Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Παραμυθία και απάντηση

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Δημήτρης Α. Δημητριάδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 29, 2015 8:02 pm    Θέμα δημοσίευσης: Παραμυθία και απάντηση Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Παραμυθία και απάντηση
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ



Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τη ζωή μέσα από μια επίπλαστη, πέρα για πέρα ψεύτικη εικόνα, αυτή που τους προσφέρεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την καταπίνουν αμάσητη, επειδή η πραγματικότητα που ζουν δεν μπορεί να τους προσφέρει κάποια διαφορετική διέξοδο, μια κάποια χαραμάδα προς την κατανόηση του κόσμου, τον αυτοσεβασμό τους.

Οι άνθρωποι έχουν χάσει τον πραγματικό χρόνο, τον ουσιαστικό χρόνο που ωριμάζουν τα πράγματα, έχουν χάσει την αναγκαία βραδύτητα – απαραίτητη για τη σκέψη, για την αίσθηση και την απόλαυση της ζωής. Θεωρούν υπέρτατη αξία το χρήμα, μαθαίνοντας να εκτιμούν μόνον ό, τι αγοράζεται και πουλιέται. Οπότε ακόμα και η εκπλήρωση βασικών αναγκών τους, όπως το φαγητό, ο έρωτας, η ανάγνωση, έχουν καταντήσει «προϊόντα» προς εκμετάλλευση.

Ζούμε σε έναν κόσμο διαδικτυακού παιχνιδότοπου, που τρέφει την ψευδαίσθηση της «ανοιχτής, πανανθρώπινης ελευθερίας», του «δημόσιου διαλόγου», αγνοώντας ότι ο πολύχρωμος αυτός κόσμος της διαδραστικής εικόνας είναι απλώς προέκταση του φυσικού μας κόσμου. Αγνοώντας ότι στο βαθμό που ο φυσικός κόσμος έχει καταντήσει μια στυγνή και βάρβαρη αγορά, που υποτάσσει κάθε δίκαιο και ηθική στους νόμους του άγριου χρηματιστικού κέρδους, το ίδιο ακριβώς ισχύει και στον διαδικτυακό. Πέρα από την όποια αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα του διαδικτύου, ως εργαλείου, ζούμε σε ένα απέραντο ψηφιακό εργοστάσιο, όπου οι πάντες, είτε μας αρέσει είτε όχι, διαθέτουμε ακατάπαυστα τις υπηρεσίες μας, το χρόνο μας, τη ζωή μας.

Οι άνθρωποι πορεύονται, πλέον, διδασκόμενοι να μην ελπίζουν κάτι καλύτερο από το προσωπικό, εθισμένοι στο να αντικρίζουν τον κόσμο με τα τρύπια μάτια της Μπάρμπι, μαθαίνοντας ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι το εύκολο, γρήγορο κέρδος, χάνοντας το βιβλίο και το διάβασμα ως εργαλείο ζωής.

Ωστόσο, βιβλίο εστί παραμυθία και απάντηση. Με το βιβλίο γαληνεύουν ο νους και η ψυχή, για να μπορέσουν να ξανακοιταχτούν στο μαγικό τους καθρέφτη και να πλάσουν το όραμα της επόμενης μέρας. Βιβλίο και διάβασμα οδήγησαν το ανθρώπινο γένος στην εξέλιξη, μέσα από την ευγένεια κάθε συναισθήματος.

Με το βιβλίο και το διάβασμα θα αντιμετωπιστούν, εκ νέου, οι παραλογισμοί των δύσμοιρων καιρών μας. Με όπλα διαχρονικά πνευματικά, με στρατούς εννοιών, με ήθος και αξιοπρέπεια θα αντιμετωπιστούν οι ξύλινοι έως ανόητοι λόγοι, οι γυρολόγοι πωλητές των ανθρώπινων αναγκών. Η αναδημιουργία ενός καλύτερου, δικαιότερου κόσμου, ξεκινά από εδώ, από τις σκέψεις που αναδύονται μέσα από τις γραμμές των βιβλίων και των κειμένων.

Ας γίνουν οι τόποι του βιβλίου τόποι απόδρασης, η σκέψη τόπος προορισμού, οι χάρτινες σελίδες ριπές θαλασσινής αύρας χειμώνα – καλοκαίρι και οι γειτονιές των καταφρονεμένων γειτονιές των βιβλιοφάγων: οι καταφρονεμένοι θα πάψουν να είναι οι αμελητέοι του συστήματος και θα γίνουν οι σκεπτόμενοι κριτές του.

Ας διαβάζουμε στους δρόμους. Σε πεζούλες, σε παγκάκια, σε πάρκα. Εκεί που το κείμενο αναπνέει μακριά από τα θερμοκήπια της πλήξης. Εκεί που οι λέξεις μπλέκουν με τις μορφές, η ποίηση των στίχων με τον πεζό των πεζοδρομίων, εκεί που οι εικόνες μπλέκουν με τις εικόνες. Ας διαβάζουμε στο μετρό, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία, αφήνοντας τον συνειρμό να τρέχει γρηγορότερα από το συρμό.

Ας κάνουμε τα πάντα στη ζωή μας έχοντας δίπλα μας ένα βιβλίο. Ας τρώμε παρέα με ένα βιβλίο, ας πίνουμε κρατώντας ένα βιβλίο, ας κοιμόμαστε συντροφιά με ένα βιβλίο. Οι σελίδες του αναζητούν χώρο στα πιο πυκνοκατοικημένα ράφια της ψυχής μας.

Από το σπίτι, από τη δουλειά, από το δρόμο, ας χαρίσουμε ένα βιβλίο, ας ανταλλάξουμε ένα βιβλίο, ας στείλουμε ένα βιβλίο, ας δώσουμε ένα βιβλίο στον άλλον. Είναι η μόνη απάντηση στους διαταραγμένους καιρούς μας, όπου η ψυχή ψάχνει κάπου να πιαστεί, όπου τα μάτια αναζητούν την ελπίδα, όπου ο νους αγωνιά να γοητευτεί για να πράξει.

Ήρθε η ώρα να ξαναμυηθούμε στη σοφία των αιώνων, με το βιβλίο. Ας γίνει, λοιπόν, η ανάγκη γνώση και επίγνωση. Οι βιβλιοθήκες, οι τόποι βιβλιοσυναντήσεων είναι ανοιχτά και μας περιμένουν. Ας πράξουμε μια επανάσταση. Ας αντισταθούμε στην απομόνωση και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Ας σηκωθούμε από τον καναπέ της τηλεόρασης κι ας πάμε σε μια συνάντηση συγγραφέων. Για μας γράφουν, ακόμη κι όταν είναι κλεισμένοι στο σύμπαν τους. Το δικαιούμαστε, καθώς τα βιβλία είναι ανοιχτά σε όλους ανεξαιρέτως, είναι πιο ελεύθερα και δημοκρατικά ακόμη κι από αυτούς που τα γράφουν.

Και ναι, είναι η φυγή από την πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα, είναι το νυχτερινό ραντεβού, η ανάπαυλα την ώρα της ξεκούρασης, η απογευματινή σιέστα με παγωμένο κοκτέιλ κάτω από τον ήλιο ή με παγωτό σοκολάτα.

Οι λέξεις, οι σκέψεις, μας ανοίγονται απλόχερα. Είναι εκεί για μας. Ο αναγνώστης έχει πια τον πρώτο λόγο. Ο πολίτης έχει πια τον πρώτο λόγο. Ας γίνει, λοιπόν, ο πολίτης αναγνώστης και ο αναγνώστης πολίτης. Τότε, το συλλογικό νόημα της επίγνωσης θα’ ναι τόσο εκκωφαντικό που κανείς δεν θα μπορεί να το αγνοήσει.

Τότε η επανάσταση της ανάγκης θα έχει γίνει πράξη.

Επιστροφή στην κορυφή
Δημήτρης Α. Δημητριάδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Ιαν 30, 2015 6:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ



Όπου και να κοιτάξουμε σήμερα, μας πλημμυρίζει η πίκρα της διαπίστωσης ότι οι άνθρωποι δεν είναι πια άνθρωποι. Και δεν κοιτάζουμε βέβαια προς την πλευρά των εκμεταλλευτών. Αυτοί, έτσι κι αλλιώς, δεν πληρούσαν ποτέ τους ανθρώπινους όρους. Κοιτάζουμε μέσα στους απλούς ανθρώπους, διαπιστώνοντας ότι έχουν εγκαταλείψει όλες εκείνες τις θεμελιακές αρχές που ορίζονται από τη θέση τους μέσα στην κοινωνία.

Και το πιο σοβαρό ίσως: εγκατέλειψαν τα στοιχεία της ψυχικής τους δύναμης, για να δεχθούν, με τη βία ή όχι δεν έχει σημασία, τις αρχές, τις αξίες, τις συμπεριφορές, τις συνθήκες ενός πολιτισμού, που το μόνο που γνωρίζει κανείς να κάνει, με τον καλύτερο τρόπο, είναι να διαχειρίζεται την εκμετάλλευση των ανθρώπων από άλλους ανθρώπους.

Κάθε κυριαρχία και σε κάθε εποχή στηρίχθηκε στη δημιουργία ενός πρότυπου-ανθρώπου, τέτοιου, ώστε να μπορεί να τον ελέγχει και να τον εκμεταλλεύεται. Σήμερα, όμως, οι παράμετροι εκείνοι που διαμορφώνουν τον άνθρωπο-πρότυπο, αν και δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα σε σχέση με το παρελθόν, έχουν εντούτοις εκσυγχρονιστεί, έχουν αποκτήσει απερίγραπτη δύναμη, έτσι ώστε η κυριαρχία να διαμορφώνει μαζικά τους ανθρώπους, με τέτοιο τρόπο, όπως δεν έκανε ποτέ μέχρι σήμερα.

Η κυριαρχία διαθέτει, πλέον, τα πιο αποτελεσματικά μέσα για να δημιουργήσει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διαθέσεις και τις ανάγκες της, για να πλάσει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και ενεργεί όπως αυτή θέλει. Μέσα που έχουν εκσυγχρονίσει και βελτιώσει αφάνταστα όλους εκείνους τους μηχανισμούς διαμόρφωσης κι ελέγχου των εγκεφαλικών κέντρων, κατασκευάζοντας αμέτρητα στερεότυπα και πετυχαίνοντας, έτσι, τη γενική ημιμόρφωση, την απανταχού παρουσία του αλλοτριωμένου κι αφομοιωμένου πνεύματος.

Μέσα στη δύναμη της εξουσίας και στην τεχνολογία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, του ελέγχου και της καταστολής, η συνείδηση του καθενός έγινε συνείδηση του άλλου, μια γενικευμένη ομοιομορφία στις σκέψεις και τις πράξεις. Με την ψυχή υποταγμένη και τα οπτικά του κύτταρα συνδεδεμένα στο μόνιτορ του απανταχού θεάματος, ο άνθρωπος μεταμορφώθηκε σε μια μέχρι θανάτου ανταγωνιστική ύπαρξη, καταναλωτική, εκπτωτική, ανήθικη, υποκριτική, χωρίς αξίες ή καλύτερα με αρχές και αξίες που προδίδουν κάθε στιγμή της ζωής του την ανθρώπινη ύπαρξη.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλημμύρα κυριαρχίας. Το παιχνίδι των μηχανισμών της εξουσίας και της προσαρμογής, της διάπλασης της ανθρώπινης φυσιογνωμίας και της γενικευμένης εκμετάλλευσης συνεχίζεται κάθε μέρα: με τη νέα τεχνολογία που εισχωρεί παντού αλλάζοντας τις εργασιακές σχέσεις, με την ανεργία και τα χίλια πρόσωπα των πολυεθνικών, με την ισχυροποίηση των διεθνών οργανισμών σε βάρος των λαών, με την ηγεμονία και την πλύση εγκεφάλου της διαφήμισης και της ενημέρωσης. Συνεχίζεται, ακόμη, με το πλήθος των παιδιών που πεθαίνουν από πείνα, με το θρησκευτικό φανατισμό, την εθνικιστική υστερία, τον αποκρυφισμό, με την παιδεία σε οπισθοχώρηση, με την ηθική ανάπτυξη παρεξηγημένη από κυβερνήτες και κοινωνίες.

Σε αυτήν τη κατάσταση ο άνθρωπος θεατής, απομονωμένος στη φυλακή της κυριαρχίας και της συνήθειας, απλά καταναλώνει τα γεύματα που του προσφέρουν οι δεσμοφύλακές του. Χωρίς αντιδράσεις ή χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Με την εισβολή των κυρίαρχων μηχανισμών η όποια αντίστασή του σβήνει εν τη γενέσει της, ελέγχεται, θεματοποιείται και στη χειρότερη περίπτωση ποινικοποιείται. Το λυκόφως της διάθεσης γι’ αντίσταση, έδωσε την τελική μορφή στο σύγχρονο ανδρείκελο.

Αυτός είναι, τελικά, ο σύγχρονος άνθρωπος-πρότυπο της ενοποιημένης παγκόσμιας κυριαρχίας. Η ομίχλη της τεχνολογίας, του εξουσιασμού και της ψυχικής φτώχειας, που πλανάται στο περιβάλλον του, προμηνύει ένα δυσάρεστο μέλλον για το είδος. Φαίνεται πως ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή μιας εφιαλτικής λογικής κι ότι η αναγέννηση βρίσκεται μακριά, ίσως πάρα πολύ μακριά, ίσως τόσο που δεν πρόκειται ποτέ να έρθει.

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες