τέτοιος αναβρασμός εκδηλώσεων για τη γνώση της ιστορίας, όσο σήμερα. ..».


Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5498

ΟΙ συνθήκες που ζούμε σήμερα, συνθήκες μιας νέας εθνικής υποδούλωσης καθιστούν το ΄21 δραματικά επίκαιρο: Φωτεινό σύμβολο και πυροδότη της λαϊκής οργής…

Αυτή ακριβώς η επικαιρότητα του ΄21 το καθιστά και αντικείμενο πολιτικής εμπορίας και πατριδοκαπηλίας…

Αυτή, όμως, η «επικαιρότητα» αναζωπυρώνει και τις παλιές κατεστημένες μυθολογίες γύρω από ’21, και γεννάει νέες μυθολογίες. Μυθολογίες που ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΕΥΘΕΩΣ το ‘21 με τη σημερινή εποχή: Ταυτίζεται το ιστορικό περιεχόμενο και νόημα του ΄21 με το ιστορικό περιεχόμενο του ΣΗΜΕΡΑ, μέσω γενικών αφαιρέσεων που αφυδατώνουν, εξαλείφουν ή παραμορφώνουν τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ εποχών.

Πιο συγκεκριμένα:

Επιχειρείται να εξαλειφτεί εντελώς η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση του 21 και ο πολιτικός του χαρακτήρας. Τα πάντα επικεντρώνονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, αόριστα και μετέωρα, στον εθνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του ’21. Λες και η Επανάσταση έγινε σε ένα ιστορικό κενό άδειο από κοινωνικές δυνάμεις, δίχως, δηλαδή οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, συνακόλουθα και δίχως μια συγκεκριμένη ηγετική ΠΟΛΙΤΙΚΗ έκφραση, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ κοινωνικών δυνάμεων.

Έτσι διασπάται η διαλεκτική σχέση ΕΘΝΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ. Αποσπάται δηλαδή το ΕΘΝΙΚΟ από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ανυψώνεται σε «θεότητα» και ταυτόχρονα εξαφανίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.

ΕΘΝΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ωστόσο στην Επανάσταση του 1821 ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα, απλώς το ΕΘΝΙΚΟ αποτελούσε την ορατή ΑΙΧΜΗ του αγώνα, «έλουζε» το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.

Καμία Επανάσταση Εθνικής Απελευθέρωσης δεν ήταν καθαρά εθνική, ήταν ταυτόχρονα και κοινωνική.
Ήταν Επαναστάσεις της προοδευτικής τότε αστικής τάξης που απελευθέρωναν τις κοινωνίες από τα φεουδαρχικά δεσμά και οικοδομούσαν τα εθνικά καπιταλιστικά κράτη. Γι αυτό σ’ αυτές τις επαναστάσεις στην πολιτική ηγεσία τους βρίσκονταν οι δυνάμεις τις αστικής τάξης και όχι γενικά και αόριστα «εθνικές δυνάμεις».

Τέτοια ήταν και η Επανάσταση του ’21. Μια Επανάσταση που ανέτρεψε τις κοινωνικές φεουδαρχικές σχέσεις, γέννησε ένα νέο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ καθεστώς, το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος υπό την πολιτική ΗΓΕΣΙΑ των αστικών δυνάμεων.

Το ΕΘΝΙΚΟ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και πλημμύρισε τα πάντα, σαν φουσκωμένο ποτάμι, ακριβώς λόγω της οθωμανικής, φεουδαρχικής υποδούλωσης.

Ωστόσο αυτή η «εθνική Επανάσταση» ανέτρεψε τις φεουδαρχικές, οθωμανικές κοινωνικές σχέσεις και έφερε τις νέες καπιταλιστικές σχέσεις και το αστικό, εθνικό κράτος: Και μόνο αυτό δείχνει ότι ήταν μια Επανάσταση ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ανατροπής.

