Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το Πολυτεχνείο και η σφετεριστική αυθάδεια...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 13, 2013 9:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Το Πολυτεχνείο και η σφετεριστική αυθάδεια... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το Πολυτεχνείο και η σφετεριστική αυθάδεια…



Κάθε χρόνο στην επέτειο της Εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 κατακλύζεται η εμπορική αγορά από τους σφετεριστές του Πολυτεχνείου και συνωστίζεται στην τηλεοπτική αγορά το πλήθος των κάλπικων παράδων…

Οι πάντες σπεύδουν στις τηλεοπτικές πασαρέλες να πουλήσουν όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού τους».


Βεβαίως αυτά που καταναλώνονται κυρίως είναι οι παραχαράξεις του Πολυτεχνείου και τα ψεύδη, τα ασύστολα ψεύδη.

Το πλέον, όμως εμετικό είναι ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ και η καπηλεία του Πολυτεχνείου από τους εμπόρους της «προοδευτικότητας», τους «αριστερούς» κάθε απόχρωσης, από όλους εκείνους με τα ισόβια «αριστερά» πιστοποιητικά. ΑπΆ όλους αυτούς που ξεπούλησαν και εξαργύρωσαν τα πάντα: Όλα τα αγωνιστικά υπάρχοντά τους. Σαν μικρομπακαλίστικες ψυχές πούλησαν «τοις μετρητοίς» το λίγο «ηρωισμό» τους και τις αντιδικτατορικές τους μετοχές στο Χρηματιστήριο της πολιτικής συναλλαγής.

Ο σφετερισμός της Ιστορίας, με τη συνακόλουθη διπροσωπία, υποκρισία και απάτη, χαρακτηρίζει ΠΑΝΤΑ τα εκφυλιστικά ΠΟΛΙΤΙΚΑ φαινόμενα και «υποκείμενα» της Ιστορίας.

Στους κόλπους της Αριστεράς ο σταλινισμός αποτελεί το ΟΝΕΙΔΟΣ της σφετεριστικής αυθάδειας.

Τα ελληνικά προϊόντα και υποπροϊόντα του σταλινισμού, πλήρως, σήμερα ενσωματωμένα στο σύστημα, ζουν και αναπνέουν ακόμα μόνο μέσω του σφετερισμού και της εμπορίας των αγωνιστικών επαναστατικών Ιδεών και Παραδόσεων…

Γι αυτό και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σφετερίζονται και καπηλεύονται αγρίως το Πολυτεχνείο…

Και αυτόν, όμως, τον «κλασσικό» σταλινικό σφετερισμό, τον έχει ξεπεράσει, σε χυδαιότητα, κυνικότητα και αλαζονεία, η πασοκική ελονοσία…

Το ΠΑΣΟΚ έχει «σπάσει» όλα τα ρεκόρ, ιδιαίτερα η «εκσυγχρονιστική» του μετάλλαξη…

Η «εκσυγχρονιστική» κάστα των νεόπλουτων της εξουσίας, που αποτελεί το ολοκληρωμένο και τελειωτικό προϊόν του εκφυλισμού του ΠΑΣΟΚ, αποτελεί, στην ελληνική ιστορία, την πιο μακάβρια γκριμάτσα της κυνικής σφετεριστικής υποκρισίας και απάτης.

Αυτή η κάστα εξαργύρωσε τα πάντα, μετέβαλε το Πολυτεχνείο σε μούμια Αιγυπτιακή, αλλά και σε «πλυντήριο» των εγκλημάτων της, αποτέλεσε την αιχμή της δωσίλογης φρενοβλάβειας και συνεχίζει να σφετερίζεται το Πολυτεχνείο!!!

Ένα μικρό δείγμα είναι το παρακάτω σχόλιο-ρεπορτάζ, που διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/11/social-media.html




«Η αφίσα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για το Πολυτεχνείο με τον Παύλο Φύσσα προκάλεσε σάλο στα social media

Mε τη φωτογραφία του Παύλου Φύσσα να φιγουράρει ανάμεσα στον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Σωτήρη Πέτρουλα και Νίκο Τεμπονέρα, η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ δημιούργησε μία αφίσα για την 40η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Στην αφίσα, η οποία έχει προκαλέσει έντονη κριτική στα social media, κυριαρχεί το σύνθημα «Σήμερα πεθαίνει ο φασισμός», αλλά και το μήνυμα της πρωτοβουλίας...
του ΠΑΣΟΚ κατά του νεοναζισμού και της ρατσιστικής κοινωνικής βίας.

Παράλληλα, τη φωτογραφία συνοδεύουν τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου «Η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Εθνική Υπερηφάνεια δεν είναι ποτέ δώρο. Είναι απόκτημα και αποκτάται με αγώνα κάθε μέρα. Είναι θέμα μόνιμου Αγώνα».

Ωστόσο, η αφίσα φαίνεται πως έχει προκαλέσει την κοινή γνώμη με έντονες κριτικές να κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου μέσα από τα social media, μιλώντας για οικειοποίηση των νεκρών.

«Καπηλεύεστε νεκρούς που δεν ήταν δικοί σας ποτέ... κόμμα του 3#... αστείοι» σχολιάζει κάτω από το συγκεκριμένο post στο Facebook ένας χρήστης.

Την ίδια στιγμή, ένας άλλος με ειρωνικό ύφος αναρωτιέται αν θα κατέβουν οι ίδιοι στην πορεία.

ΟΥΣΤ | Ο Παύλος Φύσσας στην αφίσα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για το Πολυτεχνείο

Τόσους ήρωες εχει το Πασοκ να βάλει στην αφίσα.Τον Ακη,τον Μαντέλη,τον Πάγκαλο,τον ΓΑΠ,τους Αριστερούς βρήκε να βάλει; #Afisa_Pasok».


ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Νοέ 14, 2013 7:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ήρθε ο καιρός να ρίξουμε και αυτήν τη χούντα με ένα νέο Πολυτεχνείο…


Η εφετινή επέτειος της Εξέγερσης του Νοέμβρη συμπίπτει με μια τρίχρονη, ΑΝΟΙΚΤΗ κατοχή της Ελλάδας από τη νεοταξική χούντα του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου και της ΕΕ…

Τα δύο προηγούμενα χρόνια βιώσαμε την παράκρουση υποκρισίας των κυβερνητικών ανδρεικέλων.

Από τη μια μας έσφαζαν και μας έθαβαν ζωντανούς χωρίς ΕΛΕΟΣ, κατασπάραζαν τη χώρα και την ξεπουλούσαν αδίστακτα και από την άλλη είχαν το απύθμενο θράσος να υμνούν την Εξέγερση του Νοέμβρη.

Αναλυτικά διαβάστε το άρθρο:
«Πολυτεχνείο 2012: Υπό καθεστώς κατοχής του χρηματιστηριακού φασισμού…»
Θα το βρείτε με πάρα πολλά κείμενα για το Πολυτεχνείο, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7054


Στη φετινή επέτειο θα ζήσουμε ασφαλώς την ίδια υποκριτική παράκρουση και σφετεριστική αυθάδεια από ΟΛΕΣ τις κυβερνητικές δυνάμεις της κατοχής (και από αυτές που στηρίζουν και νομιμοποιούν την κατοχή με τις πράξεις τους ή παραλείψεις τους), αλλά φέτος υπάρχει και ένα επιπρόσθετο στοιχείο: Ο πραξικοπηματικός εκτροχιασμός της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ο φασισμός της υποκρισίας των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ ταυτίζεται ΕΥΘΕΩΣ με το πολιτικό του (πρακτικό) ισοδύναμο: Την αστυνομική βία, τρομοκρατία και καταστολή…

Η αστυνομία ανάγεται σε ΑΜΕΣΟ πολιτικό ρυθμιστεί, που θα καθορίσει, με διατάγματα, το πώς θα λειτουργήσει το Πολυτεχνείο.

Αυτή η αστυνομική πολιτική αυθάδεια αποτυπώνεται στη μακάβρια απειλή: «Το κτίριο θα αποκλειστεί και θα ακολουθήσει εισβολή των αστυνομικών, αν γίνει απόπειρα εκπομπής της ΕΡΤ στο χώρο του Πολυτεχνείου».

Δηλαδή θα γίνει μια νέα ΕΙΣΒΟΛΗ στο Πολυτεχνείο, όπως το 1973: Τότε από τη χούντα των συνταγματαρχών, σήμερα από τη χούντα των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ…

Ούτε αυτές τις επετειακές γιορτές δεν μπορεί να αντέξει η σημερινή χούντα. Ακριβώς διότι, παρά τον εκφυλισμό του Πολυτεχνείου από τους ποικιλόχρωμους εμπόρους τους καθεστώτος και τους σφετεριστές, το Πολυτεχνείο παραμένει ένα σύμβολο ΑΓΩΝΑ ενάντια σε κάθε χούντα (και στη σημερινή) και σαν τέτοιο μπορεί να πυροδοτήσει την κοχλάζουσα λαϊκή ΟΡΓΗ…

Η καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά τρέμει ένα νέο Πολυτεχνείο…

Ο τρόμος της αποκαλύπτει, χωρίς κανένα μακιγιάζ, το τι ακριβώς είναι: Μια νέα χούντα. Η χούντα των χρηματιστηριακών ληστών και δημίων, η χούντα του 4ου Ράιχ με κοινοβουλευτικό προσωπείο…

Εμπρός, λοιπόν, να επιταχύνουμε την πτώση και αυτής της χούντας με ένα νέο Πολυτεχνείο…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 15, 2013 12:08 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πολυτεχνείο: Σφετεριστικές μυθολογίες και ακροδεξιές συκοφαντίες…



Γράφαμε στο περσυνό μας αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο:

«¶λλο να ζεις μια ΕΞΕΓΕΡΣΗ και άλλο να την περιγράφεις εκ των υστέρων στη βάση των ιδεολογικών σου στερεοτύπων, σκοπιμοτήτων και μυθολογιών.
Τα γεγονότα εκείνης της περιόδου τα ζήσαμε σε όλη την έκτασή τους και το βάθος τους, ενεργητικά συμμετέχοντες…
Ζήσαμε και ΟΛΟΥΣ τους μετέπειτα σταθμούς τού σφετερισμού και εκφυλισμού του Πολυτεχνείου και έχουμε καταγράψει, από πολύ παλιά, αυτήν τη διαδικασία του εκφυλισμού που μετέτρεψε το Πολυτεχνείο σε μια μούμια Αιγυπτιακή και «αντικείμενο» της «αριστερής» κερδοσκοπίας και της «ακροδεξιάς» μυθολογίας…».


Στο περσυνό αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο συγκεντρώνουμε όλα τα σχετικά κείμενα.
ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7054


Ενδεικτικά:
1). «Πολυτεχνείο: Σιδερώνουν τις μνήμες»
2 ). «Η Ιστορία δεν είναι υστερία…»
3). «Το χρονικό της εξέγερσης»
4). «Τα χαρακτηριστικά της εξέγερσης»
5). «Οι αδίστακτοι έμποροι του Πολυτεχνείου»
6). «Οι νεκροί του Πολυτεχνείου»
7). «Βγήκαν οι βρικόλακες από τους τάφους τους»
8). «Γιατί το βλακώδες γίνεται πιστευτό από κάποιους;»
9). «Από το Πολυτεχνείο στο χρηματιστήριο της κάλπης»
10). «Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης»
11). «Πολυτεχνείο: Πρακτορικά παραμύθια για κρετίνους…»
12). «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Οι χυδαίες μυθολογίες της Χρυσής Αυγής»
13). «Πολυτεχνείο 2012: Υπό καθεστώς κατοχής του χρηματιστηριακού φασισμού…»
14). «Βρισκόμαστε στα σαγόνια του διεθνούς φασιστικού καρχαρία και εστιάζουμε στα «ακροδεξιά» περιττώματα…»
15). «Τι είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ»


Διαβάστε επίσης και τα κείμενα:
α) «Η χούντα του ΄67 και ο σύγχρονος φασισμός»
β). «Η κίνηση των ιδεών στα χρόνια της Χούντας»
γ). «21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 – ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ»
δ). «Το αγοραίο λίπος της ιντελλιγκέντσιας της Πλατείας Κολωνακίου»

ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3297
Και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4404


Εδώ θεωρούμε σκόπιμο και επίκαιρο να αναδημοσιεύσουμε από το περσινό μας αφιέρωμα τα παρακάτω: Μια σύνθεση κειμένων:




Πολυτεχνείο 2012: Υπό καθεστώς κατοχής του χρηματιστηριακού φασισμού…



Σήμερα ζούμε σπαρακτικά μια άλλη δικτατορική μπότα, πιο δόλια και ύπουλη, διότι έχει επιβληθεί με «δημοκρατικές» διαδικασίες και τα απανωτά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα…

Η εφετεινή επέτειος της Εξέγερσης του Νοέμβρη συμπίπτει με μια δίχρονη, ΑΝΟΙΚΤΗ κατοχή της Ελλάδας από τη νεοταξική χούντα του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου και της ΕΕ…

Η υποκρισία, συνεπώς, των καθεστωτικών δυνάμεων έχει κτυπήσει κόκκινο. Τα εκτελεστικά όργανα αυτής της ΚΑΤΟΧΗΣ μας, δηλαδή τα ποικίλα κυβερνητικά ανδρείκελα και ΟΛΑ τα κόμματα που στηρίζουν αυτό το καθεστώς, υμνολογούν (!) το Πολυτεχνείο και χύνουν ποταμούς δακρύων και ηθικών αναθυμιάσεων εναντίον του …φασισμού: Η υποκρισία σε παράκρουση…

Ο νέος φασισμός επιχειρεί να ξεπλυθεί με τον παλιό φασισμό, επιχειρεί να κρύψει το δόλιο πρόσωπό του και τη δικτατορική του βαρβαρότητα εναντίον του ελληνικού λαού με άλλοθι τη χούντα και τα πεπαλαιωμένα φασιστικά κλισέ…

Ο Φασισμός ΠΑΝΤΑ ήταν το κόμμα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ της Νέας Τάξης (ο σημερινός) είναι η διεθνής «μαφία» των τραπεζιτών και των τοκογλύφων…

Συνεπώς τα ανδρείκελα αυτών των «νταβάδων» του χρήματος και της τοκογλυφίας είναι τα εκτελεστικά όργανα του νεοταξικού φασισμού…

ΟΙ σημερινοί δικτάτορες- ανδρείκελα της τοκογλυφικής χούντας μας σφάζουν και μας θάβουν ζωντανούς χωρίς ΕΛΕΟΣ, κατασπαράζουν τη χώρα και την ξεπουλούν αδίστακτα και έχουν το απύθμενο θράσος να μιλούν για την Εξέγερση του Νοέμβρη και εναντίον των δικτατοριών…

Θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με δύο ακόμα κείμενα:

α). «Από το Πολυτεχνείο στο χρηματιστήριο της κάλπης»
β). «Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης»


Θεωρήσαμε αναγκαίο το δεύτερο κείμενο, διότι πολλοί επιχειρούν πλαγίως (δηλαδή δολίως») να αμαυρώσουν το Πολυτεχνείο με το τέχνασμα των «γενεών». Ένα τέχνασμα που ταυτίζει την εξέγερση ενός λαού και τους ηρωικούς αγώνες του με τη «γενιά» των σφετεριστών αυτών των αγώνων, με εκείνους που κατόπιν ενσωματώθηκαν στους μηχανισμούς του καθεστώτος και της Νέας Τάξης…

Τα κείμενα Βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6102

Επίσης στην ίδια ενότητα διαβάστε ακόμα:
α). «Οι αδίστακτοι έμποροι του Πολυτεχνείου»
β). «Βρισκόμαστε στα σαγόνια του διεθνούς φασιστικού καρχαρία και εστιάζουμε στα «ακροδεξιά» περιττώματα…»
γ). «Τι είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ»


Από το Πολυτεχνείο στο χρηματιστήριο της κάλπης



Είναι μια γνωστή παλιά ιστορία: Ο μικροαστός μεταρρυθμιστής, ο λάτρης του ψηφοδελτίου, βλέπει σε όλα τα πράγματα του κόσμου μια «καλή» και μια «κακή» πλευρά και πιστεύει στους «ανθόσπαρτους δρόμους» του ψηφοδελτίου.

Είναι επίσης μια γνωστή παλιά ιστορία: Η πραγματική πορεία των πραγμάτων πολύ λίγο σκοτίζεται με τους μικροαστικούς συνδυασμούς και διασκορπίζει στον αέρα τους «ανθόσπαρτους δρόμους» των ψηφοδελτίων, τους «σωρούς» των εκλογικών αυταπατών.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου, αυτό το ηρωικό και ρωμαλέο λαϊκό Κίνημα οδηγήθηκε και καναλιζαρίστηκε στους «ανθόσπαρτους δρόμους» της δημοκρατικής δημαγωγίας και καπηλείας, στο ψηφοδέλτιο!!!

Το Πολυτεχνείο έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης.



Η γενιά του Πολυτεχνείου, στη συντριπτική της πλειοψηφία, εξαργύρωσε σε αυτό το καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά της από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα της εναντίον της χούντας.

Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού.

Η γενιά αυτή έγινε κυρίαρχη, το νέο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο. Η «αριστερή» αυτή γενιά του νεοταξικού κατεστημένου δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ο εκλογικός κρετινισμός «μπολιάστηκε» με το ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟ του κύρους των λαϊκών αγώνων και το ψηφοδέλτιο έγινε το «είδωλο» του σφετερισμού…


Το ιστορικό αποτέλεσμα, σήμερα, απαστράπτει: ζούμε μια νέα χούντα, απείρως ποιο ύπουλη, δόλια και εγκληματική από τη χούντα των συνταγματαρχών.

ΖΟΥΜΕ τη χούντα της ΕΕ, του ΔΝΤ, των τραπεζών και των διεθνών μαφιών του χρήματος. Τη χούντα της Νέας Τάξης με τα ανδρείκελά της, τα κόμματα προτεκτοράτα της και τους αποτρόπαιους προπαγανδιστικούς «αριστερούς» μηχανισμούς της (ΜΜΕ).


Βρισκόμαστε υπό πολυεδρική ΚΑΤΟΧΗ, μια κεκαλυμμένη δικτατορική κατοχή, τέτοια χωρίς ιστορικό προηγούμενο…

ΚΑΙ ΟΛΟΙ αυτοί οι «άθλοι» επιτεύχθηκαν με την απάτη της «δημοκρατικής» κάλπης!!!


ΤΩΡΑ χρειαζόμαστε ΝΕΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ, ισχυρότερων πολιτικών δονήσεων για να απαλλαγούμε από αυτή τη ΝΕΑ ΦΡΙΚΗ…

Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης



Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι με τις γενικές αφαιρέσεις αλλοιώνεται η πραγματικότητα και συγχωρούνται οι αμαρτίες.

Με τα τεχνάσματα των αφαιρέσεων (καθεστωτικά, απλουστευτικά τεχνάσματα) εξατμίζεται η Ιστορία, αφυδατώνονται τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των ιστορικών γεγονότων, εξαφανίζεται το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της λαϊκής δράσης και σχηματοποιείται σε κάποια πρόσωπα που σφετερίζονται τα γεγονότα και επικυρώνονται από το καθεστώς.

Όταν μιλάμε για τη «γενιά του Πολυτεχνείου», δίχως να προσδιορίζουμε όλα τα παραπάνω, διαπράττουμε αυτή την αυθαιρεσία και εγκλωβιζόμαστε στην καθεστωτική λογική: Σε αυτήν που εμφανίζει τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη σαν έργο κάποιων προσώπων που κερδοσκόπησαν πάνω στα γεγονότα, που σφετερίστηκαν τα γεγονότα και επικύρωσαν αυτή την κερδοσκοπία και αυτόν το σφετερισμό σαν «γενιά του Πολυτεχνείου».

Αυτό το σφάλμα της υπεραπλούστευσης το έχουμε διαπράξει κακώς και εμείς σε κάποια κείμενά μας, αν και σαφέστατα καθορίζαμε πάντα ότι με το σχήμα «γενιά του Πολυτεχνείου» εννοούσαμε τις πολιτικές δυνάμεις που αν και συμμετείχαν (θετικά ή αρνητικά, οι περισσότερες αρνητικά) στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ σφετερίστηκαν αυτά τα γεγονότα και εξαργύρωσαν την όποια συμμετοχή τους στο εκλογικό χρηματιστήριο της καθεστωτικής αναρρίχησης και κομματικής ΑΠΑΤΗΣ…

Κάθε τέτοιο, όμως, σχήμα που ανάγει τις εποχές και ιδιαίτερα τις Επαναστάσεις και τα μεγάλα λαϊκά κινήματα σε «γενιές» είναι αποπροσανατολιστικό: Ένα δόλιο τέχνασμα εξαπάτησης.

Ένα δόλιο καθεστωτικό τέχνασμα διότι αδειάζει την ΙΣΤΟΡΙΑ από κάθε περιεχόμενο, αποξηραίνει τους χυμούς της, αφανίζει τη δράση του λαού, εξανεμίζει τις ΙΔΕΕΣ αυτής της δράσης, αποχρωματίζει πολιτικά τα γεγονότα, τα ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΕΙ και τα «κλειδώνει» σε καθεστωτικά καλούπια: Στα «πρόσωπα» και στα «είδωλα» των σφετεριστών-κομματικών παιχτών…

Έτσι είναι εύκολο να πούμε ότι η «γενιά του Πολυτεχνείου» μάς οδήγησε στη σημερινή ευρω-δουλοπαροικία και να φέρουμε σαν παράδειγμα τους Λαλιώτηδες, τους Ανδρουλάκηδες, τις Δαμανάκηδες και ΣΙΑ…

Εδώ, βεβαίως, διαπράττουμε και άλλη ισοπεδωτική αυθαιρεσία, διότι δεν ήταν αυτοί που δημιούργησαν το Πολυτεχνείο, το αντίθετο μάλιστα: Αγωνίστηκαν στην αρχή να μην πάρει τις εκρηκτικές λαϊκές διαστάσεις που πήρε. Απλώς, ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, σαν κομματικά είδωλα του καθεστώτος, πλειοδότησαν σφετεριστικά πιο βάρβαρα και άπληστα από άλλους…

Γίνεται άμεσα αντιληπτό, ότι με μια τέτοια εξίσωση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» με το λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 1973 καταδικάζεται το Πολυτεχνείο, οι ιδέες του, τα επαναστατικά του μηνύματα, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΗ: Η αυτό-οργάνωσή του…

Με τέτοια δόλια αφαιρετικά σχήματα και τεχνάσματα καταδικάζονται όλες οι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ και οι λαϊκές ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ: Η «γενιά του Γαλλικού Μάη», η «γενιά του ΕΑΜ», η «γενιά της Ρώσικης Επανάστασης», η «γενιά της Γαλλικής Επανάστασης», η «γενιά της Επανάστασης του 1821» κ.λπ…

Με τέτοια τεχνάσματα αφαιρείται από την ΙΣΤΟΡΙΑ η ΟΥΣΙΑ της: Ότι το ουσιώδες σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, σε κάθε μεγάλο λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ, σε κάθε ΕΞΕΓΕΡΣΗ είναι η ΕΙΣΒΟΛΗ στην πολιτική αρένα του Λαού, η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ, καταλυτική, ενεργητική και ανατρεπτική συμμετοχή και ΟΡΓΑΝΩΣΗ των πλατειών λαϊκών μαζών: ΕΙΝΑΙ αυτή το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της δράσης που κινεί τα πράγματα…



Και όλη αυτή η λαϊκή θεομηνία δεν είναι «γενιά»: Είναι η δράση του λαού έξω και ενάντια σε κάθε καθεστωτικό σχήμα «γενιάς» το οποίο ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ κατασκευάζεται για να εκπορνεύσει, ακόμα και να συκοφαντήσει όλον τον εξεγερμένο λαό, όλη τη «γενιά» της λαϊκής επαναστατικής πλημμυρίδας…

Αυτό, λοιπόν, που σήμερα λέγεται «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι οι καθεστωτικοί σφετεριστές του λαϊκού ξεσηκωμού, τα πολιτικά υποκείμενα που θέλουν να σβήσουν τις επαναστατικές διεργασίες, τα αγωνιστικά μηνύματα και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ τού εξεγερμένου λαού το Νοέμβρη του 1973…

Από αυτήν την άποψη, αυτή η «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι μια ασήμαντη, ελάχιστη μειοψηφία, σε σχέση με τη «γενιά του λαού», δηλαδή με τον ελληνικό λαό που ξεσηκώθηκε το Νοέμβρη: Με το ΜΕΓΑ πλήθος των ανώνυμων αγωνιστών, αλλά και με το μέγα πλήθος των συνειδητών και επώνυμων αγωνιστών που δεν εξαργύρωσαν τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ τους στο Πολυτεχνείο…

Το σπουδαιότερο: Αυτή η «γενιά του Πολυτεχνείου» (τα κόμματα, τα πρόσωπα - σφετεριστές και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους) δεν έχουν απολύτως καμία ΣΧΕΣΗ με τις Ιδέες και τις Πρακτικές, με τα Οράματα και τους Σκοπούς του Πολυτεχνείου: Τη «γενιά» του εξεγερμένου ελληνικού λαού εκείνον το Νοέμβρη…

Αυτά τα αγωνιστικά οράματα, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τις ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ πρακτικές του Πολυτεχνείου, προσπαθούν να αμαυρώσουν και να ακυρώσουν τα ανδρείκελα, κάθε κοπής και χρώματος, με το να τα ταυτίζουν με τη «γενιά του Πολυτεχνείου» που μεταλλάχτηκε σε δωσίλογους γενίτσαρους εναντίον του ελληνικού λαού…



Διαβάστε επίσης και τα κείμενα:
α) «Η χούντα του ΄67 και ο σύγχρονος φασισμός»
β). «Η κίνηση των ιδεών στα χρόνια της Χούντας»
γ). «21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 – ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ»
δ). «Το αγοραίο λίπος της ιντελλιγκέντσιας της Πλατείας Κολωνακίου»

Όλα αυτά και πολλά άλλα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3297
Και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4404

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 15, 2013 11:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πολυτεχνείο 2013
Γράφει: Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης



Σκεφτήκαμε φέτος η εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να μην είναι απλώς ένα μνημόσυνο σε όσους αντιστάθηκαν και έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους στον αγώνα για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» αλλά μια αφορμή για να γνωρίσουμε, να θυμηθούμε, να προβληματιστούμε και να συμπεράνουμε.
Καμία εξέγερση δεν έγινε μόνο από τη νεολαία αλλά και καμία εξέγερση δεν έγινε χωρίς τη νεολαία.
Έτσι έγινε και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στην οποία βρέθηκαν φοιτητές, νέοι, μαθητές όπως εμείς, που η καρδιά τους χτύπησε δυνατά, τόσο πολύ, που ακούστηκε σε ολόκληρη την οικουμένη.
Πολλές απΆ αυτές τις νεανικές καρδιές, σταμάτησαν βίαια να χτυπούν, για να μπορούν, σήμερα, οι δικές μας να χτυπάνε ελεύθερα το ίδιο ανήσυχα και το ίδιο δυνατά.
Ας προσπαθήσουμε να μεταφερθούμε, νοερά, στο μικρό διαμέρισμα που έμεναν η κυρά-Δέσποινα με την κόρη της, τη Μαρία.

Δύσκολη μέρα και η σημερινή για την κυρά-Δέσποινα. Η Μαρία, η κόρη της, η μονάκριβή της, το αίμα της καρδιάς της, δεν γύρισε ακόμα στο σπίτι.
Πάνε 10 μέρες τώρα που επιστρέφει στο σπίτι αργά.
Πάει κι αυτή εκεί, στο Πολυτεχνείο, μαζί με άλλους συμφοιτητές της.
Η κυρά-Δέσποινα έχει κολλήσει το αυτί της στο ραδιόφωνο.
«Μερικοί ταραξίες και αναρχικά στοιχεία βρίσκονται μέσα στο Πολυτεχνείο με σκοπό να καταλύσουν την τάξιν» λέει και ξαναλέει ο εκφωνητής.
«Η Μαρία μου ταραξίας;», αναρωτιέται φωναχτά η κυρά-Δέσποινα.

«Μα από τότε που έχασε τον πατέρα της, 14 χρονών ήταν τότε, δεν άφησε μεροκάματο για μεροκάματο. Όπου έβρισκε, έτρεχε να δουλέψει.
Και στο Πολυτεχνείο μπήκε μόνο με την αξία της. Εγώ η καψερή, δεν μπορούσα να της προσφέρω κάποια βοήθεια»


Έκλεισε το ραδιόφωνο και κάθισε στον καναπέ. Η καρδιά της κυρά-Δέσποινας ήταν έτοιμη να σπάσει. Της φαινόταν πως άκουγε τους χτύπους της. Καθισμένη, όπως ήταν στον καναπέ, θυμήθηκε τη μέρα που έφεραν στο σπίτι τον πατέρα της νεκρό από ενέδρα των γερμανών. Ήταν δεν ήταν τότε δέκα χρονών.
Κρύος ιδρώτας την έλουσε και τα λεπτά δεν έλεγαν να κυλήσουν.
Επιτέλους, άκουσε τα βήματα της Μαρίας καθώς ανέβαινε την ξύλινη σκάλα του σπιτιού. Έτρεξε και της άνοιξε την πόρτα.

«Έλα παιδί μου! Που είσαι; Θα πεθάνω από την αγωνία!»
«Μην ανησυχείς μάνα. Καλά είμαι.»

«Όσο πας και αδυνατίζεις Μαρία μου. Φαίνεσαι ξενυχτισμένη. Πρόσεχε παιδί μου. Δε μαθαίνεις τι γίνεται; Τα κρατητήρια της ΕΣΑ αντηχούν από τις κραυγές και τα κλάματα. Τα ξερονήσια, γεμίζουν πάλι με εξόριστους. Τους φοιτητές τους επιστρατεύουν, τους ντύνουν στο χακί και τους στέλνουν δεν ξέρω κι εγώ που. Αν πάθεις κάτι δεν θα το αντέξω.»
«Δεν θα πάθω μάνα. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και όλον τον κόσμο να μας συμπαραστέκεται. Από παντού καταφτάνει βοήθεια. Τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα, επιστολές αλληλεγγύης. Όλη η Ευρώπη έχει στραμμένα τα βλέμματα πάνω μας και οι Αμερικάνοι, κατάλαβαν πως οι υπάλληλοί τους, ξόφλησαν»
«Και ο συγχωρεμένος ο πατέρας σου δίκιο είχε όταν πήγε στη μεγάλη διαδήλωση. Από τους πρώτους έτρεξε. Το αποτέλεσμα; Μου τον έφεραν κι αυτόν νεκρό μπρος στα πόδια μου όπως και τον παππού σου.»
«Αχ βρε μάνα. Ξέρω τι τράβηξες και γιΆ αυτό σΆ έχω πάντα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Μα κι εγώ, γιΆ αυτό τρέχω και αγωνίζομαι. Και για σένα και για μένα και για τον παππού και για τον πατέρα. Αν λουφάξω θα πάει χαμένη η θυσία τους. Δεν πρέπει, μάνα, να πάνε χαμένες τόσες θυσίες και τόσο αίμα.
Μάνα κλαις; Γιατί κλαις;»
«Τίποτα παιδί μου! Να…ΣΆ άκουγα που μιλούσες και ήταν σα νΆ άκουγα τον πατέρα σου. Ώρες, ώρες θαρρώ πως ήταν να γεννηθείς αγόρι αλλά κάτι άλλαξε την τελευταία στιγμή. Ατρόμητη σαν εκείνον. Δεν το σηκώνεις ούτε κι εσύ το άδικο.»
«Μάνα, να σου πω κάτι; Έχω λίγο καιρό που βλέπω τον πατέρα στον ύπνο μου. Με κοιτάζει σιωπηλός. Δεν μου μιλάει. Μόνο με κοιτάζει δακρυσμένος.»
«Φοβάται παιδί μου. Φοβάται για σένα από κει ψηλά που βρίσκεται.»
«Δεν είναι αυτό μάνα. Δακρύζει γιατί δεν αντέχει να μας βλέπει να ζούμε με το φόβο, το ξύλο, τις προσβολές, το κυνηγητό και να μην αντιδρούμε. Κι εγώ, δεν αντέχω να τον βλέπω να με κοιτάζει δακρυσμένος.»
«Καλά παιδί μου. ¶στα αυτά τώρα. Έχω έτοιμο το φαγητό στο τραπέζι. Πάνω στον καναπέ έχω μία τσάντα. Να την πάρεις φεύγοντας.»
«Τι έχει μέσα η τσάντα;»
«Τίποτα Μαρία μου. Λίγα τρόφιμα, μια-δυο αλλαξιές ρούχα, ένα μπουκαλάκι ιώδιο και μερικές γάζες. ΣουΆ χω αφήσει και το φυλαχτό μου δίπλα. Να το φορέσεις παιδί μου. Μην το ξεχάσεις.»
«Μάνα δεν προλαβαίνω να φάω. Πρέπει να φύγω. Απόψε πρέπει να είμαστε πολλοί εκεί στο Πολυτεχνείο. Πρέπει να κατέβει ολόκληρη η Αθήνα, ολόκληρη η Ελλάδα. Μάθαμε πως κάτι ετοιμάζουν και μόνο σαν είμαστε πολλοί δεν θα το τολμήσουν.»
«Αφού ξέρεις πως κάτι ετοιμάζουν, ας μην πας παιδί μου σήμερα. ¶στο να πας αύριο που θα ξημερώσει η μέρα. ¶σε να περάσει η νύχτα και πας αύριο.»
«Δεν τους αφήνω τους άλλους. Δεν μπορώ να τους αφήσω.»
«Εμένα Μαρία μου πώς μπορείς και μΆ αφήνεις; »
«Αν δεν πάω, εσύ η ίδια θα ντρέπεσαι αργότερα για μένα. Δεν θέλω να ντρέπεσαι. Περήφανη θέλω να νιώθεις.»

Η Μαρία, αγκάλιασε τη μητέρα της και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Τα χείλη της βράχηκαν από το καυτό δάκρυ που κύλησε μες στο βουβό κλάμα της μητέρα της.
Βγήκε από το σπίτι, κατέβηκε τα σκαλιά και βρέθηκε στο δρόμο. Από το μικρό μπαλκόνι του σπιτιού της το βλέμμα της κυρά-Δέσποινας την ακολουθούσε.
Την έβλεπε και καμάρωνε την αγέρωχη περπατησιά της, ίδια με του πατέρα της. Τα μαλλιά της λυτά, ανυπότακτα ανέμιζαν στον κρύο φθινοπωρινό άνεμο.
Την κοιτούσε μέχρι που έστριψε στη γωνία λες και δεν θα την ξανάβλεπε…

Εκείνο το βράδυ της 17ης Νοέμβρη του 1973, όλη η Αθήνα έμεινε ξάγρυπνη.
Οι δρόμοι της στέναξαν από τις ερπύστριες και τα τανκς. Στα στενά γύρω από το Πολυτεχνείο αλλά και σε κάθε συνοικία της Αθήνας, οι ριπές ελεύθερων σκοπευτών, αστυνομικών, στρατιωτικών και παρακρατικών, σκορπούσαν το φόβο και το θάνατο.
Η κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου, που έγινε σύμβολο αγώνα και αντίστασης στη χούντα των συνταγματαρχών έπεφτε κάτω από τη δύναμη του τανκ, σημαίνοντας ταυτόχρονα την αρχή του τέλους της εφτάχρονης δικτατορίας.
Μετά την είσοδο του τανκ, στο χώρο του Πολυτεχνείου, επικράτησε πανικός.
Μία από τις σφαίρες πέτυχε τη Μαρία, τη μονάκριβη κόρη της κυρά-Δέσποινας. Δύο σύντροφοί της την τράβηξαν σε μια γωνιά και προσπαθούσαν να την κρατήσουν στη ζωή μιλώντας της και δίνοντάς της κουράγιο. Μάταια όμως. Εκείνη, ψυχορραγούσε. Μάζεψε όση δύναμη της είχε απομείνει και ψιθύρισε στο αυτί του ενός συντρόφου της.

«Πείτε στη μάνα μου πως πάω ν΄ανταμώσω τον πατέρα και τον παππού και τους υπόλοιπους. Να μη ντρέπεται, πείτε της, για μένα. Περήφανη να είναι. Μη με κλάψει. Ένα τραγούδι θέλω μόνο κι ένα γαρύφαλλο… Καλόν αγώνα σύντροφοι…».

Η καρδιά της Μαρίας σταμάτησε να χτυπά.
Πολλές δεκάδες ακόμη άνθρωποι είχαν την ίδια κατάληξη με τη Μαρία. Πολλές εκατοντάδες ακόμη άνθρωποι τραυματίστηκαν και χιλιάδες βασανίστηκαν και εξορίστηκαν για να μπορεί η δική τους γενιά και οι επόμενες που ακολούθησαν να αναπνέουν και να ονειρεύονται ελεύθερα αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πως τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι αυτονόητο…



ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 16, 2013 6:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο γκεμπελισμός σήμερα είναι πολύχρωμος…



Δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε και κάτι άλλο για το Πολυτεχνείο. Έχουμε γράψει άπειρα κείμενα και από πολύ παλιά…

Μας βελόνιασε όμως τούτο:

«Ο γκεμπελισμός πέραν των παλιών μεθόδων, αξιοποιεί και νέες μορφές διάχυσής του, όπως για παράδειγμα αυτός ο παράλληλος και συχνά ανεξέλεγκτος κόσμος του διαδικτύου. Όποιος επιχειρήσει να σερφάρει τούτες τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει ότι είναι αδύνατον να μείνει ανέγγιχτος από τα βρομόνερα του γκεμπελισμού. Η προσφιλής ενασχόληση των διαδικτυακών «ΕΣΑτζήδων» είναι η διακίνηση της θεωρίας πως «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο» και πως «οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι μύθος»…».


Με αυτήν την ορθότατη παρατήρηση προλογίζει ο Νίκος Μπογιόπουλος το τελευταίο του κείμενο: «Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;».
ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/190813,Yphrxan_nekroi_sto_Polytexneio;_.html


Μόνο που ο Μπογιόπουλος «στριμώχνει» αποκλειστικά το γκεμπελισμό, σχετικά με τις μυθολογίες γύρω από το Πολυτεχνείο, στο χώρο της ακροδεξιάς προβοκάτσιας και του ΨΕΥΔΟΥΣ. Πολύ βολικό, μια και αυτός ο χώρος έχει κορωνίδα τον Γκέμπελς…

Διαφεύγει από το Νίκο ο σύγχρονος γκεμπελισμός, πολύ πιο δόλιος, μακάβριος, εκτεταμένος και πολυδιάστατος: Ο γκεμπελισμός του σύγχρονου φασισμού και των πολλών κεφαλών του, ο γκεμπελισμός των «δημοκρατικών» και «αριστερών» πλαστογράφων και προβοκατόρων της Ιστορίας…

Γιατί οι μεγαλύτεροι παραχαράκτες και προβοκάτορες του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν τα βυθοκορήματα της χούντας και τα ιστορικά απορρίμματα του παλιού φασισμού, οι φανεροί υμνητές του Γκέμπελς, αλλά οι σύγχρονοι γκέμπελς που κρύβονται πίσω από «δημοκρατικά» μακιγιάζ και «κόκκινα γιλέκα».

Ο μεγάλος προβοκατόρικος ΒΙΑΣΜΟΣ του Πολυτεχνείου έγινε από τους εκλογικούς κερδοσκόπους του, από εκείνους που το καπηλεύτηκαν και το χρησιμοποίησαν σαν προνομιούχα μετοχή στο καθεστωτικό χρηματιστήριο.


Γι αυτό βλέπουμε και σήμερα πολλά από τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ να δημοκοπούν υμνολογώντας το Πολυτεχνείο, την ίδια ώρα που δολοφονούν ανελέητα τον ελληνικό λαό και αποτεφρώνουν την Ελλάδα…

Ακόμα και ο Αβραμόπουλος αυθαδιάζει υμνολογώντας το Πολυτεχνείο για να καταλήξει στην «εθνική ενότητα»!!!

Τέτοιο βλακώδες και δόλιο θράσος: Ταυτίζει τη «Λαϊκή Ενότητα» της Εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή της καθεστωτικής εξουσίας, με την «ενότητα της Εξουσίας» ενάντια στο λαό, με την «ενότητα» των ληστών και δημίων…

Διαβάστε για να γελάσετε την ηλίθια δήλωση του Αβραμόπουλου ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/politics/191205,Avramopoylos:_Diaxroniko_to_mhnyma_toy_P.html

Αυτές, βεβαίως, οι απαστράπτουσες μυθολογίες είναι ανώδυνες, αν και αποκαλύπτουν τούτο: Ότι κάποιοι πλαστογράφησαν σε τέτοιο βαθμό το Πολυτεχνείο, το «ενσωμάτωσαν» σε τέτοιο βαθμό στο καθεστωτικό παιχνίδι που βγαίνουν ανερυθρίαστα, σήμερα, τα κυβερνητικά ανδρείκελα και ξεστομίζουν τέτοιες χοντράδες…

Και αυτό το έκαναν αυτοί που ενώ στην αρχή ήταν εναντίον του Πολυτεχνείου, μετά το σφετερίστηκαν, ισοπεδώνοντας τα πάντα.


Και σήμερα το διαδίκτυο έχει πλημμυρίσει από «αριστερές» μυθολογίες γύρω από την Εξέγερση του Νοέμβρη, προβάλλοντας μάλιστα αυτές τις μυθολογίες, σαν πραγματική ιστορία.

Παρασιωπούν ΟΧΙ μόνο τις Ιδέες του Πολυτεχνείου, τη μανιασμένη σύγκρουση των ιδεών που συντελέστηκε τότε ΕΝΤΟΣ του Πολυτεχνείου, αλλά και τα ουσιαστικά γεγονότα, τη ροή και τη διαλεκτική των γεγονότων.


Παρασιωπάτε, π.χ.
ότι το Πολυτεχνείο έγινε ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στα κόμματα της «αριστεράς», τα οποία, σήμερα, σφετερίζονται αγρίως και ασυστόλως το Πολυτεχνείο…

Υπάρχει και εδώ γκεμπελισμός, φίλε Νίκο και από τη δική μας πλευρά και είναι πιο δόλιος…

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο, γραμμένο πριν από 25 χρόνια και πάνω…




ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Σιδερώνουν τις μνήμες

Οι πορτοφολάδες της ιστορίας δεν λείψανε ποτέ. Ούτε οι ηθικολόγοι της πολιτικής «φρονιμάδας» και «ωριμότητας». Έργο τους: Να σιδερώνουν τις μνήμες, να πλαστογραφούν την Ιστορία και να εξαφανίζουν κάθε μαρτυρία που μπορεί να αποδείξει πως, σε τούτα τα μέρη, υπήρξε κάτι παραπάνω από τη σιωπή, την ανοχή και της δειλία.

Ποιος ξεχνάει αλήθεια,
ότι μετά την πτώση της Χούντας οι πάντες έγιναν «αντιστασιακοί» και τους καρπούς της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου έδρεψαν οι «ειρηνικοί έμποροι» των ιδεών;

Τι απόμεινε σήμερα από το Πολυτεχνείο; Η πολιτική εμπορία και καπηλεία, η εκφυλιστική πτώση και τα συντρίμμια της γενιάς του…

Οι μεγάλες φιλοδοξίες της Εξέγερσης έγιναν μικρές,
οι ιδέες, τα διδάγματα και τα οράματα του Πολυτεχνείου μάς έγιναν βρόχος στο λαιμό. Σβήσαμε το παρελθόν για να απελευθερωθούμε από τα καθήκοντα του παρόντος. Το κενό που έμεινε το γεμίσαμε με μνημόσυνα και γαρύφαλλα, με γιορτές και πανηγύρια, με «λαϊκές αγορές»…

Όλοι μιλούν για ηρωικό έπος, αποκρύπτοντας ωστόσο τις ιδέες και τις πρωτοβουλίες που οδήγησαν στο έπος. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίζεται σαν μουσειακό είδος, αφυδατωμένο από όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά. Από ζωντανό λαϊκό κίνημα μετατράπηκε σε μούμια Αιγυπτιακή…

Η ιστορία κείνων των ημερών έχει αλλοιωθεί.
Γιατί ένα λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τις κομματικές ή προσωπικές ανάγκες οποιουδήποτε, πολύ περισσότερο σύμφωνα με τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του σήμερα, αλλά με βάση τις ιδέες που το ίδιο έθεσε και πάνω στις οποίες κινήθηκε, με βάση τη δική του πολιτική και οργανωτική πρακτική.

Η ιστορία δεν μπορεί να περάσει πάνω από τους πρωταγωνιστές, τα ΕΘΝΙΚΑ συνθήματα και τα σύμβολα του κινήματος, πάνω από τις πολιτικές διαφορές και διενέξεις μέσα στους κόλπους του ίδιου του κινήματος, πάνω από τις συγκεκριμένες οργανωτικές μορφές του κινήματος. Με δύο λόγια: Πάνω από το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό του στίγμα.


Πολλά δεν λέγονται σήμερα για το Πολυτεχνείο. Συνοπτικά θα αναφέρω τα πιο ουσιώδη:

1. Το Πολυτεχνείο ήταν πρώτα από όλα ένα κίνημα «εθνικό». Αντλούσε τα σύμβολά του και τη δύναμή του από τις αγωνιστικές παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας. Τα στρατηγικά του αιτήματα ήταν εθνικό-απελευθερωτικά, αντί-ιμπεριαλιστικά. Το κίνημα ένωνε διαλεκτικά το «εθνικό» με το διεθνικό: Την ελληνική σημαία με τις διεθνείς επαναστατικές σημαίες. Τα εθνικά αγωνιστικά σύμβολα με τα διεθνή. Το Πολυτεχνείο δεν αντιπαρέθετε το «εθνικό» με το «διεθνικό». Αντίθετα ξεκινώντας από το «εθνικό» ξετυλιγόταν προς το διεθνικό: στην αγωνιστική αλληλεγγύη των λαών και των εθνών...

Αυτό το ουσιαστικό σήμερα εξαφανίζεται παντελώς! Με τα σημερινά κυρίαρχα νεοταξικά ιδεολογήματα το Πολυτεχνείο είναι ένα «εθνικιστικό» κίνημα. Δεν τολμούν, βεβαίως ακόμα να το ξεστομίσουν. Μετά, όμως, από μερικά χρόνια θα το βγάλουν «εθνικιστικό» και «τρομοκρατικό»!!!

2. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίστηκε από όλο, τότε, τον πολιτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των ηγεσιών της παραδοσιακής αριστεράς, ΕΧΘΡΙΚΑ. Έγινε, δηλαδή, έξω και ενάντια στα πολιτικά κόμματα.

3. Μέσα στο Πολυτεχνείο συγκρούστηκαν δύο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις. Αυτή, που δεν ήθελε την κατάληψη, που αγωνιζόταν να σπάσει την κατάληψη και να περιορίσει το κίνημα μόνο στα φοιτητικά αιτήματα και η άλλη, που αγωνιζόταν για την κατάληψη και την ώθηση του κινήματος, καθώς και την επέκτασή του σε όλον τον ελληνικό λαό.

Και πάνω σε αυτό το κρίσιμο σημείο της εσωτερικής διαπάλης των ιδεών, καθοριστικό για την εξέλιξη του κινήματος, σιγή ιχθύος…

4. Στο όνομα μιας αφηρημένης αντιδικτατορικής πάλης καλλιεργήθηκε ένας «δημοκρατικός» μύθος για την Εξέγερση του Νοέμβρη που επέτρεψε σε κάθε καθεστωτικό κόμμα της «δημοκρατίας» να διεκδικεί πολιτικές μετοχές!!!


Το Πολυτεχνείο, όμως, δεν στρεφόταν απλώς εναντίον της δικτατορίας, αλλά και εναντίον ΓΕΝΙΚΑ του καπιταλιστικού καθεστώτος: των ιδεών του, της φιλοσοφίας του, της πολιτικής του.

Ο χαρακτήρας των ιδεών του δεν ήταν απλώς αντιδικτατορικός, αλλά αντιιμπεριαλιστικός και αντικαπιταλιστικός. Το ίδιο και η πολιτική και οργανωτική του πρακτική…


5. Η ιστορία του Πολυτεχνείου είναι πρώτα από όλα η ιστόρηση της άμεσης εισβολής του λαού στην πολιτική αρένα. Είναι η ιστόρηση της δημιουργικής ενέργειας του λαού για την απελευθέρωσή του και την αυτοοργάνωσή του…


Σήμερα, βεβαίως, που από την καταγγελία της κατανάλωση έχουμε φτάσει στην κατανάλωση της καταγγελίας, καταναλώνουμε και την εξέγερση του Νοέμβρη στο χρηματιστήριο της πολιτικής εμπορευματοποίησης. Δεν αναδεικνύουμε τις ιδέες του Πολυτεχνείου, τα ουσιαστικά στοιχεία της Εξέγερσης που επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Δεν αναδεικνύουμε το γεγονός ότι στην Εξέγερση του Νοέμβρη αναδύθηκε η δυνατότητα ενός νέου ανθρώπου, του ανθρώπου της «βασιλείας της ελευθερίας».
Αποκρύπτουμε ότι το Πολυτεχνείο απελευθέρωσε ένα χείμαρρο κριτικής ενέργειας και έδειξε ότι η εξυπνάδα και η φαντασία, η επαναστατική κινητικότητα και αυτενέργεια θα μπορούσαν να αλλάξουν πραγματικά τον κόσμο, αν δοθεί σΆ αυτές η δυνατότητα…

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 17, 2013 1:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΟΙ «αντιστασιακοί» έμποροι συνεχίζουν…



Το τι δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις
Εσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντάς σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια
Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά
ΝΆ ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δεν μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;

Μανόλης Αναγνωστάκης


Κάθε τέτοιες μέρες τα λόγια αυτά του Μανόλη Αναγνωστάκη σφυρίζουν στα αυτιά μου σαν αγριεμένες μέλισσες.

ΟΛΟΙ οι κάλπικοι παράδες κατακλύζουν την αγορά του τηλεοπτικού εμπορικού θεάματος.

Βγήκαν και εφέτος οι έμποροι να πωλήσουν την «αντιστασιακή» πραμάτεια τους.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος
ξεχύθηκαν στα ΜΜΕ οι «παίκτες» της «προοδευτικής» εξουσίας, όλοι αυτοί με τα ισόβια «αριστερά» πιστοποιητικά, να καταναλώσουν τις αγωνιστικές τους περγαμηνές.

Ξεπούλησαν και εξαργύρωσαν τα πάντα και τώρα μας «εγκαλούν» γιατί η Ελλάδα δεν γίνεται ολόκληρη Πολυτεχνείο…

«Ἄ, ρὲ Λαυρέντη, ἐγὼ ποὺ μόνο τὄξερα τί κάθαρμα ἤσουν,
Τί κάλπικος παρᾶς, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα…».


Λαυρέντηδες που, σαν μικρομπακαλίστικες ψυχές, πούλησαν «τοις μετρητοίς» το λίγο «ηρωισμό» τους και τις αντιδικτατορικές τους μετοχές στο Χρηματιστήριο της πολιτικής συναλλαγής και κοινωνικής αναρρίχησης….

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 17, 2013 7:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΤΕΞΑΣ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, 1981 ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*



Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:

Πολύ καλό και αυτό το κείμενο του Ανδρέα Ζαφείρη…

ΠαρΆ όλα αυτά σχηματοποιεί και έτσι αυθαιρετεί σε κάποια δευτερεύοντα ζητήματα.

Το πιο βασικό.

Η χούντα από την αρχή δεν ήταν στέρεα, ούτε κατόρθωσε ποτέ να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα. Ακόμα και μερίδες του κεφαλαίου δε την ήθελαν απλώς την ανέχτηκαν…

Οι αντιστάσεις εναντίον της χούντας δεν εκφράστηκαν σε καθολικό επίπεδο επειδή η «αριστερά» δεν λειτουργούσε.

Ωστόσο αυτές οι αντιστάσεις υπήρχαν και εκφράστηκαν διαθλασμένες, μέσω των πολυπληθέστατων αντιστασιακών οργανώσεων. Από το 1970 και μετά οι ριζοσπαστικές ζυμώσεις και κοινωνικές διεργασίες πήραν εκρηκτικές μορφές: Αυτό αποτυπώνεται στον αριστερό εκδοτικό οργασμό, στα βιβλιοπωλεία «στέκια» (προζύμια), και σε πολλές άλλες κινήσεις.

Αυτόν τον εκρηκτικό, επαναστατικό ριζοσπαστισμό, που εκφράστηκε με την πτώση της Χούντας σε ένα ΜΑΖΙΚΟ μωσαϊκό ακροαριστερών οργανώσεων, αξιοποίησε η σοσιαλιστική ρητορική του ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας), ακριβώς γιατί η «αριστερά» δεν λειτουργούσε και ο Ανδρέας της βγήκε από …αριστερά…

Μετά το 1967 εκδηλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας με ορόσημα το γαλλικό Μάη του ΄68, και αυτό το φαινόμενο επέδρασε καταλυτικά και στην Ελλάδα.

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο εξαφανίζει ο συμπαθέστατος Ανδρέας Ζαφείρης, μέσω της υπεραπλούστευσης. Ίσως γιατί, λόγω ηλικίας, δεν έζησε τους κραδασμούς εκείνης της περιόδου…

--------------------------------------

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ.

Η περίοδος της δικτατορίας δεν ήταν ένας κόσμος καθολικής αντίστασης. Μεγάλο μέρος των Ελλήνων απείχε από την ενεργή αντίσταση. Η διαφθορά της στρατιωτικής εξουσίας είχε δημιουργήσει ένα στρώμα υποστηρικτικό. Λίγους μόλις μήνες πριν τα γεγονότα, κυριαρχούσε η αντίληψη πως η χούντα θα μείνειτριάντα χρόνια (αλα Φράνκο και Σαλαζάρ).

Η Αριστερά, πολυδιασπασμένη, ακροβατούσε ανάμεσα σε πολιτικές προτάσεις συνεργασιών με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και το σκεπτικισμό απέναντι σε κάθε κίνηση έξω από τον στενό σχεδιασμό της. «Ξαφνικά», όλα ανατραπήκαν.

Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε το συμβάν μιας πρωτοπορίας. Δεν ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας το μόνο αίτημά του. Ούτε το, τόσο επίκαιρο, Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, το μοναδικό του σύνθημα. Και εάν σήμερα η μνήμη δεν μπορεί, μια ματιά στις φωτογραφίες της εξέγερσης αρκεί για νααμφισβητήσει ανακοινώσεις Κεντρικών Επιτροπών, Καθοδηγητικών Οργάνων, εκπροσώπων και γραφείων τύπου.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ.

Σε όλη τη περίοδο της δικτατορίας όπως και στο Πολυτεχνείο υπήρχαν δυο βασικά ρεύματα. Το ένα που ήθελε να πάει σε μια συνολική ανατροπή, (μέσα σε μεγάλη ποικιλία εναλλακτικών) κι εκείνο που ήθελε να μείνει στον εξωραϊσμό του πολιτικού οικοδομήματος.

Φαίνεται να νίκησε το δεύτερο. Το 1981 και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ (και των στρωμάτων που το αξιοποίησαν σαν όχημα) στην κυβέρνηση σηματοδότησε τη νίκη του «εφικτού» πάνω στο ανέφικτο, την ήττα του εξεγερτικού ονείρου.

Ο Ε. Τσακαλώτος, στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για τα «τραγούδια της ήττας», για τη «γενιά της ήττας», που ακολούθησαν μετά το ΄49. Κι όμως, είχε άδικο.

Παρ΄όλη τη στρατιωτική ήττα, το λαϊκό φρόνημα δεν ηττήθηκε και παρέμεινε το όραμα της εξέγερσης ζωντανό μέσα του. Το Πολυτεχνείο αποτέλεσε συνέχεια και συνέπεια, της άγριας δεκαετίας του ΄40.

Ημεγάλη ήττα ήρθε πολύ αργότερα, δεν γράφτηκε με αίμα αλλά με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τηνΚίρκη της ενσωμάτωσης. Και ακόμη και σήμερα φωλιάζει εσωτερικευμένη στην σύγχρονη αριστερά, στα επιτελεία της αλλά και στον κόσμο της.

Σήμερα, παρόλα τα δεκάδες κόκκινα στεφάνια στο μνημείο της Πατησίων, η λέξη εξέγερση παραμένει ένα ενοχλητικό, πέτρινο χαλίκι στη ρητορεία (και όχι μόνο)της αριστεράς.

Ο ΜΥΘΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΥΘΟΙ.

Ο Λένιν κλείνει το «Τι να κάνουμε» με μια παράδοξη προτροπή: « …στο κίνημά μας χρειάζεται να ανακαλύψουμε τα λεπτά εκείνα νήματα που μέσα στη νομοτέλεια της ύλης, οδηγούν τον άνθρωπο στην πραγματοποίηση των ονείρων του…».

Η πραγματοποίηση των ονείρων. Να πως ορίζεται το κίνητρο της Πράξης στο μαρξισμό. Σε πλήρη αντιδιαστολή με ένα δογματικό θετικισμό που έχοντας κυριαρχήσει χρόνια τώρα και στην αριστερά, θέλει να κοντύνει το όνειρο. Στα χρόνια του μεγαλύτερου πειράματος βίαιης φτωχοποίησης δυτικού τύπου κοινωνίας, στα πλαίσια μιας μέσου επιπέδου ανάπτυξης καπιταλιστικής οικονομίας, με έντονα μεταπρατικά, παρασιτικά χαρακτηριστικά, το «μικρό καλάθι των προσδοκιών», άσχετα από τις προθέσεις, δε μπορεί ούτε να συγκινήσει, ούτε να κινητοποιήσει μα και ούτε καν να πραγματοποιηθεί. Στον κόσμο της βαθειάς κρίσης ενός ολόκληρου παραγωγικού, οικονομικού, πολιτικού και πολιτιστικού μοντέλου δεν υπάρχει χώρος για καλή ή κακή διαχείριση. Υπάρχει μόνο μία διέξοδος από αυτή.

Σήμερα το μόνο εφικτό είναι το «ανέφικτο».

Το ενοχλητικό Πολυτεχνείο επιμένει. Φωνάζει ότι η Ιστορία, η πραγματική και όχι των ακαδημαϊκών συγγραμμάτων, επιβεβαιώνεται εκεί που ο άνθρωπος καλείται να ζήσει πραγματικά, υπερβαίνοντας τη σκλαβιά των δομών της. Η Κάθαρση της αρχαίας τραγωδίας, η Ανάσταση της λαϊκής τελετουργίας, η Εξέγερση του σήμερα.

Εάν το δήθεν «εφικτό» κυριαρχήσει πάνω στο όνειρο, εάν η ήττα νικήσει την εξέγερση, τότε το μοναχικό εμπόρευμα θα είναι ο τελευταίος ηγεμόνας και μαζί του θα καταλυθεί ο άνθρωπος μέσα στην Ιστορία, καθώς θα φτωχαίνει ολοένα η ζωή του. Και όχι μόνο στην υλική της διάσταση.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://tokoutsavaki.blogspot.gr/2013/11/1981.html


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες