Charlie Hebdo: Προβοκάτσια των τρομοκρατών της υφηλίου...

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Charlie Hebdo: Προβοκάτσια των τρομοκρατών της υφηλίου



Για κάθε γεγονός, μεγάλου πολιτικού βεληνεκούς, ένα είναι το αλάθευτο κριτήριο: Η θέση των κατεστημένων μηχανισμών (διεθνών και εγχώριων).
Κόντρα σ’ αυτή τη θέση πρέπει να στραφεί η αναζήτηση της αλήθειας.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα ζητήματα της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Παγκόσμιας και εγχώριας).
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μίτος της Αριάδνης και στο αιματηρό κτύπημα εναντίον του Charlie Hebdo: Στην παγκόσμια και υστερική τρομολαγνεία εναντίον των «Τζιχαντιστών» (ο νέος διεθνής «δαίμονας»).
Η αλήθεια δεν μπορεί ΠΟΤΕ να βρίσκεται στην πλευρά αυτής της τρομοκρατικής, προπαγανδιστικής υστερίας των διεθνών μηχανισμών της ιμπεριαλιστικής κακουργίας, του ψεύδους και της παραπληροφόρησης…
Ο Thierry Meyssan αποσαφηνίζει, στο παρακάτω κείμενό του, κάποια σοβαρά μεθοδολογικά ζητήματα και δείχνει το δρόμο που θα πρέπει να στραφούμε για την ΑΛΗΘΕΙΑ…




Ποιος έδωσε την εντολή για το χτύπημα εναντίον του
Charlie Hebdo;
Του Thierry Meyssan

Reseau Voltaire 7 Ιανουαρίου 2015

Ενώ πλήθος Γάλλων αντιδρούν στην επίθεση εναντίον του Charlie Hebdo καταγγέλλοντας τον ισλαμισμό και διαδηλώνοντας στους δρόμους, ο Thierry Meyssan υπογραμμίζει ότι η ερμηνεία που παραπέμπει στους τζιχαδιστές είναι αδιανόητη. Αν και θα ήταν σκόπιμο να καταγγείλει κι αυτός ο ίδιος μια επιχείρηση της Αλ Κάιντα ή του Daesh (Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και της Συρίας) συλλογίζεται και κάνει μία άλλη υπόθεση, πολύ πιο επικίνδυνη. (Πρόλογος)


Στις 7 Ιανουαρίου μία ομάδα κομάντο εισέβαλε στο Παρίσι στα γραφεία του Charlie Hebdo και δολοφόνησε 12 άτομα. Άλλα 4 θύματα βρίσκονται ακόμη σε κρίσιμη κατάσταση. Στα βίντεο ακούμε τους δολοφόνους να φωνάζουν Αλάχ Αχμπαρ, ότι πήραν εκδίκηση για τον Μοχάμετ. Ένας μάρτυρας, η σκιτσογράφος Κοκό, βεβαίωσε ότι δήλωναν Αλ Κάιντα οπότε δεν χρειαζόταν και τίποτε περισσότερο για να καταγγείλει πλήθος Γάλλων ότι πρόκειται για ένα κτύπημα ισλαμιστών.

Όμως αυτή η υπόθεση είναι παράλογη.

Η αποστολή αυτών των κομάντο δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των τζιχαδιστών

Στην πραγματικότητα μέλη ή συμπαθούντες τους αδελφούς Μουσουλμάνους της Αλ Κάιντα ή του Νταές δεν θα ικανοποιούνταν με το να σκοτώσουν άθεους σκιτσογράφους, θα προτιμούσαν να καταστρέψουν πρωτίστως, κάτω από τα μάτια τους, τα αρχεία του περιοδικού, σύμφωνα με το πρότυπο των όσων έπραξαν στις περισσότερες επιχειρήσεις τους στο Μαχρέμπ (πρώην Βαρβαρία) και στην Εγγύς Ανατολή (Λεβάντε)

Για τους τζιχαδιστές το πρώτο καθήκον είναι να καταστρέψουν τα αντικείμενα που σύμφωνα με την κρίση τους προσβάλλουν τον Θεό κι ύστερα να τιμωρήσουν «τους εχθρούς του Θεού»..

Επίσης δεν θα υποχωρούσαν αμέσως διαφεύγοντας από την Αστυνομία, χωρίς να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, αντιθέτως θα τελείωναν την αποστολή τους, έστω και αν χρειαζόταν να πεθάνουν επί τόπου.

Από την άλλη μεριά βίντεο και μερικές μαρτυρίες δείχνουν ότι αυτοί που επετέθησαν ήσαν επαγγελματίες. Ήξεραν καλά να μεταχειρίζονται τα όπλα και πυροβολούσαν μόνον εύστοχα. Δεν ήσαν ντυμένοι κατά τον τρόπο που ντύνονται οι τζιχαδιστές αλλά σαν κομάντος του στρατού.

Ο τρόπος με τον οποίο εκτέλεσαν στο πάτωμα έναν τραυματισμένο αστυνομικό που δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο γι αυτούς αποδεικνύει ότι η αποστολή τους δεν ήταν να πάρουν εκδίκηση για τον Μοχάμετ από το χοντρό χιούμορ του Charlie Hebdo.

Αυτή η επιχείρηση σκοπεύει να δημιουργήσει την αρχή για ένα εμφύλιο πόλεμο

Το γεγονός ότι οι επιτιθέμενοι μιλούν καλά γαλλικά κι ενδεχομένως να είναι Γάλλοι δεν επιτρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η επίθεση πρόκειται για επεισόδιο φραγκο – γαλλικό (αμιγώς γαλλικό).

Αντιθέτως το γεγονός ότι πρόκειται για επαγγελματίες επιβάλλει να γίνει διάκριση από πιθανούς πατρόνους και τίποτε δεν αποδεικνύει ότι αυτοί οι τελευταίοι (πατρόνοι) είναι Γάλλοι.

Αποτελεί μεν φυσιολογική πρώτη αντίδραση (αντανακλαστικό) αλλά εντελώς λανθασμένο διανοητικά να πιστεύει κάποιος που δέχεται επίθεση ότι γνωρίζει τον επιτιθέμενο. Αυτό είναι λογικό όταν πρόκειται για εγκληματίες του κοινού δικαίου αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την διεθνή πολιτική.

Οι εντολοδότες αυτής της επίθεσης ήξεραν ότι θα προκαλούσε χάσμα μεταξύ των Γάλλων μουσουλμάνων και των μη μουσουλμάνων Γάλλων. Το Charlie Hebdo είχε ειδικευτεί σε αντι-μουσουλμανικές προκλήσεις και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στη Γαλλία υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα θύματά του.

Αν οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας καταδικάσουν χωρίς αμφιβολία την επίθεση αυτή, θα τους είναι πάραυτα δύσκολο να επιδείξουν τόσο πόνο για τα θύματα όσο θα νιώσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας. Αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί από κάποιους ως συνενοχή με τους δολοφόνους.

Ως εκ τούτου, αντί να θεωρήσουμε αυτή την εξαιρετικά δολοφονική επίθεση ως ισλαμιστική εκδίκηση κατά της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ και πολλαπλασίασε έτσι τα αντι-μουσουλμανικά πρωτοσέλιδα , θα ήταν πιο λογικό να θεωρηθεί ότι είναι το πρώτο επεισόδιο μιας διαδικασίας που στοχεύει να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο.

Η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» σχεδιάστηκε στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον

Η ιδεολογία και η στρατηγική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους δεν συνηγορεί στη δημιουργία ενός εμφυλίου πολέμου στη «Δύση», αλλά αντίθετα στην «Ανατολή», και στον διαχωρισμό ερμητικά των δύο κόσμων.

Ποτέ ο Σαγίντ Κουτμπ, ή κάποιος άλλος από τους διαδόχους του, δεν υποδαύλισαν συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων.

Αντίθετα, η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» διατυπώθηκε από τον Bernard Lewis για το Αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και στη συνέχεια προπαγανδίστηκε από τον Samuel Huntington όχι ως μια στρατηγική κατάκτησης, αλλά ως μια προβλέψιμη κατάσταση [ 1 ].

Είχε ως στόχο να πείσει τους πληθυσμούς των χωρών μελών του ΝΑΤΟ για μια αναπόφευκτη σύγκρουση που πήρε προληπτικά τη μορφή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Δεν είναι στο Κάιρο, το Ριάντ ή τη Καμπούλ που εκθειάζουν την «σύγκρουση των πολιτισμών», αλλά στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.

Οι χορηγοί της επίθεσης εναντίον του Charlie Hebdo δεν επεδίωξαν να ικανοποιήσουν τζιχαντιστές ή Ταλιμπάν, αλλά νεο-συντηρητικούς η φιλελεύθερα γεράκια.

Μην ξεχάσουμε τα ιστορικά προηγούμενα

Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα τελευταία χρόνια είδαμε τις ειδικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή χωρών-μελών του ΝΑΤΟ:

• Να δοκιμάζουν στη Γαλλία τις καταστροφικές επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων σε άμαχο πληθυσμό [ 2 ]

• Να υποστηρίζουν την ΟΑS (ΟΑΚ =Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών) στην απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Charles de Gaulle [ 3 ]

• Να προβαίνουν σε επιθέσεις υπό ψευδή σημαία εναντίον αμάχων σε διάφορα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ [ 4 ].

Πρέπει να θυμόμαστε ότι μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι επιτελείς των ΗΠΑ πειραματίστηκαν και έβαλαν σε λειτουργία σε πάρα πολλές χώρες τη στρατηγική των «μονομαχιών των σκύλων». Αυτή συνίσταται στο να σκοτώνουν μέλη της πλειοψηφούσας κοινότητας και εν συνεχεία μέλη των μειονοτήτων, επιρρίπτοντας τις ευθύνες διαδοχικά (back-to-back) μέχρις ότου όλοι να είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή τους.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και πρόσφατα στην Ουκρανία [ 5 ].


Οι Γάλλοι θα πρέπει επίσης να θυμούνται ότι δεν είναι αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών που προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ.

Μέχρι σήμερα, εξάλλου, κανένας από αυτούς δεν έχει διαπράξει κάποια επίθεση στη Γαλλία, η δε υπόθεση Mehdi Nemmouche δεν είναι αυτή ενός μοναχικού τρομοκράτη, αλλά ενός πράκτορα που πήρε την εντολή να καθαρίσει δύο πράκτορες της Μοσάντ στις Βρυξέλλες [ 6 ] [ 7 ].

Ήταν η Ουάσιγκτον, η οποία συγκάλεσε στις 6 Φεβρουαρίου 2014 τους υπουργούς Εσωτερικών της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας (ο κ Valls έστειλε αντιπρόσωπο), της Ιταλίας, Πολωνίας και του Ηνωμένου Βασίλειου, για να θέσει το ζήτημα της επιστροφής των Ευρωπαίων τζιχαντιστών ως ένα θέμα εθνικής ασφάλειας. [ 8 ].

Μόνο μετά από αυτή τη συνάντηση άρχισε ο γαλλικός Τύπος να πλευρίζει το θέμα αυτό, μια κι άρχισαν οι αρχές να αντιδρούν.

Ο Τζον Κέρι μίλησε για πρώτη φορά στα γαλλικά προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα στους Γάλλους. Καταγγέλλει μια επίθεση κατά της ελευθερίας της έκφρασης (ενώ η χώρα του δεν έπαψε ποτέ από το 1995 να βομβαρδίζει και να καταστρέφει τις τηλεοράσεις που δημιουργούσαν μελανά σημεία στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη) και εξαίρει τον αγώνα εναντίον του σκοταδισμού.

Δεν γνωρίζουμε ποιος διέταξε αυτή την επαγγελματική επιχείρηση εναντίον του Charlie Hebdo , αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε. Θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις υποθέσεις και να παραδεχτούμε ότι σε αυτό το στάδιο, ο πιο πιθανός σκοπός της είναι να μας διαιρέσουν. Και ότι οι πιο πιθανοί χορηγοί της βρίσκονται στην Ουάσιγκτον.

Thierry Meyssan

[1] « La "Guerre des civilisations" », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.
[2] « Quand la CIA menait des expériences sur des cobayes français », par Hank P. Albarelli Jr., Réseau Voltaire, 16 mars 2010.
[3] « Quand le stay-behind voulait remplacer De Gaulle », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 septembre 2001.
[4] « Les Armées Secrètes de l’OTAN », par Daniele Ganser, éd. Demi-Lune. Disponible par chapitre sur le site du Réseau Voltaire.
[5] « Le représentant adjoint de l’ONU en Afghanistan est relevé de ses fonctions », « Washington peut-il renverser trois gouvernements à la fois ? », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 23 février 2014.
[6] « L’affaire Nemmouche et les services secrets atlantistes », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 9 juin 2014.
[7] On objectera les affaires Khaled Kelkal (1995) et Mohammed Mehra (2012). Deux cas de « loups solitaires » liés à des jihadistes ; mais ni à la Syrie, ni à l’Irak. Malheureusement, tous deux furent exécutés en opération par les Forces de l’ordre de sorte qu’il est impossible de vérifier les théories officielles.
[8] « La Syrie devient "question de sécurité intérieure" aux USA et dans l’UE

ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article186408.html

[ΘΑΛΕΙΑ]

Η φαιά Πανούκλα του τρόμο-θεάματος στο Παρίσι…



Η πολιτική συμμορία των τρομοκρατών της υφηλίου διαδηλώνει εναντίον της …ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!

Τι απύθμενη και φρενοβλαβής υποκρισία και πόσος αβυσσαλέος και μακάβριος εμπαιγμός…

Οι χορηγοί, οι σπόνσορες, αλλά και οι σκηνοθέτες της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του υστερικού τρόμο-θεάματος χύνουν τα δάκρυά τους εναντίον του δικού τους εφιαλτικού έργου: κατακλυσμός κροκοδείλιων δακρύων.

Οι έμποροι της ΦΡΙΚΗΣ καταδικάζουν τη ΦΡΙΚΗ που παράγουν και σκηνοθετούν οι ίδιοι…

Όμως, από αυτή τη σκηνοθεσία της πολιτικής παρέλασης των ευρωπαίων συμμοριτών (της ευρωπαϊκής φαιάς Πανούκλας) δεν εμφανίζεται ΑΝΟΙΚΤΑ ο ΜΕΓΑΣ σκηνοθέτης και ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ: Ο αυτοκράτορας-παραγωγός της τρομοκρατίας (οι ΗΠΑ).

Με την απουσία του Ομπάμα, προφανώς, οι πλανητικοί δήμιοι, ήθελαν να σηματοδοτήσουν, πιο καθαρά, το ρόλο της ευρωπαϊκής πολιτικής συμμορίας, αυτόν του κομπάρσου: Κομπάρσοι στο τρομοκρατικό έργο που έχουν σκηνοθετήσει οι ΗΠΑ…

ΟΛΗ η ΕΕ διαδηλώνει για το τρομοκρατικό έγκλημα στη Γαλλία…

Η ίδια «αντιτρομοκρατική» ΥΣΤΕΡΙΑ που ζήσαμε με τους Δίδυμους Πύργους και τους συνακόλουθους πολεμικούς εφιάλτες…

Νέες πολεμικές και αιματηρές επιχειρήσεις ετοιμάζονται πίσω από αυτό το εφιαλτικό τρόμο-θέαμα του Παρισιού…

Και τα φίμωτρα του 4ου Ράιχ…

Και κανείς δεν τολμάει να μιλήσει γι αυτόν τον σκηνοθετημένο και τελετουργικό ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ…

[Αριστείδης]

Δεν γνωρίζω τον κύριο Meyssan και παρά το όποιο κύρος του είμαι υποχρεωμένος να διαφωνήσω με το συμπέρασμά του. (Με την αρχική του υπόθεση, ότι δηλαδή πρόκειται για σκόπιμη ενέργεια πλανητικών εξουσιαστών και όχι τυφλή κίνηση φανατικών, νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε). Η διχόνοια την οποία πιθανολογεί ο κύριος Meyssan ότι είναι ο στόχος της προβοκάτσιας, είναι πολύ απλοϊκή σαν εξήγηση. Ο Πόλεμος των Πολιτισμών και συγκεκριμένα η μεταφορά του σε δυτικά εδάφη (Η.Π.Α - Ευρώπη) δεν μπορεί να είναι παρά η ΤΕΛΙΚΗ αναμέτρηση, η λήξη της ύπαρξης του πλανήτη όπως τον ξέραμε.
Κήρυξη τέτοιου πολέμου αυτή τη χρονική στιγμή θα ήταν πολύ πρώιμη, από τη στιγμή που τα γηγενή στοιχεία (γηγενείς Αμερικανοί-Ευρωπαίοι και Χριστιανοί) επικρατούν ακόμη αριθμητικά. Η Παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να έχει τέτοιο στόχο, τουλάχιστον επί του παρόντος (ο πάγιος στόχος των ισχυρών για κατατρομοκράτηση των λαών ασφαλώς και ισχύει).

Αντιθέτως, κατ' εμέ, ο άμεσος στόχος των παγκοσμιοποιητών είναι να μας ενώσουν και όχι να μας διχάσουν!

Ήδη οι φωνές "προθύμων" που μας καλούν να συνδιαλλαγούμε με το "μετριοπαθές" Ισλάμ ώστε το "ακραίο" Ισλάμ να απομονωθεί, πληθαίνουν (π.χ καθηγητής της Παντείου ονόματι Βενέτης προχθές στον Σκάι). Είναι άλλωστε γνωστός μηχανισμός προπαγάνδας, το να προσπαθεί κάποιος να συμβιβάσει ανόμοια πράγματα, επισείοντας κάποιον τεχνητό "μπαμπούλα", κάποιον δήθεν κοινό εχθρό ενώπιον του οποίου πρέπει οι "απειλούμενοι" να ενωθούν κι ας μην συμφωνούν.
Υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε (ουσιαστικά συρόμαστε) οι γηγενείς συμπαγείς (εθνικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά) πληθυσμοί να συνδιαλλαγούμε στο έδαφός μας με απρόσκλητα ξένα στοιχεία και με όρους παγκοσμιοποίησης (δήθεν σεβασμό στη διαφορετικότητα, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ανεξιθρησκεία και άλλα παρόμοια) ενώ δεν θα έπρεπε καν να συζητούμε, αφού πρόκειται για την επιβίωσή μας.
Και για να μην πάμε μακριά, κοιτάξτε τη φωτογραφία που ανάρτησε η κυρία Βεργή παραπάνω. Τι βλέπετε; Εγώ βλέπω την παγκόσμια (δια)κυβέρνηση. Επίσης ρίξτε μια ματιά στη φωτογραφία που δημοσιεύει αυτό το ιστολόγιο
http://thriskeftika.blogspot.gr/2015/01/blog-post_73.html. Εδώ βλέπουμε αίτημα "διαδηλωτή" για "θρησκείες ενωμένες" (παγκόσμια θρησκεία)ενάντια στο μίσος.
Βασικός νόμος της εγκληματολογίας: μετά από κάθε έγκλημα, περίμενε να δεις ποιος ωφελείται στο τέλος. Θα βρεις τον ένοχο.

[ΔΤ]

Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του Μεσαίωνα: Φεουδάρχες, δουλοπάροικοι και σταυροφορίες.
Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 1015.

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Κλασσικοπερίπτωση:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2015/01/11-2015.html

Παρίσι 11 Ιανουαρίου 2015 - Η ημέρα που η γιγάντια εκδήλωση υποκρισίας των δολοφόνων των λαών παρουσιάσθηκε ως υπέρτατη αξία της "δημοκρατίας"



Αν κάτι μου έμεινε από τις εικόνες της συγκέντρωσης στο Παρίσι, είναι η γεύση της υποκρισίας, η μυρωδιά του καμένου, η μπόχα της ψευτιάς και πάνω απ΄ όλα η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του γιγάντιου και του μεγαλειώδους.

Πώς αλλιώς να αισθανθώ, όταν βλέπω να διαδηλώνουν αγκαζέ για ανθρώπινα δικαιώματα εκείνοι που έκαναν και κάνουν τα πάντα για να καταργήσουν ακόμα και τα στοιχειώδη από αυτά.

Πώς θα μπορούσα να είμαι έστω και με το νού μαζί με αυτούς τους στυγερούς δολοφόνους που έχουν εξοντώσει εκατομμύρια φτωχών μόνο και μόνο για να αυγατίσουν τα κέρδη τους οι "αγορές";

Τη λύπη για τον άδικο χαμό των Γάλλων συνανθρώπων μου, την εξαφανίζει η οργή εμπρός στη θέα εκείνων που σήμερα υποκρίνονται τους θλιμμένους και τους αγανακτισμένους, ενώ προχθές άνοιγαν σαμπάνιες όταν η Ισραηλινή κυβέρνηση έκαιγε παιδάκια στη Γάζα και η ελληνική έστελνε στο τάφο χιλιάδες απελπισμένους και φτωχοποιημένους Έλληνες ,"Ευρωπαίους πολίτες".

Πώς να δεχτώ ως αυθόρμητη μια διαδήλωση που κατασκευάστηκε και σκηνοθετήθηκε απο τους μεγαλύτερους εγκληματίες της οικουμένης.

Απο αυτούς που χρόνια τώρα χρηματοδοτούν, οπλίζουν και εκπαιδεύουν δολοφόνους και "τρομοκράτες" μόνο και μόνο για να συντηρούν έναν "μπαμπούλα" έναν "εχθρό".

Έναν "εχθρό" που πάντα πρέπει να υπάρχει για να μπορούν να επιβάλλουν με τη φωτιά, το μολύβι και τις "αγορές" τη "Νέα Τάξη Πραγμάτων".

Αυτήν την "τάξη" δηλαδή που θα εξασφαλίσει μια για πάντα την ισχύ και την κερδοφορία των "γαλαζοαίματων" της παγκόσμιας ολιγαρχίας του κεφαλαίου.

Αντί για video και εικόνες από τη σημερινή γιγάντια επίδειξη υποκρισίας παραθέτω ένα Video απο αυτά που έκαναν κάποιοι απο αυτούς που καμώνονται σήμερα τους "αγανακτισμένους ανθρωπιστές και δημοκράτες":

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Έχοντας το Charlie Hebdo σαν δικαιολογία
Του Thierry Meyssan
Μετάφραση από γαλλικά: ΡΕΣΑΛΤΟ


Πενήντα περίπου αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έλαβαν μέρος στη διαδήλωση.

Την ώρα που εκατομμύρια Γάλλοι ξεσηκώνονται, χωρίς δισταγμό, προκειμένου να υπερασπιστούν την ελευθερία της έκφρασης και της θρησκείας, ο πολιτικός κόσμος και ο Τύπος, που τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος δεν σταματούν να τις γελοιοποιούν, εκμεταλλεύονται την κατάσταση, προκειμένου να αποκαταστήσουν τη «χαμένη αθωότητά» τους. Για τον Τ. Μ. η κυβέρνηση σκηνοθέτησε και ηγήθηκε μιας μεγάλης λαϊκής διαδήλωσης και ψάχνει σήμερα τον τρόπο με τον οποίο θα δικαιολογηθεί μία νέα στρατιωτική επιχείρηση στη Λιβύη. (Πρόλογος)

Μία ομάδα από τέσσερα ή πέντε άτομα που δήλωναν μέλη της Αλ-Κάϊντα της Υεμένης και του Ισλαμικού Κράτους κατακρεούργησαν μέσα σε τρεις ημέρες στη Γαλλία την ομάδα σύνταξης του περιοδικού Charlie Hebdo, δολοφόνησαν μία δημοτική αστυνομικό και πολλούς ομήρους, σε τρεις διαφορετικές περιοχές. Η Γαλλία που δεν είχε γνωρίσει μια τέτοια βία μετά από τις επιθέσεις της ΟΑΚ (Οργάνωση Μυστικού Στρατού) εδώ και πενήντα και πλέον χρόνια, αντέδρασε βροντοφωνάζοντας «Είμαστε όλοι Charlie», εκτελώντας τρεις από τους τρομοκράτες και οργανώνοντας μια τεράστια διαδήλωση πολλών εκατομμυρίων ατόμων.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Φρασουά Ολλάντ, δέχθηκε τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων που αντιπροσωπεύονται στη Βουλή. Κάλεσε τους Γάλλους σε εθνική ενότητα και έλαβε μέρος στη διαδήλωση, συνοδευόμενος από 50 περίπου ξένους ηγέτες.

Σε προηγούμενο άρθρο* παρατήρησα ότι ο τρόπος δράσης των τρομοκρατών δεν είχε καμία σχέση με το γνωστό τρόπο των τζιχαντιστών αλλά έμοιαζε αντιθέτως με τον τρόπο δράσης στρατιωτικής ομάδος κομάντο.

Κατέληγα στο συμπέρασμα ότι, ανεξάρτητα από το ποιοι το διέπραξαν, το μόνο που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ποίοι το διέταξαν.

Σ’ αυτό το δεύτερο άρθρο θα ήθελα να επανέλθω στις αντιδράσεις που προκαλεί αυτή η υπόθεση.

Η άρση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι

Αμέσως μετά την ανακοίνωση του μακελειού στο Charlie Hebdo, στις 7 Ιανουαρίου 2015, γύρω από τις 12 το μεσημέρι ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλ αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το Σχέδιο Βιζιπιράτ (Vigipirate) (σχέδιο καταπολέμησης της τρομοκρατίας) στην διοικητική περιοχή Ιλ-ντε-Φρανς (Παριζιάνικη περιοχή). Αυτό περιλαμβάνει καμιά εκατοστή αυτομάτως εφαρμόσιμα μέτρα και περίπου άλλα διακόσια μέτρα επιλογής. Ανάμεσα στα επιλεγμένα μέτρα ο υπουργός των Εσωτερικών εξήγγειλε την προσωρινή διακοπή όλων των εγκεκριμένων διαδηλώσεων. Οι αρχές φοβούνταν στην πραγματικότητα μήπως οι τρομοκράτες πυροβολήσουν το πλήθος.

Όμως μία μερίδα της Άκρο-αριστεράς κάλεσε σε άμεση διαδήλωση προς υποστήριξη του Charlie Hebdo. Ύστερα από κάποιες ώρες αμφιταλάντευσης, ο αρχηγός της αστυνομίας επέτρεψε μία συγκέντρωση που θα άγγιζε τις 100.000 διαδηλωτών.

Ακόμη πιο παράδοξο: Ο πρωθυπουργός κήρυξε ημέρα εθνικού πένθους την επομένη, 8 Ιανουαρίου. Ένα πλήθος συγκεντρώσεων οργανώθηκαν από τις Αρχές για να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή.

Ακόμη πιο απίστευτο: Το σοσιαλιστικό κόμμα κάλεσε σε πολυπληθή εθνική διαδήλωση, την Κυριακή 11 Ιανουαρίου, που θα συγκέντρωνε στο Παρίσι πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπων.

Τοιουτοτρόπως, η κυβέρνηση μπορούσε μεν να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις ως επικίνδυνες για τους συμμετέχοντες, αλλά τα μέλη της μπορούσαν να οργανώσουν μία τεράστια διαδήλωση και να καλέσουν ηγέτες ξένων χωρών χωρίς κανένα φόβο για την ασφάλειά τους.

Αυτός ο χειρισμός αποδεικνύει ότι, παρ’ όλες τις δηλώσεις της, η κυβέρνηση γνώριζε επακριβώς το εύρος της απειλής και ήξερε ότι δεν αφορούσε τις συγκεντρώσεις.

Οπότε ήταν προτιμότερο να εστιάσει αποκλειστικά σ’ αυτό το απίστευτο λαϊκό ξέσπασμα υπέρ της ελευθερίας.

Η Εθνική ενότητα

Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση κρίσης, Δεξιά κι Αριστερά συμφώνησαν να συμμετάσχουν σε μία κοινή εθνική διαδήλωση. Αλλά για ποιες αξίες ή εναντίον ποίου πρόκειται αυτοί να διαδηλώσουν;

Αποκαλύπτεται ότι οι ιθύνοντες της Δεξιάς και της Αριστεράς μοιράζονταν τις ίδιες αντιθρησκευτικές, αντιεθνικές και αντιμιλιταριστικές αξίες του άκρως αριστερίστικου Charlie Hebdo. Είναι γνωστό ότι ο ιδρυτής του, Φιλίπ Βαλ, ήταν φίλος του Σαρκοζύ.

Ανακαλύπτεται ξαφνικά ότι ο νέος του διευθυντής, Σάρμπ, ήταν σύντροφος μιας υπουργού της Δεξιάς, της Ζανέτ Μπουγκράμπ.

Αυτή, ήταν προσκεκλημένη στο κρατικό κανάλι TF1. Βαθειά συγκινημένη διηγήθηκε τον έρωτά της. Εν συνεχεία παρουσίασε τις αντιθρησκευτικές πεποιθήσεις του Σάρμπ ως μία στράτευση μη θρησκευτικού χαρακτήρα ενάντια στον ισλαμισμό.

Ύστερα συνέκρινε το φίλο της με τον Ζαν Μουλέν (1899 – 1943) και ζήτησε να ενταφιασθεί όπως κι εκείνος στο Πάνθεον. Τελειώνοντας επεσήμανε ότι το ζεύγος είχε οραματισθεί να εγκαταλείψουν τη Γαλλία και να ξαναρχίσουν τη ζωή τους κάπου αλλού.

Μένουμε αποσβολωμένοι. Εν ολίγοις, η Ζανέτ Μπουγκράμπ, φανερώνει την περιφρόνησή της προς τους συμπολίτες της, εξομοιώνει το διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία με τον αντιθρησκευτικό αγώνα και θέτει σε ίση μοίρα έναν αντιεθνικιστή γελοιογράφο με τον ιδρυτή του Εθνικού Συμβουλίου της Αντίστασης.

Η οικογένεια του Σάρμπ προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί, πλην όμως η αμφιβολία είχε ήδη εισχωρήσει.

Και προκειμένου να καταλάβουμε καλά τι σημαίνει «εθνική ενότητα» από τη μεριά της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, οι σοσιαλιστές αρχηγοί δηλώνουν ότι το Εθνικό Μέτωπο (Μαρίν Λεπέν) θα αποκλεισθεί από τη «δημοκρατική» διαδήλωση.

Εννοήσαμε το τεράστιο μέγεθος του ζητήματος; Πολιτικοί αρχηγοί υποδεικνύουν στη Δημοκρατία να αποκλείσει τους ανταγωνιστές τους. Τελικά το Εθνικό Μέτωπο ενώθηκε με τις διαδηλώσεις στην επαρχία.

Η Διεθνής ενότητα

Ο πρόεδρος Ολάντ προσκαλώντας κάθε είδους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, να ανοίξουν μαζί του τη διαδήλωση, απέβλεπε να προσδώσει επισημότητα.

Ανάμεσα στους παρόντες ξεχωρίσαμε τους Ντέιβιντ Κάμερον και Μπέντζαμιν Νετανιάχου, των οποίων τα κράτη διαθέτουν μία πανίσχυρη στρατιωτική λογοκρισία. Ή ακόμη τον Έρικ Χόλντερ, Υπουργό Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, η χώρα του οποίου αγαπάει τόσο πολύ την ελευθερία της έκφρασης ώστε βομβάρδισε και κατέστρεψε πλήθος τηλεοπτικών εγκαταστάσεων, αρχής γενομένης από το Βελιγράδι μέχρι τα δίκτυα της Λιβύης.

Τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, η χώρα του οποίου απαγορεύει την ανέγερση χριστιανικών Ναών (ακόμη κι αν δείχνει έτοιμος να επιτρέψει σύντομα κάποια). Ή ακόμη πάλι τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου ο οποίος έδινε συγχαρητήρια στους αγωνιστές της Αλ-Κάιντα που νοσηλεύονταν στα ισραηλινά νοσοκομεία. Χωρίς να ξεχνάμε πάλι τον Έρικ Χόλντερ, τον Αχμέτ Νταβούτογλου και τον βασιλιά Αμπνταλάχ της Ιορδανίας, των οποίων τα κράτη οργάνωσαν το Ισλαμικό Κράτος (DAESH) τον Ιανουάριο του 2014.

Τι γύρευαν, λοιπόν, να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο Παρίσι; Σίγουρα όχι να υπερασπιστούν την ελευθερία της έκφρασης και της θρησκείας, τις οποίες αντιμάχονται ουσιαστικά.

Η ελευθερία της έκφρασης

Ο πολιτικός κόσμος άδραξε την ευκαιρία για να επωφεληθεί. Το ίδιο συνέβη και με τον Τύπο. Αυτός βλέπει στο Charlie Hebdo ένα παράδειγμα ελευθερίας την οποία ο ίδιος δεν σταματάει να ποδοπατάει, διαρκώς αυτό - λογοκρινόμενος και εμφανιζόμενος συνεχώς αλληλέγγυος στα κυβερνητικά εγκλήματα που διαπράττονται στο εξωτερικό.

Ο γαλλικός Τύπος είναι σαφώς πολυάριθμος αλλά εξαιρετικά κονφορμιστικός και καθόλου πλουραλιστικός. Και αυτό φαίνεται ακόμη και στην ομόφωνη παρουσίαση του περιοδικού Charlie Hebdo από τον Τύπο. Γιατί, αντίθετα με όσα ισχυρίζεται (ο Τύπος), το σατυρικό περιοδικό εναντιωνόταν στην ελευθερία της έκφρασης ιδιαίτερα όταν έκανε έκκληση για την απαγόρευση του Εθνικού Μετώπου ή όταν συνηγορούσε υπέρ της λογοκρισίας στο Ιντερνέτ.

Όπως κι αν είναι δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε όταν βλέπουμε τον Τύπο να υπερασπίζεται τελικώς αυτούς που δέχθηκαν επίθεση για αυτά τα οποία έχουν εκφράσει.

Σχετικά με τον στίβο των τζιχαντιστών

Ακολουθώντας την έρευνα σε λανθασμένη κατεύθυνση, ο Τύπος παρουσιάζει το προφίλ των τρομοκρατών και ξεχνάει να ψάξει τους εντολοδότες τους. Χωρίς αστεία, ο Τύπος εξηγεί ότι αυτό το κύμα των επιθέσεων είναι μία συνεργασία μεταξύ των μελών της Αλ-Κάιντα στην Υεμένη και του Ισλαμικού Κράτους (DAESH) την ώρα που οι δύο οργανώσεις διεξάγουν έναν λυσσαλέο πόλεμο μεταξύ τους που προκάλεσε ήδη τουλάχιστον 3000 θύματα στα δύο στρατόπεδα.

Ως προς αυτό το θέμα εκπλήσσομαι για τις αναφορές αυτές. Θα πρέπει σύντομα να προκύψει κάποια νέα αναφορά που να συνδέει αυτήν την επίθεση με τη Λιβύη. Στην ουσία, εάν ο Φρανσουά Ολάντ ακολουθήσει τα βήματα του Τζώρτζ Μπους θα πρέπει να προβεί σε επίθεση κατά της Υεμένης παρ’ όλο που η Γαλλία δεν έχει μεγάλα συμφέροντα εκεί. Όμως, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ειδικός σύμβουλος του προέδρου, ο στρατηγός Πούγκα, προετοιμάζει αυτή τη στιγμή μία καινούργια στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη.

Αυτός ο στόχος είναι πολύ πιο λογικός. Η Γαλλία θα μπορούσε, λοιπόν, να αντλήσει τα οφέλη που ήλπιζε να αποκομίσει από την πρώτη της παρέμβαση.

Και θα τελείωνε το αμερικανικό σχέδιο αναδιαμόρφωσης «της διευρυμένης Εγγύς Ανατολής» όπως δημοσιεύθηκε από το Robin Wright στο New York Times το Σεπτέμβριο του 2013 και όπως ξεκίνησε από το Ισλαμικό Κράτος (DAESH) στο Ιράκ και στη Συρία.

Reseau Voltaire 12 Ιανουαρίου 2015
http://www.voltairenet.org/article186440.html


*Ποιος έδωσε την εντολή για το χτύπημα εναντίον του
Charlie Hebdo;
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/01/charlie-hebdo.html

[υπολογισμένα βήματα]

Ιστορικό άλμα δημοτικότητας για τον Φ. Ολάντ:

http://www.tanea.gr/news/world/article/5200214/istoriko-alma-dhmotikothtas-gia-ton-fransoya-olant/


Να που οι μπαμπούλες είναι πολύ χρήσιμοι για να τρώμε όλο το φαΐ μας.

[Αγχιδαίμων]

Σκυλομαχίες και εδώ; Μήπως τα γεγονότα είναι παράλληλα με τους σκοτωμούς μαύρων/λευκών και επάνω στις ΗΠΑ; Διαίρει και βασίλευε; Εσωτερικοί πόλεμοι (ίσως όχι εμφύλιοι, ή και εμφύλιοι, είτε αλλόφυλοι, είτε θρησκευτικοί/μη θρησκευτικοί, είτε όποιου τύπου μποράνε) εντός των χωρών; Καλλιέργια μίσους για την εύκολη επίτευξη των σκοπών τους; Και όχι μόνο στη Γαλλία ή στις ΗΠΑ, αλλά παντού; Ο "εμπλουτισμός" των χωρών με αλλόφυλους και αλλόθρησκους λαθρομετανάστες μήπως τους χρησιμεύει και σ` αυτό; Όλη η Γη να γίνει μπαρούτι; Η Ανθρωπότητα ν` αποδεκατιστεί; Τα χείριστα έρχονται (αγάλι - αγάλι) παντού; Μήπως οι ηγεμόνες των τόσων "κρατών" οι παρευρεθέντες στο ilsont Charlie αποδεικνύουν την ελαύνουσα κυβερνητική, οικονομική και πολιτική παγκοσμιοποίηση στην δύση του αποκόσμου τους; Call (them) pack?