Αυτό αποδεικνύεται και από τις κοινωνικές δυνάμεις που οργάνωσαν και ηγήθηκαν της Επανάστασης, αλλά και επικράτησαν στο νέο αστικό κράτος.


Κατά τη διάρκεια του ιη΄ αιώνα αρχίζει να σχηματοποιείται στους κόλπους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η ελληνική αστική τάξη, απαρτιζόμενη από ένα σύνολο ετερογενών ομάδων: Ανώτερος κλήρος, Φαναριώτες, πρόκριτοι, πλούσιοι έμποροι, τραπεζίτες (στο εξωτερικό), εφοπλιστές (κυρίως στα νησιά), στρατιωτικοί αρχηγοί των αρματολών (κατά κανόνα με κληρονομικό λειτούργημα), και λοιποί.

Όλοι αυτοί αποτελούσαν την ιθύνουσα τάξη του Έθνους: Τάξη σύνθετη, ετερογενής και ακόμα άμορφη, συνδεδεμένη από τη γέννησή της με τις ξένες δυνάμεις που είχαν συμβάλει στο σχηματισμό της. Παρά τις διαφορές ανάμεσα στα στοιχεία της, η τάξη αυτή παρουσιάζει κοινά συμφέροντα, τα συμφέροντα των ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ. Είναι η τάξη που ο ελληνικό λαός, αργότερα θα της δώσει το όνομα «τζάκια».

Αυτά λοιπόν τα «τζάκια» (μια πολυμορφία αστικών δυνάμεων) ηγήθηκαν της Επανάστασης και μετά από αλληλοφαγώματα, μεταξύ τους, δημιούργησαν το νέο ελληνικό, αστικό κράτος.


Όποιος παρακολουθήσει προσεκτικά την ιστορία και δεν μένει απλώς στην μέθη του εθνικού αγώνα θα διαπιστώσει τούτο:
Ότι πίσω από τον εθνικό αγώνα βρίσκονταν και λειτουργούσαν ΗΓΕΤΙΚΑ, συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα συγκρούονταν άγρια μεταξύ τους (σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων) για τις κατευθύνσεις του αγώνα και την ηγεσία στο νέο ελληνικό κράτος.

Γιατί, όμως, σήμερα, πολλοί κυρίως από τους παραδοσιακούς χώρους της συντήρησης, της δεξιάς και ακροδεξιάς, μένουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον εθνικό χαρακτήρα του ’21 και πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ του χαρακτήρα;

Θα το αναλύσουμε στη συνέχεια…



ΓΙΑΤΙ αφορίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θεοποιείται το ΕΘΝΙΚΟ;



Το «εθνικό» μέσα στην ιστορία πατάει ΠΑΝΤΑ σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ θεμέλια. Οι εθνικές Επαναστάσεις ήταν αυτές που κάτω από την ηγεσία της νέας ανερχόμενης και προοδευτικής (τότε) αστικής τάξης, ανέτρεψαν το προηγούμενο φεουδαλικό καθεστώς και γέννησαν την καπιταλιστική κοινωνία και τα αστικά εθνικά κράτη.

Όπως δείξαμε και η Επανάσταση του ΄21 ακολούθησε τον ίδιο ιστορικό νόμο. Η ανάγκη του ελληνικού καπιταλισμού να θεοποιήσει το «εθνικό» και να εξορίσει το «κοινωνικό» γεννήθηκε από τον καθυστερημένο και μεσοβέζικο χαρακτήρα της δημιουργίας του.

Ο ελληνικός καπιταλισμός ήρθε πολύ καθυστερημένα στην Ελλάδα, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός, παγκοσμίως, είχε απολέσει τα προοδευτικά του χαρακτηριστικά. Ήρθε καθυστερημένα και «μπασταρδεμένα», δηλαδή με μεγάλους συμβιβασμούς με φεουδαρχικές δυνάμεις οι οποίες πέρασαν στη νέα καπιταλιστική εποχή: Κοτζαμπάσηδες, ανώτερος κλήρος και λοιπά…

Η οθωμανική, ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ, επίσης σκλαβιά ήταν και μια βασική αιτία της εξάρτησης των ποικίλων αστικών μερίδων από τις ξένες δυνάμεις. Οι καπιταλιστικές δυνάμεις που ηγήθηκαν της Επανάστασης αναπτύχθηκαν από τις ξένες δυνάμεις και από την αρχή ήταν ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ από αυτές…

Από την αρχή, λοιπόν, της συγκρότησης του ελληνικού αστικού κράτους οι καπιταλιστικές δυνάμεις ήταν εξαρτημένες και δεν είχαν «περιθώρια» να αναπτυχθούν «προοδευτικά», διότι το παγκόσμιο πλαίσιο είχε μπει ήδη στο γεροντικό του στάδιο.

Το νέο, συνεπώς, καθεστώς δεν το συνέφερε να αναδείξει τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της Επανάστασης, δηλαδή το πρόωρα ρυτιδιασμένο πρόσωπό του.

Η ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης απειλούσε την ΑΠΟΛΥΤΗ ιδέα της νέας καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δίδασκε τη διαλεκτική της ιστορίας: Ότι και ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος από επαναστατικές ανατροπές…

Αυτή η ανάγκη του καθυστερημένου ελληνικού καπιταλισμού έγινε ακόμα πιο επιτακτική, γιατί γρήγορα αυτό το νέο ελληνικό, αστικό κράτος ένιωσε την πνοή του θανάτου από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία.

ΟΛΑ αυτά συνετέλεσαν, στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης του ΄21, στη θεοποίηση του «εθνικού»: Θεοποίηση που πάνω της κερδοσκόπησε ασύστολα η αστική τάξη της Ελλάδας και ανέπτυξε καταστάσεις εθνικιστικής φρενοβλάβειας…

Αυτές, λοιπόν, οι δυνάμεις της εθνικιστικής ιδεολογίας συνεχίζουν και σήμερα, λόγω του νόμου της αδράνειας, το ίδιο τροπάριο: Μυθοποιούν το «εθνικό» στοιχείο του ΄21 και εξαφανίζουν το «κοινωνικό».

Αυτή, βεβαίως, η μυθοποίηση ανταποκρίνεται και στις νέες ανάγκες του κατοχικού καθεστώτος, στις ανάγκες των πατριδοκάπηλων, στις ανάγκες κάθε πολιτικού αγύρτη που θέλει να εμπορευτεί τη νέα υποδούλωση στη Νέα Τάξη.

ΣΗΜΕΡΑ επιχειρείται ο εξοβελισμός του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ και η μυθοποίηση του ΕΘΝΙΚΟΥ, έτσι ώστε να εξισώνεται, αλγεβρικά (τυπικά) το «εθνικό» του ΄21 με το «εθνικό» του σήμερα, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ δυναμική του ΣΗΜΕΡΑ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ υπόβαθρο των αγώνων του ΣΗΜΕΡΑ.

Το κατοχικό καθεστώς του 4ου Ράιχ έχει κάθε συμφέρον να «θάβει» τα κοινωνικά ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ της Ιστορίας και να αφήνει να αναπτυχθούν «εθνικά σχήματα», δήθεν απελευθερωτικά, ΕΝΤΟΣ του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου, ΕΝΤΟΣ του καπιταλισμού.

Τέτοιες «εθνικές καταστάσεις» οι οποίες δεν έχουν κοινωνική προοπτική, που δεν πατάνε πάνω στις σημερινές ιστορικές απαιτήσεις των κοινωνικών ανατροπών, δεν αποτελούν κανένα, απολύτως κανένα, κίνδυνο για την υπάρχουσα κοινωνική τάξη.

Απεναντίας διασώνουν αυτή την «τάξη», διότι οτιδήποτε κινείται εντός των πλαισίων αυτής της «τάξης» εκτονώνει τη λαϊκή ενέργεια και την ενσωματώνει στους μηχανισμούς χειραγώγησης του καθεστώτος.

ΟΣΟΙ μιλούν, ΣΗΜΕΡΑ, για νέα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα δίχως να αναδεικνύουν τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα αυτών των Κινημάτων (δηλαδή την ανατροπή του υπάρχοντος κοινωνικού στάτους), αυτοί ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ τον ελληνικό λαό, τον οδηγούν στην αγκαλιά εκείνων που τον έχουν οδηγήσει στο σημερινό εφιάλτη, στην αγκαλιά εκείνων των καπιταλιστικών δυνάμεων που αποδομούν κάθε έννοια «εθνικού», που ισοπεδώνουν και διαλύουν τα εθνικά κράτη, που μετατρέπουν τα εθνικά κράτη σε νέες αποικίες του πλανητικού φασισμού.

Πού αποσκοπεί ένας σημερινός εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας; Να γίνουμε ανεξάρτητο καπιταλιστικό κράτος;

ΟΥΤΟΠΙΑ ΘΑΝΑΣΙΜΗ. Η Ιστορία δεν γυρίζει στην εποχή των «Εθνικών Επαναστάσεων»…

Μια «Εθνική Επανάσταση», στην εποχή της νεοταξικής δουλείας, πρέπει να έχει ΟΡΑΤΟΥΣ και Κρυστάλλινους κοινωνικούς στόχους, πρέπει να ξεπερνά αυτή την καπιταλιστική δομή της κοινωνίας, ΔΟΜΗ που γέννησε και συγκρότησε, χωρίς ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, το τέρας της Νέας Τάξης: Την πλανητική εξουσία των υπερεθνικών και των μαφιών του χρήματος…

Γι αυτό οι δόλιες «θεωρίες» και τα πονηρά τεχνάσματα που εξαφανίζουν το «κοινωνικό» και δαιμονοποιούν το «εθνικό» είναι καταδικασμένες από την ιστορική πρακτική και τους αγώνες των λαών.

Το ίδιο καταδικασμένα
είναι και τα πολιτικά υποκείμενα αυτών των δόλιων τεχνασμάτων: Δεξιοί, ακροδεξιοί, πατριδοκάπηλοι και ποικίλοι τυχοδιώκτες που σπεκουλάρουν πάνω στη θεοποίηση του «εθνικού».

Η ίδια η πρακτική των λαϊκών κινημάτων βαδίζει πάνω στα θεμέλια του «κοινωνικού» και παίρνει και τις όψεις του «εθνικού», όψεις που η καθεστωτική «αριστερά» θέλει να εξαφανίσει.

Και είναι αυτή η κοινωνική λαϊκή πρακτική που αποκαθιστά τις διαλεκτικές σχέσεις ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΕΘΝΙΚΟΥ και αναγεννάει την αυθεντική, «πατριωτική», σοσιαλιστική και επαναστατική ΑΡΙΣΤΕΡΑ…

Είτε το θέλουν, λοιπόν, είτε όχι τα πολύχρωμα Μαντεία της θεοποίησης του ΕΘΝΙΚΟΥ, Μαντεία της παλιάς συντήρησης και της νέας συντήρησης του ευρω-φασισμού, η αυθεντική ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα είναι αυτή που θα επικρατήσει, η ΑΡΙΣΤΕΡΑ των αυθεντικών και επαναστατικών λαϊκών κινημάτων…



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 27, 2015 8:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θεωρούμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε και το παρακάτω παλιό μας κείμενο μια και πολλοί επανέρχονται στους «εθνικιστικούς μύθους»…

«Εθνικιστικοί μύθοι»:
Το τέχνασμα της εξαπάτησης

ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-21, Οκτώβριος 2007



«Πέτρα πάνω στην πέτρα
Να μη μείνει
Εμείς δεν προσκυνάμε»

Κολοκοτρώνης

Γύρω από το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, από την αρχή επιχειρήθηκε να ενταχθεί η Κριτική στο απλοϊκό σχήμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον «εθνικισμό» και «αντιεθνικισμό».

Δηλαδή, η Κριτική «φυλακίστηκε» μέσα στην ιδεολογική άλγεβρα της Νέας Τάξης. Μια άλγεβρα που οτιδήποτε αντιτίθεται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης το βαπτίζει «εθνικισμό», «ρατσισμό» κ.λπ και το αντιπαραθέτει, μηχανικά και απόλυτα, στην «πρόοδο», την οποία βαπτίζει «αντιεθνικισμό», «αντιρατσισμό», «πολυπολιτισμικότητα» κ.λπ.

Οι ιδεολογικές ύαινες του καθεστώτος (ΜΜΕ, οικότροφοι του κράτους «διανοούμενοι» και πάσης φύσεως επιδοτούμενοι λακέδες), αφού αφανίζουν κυριολεκτικά την πολυχρωμία της επιστημονικής, ιστορικής σκέψης που αποδομεί το κατάπτυστα επιδοτούμενο και πολιτικά κατασκευασμένο «ιστορικό έκτρωμα» (η πιο εφιαλτική, ιδεολογική και πολιτική κατασκευή «ιστορίας»), καταλήγουν στο απλουστευτικό και άκρως αντιεπιστημονικό σχήμα μονόχρωμων αφαιρέσεων. Στις αφαιρέσεις (δηλαδή στις λεκτικές ετικέτες) του «εθνικισμού» και «αντιεθνικισμού».

Έτσι το όλο ζήτημα προβάλλεται σαν μια διαμάχη της Εκκλησίας με το βιβλίο, σαν μια διαμάχη των αντιδραστικών, «εθνικιστικών» καταλοίπων με το βιβλίο και όχι σαν μια γενική απόρριψη του βιβλίου από την επιστημονική, ιστορική, κοινωνική και πολιτική σκέψη και από το σύνολο της κοινωνίας.

Πάνω σε αυτό το νεοταξικό, δόλιο τέχνασμα της τυπικής μονοχρωμίας (εθνικού-αντεθνικού), που λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη, τοποθετούνται τα πάντα και οργανώνονται όλες οι αντιπαραθέσεις από τους μηχανισμούς του κράτους και τους εγκάθετους υπαλλήλους του.

Και η επιλογή των ομιλητών στα ΜΜΕ γίνεται στη βάση αυτού του τεχνάσματος εξαπάτησης. Έτσι οι μόνοι που προβάλλονται είναι οι Καρατζαφερικοί ή κάποιοι «γραφικοί», σε αντιπαράθεση με τους γνωστούς «αριστερούς» μαϊντανούς των ΜΜΕ.

Αυτή η «επιλογή» είναι και πολιτικά συνειδητή. Πριμοδοτεί εκλογικά τον Καρατζαφερισμό, αχαλίνωτα και συστηματικά, προβάλλοντάς τον από τη μια σαν «εθνικιστικό σκιάχτρο» και από την άλλη σαν τη συνισταμένη πολιτική έκφραση των αντιδράσεων κατά του «εκτρώματος». Διπλή δηλαδή απάτη: Γιατί ούτε «εθνικιστικό» κίνδυνο αποτελεί (εθνικιστική καρικατούρα είναι), ούτε συνισταμένη πολιτική έκφραση είναι (εκλογική δημαγωγία είναι, περιορισμένης εμβέλειας και ανύπαρκτης κοινωνικής δυναμικής).

Το κοινωνικά και πολιτικά απειροελάχιστο λοιπόν, το μεγεθύνουν σε «εθνικιστική απειλή» και το εμφανίζουν σαν κεντρικό πολιτικό μέγεθος που συνθέτει το σύνολο των κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων της ελληνικής κοινωνίας.

Η κριτική κατά της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, αυτής της «λοβοτομής», πρέπει να προτάσσει την ουσία και να κινείται πάνω στη φιλοσοφία της ιδεολογικής και πολιτικής αφυδάτωσης που επιχειρείται.

Πρέπει να καταδείχνει την ισοπέδωση και τη δολοφονία της σκέψης και της ιστορικής συνείδησης που προωθεί η καθεστωτική «ιστορία»: Η ιδεολογία της Νέας Εποχής.

Οι «εθνικιστικοί μύθοι» είναι όχι μόνο το δευτερεύον, αλλά το νεοταξικό όχημα για να περάσει η δολοφονία της σκέψης, της Ιστορίας και της κοινωνικής (ταξικής) συνείδησης.

Οι «εθνικιστικοί μύθοι» είναι ο πλανητικός μύθος. Γιατί αυτοί «οι εθνικιστικοί μύθοι», μπορούν να αναλυθούν και να κριθούν στη βάση της ιστορικής διαλεκτικής και όχι στη βάση μιας άλγεβρας λέξεων. Και στη βάση αυτής της ιστορικής διαλεκτικής θα δούμε ότι αυτοί οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι» δεν είναι όλοι τους μύθοι, αλλά στοιχεία του αγωνιστικού, λαϊκού, ιστορικού γίγνεσθαι, στοιχεία δηλαδή κοινωνικής συνείδησης που έδρασαν. Και κάτι που δρα δεν είναι μύθος…

Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές

Πάντα την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Συνεπώς πάντα η επίσημη ιστορία εμπεριέχει το στοιχείο της ιδεολογικής κατήχησης. Είναι γραμμένη από την ιδεολογική οπτική των κυρίαρχων τάξεων.

Ο αγώνας της αστικής τάξης ενάντια στο φεουδαλικό καθεστώς ήταν προοδευτικός και ως εκ τούτου είχε συμφέρον η αστική τάξη να προωθήσει την επιστήμη, συνακόλουθα και την ιστορική επιστήμη.

Οι «εθνικές ιστορίες» συνεπώς, μπορεί να είναι γραμμένες από την οπτική των αστών-νικητών, αλλά εμπεριείχαν σε ικανοποιητικό βαθμό την ιστορική αλήθεια. Φυσικά πάντα συντελεί στην ανάδειξη της αλήθειας και ο συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων, οι ρωμαλέοι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες. Η οξύτητα αυτών των αγώνων αναπτύσσει την κοινωνική και ιστορική έρευνα και γνώση, την «ανεπίσημη» ιστορία (δηλαδή την πραγματική ιστορία) που αποτελεί «μοχλό» πίεσης και γκρεμίζει τις κατασκευασμένες μυθολογίες.

Η επίσημη, λοιπόν εθνική ιστορία, μπορεί να είναι γραμμένη από την εθνική, αστική οπτική, αλλά απεικονίζει, έστω στρεβλά την ιστορική πραγματικότητα.

Αναμφίβολα υπάρχουν κάποιες ιδεολογικές εθνικές κατασκευές, αλλά το χειρότερο είναι άλλο: Η εθνικιστική καπηλεία της αστικής τάξης πάνω στην ιστορία.

Είναι λοιπόν η «εθνικιστική ιδεολογία» που σφετερίστηκε και καπηλεύτηκε, στην πορεία, την Ιστορία για τα συμφέροντα του εθνικού κεφαλαίου και για τον αγώνα του ενάντια στα κινήματα.

Το να κηρύσσουμε συνεπώς τον πόλεμο ενάντια σε αυτούς τους μύθους της «εθνικιστικής καπηλείας» δεν σημαίνει ότι πρέπει να πετάξουμε έξω από τη σκάφη, μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί.

Με δύο λόγια η «παλιά» επίσημη ιστορία δεν μας ικανοποιεί και αγωνιζόμαστε να γραφτεί η πραγματική αγωνιστική, εθνική ιστορία μας.


Ωστόσο, αυτή η «παλιά» ιστορία έχει ως υπόβαθρο τον κοινωνικό και αγωνιστικό άξονα της εθνικής μας συγκρότησης και κοινωνικής συνείδησης.
Πάνω σε αυτόν τον πραγματικό ιστορικό άξονα, το στημόνι της συνέχειας και της οργάνωσης μιας κοινωνίας, βελονίζονται και πλέκονται οι ιδεολογικοί μύθοι της κυρίαρχης αστικής τάξης.

Πρέπει να ξεχωρίζουμε τον «άξονα», το «στημόνι», από τις βελονιές και τα μυθολογικά κεντήματα. Και όχι να παίρνουμε τις «πινελιές» και τα «κεντήματα» ως το καθοριστικό, αυτό που κάνουν οι σύγχρονοι μυθολόγοι της Νέας Αστικής Τάξης, της Πλανητικής, η οποία θέλει να απαλλαχτεί σήμερα από την εθνική ιστορία, από την ιστορία γενικά.

Και είναι να απορεί κανείς πώς μαρξιστές που γνωρίζουν ότι η επίσημη ιστορία γράφεται από τους κυρίαρχους, δεν αντιδρούν στην «Ιστορία» που θέλουν να μας σερβίρουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Γιατί αν η «παλιά» ιστορία στηρίχτηκε στον άξονα της εθνικής αστικής τάξης στην άνοδό της, δηλαδή στον αγώνα της κατά του φεουδαρχικού Μεσαίωνα, η σημερινή ιστορία θέλει να στηριχτεί στον άξονα του πλανητικού, αυτοκρατορικό ιμπεριαλισμού, που βρίσκεται όχι σε ακμή, αλλά σε παρακμή και αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να μην καταρρεύσει.

Η «εθνική ιστορία» αποτυπώνει τον αγώνα κατά του σκοταδιστικού Μεσαίωνα και του φεουδαρχικού οθωμανικού απολυταρχισμού, ενώ αυτή που προωθούν σήμερα οι επιδοτούμενοι λακέδες της παγκοσμιοποίησης, αποτυπώνει την παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, παρακμή που μας οδηγεί σε ένα σκοταδισμό και μια βαρβαρότητα απείρως χειρότερη από αυτή του Μεσαίωνα.

Πάνω σε αυτή τη νεοταξική φιλοσοφία είναι γραμμένο το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Κάτω από τις επιταγές του πλανητικού κράτους και με χρηματοδότηση του κράτους αυτού γράφτηκε αυτή η ιστορία. Εξυπηρετεί ανοικτά, όπως όλα τα νέα συγγράμματα, τις στρατηγικές αλλά και τις τακτικές επιδιώξεις του υπερεθνικού κεφαλαίου. Ποιες είναι αυτές οι επιδιώξεις το έχουμε αναλύσει κατά κόρον αλλού…

Από αυτή τη νεοταξική φιλοσοφία και τις επιδιώξεις του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα πρέπει να ξεκινά η κριτική μας…

Οι σημερινοί μύθοι




Οι επιδοτούμενοι, σημερινοί «ιστορικοί» και οι ιδεολογικοί ιπποκόμοι του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα είναι αυτοί που κατασκευάζουν κυριολεκτικά τους νέους μύθους, στο όνομα δήθεν των «εθνικιστικών μύθων».

Και μιλάω για δήθεν «εθνικιστικούς μύθους» γιατί πουθενά δεν μας καταγράφουν συγκεκριμένα αυτούς τους μύθους. Σπερμολογούν δημαγωγικά πάνω στους «εθνικιστικούς μύθους», γιατί αν ξεδιπλώσουν τη σκέψη τους θα φτάσουν στο θατσερικό μεταμοντερνισμό του Λιάκου. Στο κεντρικό μύθο της Νέας Τάξης: ότι τα ίδια τα έθνη είναι ιδεολογική κατασκευή, δηλαδή μύθος!

Αυτό που έχει διατυπώσει ανοικτά ο ιπποκόμος του θατσερικού μεταμοντερνισμού δεν «χωνεύεται» ακόμα από την ελληνική κοινωνία. Είναι «ανώριμη» να δεχτεί ένα τέτοιο κραυγαλέο μύθο. Γι’ αυτό οι ιδεολογικοί λακέδες και ιδιαίτερα οι νέοι «αριστεροί γενίτσαροι» περιστρέφονται γενικά στους «εθνικιστικούς μύθους» ξύνοντας τα υγιή «αριστερά σύνδρομα» από την κατάφωρη και λυσσαλέα καπηλεία της εθνικής μας υπόστασης από την «παλιά» Δεξιά.

Είναι αυτός και ο λόγος που η «Νέα Δεξιά» που ανταποκρίνεται αυθεντικά στο σήμερα δεν είναι η «παλιά», αλλά το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ και το κράτος που έκτισε: Το αμερικανικό κράτος-προτεκτοράτο.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «εθνικιστικοί μύθοι»;

Μήπως ο ηρωισμός, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, το Μεσολόγγι, ο χορός του Ζαλόγγου, η βαρβαρότητα των Τούρκων δυναστών, το παιδομάζωμα και λοιπά και λοιπά. Αν τους «ξύσει» κανείς όλους αυτούς τους λακέδες θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά και πολλά άλλα τα θεωρούν «εθνικιστικούς μύθους». Όλη η ποίηση της επανάστασης, η λαογραφική επιστήμη, οι προφορικές παραδόσεις και τα άφθονα ιστορικά στοιχεία είναι για όλους αυτούς μύθοι. Ήταν βλέπετε αυτοί εκεί με μια κάμερα ή ένα μαγνητοφωνάκι και κατέγραφαν την «αντικειμενική» αλήθεια…

Μύθοι είναι οι δικές τους αντιμυθολογικές κατασκευές.

Φαίνεται οι ηρωικοί εργατικοί αγώνες, το ΕΑΜ, το Πολυτεχνείο, η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, οι λαϊκές επαναστάσεις γενικά, ο Ροβεσπιέρος και πολλά άλλα που έχουν εξαφανιστεί παντελώς από την «ιστορία» τους ήταν μύθοι.

Έτσι, οι ταλαίπωροι, εναγωνίως επιδιώκουν να πιαστούν από το «Κρυφό Σχολειό». Αλλά κι αυτός ο θρύλος δεν είναι μύθος. Έχει καταγραφεί στην προφορική και γραπτή παράδοση, στην Τέχνη, αλλά και σε ιστορικά στοιχεία. Μήπως θέλανε θεσμοθετημένα «κρυφά σχολειά» κάτω από την τουρκοκρατία; Ή μήπως δεν γνωρίζουν ότι κάτω από απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα και στη νεότερη ιστορία μας έχουμε μορφές «κρυφών σχολειών»; Οι παράνομες συναθροίσεις και οι γιάφκες, μορφή κρυφού σχολείου δεν είναι; Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη από «κρυφά σχολεία».

Γιατί, όμως τέτοιο μένος εναντίον των «κρυφών σχολείων»; Δύο είναι οι λόγοι.

Ο πρώτος, τα «κρυφά σχολειά» αναδεικνύουν τον αγωνιστικό και πρωτεύοντα ρόλο της Ορθοδοξίας.

Ο δεύτερος λόγος είναι ιδεολογικός. Τα κρυφά σχολεία παραπέμπουν στη δημιουργία κυττάρων αντίστασης στο σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Νέας Τάξης.

Την αυτό-μόρφωση και την αυτό-οργάνωση των ανθρώπων την τρέμουν. Τρέμουν τα σύγχρονα «Κρυφά Σχολειά» που ο νέος Μεσαίωνας της Νέας Τάξης θα γεννήσει…
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες